Uit eten met Wyatt

Haar haren hingen los, aan haar rechter arm bungelde een handtas en haar donkere blauwe ogen keken onderzoekend. Voor het Italiaanse restaurant stond Amanda Young te wachten, op Wyatt. Ze droeg een spijkerbroek, rood topje met haar zilveren horloge, en had mascara op. Ze had haar hakken thuisgelaten en droeg zwarte All Stars, wachtend ging ze bij de ingang staan. Ze was best zenuwachtig, misschien lachte hij haar wel uit om haar outfit. Of omdat zij er eerder was dan zij, ze schudde haar hooft even. Nee, Amanda, nee. Wat een debiele gedachten heb je weer Dacht ze vastberaden, er was niets om bang voor te zijn. Ze ontspande en dwong zichzelf om lichtelijk blij te kijken, ze keek op haar horloge. Het was 10 voor 6, Wyatt zou zo wel komen. Ze zag dit als een date, ze pakte een stoel van het terrasje en schoof hem naar de ingang, ze zakte neer op de stoel en rommelde wat in haar handtas. Ze haalde er een spiegeltje uit en mascara, ze maakte zich nog net iet wat meer op terwijl ze strak om zich heen keek. Ze wilde niet de indruk wekken dat ze één of andere opmaak make-up freak was, die indruk wilde ze al helemaal niet maken. Ze borg haar items op in haar handtas, en wachtte geduldig. Er klonk Italiaanse piano muziek vanuit het restaurant, ze lette er niet echt op. Ze was hier per taxi gekomen, en vroeg zich af of ze genoeg geld overhad na het eten om terug te rijden. Net toen ze wilde kijken bedacht ze zich, ze had genoeg geld, hier moest je je niet druk over maken toch?

Wyatt was bloednerveus voor het afspraakje dat hij had met Amanda. Als hij het zoiets kon noemen. De jongen had het geld wat hij had opzij gelegd voor deze avond in zijn zwarte portefeuille gestoken, hij zou het eten opzich nemen omdat hij haar mee had uitgevraagd. Eigenlijk was hij al veel te vroeg in de stad, maar dat kwam door dat hij nog wat moest halen voor een vriend van hem. Maar nu was het al tien voor zes, waarschijnlijk zou hij iets te laat komen. Maar een of twee minuten maakte niet veel uit. Allesins dat hoopte hij. Kort haalde hij zijn mobiel uit zijn zak en zag even naar de tijd. Vijf voor zes. Hij was niet ver van het restaurantje af. Door het tempo waar hij op wandelde was hij er al snel, en daar zat ze dan. Wyatt had een zwart hemd aan en daaronder een zwarte broek en zwarte sneakers aan. Hopelijk zag hij er wat deftig uit. Met een glimlach wandelde hij naar haar toe en bleef daar dan ook staan. 'Heey, je ziet er prachtig uit.' Zei hij vriendelijk tegen haar en keek even rond. Wel vroeg hij zich af hoe ze naar hier was gekomen, maar dat deed er nu niet echt toe. Voorzichtig stak hij zijn hand uit naar haar. 'Kan ik de jonge dame naar binnen begleiden?'

Haar ogen sloten zich even en ze luisterde naar de muziek, het was rustgevend. Ze opende ze toen er een stem klonk, ze glimlachte warm en stond op. ’Jij ook’ Dat was waar, ze vond dat hij er prachtig uitzag, het stond hem perfect. Ze glimlachte toen hij haar deftig zijn hand reikte, ’Dank u zeer mijnheer’ Zei ze met een non-serieuse ondertoon, ze pakte zijn hand en liep met hem naar binnen. Ze bestelde een tafel voor twee ergens achterin, rustig nam ze plaats en keek Wyatt aan. Ze vond dit de perfecte gelegenheid, rustig, haar smaak, en romantisch. Ze hielt van romantische plekken, tenminste, als de date ook aardig was. Jep, dat is zo Dacht ze, ze voelde zich aftands bij zijn prachtige kleding. Ze wachtte rustig op de menukaart, in de tussentijd nam de het restaurantje in zich op. Hij was typisch Italiaans, met een bruinige tint. De vleugel in de hoek werd bespeelt door een deftig geklede vent, hij had stoppeltjes. Ze kreeg er rillingen van, er zaten wel meer stelletjes merkte ze op. Ze zag dat zij niet als enige zenuwachtig was, een meisje misschien iets ouder dan zij maakte een erg gespannen indruk. Voldaan grijnsde ze en keek Wyatt weer aan.

Wyatt glimlachte en wandelde kalm achter haar de zaak binnen en volgde dan ook mooi tot aan de tafel. Toen zij ging zitten zette hij zich mooi over haar neer. Een warme glimlach had zich op zijn gezicht gezet. Voor even ging zijn blik naar haar ogen, en daar kon hij werkelijk waar in gaan wegdromen. Net voor dat ook echt ging gebeuren kwam de kelner bij hun tafel staan en legde die de twee menu boeken voor hen neer en wandelde dan weer weg. 'Amanda, kies maar wat je wilt. Als het goed is voor jou betaal ik dit wel.' Dat was het minste wat hij wel kon gaan doen. Rustig opende hij het boek en liet zijn ogen over de gerechten gaan. Zijn oog bleef hangen op de Involtini, dat waren dunne schijfjes rundsvlees, met een schijfje ham samengerold en gestoofd in tomatenpuree. Dat was werkelijk waar lekker. Rustig legde hij zijn boek open op tafel en wachte af. De muziek die ze hier speelden was eigenlijk best wel toepasselijk op sommige momenten, net zoals eigenlijk dit moment. Wyatt begon zich langzaam maar zeker toch te hechten aan Amanda, en ergens vond hij dat wel goed aanvoelen.

[Ben even douchen]

Amanda glimlachte vriendelijk toen de menukaart werd gebracht, ze liet haar ogen over d gerechten glijden en dacht na. Hmm, het zag er allemaal wel lekker uit. Tenminste, zo klonk het. Ze aarzelde tussen de Risotto en de Ravioli (lekker origineel xd ) Ze luisterde tegelijkertijd naar de piano muziek die ze toch ergens wel mooi vond, ze keek Wyatt verbaast aan toen hij aanbood het te betalen. ’Dat hoeft niet hoor, ik heb zelf genoeg bij me. Wel lief dat je het aanbied’ Zei ze vriendelijk, ze streek even door haar blonde haren (met zwarte plukken :3) met haar linker hand en bekeek de menu kaart nog eens grondig. ’Wat ben jij van plan te nemen?’ Vroeg ze nieuwsgierig, ze glimlachte langzaam naar hem. Ze was nog steeds blij dat ze Wyatt had ontmoet, hij was de eerste die haar niet met een scheef oog aankeek. Ze begon al minder zenuwachtig te worden, ze kalmeerde langzaam want het gesprek leek verassend soepel te gaan. Was het niet dat ze nog niet heel veel woorden hadden gewisseld.

'Ach, zolang je het maar naar je zin hebt. Dat is het belangrijkste voor me.' Sprak hij met een glimlach op zijn gezicht. Even haalde hij zijn hand door zijn haren, de zwarte plukken streek hij weg uit zijn ogen, zodat hij allesins toch nog iets zou gaan kunnen zien. Toen ze vroeg wat hij ging nemen keek hij haar even aan. 'Ik neem de Involtini, die is wel lekker hier. Jij al een keuze kunnen maken?' De jongen glimlachte even en keek even naar de koppeltjes die hier zaten. Een van de dagen viel Valentijn, hij wist niet echt of hij zou gaan. Enkele mensen hadden al gezegd dat er ook een drescode was, jongens in het wit. Mochten ze wel eens bekijken dat hij dan ging komen. Plus een date had hij ook nog niet, dus hij zou zowiezo al niet gaan. 'Ga jij naar dat Valentijngedoe?' Als ze zou gaan, was er misschien een kans dat hij haar mee zou vragen, als hij al moed had omzich volledig in het wit te heisen. Volgens hem was dat niet een kleur die bij hem paste. Maar ja, alles kon nog.

De Ivoltini, dat klonk apart. Ze keek nogmaals op de kaart en zag het inderdaad onderaan staan, nee. ’Ik neem denk ik de Ravioli’ Besloot ze, ze keek even achter zich naar een stelletje dat begon te zoenen. Ze rilde, heel overdreven zoenen was niet voor haar weggelegd. Ze keek weer naar Wyatt en wenkte de ober, met een zwaar Italiaans accent neuriede hij bijna dat hij er zo aankwam. Ze krabde even achter haar oor en bekeek de kaart, ze besloot gewoon een cola te nemen. Makkelijk zat. Ze hoorde haar maag knorren, ze had speciaal de hele middag niets gegeten. En ’s ochtends alleen een kom cornflakes, al at ze sowieso nooit veel. Ze keek Wyatt met een bedenkelijke grijns aan toen hij over Valentijn begon, Valentijn daar had ze nog niet over nagedacht. ’Misschien’ Ze haalde haar schouders op, ze vond Valentijn gedoe nooit echt leuk maar dat kwam ook grotendeels omdat ze dan naar zoenende stelletjes moest kijken. Zij had nooit een vriend gehad, de enige die voor haar viel was een prachtige jongen, maar hij was een eikel. Helaas. ’Jij’ De ober kwam eindelijk aangeslenterd, op het verkeerde moment. Ze bestelde de ravioli en de cola en wachtte op Wyatt’s besluit, en antwoord.

Wyatt keek haar aan en net toen hij wou gaan antwoorden stond de ober naast hem. 'Een Involtini en een ice tea alsjeblieft.' De man keek hen even aan, maar al gauw draaide hij zich weer om en wandelde richting keuken. 'Denk niet, er is een onozele dresscode van dat jongens wit moeten dragen, en die kleur haat ik. Plus, ik heb geen date en geen zin om op die kussende mensen te staan gapen. Dus ja.' Tenzij hij zelf iemand mee uit vroeg was er geen kans dat hij ging gaan. Voor een moment dacht hij aan dat ene meisje dat hij ooit echt had leren kennen in Denemarken. Daar was hij enkele dagen mee samen geweest, maar dat had niet lang geduurd want voor hij het echter in de mot had stond ze al aan te pappen met zijn broer. Sindsdien had hij de liefde maar gelaten voor was het was, harten werden er toch alleen maar mee gebroken. 'Plus, ik heb eigenlijk niet echt veel vertrouwen in de liefde zelf.' Zei hij en zuchtte daarna diep. Met een droge grijns op zijn gezicht keek hij haar afwachtend aan.

Ze voelde een onbekend gevoel opwellen toen hij begon maar dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon, ze keek hem ligt beteuterd aan maar niet genoeg om het echt menend te laten lijken. Ze herstelde zich snel, Shit! Dat kon ze dus wel vergeten, ‘'Plus, ik heb eigenlijk niet echt veel vertrouwen in de liefde zelf.’ Schoot er alsmaar door haar hooft, dus hij … ze zuchtte en liet haar servet vallen. Ze zuchtte en pakte hem op, ze kwam snel weer boven en keek hem aan. ’Ik heb ook niet echt iets met dat Valentijn gebeuren’ Lichtte ze hem toe. Ze betrapte zichzelf erop dat ze het al voor zich zag, Wyatt in wit en zij in een rode jurk. Bij de fontein op school, ze veegde die gedachten snel weg. Ze vond afleiding toen de ober weer terug kwam, verassend snel. Al had hij wel alleen maar de cola en de ice tea, ze knikte even vriendelijk en nipte aan haar cola. Aargh, Koolzuur. Ze dwong zichzelf niet een gezicht te trekken, de Italiaanse pianomuziek werd nu rustiger. ’Ik heb wel vertrouwen in de liefde, het gaat om wie.’ Ze keek expres hem even een tel aan, misschien merkte hij het wel. Verdorie. Ze nipte nogmaals aan haar glas cola voor wat afleiding.

Wyatt keek haar even aan en ademde diep in. Toen hij haar hoorde zeggen dat zij wel geloofde in de liefde, maar het de juiste persoon moest zijn trok hij zijn wenkbrauw even op. 'De juiste persoon. Ik dacht dat ik die gevonden had in Denemarken, tot ze ging aanpappen met men broer. Sindsdien, doe ik niet meer mee in liefde. Maar ach wie weet het zou al sneller kunnen gaan dan ik zelf verwacht.' Voor een moment verscheen er een kleine glinstering in zijn ogen en keek hij haar aan. Waarna hij toch op een of andere manier na een tijd verlegen naar zijn glas dat gevuld was met een donkere vloeistof. Toch even aarzelend nam hij zijn glas op. 'Op een mooie avond, met het mooiste meisje aan mijn tafel.' Kort nipte hij van zijn glas en beet daarna even op zijn onderlip. Wat was er nu toch weer mis met hem? Oftewel had hij gewoon last van de honger, of er was werkelijk iets mis. Wel was hij benieuwd hoelang het zou duren voor hun eten er zou zijn.

Ze glimlachte even kort, ze kon het niet helpen. Ze verstijfde onmerkbaar bij het gesprek over een Denemarks meisje, ze kalmeerde weer toen hij vertelde dat het niets werd. ’Dat is klootte’ Zei ze droogjes, en ze grinnikte. Ligt verbluft keek ze hem aan toen hij de laatste woorden uitsprak, ‘Maar ach wie weet het zou al sneller kunnen gaan dan ik zelf verwacht’ sprak Wyatt, Ze merkte de twinkeling zeker op, zij pakte ook haar glas en proostte ook. Ze moest onwillekeurig blozen en grijnsde breed, ook zij nipte opnieuw aan haar glas. [color=white]’Ik begin honger te krijgen.’ Zei ze lachend, ze wachtte kalm op Wyatt tot de ober eraan kwam. Hij serveerde het eten kalm, ze hoorde haar maag knorren. Het zag er zeker niet vies uit, ze keek Wyatt aan en grijnsde. ’Smakelijk’ Ze knikte even en stopte een stukje Ravioli in haar mond, ze kauwde even en slikte het door. Haar maag knorde tevreden, ze grijnsde even en nipte aan haar cola.

Wyatt haalde zijn schouders op en snoof even. Vervolgens keek hij even naar de man die het eten kwam brengen. 'Smakelijk, en ik hoop dat je het lekker vind.' Met een voldane grijns keek hij naar het bord dat voor hem stond. Eindelijk eten. Meestal at hij aardig veel op een dag, maar vandaag leek hij niets vinnen te krijgen. Zou het door de stress komen? Al gauw prikte hij met zijn vork in een van de schijfjes en at dat smakelijk op. Eigenlijk at hij altijd hier de Involtini bijna altijd, omdat hij het gewoon zo lekker vond. Even keek hij naar de Ravioli die zij had besetelt en glimlachte even. Een basis italiaans gerecht, maar wel heel lekker. Wyatt wist niet echt wat hij had, maar hij betrapte zich er elke keer weer op dat hij staarde naar Amanda. Eigenlijk was het vet irritant, maar toch had hij dat niet echt in de hand. Zijn eten was al bijna voor de helft opgegeten, ja, hij at nogal snel. Vast iets wat er nog in zat van vroeger. Als je toen te lang bleef zitten aan tafel moest je de afwas helemaal alleen doen. Daar ontkwam hij toen zijn broer zes jaar was toch aan, omdat hij altijd als eerste klaar was toen.

Pas toen ze op de helft van haar Ravioli was merkte ze dat Wyatt al klaar was, ze merkte dat ze rood werd. ’Eet ik echt zo langzaam?’ Eigenlijk wilde ze het denken maar het schoot eruit voor ze er erg in had, ze grinnikte dom. Damn. ’Ik vind het heerlijk, smaakte het?’ Het laatste zei ze met een blik op Wyatt’s bord die leeg was, ze begon iets sneller te eten maar het was gloeiend heet. Ze snoof en at weer op normaal tempo, het was vreselijk lekker. Ze nam een extra grote slok van de cola en voelde het koolzuur protersterend prikken, ze slikte het door en trok een gezicht. Ze giechelde, ze merkte dat Wyatt naar haar staarde. Ze vond het niet irritant maar werd er zenuwachtig van, ze at rustig door en toen ze de laatste hap naar binnen werkte keek ze hem aan. Ze slikte de inhoud door. ’Wil jij nog een toetje?’ Zei ze met een grijns, ze pakte haar servet en veegde haar mond af.

Toen ze rood werd keek hij haar even verbaasd aan en zette een scheve grijns op. Meteen schudde hij zijn hoofd. Waarom werd ze nu rood? Had hij iets fout gezegd of gedaan? Maar meteen toen ze een vraag stelde keek hij haar grinnikend aan. 'Nee, ik eet gewoon veel te snel. Uit gewoonte. En het heeft me gesmaakt. Jou?' Toen hij zag dat ze iets sneller begon te eten fronste hij. Niet zo zeer slim, aangezien het waarschijnlijk nog gloeiend heet was. Hij wist dat ze doorhad dat hij staarde, maar hij kon het niet echt helpen. Al wou hij zelf zo graag dat hij ermee kon kappen. Eigenlijk had hij nog wel honger, maar vond het eigenlijk best wel dom om te zeggen. Dan zou het weer lijken alsof hij kei veel at. Maar toen hij haar vraag hoorde grijnsde hij. 'Is goed. Moet ik de kaart nog even vragen of weet je al wat je wilt?' Vroeg hij droogjes aan haar. Misschien kon hij haar wel vragen om met hem naar het feest te gaan. Als hij een afwijzing kreeg had hij dikke pech, maar als ze wou meegaan, dan moest hij zichzelf in iets wit heisen. Maar dan zou hij het zelf nog niet erg vinden.

Ze glimlachte even een tel en voelde een vreemd gevoel toen Wyatt scheef grijnsde, wat was hij mooi zo. Ze scheurde haar blik van hem af voor een tel en keek hem toen weer neutraal aan, ’De kaart graag’ Zei ze vriendelijk, ze keek even reikhalzend naar een obermaar die was pleite. Ze keek Wyatt weer aan, terwijl ze druk in haar hooft brainstormde wat ze moest zeggen. ’Ik vind het echt aardig van je dat je me mee uit vroeg’ Zei ze zacht, ze keek kalm en grijnsde. Terwijl ze even ging verzitten en ze zich totaal op haar gemak voelde wachtte ze op de ober, tot die tijd ruste ze haar gedachten even uit. Om te wachten op een antwoord van Wyatt’s kant, ze vond het leven op Monica High al heel wat plezieriger dan voorheen. Ze streek met haar hand door haar haren en pakte haar handtasje, ze toverde een spiegeltje tevoorschijn en zette haar haren even goed. Al stonden ze al goed, maar momenteel wilde ze op haar best uitzien. Ze stopte het spiegeltje verassend krachtig weg en keek Wyatt weer aan, met haar donker blauwe ogen die zacht fonkelde.

'Weetje ik ben ook blij dat ik je mee uit vroeg. Heb ik tenminste goed gezelschap vanavond.' Voor even liet hij zijn blik even rond gaan en zag geen ober meer lopen. Dat was eigenlijk wel vrij raar voor dit restaurantje maar ja. 'Wacht even hier, ik zoek wel even een ober.' Heel droogjes stond hij op en wandelde richting de toonbank waar al snel iemand achter verscheen. Ober gevonden. Kalm wees hij naar de tafel. Kort besloot hij na te denken, ja hij zou haar mee uitvragen maar dan wel op een speciale manier. Al moest hij dat nog gaan bedenken, hij had al wel een idee maar dan moest hij weten wat ze zou nemen. Ach, hij zou het wel vragen straks als ze gingen wandelen of wat dan ook. Uiteindelijk vertrok hij terug naar de tafel waar de ober al snel stond met twee kaarten die hij open legde voor hen. 'Het spijt me voor het wachten.' Sprak de man tegen hen, vriendelijk knikte Wyatt naar hem en zette zich weer neer aan de tafel. Kalm liet hij zijn blik over de desserten gaan, maar al snel had hij besloten dat hij gewoon een coupe ijs ging bestellen voor zich. Dat was het makkelijkste, en het lekkerste.

Ze glimlachte (zo open ik ook elke post x’d) als antwoord op zijn antwoord, ’Ah zo’. Ze vouwde haar armen over elkaar toen Wyatt verdween om de ober te zoeken vliegensvlug liet ze haar hooft door het zaakje gaan, ze kreeg het benauwt toen ze het stelletje van eerst uitbundig zag zoenen. Ze keek weer voor zich en schudde haar hooft even, Wyatt schoof weer, en had een ober bij zich. Ze knikte als antwoord naar de ober en opende de kaart, ze bladerde naar dessert en liet haar ogen over de desserts gaan. Ze stelde zich tevreden met een coup chocolade en bananen ijs, ze legde de kaart voor zich neer. ’Ben je klaar?’ Vroeg ze kalm zodat ze de ober zou kunnen roepen, ze merkte nu pas hoe veel zin ze had in het ijs. Ja, dit was een geslaagde avond. Ze voelde zich nu al lekker doezelig, ze keek op de klok. Half8 , en het was al donker. Obers kwamen langs en staken kaarsen aan op elke tafel, Amanda rilde even. Vuur. Báh. Maar zo vond ze het wel wat hebben, ze bekeek de kaars een tijdje grondig en hielt haar hand er boven. Lekker warm. Ze trok haar hand weer terug en observeerde het restaurantje, nu was het meer dan alleen romantisch geworden. Het had een kalme, rustige sfeer. De piano speelde nu een rustig nummer, en een viool sprong in.

Wyatt keek haar nog steeds aan en wachtte rustig af. Even speelde er vanalles door zijn hoofd. Als hij haar mee zou uitvragen dan was er dus ook de kans dat hij een afwijzing kreeg. Maar hij had hier een goed gevoel bij. Rustig knikte hij op haar vraag glimlachte even. Iets in Amanda sprak hem aan, ze was net zoals hij zelf op sommige oppervlakken dan toch. Inmiddels hield hij zijn blik op het brandende kaarsje en voelde een raar, maar prettig gevoel in zich opkomen. Een ober kwam eraan, de jongen was iets ouder dan hem en had een gebruinde huid en pikzwart haar. 'Voor mij een coupe vanille ijs alsjeblieft.' Sprak hij met een glimlach tegen de man en keek even naar de mensen omzich heen, stelletjes die aan het zoenen waren. Kort beet hij op zijn onderlip en werd om de een of andere manier heel nerveus. Wyatt begon zichzelf maar raar te vinden op dit moment. Normaal werd hij nooit nerveus bij een meisje, waarom was Amanda dan toch weer zo anders? Of kwam het door het feit dat hij haar wou uitvragen? Wyatt had werkelijk geen flauw idee van wat er eigenlijk werkelijk gaande was.

Ze grijnsde, ook een Coup, leuk. Ze wild hem iets vragen maar ze wist niet wat, ze ging verzitten en greep al haar moed bij één om het weer te laten vallen. Ze zou het hem zeggen als ze helemaal klaar waren, ja. ’Hou je ook van ijs?’ Zei ze met een glimlach die gemeend was, ze streek door haar blonde haar en wachtte op antwoord. De stilte die volgde wilde ze dolgraag opvullen, maar hoe? Er horen geen stiltes te vallen Amanda, doe er wat mee. Ze beet op haar lip en zag dat Wyatt dat ook deed, ze stopte er snel mee. Vond hij het niet leuk? Nee dan zou hij het wel laten merken toch? Ze wist nu echt niets om over te praten, het was alsof haar hooft was weggevloeid. Dat de denkvloeistof was weggegleden, en nu in haar lege glas droop. Dat ze nu daar aan dacht, heel slim hoor. De coups ijs arriveerde, Amanda dankte de ober en begon. Ze vond het bijzonder goed smaken, ze opende haar mond toen die leeg was. ’Heerlijk’ Godzijdank, er kwam iets normaals uit.

Godver ik vind het echt kud voor je dat ik telkens zo laat post. D': Hier moet ik wat aan doen xD

'Altijd al gedaan.' Zei hij met een grijnsje tegen haar en streek even onwetend wat echter te doen over zijn hand. Ach, hij kon het misschien beter nu vragen. Aangezien hij niet wist hoelang ze hier nog zouden zitten, maar dan wel nadat ze hun ijs op hadden dat leek hem wel het beleefdste. Toen beide coupes op tafel stonden begon hij er rustig van te eten. Het ijs hier was echt lekker, het gerucht ging dat het echter helemaal van Italië vervoerd was naar hier, en misschien klopte dat ook wel, al maakte het voor hem niet echt uit, ijs was tenslotte ijs. 'Daar heb je helemaal gelijk in.' Zei hij met een glimlach die van hier tot in tokio ging. Kort dacht hij na, was het niet beter dat hij het buiten vroeg? Dan had je minder mensen die je aanstaarde, en dat zou Amanda waarschijnlijk wel meer appreciëren dan hier aangestaard worden. Wyatt's coupe was sneller op dan hij zelf verwachtte, hij had geen eens last van een brain freeze ofzo. Des te beter voor hem eigenlijk. 'Hoe ga je straks weer naar school? Want als je zin hebt dan wandel ik wel met je mee.'

Toen ze op de helft van haar Coup was merkte ze dat die van Wyatt al weer leeg was, ze onderdrukte een grijns en keek hem met een quasi boze blik aan. ’Pas op, anders krijg je nog een Brain Freeze.’ Grijnsde ze, ze begon weer aan haar chocolade ijs. Het smaakte beide heerlijk, Italiaans ijs vond ze altijd al lekker, ze keek Wyatt aan toen hij begon over terug gaan naar school. Damn dat was waar, ze pakte haar tasje en telde het geld. Hmm, dit kon ze vast wel betalen. En misschien nog net een taxi halen, ze nam de laatste hap van haar ijs en genoot extra lang na. ’Mijn plan is om met een taxi terug te gaan, je kan mee als je wilt. Of als jij je beter voelt bij lopen is dat ook goed.’ Zei ze eerlijk, ze wierp een bik naar buiten. Het was donker, het restaurantje werd voller namaten het later werd merkte ze op. Het zoenende stelletje van eerst vertrok nu ook, ze liepen hand in hand. Ze kreeg het benauwt en slikte, maar ze liet niets aan Wyatt merken.

'Daar heb ik bijna nooit last van, dus nu gaat het me ook niet overkomen hoor.' Maar zijn woorden waren nog niet eens koud of hij voelde een pijnlijke steek in zijn hoofd waarna hij zijn hand er even op plaatste en zijn ogen tot spleetjes samen kneep. Dat deed dus toch meer pijn dan hij echter zelf had bedacht. Toen zijn ergste hoofdpijn wat voorbij was keek hij haar weer aan. 'Dan denk ik wel dat ik meega met de taxi.' Al was dat echter tegen zijn principes, hij had altijd al iets tegen taxi chauffeurs gehad en dan al zeker in de avond. Maar toch besloot hij met Amanda mee te gaan naar huis. 'Alleen als ik de taxi mag betalen dan toch.' Zei hij met een grijnsje tegen haar. Nog even wreef hij over zijn hoofd en keek dan even rond, de stelletjes kwamen binnen en andere vertrokken dan weer. Zouden hij en Amanda ook aangezien worden als een stel? Waarschijnlijk wel. Al gauw kwam een ober naar hun tafel toe. 'Do la coppia ha un altro drink, o si paga?' 'Wil je betalen of nog iets drinken?' Vertaalde Wyatt simpel. Kort overliep hij de vraag en had hij al meteen een antwoord op zijn vraag of ze hen als een stel zagen. Ja dus. Afwachtend keek hij naar Amanda, als ze nog iets wou drinken was het voor hem wel goed. Hem maakte het eigenlijk wel weinig uit dus het lag aan haar.

Ze grinnikte, ’Echt niet?’ Ze zei het op een overdreven verbaasde toon, en grinnikte nogmaals. Toen hij zei dat hij meeging met de taxi knikte ze even, en rommelde in haar portemonnee. Hm, had ze nou toch te weinig? Ze schudde haar hooft toen hij vroeg of ze is iets wilde drinken, ze keek echter op toen hij het vertaalde. ’Ik versta het wel.’ Zei ze behoedzaam, ze bekeek de ober en knikte even naar hem. ’Ik wil liever betalen nu, maar als jij nog wat wil drinken kan dat.’ Verzekerde ze hem, ze sloot haar handtasje en zette hem weer naast zich neer. Ze voelde zich nu wel op haar gemak ondervond ze, maar ze voelde zich ook uitgeput worden terwijl het nog geen 8 uur was. Nou dat waren zorgen voor later, straks kon ze zo lang slapen als ze wilde. Bij wijze van spreken dan, ze gaapte en onderdrukte hem iets te laat. ’Het spijt me’ Zei de droogjes.

Wyatt keek haar droogjes aan en glimlachte dan eventjes. Toen ze vertelde dat ze liever wilde gaan knikte hij zachtjes naar haar. 'Noi vogliamo pagare.' Sprak hij tegen de ober die vriendelijk knikte naar hen en dan uiteindelijk weer verdween. Wyatt keek haar met een glimlachje aan en al gauw was de man weer terug met een houten doosje waar de rekening in zat. Kalm opende hij het en legde de rekening op de tafel, voor hem was het exact 39 euro. 'Even voor we zometeen vertrekken. Zou ik je mogen uitnodigen om met mij naar het strand te gaan? Het is nog best wel vroeg, en misschien als we geluk hebben zien we nog een stukje van de zonsondergang.' Misschien wou ze wel mee, dan had hij gelijk wat gezelschap. Maar dat was haar eigen keuze wel. Als ze niet wou dan zou hij wel alleen gaan, iets of wat verlegen beet hij op zijn onderlip. Waarom werd hij nu op dit moment weer verlegen? Echt op het domste moment ooit. Vond hij zelf dan. Maar dan mocht hij nog van geluk spreken dat hij ditmaal niet rood aan liep of wat dan ook.