Nieuw meisje

Een blond meisje dat nog vrij rustig op het schoolplein kwam aangewandeld keek rustig naar alle mensen. Om de een of andere manier wou ze hier gewoon gaan rond stuiteren maar dat deed ze maar niet want dan zou iedereen haar al meteen raar vinden. Eindelijk was ze hier en ze kon niet wachten om Vincent te zien. Het was al veel te lang gelden dat ze elkaar hadden gezien. Misschien dat ze zich daarom zo hyper voelde. Ze wandelde naar de fontein die recht in het midden van de buitenplaats stond en zette zich neer op een van de stenen bankjes ervoor. Ze haalde haar mobiel tevoorschijn en begon meteen al druk te smsen naar haar vrienden thuis dat ze veilig was aangekomen. En off course stuurde ze ook naar Vincent dat ze er was. Achter elk berichtje stond een smiley met een grote glimlach, meestal een teken dat ze zich oftewel vermaakte oftewel gewoon hyper was. Verveeld tikte ze wat op de steen waar ze opzat en wachte af tot er iemand op haar zou afkomen of misschien dat zelfs Vincent zou komen opdagen. Ze moest hier eigenlijk echt al mensen leren kennen, daarom wou ze dat er zometeen iemand op haar durfde af te stappen. In plaats van haar gewoon aan te staren van aan de andere kant van de buitenplaat want dat gebeurde dus nu op dit moment.

Hij had haar sms gekregen en was naar buiten gesjeezd. Voor zijn gevoel had hij gewoon te voet aan Indy 500 kunnen meedoen en nog winnen ook. Terwijl hij door de schoolgangen rende, haalde hij zijn mobiel - die bijna uit elkaar viel - weer tevoorschijn en sms'te Stella terug. Hij vroeg waar ze was en zei ook maar meteen dat hij eraan kwam. Hij verwachtte niet dat Stella al op haar kamer zou zijn, als ze die al had gekregen, dus waar kon ze dan anders zijn dan buiten op het plein?
Terwijl hij voorbij racete, keken verschillende mensen hem bevreemd aan. Hij kon zich ook wel voorstellen dat hij er lachwekkend en vreemd uitzag, zo aan hoge snelheid door de gangen rennend, maar dat kon hem eigenlijk niet schelen. Eindelijk was Stella hier! Hij kon niet wachten om haar weer te zien - het was gewoon al veel te lang geleden. Hij was ook echt blij dat ze hiernaartoe kon en mocht komen. Toen haar vader eerst had geweigerd, had hij wel even in de stress gezeten. Daar moest hij niet aan denken, ze was nu hier.
Hij liep naar buiten, en keek om zich heen. Ze zou ergens aan de fontein of zo kunnen zitten. Dat leek hem wel de meest logische plaats. Ongeduldig liep hij naar de fontein toe, op normaal tempo nu. Hij zocht de bankjes en de rand van de fontein zelf af tot hij haar uiteindelijk zag. 'Stella!' schreeuwde hij. Hij rende naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. Hij had haar gemist. 'Dude, ik heb je gemist,' grijnsde hij toen hij haar losliet. Hij bekeek haar van top tot teen. 'Je bent echt nog geen haar veranderd.'

Al gauw kreeg ze een sms terug van hem en stuurde ze maar dat ze bij de fontein zat. Ze wist toch al wijd zeker dat hij haar meteen zou opmerken. Rustig staarde ze wat voor zich uit en sloot dan voor even haar ogen. Ze genoot van de warme zonnestralen die op haar gezicht vielen. Maar opeens voelde ze twee stevige armen omzich heen slaan. 'Vincent,' Gilde ze dolgelukkig. Ze gaf hem een knuffel en liet hem dan gelijktijdig los en grijnsde even. 'Jij anders ook niet hoor.' Vincent was helemaal niets veranderd, nog helemaal het zelfde als de laatste keer dat ze hem gezien had. Perfect dus. Tussen hen was nooit spraken geweest van gevoelens voor elkaar. Ze waren gewoon beste maatjes en daar zou het ook bij blijven. Enkele mensen keken hen vreemd aan maar het boeide haar niet. Alweer sloeg ze haar armen om hem heen. 'Oh man, we hadden echt meer moeten afspreken. Ik heb je zo hard gemist.' Normaal was er vroeger nooit spraken geweest van voor een lange tijd uit elkaar blijven. Nee, ze zaten werkelijk elke dag bij elkaar. Dat had ze echt zo hard gemist.