Nieuw hier..

Terwijl Dean in zichzelf mompelde sleepte hij zijn koffer en weekendtas uit de taxi en stapte hij uit. Een nieuw begin, daar had hij al dagen lang op gehoopt. En nu was het eindelijk zover.
Dean sleepte de koffer achter zich aan en hees de tas over zijn schouder terwijl hij de betegelde stoep overliep en voelde hoe tientallen ogen zijn kant opdraaien en zijn rug doorboorden. Fagotts, mompelde Dean binnensmonds terwijl hij verder liep tot een bankje. Zuchtend liet hij de weekendtas op de grond vallen en zette hij zijn koffer neer, waarna hij hem openritste en zijn pakje sigaretten en aansteker pakte en een sigaret opstak. Hij zuchtte tevreden terwijl hij wat nicotine inslurpte.
Maar hij miste zijn drumstel, die hij niet meemocht nemen. Hopelijk hebben ze dan tenminste een uitgebreid muzieklokaal, peinsde Dean terwijl hij de lucht uitblaasde.
Hij had ook gehoord dat Kenneth hier zou zijn, zijn oude vriend uit Jacksonville. Hij had het direct al niet geloofd. "Eerst zien dan geloven.." had hij tegen zijn moeder gemompeld voordat hij de taxi was ingestapt. Hij had iedereen alleengelaten, maar púúr voor hún toekomst. Om een goeie baan te krijgen en geld te verdienen.
Dean schudde zijn haar naar de linkerkant en nam nog een trek van zijn sigaret, die bijna opgebrand was. Eerst zo maar die spullen aflossen, dacht hij kreunend terwijl hij in gedachten al tienduizend zware trappen op moest lopen. En daarna eten, bedacht hij zich er nog grijnzend bij aan.
Dean blies de rook uit en drukte de sigaret uit, wachtend tot er misschien iemand zo fatsoenlijk was hem de weg te wijzen. Welcome to high school.

Kenneth zat aan een van de tafels en staarde rustig naar voren. Hij was gekleed in een rood, witte sweater en een zwarte jeans broek. Het was nog eens hoogtijd dat hij hier wat nieuwe vrienden maakte, alleen had hij daargeen zin in. Hoewel er al door menig mens verteld was dat hij wat meer moest socializen. Maar zijn vriendengroep hier was groot genoeg. Hij had Ruby, Sawyer, Jazlyn en Emms. Voor hem was dat al meer als genoeg vrienden voor even. Het waren er natuurlijk wel minder dan hij thuis in Nashville had, daar had hij zijn gehele oude band, plus de vrienden waar hij bij woonde. Met de vrienden van Monica zat hij ongeveer aan de vijventwintig mensen. Maar dat was dan ook al. Het deed zo zijn ronde hier dat er nog iemand vanuit Nashville zou komen, al had hij werkelijk geen idee van wie het zou kunnen zijn. Waarschijnlijk toch niemand die hij kende, zo ging het altijd. Kort haalde hij zijn hand door zijn haar en streek dat naar de rechterkant van zijn hoofd en geeuwde even. Het was hier echt wel saai de laatste tijd. Hij liet zijn blik even over de plaats glijden en fronste even. Enkele nieuwe mensen, niet echt veel bekende. Maar hij keek dan ook niet echt goed naar de gezichten, aangezien hij meer met zijn hoofd bij Emilie zat dan wat anders.

Dean zuchtte nogmaals, in de hoop dat deze dag niet hopeloos zou worden.
Hij keek nog steeds om zich heen, waar sommige mede leerlingen hem nog steeds walgend, glimlachend of boos aankeken. Het liefst had hij geroepen: Heb ik soms wat van jullie aan? Maar dat kan je niet maken op je 1e dag, sprak zijn geweten.
Dean trok zijn koffers dichter tegen zich aan en pakte zijn mobiel.
Fijn. Direct al een bezorgd SMS'je van zijn zusje. Vlug SMS'te Dean een fake- 'Alles-is-goed' SMS'je en stopte hij zijn mobiel weer in zijn broekzak.

Even gingen Dean's gedachten aan vroeger. Aan hoe goed het leven toen was. Niet met zijn ouders, maar op school. Een band, een groot uitgebreide vriendengroep.. Dean zuchtte. En nu moest hij helemaal weer opnieuw beginnen..

Kenneth zijn oog bleef uiteindelijk hangen op een jongen met pikzwarte haren. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht toen hij de jongen beter bekeek. Zo dus dit was de jongen uit Nashville. Rustig sprong hij recht en wandelde kalmpjes naar de jongen toe. 'Je kan best tegen hen beginnen roepen hoor. Deed ik ook.' Zei hij met een grijsje tegen hem. Dus het was Dean, een van zijn beste vrienden. Eigenlijk het was al drie jaar geleden dat hij hem had gezien, en nog steeds was hij geen steek verandert. Hij zelf had er een tattoeage bij en dat was de roos die op zijn linker arm stond. Die was gezet toen hij net hier was gekomen, de enigste waarvoor hij ooit had moeten betalen. 'Man, hoe is het met je?' Vroeg hij met een grijnsje aan hem en wachte rustig op een reactie van hem. Man, dit was gewoon geweldig een van zijn beste vrienden in Tenessee was nu ook hier.

Dean zat nog steeds de gezichten langs te keuren, te kijken wie er aanspreekbaar zou zijn of juist helemaal niet. Hij had al een lijstje gemaakt met "Slechte 1e indruk" en "Goeie 1e indruk". Inmiddels wat het slechte 1e indruk lijstje al aardig volgestroomdt.
Ineens kwam er iemand op hem aflopen. Door de zon kon Dean niet goed zien wie het was, maar toen de jongen eenmaal vlak bij hem was kon hij het zien. Kenneth, schoot er met een grijns door zijn gedachte.
En Dean grijnsde, -breed zelfs-, het was dus wél waar. Kenneth zat inderdaad op deze school. 'Wow je bent niks veranderd, behalve je tattoo dan. Die overigens echt heel vet is,' Zei Dean lachend. Het idee dat er al iemand was die hij kende, stelde hem gerust. En al helemaal dat het Kenneth was, degene waarmee hij vroeger zoveel had meegemaakt -goeie en slechte dingen, maar het was het waard-
'En met mij gaat alles goed, behalve dat m'n vader uiteindelijk toch in de bak is gedonderd.. Maar dat was wel te verwachtten.' Peinsde hij en dekte met zijn hand het felle zonlicht aan zijn linker oog af. Hij grijnsde weer. 'En hoe gaat het met Kenneth?' Zei hij, al lachend. Dean trok zijn weekendtas van de andere helft van het bankje zodat Kenneth zou kunnen zitten.

Kenneth keek hem droogjes aan en wachte rustig af. 'Laten zetten toen ik hier net aankwam.' Vertelde hij de jongen. Kort schoot er een herinnering aan vroeger door zijn hoofd. Hij en Dean die op een avond op het dak van een huis zaten, waar ze bijna afgedonderd waren door een van hun vrienden. Dat was gewoon ziek lachen toen. Even streek hij over zijn schouder. 'Dat was inderdaad wel te verwachten, maar best wel rottig voor je. Met mij gaat het wel goed. Heb het hier hoog geschopt in het voetbal team, heb wat mensen die goed meevallen leren kennen. En geloof het of niet, ik heb een vriendin.' Mensen die hem goed kenden, wisten dat hij vroeger niets van de liefde moest hebben. Dat hij zich ook niet snel bond aan iemand op die manier. Tuurlijk had hij meiden als vrienden maar dat was op vrienden gebleven, nooit meer. Hoewel de jongens hem altijd pushte had hij nooit een echte vriendin gehad, buiten dan nu Emilie. 'Maar goed, wanneer ga je je spullenhoop lozen?' Kalmpjes dropte hij zich naast hem neer en wachte op enige reactie op de zee van woorden die hij op hem had losgelaten. Kort schoot zijn blik naar de mensen die hem aanstaarde en hij glimlachte bot naar hen waardoor ze al snel verder liepen.

Dean dacht aan vroeger. Aan de mega grote vrienden groep in Jacksonville en vervolgens in Nashville. De herinneringen stonden in zijn geheugen gegrift.
Dean keek weer op toen Kenneth weer tegen hem sprak.
'Achja, die klootzak mag er blijven ook..' Spotte Dean. Hij had een spuughekel aan zijn vader gekregen. Nee, dacht hij, hij ís niet eens mijn vader meer!
Hij wreef zijn haar aan de kant. 'Jij een vriendín? Doe je goed Kennie!' Grijnsde hij en gaf hem een lichte stomp tegen zijn schouder. Het niet-serieus hoeven zijn bij Kenneth was altijd al handig geweest. Ookal hoefde hij niks te zeggen, zelfs dat was nog goed.
'En goed van je van dat voetbal team.' Grijnsde Dean. Zelf hoopte hij hier weer een bandje bij elkaar te kunnen schrapen en dan ook hopelijk met Kenneth, net zoals vroeger.
'Ik heb nog geen idee, ik denk nu meteen even alleen ik weet niet waar alles te vinden is enzo.' Zei hij en pakte zijn tas op. Maar hopelijk kon Kenneth hem een beetje vertellen waar alles was, dat zou het al een stuk makkelijker maken, dacht Dean.

Kenneth knikte en haalde zijn schouders op. Dean's vader was niet echt geliefd bij iedereen, en dat kon hij natuurlijk begrijpen. Maar ja, daar doet het hem niet toe op dit moment. Even geeuwde hij en wreef kort in zijn ogen waardoor hij de stomp op zijn schouder niet voelde aankomen. 'Ja man, het werd eens tijd denk ik.' Zei hij met een grijnsje tegen hem. Toen hij begon over het feit dat hij hier nog niets wist zijn fronste hij even. 'Ach, ik help je wel even.' Al snel viste hij ook een kleine plattegrond uit zijn broekszak en gaf die aan hem. Normaal moest hij deze al hebben gehad, maar ja zo nu en dan waren ze hier nogal vergeetachtig. Kalmpjes liep hij al wat vooruit, Dean zou zowiezo wel gaan volgen. Toch hield hij nog even halt aan een bank en wachte even op hem.

[Inspi]

Dean stond op, hees zijn weekendtas over zijn schouder en pakte met zijn vrije hand zijn koffer. Grijnzend liep hij achter Kenneth aan.
Hij had de plattegrond in zijn handen waardoor er nog meer mensen hem aan gingen staren. Hij keek ze kwaad aan waardoor een deel van hen weer wegkeken, tot Dean's opluchting. Als hij al zijn schooldagen zo door zou komen, zou hij vast en zeker gek worden.
Ook wist Dean nog niet bij wie hij op de kamer zou komen, hij was dan ook best nieuwsgierig wie/wat (lol) het zou zijn.

-Post verder bij kamers XD-