Halloween!

Kay gaf geen antwoord, op het nonchalante ophalen van zijn schouders na. Misschien gaf hij antwoord in zijn gedachtes, en had hij niet door dat hij het niet hardop sprak? Ze moest zachtjes grinniken om haar eigen gedachtengangen en liet ze maar doorstromen. Serena schrok lichtjes wakker toen hij vroeg of zij ook wat wilde drinken, wat redelijk verstaanbaar was onder de luide muziek door.
"Bacardi Razz met wat Sinas erdoorheen. Een Raketje." zei ze glimlachend, terwijl ze een twintigdollarbiljet in zijn hand drukte. Het maakte haar niet uit dat ze betaalde, ze deed het zelfs graag. Ze zag het als een vorm van beleefdheid, of zelfs iets als een gewoonte. Serena haar blik gleed naar de bar, waar ze een meisje tussen twee jongens in zag zitten. Als automatisch kreeg ze medelijden met haar, zou ze haar moeten helpen? Serena besloot dat het meisje daar niet voor niets zat, en ze waarschijnlijk allang al weg was gegaan wanneer ze dat wilde. Shake your PomPom van Missy Elliott werd ingezet, waardoor Serena het meisje meteen vergat en begon te dansen. Schudden met haar kont natuurlijk, zoals het liedje al zei.

Kenneth had echt veel te lang aan de telefoon gehongen met een van zijn vrienden uit Nashville. Daardoor was hij de tijd uit het oog verloren. Toen hij uiteindelijk op de klok had gekeken had hij meteen ingehaakt en was zich beginnen klaarmaken. Snel viste hij zijn gebit van zijn nachtkastje en stopte dat in zijn zak. Meteen rende hij de deur uit richting de Zanzibar. Ja, hij werd al snel opgepikt door enkele mensen en die brachten hem dan ook naar daar. Hij hoopte zo hard dat Emilie er nog niet was, want hij wou eigenlijk niet te laat komen. Meteen toen hij er was sprong hij uit de wagen en voor hij echter binnen was deed hij zijn gebit in. De man liet hem binnen en al snel verscheen de jongen in een zwarte half gesloten jas, daaronder had hij een zwarte broek en zwarte schoenen aan, en ook droeg hij een zwart kruis. Mensen keken hem even raar aan toen er iemand helemaal in het zwart naar binnen kwam en ook meteen een vrij bleke huid die hij al vanzich zelf had. Maar al gauw feesten ze rustig verder. Kalm bewoog hij zich tussen de mensen door en kwam tot stilstand aan een muur waar hij vervolgens tegen aanleunde. Zo te zien was Emilie er nog niet. Al een geluk, dan was hij toch nog op tijd. Allesins voor haar aanwezig want echt op tijd kon je dit niet meer noemen. Zijn gehele outfit was compleet, het zwarte kruis had hij er zelf bij gedaan zodat hij toch nog iets aan had van accesoires, want dat was anders echt het geval niet. Kenneth hield het liever simpel qua verkleed kleren.

Het 'helpen' van haar broer was niet helemaal uitgelopen zoals ze verwacht had. Hoewel; ze had het kunnen verwachten. De spullen die ze naar hem had gebracht, waren hem duidelijk bruikbaar geweest. Alleen de leider van zijn bende hield niet zo van mensen die buiten de bende waren en zich te dicht bij één van zijn leden waagden. Nog voor ze bij Lander was gekomen, werd ze al tegengehouden door één van zijn medeleden. Ze hadden haar woorden naar haar hoofd gesmeten die vuil en onherhaalbaar waren. Ze hadden haar meegetrokken en dingen geprobeerd die vuil en onherhaalbaar waren. Gelukkig was haar broer komen opdagen, en hij had er meteen korte metten mee gemaakt. Die blauwe plekken had ze er maar gewoon bij moeten nemen. Bovendien zouden ze niet echt opvallen vanavond. Haar broer had haar naar hier gebracht, omdat ze door zijn toedoen te laat was. Snel waren ze bij haar kamer gepasseerd en had ze snel haar outfit aangetrokken. Haar outfit was zelf gemaakt, van allemaal oude zwarte kledingsstukken. Gelukkig had ze nog wat opgestoken van haar moeder, die kon naaien en borduren als de beste. De zwarte spin om haar hals had ze ergens gevonden en mooi gepoetst.
Lander stopte met zijn zwarte Seat Ibiza voor de ingang van de Zanzibar, ze nam afscheid en stapte uit de wagen. Aangezien ze laat was, liep ze meteen naar binnen; Kenneth zou er misschien al zijn, als hij 'op tijd' zou zijn, moest hij al een tijdje op haar gewacht hebben. Binnen was het vrij druk, en omdat iedereen verkleed was, en ze niet meteen wist hoe Kenneth eruit zou zien, dwaalde haar blik wat doelloos door de ruimte. Haar blik gleed over het midden, maar ze zag hem niet. En dan werd ze af en toe nog naar achteren geduwd door de menigte, tot ze, terwijl ze achteruitliep, tegen iemand aanbotste. 'Sorry,' mompelde ze even, maar toen draaide ze zich om en zag, tot haar verwondering, Kenneth tegen de muur staan. Hij zag er speciaal uit, leuk gekozen outfit. Ze glimlachte even en haalde haar schouders op. 'Sorry dat ik zo laat ben. Je bent fantastisch gekleed', zei ze zachtjes waarna ze hem even aankeek.

'Bacardi Razz met wat Sinas erdoorheen. Een Raketje.' had Serena geantwoord, nu stond Kayin nogsteeds bij de bar, denkend over wat hij zou gaan bestellen. Misschien kon hij gewoon een biertje nemen, niet te veel alcohol. Zijn trainer had hem vanaf dat hij begon met zijn vechtsporten afgeraden om ook maar een druppel alcohol te gaan drinken, maar daar had Kay nooit naar geluisterd. Je leeft maar 1 x, toch? Met die gedachte in zijn hoofd keerde hij zich naar de barkeeper ,,Één Raketje, een biertje en een shotje graag." zei hij met een lichte grijns. ,,Aan wat voor shotje zat je te denken?" vroeg de barkeeper, Kay dacht even na ,,Heeft u hier ook saké?" de barkeeper verdween even, kwam toen terug met een glas Bacardi met Sinas, een biertje in zijn andere hand en een fles onder zijn arm geklemd. Nadat hij de glazen neer had gezet zette hij met een zwierig gebaar de fles voor Kay neer, deze keek er even vragend naar, het was geen saké, maar een andere drank. ,,Ach, laten we die maar proberen." zei Kay rustig, de man schonk er een shotje van in en zette die ook voor Kay neer. Hij twijfelde even of hij met de twintig euro van Serena moest betalen maar pakte toen toch maar zijn eigen geld en betaalde daar mee. Voor het gemak sloeg hij het shotje maar gewoon bij de bar achterover; er zat veel alcohol in en hij begon het lichtjes in zijn hoofd te voelen. Het was niet erg; Kay was snel aangeschoten, maar daarna zou hij wel heel veel moeten drinken zou hij echt dronken willen worden. Met het flesje bier en het raketje in zijn hand wist hij behendig door de dansende griezels heen te komen, af en toe wat armen ontwijken was niets vergeleken met de klappen die hij soms moest ontwijken. Toen hij weer bij Serena stond gaf hij haar het drankje en het briefje van 20 en nam daarna een slok van zijn eigen flesje bier. ,,Die krijg je van mij, als bedankje voor de gezellige avond." zei hij maar met een grijnsje als reden dat hij niet met haar geld had betaald.

Kenneth volgde met zijn blik enkele dansende gruwels en grijnsde even.Sommige outfits waren echt wel origineel. Rustig tikte zijn voet mee op het ritme van de muziek, niet juist zijn stijl maar een avond kon hij er wel tegen. Hij zou niet meteen elk moment van de dag naar deze muziek luisteren, dat zag hij dus echt wel niet zitten. Ergens een eindje van hem vandaan zag hij een meisje staan met een rood piranten achtigpakje. Even flitste het gezicht van Ruby door zijn hoofd. Zou zij het zijn? Dat zou hij vast wel later op de avond aan weten. Opeens knalde er iemand tegen hem aan en hij wou meteen reageren door die persoon kwaad aan te kijken. Misschien ook wel kort te blazen naar diegene, maar dat liet hij maar achterwege. Al snel richtte hij zijn doodse blik op diegene en een grijns verscheen op zijn gezicht. Waardoor zijn hoektanden even zichtbaar werden. Meteen gaf het hem ook een enge uitdrukking. Rustig plaatste hij zijn koude hand op haar schouder, die was koud omdat hij nog maar juist binnen was. 'Maakt niet uit, ik ben hier zelf ook maar net aangekomen.' Kort schoot zijn blik zoekend rond en hij kwam al gauw het gezicht tegen van diegene die de roddel over hem had verteld. Kenneth drukte een kus op haar voorhoofd en glimlachte even. 'En dankje, je ziet er zelf ook prachtig uit.' Tot zijn verbazing klonk zijn stem niet sissend door het gebit, eigenlijk was dat ook beter voor hem. Plus het deed geeneens zeer aan zijn kaken, al zou hij het waarschijnlijk toch niet inhouden de gehele vanavond.

Toen hij haar aankeek nadat ze zowat tegen hem aangeknald was, ontdekte ze even een kille uitdrukking in zijn ogen, en die verraste haar wel.. Ze kende die blik niet, niet bij hem. Maar gelukkig veranderde zijn blik alweer toen hij haar leek te herkennen. Toen ze zijn koude hand op haar schouder voelde leek ze even op te schrikken. Ze keek hem aan en had ook de hoektanden opgemerkt toen hij grijnsde. Hij zag er geweldig uit. Zo écht. Toen ze voelde dat hij een kus op haar voorhoofd gaf, glimlachte ze even. Het voelde goed om weer bij hem te zijn, want als ze bij hem was, leek de echte, harde wereld, zo veraf. Bedankt', sprak ze even rustig terwijl ze haar blik zoekend over de omgeving gaan. Niemand die ze verder bij naam kende.. Enkele die ze eens gezien had en sommige wiens gezicht ze helemaal niet herkende. Haar ogen richtten zich weer op Kenneth, waarna ze hem even een kus op zijn lippen drukte. 'Zo, wie ken je hier allemaal?', vroeg ze luid genoeg om boven de muziek uit te komen. Ze wilde wel weten wie hij kende en wie hij niet, en wie hij liever niet had dat zij ze kende. Kortom, wie ze moest vermijden. Normaal was ze een vrij sociaal en spontaan persoon, maar meteen bij een groep gaan staan en zeggen wie je was, was niet haar manier van spontaniteit.

Kenneth keek haar nog steeds met een glimlachje aan, alleen waren nu zijn hoektanden niet meer ontbloot. Opeens kreeg hij een kus op zijn lippen waardoor hij voor een moment zijn hand op haar wang plaatste, maar zodra de kus ten einde was die weer liet zakken. 'Wel, dat meisje ginds die er zo'n beetje als een piraatachtig iets uitziet is Ruby. Zij is best wel chill. Verderop in het witte konijnenpakje heb je Jazlyn, zij is ook wel tof. En dat was dan ook de gehele hoop dat ik hier ken.' Kenneth grijnsde weer even en legde zijn arm om haar heen toen hij naast haar ging staan en glimlachte even. Kort herinnerde hij zich dat ze bij haar broer was geweest, maar daar zou hij later wel over vragen. Weer ging zijn blik naar dat ene meisje en ook de jongen die bij haar stond waarvan hij de naam niet kende dat de roddel had verspreid over hem. 'Ohja, dat tweetal ginds blijf daar maar van uit de buurt. Ze mogen me niet echt.' Hij moest het haar gaan vertellen dat was wel zeker. Maar wanneer hij het zou gaan doen wist hij nog niet echt. Ach, time will tell. Gewoon het juiste moment, de juiste plaats en klaar. Ja, zo zou het vast gaan lopen.

Veel mensen kende Kenneth nog niet van de aanwezigen, maar hij leek degenen die hij wél kende echt te kennen en niet gewoon bij naam of van ziens. En alleszins kende hij meer mensen dan haar. Ze glimlachte even, maar toen zijn arm om haar heen legde, vertrok haar gezicht voor een kleine seconde. Oké, arm daarzo houden, Kenneth, niet hoger, want daar heb ik een pijnlijk plekje, dacht ze even in zichzelf, waarna ze weer doodnormaal voor zich uitkeek. Haar blik volgde de zijne naar een jongen en een meisje, waarvan hij zei dat ze uit hun buurt moest blijven aangezien ze hem niet echt mochten. Maar waarom? 'Waarom mogen ze iemand als jou niet? Of hoe weet je alleszins dat ze je niet mogen? Ben je daar zeker van?', vroeg ze benieuwd, waarna ze hem even vragend aankeek en wat tegen hem aan leunde. Hier zou ze alleen nooit heen gekomen zijn, dat vond ze nogal eng aangezien ze niemand zou kennen, maar met Kenneth erbij was het al helemaal niet zo erg meer, in tegendeel, ze voelde zich op haar best bij hem.

Sawyer stapte snel op haar zwarte hakken verder, die snel op de stoep tikte. Ze wou dat ze sneller kon rennen, maar anders viel ze dadelijk van d'r hakken. Ze had een klein dienstmeisjes jurkje aan, die ze zelf een beetje in elkaar had gefrutseld. Niet dat ze alles zelf had gemaakt, nee, dat kon ze niet. Maar ze had er gewoon zelf wat dingen van bij geknipt. Ze kwam aan bij Zanzibar, waar het halloween feest werd gehouden. Ze had geen zin meer om helemaal alleen op de wereld was. Misschien zou ze Kenneth nog tegen komen, een goede vriend van haar.
Tot haar grote verbazing, toen ze de bar wat afzocht, vond ze Kenneth. Met een meisje die ze niet kende, met zijn arm om haar heen. Ze liet haar armen zakken en voelde zich daarbij niet zo goed meer. Ze stond achter een heleboel mensen, dus het was vrijwel onmogelijk om haar te zien. Ze voelde wat tranen opzwellen, en deed een kleine stap achteruit. Ze zette een nep glimlach op, zodat niemand wat zou zien. Ze keek even naar het meisje. Ze was inderdaad mooier, en had nog waarschijnlijk alle luxe die Sawyer had moeten missen. Ze leken zo verliefd, alsof ze elkaar hadden gevonden. Zou hij weten dat hij het enige was waar ze 's avonds aan dacht. Ze draaide zich om en hield haar hand boven haar mond. Ze liep richting de WC en al gauw werd het rennen. Ze moest haar tranen onder bedwang houden tot ze aankwam in de toiletten. Een paar meisjes stonden bij de spiegels dus liep ze maar een van de WC's in. Ze probeerde niet te snikken, ze probeerde alles in te houden.
Al gauw had ze door waarom ze nu zo in stilte moest huilen, ook al had ze het zelf niet echt door gehad. Ze moest maar alleen naar huis, zich erbij neerleggen en misschien nog wat slapen. Blijkbaar, had hij genoeg in zich om haar hart te breken. Ze hield een stuk WC papier tegen haar ogen en wist hoe erg haar mascara was uitgelopen. Gelukkig had ze nieuwe bij haar.

[DRAMAAAA 8D]

De jongen kwam na een redelijk lange tijd terug, hoewel Serena de tijd dat hij weg was zich prima vermaakt had. Ze had voor een kort moment met een jongen gepraat en gedanst, was een meisje tegen gekomen waarbij de in de klas zat dus voordat ze het wist was Kay weer terug. Met een glas drank voor Serena en een biertje voor hem natuurlijk. De glimlach die deze avond niet van haar gezicht af te slaan was, verdween voor een kort moment toen ze het briefje van twintig dollar die hij weer teruggaf aan haar aanpakte. Waarom sloeg hij haar gebaar af? Zou hij streng opgevoed zijn, zoals de Chinezen vaak waren..? Ze pakte het drankje maar aan en stopte het geld weer terug in haar tasje, keek hierna naar het afgelegen tafeltje om te zien of haar masker er nog lag. Hierna richtte ze haar blik weer op Kay, zich realiserend dat ze hem nog niet bedankt had. Een glimlach verscheen snel op haar gezicht om de verwarring die hij had veroorzaakt door zelf te betalen te verbergen, waarna ze hem knuffelde en een 'bedankt' tegen zijn schouder mompelde. Hierna nam ze een stapje afstand tussen hem en haar, en nadat ze een krullende lok die in haar gezicht was gaan hangen weer goed had gestreken begon ze te dansen.
De drank was lekker, de niches waren goed. Serena merkte dat de effecten van alcohol al op haar begonnen te werken -voordrinken was niet echt een goed idee geweest- en begon wat losser te dansen. Erop lettend dat haar drinken niet over de rand van het glas heen klotste natuurlijk. Mensen begonnen er leuker uit te zien, Kay werd aantrekkelijker en Serena wist dat als het zo door zou gaan ze eindigde bij de strippaal. De eigenwaarde die ze ha hield haar nu nog tegen, maar wanneer ze eenmaal flink onder invloed was wist ze dat ze niet echt meer dacht maar meer deed. Ze glimlachtte vriendelijk naar Kay en begon wat wilder te dansen, als gevolg van de goede Reggeaton die er werd gedraaid. "Leuk welkom hè? Zo'n feest." glimlachtte ze, proberend boven de muziek uit te komen, terwijl ze nog altijd aan er dansen was. Haar benen begonnen moe te worden en haar voeten -die gekweld werden door haar hoge pumps- schreeuwden om wat rust maar ze besloot nog even te wachten met het saaie bankzitten. Wie weet vond Kay het dansen wel leuk..?

"Je hebt een Jeep? Cool!". Sarah grijnsde sullig toen Ian zei vanavond zelf nog wel naar huis te rijden, het feit dat hij zijn Jeep waarschijnlijk niet eens meer fatsoenlijk op de weg kon houden vergetend. Er waren wel meer dingen die ze vergat vanavond, dingen die opeens een stuk minder belangrijk leken dan een paar uur hiervoor. De alcohol verdrong die dingen, vulde de plaatsen op met warmte en de behoefte aan een fijn bed. Sarah had die laatste gedachte echter allang weggewuifd; ze wilde door feesten, meer mensen ontmoeten en bovenal nog even flink los gaan. Naar bed gaan kon ze altijd nog, hoewel ze hem tegen die tijd vast nog maar nét kon vinden.
Het volgende drankje dat Ian haar aanbood sloeg ze daarom ook met een vriendelijke glimlach af; het was sterker dan wat ze tot nu toe gehad hadden, en ondanks dat het voelde alsof ze nog wel wat op kon, wist Sarah dat dit het moment was om te stoppen. Ze begon licht in haar hoofd te worden, een gevoel dat doorstroomde naar de rest van haar ledematen, en kreeg de bijna onbedwingbare neiging constant stom te giechelen. Vooral toen ze Ian zo waggelend achter de bar heen en weer zag lopen, op zoek naar iets wat blijkbaar niet hier lag.
"Iiaann, kom er toch weer gezellig bij zitten!" riep Sarah hem vrolijk toe. Ze klopte op de kruk naast haar, om haar armen vervolgens weer op de bar te planten voor wat extra steun. Haar hoofd draaide ze hierna met iets meer moeite dan ze gewend was richting de jongen in het weerwolven kostuum aan de andere kant naast haar, die het had over Sarah's positie ten opzichte van de twee jongens. Ze had wel gemerkt dat ze beiden geïnteresseerd waren -ook al zou dat best aan de alcohol kunnen liggen- en had de verschillende plagerijtjes met een glimlach gevolgd.
"Mijn derde hond is er ongeveer een uurtje geleden vandoor gegaan" zei ze lachend tegen Matthew, doelend op een derde lover. "Aangenaam kennis te maken trouwens". Het volgende moment na deze vriendelijke kennismaking vroeg hij haar echter om een klein 'hapje', en voordat Sarah ook maar de sullige vraag "Wat?" kon uitbrengen, drukte hij een vluchtige kus in haar nek. Sarah kon er enkel om lachen, en veegde vervolgens een lok uit haar gezicht. Normaal gesproken zou ze hem waarschijnlijk een klap hebben verkocht, maar opnieuw was het de drank die haar het gevoel gaf dat er niks aan de hand was. Het enige wat ze kon doen was een beetje stom giechelen, haar blik afentoe op de knappe jongen naast haar richtend. Het drankje dat hij haar vervolgens aanbood sloeg ze ook maar weer af.
"Nee, nee... Ik stop met de wedstrijd" grijnsde ze, en voelde hoe een rode blos zich ondertussen op haar wangen had gewerkt. Ze hield niet van opgeven, al had ze nóg minder trek hier een slechte reputatie te krijgen door kotsend en kronkelend de feestzaal te verlaten. "Doe mij maar een glas water...". Ian had de barman ondertussen weggejaagd, dus Sarah had geen idee tegen wie ze sprak. Ze hield haar hand omhoog alsof ze wat wilde bestellen, waarop er spontaan een barmeisje aan kwam. Sarah wist niet waar ze vandaan kwam, maar was allang blij dat ze een glas water kon bestellen. Rustig nam ze de koele vloeistof tot zich, om hem vervolgens op de bar te zetten en hem speels rond te draaien tussen haar vingers. Ze probeerde zich te bedenken hoe lang ze hier al zaten, en hoe laat het feest was afgelopen. Eerder deze avond had ze nog willen dansen, maar nu had ze daar niet langer de behoefte toe. Ze vond de jongens aardig, maar was bang stomme dingen te doen met al die alcohol op: ze had namelijk een reputatie te verdedigen, en moest die wel in eer houden zonder het achtervoegsel 'slet' erbij te krijgen.

Serena glimlachte even, maar knuffelde Kay al snel. Die wist even niet hoe hij moest reageren tot hij Serene; 'Bedankt.' tegen zijn schouder aan hoorde mompelen. Hij grijnsde breed ,,Graag gedaan." Serene zette een stapje van hem weg en begonw eer te dansen. Kay zelf besloot gewoon maar naar Serene te kijken, die dansde gewoon door en dronk af en toe een slokje van haar drankje. Ook Kay nam af en toe een slok van zijn bier en merkte na een tijdje op dat het flesje alweer leeg was. Kay zuchtte even, liep een eindje weg van de danvloer om zijn lege bierflesje op een tafeltje te zetten en liep vrijwel direct terug naar Serena. 'Leuk welkom hè? Zo'n feest.' rie Serene glmlachend boven de muziek uit, Kay knikte even met een grijns en keek toen even om zich heen. Het begon drukker te worden op de dansvloer, bijna een beetje te druk. Zijn blik ging al snel weer naar Serena ,,Hé, kunnen we niet beter even terug naar de bank?" vroeg hij toen hij had ontdekt dat Serena moe begon te worden. Zelf vond hij het een beetje te druk worden én hij wist dat hij wel eens hele domme dingen kon gaan doen als hij zou gaan dansen. Nog meer alcohol drinken was misscien ook niet zo'n goed idee. Hij keek even afwachtend naar Serena.

"Je hebt een Jeep? Cool!" hij keek om en proestte het uit toen hij zag dat Sarah een bloempot vast had. Hij viste de auto sleutels van de Jeep uit zijn broekzak die groen was en hij keek een beetje boos naar Matthew. Waarom flikte hij hem dit? Nou, misschien zaten er wel meer vissen in de kuip en was Sarah er slechts een van. Zijn blauwe ogen schoten bijna vuur toen hij zag dat Matthew iets deed wat hij nooit zou doen. Kende Matthew Sarah al langer of wat? Hij stond op en zocht naar zijn evenwicht. 'Flikker op Matthew' schreeuwde hij bozer dan hij had bedoeld. Alcohol maakte hem soms wat losbandig en wat anders dan op een gewone dag. Nu was hij pissig op Matthew dat hij dat had gedaan. Sarah giegelde alleen was en hij wendde nors zijn blik af. 'Als jullie een lift willen gaan jullie dan nu mee?' Hij keek ook even naar de rest van de zaal die al leeg begon te worden. Hij keek naar hoe er een barmeisje aan kwam lopen en hij negeerde het aanbod van Matthew. Geen drank meer. Hij moest rijden. Hij zag ook nog grote schalen staan met allemaal zoetigheid erin en zijn tanden deden alleen al pijn als hij eraan dacht. Daar blijf ik maar af. Hij strekte zijn benen nog een keer en wandelde of beter gezegd ijsbeerde heen en weer achter Sarah en Matthew. Hij had zijn evenwicht weer terug gevonden. Hij beende al richting uitgang en wandelde iets rechter zodat hij maar licht dronken leek naar de auto toe. Hij klikte de auto open en deed het portier open. Hij stapte in en liet de motor vast draaien en zette de verwarming aan. Hij wachtte nog een tijdje. Hij tikte met zijn vingers op het stuur en zag dat het begon te regenen. Het was een rit van een kwartier terug naar Monica High en hij besloot nog heel even te wachten.

'Dat vertel ik je wel allemaal later, maar ze zijn niet echt mijn beste vrienden hier.' Zei hij iets wat afwezig. Kort schoot zijn blik naar de deur en al gauw zag hij Sawyer in een glimp tevoorschijn komen,maar al gauw verdween ze weer. Die zou hij zometeen wel even gedag gaan zeggen. Met een glimlachje keek hij weer terug naar Emilie. 'Hoe was het eigenlijk bij je broer?' Afwachtend keek hij haar aan, maar al gauw hoorde hij wat tummult dat al gauw weer weg stierf. Toen hij opeens Sawyer weer zag fronste hij. Hij was verbaasd om de snelheid waarmee ze de wc's in renden. En probeerde ze iets te verbergen achter een opgezette glimlach. Een lichte bezorgdheid kwam in hem boven, wat was er met haar, en kon hij er iets aan veranderen? Aarzelend liet hij zijn arm zakken maar hield die toch nog heel lichtjes om haar heup. Even moest hij naar Sawyer, maar no way dat hij de meisjes wc in ging. Dan zou hij hier wel de gehee avond blijven plakken om toch nog te kunnen praten.

De manier waarop hij antwoordde op haar vraag, zorgde ervoor dat ze wat nieuwsgierig werd, maar al hij het niet wilde vertellen, dan zou ze er ook niet naar vragen. 'Goed dan', klonk het lichtjes teleurgesteld, ze had het wel graag geweten. Toen hij haar vroeg hoe het bij haar broer was, haalde ze luchtig haar schouders op. 'Ging wel', Sprak ze nonchalant en kort. Kort antwoorden was nochtans niet echt van haar gewoonte. Ze keek hem even met een verzekerende glimlach aan, maar volgde dan zijn blik. Een meisje leek behoorlijk van streek te zijn en liep snel weg naar de toiletten. Ze voelde zijn arm aarzelend wat zakken naar haar heup en keek hem vragend aan. Kende Kenneth haar? Waarom ging hij haar dan niet achterna? Ze besloot hem om uitleg te vragen. 'Ken je haar? Ze lijkt nogal van streek.. Als je haar kent mag je gerust eens gaan kijken hoor.. De meisjestoiletten bijten niet..', sprak ze rustig terwijl ze hem even met een licht bezorgde blik aankeek. Ze wilde niet dat hij, door bij haar te blijven, vrienden of érg goede vrienden zou verliezen. Hij moest naar haar toe gaan als hij haar kende, om te zien of alles oké was, dat was belangrijk, want vrienden kón je niet opzij schuiven.

Serena hield haar blik gericht op zijn gezicht terwijl ze danste, proberend hem te doorgronden en een paar emoties te ontdekken in zijn ogen of gelaat. Ze vond echter niets anders dan verbazing, en een paar andere nutteloze emoties. Serena dansde vrolijk verder en stopte weer toen hij vroeg of ze zouden gaan zitten. Een glimlach van opluchting verscheen op haar gezicht, waarna ze kort knikte. "Goed idee." zei ze, waarna ze naar het afgelegen tafeltje liep, haar masker daar vandaan haalde en op een bank ging zitten die vlakbij het tafeltje stond.
Serena had niet helemaal waargemaakt van wat ze vanavond had willen doen, maar was daarom niet minder tevreden met wat ze allemaal gedaan had. Kay was aardig, en hoewel ze liever met meer mensen had aangepapt en veel vrienden had gemaakt was het ook wel fijn om de hele avond met één persoon op te trekken. Ze keek toe hoe hij ook naar de bank toe liep en zwaaide naar hem, zodat hij zou weten waar ze zat; hoewel de club steeds minder druk begon te worden stond de dansvloer nog altijd vol. "Als je wilt dat ik weg ga, moet je dat zeggen hoor." zei ze vlugjes, omdat ze het idee kreeg dat ze zichzelf iets te opdringerig had gedragen.

Serena was even uit zijn zicht verdwenen en Kayin keek weer even om zich heen, toen hij haar zag zwaaien zuchtte hij opgelucht en liep met haar handen in haar zakken richting Serena. Glimlachtend ging hij weer naast haar zitten. 'Als je wilt dat ik weg ga, moet je dat zeggen hoor.' zei Serena vlugjes, Kay keek haar even verbaasd aan, wou zij eigenlijk weggaan? ,,Geef ik je het gevoel dat ik je niet hier wil hebben?" vroeg hij verbaasd, lichtjes verontschuldigend. Hij keek Serena even zwijgend aan. ,,Ik zou graag willen dat je blijft." zei hij toch maar rustig.
Kay moest toegeven dat hij soms niet zo goed wist hoe hij met andere om moest gaan, maar het was nooit zijn bedoeling mensen te kwetsen of weg te jagen. Hij probeerde juist altijd sociaal te doen en deed altijd zo vriendelijk mogenlijk. Als hij de avond van Serena onbewust had verpest, zou hij zich echt schuldig voelen.

De toon waarmee Kayin op haar woorden reageerde klonk verbaasd, lichtjes verontschuldigend, waardoor Serena hem met een vage blik aankeek. Hij nam de schuld op zichzelf..? Ze begon hem steeds meer en meer te begrijpen, en dat terwijl ze hem pas een paar uur kende. "Oh, nee, totaal niet! Maar ik dacht.. misschien was ik te opdringerig, want dat kan ik soms nog wel eens zijn." grijnsde ze, om de jongen niet ongemakkelijk of iets te laten voelen. Het was geen leugen, Serena was niet van het liegen tegen vrienden of vrienden in the make.
Een glimlach verscheen op haar gezicht toen hij zei dat hij graag zou willen dat ze bleef, waarna ze even rond keek om te zien dat nog steeds een hoop mensen aan het dansen waren. Ze wilde rondlopen, van de één naar de ander zoals ze vroeger altijd deed, praatjes maken met onbekende mensen en deze leren kennen. Plotseling merkte ze een meisje op die met een redelijk groot tempo richting de Wc's rendde. Ze was waarschijnlijk doorgelekt, moest overgeven of had iets gezien wat ze liever niet had willen zien. Serena fronsde en vroeg zich af of ze erheen moest gaan, maar besloot het uiteindelijk niet te doen omdat ze hier nog met Kay zat en ze hem niet zomaar in de steek wilde laten of iets dergelijks. "Wat zullen we doen?" vroeg ze daarom ook maar, om zichzelf een beetje af te leiden van de behoefte om het meisje te troosten of in ieder geval te vragen wat er aan de hand met haar was.

'Oh, nee, totaal niet! Maar ik dacht.. misschien was ik te opdringerig, want dat kan ik soms nog wel eens zijn.' zei Serena mt een grijns, Kayin leek daar behoorlijk opgelucht van te zijn. Toen Serena om zich heen keek, keek ook Kayin even om zich heen. Zijn blik volgde het meisje dat naar de WC's rende ook eventjes en hij keek haar ook even bezorgd na, tot de deur dicht ging enhet meisje buiten zicht werd. Kay knipperde nog even neit begrijpend zijn ogen maar richtte toen zijn aandacht weer op Serena. 'Wat zullen we doen?' vroeg die, Kay dacht na, hij had geen idee wat hij nogmoest doen, normaal ging hij aan de bar zitten en zich helemaal lam zuipen omdat hij normaal nooit de kans kreeg alcohol te drinken, maar dat zou hij moeilijk voor kunnen stellen. En dat drink wedstrijdje was waarschijnlijk ook al voorbij of ze konden gewoon niet meer mee doen. ,,We gaan doe waar jij zin in hebt." zei Kay dan dus maar ,,Omdat ik geen idee heb wat we kunnen doen maar toch niet weg wil." legde hij zijn beslissing kort uit.

Kenneth keek haar aan en knikte even. 'Wees wel voorzichtig Em. En bedankt' Hij drukte haar een lange kus op de lippen en even streek hij over haar wang, maar vervolgens rende hij als het ware de meisjes toilleten in. Meteen toen hij daar binnen ging zag hij enkele meisjes raar kijken en wat gegiechel. Kalm deed hij teken dat ze even naar buiten moesten gaan en ze deden het dan ook. Waardoor de deur na een lange tijd dichtviel en er geen geluid meer te horen was. Kalm zette hij zich op de marmeren tafel waar enkele wastafels in verwerkt waren. Zo staarde hij naar de enigste gesloten deur van alle wc's die er waren en wachte hij maar af tot ze naar buiten zou komen. Wel hoopte hij dat er nu niets met Emilie zou gebeuren, want nu kon hij haar niet beschermen. Kort draaide hij zijn hoofd naar de spiegel en keek even naar hoe hij eruit zag. Nog net zoals in het begin, nog geen enkel vuiltje was er op zijn zwarte jas of broek. Al snel staarde hij weer naar de deur en klemde zijn handen om de rand van de marmeren bank.

Serena glimlachtte vaagjes bij het zien van de opluchting die duidelijk van Kayin af te lezen was, en keek voor een kort moment naar twee mensen die blijkbaar met het meisje hadden te maken die huilend naar de Wc was gerend. Nieuwsgierigheid brandde in haar, net als het gevoel om de twee te helpen of juist het meisje te helpen. Wie weet had die jongen haar pijn gedaan? Hij zag er wel uit als zo'n type, met zijn tattoo's en zuiver zwarte haar.
Ze had ook zin om te drinken, véél te drinken. Het feest was leuk maar naar ervaring wist ze dat ieder feest leuker zou worden wanneer er alcohol in het spel was. Ze wilde echter niet dat mensen haar als een meisje wat snel dronken zou worden, of iemand die iedere jongen af zou lopen en ze vervolgens weer alleen zou laten. Serena had in New York gewerkt aan haar image, was dat nu eigenlijk een beetje zat, maar kon zoiets niet maken tegenover haar ouders of de mede-leerlingen op haar school. Bovendien omschreef ze zichzelf eerder als aardig dan als een arrogante slet. "Zullen we gaan skinnydippen?" vroeg ze droogjes, maar toen ze Kay nog een keer aankeek besefde ze dat hij niet het persoon was die snel zou gaan naaktzwemmen. Bovendien zou het een beetje raar zijn als ze met hem naakt zou gaan zwemmen, zeker wanneer ze een beetje onder de invloed was van drank. "Nee, geen goed idee.." mompelde ze. "Dansen is ook geen optie, te moe.." voegde ze eraan toe, waarna ze Kay met een vage blik keek. "Ik weet niets! Misschien kunnen we beter naar huis gaan." glimlachtte ze, ze was immers best moe en had wel een leuke avond gehad. Of ze zouden nog wat kunnen eten, in een zaak dat op dit tijdstip nog open was..?

'Zullen we gaan skinnydippen?' vroeg Serena droogjes, Kayin keek haar niet begrijpend aan 'Nee, geen goed idee..' mompelde Serena na een korte stilte, Kay stemde er maar op in zodat ze niet zou merken dat hij niet eens wist wat 'skinnydippen' in hielt 'Dansen is ook geen optie, te moe..' voegde Serena toe, waara ze Kayin met een vage blik aankeek. 'Ik weet niets! Misschien kunnen we beter naar huis gaan.' stelde Serena glimlachend voor, Kay zuchtte bijna onhoorbaar. Ergens had hij helemaal geen zin om al naar huis te gaan; daarbij had hij op dit moment nog geen eens een plek om te slapen.
,,Hoe laat is het eigenlijk?" vroeg Kayin ,,Ik heb ergens verderop een leuk eettentje gezien die vanaf half 5 open is." hij kon het niet laten even te grijnzen. ,,Of als je echt moe bent kan ik je ook gewoon naar je huis bregen." voegde Kay toe, dat hij voorstelde haar naar huis te brengen was niet opdringerig bedoelt. Het was meer dat hij zich er niet goed bij voelde Serena alleen over straat te laten lopsn.

Kayin leek haar niet te begrijpen, wat ze vreemd vond. Misschien was hij een doorgewinterde Japanner en was hij niet inbegrepen met begrippen als Skinnydippen? Nu ze erbij nadacht leek niemand hier dat begrip te kennen, wat haar het gevoel van heimwee naar New York bezorgde. Het was geweldig daar, en ze vervloekte haar ouders daarom omdat ze haar meegezeuld hadden en haar niet bij haar vriendin hadden laten logeren voor de rest van het jaar. En hoewel Serena van afwisseling hield, vond ze het toch leuker bij haar vriendinnen dan bij de mensen die ze tot nu toe ontmoet had.
"Vanaf half 5.." reageerde Serena wat afwezig, waarna ze haar blik op Kayin richtte. "Ik weet niet hoe laat het is, en hoe lang we moeten wachten.. " glimlachtte ze vaagjes; ze had geen horloge omgedaan uit angst deze te verliezen en wist dus niet hoe laat het was. En als het nog redelijk vroeg in de avond was zouden zij en Kay ook buiten ergens kunnen gaan zitten met een fles drank die Serena dan moest gaan regelen, wachtend totdat de winkel open zou gaan. Ze schoot een random stranger aan en vroeg aan hem hoe laat het was; 3 uur. Het was gek dat het nog zo vroeg was, aangezien ze had gedacht dat het al half 5 was. "Het is pas 3 uur.." grijnsde ze, waarna ze even kort om zich heen keek. Misschien toch een goed idee om allebei naar huis te gaan..?

'Vanaf half 5..' mompelde Serena wat afwezig, Kayin stopte zijn handen weer in zijn zakken en ging wat ontspannender staan. 'Ik weet niet hoe laat het is, en hoe lang we moeten wachten..' zei Serena vaagjes met een kleine glimlach. Niet veel later liep ze naar een groepje toe om te ragen hoe laat het was. 'Het is pas 3 uur..' zei Serena nadat ze terug was gelopen, Kayin knikte even e dacht na ,,En het heeft vast niet veel zin om anderhalf uur te wachten?" gokte hij met een grijns, waarna zijn blik weer richitng de bar ging. ,,Wil je voor dat we gaan nog wat drinken?" stelde Kay maar gewoon voor, als ze echt graag naar huis wou zou ze gewoon nee zeggen en bracht hij haar naar huis, maar hijzelf had helemaal geen zin om weg te gaan en om alleen te zijn. Als het eest afgelopen zou zijn dan moest hij waarschijnlijk ronddwalen tot de volgende ochtend, hij had nog geen kamer en zijn chauffeur was er vandoor gegaan met zijn auto én zijn spullen met de woorden: Bel me maar als ik je weer op moet halen. Kay wist uit ervaring dat het nadat je gebeld hebt wel een paar uren kan duren voor je auto daadwerkelijk terug is. Kay probeerde het gemopper uit zijn hoofd te duwen en keek Serena aan.

Liahm was aan ontspanning toe en ging naar de club. Daar stond hij, met zijn gescheurde t-shirt en jeans , een outfit die hij snel had samengesteld om toch in het thema te vallen, helemaal in het midden van de club, zijn blik gleed over al het volk in de hoop iemand te vinden die hij al kende , maar zonder succes.Hij was nog maar pas op Monica high school dus hij kende nog bijna niemand , maar daar wou hij verandering in brengen . Na effe stil staan en rondkijk besloot hij iets te drinken gaan te halen . Aan de bar stond een meisje met zwarte haren , en haar stem , die leek sprekend op iemand die hij heel goed kende , maar wie , dat wist hij niet. 'ehj' riep hij tegen de muziek in tegen het meisje . Hij moest weten wie het was.