Nieuwe leerling

Cloud stapte het schoolplein op met een paar tassen vol met spullen. Nadat zijn broer hier al naartoe was gekomen mocht hij nu dan ook. Het was vooral om zijn ouders te onvluchten en weer vaker met zijn broer om te gaan. Hij keek even rond, het was een groot schoolgebouw. Groter dan hij zelf was gewend en hij keek even zijn ogen uit, hoe kon hij nu zijn kamer vinden? Damian moest hier ook ergens rondlopen maar al meteen als een hopeloze naar zijn broer gaan om hem alles te vragen wilde hij niet. Eerst zelf een beetje rondkijken waar alles is. Hij ging even op een bankje zitten om uit te rusten van de reis. Het was een behoorlijke langer reis geweest vanuit Engeland en die kamer kon later werd gevonden worden. Eerst maar is van het redelijke weer genieten. Morgen was het Halloween en voor Cloud meteen een kans om nieuwe mensen te ontmoeten, op zijn broer na kende hij nog helemaal niemand hier. In tegenstelling tot Damian was hij wel vrij open toe naar mensen en zou hij eerder durven op iemand af te stappen voor een praatje. Ze hadden wel een overeenkomst; allebei waren ze dol op voetbal en waren daar het liefst de hele dag mee bezig. Het was hem al wel bekend dat zijn broer hier een vriendin had, maar hoe ze er uit zag wist hij niet. Carter heette ze, maar meer dan dat wist hij ook niet over haar. Misschien dat ze haar nog wel kon ontmoeten ofzo, maar eerst zijn eigen zaakjes regelen. Hij keek een beetje rond naar de leerlingen die over het plein rondliepen, het leek hem wel een leuke school maar hij was door nooit zo zeker over. Het bleef school en dat vond Cloud nooit echt leuk.

Een eindje verderop zat Hayley vredig in het gras, nonchalant leunend tegen een boom.
Ze krabbelde wat in een schrift terwijl ze haar Ipod aan had, waar luid Nirvana op te horen was. Onopgemerkt neuriede ze zachtjes mee.
Hayley was al wat gelukkiger geworden de laatste dagen, grotendeels omdat ze wat meer mensen kende. Maar ze kon niet ontkennen dat ze nog steeds heimwee had naar thuis, een gevoel wat waarschijnlijk de eerste paar dagen niet weg zou gaan.
Een zucht ontsnapte uit Hayley's mond terwijl ze een mongolisch poppetje tekende, wat eigenlijk tijdverspilling was, maar Hayley wist niet iets beters te doen.
Ineens viel haar oog op een jongen die het plein op was komen lopen, belaadden met een paar tassen. Was hij nieuw? Vast wel. Zou ze hoi gaan zeggen?
Hayley aarzelde, bang voor een tegenvaller. Toch bleef ze maar even zitten om de kat uit de boom te kijken. Misschien was hij aardig of juist niet. Hayley keek onopgemerkt een paar keer naar de jongen.

Cloud zag in de verte iemand zitten meer deed nu nog niks op uit. Pas als hij een beetje gewend zou zijn op deze school zou hij dat wel doen, maar nu wist hij nog niet wie wel en niet aardig waren. Hij keek even naar zijn tassen, ze waren best wel zwaar maar hij kon er nog makkelijk mee lopen. Hij zou zijn kamer wel opzoeken als het weer minder werd, maar nu wilde hij hier nog blijven zitten, daar was het nog te mooi voor. Op zo'n suffe kamer zitten wilde hij absoluut niet, hij was echt een persoon die veel buiten was en niet zo snel binnen ging zitten. Behalve met slecht weer. Cloud zuchtte even en pakte zijn mobieltje uit zijn broekzak, zijn moeder had een sms gestuurd of hij goed was aangekomen. Hij antwoordde een korte 'ja' en zette wat muziek op. Meestal had hij gewoon van die top 40 muziek aanstaan via internet. Het was veel makkelijker dan eerst al die liedjes downloaden en op je mobiel zetten, je kon het beter gewoon via internet doen. Hij legde zijn armen in zijn nek en zakte onderuit op de bank en hij zuchtte weer even. Het was tot nu toe nog best wel saai en daar hield Cloud niet van, er moest altijd iets te doen zijn. Maar zo was iedereen in zijn familie, vervelen gebeurde al vrij snel. Cloud pakte zijn zonnebril uit zijn tas omdat de zon best wel fel scheen in zijn ogen, het meisje was hij even vergeten.

Hayley zag dat de jongen blijkbaar zelfstandig beter af was. Dan niet, dacht ze schouder ophalend terwijl ze de volume van haar ipod weer harder aandrukte en weer begon te tekenen. Hopelijk zou ze nog wat nuttigs deze dag kunnen doen. Vast wel, hield ze hopend vol terwijl ze een nieuw blaadje omsloeg en hierop begon te krassen, púúr om haar tijd vol te maken.
Hayley draaide verveeld aan haar piercing terwijl ze om zich heen keek. Al enkele mensen zeiden hoi tegen haar waarop ze vrolijk hoi op terug zei met een glimlach.
Het wendde al wel beetje bij beetje, dacht ze moedig in zichzelf terwijl ze weer verder begon te krassen.