De kamer van Amber en Andrew

De grote training’s tas die op Andrew’s schouder rustte leek met elke stap zwaarder te worden. Hij had True Life moeten verlaten omdat zijn school daar af was. Hij had geprotesteerd omdat hij Avril daar wilde blijven zien maar zijn ouders hadden hem gedwongen. Dit was de eerste keer geweest dat hij machteloos had gestaan. Hij moest studeren voor een goede baan later maar zijn liefde voor Avril was erg sterk. Hij had dat gevoel nog nooit gehad … Tot overmaat van ramp had hij Avril niet eens meer gezien toen hij wegging. Overal had hij gekeken, nergens was ze te bekennen. Hij voelde zich hol en leeg vanbinnen. Vreemd dat een meisje dat met je kon doen. Andrew haalde een sigaret uit broekzak en stak hem handig aan met zijn andere hand. Aan het einde van de gang de laatste deur, daar moest zijn kamer zijn. Hij zou hem delen met een of ander meisje met de naam Amber. Hij fronste, misschien kon hij zijn hobby weer voortzetten. De harten van elk meisje dat hem tegenkomt breken. Hij grijnsde en blies de rook uit vanuit zijn mondhoek. Hij bleef voor de deur staan en stak zijn sleuteltje in het slot. De kamer was nog helemaal donker, en het was aardig warm. Hij liep naar het grote bed links van de kamer en gooide zijn tas erop. Hij ging er languit bovenop liggen en sloot zijn ogen. Dit werden wat stomme jaren.

Amber zuchtte. Ze had een tas vol kleding en zo aan haar zij. Even dacht ze terug naar de tijd in True Life. Aan Andrew.. Hij was naar Monica verhuisd, dat was de reden dat zij op Monica High was. Ze hoopte hem tegen te komen. Vroeger heette ze Avril, maar omdat haar vader er zo tegen was dat ze Andrew zag, en om wat hij vroeger had gedaan. Ze wou niks meer met hem te maken hebben. Ze wou niet eens een naam met hem delen, zelfs niet de naam die hij haar had gegeven. Ze keek op de lijst met kamergenoten en moest een kreet van blijdschap binnenhouden. Kamer 116, Amber & Andrew. Meteen zette ze wat vaart in haar pas. Zonder dat ze het door had liep ze steeds sneller, tot ze uiteindelijk aan het rennen was. Haar voeten tikte op de grond, alsof ze die voelde door haar ballerina's heen. Maar ze lette nergens meer op. 113... 114... 115... 116! Ze kwam snel tot een halt en draaide toen de kamer in. Het was donker, maar uit de schim kon ze opmaken dat haar Andrew daar op het bed lag. "Andrew!" gilde ze toen en rende naar de overkant van de kamer. Ze gooide tijdens het rennen haar tas met een luidde plof op de grond en ze had de deur heel gauw dichtgedaan. Ze sprong op het bed, en rolde naast Andrew. Ze duwde haar lippen meteen tegen de zijne en toen ze ze eraf haalde zette ze een glimlach op. "Herken je me nog?" zei ze zachtjes.

Met een verbeten blik bleef Andrew naar het plafond staren. Waarschijnlijk gingen die leraren ervanuit dat hij zijn rooster meteen oppakte en de lessen zou gaan volgen. Geen denken aan, eerst kijken of hij van deze plek kon ontsnappen. Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en voelde de zachte stof van de deken tegen zijn huid aan omdat zijn shirt wat omhoog was geschoven. Als Avril hier was geweest was het allemaal veel leuker geweest, zij wist altijd wel wat te doen. Hij voelde zijn sigaretten in zijn broekzak omhoog schuiven en haalde het pakje er uiteindeiljk uit. Hier mocht je niet roken volgens de regels .. zoiets hadden die mensen hem voorgekauwd. Het sloeg nergens op vond hij, maar problemen kon hij hier niet gebruiken. Hij gooide het pakje sigaretten net op het tafeltje naast zijn bed toen de deur open ging en hij zijn naam hoorde en er opeens iemand naast zich voelde liggen die vervolgens zijn of haar lippen op die van hem duwde. Hij was verbijsterd en voelde zich aangevallen alsof hij het prooi was geweest. Welk dier had hem besprongen en nog belangrijker, was het een meisje of een jongen? Het was een tamelijke hoge stem geweest dus hij ging ervanuit dat het een meisje was .. of het was een gay. Pas toen de persoon weer begon te praten herkende hij de stem. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, bekeek het meisje dat een glimlach op haar gezicht had. 'A .. Avril?' vroeg hij zacht. Hij bekeek haar uiterlijk, zag dat ze niks was veranderd. Wat deed zíj hier in godsnaam? Hij schoof de gedachten weg en trok Avril naar zich toe om opnieuw zijn lippen op die van haar te drukken. Hij liet haar niet meer gaan, niet nu hij haar hier weer vast had, niet na al dat gepeins ..