Kamer van Bojan en Arnoud

Hij draaide de sleutel om in het slot. Langzaam deed hij de deur open. Hij stapte zijn nieuwe kamer binnen. Hier zou hij in ieder geval voor een geruime tijd kunnen wonen. Het was goedkoper dan het appartement wat hij eerst had gehad. Het enige nadeel was dat hij deze kamer moest delen met iemand anders. Hij hoopte maar dat het iemand zou zijn waar hij prima mee kon opschieten. Hij zocht naar de lichtschakelaar die ergens goed verstopt zat. De ruimte was best wel basic ingericht. Er hingen hier en daar wat schilderijen en er stonden wat planten, maar echt gezellig was het niet. Niet dat hij daar veel belang aan hechtte. Uiteindelijk zou het hier toch een zwijnenstal worden. Hij gooide z'n tas op de bank. Hij was blijkbaar nog de enige hier. Hij wist dat er nog een kamergenoot aan zou komen. Hij greep naar z'n mobiel die in z'n broekzak zat. 'Nieuwe kamer ziet er prima uit hoor! :p' typte hij en drukte op het knopje verzenden. Hij probeerde zoveel mogelijk contact te houden met z'n ouders, maar soms wilde hij ze nog wel eens vergeten. Hij moest nu maar eens bezig gaan met z'n spullen opruimen. Hoe eerder hij dat voor mekaar had hoe beter.

Hij was al even bezig toen hij voetstappen op de gang hoorde. Die had hij nu al een aantal keer gehoord, maar deze keer stopten ze vlak voor de deur. Hij was in de badkamer bezig. Hij hoorde hoe de deur openging. Dit kon eigenlijk maar één ding betekenen. Al gauw hoorde hij een stem. Nieuwsgierig als hij was liet hij meteen z'n spullen liggen om maar eens een kijkje te nemen. Een jongen van ongeveer zijn leeftijd had al plaats genomen op zijn bed. "Hi!" sprak hij, terwijl hij z'n hand naar hem uitstak om zich voor te stellen. "Jij bent vast m'n roommate. Ik ben Bojan," grijnsde hij.

De jongen stelde zich voor als Arnoud de Wolf. Bojan knikte even, terwijl hij de naam nog eens herhaalde in z'n gedachten. Als er iets was waar hij slecht in was waren het namen. In die onthouden was hij echt shitty. Zo had hij wel meer dan eens een beschamend momentje gehad met meisjes waarvan hij maar de naam niet kon onthouden. Sommigen hadden ook veel te moeilijke namen gekregen. Op een één of andere manier leek Arnoud zich niet helemaal 100% op z'n gemak te voelen, maar Bojan vroeg er maar niet naar. Hij kon zich namelijk ook vergissen.

"Allang hier of net aangekomen?" vroeg Arnoud. "Vrij kort," grijnsde hij. Hij was nog best wel een Newbie. Hij had moeite gehad om eerst al de buurt te kennen bij z'n oude appartement ergens in een verre achterbuurt van Santa Monica. Het had honderden steegjes, waar je eigenlijk liever niet wilde lopen als het donker was. Nu moest hij alles weer opnieuw verkennen, maar deze keer lag het centraler en in een iets betere buurt. "Ik ken het hier amper en ik ben zo'n persoon die nog verdwaald als hij bij de bakker om de hoek een broodje gaat halen." Dat soort situaties konden serieus nog wel eens voorkomen. Niet dat hij niet zo'n goed navigatiesysteem in zo'n hoofd had, maar omdat hij vaak met hele andere dingen bezig was dan met de route onthouden. "Dat lege bed wat je daar ziet is denk ik voor jou. Ik heb in ieder geval dit bed ingenomen, maar als je erop staat dat je hier wil slapen zal ik me voor deze ene keer laten overhalen." Wat was hij soms toch ook een lief jochie. 'Mama zou trots op me zijn,' dacht hij.

Hij hoopte maar dat hij het goed kon vinden met deze Arnoud. Een kamer delen was nou eenmaal een goedkopere manier om hier te leven, anders kon hij echt niet rondkomen. Bojan zat er nou niet echt op te wachten om met iemand opgescheept te zitten waar hij amper mee op kon schieten. Ze moesten wel met elkaar door één deur kunnen. "Dat lijkt me inderdaad lastig," zei Arnoud, terwijl hij z'n lach probeerde te onderdrukken. Bojan grijnsde even. Hij lachte in ieder geval om z'n onnozele opmerkingen. Alhoewel hij ze meestal vrij diepzinnig vond. "Oh nee, ik dacht dat dit bed vrij was. Mij maakt het niet uit. Het zijn de zelfde bedden," merkte Arnoud op. Bojan knikte even. Hij vond dat het wel vrij duidelijk was dat zijn bed bezet was. Bojan had namelijk een soort van welkomsduik in z'n bed gedaan. Arnoud leek meteen al bezig te gaan met het inladen van zijn spullen. Bojan liep rustig naar het stuk van de kamer waar onder andere een koelkast stond. Eigenlijk de belangrijkste ruimte, want hier was eten. Arnoud vroeg of de poster die aan de muur hingen van hem waren. Bojan haalde zijn schouders op. "Nee, misschien van de vorige bewoner?" Hij zou het niet weten. Het zou ook niet lang duren of hij zou hier wat meer z'n eigen plek van maken. Hij wist zeker dat hij binnen no-time hier een zwijnenstal zou zijn. Hij hoopte ook maar niet dat Arnoud daar een probleem van zou maken, anders had hij pech. Hij gooide de deur van de koelkast open, die grotendeels nog leeg was, en haalde er een blikje energy eruit. Hij keek even op en keek naar Arnoud. "Heb je zin in was fris?" Het leek hem toch wel het minste wat hij voor Arnoud kon doen. Alhoewel hij momenteel niet veel keus had. Bojan had nog niet echt de tijd gevonden om boodschappen te doen. Tot nu toe moesten ze het maar doen met de blikjes cola en energy die hij had ingeslagen en hij had nog chips en appels. Al met al was het een beetje een trieste voorraad eten wat hij hier had liggen. "Ik moet nog boodschappen doen, dus je hebt keus tussen cola, water of energy." Stiekem hoopte hij dat hij voor cola zou kiezen, of nog beter water. Des te meer redbull voor hem overbleef, maar hij vreesde het ergste.