Kamer van Logan en Jay

Logan was aangekomen hier in Monica, zijn ouders hadden hem hierheen gestuurd. Echter wou hij dat niet maar veel kon hij daar nu niet meer aan veranderen, hij was hier en kon niet meer terug naar San Diego jammergenoeg. Kalm liep hij naar een bord waar opstond in welke kamer hij zat en met wie. Kamernummer 138, kamergenoot Jay Degas. Dus hij zat met een jongen op de kamer. Logan slaakte een diepe zucht en begon maar weerte wandelen richting zijn kamer, zijn sportzak hong over zijn schouder heen en ook had hij een rugzak aan waar ook nog eens een hoop kleren in zaten. Even dacht hij aan zijn familie. Geen van hen wist van zijn geaardheid, hij was nog niet uit de kast gekomen bij hun. Bang voor enige afwijzing en ook uitstoting van de familie. Daar was hij bang voor, niemand wist het ook zijn vrienden niet. Maar toch werd het elke dag dat hij thuis leefde moeilijker om het voor zich te houden. Zeker met zo'n jongere broer die hem raad kwam vragen over meisjes en hem altijd meesleurde naar feestjes. Omn, jaja je raad het al, meisjes te ontmoeten. Tientallen keren had hij al nee gezegd maar zijn ouders hadden hem gedwongen om met hem mee te gaan. Logan zuchte alweer en bleef even voor de deur van zijn kamer staan. Wat twijfelend stak hij zijn hand uit en duwde de klink naar beneden. Er was nog niemand in de kamer, wat een geluk. Kalmpjes liep hij de kamer in en smeet zijn sportzak op een bed neer en zijn rugzak ook. Dan wachte hij maar af op wie die Jay persoon zou zijn.

Jay keek op zijn horloge en rende vervolgens de hall in. Vandaag was de dag dat hij zijn nieuwe kamer kreeg. En met een nieuwe kamer, kwam een nieuwe kamergenoot. Hij vroeg zich wel meerdere dingen af van deze kamergenoot. Of kamergenote. Hij kwam aan bij het prinkbord waar een lijst met de kamers en hun inwoners stond. Hij was met ene Logan ingedeeld. Een kleine glimlach speelde rond zijn lippen. Hopelijk was hij leuk! Al gauw draaide hij zich om en duwde zich door de menigte naar buiten. Hij rende de trap op en kwam aan bij de kamers die op de eerste verdieping zaten en tot er met de dertig liepen. Hij telde snel even de kamers terwijl hij erlangs jogde, en kwam uiteindelijk uit bij de goede kamer. De deur zat niet meer op slot, want toen hij het sleuteltje erin deed was het met gemak weer open. Dus "Logan" was er al. Hij stapte binnen. Hij had skinny jeans aan en een grijs T-shirt met paarse letters aan. Zijn tas met spullen was een schoudertas, merkloos. In z'n merk tassen paste niks. Hij gooide zijn tas neer en gooide zijn sleutels erbovenop. Met een behendige beweging sloot hij de deur en speurde de kamer af naar Logan. Aan de linker kant van de kamer, bij een raam, stond een jongen. Hij had zwart haar en droeg skinny jeans, met daarboven een T-shirt. Het print kon hij niet zien. "Hiyaaa!" riep Jay toen uitgelaten met een glimlach rond zijn mond. Precies waar hij op gehoopt had. Hij mocht een kamer delen met een of andere hete gozer. "Ik ben Jay, dan moet jij Logan zijn?"

Logan was bij het raam gaan staan en keek even naar buiten. Eigenlijk was hij best benieuwd naar die Jay. Misschien was hij wel een knappe gast. Stiekem hoopte hij dat ook wel maar dan zou het voor hem toch wel extra moeilijk worden om zich te outen. Kort beet hij op zijn onderlip toen hij de deur hoorde opengaan. Meteen hoorde hij een overweldigende begroeting. Hij draaide zich om en keek de jongen met een glimlachje aan. Wow, hij was knap. Veels te knap. Logan droeg een simpel wit shirt waar het embleem van superman opstond. Alleen dan in grafitti gespoten. 'Ik ben inderdaad Logan, Logan Echols, aangenaam kennis te maken.' Zei hij vriendelijk tegen hem. Even haalde hij zijn hand door zijn haar en veegde de zwarte plukken uit zijn ogen. Zou hij ook...? Nee, waarschijnlijk niet. Daarvoor was de jongen way to hot. Nja, je kon je niet alles permitteren als je op een High school kwam. Maar ja, het zou wel makkelijker geweest zijn voor hem. Dan kon hij er tenminste met iemand over praten. Beiden zijn zakken waren van het merk Nike, dat was zowat zijn merk. Hij had veel dingens van Nike, schoenen, tassen vesten, shirts. Maar hij droeg ook normale kleren, hij was opgegroeid in een normaal gezin dus het was best logisch voor hem.

"Ik ben inderdaad Logan, Logan Echols, aangenaam kennis te maken." zei de jongen - Logan blijkbaar - vriendelijk. Echols? Een achternaam die hij nog nooit gehoord had. Misschien kende hij de Amerikaanse achternamen niet zo goed, omdat hij zelf uit Frankrijk kwam. Maar zijn Frans accent was bijna helemaal weg. De jongen had zich inmiddels wat omgedraaid waardoor een embleem verscheen. Het was een superman logo, maar dan met graffiti erop gespoten. Dus, de jongen was knap en had ook smaak in kleding. Een kleine glimlach sierde Jay's mond. "Nou, nou, zo formeel ben jij wel ..?" zei hij lachend. Hij pakte zijn tas en gooide het op het overgebleven bed. Hij haalde er enkele spullen uit. Een paars met groene wekker. Zo'n klassieke, die tikte en afging door middel van een stokje die tegen de twee bellen sloeg, maar dan helemaal gepimped. Daarna pakte hij tandpasta en een tandenborstel eruit die hij in een van de laatjes van zijn nachtkastje gooide. Daarna legde hij er twee boeken in, "Undead And Unwed" geschreven door Mary Janice Davidson en "Hot Tamara" die geschreven was door ene Mary Castillo. Daarna deed hij het dicht. Al gauw pakte hij wat eten en legde dat allemaal in het koelkastje dat ze hadden. Wat frisdrank en energy, ijs en magnetron maaltijden. Hij was geen keukenprinses, en van Logan wist hij het niet. Hij leunde wat naar voren om alles in de koelkast naar achter te duwen en trok met de andere hand zijn broek op, want die zakte half van zijn kont af. Daarna stond hij op en sloot de koelkast deur met zijn voet. Hij trok zijn All Stars uit en keek daarna om naar Logan. "Jij bent stil, jij he." zei hij toen en ging op zijn eigen bed zitten.

Logan keek hem met een grijnsje aan en wachte even af. Zodra Jay begon met uit te laden deed hij het zelfde, al snel vielen twee boeken hem op. Boeken die hem enigsins bekend voorkwamen, hij had ze ooit eens gezien op een of andere site. Kort viel zijn oog op de helemaal opgefleurde wekker. 'Je hebt echt een onwijs stoere wekker man.' Zei hij met een grijnsje tegen hem. Ook hij begon inmiddels uit te pakken en viste al gauw enkele shirt uit zijn zak waaronder enkele van Nike, maar ook nog een met een embleem van superman, maar dat was een zwarte. Voor de rest had hij enkele shirt met wat tekst op en ook gewone shirten waar niets op stond. Die dropte hij in de kast net zoals zijn skinny's die hij in verschijdene kleuren had. Met zijn schoenen wachte hij nog maar tot straks ofzo. Eten moest hij ook nog gaan halen, hij wou niet echt leven op alleen diepvries voedsel. Tuurlijk kon hij wat koken, maar dat waren de basis dingen zoals steak en patat en nog wat andere dingen. Opeens hoorde hij de conclusie van Jay en fronste. 'Ik ben eigenlijk wel een stille, maar dat betert wel na verloop van tijd geloof me.' Hij viste ook enkele cd's uit zijn tas en legde die op nachtkastje. Het waren er onder anderen van Scotty Dynamo, All Time Low, Lady Gaga en nog andere artiesten. In totaal had hij 15 cd's bij. Rustig dropte hij zich neer op het bed en bedacht zich dan dat Jay misschien wel in dit bed wou slapen. 'Maakt het trouwens wat uit voor je waar je moet slapen?'

Al gauw merkte hij dat Logan had mee gekijken en complimenteerde zijn wekker door te zeggen dat 't een onwijs stoere wekker was. Jay grinnikte even om de woorden van Logan en knikte. "Weet ik. Mijn ouders kochten deze voor me, maar toen was ie nog.. tja, zo'n kut kleur. Daarom heb ik hem wat opgevrolijkt.." zei hij, deels lachend. Ook Logan haalde van alles uit zijn tas, maar daar lette Jay niet op. Hij stapte rustig terug naar zijn tas en sloot deze. Hij deed later wel iets met al die kleren en schoenen die erin zaten. Eerst zou hij Logan maar eens moeten leren kennen, misschien een beetje proberen te vissen naar waar hij op viel. Beginnend met de grootste vraag; geslacht.
Al gauw leek het voor Jay alsof hij Logan boos had gemaakt of zo, want hij fronste zijn wenkbrauwen na de woorden van Jay. Daarna reageerde hij snel dat hij wel een stil type was, maar dat hij na verloop van tijd wat minder stil werd. "Geloof me." Jay knikte maar even. Hij was niet zo'n "stil" type, hij had liever dat iemand meteen zei waar het voor stond. Al gauw vroeg Logan naar zijn slaapplek en of hij het niet erg vond in 't bed te slapen waar hij op zat. "Nee joh, ik vind alles prima. Bovendien heb ik alles hier al uitgepakt." grinnikte hij.

Logan glimlachte even. 'Nja, ouders kopen meestal wel de fouten dingen als het op decoratie aankomt.' Ooit had zijn vader voor hem eens zo'n dom doodshoofderig ding gekocht en hij moest het in zijn kamer zetten. Maar al snel kwam zijn pa tot de conclusie dat hij het had weg gegooid. Nja ouders, wat moest je ermee? Eigenlijk hij kon het beter zeggen tegen hun dat hij niet zoals de andere jongens was, maar dat hij op jongens viel in plaats van op meisjes. Zijn vader zou hem regelrecht de kop in slaan maar dan was het er wel uit. Zijn moeder waarschijnlijk zou kapot zijn als ze wist dat haar zoon homo was. Maar hij kon er niets aan veranderen. Je werd er mee geboren, en het had tot zijn 15 geduurd voor hij het ook maar echter zelf kon geloven. En nog steeds voelde hij zich er niet goed bij, bij het feit dat hij niet zoals de andere was dan. Maar ja, daar moest hij eigenlijk niet over nadenken. Nu moest hij gewoon Jay even leren kennen en hij had zijn eerste vraag al klaar voor hem. 'Vanwaar kom je eigenlijk?' Met een glimlach keek hij hem aan en wachte even af. Toch gooide hij zijn tassen nog even op de grond en viste al gauw een zonnebril eruit en legde die ook op zijn nachtkastje. De meeste jongens hielden het bij zo'n klein james bond achtig iets, in zonnebrillen dan toch. Hij zelf had de voorkeur voor de grotere zonnebrillen.

"Nja, ouders kopen meestal wel de fouten dingen als het op decoratie aankomt." glimlachte Logan toen even vlugjes. Jay knikte toen instemmend. Zijn ouders kochten altijd van die verschrikkelijke dingen van hem. Hij was al lang blij dat hij op Monica High zat, waar hij nog een beetje kon beheren wat zijn kamer in en uit ging. Hij liet zich achterover vallen op het bed. "Ja, mijn ouders kwamen altijd met de verschrikkelijkste dingen." zei hij rustig. De enige reden dat hij naar Monica High mocht was omdat hij dan lekker ver weg was van zijn ouders. Die hadden het niet zo leuk gevonden toen hij hun over zijn geaardheid vertelde. Ze hadden hem altijd vuil aangekeken alsof hij minder waard was. Gelukkig was hij uit de kast gekomen rond zijn zestiende, dus dan kon hij al naar Monica High. "Van waar kom je eigenlijk?" vroeg Logan toen met een glimlach. Jay draaide zich om en steunde met zijn hand zijn hoofd. Een kleine glimlach sierde zijn mond. Zijn accent was duidelijk dus niet goed hoorbaar, anders vroeg Logan het niet. Ergens luchtte dat hem wel op. "Frankrijk. Ik woonde in Sainville met mijn familie. Op m'n zestiende besloten ze dat ik zo ver mogelijk bij hun vandaan moest gaan." zei hij toen met een knikkende beweging en trok zijn been wat op. "En jij? Ook uit Maidenhead?"

Logan glimlachte en zette zich met zijn rug tegen de muur en keek dan voor zich uit. Elk moment van de dag vroeg hij zich af hoe mensen van hem zouden denken als ze wisten dat hij een andere geaardheid had. Zouden ze hem dan nog aanspreken? Zouden ze hem dan vies bekijken? Hij wist het niet, dat was het stomme aan dit hele gedoe. Hij durfde het niet te zeggen tegen iemand, omdat hij bang was dat ze hem niet meer mochten zoals ervoor. 'Waarom ben je op je zestiende in hemelsnaam vertrokken? Ik bedoel waren je ouders zo erg of had je wat uitgestoken ofzo.' Eigenlijk was het gewoon raar dat hij zo vroeg het huis al uit was. Maar ja ieder zijn eigen ding. 'Lijk ik dan zo op een engelsman? Ik ben van Florida, San Diego meer bepaald.' Zei hij met een grijnsje. Rustig duwde hij zich wat van de muur af en taste in zijn rugzak naar zijn mobiel die hij vrijwel meteen vond. Daarop stond een foto van een of andere mega knappe acteur in bloot bovenlijf. Een reden waarom hij zijn mobiel nooit aan andere gaf, er stonden foto's van hem op. Maar ook van mega knappe acteurs. En ja, eenmaal als ze die foto's zagen dan was het er meteen. Bij een andere gozer van zijn leeftijd zou er een of ander bekende zangeres ofzo opstaan. Kort beet hij op zijn lip, Jay zou het eigenlijk wel moeten weten, het feit dat hij op zijn eigen geslacht viel dan toch. Maar hoe in godsnaam kwam je met zoiets aanzetten. Het gewoon zeggen dat durfde hij niet, allesins nog niet. Ach, in verloop van tijd zou hij het vast wel weten, daar was hij wijd zeker van.

[Boeyaa, ik moet gaan ]

"Waarom ben je op je zestiende in hemelsnaam vertrokken? Ik bedoel waren je ouders zo erg of had je wat uitgestoken of zo?" vroeg Logan toen. Ergens klonk wat verbaasdheid in Logan's stem, alsof hij het helemaal niet begreep. Dat was ook wel logisch. Moest hij gewoon nu al vertellen waarom, of zou hij nog even met Logan spelen? Een kleine glimlach speelde rond zijn lippen. "Tja, ik begrijp waarom je het vraagt. Mijn school was afgelopen en ik wou naar een High School. Het systeem is heel anders in Frankrijk, en eerlijk gezegd vond ik er niks aan en wou ik dus niet echt verder op mijn volgende school. En de relatie met mijn ouders is nooit echt perfect geweest. Ze gaven me enkel geld om spullen te kopen, en op die manier zo min mogelijk bij me te zijn. Maar ik mocht hun ook niet, dus vandaar." zei hij toen. Het klonk helemaal als de waarheid, en het was ook deels de waarheid. Hij was goed in liegen, dat had hij over de jaren geleerd. Want echt loyaal tegenover anderen was hij niet.
"Lijk ik dan zo op een engelsman? Ik ben van Florida, San Diego meer bepaald." Een kleine grijns was rond Logan's mond gezet terwijl hij zijn woorden uitsprak. Jay grinnikte even en legde zijn been weer neer op bed. "Nee, maar.. Er zijn laatst een boel leerlingen uit Maidenhead gekomen, van een andere school. Dus ik dacht, misschien zat jij daar ook wel bij." grinnikte hij toen even.

Logan keek voor zich uit en glimlachte even. Oke, nu begreep hij het al wat meer maar toch, nog steeds vond hij het raar dat Jay zomaar opeens weg was gegaan thuis. Rustig haalde hij zijn hand door zijn haar en keek even naar Jay. 'Ach, ik kan begrijpen waarom je bent vertrokken, ik vind het raar maar ja. Dat ben ik dan weer.' Eigenlijk was Jay wel heel knap, plus hij was ook nog eens vriendelijk enzo. Logan schudde zijn hoofd toen hij door had dat hij aan het staren was naar hem. Er verscheen een onhandige grijns op zijn gezicht waardoor hij die zelfde onhandige uitdrukking aan nam met zijn gehele lichaam. 'Het zou wel kunnen, maar ik hou het toch maar liever bij San Diego. Engeland is gewoon saai in mijn ogen.' Hij was er ooit eens een keer geweest met zijn ouders en toen vond hij er niets aan. Wel liepen er daar soms knappe jongens, maar echt gek veel waren het er niet. Plus, de jongens hier zagen er stukken beter uit dan daar. Met name Jay dan, de rest was ook wel knap, maar Jay had iets speciaals. Weer betrapte hij zichzelf met staren naar hem, man daar moest hij echt eens mee ophouden. 'Ga je hier trouwens een sport volgen?'

"Ach, ik kan begrijpen waarom je bent vertrokken, ik vind het raar... Maar ja. Dat ben ik dan weer." zei Logan toen rustig. Jay hoorde het nauwelijks, zijn gedachten zaten helemaal bij de uiterlijk van de jongen tegenover hem. Hij voelde zich ietwat dromerig terwijl hij nadacht over zijn vorige vriendjes en over zijn nieuwe kamergenoot. Hij kon zo snel geen nadeel aan Logan noemen, maar misschien dat hij die nog vond. Hopelijk was hij tolerant, want Jay kon behoorlijk vervelend zijn. Of tenminste, dat zeiden zijn ouders en broer. Hij begreep het, hij wist dat hij irritant was. Dat was zijn doel, als het op hun aankwam.
"Het zou wel kunnen, maar ik hou het toch maar liever bij San Diego. Engeland is gewoon saai in mijn ogen." meldde Logan toen, wat Jay wat op deed schrikken uit zijn vorige gedachten. Hij keek de man tegenover hem weer aan en knikte. "Frankrijk is ook gewoon veel beter." grijnsde hij. Hij draaide zich op zijn rug en trok een been op. Hij legde zijn handen achter zijn hoofd en zuchtte. "Weet je Logan, ik denk dat dit best een leuk schooljaar kan worden." zei hij met een brede glimlach rond zijn mond.
"Nee, ik denk het niet.. Op mijn vorige school was ik een van de twee mannelijke cheerleaders, maar het team hier is girls only." zei hij. Frustratie was lichtelijk hoorbaar in zijn stem. Hij vond het zo typisch. De bedenker van de school was vast en zeker een man.

Na geluisterd te hebben besloot hij op te staan en wandelde naar zijn bed toe en zette zich daarop neer. 'Ach joh, trek het je niet aan de meeste cheerleaders hier zijn toch bijna allemaal irritante kinderen. Dit zijn geen vooroordelen, het is gewoon zo.' Even keek hij hem aan en zette een glimlach op. 'En Frankrijk is inderdaad cool.' Nu wist hij het zeker, hij las boeken die hij wel eens gezien had bij vriendinnen van hem, plus hij was cheerleader geweest. Jay was dus ook homoseksueel? Kort beet hij op zijn onderlip en staarde naar de grond. 'Jay, ik heb een vraag voor je..' Zijn stem klonk erg twijfelend, alsof hij de woorden liever wou inslikken in plaats van de vraag echt te stellen aan hem. 'Ben je homo?' Het laatste woord was amper verstaanbaar, kort keek hij hem aan maar uit schaamte staarde hij toch weer naar de grond. Logan wou opstaan, maar ergens bleef hij toch gewoon zitten. Omdat hij niet wou opstaan.

"Ach joh, trek het je niet aan de meeste cheerleaders hier zijn toch bijna allemaal irritante kinderen. Dit zijn geen vooroordelen, het is gewoon zo." Jay grinnikte even bij die woorden. Het was misschien wel zo, maar alsnog zou hij er zelf ook bij willen horen. Misschien dat het wel aardig klopte. Hij was wel wat aan de arrogante kant. Al gauw stelde Logan vast dat Frankrijk inderdaad cool was, waarnaar een brede grijns rond Jay's mond werd gesierd. Logan veranderde zijn pose waardoor Jay wat opkeek.
"Jay, ik heb een vraag voor je..." Logan's stem klonk bijna twijfelend, en Jay voelde al wat eraan kwam. Ook al kwam hij er vaak eerlijk voor uit, iets vertelde hem nu dat hij dat juist niet moest doen. Maar zijn geweten waren er om te negeren. "Ben je homo?" Die vraag had hij maar al te vaak gehoord, voornamelijk van beste vrienden. Hij wist dat de jongens dan niet meer met hun omgingen (uit smetvrees of wat dan ook), maar hij kreeg veel vriendinnen erbij. Dat was al genoeg voor hem. Hij zou maar niet liegen en het eerlijke antwoord geven. "Ja." was zijn korte antwoord, maar hij had wel een grijns rond zijn mond geplakt.

Logan beet even op zijn onderlip toen hij het antwoord hoorde. Dus hij lag samen met een homo op zijn kamer. Best wel tof, voor hem dan. Kalm richtte hij zijn blik op hem en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. Misschien moest hij het maar gewoon zeggen, al had hij er geen idee van hoe. Jay, deed er zo anders over als hij. Ergens wenste hij nu dat hij gewoon van karakter op Jay leek, dan kon hij het gewoon vertellen. 'Wel, ik..' Hoewel het op het puntje van zijn tong lag leek het woord er niet uit te komen. Maar hij wist dat Jay hem niet zou laten vallen, omdat hij ook homo was. Uit irritatie liet hij zijn blik weer zakken naar de grond en streek even de zwarte plukken haar voor zijn ogen weg. Het lukte hem niet, hij wist dat hij het was. Het had een tijd geduurd voor hij het echt besefte, hij leerde met zichzelf leven. Maar nog steeds was hij bang. Bang om het te zeggen. 'Ben je daarom weg gegaan van huis?' Dat leek hem wel het logiste, misschien hadden zijn ouders hem ook niet geaccepteerd.

[Inspi T_T]

"Wel, ik..." begon Logan, maar leek zijn zin niet af te kunnen maken. zou het hem storen? Dat was jammer voor hem, want hij was best blij met zichzelf. Jay the gay. Een kleine glimlach krulde rond zijn mond. Hij was eigenlijk nog geen ene flikker tegen gekomen in heel Monica High. Waar zaten ze dan allemaal? Hij was heus niet de enige, dat kon hij vrij makkelijk te weten komen. Hij draaide zich om naar Logan die duidelijk weer wat ging zeggen. Jammer dat hij geen homo was, want dan had hij zich wel weten te vermaken.
"Ben je daarom weg gegaan van huis?" Hij keek weer op, meer uit gedachten dan wat anders. "Tja, mijn ouders haatte me om precies die reden. Ze zeiden altijd; "Garçon de pédé.. Jay, allez maintenant!". Dat herinner ik me nog goed." Een kleine glimlach verscheen rond zijn mond. Het was er altijd in gegraveerd. Hij had dan ook wel wat terug te zeggen tegen hun, maar dat zou hij nu maar niet zeggen. Gewoon uit beleefdheid. Logan kwam er vanzelf wel achter dat hij goed gebekt was.

'Nja, ik denk wel dat de meeste er bang van zijn wat hun ouders en vrienden zouden gaan zeggen moesten ze vertellen dat ze op hetzelfde geslacht vallen.' Dat was allesins waar hij het moeilijk mee had. Kort beet hij op zijn onderlip en staarde even naar de grond. Misschien kon hij aan hem vragen hoe hij echter uit de kast was gekomen. Even aarzelde hij om het gewoon te zeggen, maar dat lukte hem zelfs niet. 'Jay, ik vind het echt mega dat je het weten te vertellen hebt tegen je ouders en je vrienden. Zelf zou ik het niet durven geloof me maar.' Misschien zou hij het hieraan wel gaan merken dat hij eigenlijk net zoals hem was. Logan besloot op te staan en wandelde naar het raam en staarde weer naar buiten. Alleen dit maal leek zijn houding toch meer gesloten te zijn dan eerst. Misschien omdat hij hier zowat op een mijlpaal van zijn bestaan had gestuit?

"Nja, ik denk wel dat de meeste er bang van zijn wat hun ouders en vrienden zouden gaan zeggen moesten ze vertellen dat ze op hetzelfde geslacht vallen." De zwartharige Logan beet op zijn onderlip en staarde naar de grond, alsof hij er nerveus van werd. Jay trok een deel van zijn lip naar binnen en beet er nadenkend op. Hij knikte maar even op Logan's woorden. "Nou, diegene moeten er gewoon niet bang voor zijn. Het is je eigen keus en eigen leven. Leef in het nu... Je hebt maar een kans." mompelde hij toen even en legde zichzelf weer op zijn rug. Hij had altijd aan de dag van vandaag gedacht, niet gisteren of morgen.
"Jay, ik vind het echt mega dat je het weten te vertellen hebt tegen je ouders en je vrienden. Zelf zou ik het niet durven geloof me maar." hij trok zich niet veel van die woorden aan, omdat hij niet wist hoe hij erop kon reageren. Wat kon hij tegen Logan zeggen? Ze waren twee verschillende persoonlijkheden. Jay was heel spontaan en hield er wel van om even gek te doen, maar Logan was zo snel bang om voor lul te staan.. Zo kon je je leven toch niet leven?

'Misschien wel. Maar voor sommige kan het moeilijker zijn als bij andere.' Vervolgens draaide hij zich weer om en liet zijn blik een tijd op Jay rusten. Hij was eigenlijk te mooi om waar te zijn, alhoewel hij zeker wist dat hij niet droomde of wat dan ook. Misschien kon hij het wel aan hem vertellen, hoewel hij het toch op de een of andere manier uitstraalde. Leef in het nu. Die woorden zou hij gaan onthouden. 'Jay..' Logan's stem klonk aarzelend. 'Ik volg je woorden op, leven in het nu. Ik ben homoseksueel.' Bij de laatste woorden klonk zijn stem zo zacht. Nog steeds was hij bang voor de klap van de realiteit. Maar hij had het op zijn minst tegen Jay gezegd. Dat was echter een van de belangrijkste dingen op het moment. Aarzelend keek hij hem aan en wachtte op een reactie. Na Jay was zijn familie aan de beurt, en dan zijn niet al te grote vriendengroep. Dit was eigenlijk een nieuw begin, voor hem dan toch.

"Daar zit natuurlijk ook weer een kern van waarheid in, maar het is omdat die mensen het zichzelf gewoon onnodig moeilijk maken.. Tenzij je ouders natuurlijk sterk christenlijk zijn of zo, dan heb je een probleem.." zei hij toen met een kleine glimlach rond zijn mond. Hij stond op en keek naar Logan toen hij zijn naam hoorde. Hij zette zich naast de jongen op het bed. Het gevoel bekroop hem, het gevoel dat er zojuist een of ander levensverhaal aankwam. Hij had het echter mis, het was Logan die zei dat hij zijn woorden opvolgde. Dat hij "homoseksueel" was. Drie woorden die Jay even het zwijgen op legde. Drie simpele woorden, die toch iemand als hem de mond kon snoeren. Een kleine glimlach sierde daarna zijn mond. Was hij de eerste die het wist, van Logan ...? Leef in het nu, je zei het zelf al. Jay kwam wat dichterbij. Hij legde zijn lippen tegen die van Logan. Maar hij ging niet snel zoals de meeste deden terug. Hij was vrij zeker van zijn zaak.

[Inspiratie is stom >>]

Logan keek hem aan en toen hij opeens stil viel werd hij bang. Wat was er aan de hand? Toen Jay dichterbij kwam en zijn lippen tegen die van hem duwde, schrok hij eigenlijk wel even. Voorzichtig plaatste hij zijn hand op Jay's wang en volgde hem mee in de kus. Oké, dit had hij eigenlijk niet verwacht. Maar toch, het voelde goed aan. Jay's lippen tegen de zijne niets wat hen kon storen op dit moment. Ergens was hij blij dat hij zijn 'geheim' aan hem had verteld. Omdat hij nu ook gewoon zichzelf kon wezen als hij in de buurt was van zijn kamergenoot en dat zou waarschijnlijk nog vrij veel gaan gebeuren. Zachtjes ging zijn hand nu naar het haar van Jay en streek hij daar zachtjes door. Al was hij wel blij dat hij niet te snel ging. Want hij had werkelijk geen idee wat hij zou doen moest het echt veel te snel gaan. Misschien had hij hem dan wel weg geduwd ofzo. Ach, het kon hem vrijwel weinig schelen. Niet denken aan wat komen ging, gewoon leven met het moment. Uiteindelijk maakte hij zijn lippen los van de zijne en keek hem met een glimlach aan.

Jay voelde hoe Logan mee ging in zijn kus, precies zoals hij al verwacht had. Hij legde zijn hand tegen Logan's borst en duwde hem wat naar voren, zodat hij op rijn rug op het bed lag. Niet om verder te gaan dan zoenen, maar gewoon omdat hij liever bovenop zat, als de dominantere. Al was dat allemaal onderbewust. Met een hand steunde hij op het bed en met zijn andere hand speelde hij wat met de haren bij Logan's oor. Het was veel te lang geleden dat hij eens goed gezoend had. Hij was een zeldzaam soort, er waren minder van. De anderen waren allemaal normaal, hij stond erboven omdat hij anders was.
Hij had inmiddels zijn been zodanig geplaatst dat hij half bovenop Logan lag, en zich enkel nog bezig hield met de lippen van de jongen onder hem. Zijn ogen waren gesloten dus hij lette niet echt op wat Logan er allemaal van vond, al ging hij ervan uit dat hij het ook wel goed vond. Al kon een nieuwe kamergenoot hem altijd nog verassen. Eigenlijk kende ze elkaar pas niet. Jay, jij vuile hoer! Hij hoorde zijn moeder al roepen.

Logan werd neergeduwd op het bed, dit verraste hem wel weer. De vingers van Jay speelde met zijn haren en dat deed wel goed eigenlijk. Al gauw raakte hun lippen elkaar weer, maar hij vond het niet eens erg meer. Dat had hij trouwens ook niet gevonden. Logan's ene arm lag gewoon op het bed terwijl de andere op Jay zijn rug lag. Al wist hij wel niet of dit tussen hen gemeend was, misschien speelde Jay gewoon met hem. Maar met daarover na te denken wist hij het niet. Dus hij besloot gewoon niet meer na te denken, en alleen aan de lippen van de enige persoon waarvan hij zeker kon zijn dat hij hem niet zou laten vallen om zijn geaardheid. Gedurende de kus krulde zijn mondhoeken naar boven. Ja, hij genoot wellis waar van de kus. Dit was eigenlijk zijn eerste echte kus met een jongen. Logan had het geprobeerd met meisjes, maar hij voelde niets voor hun, daarom had hij besloten om zich helemaal af te zonderen en alleen nog maar met enkele jongens op te schieten maar dat mislukte ook. Door het domme feit dat hij op een avond waar ze allemaal dronken waren geweest, hij een jongen had gekust. Een korte kus, maar de klap die erop volgde voelde hij nog steeds.

Jay voelde tijdens de zoen hoe Logan's mondhoeken omhoog krulde. Het was duidelijk genoeg dat hij ervan genoot. Jay ook weliswaar, maar hij wist zelf ook wel wat hij voelde. Zijn vingers masseerde de huid achter Logan's oren wat terwijl hun lippen om de beurt smakkende geluiden maken. Hij had zijn hoofd iets gedraaid terwijl zijn tong toegang zocht bij Logan. Eenmaal zijn toegang gevonden ging zijn tong rustig en onderzoekend door de jongen zijn mond. Ookal vermoedde hij dat Logan nou niet zo vaak gezoend had met een jongen, kon hij het toch wel erg goed. Verdacht goed.
Opeens - ja, zo uit het niets - haalde Jay zijn lippen van Logan's lippen. Hij had een kleine glimlach rond zijn mond terwijl hij Logan met zijn felblauwe ogen even aankeek. Zijn glimlach werd nog net een stukje breder terwijl hij zijn hand op Logan's borst legde. Daaruit duwde hij zichzelf van hem af en rolde zo naast de zwartharige jongen neer. "Zoals ik al had vermoed," grinnikte hij even zachtjes. Hij wist niet of hij van plan was wat tussen hem en Logan te laten bloeien - en wederzijds - maar hoe dan ook, tot nu toe beviel zijn nieuwe kamergenoot hem.

Logan's hartslag schoot voor een moment sterk de hoogte in toen Jay toegang zocht bij hem. Een rilling trok over zijn rug, een aangename welliswaar. Zachtjes bewoog hij zijn tong met de zijne mee, niet te snel. Zijn hartslag sloeg weer op het normale tempo, terwijl Logan toch nog iets in zich voelde wat hem een raar gevoel gaf. Toen opeens werden hun lippen van elkaar losgemaakt. Logan opende gelijk zijn ogen en keek Jay in zijn felle blauwe ogen aan, en voor een moment leek hij niet meer weg te kunnen kijken. De glimlach op Jay's lippen deed die van hem zelfs een beetje groter worden, de hand die hij op zijn borst voelde deed hem meer dan hij had verwacht. Maar uiteindelijk verdween deze van zijn borst en ook Jay lag opeens weer naast hem. Hoe moest het nu verder? Jay wist er nu al van, dat was het belangrijkste. Dan kon hij hier tenminste zichzelf toch nog zijn. Voorzichtig draaide hij zijn hoofd naar hem toe en keek hem met een glimlach aan. De woorden hoorde hij wel, maar op de een of andere manier leek hij die toch niet volledig te begrijpen. Alsof hij door die kus, zijn kennis over woorden kwij was gespeeld. Wat kon hij nu gaan zeggen? Jay had hem alle woorden benomen die hij wou gaan zeggen. Was dat iets goeds of iets slechts?