You're turning heads when you walk through the door

Kenneth had uiteindelijk na een lange tijd zijn plekje op het strand gevonden. Hij was ondertussen al een half uur bezig met zoeken naar een plek, en nu eindelijk kon hij beginnen aan zijn dag, of beter gezegd middag. De jongen legde zijn handdoek neer in het zand en zette zijn slippers naast zijn rugzak waar zijn benodigdheden voor de dag in zaten, zoals zonnebrand en tja wat drinken aangezien hij niet bepaald veel zin had in drinken te gaan betalen. Met een simpele beweging had hij zijn shirt uitgetrokken en stopte hij het in de rugzak. Zo’n dagje rust kon hij eigenlijk wel eens gebruiken, aangezien het lekker weekend was moest hij zich niet druk maken om school of het voetbalteam. De jongen zette zijn zwarte Ray ban bril op en liet zijn blik vervolgens even over de mensen op het strand gaan. Hier zag je toch werkelijk alles. Een kort gegrinnik kwam uit zijn mond toen hij een iets wat rondere man zag liggen op het strand, de arme dude zag al zo rood als een kreeft. Om er voor te zorgen dat hij hem niet nog meer zou gaan uitlachen besloot hij maar naar de gehele andere kant te kijken.
Een brunette trok vrijwel meteen zijn aandacht. Nog nooit van zijn leven had hij haar hier gezien, en meestal vielen zo’n zaken hem nu eenmaal wel op. Kenny volgde praktisch elke beweging die ze maakte, ze kon het toch niet doorhebben omdat hij like schuins achter haar lag. Licht uit het veld geslagen van de verschijning keek hij weer naar voren en liet zich kort neer vallen op zijn rug. Het meisje was mooi, maar in zijn ogen kon ze niet tippen aan Charlene, daar kon niemand aan tippen. Toen de jongen zeg maar iets wat bekomen was, kwam hij weer overeind, merkte echter op dat ze haar shirtje had uitgedaan en dat ze nu droogjes in bikini zat. Oké, waarom was hij hier weer komen zitten? Een plotse windstoot deed heel wat zand opwaaien, door de zonnebril die hij op had werden zijn ogen gelukkig beschermd. Maar het zand was niet het enigste wat werd mee gevoerd door de wind, in een oogopslag was ook het shirt van het meisje gaan vliegen en ging het richting zee. Twijfelend keek hij rond, maar zag dat niemand aanstalte maakte om het shirt te gaan vangen of wat dan ook. Hij kwam volledig overeind en gooide zijn zonnebril al gauw genoeg op zijn handdoek en begon richting het water te rennen. Op iedereen zou hij nu wel overkomen als een of andere sukkel, maar tja wat moest hij dan doen. Met zijn blik gefocust op het shirt bereikte hij na wat gespring over mensen, getrap op benen en speelgoed, eindelijk water. Meteen begon hij te zwemmen aangezien het object waar hij achter aan was gegaan, nogal een stuk was afgedreven. Het water klotste tegen zijn lichaam aan, maar hij zwom stug verder zodat hij niet al te ver de zee in zou moeten gaan, want uiteindelijk werd de stroming steeds sterker.
Net op het moment wanneer hij een hoop water leek binnen te krijgen dook de jongen onder water en kwam weer boven met in zijn hand het shirt. Zo snel hij kon maakte hij ommekeer richting het strand. Zijn voet deed op een of andere manier irritant veel zeer, waarschijnlijk door dat hij eerder op een stom stuk speelgoed had getrapt en het misschien wel een wonde had achter gelaten. Hij zwom iets trager als eerder terug naar het strand, en wanneer hij uiteindelijk merkte dat hij kon gaan staan begon hij maar te wandelen. Misschien stom voor de eventuele wonde op zijn voet, maar dan had hij maar lekker pech. Het meisje had haar shirt weer terug, en hij had een manier gevonden om met haar te gaan praten. Niet dat hij er eerder naar gezocht had, maar goed. Mensen keken hem aan, alsof hij een aangespoeld schaap was, of toch diegene waar hij net over was gesprongen of per ongeluk op had getrapt. Met een grijns stapte hij het strand weer op en keek wat hooghartig naar de mensen die hem scheef bekeken. Stommerds. Een zucht schoof over zijn lippen wanneer hij uiteindelijk weer begon te stappen richting het meisje. De zon brandde op zijn lichaam door het zoute water van de zee wat nog op zijn lichaam kleefde, en zijn voet tja, die deed alleen maar stommer. Wanneer hij haar handdoek had bereikt glimlachte hij vrolijk naar haar en stak het shirt naar haar uit. ‘Volgende keer wat beter op je spullen letten, deal?’ Klonk het vriendelijk.

Qua hitte was er niets mis met de stranden van Amerika en er was al helemaal niets mis met de stranden van Santa Monica. Maar dit was Italië niet. Sienna betrapte zich er nog meerdere malen op dat ze in het Italiaans tegen mensen begon te praten, wat schaamtelijke situaties opleverde: zo probeerde ze vanmiddag een gelato morbido te bestellen bij een ijskraampje op het strand, tot groot onbegrip van de verkoopster.
Nu was ze veilig in het zand gaan zitten. Weliswaar met groepen mensen om haar heen, maar deze voerden geen hele gesprekken met haar dus voorkwam ze hier mee beschamende momenten. Ze zat op een klein handdoekje en had haar blote benen opgetrokken, hier nonchalant haar twee armen omheen geslagen. Haar huid was niet bepaald bleek en had een gezonde kleur, waardoor ze zich hier niet uit de toon gevallen voelde tussen alle andere bruine mensen. Op die rare man even verderop na, die eerder richting rood ging.. Ach, dat soort kleuren moesten er ook zijn. Misschien is hij wel een Indiaan.. dacht Sienna flauwtjes, waarna ze kort grinnikte.
Doordat ze meer op de mensen om haar heen lette dan op haar eigen spullen, had ze niet gezien dat haar shirtje werd meegenomen door een plotselinge windvlaag. Ze mistte het kledingstuk totaal niet totdat een jongen in een enorme vaart voorbij rende en deze door zijn snelheid allemaal zand omhoog deed spatten. Ietwat vermaakt keek Sienna hem na, hij zag er grappig uit. Maar toen hij wat dichter bij het water rendde zag ze pas waarom hij zo'n haast had: haar shirtje!
De jongen kon niet voorkomen dat hij in het water belandde, maar gelukkig kon hij het kledingstuk voordat het te laat was uit het water vissen. Vanachter haar zonnebril keek ze toe hoe hij naar haar toe kwam lopen, en glimlachtte ze als bedankje toen hij het shirtje naar haar reikte. Ze pakte het met één hand aan, pakte hem over met haar andere hand en legde het op haar handdoek om te drogen. Het eerste wat aan hem opviel toen ze weer omhoog keek, waren zijn ontzettend schattige oogjes. Ze dacht dat een voorrecht van Italianen was, maar blijkbaar waren er ook een paar Amerikanen die zulke mooie ogen hadden. "Is goed." lachtte Sienna, "En anders ben jij er om mijn shirt te redden?" zei ze. Zijn stem had vriendelijk geklonken, dus reageerde ze als vanzelf op een vriendelijke toon. "Ik ben Sienna." stelde ze zich met een glimlach voor, waarna ze haar zonnebril van haar neus afhaalde en deze in haar haren zette, zodat ze zich niet zo afstandelijk voelde vanachter haar glazen.

Kenneth wreef even met zijn vrije hand door zijn haren en glimlachte eventjes wanneer ze het shirtje aan nam. Zo meteen zou hij wel op een of andere manier zorgen dat hij van het zout af was dat nog aan zijn lichaam kleefde, hij had niet meteen zin om meteen verbrand te zijn op de moment. Voor even tilde hij zijn voet van de grond op, merkte dat er uitwendig niet bepaald schade was, maar toch bleef zijn voet hem pesten door lichte pijnscheuten uit te delen aan hem. Stom speelgoed ook. ‘Ik zal wel de redder in nood spelen ja.’ Glimlachte hij speels naar haar, nadat hij zijn voet weer op de grond had geplaatst. Even kort liet hij zijn blik gaan naar de plek waar hij net nog had gezeten. Misschien was het wel handig om zich te verplaatsen naar hier, of toch als het meisje voor hem daarmee toestemde. Door het feit dat hij nu een beter zicht op haar had, merkte hij wel een paar zaken op die hij vanaf zijn plekje niet had kunnen zien. Maar hij besloot er maar gewoon over te doen, de jongen kon even goed een gezellige babbel met het meisje hebben als vrienden. Sienna dus, een naam die hij niet vaak had gehoord hier in omstreken dus ze kwam al niet van Santa Monica zelf. ‘Ik ben Kenneth, Kenny voor vrienden.’ Sprak hij vrolijk. ‘Wacht heel even, ik ga mijn spullen even halen voor iemand ze mee neemt.’ Kort schonk hij haar een glimlach en wandelde vervolgens ook meteen naar zijn handdoek toe. Zijn blik ging meteen weer naar de man die steeds roder en roder werd, heel even schudde hij zijn hoofd en ruimde zijn spullen op. Zijn zonnebril borg hij maar weer op in zijn rugzak. Met zijn handdoek veegde hij kort zijn borst af, of beter gezet trachtte hij het zout er af te krijgen, iets wat niet bepaald lukte maar goed.
Licht mank lopend ging hij weer terug naar haar, met zijn rugzak natuurlijk. De glimlach was niet meer van zijn gezicht af te slaan, hoe raar het ook mocht klinken. En het kwam deels door haar, ook al zag hij niets meer in haar dan een vriendin of iets in die vorm. Vrolijk plofte hij naast haar neer in het zand en plaatste zijn rugzak achter zich. ‘Dus, Sienna, nieuw hier? Want anders zou ik de laatste dagen wel erg blind zijn geweest als ik jou niet heb opgemerkt.’ Oké, dat was deels waar, maar de afgelopen week was hij druk bezig geweest met een trainingsschema op te zetten, en dan nog met wat schoolwerk te maken dat hij normaal al een week geleden of zo moest hebben ingeleverd. Naja, van uitstel kwam afstel dus hij kon het maar beter ooit eens doen als hij zijn eerste jaar uni wou halen, toch? En da was er natuurlijk nog Charlene, waaraan hij bijna elke vrije minuut besteedde, of toch het meeste van die tijd. ‘Dus, vanwaar ben je? Als ik zo nieuwsgierig mag zijn.’ Speels wiebelde hij met zijn wenkbrauwen, ten teken van als ze het niet zei, dat ze wel eens een kietelaanval kon verwachtte van hem.
[Eten weer houd me van een langere post]

Ze vond het leuk dat hij in ging op haar grapje, zonder het al te serieus te nemen. Daar hield ze van: niet serieuse gesprekken waar veel grapjes in voor kwamen zonder dat het de flirterige kant op ging. Natuurlijk hield ze ook om af en toe eens ongegeneerd te flirten en te zien wat voor effect een paar subtiele knipogen en sexy blikken op een jongen konden hebben, maar dit zou ze niet op een stralende middag midden op het strand gaan doen. Dat was gewoon raar. En met uitgaan hield ze er ook niet zo van, omdat je wist dat je die persoon buiten het uitgaan om niet meer zou zien.
Sienna glimlachtte vriendelijk naar Kenneth toen hij zijn spullen ging pakken, draaide daarna haar blik weer naar de mooie zee en liet deze daar een tijdje rusten. De manier waarop de lichtergekleurde golven samen kwamen in de branding kalmeerde haar zoals altijd, het had iets moois. Ze kon ook zeker begrijpen waarom veel schilders zo'n soort setting op het doek schilderden, en als ze zelf kon schilderen had ze dat zeker gedaan. Maar op een paar sierlijke krullen na die ze altijd in haar schriften tekende, had Sienna niet veel talent op dat gebied. Maar gelukkig was ze niet een compleet talentloos meisje..
De jongen was eerder terug dan ze gedacht had, en ging in het zand zitten in plaats van op zijn handdoek. "Vind je dat wel slim met je natte zwembroek?" lachtte ze vrolijk, toen ze zag dat het zand aan de stof bleef plakken. Ach, nu was hij verplicht tot lang met haar in het zand te zitten totdat het opgedroogd was en je het er met gemak af kon vegen. "Ik kom uit Italië." glimlachtte ze, zou ze vertellen dat ze het zusje van Lyron was? Nee, dat zou stom zijn. Wie weet kende deze jongen Lyron helemaal niet, al was hij wel ongeveer van dezelfde leeftijd. Bovendien wilde ze zich niet bij de eerste ontmoeting van iemand hier in Santa Monica voorstellen als 'het zusje van'. Mensen moesten ook de kans krijgen om haar te leren kennen als Sienna, en wie weet zou deze jongen haar broer wel kennen en kwam het in een later gesprek naar boven.
"Gelukkig hadden mijn ouders mij een cursus engels gegeven voordat ik hier heen ging, want ik was er niet zo goed in." biechtte ze eerlijk op, waarna ze met hervonden nieuwsgierigheid naar Kenneth keek. "En jij? Je ziet er behoorlijk Amerikaans uit.. Kom je gewoon uit Amerika?" vroeg ze aan hem, hem speels in zijn zij porrend.

Kenneth wreef even door zijn nog natte haren en keek uiteindelijk naar Sienna die wat zei. Voor kort keek hij naar zijn zwembroek, en meteen kwam er een nogal domme grijns op zijn face te staan. ‘Wel, nou stiekem was het gewoon een manier om langer bij je te blijven hoor. En, als je weg gaat, natte zwembroek of niet dan kom ik achter je aan.’ Sprak hij lachend tegen haar. Uiteindelijk zou hij dat wel gaan doen, en misschien kieperde hij haar zelf wel het water in, daarvoor zag hij zichzelf nog best in staat. Plus dan zaten ze allebei met natte zwemkledij. Wanneer ze hem vertelde dat ze uit Italië kwam glimlachte hij even. Het land van de Vespa’s, Pasta’s, Pizza’s, en volgens genoeg mensen van het knappe volk en het warme weer. Goed, daar hadden ze wel deels gelijk over maar goed.
‘Ah, La bella Italia.’ En tot zover ging zijn Italiaans dan ook weer, als het al Italiaans was. In het land was hij nog niet geweest, maar hij kende wel al genoeg mensen uit Italië die hier waren. Lyron, Esther, Nick, Christian en dan nu Sienna. Ach ja, blijkbaar hadden er opeens een paar Italianen gedacht om naar hier te komen, of het was gewoon puur toeval dat ze allemaal naar de zonnigste staat van Amerika waren gekomen. Ach, veel maakte het niet uit vanwaar iemand kwam voor hem, zo lang hij maar mensen leerde kennen vond hij het goed genoeg. Plus, zijn vriendenkring , of mensen die hij werkelijk kenden hier bestond toch misschien merendeels uit buitenlanders, al zaten er ook wel genoeg Amerikanen tussen, maar het merendeel waren Europeanen of mensen vanuit andere continenten.
‘Ach, je zou hier vast wel mensen gevonden hebben met wie je in het Italiaans zou kunnen spreken en die je Engels zouden kunnen leren, en anders tja gebarentaal is nog altijd de wereld niet uit.’ Stel je voor, iedereen die de nationale taal niet sprak met gebarentaal communiceren, het zou lachwekkend zijn voor iedereen, zeker als je dan nog eens op de mimiek zou gaan letten op sommige hun gezichten. Een korte por in zijn zij deed hem even opzij springen. Licht uitdagend keek hij haar aan, dus ze wou het zo gaan spelen? ‘Ik kom uit de andere kant van het land, helemaal van Florida, of beter gezegd Tennessee. Niet echt heel belangrijk nieuws maar goed.’ Kenneth gaf haar uiteindelijk ook enkele porren in haar zij. Oh, dit zou nog een lollige dag worden op het strand. Voor even rekte de jongen zich uit, kort rondkijkend naar enkele mensen die vrolijk in gesprek waren met elkaar, enkele koppeltjes die aan het stoeien waren, en dan die man die op een kreeft leek. Deze had het blijkbaar nog steeds niet door da hij was verbrand, ach het was niet aan hem om die dude te gaan wakker maken. ‘Dus, waarom ben je hierheen getrokken? I mean, als ik kon kiezen zou ik toch wel Italië verkiezen boven Amerika.’

Het voelde goed dat Kenneth zei dat het stiekem een manier was om langer bij haar te blijven. Ze vond hem een leuke jongen als ze eerlijk toe moest geven, en het bewees dat ze niet alleen onder de Italiaanse jongens in de smaak viel. Als ze het goed opvatte tenminste, als hij alleen vrienden wilde blijven zou ze het jammer vinden maar zou ze het wel proberen.
Een brede, mooie glimlach verscheen op haar gezicht toen Kenneth een paar woordjes Italiaans sprak. Natuurlijk zou iedereen dat zinnetje wel kennen, maar ze vond het iets karakteristieks hebben. Ze vroeg zich af of hij Italianen kende, als dat zo was vond ze het leuk als hij ze aan haar voorstelde. Dat zou haar vast wel helpen om hier een beetje op gang te krijgen, om vrienden te krijgen. Want ook al wist ze zeker dat Lyron genoeg vrienden had, voelde ze er niets voor om zijn vriendengroep deels over te nemen. Al twijfelde ze er niet aan dat ze vast erg aardig waren en leuk waren om mee om te gaan.
"Tot nu toe heb ik nog geen Italianen ontmoet eigenlijk. Zitten er een beetje Italianen op Monica High, of zijn er bijna alleen maar Italiaanse toeristen?" vroeg ze nieuwsgierig aan hem. Ze vond het grappig dat hij begon over het gebarentaal, wat ze een beetje had geleerd doordat haar opa doof was. Maar ze geloofden niet dat iedereen hier bijvoorbeeld "Ik hou van jou" zou kunnen zeggen in gebarentaal, zoals zij wel kon. Het was het gebaar dat haar opa het meest gebruikte, de schat.
De uitdagende blik in zijn ogen beviel haar wel. Het betekende dat hij niet zo'n saaie gast was die bang was om nat te worden of iets anders, en dat was zij ook zeker niet. Hoewel, ze vond het soms wel irritant als ze heel veel aandacht aan haar make-up en haar had besteed, en het door zoiets helemaal verpest was.. Daar kon ze soms nog wel eens behoorlijk boos over worden. "Tuurlijk is het wel belangrijk nieuws. Ik ben er nooit geweest, maar het is toch leuk om te weten waar de ander vandaan komt?" zei ze vrolijk, hem aankijkend. "In Europa is het dus precies andersom. Het komt er op neer dat wij er allemaal van dromen om naar Amerika te gaan, en dat Amerikanen dat hetzelfde hebben met Europa."[/color] zei ze. Ze stond op en liep naar een man, die even verderop met zijn kind aan het spelen was. Sienna vroeg of ze zijn bal mochten lenen, en dat mocht, waarna ze de bal opraapte en terug liep. De bal gooide ze precies zo in het zand, dat deze tegen Kenneth aan kaatste en wat zand over hem heen gooide. "Kom je nog, saaie?" grijnsde ze naar hem, waarna ze richting het wat hardere zand liep bij de branding.