Tonight is the night

Vanavond was het eindelijk zover! Hij mocht eens een avond meedraaien met een vriend van hem die vanavond de DJ zou zijn bij de club La Palapa. Jeremy had er gewoonweg zin in en kwam net van zijn kamer vandaan, omgekleed en al. Wanneer hij bij de club lopend was aangekomen en hij zijn pasje had laten zien aan de guard die voor de deur stond, ontstond er automatisch al een grijns op zijn gezicht wanneer de heerlijke muziek zijn oren vulde. Voor kort frunnikte hij aan zijn bloesje, maar liet dat varen wanneer hij merkte dat zijn vriendin aan kwam lopen en hem een handdruk gaf. Hierdoor moest Jeremy lachen, omdat hij er best knullerig uit zag zo en dat niet van hem gewend was en volgde hem mee naar de draaitafel. Where the magic happens. Doordat het nog warm hier was in dit gedeelte van de club, besloot hij zijn bloes wat open te gooien, waardoor lichtjes zijn gespierde borstkas te zicht kwam. Terwijl de jongen uit begon te leggen, kwamen er al meerdere mensen binnenstromen en gingen er al vele los op de muziek. Het viel best op dat er sommige net van het strand af kwamen, omdat ze nog een bikini of een zwembroek droegen. Maar hij liet zich niet al te veel afleiden door een paar meiden die toch een best charmante blik op hem wierpen en hun ogen over zijn lichaam lieten gaan, vooral goedkeurend. Tenslotte was hij hier niet gekomen om een potje te gaan flirten met aantrekkelijke meiden. Nee, hij zou een avondje bijwonen met het draaien van lekkere platen. Hopelijk zou hij vanavond ook nog eens mogen en het dak van de tent eraf gooien, dan pas zou vanavond geslaagd vinden. Hoewel hij toch moest toegeven dat de informatie die zijn vriend uitbracht nauwelijks tot hem doordrong.
De knopjes die hij hier en daar aandraaide met uitleg, daar keek hij wel naar, maar toch gleed zijn blik naar één punt en dat was de dansvloer. Zin om zelf helemaal los te gaan en eigenlijk vanavond een meid te hebben, daar verlangde hij naar. Misschien omdat hij Crystal wou vergeten, die af en toe nog eens in zijn hoofd rondspookte en omdat Sarah, zijn kamergenote, toch een andere lover had. Jeremy kon het nauwelijks toegeven, maar die knul die haar hart veroverd had, had het mooi voor elkaar dan. Zo'n prachtmeid die hij tot zijn bezit nam. En hij wist dat hij om haar gaf, dat als die jongen haar iets aan zou doen, degene nog lang niet jarig zou zijn. Voor kort had hij zijn gedachten af laten dwalen, maar zodra hij een slag tegen zijn schouder ontving waakte hij weer uit zijn 'droomtrance' en keek hem met een grijns aan. ''Ja, ja, ik neem je wel serieus.'' Antwoordde hij op een plagerige toon en ging toen naast hem staan in het hok, nam ook een koptelefoon die er best gaaf uitzag. Nu besloot hij wat beter op te letten, als hij hier tenslotte wou draaien moest hij het wel goed doen.

[&Farai]

Ze had het al vaker gehoord: je bent onweerstaanbaar, je bent mislukt. En eigenlijk alles daartussenin ook wel. Maar voor vandaag was Farai het met het eerste deel eens. Onweerstaanbaar. Een nieuw begin werd hier en wel nu gemaakt, en dat deed haar plezier. Het blonde meisje wiens leven altijd als doel had om haar ouders gelukkig te maken nam nu een drastische wending. Ze was hier in haar eentje komen wonen, omdat ze hier ook wilde studeren had ze haar ouders gesmeekt om haar alvast als ‘voorproefje’ te laten gaan. En ze stemden na drie maanden zeuren en smeken toe. Eigenlijk gaven ze haar gewoon een vrijbrief om compleet te veranderen van het verlegen meisje met de rayban nerd bril naar wie ze nu was, met de lenzen en prachtige blauwe ogen, met haar nieuwe tatoeage die ze nu een maandje had en met haar compleet nieuwe garderobe. Haar blonde lokken vielen losjes, zacht krullend, langs haar blote schouders af. ze had een simpel grijs topje aan en een gescheurde jeansshort die haar benen goed deed uitkomen… voor zover dat kon vond Farai dan. Haar hoofd deinde mee op de maat van de muziek terwijl ze al luidkeels zingend door haar kamertje heen ging. Maar goed dat haar kamergenoot nog niet was toegewezen en ze de kamer even voor zichzelf had, was ze al van dit geblèr af. Niet dat Farai zo slecht zong…. maar als ze niet oplette op hoe ze moest zingen klonk het al een heel stuk minder.
Lachend liet ze de grijze, stoffen, converse tas op haar bed vallen, kamde haar haren nog even snel door en schoot in de simpele zwarte ballerina’s die ze meestal aanhad als ze uitging. Vrolijk deed ze nog een speld van een bloem in haar haren en een enkelbandje met schelpjes aan haar enkel en verliet toen haar kamertje.

Het zand was nog aangenaam warm en deed haar een groot plezier. Nieuwsgierig naar haar eerste keer ‘uit’ sinds ze hier was liep ze op de club af, het geluid was al van ver af te horen en het zou beslist niet goed voor haar gehoor zijn, maar tegenwoordig waren er al bijna onzichtbare hoorapparaatjes dus als het echt zo dringend was kon ze zich die wel aanschaffen… hoopte ze. Ze keek naar de uitsmijter die haar eens goed bekeek en toen knikte. Ze schudde lachend haar hoofd terwijl ze voelde hoe haar hart een slag miste door het gevoel dat door haar heen raasde. Al die mensen! Ze grijnsde lachend, voelde hoe het ritme van de muziek haar nu al meenam. Op school in zuid-afrika werd vaak in de pauze muziek gemaakt door de scholieren en hierop werd altijd gedanst. Ze ritmes waren altijd verschillend en zo had Farai zich gemakkelijk leren voelen bij ieder ritme, waar ze nu heel dankbaar voor was. Lachend flirtte ze met een jongen terwijl ze met een rechte rij tanden naar hem glimlachte. ‘Sorry,’ zei ze toen met een verleidelijke blik. ‘Je bent…’ zei ze toen terwijl ze plagerig haar vingertop langs zijn gezicht liet gaan, ‘toch niet wat ik zoek. Byes,’ volgde toen waarna ze zich omdraaide en lachend wegliep op naar een volgend slachtoffer om mee te dansen. Veel mensen vroegen zich wel eens af waarom Farai compleet opging in een ritme, er vrij weinig aan haar dansen geforceerd uitzag, maar natuurlijk en vloeiend. Ze viel er wel eens door op, maar in Zuid-afrika was ze net zoals vele anderen gewoon goed in dansen geweest. Het was haar passie, iets waarin ze haar hart kwijt kon. Daarom was ze ook cheerleader.
Lachend keek ze even naar de DJ toe en glimlachte terwijl ze haar drankje ophief als teken dat hij goede muziek draaide. Haar brede grijns bleef even hangen op de jongen die naast de DJ stond. Een goed lichaam, leuke kop. Ze glimlachte een soort van verlegen.. of althans zo leek het, eigenlijk was het haar charme die haar onschuldig leek lijken, ofzoiets zei haar vader. Ze snapte het nooit, ze was nooit zo slim als hij dat laat op de avond zei.
‘Hee!’ vormde ze toen met haar mond naar de DJ die nu ook zijn aandacht op haar had gericht, of althans.. nu merkte ze het op. Ze zwaaide voorzichtig terwijl haar blauwe ogen soms bijna verblind werden door het licht.

Jeremy kon niet ontkennen, het ging echt goed vanavond. Of het nou aan hem lag of aan zijn vriend zelf wist hij niet, in ieder geval had hij een topavond en dat werd fel beloond door zijn baas. De tent was echt overvol en hij had gewoon echt zo'n fantastisch vrolijk gevoel in zich, alsof hij high was, maar dan zonder al die troep. Hij had dan wel een drankje, maar het was niet zo heel sterk en de jongen goot het niet gelijk achterover, zoals vele jongeren op de dansvloer wel deden. Jeremy kon het weinig schelen, het was tenslotte hun eigen leven en wat ze ermee gingen doen was ook hun eigen probleem of pakkie an.
Hier en daar zag hij wat mensen naar hen kijken, alsof ze gefascineerd waren door hun muziek en hij schudde dan met een flinke grijns zijn hoofd. Vele gaven hen complimentjes over hun goede werk, al wist Jeremy heus wel dat het nu enkel en alleen nog maar Jason was die al het werd deed, hij was nog maar een meeloper. En hij hoopte het evengoed als hem te doen, of misschien stiekem nog wel beter dan dat. Het feit dat er nu een best goede remix werd gedraaid van Nicki Minaj leek de mensen in de club wel aan te spreken, een luid gejuich klonk en gelijk kwamen de paarse neon lichten aan die de boel enorm zouden opleuken. Meteen gingen er een heleboel mensen helemaal los, iets waar hij zelf ook wel zin in had nu hij de track hoorde. Hij merkte nu pas dat er een blondine voor het hok stond en juist naar hém begroette, waardoor er bij hem een blije blik op zijn gezicht kwam te staan en hij hetzelfde bericht terugstuurde met zijn lippen. Om nu de boel te gaan overstemmen met zijn stem door te gaan schreeuwen was hopeloos werk, dat kon hij nu al zeggen. Hij vormde met zijn wijs en middelvinger een soort van teken, liet die naar zijn slaap gaan en hield die er weer vanaf, als reactie op haar zwaai.
Net op het moment dat hij zijn vriend wou complimenteren voor zijn werk, klonken er een aantal knallen die zelfs het harde geluid van de bass overstemde en gelijk leek er een rumoer in de club te ontstaan. Mensen stopten met dansen, keken verbaasd in de rondte of er iets was gebeurd. Jeremy had daarentegen wel de ruimte om rond te kijken, maar zag niets raars in de tent wat zo'n onheilspellend geluid had veroorzaakt. Het moest hier buiten zijn geweest, zo dichtbij dat het gewoon binnen leek. Niet veel later klonken er politie sirenes en kwamen er een aantal mannen binnen, om aan de werknemers door te geven dat het feest gestopt moest worden. Vele mensen werden onrustig en probeerden naar buiten te glippen. Er was een heisa ontstaan en er werd aan hen verteld dat ze de muziek moesten stoppen, zodat ze konden aankondigen dat La Palapa voor vanavond gesloten werd. Wat zou er in godsnaam aan de hand zijn? Hij raakte er zelf eerlijk gezegd ook best onrustig van, maar probeerde alle kalmte die hij op het moment had uit te stralen.
Wanneer er echter in zijn oor werd gefluisterd dat er buiten een schietpartij bezig was geweest en er zelfs slachtoffers waren gevallen stond zijn hart voor een kort moment stil, ze zouden toch wel al weg wezen of op z'n minst door de politie zijn opgepakt? Hij baarde zich zorgen en keek twijfelachtig naar het meisje. Ze zag er niet uit alsof ze hier al enige tijd was, eerder gezegd had hij haar niet in Santa Monica gespot, zou ze hier nieuw zijn in de stad, zelfs op Monica High zitten? Er klonken allerlei gillen, mensen probeerden door de krappe uitgang naar buiten te glippen, wat een geplette massa veroorzaakte en er zelfs tieners op de grond vielen. Kort beet hij op zijn onderlip, en kwam toen het hok uit, het was er veelste benauwd geworden. Zonder eigenlijk nog na te denken greep hij haar zachtjes bij haar pols vast met zijn linkerhand en trok haar mee naar de achter uitgang van de club, enkel bevoegd voor werknemers.
Zijn collega's hadden het geen probleem gevonden, aangezien hij ze kende en ze hem snapten dat hij liever niet door de 'voordeur' ging, gezien de paniek die er was ontstaan. Wanneer er eenmaal koude lucht van de avond door zijn longen stroomde en de deur achter hen was dichtgevallen, keek hij haar in haar ogen aan. Haar helderblauwe ogen waren mooi, ze waren prachtig opvallend en dat mocht hij wel. Ineens was er een pure stilte, geen schoten, muziek of wat dan ook. Enkel hun tweeën en het zwakke lampje wat bij de deur hing, voor belichting. ''Gaat het met je?'' Vroeg hij met lichtelijke zorgen en hij twijfelde of hij zijn hand op haar schouder moest leggen, voor eventuele troost. Toch nam hij het voordeel van de twijfel en deed dat dus ook.

Farai moest lachen om de DJ, een leuke knul leek het haar… knul? Ja, zo zei haar vader het altijd, ze had het zeker overgenomen. Nogmaals, het leek haar een leuke jongen… al klonk dat ook kinderachtig, maargoed. Ze grijnsde zachtjes toen de jongen verbaasd leek dat ze naar hem zwaaide. Schattig. Haar ogen glinsterden door het licht dat er soms op viel. Ze glimlachte enigszins flirtend naar de jongen toen deze haar terug begroette. Ze glimlachte nog eenmaal naar de jongen en draaide zich rustig om, weg van hem. Met een glimlach keek ze nog een keer over haar schouder en daarna verdween ze weer de menigte in, de dansvloer op. De remix die werd gedraaid was alles behalve slecht, en de hele club leefde erdoor op. Lachend danste ze met enkele jongens, maar verliet ze al snel weer voor een andere danspartner. Dit was het echte leven. Dit was wat haar ouders voor haar hadden verzwegen… waarom?
Ze genoot hiervan, van de vrijheid en de energie die van iedereen afstraalde. Ze genoot van het uitgaansleven, waarin niks te gek bleek te zijn. Toen ze een leuke jongen had gevonden om mee te dansen, waarmee het ook klikte, en met wie ze de rest van de avond wel had willen doorbrengen, qua looks tenminste, was haar avond al helemaal goed. Tot nu.
Een luide knal klonk en er begon paniek te heersen onder een paar mensen die elkaar gingen vragen of ze het hadden gehoord. Nog geen seconde later klonken meerdere knallen die zelfs boven de sterke bass van de club uitkwamen. Farai’s ogen werden groot, vol ongeloof. Wat was dit? Was er iemand buiten… aan het schieten? Rondkijken kon niet meer. Iedereen probeerde in paniek weg te komen van hier, zo snel als ze maar konden. Nieuwsgierig bleef Farai staan. Haar hart bonkt in haar keel terwijl ze probeerde om zichzelf kalm te houden. Als ze nu weg zou gaan en de politie kwam was ze sowieso in de problemen, nu was ze dat nog niet. Toen er sirenes aankwamen ontstond er nog meer onrust, mensen begonnen weg te glippen om onder de politie uit te komen. Farai keek even moeilijk rond naar de groep mensen die nog op de dansvloer stond en toen naar de DJ’s van die avond. Haar blik stond verward, maar was nog steeds even lief en vriendelijk als gewoon. En toen stopte de muziek. Het geluid van iedereen die zacht met elkaar praatte wat er aan de hand was weerklonk nu, maar dit leidde ook tot een ijzige stilte. Niemand wist wat er gaande was, buiten dat er was geschoten. Was het raak? Of was het mis? Niemand in de club scheen het te weten, en dit zorgde ervoor dat er nog meer onrust kwam, dat mensen hun vrienden gingen bellen die nog richting de club zouden gaan. Farai keek warrig rond. Dit was anders dan Zuid-Afrika. Daar ging ze niet uit, maar zij en haar vriendinnen gingen filmavonden houden… en dan kwam ze hier en op haar eerste avond uit gebeurde zoiets. Natuurlijk was het rot, maar dit verpestte ook haar avond terwijl zij er niks mee te doen had. Mensen probeerden steeds meer naar buiten te glippen, duwden haar ruw aan de kant waardoor ze bijna viel.

Toch voelde ze plots een hand die haar vastgreep en even wilde ze kwaad kijken, schreeuwen. Totdat ze zag wie haar pols vasthad. Ongelovig en onbegrijpend keek ze hem aan. ‘Waarom?’ zei ze toen zacht terwijl ze hem vragend aankeek, maar veel tijd voor een antwoord was er kennelijk niet want hij sleurde haar voorzichtig mee naar een andere uitgang dan alle mensen zich doorheen probeerden te duwen. Ze voelde hoe de koude lucht haar in haar gezicht blies, haar welkom heette. Ze glimlachte zachtjes, hoorde de deur achter haar dichtvallen. De jongen was nu alleen met haar, geen ander geluid. Ze keek even ongemakkelijk toen je heel zwak gegil hoorde. Al snel wendde ze haar blik weer tot de jongen. Zijn hand kwam op haar schouder en een tinteling schoot door haar lichaam. Het was hier zo.. anders. Niet dat het onaangenaam was, maar bij haar thuis deden jongens dat niet zo snel.. Ze glimlachte dus maar kort naar de jongen uit beleefdheid, maar deels echt. ‘Eh,’ zei ze daar toen zachtjes op. ‘Mag ik daar nog even over denken?’ zei ze toen zacht glimlachend. 'Het gaat wel met me, ik ben alleen een beetje geduwd net,' zei ze toen zacht grijnzend terwijl ze hem onderzoekend aankeek. Er leek niks mis te zijn met hem, dus ze vond dat ze hem wel kon vertrouwen en niet van hem weg zou moeten rennen. ‘Ik ben Farai,’ zei ze toen vriendelijk glimlachend naar de jongen terwijl haar ogen de zijne opzochten in het zwakke licht.
Er was geen geluid meer buiten de wind die zacht suisde en een verfrissende bries door haar haren liet gaan. Ze wilde niet toegeven dat ze het best koud had, het was best afgekoeld sinds ze hiernaartoe was gekomen. Ze glimlachte toen kort waarna ze haar ogen neersloeg naar haar schoenen en zachtjes op haar lip beet. Ah, het was zo zonde dat ze nu niet dronken was en gewoon gebruik had gemaakt hiervan. Dat ze die jongen niet gewoon vol had gezoend.. dat had een interessante wending aan deze hele situatie kunnen geven, maar dat leek haar nu niet meer zo'n goed idee nu ze zich had voorgesteld. Dan kreeg ze over een week te horen dat een of andere Farai, zij dus, een slet was. En daar had ze geen zin in.

Heel lang had hij zijn hand er niet op gelegd, gewoon een aantal seconden ter beleefdheid en ook een tikkeltje ongerustheid. Gezien de omstandigheden vond hij dat wel zo prettig om te doen, een check voor hem om te kijken of alles goed met haar ging. Gauw genoeg kreeg hij dan ook een antwoord, niet zo'n eentje waar hij vurig op gehoopt had, maar een twijfeling die zachtjes had geklonken. Al kwam haar volgende antwoord vlug erop, zodat er bij hem al meer een geruststelling kwam. Natuurlijk had ze eventjes tijd nodig. Binnen een paar seconden was dit allemaal gebeurd, schoten van buiten de club, mensen die binnen in paniek raakten, hij die haar zo snel mogelijk vast had gepakt en naar buiten had gesleurd. Het zou bij hem ook zo mindblowing zijn geweest als bij haar dat het nu was. Toch kwam haar echte antwoord sneller dan verwacht, maar liet hij zich niet misleiden door verbaasd zijn wenkbrauwen op te trekken. ''Hebben ze je pijn gedaan?'' Vroeg hij daarop, bang voor schade dat ze opgelopen had. Al moest hij eerlijk gezegd toegeven: als ze langer daar gebleven was, had ze misschien wel meer dan schrammen en blauwe plekken gehad en dat was iets wat hij dan nooit over zijn hart kon verkrijgen. ''Jeremy is hoe ze mij noemen.'' Zei hij met een glimlach die automatisch op zijn gezicht ontstond toen hij de hare opmerkte. Elkaars ogen reikten elkaar, waar hij voor seconden lang niet meer uit raakte, zo diep had zij hem in haar macht. Tenminste, dat was hoe hij het kon omschrijven.
Wind voerde langs, die lichtjes met de blonde haren van Farai speelden. Het was prachtig om te zien, het moment dat ze hier nu zo stil stonden, maar Jeremy had er vrede mee. In ieder geval was er geen ongemakkelijkheid die bij hem van binnen omhoog kwam.
Totdat er voetstappen klonken en er twee agenten om de hoek van het gebouw slagen en achter de blondine stonden. 'Wij verzoeken jullie om hier weg te gaan, de discotheek word gesloten.' Klonk de stem van de vrouwelijke politie agent en Jeremy knikte, het was inderdaad beter om hier weg te gaan. Veel veiliger, voor het geval er straks weer problemen kwamen waar ze dit keer misschien wél in betrokken raakten. De man en de vrouw waren hier duidelijk om de achter uitgangen te checken en die te bewaken voordat er eventueel meer onguur de discotheek in wou sluipen voor wist hij veel wat. ''Zit je op Monica High? Ik kan je een lift geven met mijn auto, als je dat wilt. Ik bijt niet hoor.'' Grapte hij en lachte daarna voor eventjes, waarna hij wat stappen van de uitgang verder weg zette en naar de parkeerplaats liep. Hierna draaide hij zich dan ook met zijn hoofd en wenkte haar welke kant zijn diepblauw gekleurde auto op was. De jongen kon het niet ontkennen dat hij het een prachtig schatje bleef vinden, na al die tijd dat hij hem nog steeds had. Hij mocht dan niet veel sporen hebben dat hij rijk zou zijn, maar zijn auto was één van de weinige manieren om dat eigenlijk aan te duidden. Niet dat hij die had gekocht omdat het een best dure auto was geweest, maar omdat het hem had aangetrokken en vanwege het feit dat Crystal, zijn ex-vriendin, hem ook leuk had gevonden. Gezien het feit dat zij ook best een auto liefhebber was, was hij akkoord gegaan met de aankoop. Ondertussen haalde hij het kastje uit een zakje van zijn blouse vandaan en drukte op de knop die de sloten er vanaf zou klikken en een welbekend geluidje zou maken als teken dat hij open was. Ook kwam daarbij enkele seconden een licht reactie bij kijken, waardoor hij voor kort grijnsde en daarna recht voor zijn auto bleef stilstaan. Het viel nog maar af te wachten of ze mee wou gaan of het weigerde. Ze konden elkaar nog maar net en hoewel hij niet kon ontkennen dat hij best gewild was bij sommige meiden, was er natuurlijk ook een enkele slimmerik tussen die niet zomaar mee zou gaan, bang voor het ergste. Natuurlijk zat hij niet zo in elkaar en lag hij niet iedere avond met een ander meisje in bed, maar dat wist hij en was het voor de rest een vraag. De jongen draaide zich met een nieuwsgierig vragende blik om en wachtte op haar antwoord.