Creative Artists Agency (Steve & Alain)

''Niks intro! De jongens komen niet als eerst op! Ja... Nee... Nee! We komen als tweede op het podium, vlak voor de hoofdact... Nee kerel, zeven nummers! Hoeveel? En jij denkt dat ik voor zo'n Canadees bedrag ons contract verscheur?'' snauwde Wayne en drukte tevreden op het rode knopje van zijn mobiel. Sum 41, de eerste band die bij Wayne onder contract stond moest en zal in Toronto op Punkland twee nummers showen. Er stond in het contract allemaal netjes dat ze 35 minuten speeltijd hadden op podium twee vanaf acht uur. Die Canadese democraat dacht dat even om te kunnen buigen voor wat centen naar zes uur en vijf nummers. Wayne leek gek.
De jongen krabbelde in een map waar de naam Lester Pearson stond, de naam van de man die dacht dat Sum 41 zomaar verschoven kon worden. Op een A4tje in de map krabbelde hij de volgende tekst neer, Mag me niet, geeft veel om geld. Lester Pearson was de baas van een aantal grote festivals in Canada, dus hij kreeg -net als ieder beetje persoon in de muziekwereld- een eigen map in de kast van Wayne.
Met een glimlach plaatste hij de map tussen die van Carl Pearl en Miley Pebbe om direct weer achter zijn PC te kruipen om zijn mail te checken.
''Nog nieuws?'' zei Wayne ietwat luid naar de andere kant van het kantoor waar Matt zich bevond. Ze moesten dan wel hun kantoor delen, het was een flink kantoor waar menig beginnend ondernemer jaloers op kon worden dus een luide stem was wel gepast.
Stellar Kart? Wayne opende de mail van de band die hij een kleine week terug had gecontacteerd om te informeren of er behoefte aan een agent was. In de mail stond slechts een telefoonnummer die Wayne direct in zijn mobiel zette onder de naam van de band en een nieuwe map erbij pakte voor de band. In een telefoongesprek was het altijd handig om mensen te analyseren om later terug te kunnen halen hoe de mensen waren en hoe jij je dus als agent moest gedragen.

Wayne was druk bezig met zijn telefoon met een festival om daar Sum 41 te laten optreden. Hij zelf was met zijn computer bezig, het was een zwarte computer en redelijk modern. Zijn laptop had hij overigens in zijn auto liggen, zijn voorkeur ging toch altijd uit naar een gewone computer dan een laptop. Maar een laptop was toch belangrijk in dit soort werk dus eentje was zeker noodzakelijk. Hij zocht op voor een bekende fotograaf. Normaal had CAA contacten met een goed fotograven kantoor waar ze dan korting voor zouden krijgen hellaas was er een machtstrijd ontstaan tussen beidde directeurs. Dus na een weekje zou het fotograven kantoor pas weer beschikbaar zijn. Tenslotte wint niemand van de 'CAA'. "Deze is te duur, nog duurder, slechte kwaliteit."Ging Matt mompelend de pagina's af. "Saai, fotograaf heeft een kutgezicht enuh perfect."Zei Matt die even bleef hangen om alles te kijken. Daarna belde hij een kennis op."Is Picture Howard een goede fotograaf? Behalve de mislukte naam dan."Vroeg Matt door de telefoon. Hij moest altijd alles dubbel checken. Matt was een scheldende perfectionist en alles moest goed zijn om zodoende succes te boeken was zijn theorie. "Ja, mooi zo."Zei Matt kort terug na een bevestigend antwoord te hebben gekregen waarna hij de telefoon ophing.

Matt keek even het raam waar hij een paar vogels zag vliegen. Hij had geen verstand van dieren dus bestempelde de dieren maar als mislukte vogels met de hoofd van een mongool. Daarna vroeg Wayne hem iets. Eerst leek hij het niet goed te horen maar hij wist toch wat hij vertelde. Of dat Matt nog nieuws had. "Ja, ik heb een fotograaf voor mijn raprockers geregeld. Nu komen ze ook eens fatsoenlijk op de foto..."Vertelde Matt over zijn band Zebrahead. Waarna hij een beetje op zijn computer scherm keek. Waar nu twee mailtjes binnen kwamen. "Zo even dit afhandelen."Zei Matt en hij bekeek zijn mailtjes. Één mailtje kwam van de band Cobra Starship, een band die hij ook begeleidde. Beetje onzin, maar acht het zijn muzikanten waarvan de breintjes niet verder gaan dan die van vogels. Hij antwoordde op de mail waarna hij de volgende mail doorleezde. Een vergadering van CAA. Hij beantwoorde deze ook maar. Nu even de fotograaf regelen. Hij besloot dit via mail te doen. Hij stuurde een mailtje en wachtte op wat antwoord. Hij stond op."Water halen."Zei Matt die op stond en liep. Waarom hij zijn assistenten niet vroeg? Omdat hij daar geen zin in had. Even lopen en weg van het werk was veel beter. Later kwam Matt terug met water en dronk een slok. Zette het daarna op het bureau en wachtte op het mailtje. Net toen hij nog een slok nam, kwam het binnen! Het was positief dus hoefde Matt alleen de afspraak te bevestigen...

Matt zat overigens in zijn dure pak, hij droeg altijd een pak met werkverbanden dingen. En zelfs er buiten deed hij het voortaan wel eens. Gelukkig voor hem stond een pak hem ook goed. Hij had daarnaast zwart haar, met een beetje gel en dan bruine ogen. Een glad gezicht, tenminste geen oneffenheden. Momenteel was hij tevens baardloos aangezien dat vond Matt momenteel wel netjes staan.

In tegenstelling tot Matt had Wayne niemand onder zich werken, de controlfreak had altijd het idee dat als hij een ander iets moest laten doen dat het niet goed kwam en bij het nakijken van bijvoorbeeld een mailtje veranderde Wayne zo veel dat hij net zo goed het hele mailtje zelf kon typen. Vanaf dat punt besloot hij alles zelf te gaan doen. Wanneer Wayne een waterdrager of koffiebrenger nodig had als er belangrijk bezoek was jatte hij wel een assistente van Matt. Hij kon het geld wat hij daarmee bespaarde wel beter gebruiken!
De jonge ondernemer streek door zijn donkerblonde haren terwijl hij de telefoon aan zijn oor hing en met een pen op een blaadje in een map drukte. Wayne had een PC staan, een Alienware zelfs! Maar die gebruikte hij slechts voor een leuk gezicht op het bureau en als game PC als hij moest wachten of er bezoek kwam wat wel van een game hield. Artiesten waren, hoe oud ook, bijna altijd blijven haken op hun twintigste levensjaar. Zo zag Wayne het. Vele artiesten hielden dan ook wel van games. Verder had hij tijdens werktijd de PC altijd aanstaan zodat hij direct zag als er werkmail was. Slechts als er haast was met terug mailen, mailde hij via de PC. Anders wachtte hij met mailen altijd tot hij tijd over had en maakte vervolgens een mail met zijn iPod. Informatie over artiesten en contacten sloeg hij op in een onbrandbare kast vol met mappen. Een pen stond professioneler, een pen gleed geluidloos over het papier in plaats van gerampetamp aan de telefoon.
Volgens Wayne aanzien in dit vak heilig, naast een Alienware PC had hij altijd de nieuwste iPod, droeg hij een pak met een stropdas en reed in een zilveren Porsche Carrera Turbo.

De telefoon werd opgenomen. ''Adam Agee'' klonk er door de telefoon van Wayne. Adam Agee was de leadzanger van Stellar Kart, de band waarvan hij zojuist een mailtje met hun telefoonnummer kreeg. ''Hey met Wayne Vegas, ik mocht jouw mobiele nummer hebben?'' antwoordde Wayne door zijn relatief oude Siemens Euroset 5010. Hij had niet voor niets een oude telefoon, het zag er chique uit. De telefoon op zijn bureau had hetzelfde nummer als zijn mobiel zodat hij niet twee verschillende nummers droeg. De telefoon nam hij altijd op als hij op zijn kantoor aanwezig was, dit stond netter dan een iPod en het voelde ook fijner aan.
''Ja, ik wilde een afspraak maken om over ons contract te komen praten.'' meldde de bandleider waarop Wayne een branderig gevoel van binnen kreeg. Ze waren binnen! Hij hoefde ze slechts zo ver te praten om daadwerkelijk te tekenen en als Wayne iets kon was het praten. Als het nodig was kon hij jou ervan overtuigen dat Allah en Boedha een relatie hebben.
''Dat is mooi, moet ik jullie tickets sturen naar LA of moet ik naar Phoenix komen?'' ... ''Okay, dan zie ik jullie binnen twee dagen verschijnen?'' ... ''Ja...'' ... ''Komt goed...'' ... ''Doei...''
Wayne hing op met een grijns en kraste met grote letters over een hele donderdag STELLAR KART. Hij kon overmorgen zijn kantoor dus niet verlaten, maar dat was geen punt. Op de beeldscherm van zijn PC kon hij ook de PS3 of de xBox aansluiten die twee van de zes bureauladen in zijn bureau vulden.
''Matt, donderdag bezoek van Stellar Kart! Je weet wel, die lui die ik christelijk ga maken...'' meldde Alain die Google aan het openen was. Wanneer er tijdens werktijd niets te doen was ging Wayne Googlen. Zoeken naar bands, bladen, festivals, disco's, casino's, sweet sixteens, alles. Vooral in het beginstadium waar Wayne zich in bevond als agent was het erg belangrijk om je contactenkring waar dat mogelijk is uit te breidden.