Kenny & Alain

Alain kwam moe uit de douche gelopen, trok de eerste boxer en broek die hij in de kast vond aan en opende zijn laptop. Hij had net wat gitaar gespeeld, maar daar kwam niet echt iets briljant uit. Soms had je geniale ingevingen en soms was zelfs improviseren al lastig. Hij maakte zich niet druk, want de twee weken dat hij de school en town had verlaten had hij veel mooie shit bedacht en gisteren nog had hij With Me afgemaakt. Nou, de lyrics en stukken gitaarspel waren klaar, binnenkort zou hij het nummer in de groep gooien. Hij had de lyrics maanden geleden al bedacht over Ruby, nog voor Emilie in beeld kwam en hij zielsveel bij Ruby wilde zijn. Nu hij niets meer met Emilie had, was daar toevallig weer Ruby opgedoken. De lyrics van toen waren nu verbeterd.
Kenny kwam online, juist de persoon die Alain wilde spreken.

''Ey... =)''

Hij was degene die het meest recht had op deze informatie. Aangezien hij ook close met Emilie was, wist hij het misschien al, maar voor de zekerheid wilde hij het hem melden. Alain zag Kenny als een erg goede vriend, Emilie zag Kenny waarschijnlijk op eenzelfde manier, hoewel het daar toch net iets ingewikkelder lag.

''Ik heb het uitgemaakt met Emilie en vond dat je dit wel moest weten.''

Kenneth wandelde naar zijn kamer toe. De jongen was net klaar met trainen, en was dus volledig afgepeigerd door al het lopen en al die andere shit. Wel een voordeel was dat hij had kunnen douchen in de kleedzaal, dat moest hij dus niet meer op zijn kamer doen en daardoor kon hij ook meteen op zijn laptop, als hij het ding al uberhoudt vond in de papierrommel op zijn kamer. Misschien was het wel normaal voor hem, aangezien hij zijn eigen nummers schreef, maar toch vond hij het wel irritant dus opruimen zou hij ook maar eens gaan doen als hij de tijd vond. Kenneth duwde de deur van zijn kamer open en zag in een snelle flits zijn laptop liggen en nam deze dan ook op. Rustig startte hij het ding op en opende vervolgens ook meteen zijn msn. Meteen popte er een venster open waar de naam van Alain onder stond.

'Hé,'

Was Kenneth's reactie, niet afstandelijk, gewoon heel simpel eigenlijk. Misschien wel net wat Alain van hem verwachtte. De jongen waarmee hij nu sprak was altijd al een persoon geweest die hij niet meteen als vriend zou aanvaarden maar dat was intussen tijd wel veranderd ook. Even fronste hij waarna hijw eer druk begon te typen.

'Mag ik vragen waarom? Alé, als je het niet zeggen wilt mij ook goed.'

Alain krapte aan zijn wang. Nieuwsgierig naar de reactie die Kenny zou geven. Uit zijn begroeting kon Alain niets afleiden. Zou Kenny pissig op hem zijn? Blij omdat hij weer kans kreeg? Of zou het hem eigenlijk niet zo heel veel uitmaken? Alain had altijd aangenomen dat Kenny nog behoorlijk veel om Emilie gaf, in welke manier wist hij niet. Dat was ook iets wat Alain nooit interessant had gevonden. Veel mensen zouden een vriend die erg verliefd was op een andere vriend als matennaaierij zien, of misschien sneller jaloers of pissig worden op degene. Maar wat maakte dat uit? Het was niet zo dat je ervoor koos om op iemand te vallen en niet dat hij Emilie niet vertrouwde, dus? Daarnaast, Alain had Emilie min of meer afgepakt van Lyron, destijds een goede vriend en daarvoor was het de vriendin van Kenny. Het was niet de keus van één van de jongens met wie het meisje wilde gaan, maar die van het meisje.
De reactie van Kenny was neutraal. In ieder geval niet boos.

''Ik mis haar niet als ik haar een tijd niet spreek, ik voel me niet veel gelukkiger bij haar dan bij anderen.. Ik denk dat ik niet van haar hou of hield, zoals je in een relatie hoort te doen..''

Alain glimlachte. Hij had zich geen minuut slecht gevoeld onder het stuk maken van de relatie en ook nu zag hij er de ironie wel van in.

''Best grappig, het laatste einde wat ik verwacht had was dat het om een 'normale reden' uit zou gaan.. xD Ipv vrijheid missen, vreemd gaan of dat zij mij te raar vond ofzo, you know.. x)''

Kenneth raapte een prop papier op waar hij een tijd lang iets aan het tekenen was uit verveling, de groeven van de pen waarmee hihj tekende waren er helemaal doorgetroken. Iets wat best wel een stom zicht was, want nu had hij zijn papier helemaal verknalt. Ach wat. Kort bedacht hi wat redenen waarom ze uit elkaar zouden zijn, misschien had het met vrijheid te maken of wat dan ook. Hij wist dat Alain op zijn vrijheid gesteld was, alleszins toch als hij de verhalen mocht geloven. Voor even dacht hij aan Emilie, met haar zou hij een van de dagen nog eens moeten afspreken, het was lang geleden at hij haar had gezien, alleszins toch deftig spreken waar ze alleen waren. Maar goed dat deed er niet toe.

'Dan is het beter dat je uit elkaar gaat.'

Zette hij enkel waarna hij verder las wat hij had geschreven en kort glimlachte. Inderdaad, er zat een bepaald gehalte van ironie in, zeker als je Alain kende maar goed. Even wreef hij langs zijn nek en zuchtte even diep. Over het volgende wat hij stuurde ha hij even nagedacht, omdat hij wist hoe Emilie on reageren uit eige ervaring, maar deze omstandigheden waren anders als indertijd met hem.

'En hoe nam zij het trouwens op? Ik bedoel, liet ze het zo of wat deed ze eigenlijk?'

Dan is het beter dat je uit elkaar gaat. De reactie van Kenneth gaf wel erkenning. Ja, hij had de juiste keuze gemaakt en ja, daar was hij zich van bewust, maar toch ook fijn dat een sociaal-functionerend persoon het er ook mee eens is. Alain glimlachte.
Hoe Emilie het opnam? Dat was niet aan Alain om te oordelen of om het er ook maar over te hebben. Kenneth was ook bevriend met Emilie en het was volgens hem geen goed idee om te spreken over haar in deze situatie.

''Ik denk dat je dat beter van haar kant kan horen..''

Kenneth fronste even. Als ze het hem al wou gaan vertellen. Maar misschien kwam hij het wel te weten van haar broer Lander of wat dan ook, kon altijd zijn dat die wat wist. Maar goed, nu zou hij wel over iets anders gaan beginnen praten met Alain. Iets waar zijn gedachten de laatste dagen wel vaker zaten. De band. Even krabte hij over zijn pols.
Hij wou weten hoe het nu zat, wat er nog zou gaan gebeuren, en of de band nog wel echter bestond. Want in zijn ogen waren ze de laatste maanden nogal ondergedoken, al kon dat misschien ook wel aan hem liggen maar goed.

'Trouwens, de band. Hoe zit het daar nu mee? Ik heb al verscheidene keren de vraag gehad wanneer we nog eens zouden optreden, en er zijn ook al verscheidene nieuwe nummers uitgeschreven.'

Zo dat was genoeg uitleg, en dat was ook wat er allemaal gebeurd was. Hoeveel keer hij de vraag al niette horen had gekregen of Perfect Nonsense nog bestond kon hij niet meer optellen, en ergens vond hij het wel jammer dat het zo gelopen was. Maar hij alleen kon er niets aan veranderen, het was een groepsbeslissing, en al zeker ook een beslissing van Alain.