Free

Met uitgestrekte armen liet hij zich zelf op het strand vallen. Hij was vrij en niet alleen hij maar anne ueh Valeria ook. Hij keek even naar haar terwijl er een glimlach op zijn verscheen. 'vrij' riep hij zo hard als hij kon. Hij maakte een zand engeltje in het zand terwijl hij zijn ogen sloot. Vrij dat had hij zo gemist. Het zand onder zijn voeten de zee van de lucht van de stad. eigenlijk van alles dat niet naar de gevangenis rook. Nu kon hij overal naar toe. Naar elke plek die hij maar wou. Op kansas na dan. Geen gezeik meer van bewakers . Geen ruzie meer omdat hij iets niet deed zoals zij wouden. Geen meiden die hem met een mes te lijf gingen. Niet meer moeilijk doen om bij Valeria te kunnen slapen. Nu had hij weer een eigen wil. Hij ging zitten. Hij keek anne aan. Hij wilde iets zeggen maar glimlachen was het enigste wat hij kon. Hij trok zijn schoenen uiten en stond op. Hij pakte anne bij haar hand en zo liep hij een stuk het water in. Hij had allemaal nieuwe kleren gekregen en Valeria ook. Hun oude spullen waren verbrand net zoals de ladder die ze hadden gebruikt om te ontsnappen. Het vuur was meteen de afsluiting geweest van zijn oude leve. Zo had hij voorzich zelf ook de daden uit gewist. Hopelijk had valeria dat ook gedaan. Hij hoopte dat ze de man die haar ouders hadden gedood. De man had hem zo ergens aan moetten denken dat hij hem na was gaan zoeken. Hij was er achter gekomen dat de man was vermoord en dat hij een van de medeplichtigen was. Hij had het nog niet tegen Valeria gezecht.

Hij keek haar aan terwijl zijn ogen straalde net zoals de haren. 'nooit gedacht dat ik zo blij was om het zee water aan met voeten te voelen. je hebt mooie ogen' hij kuste haar en liet haar niet meer los

Ze glimlachte toen hij zich op het zand liet vallen. Zelf ging ze zitten en keek naar de zee. Wat had ze dit gemist. De lucht het zand zelf de geur naar stinkend vis. Al rook je die hier niet. Ze liet haar vingers door het zand gaan en sloot zuchend haar ogen. Valeria keek om haar heen toen ze Aaron hoorde schreeuwen. Ze lachte om hoe hij deed. Ze waren vrij maar als nog konden ze gepakt worden. Maar daar dacht ze liever niet aan.
Valeria keek ook naar hem en glimlachte terug. Ze volgde zijn voorbeeld en deed ook haar schoenen uit. Ze pakte Aaron bij zijn hand en liep mee het water in. Ze sloot haar ogen en glimlachte toen ze de koude voelde. O god wat had ze dit gemist. Ze dacht aan het vuur waar haar ouwe ik en verdween. Maar ze kon het niet vergeten. Ze wou wel maar kon het niet. En toch miste ze de gevangenis wel. Daar had ze zich om hoog gewerkt en geleerd om haar gevoelens uit te zetten. Ze was gewend aan het leven daar. Elke keer de zelfde dingen die je moest doen. Daar kon ze zich zelf laten gaan maar hier buiten het leven van de gevangenis moest ze zich leren in te houden. Maar waarom dacht ze daar nog aan. Ze was vrij eindelijk. Met een glinstering in haar ogen keek ze Aaron. 'Ik ook niet.'Bekende ze. Valeria zei niks toen hij zei dat ze mooie ogen had en kuste hem verlangend terug. Ze legde haar handen in zijn nek en drukte zich voorzichtig tegen hem aan. Ondertussen kwamen haar tranen op zetten.
Het waren geen tranen van verdriet en pijn. Maar van opluchting en geluk.

Aaron keek haar aan. 'nou niet huilen he' zij hij zachtjes. Hij veegde haar tranen weg en drukte een kus op haar mond. 'we gaan dadelijk lekker naar onze kamer en laden onze spullen uit. Daarna gaan we lekker eten in een restaurant. Op mijn kosten' Hij drukte op nieuwe een kus op haar mond. Hij trok zijn shirt daarna uit en gooide die een stuk veder weg. Het litteken op zijn schouder was nog goed te zien. Het was niet al te mooi genezen. Maar dat vond hij toch niet erg hij kon dat niet zien. Hij liep het water veder in en halverwege dook hij het water in. Hij voelde het water langs hem af strelen. Het voelde zo heerlijk. Hij had al zo lang niet meer gezwommen. Toen het zwembad in de gevangenis werd geopend had hij zijn arm in het verband. Daarna had hij er nooit aandacht aan besteed.
Na een halve minuut stak hij zijn kop boven water. 'kom er ook in Valeria' rij hij over de wateroperavlakte. Hij moest nog steeds wennen aan haar nieuwe naam. Hij wilde haar steeds anne noemen. Hij zwam een stuk veder het water in en daar maakte hij even een koprol achter over. Hij voelde zich als een klein kind in het water. Hij liet zich op het water drijven.

Valeria keek hem glimlachend aan. 'Sorry.'Fluisterde ze. Valeria gaf hem een kus terug en keek hem na toen hij het water en liep.
Valeria beet op haar lip. Zou ze het doen. Ach waarom ook niet. Ze waren verdome vrij. En zij dacht nog na over of het mocht. Valeria liep verder het water in. Gelukkig had ze een zwart jurkje aan en geen witte. Toen ze eenmaal tot haar schouders er in stond genoot ze van het water.
In de gevangenis had ze eenkeer gezwommen. Maar het was daar niks aan. Valeria draaide zich om en liep naar Aaron toe. Toen ze voor hem stond glimlachte ze. 'Eindelijk vrij.'Fluisterde ze voor het eerst. Valeria legde haar hand op haar buik en dacht na over wat de mensen op school zouden zeggen. Ze moest niet vergeten te zeggen dat ze in een weeshuis woonde samen met Aaron en dat Aaron daar weg wilde om te studeren en dat hij haar mee had genomen omdat hij van haar hield en omdat zijn kind in haar buik zat. Het was een groote leugen maar je kon moeilijk zeggen. Hey ik ben Anne ben samen met mijn vriend die in het echt Tom heet ontsnapt uit de gevangenis. Fijn kennis te maken.
Even moest ze er om glimlachen. Valeria was beniewd hoe iemand er op zou reageren. Maar het was een dome zet als ze dat zou doen.
Nooit meer wou ze terug naar de gevangenis al wou en moest ze het af maken. Die man. Die moest gewoon dood. Of Aaron het nou wilde of niet het moest. En ze zou het doen ook. Al was het achter zijn rug om. 'Ik hou van je Aaron Zo veel.'Fluisterde ze en sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem. Net op dat momend kwam er een golf die over hen heen sloeg.

Aaron keek vrolijk naar Valeria toen ze het water in liep. 'je ziet er prachtig uit'
Hij maakte nog wat koprolle in het water. Maar hij stopte toen anne op hem afgelopen kwam. Hij ging achter haar staan en sloeg zijn handen om hem heen. Voor de eerste keer hoorde hij haar zeggen dat ze vrij was. 'jah vrij' zij hij zachtjes. Hij drukte een kus op haar wang. Hij legde zijn handen op de hare die op de buik legde. 'hou zou zoon baby er nu op reageren, dat de buik geheel onder water ligt.' fluisterde hij in haar oor. Hou zoude de mensen er eigenlijk op reageren. Deze keer kon hij niet zeggen dat het niet echt zijn kind was en dat hij er alleen de zorg over draag de. 'hoe gaan we eigenlijk vertellen dat je zwanger bent geworden. Ongeluk geen conceptie middelen?' zij hij zachtjes. Hij had zich van af nu aangenomen als hij over het verleden praten en over hoe ze iets gingen doen dat ze het zoude fluister en op plekken waar niet veel mensen waren. Hij voelde anne omdraaien en ze kusten hem. Net op dat moment sloeg er net een golf over hem heen. Een lading zeewater kwam in zijn mond. Hij spugen het allemaal uit. Hij moest lachen. 'misschien moet we een stuk dichter aan de kust gaan staan' Hij trok haar een stuk meer naar de kust zo dat de golven hem niet meer zou verzwelgen. Hij kuste anne opnieuw en tilde haar daarna op en nam haar even mee kopje onder water. Toen hij weer boven water kwam moest hij lachen. 'ik hou ook zoveel van jouw en wil niet meer zonder jouw'

Valeria sloot haar ogen toen Aaron achter haar ging staan en ze zijn handen op de hare voelde. 'Ze merken niks.'Fluisterde ze terug. 'Het zit al in een soort water.' Valeria glimlachte even toen hij vroeg hoe ze gingen vertellen dat ze zwanger was geworden. 'Ik denk niet dat ze zo dom zijn. Maar we kunnen zeggen dat we geen conceptie middelen hadden.'Fluisterde ze terug. Valeria dacht na over hoe ze moesten uit leggen als het kind helemaal niet op Tom leek. Valeria grinnikte toen ze het zee water uit hoeste. 'Dat lijkt me ook beter.'Antwoordde ze glimlachend.
Valeria liep met hem mee en sloeg haar armen om zijn nek toen ze weer stil stonde. Ze sloot haar ogen bij de kus en voor ze het wist waren ze kopje onder. Glimlachend kwam ze weer boven water. Valeria's wangen kleurde ietsjes toen hij zei dat hij ook van haar hield en dat hij haar nooit meer kwijt raakte. 'Je komt nooit meer van mij af liefje.'Fluisterde ze. Valeria kuste weer zijn lippen. Ze hield van hem. 'Tom.'Fluisterde ze zo zacht mogenlijk toen ze zag dat er niemand in de buurt was. 'Voelde je vroeger ook al wat voor me voor dat je plots vertrok.' Vroeg ze fluisterend.
Ze hoopte van wel. Maar dat zal wel niet. Valeria kuste zijn wang en gillde even toen ze een vis langs haar been voelde gaan.

Hij keek even verbaast naar Valeria toen hij zijn echte naam noemde. Hij wist dat er iets achter kwam dat hij er problemen mee kreeg als hij het verkeerde antwoord zij. Ze vroeg of hij hier voor ook iets voor haar voelde. Zijn gezicht draaide meteen om in een serieus gezicht. Hij wist het eigenlijk niet. Daar had hij nooit bij stil gestaan. Toen hij verhuisde gebeurde er te veel om aan vroeger te denken. Pas toen hij in de gevangenis kwam kreeg hij pas de tijd om er over na te denken. Maar dat had hij toen ook niet echt goed gedaan. 'Ik zou het niet weten, heb er nooit over na gedacht' bekende hij dan ook. Hij trok anne nog meer naar zich toe. en kuste haar in haar nek. 'ik heb daar nooit over na gedacht. Na dat ik ben verhuist gebeurde er te veel om over me verleden te denken en toen ik de gevangenis in kwam dacht ik dat ik toen de tijd had om er over na te denken. Maar toen kwam ik jouw tegen en nu sta ik hier met jouw. Maar ik was wel heel blij om je weer te zien en we hadden eigenlijk meteen iets. Dat zegt wel iets' Hij keek Valeria liefdevol aan en kust haar even passievol. 'Maar ik heb geen zin om me nu in moeilijke wegen te werken. Ik wil genieten van jouwe en dat ik vrij ben' Hij ging liggen in het water en hij trok anne met zich mee. Hij liet haar op zijn buik drijven terwijl hij zachtjes rondzwom Hij zwom kleine rondjes door het water terwijl hij anne strak vast hield. 'we gaan dadelijk lekker naar onze kamer ruimen alle spullen in. Gaan dan lekker in een restaurant eten en dan gaan we terug naar de kamer. We schuiven de bedde tegen elkaar en gaan lekker slapen.' hij kuste haar nog een keer op het voorhoofd en zo bleef hij rondzwemmen. Hij wilde even van het moment genieten

Valeria keek hem aan en wachtte op antwoord. Valeria sloot haar ogen toen ze zijn lippen in haar nek voelde. Ze deed moeite om niet zacht te kreunen maar toen hij bij een plek kwam waar ze niet tegen kon kreunde ze toch zachtjes. 'Tom.' Fluisterde ze zachtjes. Toen hij haar nek met rust liet. Ze glimlachte toen ze dacht aan de avond dat Tom haar tegen hield toen ze wou ontsnappen. Ze had geluk ook nog dat hij dat deed.
Een paar weken later probeerde een jongen het zelfde en die was meteen gepakt. Valeria schudde even haar hoofd om weer terug te denken aan de dag dat ze Tom weer tegen kwam. Ze glimlachte toen ze aan hun 'eerste' keer dacht dat was toen ook gebeurt. Maar allen omdat ze het koud had. Valeria kuste hem terug en genoot er van. 'Het maakt niks uit of je me toen al leuk vond of niet. Ik wou het gewoon weten en als dat wel zo was dan had je het goed verborgen of ik was gewoon blind.' Valeria glimlachte toen Tom haar op zijn buik trok. 'Dat we nog niet zinken.'Zei ze glimlachend. 'Hmm slapen.'Mompelde ze terwijl ze haar ogen dicht had. Maar al snel deed ze die weer los voor dat ze echt in slaap viel.
'Ik hou van je Aaron.' Ze keek hem aan en drukte een kus op zijn lippen. Onder tussen begon haar maag te knorren en werd het druker op het strand. Ze keek naar de mensen die naar hen keken en even beet ze op haar lip. Zouden ze het weten dat ze hier niet hoorde te zijn?. Maar hun straf uit hoorde te zitten. Waarom zouden ze. Als of het op hun hoofd stond. Maar dat was niet zo. Misschien wouden ze gewoon weten wat er in het water lag. Of ze dachten dat hun bezig waren. Valeria moest er niet aan denken en rilde even. Daarna sloot ze haar ogen en genoot van het momend.