Meeting again..

Even bleef Iana staan, hield haar hoofd ietwat hoger zodat ze ongeveer kon zien wat er daar op het dak gebeurde. Een paar dronken jongens stonden daar verzameld wat te drinken. Al leek het volgens Iana toch niet meer 'normaal' drinken. Ze waren ladderzat, aan hun houding te zien. Was het wel zo verstandig om daar heen te gaan? Maar misschien was Wyatt daar, bedacht Iana zich meteen. Hij had immers op de webcam met haren in de war gezeten, wat dus moest betekenen dat hij buiten zat. En waar kon je ergens buiten zetten, toch alleen maar op de Flat Roof? Iana knikte bevestigend op haar gedachten, ze moest er maar eens heen gaan. Zo snel ze maar kon liep ze de trappen op via de gang naar de volgende trap die leidde naar het dak. Vanaf ze haar hoofd boven het dak stak wist ze dat het hier stukken kouder was dan waar ze daarnet zat. Maar niets zou haar nu nog tegenhouden om Wyatt te zien. "Wyatt?" Een beetje onzeker liep Iana het dak op, keek het dak rond en zag opeens de blonde kop van een jongen vanachter een laptop uitsteken. Een kreetje verliet haar mond, hij zag er nog cuter uit in het echt. Met het woordje 'Wyyaaaattttt' luid roepend snelde Iana op Wyatt af, gooide zichzelf in zijn armen en trok hem dicht tegen zich aan. Lachend woelde ze met haar hand door zijn haren, het voelde echt zo goed bij hem te zijn! Iana slikte, gaf hem een zoen op zijn wang en hugde hem daarna nog een keertje. "Hmm, sorry.." Iana stapte van hem af aangezien ze hem zowat tegen de grond had gegooid en ze nu op zijn buik zat. Iana stak haar handen uitnodigend uit naar Wyatt, trok hem recht en keek hem eens van top tot teen aan. Hij was echt zo veranderd! En hij was facking veel sterker geworden, zelf al had hij een shirt aan, ze zag nog zijn gespierde lijf erdoorheen. "Ik heb je gemist dudie!" Glunderend keek ze haar beste vriend aan, een vriend die ze al maanden had gemist. Maar wat ze zich afvroeg was waarom hij zo'n lange tijd weg was geweest. Maar stiekem wist Iana dat het beter was daarover niet te beginnen, misschien wilde hij er nu liever niet over praten en het haar later uitleggen. Iana knikte, ze wilde dit moment immers totaal niet verpesten!

&Wyatt.

Wyatt fronste even en staarde kort naar het scherm. Een grimas verscheen op zijn gezicht, maar uiteindelijk verdween het meisje weer al had ze hem nog gezegd dat ze naar hem toe zou komen. Iets wat hij stiekem best wel lief vond van haar, ook iets wat hij niet echt verwacht had maar goed. Even streek hij door zijn haren en trok daarna zijn shirt weer deftiger en streek zo de plooien eruit. Kort keek Wyatt om naar de jongens die op het dak zaten te zuipen en schudde hij zijn hoofd. Achterlijke idioten ook, als er nu iemand van hen iets te dicht bij de rand zou staan en er zou afglijden of wat dan ook zou die morsdood op de grond neervallen. Kort slikte hij, hij besloot die gedachte maar van zich af te zetten en zakte wat dieper weg in de zitzak. Even hield de jongen zich nog bezig tegen een jongen uit Denemarken te praten via msn, eentje die zijn familie goed had gekend. Maar zodra hij op een volgende voetstappen hoorde zette hij zijn laptop neer in de zitzak naast hem en draaide nog juist zijn hoofd voor Iana zichzelf op hem stortte. Met een grijnsje knuffelde hij haar en trok haar even wat dichter tegen zich aan. Dit voelde stiekem zo goed aan, haar gewoon weer in zijn armen kunnen hebben na al die tijd dat ze elkaar niet meer gezien hadden. Een hand ging door zijn haren en even glimlachte de jongen met de blonde haren naar haar. De kus op zijn wang deed zijn glimlach alleen nog maar verbreden. Toen ze zich excuseerde en op stond nam hij haar handen vast en hees zichzelf overeind. Zonder echter te wachten op enige woorden legde hij zijn armen weer om haar heen en streek even langs haar haren. 'Ik heb je ook gemist kleintje.' Sprak hij met een grijns tegen haar waarna hij haar losliet, al liet hij zijn armen toch wel losjes op haarhanden liggen, gewoon een teken van vriendschap natuurlijk. Even dacht hij aan het korte moment van daarnet dat haar gezicht betrokken was geweest, kort beet hij op zijn onderlip, maar toch wou hij weten wat er toen met haar scheelde. 'Hé, trouwens daarnet op de cam. Op een begeven moment zag ik je gezicht betrekken en keek je nogal triest. Mag ik vragen waarom dat was?' De jongen keek haar bezorgd aan en aarzelde eventjes. Misschien moest hij het niet vragen aan haar?

Iana voelde de vertrouwde geur van Wyatt door haar neusgaten gaan. Zijn parfum deed haar weer walsen naar de tijd dat ze hem had leren kennen. Iana glimlachte, ze vond het zo heerlijk hem terug te zien! Bij de woorden van Wyatt gaf ze hem een plagend duwtje. "Ik ben geen kleintje blondie!" Iana lachte, legde haar armen rondom zijn nek en legde haar hoofd vertrouwelijk tegen zijn schouder. Het deed zo'n deugd haar vriend in de armen te sluiten, zich weer even veilig voelend in deze veel te grote wereld. Net alsof de leegte van daarnet weer helemaal was opgevuld. Na een tijdje zo staand liet ze zich in een zitzak vallen, schoof er eentje achter, naast en achter Wyatt eentje. Gewoon zodat ze beiden over twee zitzakken konden neerleggen. Alsof het altijd al zo was geweest kroop ze dicht tegen Wyatt aan, legde haar hoofd op zijn schouder en nam zijn arm vast om die grijnzend rondom haar te leggen. Ergens voelde ze zich nu weer dat kleine meisje dat de warmte van haar vader zocht. En stiekem voelde het ook zo, al zag Wyatt er totaal niet zo uit. Iana grinnikte, Wyatt was gewoon een soort van grote broer van haar geworden. Een vriend voor het leven, dat was een feitje. Bij de woorden van haar beste vriend liet ze een lange zucht van haar lippen gaan. Hij zou zo ook kunnen horen dat Iana het er niet meer zo moeilijk mee had maar er toch nog wat knaagde. "Ik heb onlangs gebroken met Nick, eigenlijk hebben we dat samen gedaan. Het ging gewoon niet meer, hij bedroog me met een ander en daar kon ik niet meer tegen. Hij had me al meermaals bedrogen, van ééntje kwamen er twee, drie en meer!" Iana keek Wyatt aan in zijn heldere ogen, knikte een keertje naar hem. Zoveel meer informatie zou hij vast niet nodig moeten hebben. Wyatt wist immers ook dat Iana het nooit gemakkelijk had met Nick. Iana sloot haar ogen voor een moment, probeerde wat te genieten van de situatie dat ze nog een vriend aan haar zijde had staan. Het zachte zomerbriesje streek langs hun beiden. Iana maakte een murmelend geluidje, wat te vergelijken viel met een tevreden baby dat net zijn papje had gekregen. Iana lachte bij die gedachte, keek Wyatt aan en gaf hem nog een zoen op zijn kin. Hoe raar het ook leek, Wyatt was best aantrekkelijk geworden. Niet dat ze ooit wat met hem zou beginnen, dat zou te raar zijn, vond ze zelf. Wyatt en zij, dat zou gewoon niet passen. Althans, dat dacht ze. "En hoe komt het dat jij zo lang bent weggeweest?" Probeerde ze hun gesprek aan de gang te houden, al wist ze niet of ze op deze vraag een antwoord mocht verwachten. Voor Iana maakte het niet uit wat Wyatt nu wilde. Iana wist wel wat ze wilde, ze wilde deze hele avond zo liggen, samen met Wyatt naar de sterren kijken.

'Voor mij ben je dat wel hoor.' Grijnsde de jongen vrolijk naar haar en keek haar met pretlichtjes in de ogen aan. Hij was blij dat hij haar weer zag, gewoon om even alles wat er de afgelopen dagen, weken en maanden was gebeurd te vergeten. Na een tijd liet ze zichzelf vallen in een zitzak en trok er gelijk nog drie bij, hij ging naast haar liggen en keek even naar de sterren, gewoon om zijn aandacht even te verplaatsen. Toen ze zijn arm vast nam en die verplaatste keek hij even op haar neer en glimlachte vriendelijk naar haar. Dit voelde stiekem best wel goed aan, gewoon vertrouwelijk alsof ze dit elke dag samen deden. Kort streek hij met zijn vrije hand door zijn haren wachtte op een antwoord op zijn vraag. De zucht die over haar lippen kwam deed de bezorgdheid weer helemaal tevoorschijn komen in de jongen zijn ogen. Toen ze begon te vertellen schudde hij even zachtjes zijn hoofd, ergens had hij Nick er niet voor aangezien, hij dacht dat die jongen trouw zou blijven aan Iana. Nja, schijn bedroog dus ook wel weer. Zachtjes plaatste hij een kus op haar voorhoofd en trok haar iets dichter tegen zich aan. 'Hé, je teddybeer is er weer om je op te gaan beuren.' Glimlachte hij naar haar waarna hij even over haar arm streek. Ja, hij zou er nu voor haar zijn, hij moest nooit meer naar Denemarken, dus hij zou beslist blijven voor haar en voor Ayse, tenminste als dat ooit nog goed kwam. Even keek hij naar de lucht iets was er veranderd in zijn blik, er was een klein iets te bespeuren dat de meeste mensen hartepijn noemde. Ja, het deed hem pijn dat hij in een soort ruzie lag met Ayse, eentje die misschien niet meer goed kwam. Het geroep van de jongens die dronken waren irriteerde hem mateloos maar hij besloot ze te gaan negeren, ze waren het niet waard om op te staan. Een kus werd op zijn wang geplaatst waardoor hij even grijnsde, al vervaagde die grijns toen ze haar vraag stelde. Even dacht hij na, ze had het recht om te weten waarom hij was weg geweest, maar of ze het zou geloven dat was de vraag. 'Wel, ik zat allereerst in Denemarken. Niet omdat ik het wou maar goed. Ik werd hier zeg maar opgehaald en naar de militaire academie gebracht omdat mijn ouders toen mijn moeder nog in leven was iets te tekenen waarop ik op een bepaalde leeftijd naar daar moest samen met mijn broer al was die er al eerder naar toe gegaan als mij. Maar daarom dus ben ik nu veranderd zeg maar.' Over het feit dat zijn vader en broer nog maar kort geleden overleden waren zweeg hij, en over Ayse al helemaal. Als ze dat wou weten vroeg ze er vast wel naar.

Iana moest lachen om zijn tweede reactie. "Toch niet!" Ging ze lachend tegen hem in, hem een kort kneepje gevend in zijn zij. Ze wist dat Wyatt kleine kietels had, iets wat de meesten op een duur niet meer hadden. Dat irriteerde Iana eigenlijk wel, zij kon dat niet, ervoor zorgen dat ze geen kietels meer had. De meesten spanden hun buik dan op, konden daarmee de kietels weg krijgen. Iana kon dat dus helemaal niet, ze schoot steeds in de lach. Iana verschoof haar zij wat naar achteren zodat ze wat beter neerlag en Wyatt goed kon aankijken. Iana liet haar blik naar de sterren glijden, zag direct de Poolster schitteren. Het was een ster die haar op een of andere manier altijd weer moed insprak, hij stond er ook elke avond. Een glimlach sierde haar gezicht bij het horen van Wyatt zijn o zo bekende stem. "Mijn lieve lieve schattige teddybear." Mompelde ze liefjes, haar hand zoeken naar de zijne en die zachtjes vasthoudend. Ze gaf er een klein vertrouwd kneepje in, iets wat je zo'n vriendschappelijk gebaar kon noemen. Haar donkere bruine ogen begonnen fel te schijnen door een lamp die onverwachts voor haar gezicht hing. Een dronkaard stond met zijn scheve smoel haar aan te kijken, op een manier die ze al een hele tijd niet meer had gezien. "Wyatt.." Fluisterde ze lichtelijk bang, hem aankijkend en wat naar achteren wankelend. Die jongen met de lamp kwam dichter naar haar toe en begon wat raars tegen haar te brabbelen waar ze niets van verstond. Haar ogen werden groot en schichtig, net als een wolf die elk moment kon aanvallen. Bij het voelen van een hand op haar dij voelde ze een grote woede in haar opborrelen. Ze maakte een beweging naar achteren, keek Wyatt even aan en rolde daarna achterover zodat ze zo van de zitzakken op haar voeten terecht was gekomen. De jongen sloeg daar totaal geen acht op, liep gewoon weer op haar af waardoor Iana een klein kreetje sloeg en de jongen een zware klap in zijn gezicht verkocht. Gelukkig verstond die jongen haar hint en liet haar verder met rust. Even tot kalmte komend stapte Iana, wel op haar hoede, weer op Wyatt af en nestelde zich weer naast hem neer. Wat er daarnet gebeurde was zodanig snel gebeurd dat ze Wyatt niet beschuldigde van iets, zou ook nogal gemeen zijn. Gelukkig kon Iana de woorden van Wyatt wel verstaan, die vertelde waarom hij weg moest uit Santa Monica en een heel nieuw leven had moeten starten in een strenge militaire school. "Wat naar voor je.." Merkte ze op, hem aankijkend in zijn bedrukte gezicht. Wat was er opeens? Iana voelde een vlaag van bezorgdheid over haar heen vliegen. "Wat is er?" Vroeg ze hem, haar hand op zijn wang leggende en hem diep aankijkend.

Wyatt keek met een glimlach naar Iana, hoe hard hij haar wel niet had gemist kon hij niet verwoorden, hij kon het alleen laten merken door haar zo veel mogelijk te huggen. Plus, dat vond ze toch niet erg. Het korte kneepje in zijn zij deed hem even schokken. Kort fronste hij en stak even zijn tong uit naar haar. Vanavond zou geweldig gaan worden dat wist hij nu al, of beter gezegd vannacht. 'Ach, zo lief ben ik ook weer niet hoor kleintje.' Grijnsde hij speels naar haar waarna hij even recht in haar ogen keek. Haar hand zocht de zijne, en uiteindelijk vonden ze elkaar en hield hij de hare losjes vast. Ja, hij wou haar dichtbij zich hebben, gewoon omdat hij dat op dit moment nodig had. Een plots lamp doorbrak het duister waardoor hij meteen zijn ogen even dichtkneep en vervolgens ze weer opende om naar de jongen te staren die hen hier stoorde. 'Zout toch op eikel.' Gromde de jongen waarschuwend naar de dronkaard. Waarom moesten die idioten het nu weer gaan verpesten hier? Toen hij de jongen zijn hand op Iana's dij zag leggen kwam hij iets overeind en balde zijn hand waarschuwend. Het meisje rolde van hem weg en ook hij kwam overeind, even stond er de oude Wyatt, de angstige jongen. Maar die verdween al snel voor de beer van een kerel die hij nu was, zijn neusvleugels begonnen zachtjes te trillen terwijl hij zijn ogen strak op de jongen hield. Zodra Iana het niet meer aan kon zou hij inspringen, iets wat hij normaal al van in het begin had willen doen maar Iana was hem voor geweest uiteindelijk. Toen er uiteindelijk een klap was gevallen, die uitgedeeld werd door Iana besloot hij zich maar weer neer te leggen en naar de sterren te staren. Wyatt zuchtte even toen ze sprak dat het naar voor hem was. Naar? Het was een hel geweest, en elke dag weer opnieuw het zelfde, het harde drillen van de officiers en dan als je iets niet goed deed kon je gaan pompen tot je erbij neerviel, al moest je daarna nog verder gaan doen daarmee. Dagenlang had hij last gehad van zijn armen en benen, en voor wat? Om uiteindelijk een stomme benoeming te krijgen en dan nog te weten komen dat je broer en je vader waren gestorven. De vraag van Iana was normaal. Kort slikte hij. 'Wel, ik kon doordat ik mee werd genomen mijn vriendin niet meer verwittigen op tijd, en ik kon haar ook niet contacteren vanaf daar omdat alle electronica daar verboden was. Dus tja nu ik terug ben, ben ik zeg maar gelijk te weten gekomen dat ze had gebekt met Ty, de quarterback van ons team maar goed. Daar kregen we dus ruzie om, ook om het feit dat ik Ty zeg maar gewoon zonder waarschuwing tegen de lockers heb gegooid en tja hem zeg maar staan wurgen omdat ik gewoon kwaad was, en ik ben gewoon bang om haar te verliezen aan dit.' Wyatt keek even naar de hemel en zuchtte. 'En er komt ook nog eens bij dat ik in die twee maanden daar op de academie een ding kreeg te horen, en dat was dat zowel mijn broer als mijn vader waren omgekomen in een auto ongeluk.' Onbewust keek hij naar de sterren, naar de plek waar nu bijna al zijn dierbaren zat, qua familie zat iedereen daar, dat wist hij wel zeker. En de enigste drie die dan nog overbleven voor hem waren Iana, een vriend in Denermarken, en Ayse, al was hij over die laatste niet zeker meer. Tuurlijk betekende het meisje nog de wereld voor hem maar was het andersom ook nog wel zo?

Iana hief haar hand als een waarschuwing, keek de jongen voor een moment aan. "Back off." Iana zette een pas naar voren, zag vanuit haar ooghoeken dat Wyatt ook al zijn vuisten had gebald maar suste hem met een kort het-is-wel-oké blik. Maar de dronkaard hield ze geen enkel moment uit het oog. En tot haar opluchting ging de zatlap weer bij zijn vriendjes. Iana voelde zich onbewust verschrikkelijk kwaad, die gasten hadden weer eens Wyatt en Iana's pérfecte avondje verpest. Maar hier zou Iana het niet bij laten. Kort keek ze met haar donkere ogen naar Wyatt, knikte hem begroetend toe en verdween af de trap. Zo snel als haar voeten dat toelieten begon ze te rennen, zag in de verte iets wat haar goed van pas zou komen. Het was een grote storthoop van vuilnis en gore dingen. Met een vies gezicht haalde ze er een fles zure melk uit, die was gelukkig nog vol. Waarschijnlijk hadden de mensen een doos zure melk gekocht van de plaats gewone. Met een 'evil laugh' stapte ze erop af, nam het op en liep weer naar het dak om daarna naar de jongens te stappen. Iana deed de dop er van af, gooide er een stuk van over die ene dude die haar had staan bepotelen. "Dít was voor die rotlamp in mijn gezicht." En weer gooide ze er een kwak over zijn gezicht. "Dít voor mijn vriend vies te maken." En de laatste keer gooide ze gewoon het hele pak naar hem. "En dát was voor mij kwaad te maken." Meteen draaide Iana zich om, zonder de jongen nog een blik te gunnen. Ze kon het toch niet laten een héle grote grijns op haar gezicht te plakken. Het voelde immers best goed om die zatlappen een keertje duidelijk te maken om van meisjes weg te blijven. Eenmaal bij Wyatt aangekomen liet ze zich met een tevreden 'hmm' naast hem vallen. "Dat..Deed .. Deugd." Zei ze, met na elk woordje een vijftal seconden te wachten. Toen Wyatt begon over zijn lief, ex-lief of whatever zette ze die grijns van haar gezicht, keek hem meelevend aan en knikte begrijpend. Het had geen zin hierop te antwoorden, wat zou Wyatt nu zijn met haar 'ouh, wat erg voor je' of 'Hmja..'? Niets toch? Iana haalde haar schouders uiteindelijk dan maar op, richtte haar blik op de sterren en vroeg zich stiekem af hoe laat het wel al niet was. Ze was weer zo dom geweest om haar gsm in haar kamer te laten liggen.. Maar, realiseerde ze zich, uiteindelijk maakte de tijd niet meer uit. Iana was tenslotte belange nog niet moe en was helemaal niet van plan Wyatt hier achter te laten, alweer. "Het is al laat." Gooide ze er zuchtend uit, ook al had ze geen benul van de tijd. Het was zo'n zinnetje wat op niets sloeg maar Iana toch vaak zei. Nou ja, boeie. Haar haren fatsoeneerde ze nog een keertje bij een windbriesje die erlangs vloog. Het gaf Iana een heleboel kippenvel. Maar algauw werd haar blik serieus, naar Wyatt gericht. Ze wreef over zijn hand, probeerde er wat uit te persten maar haar lippen waren net tegen elkaar geplakt. Tja, wat kón ze daarop zeggen. Dit was een nogal gevaarlijke situatie waarin ze zich bevond. Iana had al vaak meegemaakt dat ze iemand kwetste terwijl ze gewoon wat medeleven wou tonen. Vaak was het gewoon slim om je mond te houden. Dus dat deed Iana ook, staarde strak voor zich uit, alleen haar duim begon nog zachtjes strelend over Wyatt zijn buik. "Nounou.." Mompelde Iana na een vijftal minuten stilte, ze hield nooit van de stiltes. Toen ze een klein ideetje kreeg om Wyatt op te beuren veerde ze recht, was ergens wel blij dat ze een uitweg had gevonden aan dit stomme dak met zatte gasten. "Kom, jij blondie." Lachend nam ze zijn handen aan, voelde algauw het verschil tussen grootte van hun handen. Nadat Iana haar blondje van zijn poefzak had kunnen trekken sleurde ze hem mee van de trap af, liet zijn hand los en liep lachend de duisternis tegemoet. Na een honderdtal meter hield ze halt, keek voor zich uit en zette haar hand in haar heup. Voor haar lag er een groot grasveld, daarachter een klein speeltuintje met véél te veel aarde. Maar dat hield Iana maar voor zich, dat Wyatt straks helemaal onder de modder zat zou het juist extra leuk maken. "Eey blondie! Komt er nog wat van?" Met een veel te grote grijns keek ze Wyatt in de verte aan, lachte droogjes en bleef zo op hem wachten. "Wie het eerst bij de speeltuin is." Iana liep zo snel ze kon naar voren, wist stiekem dat Wyatt sneller was dan haar. Ach ja, wat maakte dat ook weer uit?