Just play on my guitar

Maja zat met haar knieën op de grond en staarde naar de grond. Een bepaalde hoofdpijn had aangenomen, waarschijnlijk door de klap tegen haar keek. Ze voelde hoe de jongen haar wat beter vast nam terwijl een andere jongen op weg was naar haar. Zijn voetstappen kon je goed horen op het dak, en het bracht een grote walm met zich mee, een walm van alcohol geur. Toen ze Gavin hoorde schreeuwen keek ze op, zag de jongen tevoorschijn komen, vervolgens werd ze opeens losgelaten door de jongen en kruiste ze haar armen over elkaar. Op kijken deed ze niet, ze wou niet zien als Gavin een klap kreeg door haar toedoen. Dan zou ze zich schuldig gaan voelen om iets waar ze misschien niets aan kon doen. Of juist wel als ze niet had weg gelopen van hem. De muts werd van haar hoofd getrokken en meteen voelde ze zich nog stommer dan voorheen, waarom was ze nu ook weg gelopen van Gavin? Maja hoorde van alles achter zich maar ze keek niet om, merendeels omdat ze een soort van verlamd door angst was. Toen ze een jongen zag weg rennen en ook een tweede was ze zich ervan bewust dat Gavin wat had aangericht. Iets of wat opgelucht haalde ze adem. Hij had al geen klappen gekregen en daar was ze blij om. Plots werden er twee armen om haar heen geslagen, en heel even dacht ze dat het een van de jongens was. Maar ze herkende al snel de geur van Gavin’s aftershave. Een kleine glimlach verscheen, ook al was deze maar waterig. Snel genoeg werd ze opgetild door de jongen en plaatste ze haar hoofd tegen zijn schouder. Haar kaak deed pijn, eveneens als haar buik maar die pijn was a aan het vervagen. Weer bij de zitzak aangekomen verborg ze haar hoofd in zijn nek en sloot zijn ogen. ‘Het spijt me.’ Klonk haar stem trillend door. ‘Als ik niet was weg gelopen had ik hen niet tegengekomen, had jij niet moeten vechten.’ Sprak ze zacht, tranen braken niet door. Nee, ze hield zich sterk, voor zichzelf, ze wou niet gaan huilen bij Gavin en al zeker niet omdat dit toch haar schuld was. Voorzichtig keek ze hem aan, verwachtte iets van het maakt niet uit of het is je schuld niet uit zijn mond te horen. Of gewoon een ellelang zwijgen, kon ook nog.

Gavin grinnikte even. 'Ben je gek? Zo erg vind ik het niet, hoor. Nou ja, dat je wegrende dan, dat je geslagen werd natuurlijk wel,' verbeterde hij zichzelf en voor hij het wist, kreeg hij een rode kop. 'Nou ja. Wat ik dus eigenlijk bedoel,' begon hij en hij schoot in de lach. 'Is dat ik een enorme oen ben,' lachte hij en hij aaide Maja over haar hoofd. Hij moest toch iets doen om haar weer aan het lachen te krijgen? 'Je wou gewoon lollig zijn. Die dronkaards hadden ook gewoon naar deze zitzak kunnen lopen, hoor. Dan was er sowieso ook wat gebeurd, dus ik denk niet dat het veel scheelt,' zei hij rustig en kalm keek hij haar aan, glimlachend. Hij vond het echt niet erg. En hij had weer ontdekt dat hij ook sterk was en hij had een betere band met Maja gekregen. Tenminste, dat voelde gewoon zo. Hij keek naar haar en aaide zachtjes over haar hoofd. 'Je mag best huilen hoor. Wie weet wat die gasten met je hadden kunnen doen. Dat is niet niks,' zei hij zachtjes en hij trok haar dichter naar zich toe en ontspande. Zijn vuist klopte. Daarmee had hij tegen de kaak van die zak willen slaan die Maja gemept had. Ja, als hij die nog een keer op straat tegenkwam, kon hij rennen. Hij keek naar Maja. Hij gaf opeens een papiertje vanuit zijn zak aan Maja. 'Als er iets is, kun je me altijd sms'en of bellen. Of als je deze duffe pandabeer gewoon eens om je heen wilt hebben,' zei hij grinnikend. Hij kon beter een beetje zorgen dat Maja weer lachte. Het was immers ook zijn schuld dat ze hier zo waterig zat. Hij had eerder een grapje moeten maken. Hij vloekte binnensmonds even op zichzelf, maar keek algauw weer naar Maja. Maja was belangrijker. Hij wreef zachtjes over haar rug en legde zijn hoofd weer terug tegen de zitzak en keek met zijn bruine ogen naar de hare.

'Je bent inderdaad een oen, maar wel een lieve.' Grijnsde ze even scheef naar de jongen. Maja keek de jongen weer aan, ze liet haar hoofd tegen zijn schouder aanliggen maar haar gezicht was nog perfect zichtbaar voor de jongen. Het geaai over haar hoofd deed haar terug denken aan vroeger toen ze weer wat uitgespookt had en ze in huilen was uit gebarst bij haar zusje, die had het zelfde gedaan als Gavin nu deed. 'Ik wil niet huilen, niet in jou bij zijn. Het staat zo stom, plus ik huil niet graag in iemands bij zijn. Dan lijk ik zwak.' Al ben ik dat ook plakte er er nog achter. Maja glimlachte even toen ze zijn nummer kreeg. Ze knikte dankbaar naar de jongen en legde vervolgens haar hand op zijn hand en drukte een kus op zijn wang. Maja draaide zich naar hem toe met haar borst zodat ze hem recht kon aankijken, ze zat nu op haar knieën voor de jongen, haar hand ruste nog altijd op die van hem en daar zou ze voorlopig ook blijven liggen. Toch nam Maja met haar vrije hand zijn muts weer af en zette die op haar hoofd. 'Je bent schattig zonder muts, dus die krijg je niet meer terug voor nu.' Glimlachte ze even. Het was het beste dat ze het voorval van net gewoon vergat, al zou de pijn aan haar kaak zich er wel aan doen herinneren en ook de rode plek waar de jongen haar had vast gegrepen. Maja streek kort door zijn haren en voelde een plotse drang op komen om haar lippen op de zijne te drukken. Maar ze onderdrukte deze met grote moeite, eerst gewoon met elkaar om gaan en dan misschien meer als het zo ver dan ook kwam. Een kleine, maar toch echte glimlach bleef op haar gezicht staan, terwijl haar blik recht op de jongen bleef hangen.

Gavin grijnsde. 'Je doe echt stom!' zeurde hij daarna, maar aan zijn ogen kon je zien dat hij respect had voor wat Maja zei en deed. 'Luister, of je nu hier een rivier huilt zoals Justin Timberlake dat noemt of niet, het maakt me niet uit. Soms moet je gewoon alles eruit laten stromen en ben je daar blij mee,' zei hij en hij glimlachte naar het meisje. Hij aaide zachtjes over haar haren en keek haar daarna aan. Ze keek hem... bijna vreemd aan. Zijn ogen zakten naar haar lippen en bleven daar even hangen. Wat zou het toch zijn als hij zijn lippen toch eens op die van haar zou drukken? Hij zou het uitvinden als hij het gewoon deed. Ja... De drang was te groot. Te groot voor hem. Aan de andere kant wou hij niet dat ze dacht dat hij haar gewoon aan het versieren was. Hij boog zich naar haar toe en voelde zijn hart sneller kloppen. Hij aaide rustig over haar hand. 'Sorry Maja, ik houd het niet meer,' fluisterde hij, waarna hij zijn lippen naar de hare liet gaan. Hij voelde een vreselijke tinteling door zijn lichaam gaan toen hij iets voelde tegen zijn lippen. Het waren de zachte, volle lippen van Maja. Hij sloot zijn ogen. De muts van wol drukte tegen zijn voorhoofd aan, aangezien Maja die op had. Zijn hart leek sneller te kloppen. Nee, het klopte gewoon sneller. Was hij verliefd op haar geworden of was hij net zo als al die andere sukkels? Die eerst een meisje zoende om daarna haar hart te breken? Nee, zo was hij niet. Hij had nog nooit gezoend. Of jawel, maar dat stelde niks voor. Hij was twaalf, ze hadden verstoppertje gespeeld en zij had haar lippen even op de zijne gedrukt. Het was niks geworden. Het was alleen voor een reputatie omhoog te houden. Hij trok zijn hoofd terug en opende zijn ogen weer. Oftewel kreeg hij nu een klap, oftewel werd het ongemakkelijk voor Maja, oftewel stootte zij zich nu volop op hem. Dat laatste zou hij grappig - maar erg aantrekkelijk - vinden.

'But I'm not okay with crying a river here.' Sprak ze met een grijnsje tegen de jongen waarna ze even door haar haren streek. Toen de jongen wat in haar oor fluisterde keek ze hem een beetje verbaasd aan tot ze plot zijn lippen op de hare voelde. Maja sloot haar ogen en voelde haar hartslag de hoogte in gaan, toch trok ze niet weg. Zachtjes bracht ze haar hand naar zijn wang en beantwoorde de kus. Toen hij weg trok keek ze hem aan en beet op haar onderlip, een beetje verdwaasd nog van wat er zo net gebeurd was keek ze hem aan. Hij had gedaan wat zij wou doen bij hem. Haar hand lag nog op zijn wang, en daar bleef ze liggen. Zachtjes bewoog ze haar hoofd naar de jongen toe en drukte hem zo weer neer in de zitzak waarna ze hem een kus terug gaf op zijn lippen. Dit was geheel onverwacht dit alles, maar toch nog steeds voelde ze zich veilig bij hem. Uiteindelijk brak ze de kus af maar bleef toch mooi op hem liggen en legde haar hoof op zijn schouder en staarde zwijgzaam naar de jongen. Wat er nu zou gaan gebeuren wist ze niet, maar veel kon het haar nu ook niet meer schelen. Hun kus was geweest, en het was iets wat ze zou onthouden. Maja was niet meteen een persoontje dat zo maar out of the blue iemand kuste. Maar ze moest er toch eerst nog eens goed over na denken. De kans dat ze binnenkort weer naar Brooklyn moest was groot en ze wou niet dat Gavin zich alleen zou gaan voelen ofzo, en hem mee nemen zouden haar ouders niet gaan goedkeuren waarschijnlijk.
[Sorry moet eten.]

Stiekem had Gavin verwacht dat Maja nu zou stotteren of iets zou gebruiken om bij hem weg te komen, minstens hem een klap in zijn gezicht te hebben gegeven, maar dit alles was niet waar. Toen hij opnieuw de volle, lekkere lippen van Maja op de zijne voelde, sloot hij zijn ogen. Hij kon een kreun bijna niet onderdrukken, maar hield dit op tijd in. Hij keek naar haar. Hij voelde haar op zijn schouder en sloeg zijn arm om haar schouder. Hij wist niet hoe het nu verder moest. Zo... Ze hadden elkaar gezoend. En het was fijn geweest, echt fijn. Maar zou dit voor eeuwig blijven, dit gevoel? Of was het voor Maja gewoon dat ze gekust was en dat ze hem morgen alweer vergeten was? Hoe moest dat morgen nu? Ze zouden morgen samen gaan rennen en misschien zelf uitgaan. Hij schrok. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij had dan ook eigenlijk niet nagedacht toen hij haar gezoend had. Hij had er gewoon een ontzettende drang naar gehad en had die vervuld. Hij keek naar haar en kneep een oog even dicht. Hij trok haar naar zich toe, zodat haar hoofd op zijn borstkas te liggen kwam en zakte onderuit. Hij wreef strelend over de plek bij haar wang. Hij zuchtte. 'Oké, dat was een raar, maar leuk moment,' zei hij en hij grinnikte even om zijn eigen droogheid. Eigenlijk zou hij nu moeten beginnen te stotteren en haar vragen moeten stellen, maar waarschijnlijk was hun idee van een heerlijke kus dat ze gewoon moesten zwijgen of in elk geval niet over de kus moesten praten. De kus... De hele tijd maar de kus... 'Zou dit iets betekenen?' vroeg hij hardop af, terwijl hij naar de fonkelende sterren keek. Hij had geen idee. Hij had ook werkelijk geen idee wat Maja van dit alles vond. Hij zuchtte even en keek daarna weer naar de hemel. Hij aaide zachtjes haar schouder. Je had ook nog het probleem of partners wel loyaal aan elkaar bleven. Nou, mocht hij ooit een partner krijgen of iets met Maja krijgen, dan kon daar van op aan, langs zijn kant toch. Hij zuchtte even en keek weer naar de hemel.

Maja bleef gewoon een tijd lang liggen bij de jongen met haar ogen gesloten. Ze genoot gewoon van zijn ademhaling, zachtjes maakte ze kringetjes met zijn vinger op haar borst. 'Ik zou het niet weten Gavin.' Fluisterde ze zachtjes tegen zijn borst aan en opende haar ogen weer. Een kleine glimlach stond op haar gezicht waarna ze haar blik op de sterren richtte. 'Wat vertellen de sterren je?' Vroeg ze met een klein grijnsje waarna ze hem even aan keek. Haar blik ging naar slechts een ster, de poolster. Ergens dacht ze sinds de dood van haar zus dat ze via die ster met haar in contact stond. Waarom wist ze niet bepaald maar het voelde gewoon zo aan, die ster zou er altijd voor haar zijn, en zou haar de weg wijzen als ze verdwaald was. Maja bleef een tijd lang staren naar de ster, haar zus kon haar niet helpen met wat ze nu had gedaan met Gavin, maar toch wou ze ergens dat ze nu hier voor haar neus zou verschijnen zodat ze konden praten en deftig konden afscheid nemen. Maar dat zat er niet in tenzij ze zou gaan dromen, dromen waren meestal wat afspeelde in je onderbewustzijn en ergens wist ze dat haar zus daar in zat. Maar dat moest ze nog gaan ontdekken eigenlijk. Maja glimlachte eventjes en liet de gedachten van haar en haar zus door haar gedachten gaan. Alle goede, maar ook slechte. Gewoon zoals zusjes met elkaar omgingen. Zo was er die ene keer dat ze zo harde ruzie hadden, maar dat het toch eindige in een knuffel. Zo hoorde het gewoon. Ups en downs, al was het geïndigd op een vreselijke manier.
[Flut.]

Verbaasd keek Gavin naar Maja. Wat de sterren hem vertelden? Wel, hij geloofde niet echt in sterren die je iets konden vertellen, maar hij kon voor Maja altijd een poging wagen, niet? Ja, voor Maja had hij het er wel voor over. Net zoals hij die gozer van daarnet een harde klap voor zijn kop gegeven had. Hij keek naar de sterren. Er waren ers een paar bij die erg hard fonkelden, maar of dat ook echt een teken was..? Hij keek naar Maja. 'Wel, er zijn er een paar bij die aan het fonkelen zijn. Misschien kan het inderdaad iets betekenen, tussen ons. Ik denk dat we dat morgen het beste uitvinden,' zei hij en hij grijnsde even. Zijn hart klopte van opwinding als hij bedacht dat Maja en hij dan een dagje samen konden spenderen. Misschien als Maja af en toe hier zou komen slapen... Hij grinnikte bij die gedachte. Ja, hij had zin in morgen, als hij eerlijk mocht zijn. Gewoon een hele dag samen met Maja, zich nergens iets van aantrekkend. Zou hij de anderen geloven als ze iets zeiden over Maja? Hij hoopte in elk geval stiekem dat ze niet zo'n type was die steeds met iemand anders zoende. Maar daar moest hij dus maar op vertrouwen. Hij keek naar Maja en drukte een kus op haar hoofd. 'Laat ik het zo zeggen,' begon hij en hij grijnsde al bij het idee wat hij zou gaan zeggen. 'Als het aan mij ligt, betekent dit wel iets,' zei hij en hij aaide haar zachtjes over haar schouder. Daarna keek hij weer naar de prachtige, fonkelende sterren.

- Dikkere flut d: -