Whitout my guitar, enjoying the life!

Deze keer zonder zijn gitaar bij zich, wat al een hele verandering te noemen was voor Gavin, liep hij richting het strand. De schemering begon al en de ondergaande zon was nog op het hoogste punt. Terwijl zijn ogen de plek afspeurden, herinnerde hij zich Maja. Hij glimlachte. Het was een interessante vriendin. Hij had haar leren gitaar spelen. Hij keek even naar de zee en zocht toen een plekje uit. Zou hij zijn schoenen uitdoen zodat hij met zijn blote voeten in het water kan? Nee, eigenlijk had hij niet zo'n zin om nu natte voeten te hebben. Normaal zou hij het wel leuk vinden, maar hij wou gewoon heel even zitten en kijken naar de ondergaande zon, zonder dat er dingen zoals school aan zijn hoofd stonden. Maja zou het vast vreemd gevonden hebben waarom hij in godsnaam op school zat. Wel, ten eerste omdat hij zeventien was en verplicht was om naar school te gaan en ten tweede omdat hij een diploma nodig had als hij carrière in de zang wou maken. Niet dat hij per se een diploma nodig had, maar het zou hem misschien wel kunnen helpen. Hij zette zich neer en zijn blik liet hij gaan naar de horizon. Daarna richtte hij zijn blik op de zon. Het was leuk om hier te zijn, zo in zijn eentje in de avond. Hij herinnerde zich dat hij een paar kilometer verderop iemand had geholpen die aan het rennen was geweest. Wie zou hem, naast Maja, nog meer herkennen? Hij was wel benieuwd. Natuurlijk, het was gewoon een soort kick voor hem om herkend te worden op andere plaatsen dan waar hij eerst was verbleven. Als hij hier zijn school afmaakte, kon hij zijn band misschien hierheen laten komen in de zomer, zodat ze wat nummers konden spelen op een podium. Ja, daar had hij wel zin in! Hij keek om zich heen en grijnsde. Niemand. Het rijk voor hem alleen! Hij legde zijn handen achter op zijn hoofd en liet zich vallen. Hij genoot toen hij zijn ogen sloot en een deel van hem was warm aan het worden van de ondergaande zon. Hij opende een oog en keek zo verder naar de ondergaande zon.

Ondergaande zon vanuit Gavins kant gezien.

Een jong meisje liep rustig over het strand. Het meisje had rode haren en twee piercings. Ze had een lippiercing met twee bolletjes en een surface. Al had ze die surface op een speciale plaats. Niet dat het haar enig kon schelen. Ze vond het gewoon mooi, pech voor wat anderen dachten dus. De zon was stilaan naar beneden aan het zakken. Het water kreeg een kleur dat van de zon kwam. Het was echt prachtig om te zien. Ze kwam wel vaker naar de zonsondergang kijken. Wat moest ze anders doen? Chacira wandelde over de pier en liep naar het strand zelf. Ze had haar schoenen uitgedaan omdat ze dat liever deed op het zand. Ze sloot kort haar ogen en genoot van het effect. Ze liep dichter naar het water toe en zette haar voeten in het water. Heerlijk was het. Ze staarde naar de zon, heel even. Daarna liep ze door het water verder naar de ene kant. Haar rode haren gaven een rosse kleur door de zon. Ze had die kleur al vaker in de spiegel gezien. Of woorden gehoord van belachelijke mensen die haar zo noemden. Terwijl ze eigenlijk roodharig was. Niet die andere lichtere kleur die ze bedachten. Ze zuchtte diep bij die gedachte en wandelde verder. Het water was best koud, het was immers avond. Niet dat ze nu zou gaan rillen van de kou. Dat zou pas gebeuren als ze ging zwemmen. En dat was ze helemaal niet van plan. Chacira keek nieuwsgierig om haar heen en zag verderop een jongen zitten. Ook hij leek gekomen te zijn voor de zonsondergang. Chacira haalde haar schouders op. Ze was niet zo iemand die meteen op iemand afliep. Zo had ze al wel wat meegemaakt met sommige karakters. Ze schelden je uit of vertellen je dat ze met rust gelaten willen worden. Dat was dus de reden dat ze niet meer naar iemand toe zou gaan. Pech. Ze wandelde weer een eind verder van de plaats waar ze begonnen was. Na een tijd draaide ze weer om en liep terug. Ditmaal in het zand. Het water werd te koud. Ze veegde een lok uit haar gezicht en richtte haar bruine ogen op de grond. Meer deed ze niet op dit moment. Ze had geen zin om iets anders te doen. Niet nu. Het was een saaie zware dag geweest voor haar en nu wou ze eens rust hebben. Meer niet.

Ik zal maar eens posten ;D

Gavin hoorde een paar voetstappen en keek achterom. Een meisje met bruin haar - of was het rood? Hij zag het niet zo goed door de ondergaande zon - liep vlak in zijn buurt. Hij grijnsde even. Het leek wel alsof ze niet in zijn buurt wou komen of zo. Was ze soms bang dat hij haar ging afsnauwen? Nou ja, dan kende je Gavin nog niet. Zelfs al had hij een ochtendhumeur, dan kon hij nog die grijns rond zijn smoel hebben. Maar goed, als het meisje niet naar hem kwam, ging hij wel naar het meisje. Hij zou zelf wel zien of ze hem in haar buurt wou hebben of niet. Als ze ging schelden of iets ging zeggen en dat klonk boos, wist hij dat hij weg moest gaan. En zo niet... Tja, liet hij het nu maar gewoon proberen, de hele dag denken dat je iets ging doen en je ging het uiteindelijk toch niet doen, was ook niet alles wat hij verwachtte van zichzelf. De zon was ondertussen bijna helemaal onder. Hij stond op en liep in de richting van het meisje, niet te snel, anders zou ze denken dat hij iets van haar wou, niet te langzaam, anders dacht hij haar niet aardig vond of iets gemeens wou zeggen. Hij liep op een normale pas richting het meisje en toen hij vlakbij haar was, stak hij zijn handen in de zakken van zijn spijkerbroek. Het begon langzaam wat frisser te worden, iets wat hij niet gewend was van Monica. Op alle dagen - zelfs de avonden - was het nog benauwd warm. 'Hoi!' zei hij en hij stak zijn hand naar haar op, waarna hij haar even aankeek en toen opzij keek, naar de zon die nog maar heel even had om onder te gaan. 'Mooi hè?' zei hij en hij wees met zijn hoofd opzij. 'Erg als ik je kom storen?' vroeg hij een poosje later. Pas toen hij dichterbij kwam bij haar, zag hij dat ze niet bruine, maar rode haren had. Ze zag er goed uit. Niet dat hij voor die reden gekomen was, of course.

- Sorry, dikke flut xD -

Chacira keek nogmaals naar de horizon. De zon ging nu steeds meer onder en het licht werd wat donkerder. Of het leek zo. Ze schudde haar hoofd en stopte even met lopen. Ze keek naar de verte en hoorde na een tijd voetstappen achter haar. Het was dus een jongen die duidelijk wel van praten hield. Ze bleef nog even staan en draaide haar daarna om. Ze zag de jongen die even later wat tegen haar zei en ook wat vroeg. "Hey" zei ze zacht op zijn antwoord. Haar stem zacht en vriendelijk. Ze glimlachte naar de jongen die vroeg of het hier mooi was, vooral met die zonsondergang bedoelde hij het. "Ja, het is erg mooi. Ik kom hier ongeveer elke avond om eens rustig te zitten." Ze bekeek de jongen nieuwsgierig en een glimlach bleef op haar gezicht. Door de zonsondergang begonnen haar bruine ogen lichtjes te glinsteren. Ze hoorde nog een vraag en schudde haar hoofd. "Tuurlijk stoor je niet" zei ze en keek hem aan. "Mijn naam is trouwens Chacira" stelde ze zich snel voor en liep even het water terug wat meer in. Ze keek naar het water en draaide haar weer om naar de jongen. Haar rode haren kleurden nu al wat donkerder. De zon was al bijna verdwenen en dan zou alleen de lucht nog wat kleur hebben, maar dan zou alles donker worden. Dan moest ze weer naar de school. Ze had er eigenlijk helemaal geen zin in, maargoed. Meer had ze toch niet te doen. Dan zou ze meteen haar bed in kruipen. Of de jongen zou nog iets weten om te kunnen doen. Ze had er zelf niet echt een idee van.

Flut xd

'Aha, aangenaam, Charcira,' zei Gavin en hij lachte vrolijk naar het meisje. Hij zag een bekende glans in haar ogen. Die had hij ook altijd als hij vriendelijk was, maar hij had ook nog een andere glans. Hij was namelijk heel humoristisch. Hij grijnsde en moest bijna grinniken als hij aan het voedselgevecht dacht die hij ooit met zijn vrienden had gedaan. Heel de boel was vies geweest, meisjes hadden boos naar hun geroepen, eentje had om een handtekening gevraag en was toen weggegaan. Ja, dat was pas leven. Niet dat het in Monica slecht was. Nee, hij genoot wel van de aandacht die hij hier kreeg van de anderen. Dennis, Maja en nu Chacira, Brandi... Hij kende wel een paar mensen, maar hij vond het nog steeds niet genoeg om te stoppen met sociaal zijn. Hij moest nu bijna hardop lachen. Hij en niet sociaal zijn? Dat zou je gewoon nooit tegenkomen. 'Ik ben Gavin, Gavin DeGraw,' zei hij en hij glimlachte vriendelijk. Hij had gewoon een tik gekregen om zijn achternaam ook te zeggen. Zo had hij wel meer kans dat mensen hem ongelovig zouden nakijken, maar goed. Nee, hij imiteerde geen zanger. Hij was er gewoon een, ook al waren er velen die dat niet geloofden en dachten dat hij de looks van de zogenaamde 'echte' Gavin DeGraw had overgenomen. Mensen konden gewoon niet geloven dat Gavin ook maar een jongen was, toevallig verzeild geraakt in de muziek wereld en heel erg toevallig beroemd geworden. Hij vond het dan ook wel fijn dat de meesten in Monica hem niet herkenden, omdat hij hier nog nooit gespeeld had. Maar daar zou verandering in komen. Zodra er een party kwam in Zanzibar, zou hij optreden. Hij kende ondertussen al wel een paar plekken. 'Heb je zin om een frietje te eten of zo? Ik trakteer,' zei hij vrolijk en hij keek naar Chacira. Hé, er was nog eentje die zo heette, maar dat was geloof ik Shakira. Het leek wel alsof je het hetzelfde uitsprak, nou ja. 'Ken je de zangeres Shakira? Je naam lijkt erop. Of is het erop gebaseerd?' vroeg hij en hij liep glimlachend tot naast haar.