Stroling on the beach

Maja wandelde over het strand heen, ze had een gitaar aangeschaft een akoestische welliswaar. En die had ze nu met een zwarte band om haar schouder hangen. Al spelend trok het meisje rond. Het was het liedje Smile van Avril Lavigne, wellicht de akoestische versie maar goed. Avril was voor haar altijd al haar idool geweest, van vroeger geleden eigenlijk al. ‘You know that I’m a crazy bitch. I do what I want when I feel like it. All I wanna do is lose control. But you don’t really give a shit. You don’t let it go let it go with it. Cause you’re fucking crazy rock’n’roll.’ Begon ze heel zachtjes te zingen. Het liedje kende ze al een poosje van voor het uit was, ze vond het een leuk liedje iets dat zo nu en dan wel eens haar terug bracht naar huis. Maar ook naar het heden. Op een bepaalde plaats hield ze even halt en keek naar het water, er was wat volk op het strand maar niet zo veel als normaal. Even sloot ze haar ogen en voelde de wind met haar donkere haren spelen, een perfect gevoel eigenlijk. Het meisje bleef een tijdje staan tot er wat enkele mensen voorbij kwamen, dan ging ze verder met wandelen. Met elke stap die ze zette voelde ze het warme zand onder haar voeten wat samendrukken. 'You said hey. What’s your name? It took one look, and now I’m not the same. Yeah you said hey. And since that day. You stole my heart. And you’re the one to blame.’ Het meisje begon iets sneller te spelen dan eerst. Het refrein zat er aan te komen. Daarom. ‘Yeah. And that’s why I smile. It’s been a while. Since every day and everything has, felt this right. And now you’re turning all around. And suddenly you’re all I need. The reason why I smile’ Een glimach verscheen op haar gezicht terwijl ze verder het liedje af zong. Stiekem was het deels een waarheid, want sinds ze hier weer bepaalde mensen had ontmoet, was ze weer gaan beginnen lachen. Zag ze weer het nu in om zeg maar te leven. Want ja, ze miste haar zus nog steeds. Maar ze wist zelf ook wel dat ze nog altijd bij haar was in haar hart en in haar herinneringen en daar zou ze ook altijd blijven. ‘That’s not a black out I think. What did you, what did you put in my drink? I remember making out but then, I woke up with a new tattoo. Your name was on me and my name was on you. I will do it all over again.’ Dat was haar nu nog niet gebeurd, maar ergens zag ze het zichzelf toch al wel doen, gewoon omdat het typisch zo’n actie was wat zatte mensen zouden doen. Zatte mensen die verliefd waren welliswaar.
[&Joey]

Met een zacht potlood voegde hij de schaduwen toe, om de lijnen vervolgens wat netter over te trekken met een fineliner. Joey had gesolliciteerd bij een tattoowinkel nadat hij een aantal jaar thuis had geoefend met een eigen set, voornamelijk op varkensvlees waar het vel nog op zat die hij bij de plaatselijke slager vandaan haalde. Vaak begon het vlees aan het eind van het werk te geuren omdat het in Arizona zo warm was, maar tegen de tijd dat ze een eigen airco hadden gekocht was dit geen probleem meer. De mensen bij de winkel waren verbaasd over de technieken die hij al beheerste, en waren meer dan blij om hem aan te nemen. Joey tekende al vaak in zijn vrije tijd, en hij kon niet wachten zijn werk als het ware vast te zetten op mensen. Hij vond tattoo’s bijzonder, en het zal dan ook niet lang meer duren voordat hij zijn eigen zou nemen. Het enige probleem tot nu toe was dat het niet mocht van zijn ouders, maar aangezien hij nu niet meer thuis woonde..
Hij sloeg zijn tekenboek dicht, en bergde zijn potlood en fineliner weer op. Joey had een nonchalante, baggy broek aan met daarop een wit shirt. Eentje met zijn eigen design erop. Er mee te koop lopen deed hij niet. Integendeel, bijna niemand wist dat hij na school in een tattoowinkel werkte. Op een rustig tempo liep hij over het strand, het tekenboek geklemd tegen zijn borstkas. De rustige golven waren inspirerend voor hem, maar wat hij werkelijk zocht was een muse. En dan dacht hij niet aan een stukje natuur, maar aan een mens. Een beeldschone vrouw die zo inspirerend was, dat ideeën voor tekeningen spontaan uit zijn handen vloeiden als hij bij haar geweest was. Toen hij zijn blik weer voor zich richtte merkte hij een meisje met een gitaar op. Ze zong, en hij vond het mooi klinken. Toen hij dichterbij kwam merkte hij pas op dat hij haar kende, al kon hij zich haar naam niet goed meer herinneren. “Jij bent vaak rondom het strand te vinden, of niet soms?” glimlachtte hij naar haar, ze zou vast wel weten dat hij het tegen haar had.

Maja speelde verder terwijl ze haar blik gericht had op het zand voor zich. Stiekem vond Maja het wel goed zo, niet heel veel volk, zo kon je gewoon je eigen ding doen op het strand zonder al te veel mensen die er over zouden gaan zagen. Een glimlach verscheen op haar gezicht, een zachte wind speelde met haar haren, maar echt veel boeide het haar niet. Vandaag was ze hier maar voor een ding en dat was om muziek te maken, gewoon zonder commentaren van iemand die haar weer van haar stuk zouden kunnen brengen. Een plotse stem weerklonk door haar muziekbubbel heen waardoor ze haar hand op de snaren legde en kort haar hoofd schudde. Die stem klonk bekend, ze kon er nu niet meteen een naam op kleven maar ze kende de jongen wel. Met een glimlach keek ze uiteindelijk op en zag inderdaad die jongen van overlaatst op de pier. Ze kon zich nog ergens vaag herinneren dat zijn naam met een J begon, maar meer wist ze niet meer. 'De laatste tijd wel.' Glimlachte ze vriendelijk naar hem toe waarna haar blik even op het tekenblok viel dat hij in zijn handen had. Dus hij tekende. Iets wat ze stiekem wel interessant vond aan mensen. Als ze tekende hadden ze dus een grote fantasie, dat was iets wat ze graag zag in mensen. Maja had gewoon een voorkeur voor creatieve mensen, of het nu met muziek te maken had of met tekenen, dan was ze verkocht. Het meisje was gekleed in een licht grijs topje waar een het woordje Faith op stond, en een iets donkerdere short. In haar tas die om haar andere schouder hing zat nog wel een vest voor moest ze het koud krijgen later op de dag. Nog steeds probeerde ze zich zijn naam te herinneren, maar er kwam niet echt iets uit de bus buiten van die typische namen zoals John, Jonathan of zo. Ach, ze zou het wel te horen krijgen en zo niet, dan zou ze hem gewone een naam geven. 'Wel, jij hangt hier blijkbaar ook veel rond. Of ben je een of andere stalker?' Sprak ze grappend tegen de jongen. Niet wetend of hij er tegen zou kunnen maar goed.

Joey liet zijn blik even over haar muziekinstrument glijden. Een gitaar, een akoestische. Hij vond dat die gitaren het mooiste geluid produceerden, mede omdat je er mooi bij kon zingen, en had zelfs nog een aantal lessen genomen. Maar de lessen waren zo verschrikkelijk geweest voor hem. Hij had namelijk uit de boeken moeten leren, noot voor noot, lied voor lied. En hij had een hekel aan regels. Het gebeurde niet vaak dat hij gespot werd samen met zijn tekenboek, maar hij was hier nu dan ook alleen maar om inspiratie op te doen en niet om iemand te versieren. Hoewel.. het meisje hier voor hem..
Hij glimlachtte toen ze antwoordde, en liet zijn blik vervolgens bedenkelijk over haar gelaat glijden. Peinzend over wat haar naam ook alweer was bleef hij een aantal seconden staan, tot hij het plotseling weer wist. Maja. "Ja, hoe wist je het.. Ik ben je stalker, surprise!" glimlachtte hij naar haar. "Had je die badkamerfoto's al gezien die ik van je heb gemaakt?" vroeg hij haar vervolgens, waarna hij haar triomfantelijk aankeek.

Maja keek hem met een speelse blik aan. Kort trok ze een wenkbrauw op toen de jongen vertelde dat hij haar stalker was. Erger nog, hij had zelfs foto's. Maja's mond viel open. Tuurlijk was het niet zo, maar meespelen kon altijd. 'Hoe kan ik die nu zien? Jij hebt ze.' Grijnsde ze naar hem toe. Nou wist ze dus ook al dat ze een stalker had. Lekker was dat, al was de jongen voor haar niet mis. Plus, een gevoel voor humor was altijd goed. Kort ging haar blik naar zijn tekenblok. Hm, zou ze er naar vragen? Ach, wat deed ze er nu mis mee. 'Wel, dus meneer de stalker tekent ook? Laat eens zien wat je zoal getekend hebt.' Sprak ze met een zachte grijns op haar gezicht. 'Trouwens, ik verwacht je vannacht voor de raam van mijn kamer of mijn deur. Daar mag je nog in kiezen, en als je er niet staat nou dan heb je stiekem pech hoor.' Kort haalde ze haar hand door haar bles. Ergens vroeg ze zich wel af wat hij zou gaan zeggen op die woorden. Off course zou hij niet voor haar raam gaan staan of voor haar deur, want hij was dus niet haar echte stalker. Of wel soms? 'En als je me stalkt, waar was ik dan gisteren middag?' De kans was groot dat hij het juist zou raden, tenminste als hij wist dat ze voetbalde, want gisteren bevond ze zich op het voetbalveld omdat ze moesten spelen tegen Pacific. Ze hadden gewonnen, maar dat was nu ook niet moeilijk winnen van die school.

Joey lachtte om Maja's mond die open viel van verbazing, en een grappig zicht opleverde. Vervolgens zei ze dat ze de foto's niet had kunnen zien omdat hij ze had. "Oh, maar ik had ze op internet gezet, hoor." glimlachtte hij. Hij zou zo een stalker met camera kunnen zijn, maar dan liever in een door hem uitgekozen omgeving. Oké dan wist ze er wel vanaf, maar alles liever dan de douches op Monica High. Nu hij er bij nadacht was Maja een prachtig meisje om te fotograferen. Maar hij kende haar net dus zou het raar zijn om te vragen. Bovendien lag zijn dure camera redelijk te verstoffen in een doos onder zijn bed, omdat hij hem alleen maar had gekocht voor later. Voor zijn tattoo's. Hij wilde professionele foto's maken van de mensen waar hij een tattoo op had gezet, het liefst eentje die een grotere plek bedekte. Hij zag het al helemaal voor zich, ook dat hij een eigen winkel had.. Maar dat zou nog wel even duren.
Toen Maja hem naar zijn tekeningen vroeg, sloeg hij met een brede grijns op zijn gezicht het boek open. "Eens even kijken.." mompelde hij terwijl hij door de tekeningen bladerde, die bijna allemaal nog niet af waren. Het grootste deel was slechts nog een schets of had hij in een ander tekenboek verder uitgewerkt, maar hij kon zich herinneren dat hij laatst een roos.. "Ah." zei hij, toen hij de roos had gevonden. Hij draaide het boek zodat Maja hem kon zien. Het was een grote, gedetailleerde roos die vol van kleur was. De steel en de bladeren waren sierlijk, de doorns waren mooi geaccentueerd. En aan het eind van de steel liep deze over in de krullerige initialen van de vrouw die om de roos had gevraagd.
Toen hij de roos aan Maja had laten zien sloot hij het tekenboek weer, maar als ze wilde mocht ze verder doorbladeren.
"Is goed. Maar moet ik dan de hele avond voor je deur of raam staan, of mag ik ook nog naar binnen?" antwoordde hij speels. "Oh, geen idee.. Zelfs stalkers hebben soms vrij nodig." grinnikte hij. Als hij nou wat langer hier op school had gezeten had hij misschien geweten dat ze bij voetbal was, maar aangezien hij nog maar een week of twee op school zat..

Maja keek hem aan met een verontrustende blik. Nou, dan stond ze op het internet. Lekker was dat. Kort beet ze op haar onderlip en schudde lachend haar hoofd. Al gauw begon de jongen door zijn boek te bladeren en niet veel later zag ze de roos die hij getekend had. Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht. Het was een mooi gedetailleerde roos, de kleuren waren ook perfect gekozen. Nee, fouten waren er niet op aan te merken. Maar goed, ze was ook geen tekenaar dus. 'Hm, dus mijn stalker is ook nog eens begaafd. Maar je tekent goed.' Glimlachte ze breed naar hem toe. Kort begon ze met haar haar te spelen, dat dan door het rond haar vingers te draaien. Zo had ze tenminste iets om handen. Van het antwoord van de jongen grinnikte ze eventjes. Kort gingen haar gedachten terug naar hun eerste ontmoeting op de pier. Zijn naam schoot haar uiteindelijk dan ook te binnen. Joey. Goed, zijn naam wist ze dan ook al, dus daar kon ze zich niet meer in gaan vergissen. Plus dan hoefde ze hem ook niet heel de tijd aan te spreken met jij of met stalker of zo.
'Wel, als je nu braaf bent. Dan mag je wel naar binnen hoor. Anders vind ik het zo sneu voor je dat je daar zo alleen staat.' Glimlachte het meisje naar hem toe waarna haar blik even naar de zee ging, de zee met rimpels. Haar blik ging weer terug naar de jongen voor haar die uiteindelijk vertelde dat hij gisteren vrij had van het stalken. 'Ja, oke dat is wel waar.' Glimlachte ze eventjes naar hem toe. Dus ze kreeg Joey vanavond op bezoek als hij niet vrij had van zijn stalk tijd, stiekem vond ze het wel grappig dit hele gedoe. Maar al bij al genoot ze er ook wel van om even te dollen met de jongen. Joey was wel een coole gozer, een die tenminste nog grapjes kon maken als het nodig was, en eentje dat ook vrolijk mee deed met alles.

Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen Maja hem, na iets grappigs gezegd te hebben, complimenteerde over zijn tekenkunst. Joey was complimentjes gewend. Al was het niet over zijn gespierde lichaam, dan was het wel over zijn haar of zijn mooie ogen. Zijn kledingstijl kwam ook vaak aan bod. Maar zijn tekeningen, nee, daar kreeg hij niet vaak complimentjes over. Simpelweg doordat hij ze aan bijna niemand liet zien, tenminste, hij was niet zo'n persoon die altijd met een tekenblok rondliep. Natuurlijk had hij hem wel altijd bij zich, maar hij was nooit zichtbaar voor anderen. En doordat tekenen zo dierbaar voor hem was, leek dit complimentje van Maja opeens een heleboel voor hem te betekenen. "Dankje." grijnsde hij, toen hij zichzelf op het feit wees dat hij iets te lang stil bleef.
Vervolgens vertelde Maja dat hij best naar binnen mocht, als hij braaf was. Hij lachtte, vooral omdat Joey nou niet echt bekend stond als de meest brave jongen die er bestond. Door sommige meisjes werd hij zelfs omschreven als een klootzak, als een hartenbreker, als een player. Maar gelukkig was dat in Phoenix en was zijn reputatie hier gewoon 'The new guy'.
"Meen je dit nou eigenlijk?" vroeg hij uiteindelijk, terwijl hij zijn ogen even samenkneep en haar aankeek. Hij had geen zin om vanavond voor haar deur te staan, aan te kloppen en in elkaar te worden geslagen met behulp van zo'n zwaar kussen. Want Joey dacht er serieus over na om naar haar kamer te komen, en hij had daar natuurlijk zijn eigen redenen voor..

Maja knikte even als teken van graag gedaan ofzo. Over zijn teken kunsten zou ze niet gaan liegen. Liegen was zowiezo niet echt iets wat bij haar karakter paste dus. Met een glimlach keek ze de jongen aan. Toch kon het meisje het niet laten om zijn blik over het lichaam van de jongen te zien, ook al zag ze nu niet veel. Wat ze wel wist was dat de jongen spieren had, en dat viel bij haar in de smaak. Al snel genoeg had ze haar blik weer op het gezicht van de jongen gericht en verscheen er een brede grijns toen hij de vraag stelde. Het meisje deed enkele stappen naar de jongen toe waarna ze even op haar tippen ging staan en hem een zachte kus op zijn wang drukte. 'Maak daar je antwoord maar van.' Sprak ze zachtjes in zijn oor waarna ze enkele stappen terug deed naar achter.
Maja hing haar gitaar op haar rug zodat ze daar al geen last meer van had. 'Hm, dus wat gaat mijn stalkertje nog doen?' Sprak ze vriendelijk tegen Joey. Stiekem vond ze het gewoon leuker de jongen haar stalker te mogen noemen, ook al was het niet eens waar. Maar anders was het zo saai? Het meisje haalde haar hand door haar haar en begon wat te frullen aan de onderkant van haar shirt, al was dat meer omdat ze niet wist wat ze moest doen op dit moment maar goed. Een vrij stom liedje sprong in haar hoofd, een van de film the Lion King. Wat die aap ergens in die film zong. Waarom ze er mee in haar hoofd zat wist ze niet maar goed, zolang ze het zelf niet ging zingen was ze blij genoeg.

Joey leek geen antwoord te krijgen op zijn vraag. Tenminste, niet in woorden. Ze stapte naar voren om god weet wat te doen, en twijfelend zette Joey een kleine stap naar achter. Straks wilde ze hem slaan, knijpen of op een andere manier pijnigen? Hij lachtte zachtjes bij dit idee, Maja was een klein meisje dus echte pijn zou ze niet echt aan kunnen richten. Bovendien was ze wel wat verder blijven staan als ze hem voor de grap in zijn gezicht wilde slaan, of iets dergelijks. Het zou best logisch zijn als ze hem wilde slaan, want misschien vond ze dat hij wat te serieus deed en allerlei gekke dingen in zijn hoofd haalde.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht nadat ze hem helemaal niet geslagen had, maar een kus op zijn wangen had gegeven. Hierna fluisterde ze zachtjes in zijn oor dat hij daar zijn antwoord van moest maken. "Hmm, niet verkeerd." grijnsde hij, doelend op de kus en op het idee wat hij hierdoor over vanavond kreeg. Ze stapte weer achteruit, jammer genoeg, en Joey onderdrukte de behoefte om haar in zijn armen te nemen. Want, wist Joey van zichzelf, knuffelen was één van zijn favoriete bezigheden. Hij wilde het zo graag, hij wilde haar zo graag in zijn sterke armen omsluiten.. Maar hij wilde haar niet het verkeerde idee geven, ze kenden elkaar namelijk nog nauwelijks. Dus klemde hij het tekenblok wat steviger tegen zijn borst aan. Zijn shirt rimpelde een klein beetje toen hij dit deed en de bovenkant van het blok drukte lichtjes in zijn huid, waar een sterke borstspier onder verscholen was.
Hij grijnsde, ontspante wat, toen ze vroeg wat hij vanmiddag ging doen. "Geen idee, heb nog geen geweldig idee gehad. Ik denk een paar requests van mensen afmaken, ik kan ze tenslotte niet eeuwig laten wachten." antwoordde hij lachend, met 'requests' doelend op aanvragen voor een bepaald soort tattoo. Zo was er laatst een meisje de winkel binnen gestapt die speciaal een tattoo van hém wilde. Zijn populairiteit groeide al, merkte Joey, ook al had hij zijn eerste tattoo nog niet op een mens gezet. Daarvoor wilde de medewerkers van de winkel dat hij daar nog even wat langer werkte. Ze had om een lelie gevraagd, omdat haar naam Lily was, en had gevraagd of hij haar initialen erin wilde verwerken. Natuurlijk zou Joey, als het ontwerp af was en was goedgekeurd, deze niet laten zetten door een collega van hem. Hij wilde het het liefst zelf doen, omdat het dan echt zijn 'eigen' tattoo was. Nog een maand werken en ze zouden hem de werkplek geven van iemand die zojuist weg wilde gaan, en Joey kon niet wachten tot hij de naalden in zijn handen hield. Nouja, technisch gezien had hij al naalden in zijn handen gehad, maar nog geen naalden in een echte winkel waar hij op echte mensen tattoos zou gaan zetten.
"En jij? Wat gaat deze schoonheid vanmiddag doen?" glimlachtte hij vervolgens, zijn stem was wat warmer dan voorheen.

Maja luisterde naar hem en knikte even toen hij zei dat hij wat zaken ging afmaken. 'Hm, daar heb je stiekem wel een punt. Maar met requests bedoel je, like gewoon tekeningen maken ofzo?' Ze begon wat te pulken aan de band die om haar schouder heen hing. Eigenlijk had ze zelf ook nog niet bedacht wat ze zou gaan doen. Maar op dit moment leek het wel dat ze hier zou gaan blijven en dat ze gewoon wat verder ging spelen. De jongen sprak vervolgens weer waardoor ze even om zich heen keek. Er was niemand anders te bespeuren op het strand dus hij had het vast tegen haar. 'Wel, ik denk dat je het tegen mij hebt. Volgens mij blijf ik hier mijn middag verdoen, uitkijkend naar mijn stalker die me vanavond gezelschap komt houden.' Sprak ze met een grimas tegen hem. Joey was like wel een van de leukste ozers die ze vandaag op het strand had zien lopen, of die ze ooit had zien lopen in Brooklyn, maar ja dat was nu ook niet meteen zo moeilijk om te doen vond ze zelf. Want naar haar smaak liepen er in Brooklyn maar weinig moois rond. Maja streek even door haar ogen. Ergens had ze zeg maar gewoon een drang om de jongen een masale knuffel te geven, maar goed dat zou vanavond even goed kunnen gaan gebeuren. 'Trouwens van waar kom je eigenlijk?' Zowiezo dat hij uit de states kwam maar dan had ze als nog geen idee van waar. Al maakte het voor haar niet per se uit, zolang ze maar lol zou hebben met hem was er voor haar verder geen probleem.
[Mijn inspi is like ver te zoeken]

"Nou, zo ongeveer." begon hij glimlachend, toen Maja vroeg of het 'gewoon' tekeningen maken was. "Ik ben sinds kort aangenomen in een tatoowinkel." vertelde hij, op een vrolijke toon. Het beurde hem altijd op als hij kon praten over datgene waar hij het meest van hield: blijvende kunstwerken creeëren. "Tatoeëren mag ik nog niet, daarvoor moet ik nog wat langer bij hen werken omdat ze bang zijn dat ik het verpest." vertelde hij. Ook moest hij eerst nog een opleiding volgen die door hen werd betaald, daar was hij nu ook al mee begonnen dus het zou binnenkort goed komen. Hij vond het leuk, zijn ontwerpen zijn creatief en er zijn genoeg mensen die zijn werk mooi vonden. Joey zag dit als zijn baan voor later, ook het openen van zijn eigen shop stond op zijn verlanglijst. En het mooie was dat zijn moeder helemaal achter hem stond, en zijn werk prachtig vond. Ze droeg ook een tattoo van hem, ze was er ontzettend blij mee. En zijn moeder is de reden waarom hij naar Santa Monica was gereisd om hier zijn droom voort te zetten, het is alsof ze de reden is waarom hij hier mee door gaat. Natuurlijk wist hij ook wel dat hier flink wat mooie meisjes rondliepen dus zo erg vond hij het ook weer niet om naar hier te verhuizen. En Maja voor hem is één van die mooie meisjes die hij hier had ontmoet."
"Zozo. Uitkijken helemaal? Dat is een goed teken." grijnsde hij, en het was ook een goed teken. Tenzij ze het als grapje bedoelde tenminste, maar alsnog vond hij het een leuk grapje en kon hij er de humor wel van in zien. "Ik kom uit Phoenix, dat ligt in Arizona. Het is daar héél zonnig, denk wel dat je het er leuk vind." antwoordde hij lachend. "En waar kom jij vandaan?" vroeg hij vervolgens, waarna hij zijn tekenboek even in zijn andere hand hield.

Maja luisterde geboeid naar de jongen toen hij vertelde dat hij tattoo's ontwierp. Haar mondhoeken krulde omhoog bij het horen van die woorden. Maja zelf wou later een tatoeage, eentje die haar deed denken aan haar zus, maar ook aan de harde weg om uit die depressie te raken. 'Volgens mij ga je het goed doen hoor. En wie weet krijg je mij dan ooit wel eens over de vloer later.' Sprak ze met een glimlachje tegen de jongen. Wat voor tatoeage ze zou nemen wist ze echter nog niet, maar het zou er wel een speciale worden. Eentje die Joey voor haar mocht ontwerpen later, als ze het niet zou vergeten. Even haalde ze een hand door haar haren en kort ging haar hand naar het kruisje dat om haar nek heen bungelde. Het gebeurde alleen als ze aan haar zus dacht, en dan gebeurde het geheel onbewust, al werd ze er zo nu en dan wel eens opgewezen maar dan sprak ze het wel tegen. Uiteindelijk liet ze haar arm weer naast zich hangen en glimlachte even om de woorden die de jongen sprak. Natuurlijk keek ze er naar uit. Gewoon om te zien wat ze dan eigenlijk zouden gaan doen, al maakte het haar niet veel uit. Zolang Joey er was, was het voor haar goed. Al gauw vertelde hij dat hij uit Phoenix kwam. Een glimlach sierde haar gezicht. Phoenix was best wel mooi, en stiekem vond ze het daar leuk ja, de broer van haar vader woonde er. 'Phoenix, is een leuk plaatsje. Ik heb er familie wonen, en ja het is daar wel heel zonnig.' Sprak ze met een grijns tegen haar. De vraag werd terug gekaatst naar haar. 'Wel, ik kom uit Brooklyn, New york, niet meteen de zonnigste plaats. Maar het is er wel leuk.' Maja keek hem met een grijns aan. Brooklyn was niet de zonnigste staat, maar in haar ogen wel een van de leukste. Maar dat was dan vooral omdat ze er woonde, niets meer of minder.

"Jij.. Jij wilt misschien een tattoo?" vroeg hij verbaasd toen Maja zei dat hij haar later misschien wel eens over de vloer zou krijgen. Dat was onverwachts, hij ontmoette niet al te veel mensen die het aandurfden om een levenslang iets op hun lichaam te laten tatooëren, en had het zeker niet achter Maja gezocht. Ach, blijkbaar was ze niet het stille meisje waarvan hij dacht dat ze was, en was ze wel bereid een gokje te wagen? In dat geval was ze zojuist gestegen op zijn awesome-lijst. En hoewel hij het niet hardop uitsprak, had hij eigenlijk best wel zin in vanavond. Wie weet waar de avond hen zou brengen, en wat er gebeuren zou?
Maja vertelde dat ze er familie had wonen, wat een willekeurige glimlach op zijn gezicht deed verschijnen. Dat betekende dat ze er zelf misschien wel eens op bezoek was geweest, en het was fijn voor hem om bij iemand in de buurt te zijn die nog íets te maken had met zijn thuis. Hij miste het nu nog niet, maar hij moest wel toegeven dat het vreemd was om de nieuweling te zijn. Heel zijn leven had hij allemaal vertrouwde mensen waar hij op terug kon vallen, maar nu? Nu had hij niets, en hoewel hij er zeker van was dat hij zo'n netwerk weer zou opbouwen, vond hij het jammer dat het er nog niet direct was.
"Brooklyn? Ik weet daar wel een paar dingetjes over.. Klopt het dat in Brooklyn de meer 'normale' mensen wonen, en dat in de Upper East Side de echte elite woont?" vroeg hij met een grijns aan haar. Niet dat er iets mis was met normaal, zeker niet. Joey omringde zichzelf liever met echte mensen dan met mensen die denken dat status verbonden is aan bepaalde merkkleding. Okay, als klein kind had hij de elite aanbeden, maar nu hij zichzelf wat meer heeft leren kennen hoefde dat van hem niet zo meer. "Kan ik je trakteren op een ijsje?" vroeg hij vrolijk aan haar. Het was nou niet bepaald koud op het strand en hij had wel trek in wat fris.

Maja merkte dat de jongen verbaasd was over het feit dat ze een tattoo wilde. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht. 'Ik wil er momenteel zelfs twee.' Sprak ze vriendelijk tegen de jongen. Ja, ze wou er twee eentje die iets met haar zus te maken had en een andere op haar pols de woorden stay strong. Het was niet dat ze zo'n bad ass was dat ze er meteen van die gigantische liet zetten, maar toch wou ze later wel twee tattoo's, iets wat ze altijd al wou. Maja knikte. 'Nou, mijn ouders hebben wel wat duiten maar je hebt gelijk. De elite woont wat verder van me. Vriendelijke mensen zo nu en dan, maar niet echt, echt?' Probeerde ze te verwoorden. Het kwam er simpel op neer dat de elite geen echte persoonlijkheden hadden maar alles verwezen naar de merken die ze droegen, de wagens die ze hadden, en het geld dat ze hadden. Alles draaide er om status, en dat was in Brooklyn zelf nu niet echt, tuurlijk hadden er daar ook status maar niet zo als de elite. Daar was ze maar al te blij om eigenlijk. 'Een ijsje raakt er altijd wel in bij mij.' Grijnsde ze even naar de jongen waarna ze kort een afgedwaalde pluk haar uit haar gezicht streek. Joey was een leuke gozer, qua karakter en qua looks. Een persoon die ze misschien later wel een vriend zou kunnen noemen. Kon ze hem gelijk ook eens opzoeken in Phoenix moest hij naar huis gaan tijdens de vakantie, dan verbleef ze wel bij haar oom desnoods. Die zou het dan ook wel leuk gaan vinden dat ze weer eens op bezoek kwam bij hen, ach daar was familie voor. Plus, dan kon ze ook gelijk informeren naar haar komende baby neefje of nichtje, want ja dat had ze ook al vernomen van thuis dat haar tante zwanger was.