This isn't the time to be sad

Het had hem lang gekost voordat hij zich weer eens hier begaf, al die tijd had hij zich vooral op studeren gericht, op goede cijfers en een hechte vriendengroep waarmee hij soms eens uitging in zanzibar omdat een van zijn vrienden een rijke daddy had. Hij moest niet klagen, hij was nog steeds een soort van populair en niemand deed hem iets dus dat was mooi meegenomen. Met een simpele beweging maakte hij de kledingkast open, pakte snel zijn uitgaanskleren en wurmde zich hierin. Gehaast deed hij zijn haren goed en deed nog een klein beetje aftershave op waarna hij het wel goed vond. Dit keer was het tijd om echt uit te gaan. Hij bekeek zichzelf even met een goedkeurende blik in de spiegel en betrapte zich erop dat hij zichzelf ijdel ging gedragen. Iets waar hij bij anderen een pesthekel aan had. Zijn ogen schoten nog snel naar de slaapkamer, hij had nu een eigen kamer, voor zo lang als het duurde. Zijn kleren waren wel netjes geordend en eigenlijk was zijn kamer best wel… leeg. De foto’s van vroeger hingen wel op maar echt opvrolijken deden ze de kamer niet. Hij zuchtte even, liet zijn haren voor zijn ogen vallen, en sloot toen de deur achter zich. Met een relaxte tred liep hij richting de uitgang van het complex waar hij zijn auto eens ging zoeken op de parkeerplaats. Met een kleine vorm van tegenzin dat hij eens zonder zijn vrienden uitging stapte hij in de auto en reed richting het centrum. Hij parkeerde soepel zijn auto en haalde de sleutel uit het slot om deze daarna in zijn broekzak te stoppen. Met een rustige tred liep hij in zijn shorts en zijn simpele v-hals t-shirt richting de ingang van de club en wachtte geduldig totdat hij eindelijk naar binnen kon. Zijn ogen moesten even wennen aan de duisternis, en zijn oren aan het knallende geluid van de muziek die zijn hart een slag liet overslaan. Hoe had hij dit kunnen missen?

Alsof hij niks anders wist dan dit liet hij zich neerzakken op de barkruk. Hij had bij zichzelf gezworen niet in een sleur te gaan raken als hij lange tijd geen vriendin zou hebben, maar hij begon zo langzamerhand te vrezen dat hij die sleur toch wel ging krijgen. Hij bestelde bij de barman gewoon een simpele water. Later misschien wist hij wel aan wat alcohol te komen, als hij geluk had. Om zich maar te gaan vermaken keek hij rond of er iets leuks was te zien en uiteindelijk werd hij zelf door een meisje benaderd die met hem wilde dansen. Dansen? Hij kon niet geweldig dansen nee, maar dat was van bijna iedere jongen zo. Hij probeerde het toch wat hem het gelach van het meisje opleverde en iemand waarmee hij een deel van de avond kon spenderen. Toch was ze niet… Iana. Het meisje dat hem sinds hij hier was aangekomen bijna had betoverd zoals ze was. Lief, spontaan maar ze was niet bang om hem voor schut te zetten. Dat had hij wel gemerkt toen hij in zijn ondergoed om de boom een liedje moest gaan zingen. Verschrikkelijk had hij het gevonden, maar nu kon hij er wel om lachen. Toen er een rustig nummer kwam danste hij nog even met het meisje en daarna vertrok hij weer naar de bar. Hij was eigenlijk te lang niet uit geweest, al zei hij het zelf. Hij had ook weer vaak lange dagen op het ijs gemaakt zodat hij zo min mogelijk kans maakte om Iana en haar vriend tegen te komen, waar hij geen zin in had. Hij was veel bij familie op bezoek geweest als hij een dag vrij had en in het weekend en zo had hij die maanden wel gevuld en was hij steeds meer op de achtergrond van Monica high geraakt in plaats van op de voorgrond waar hij in het begin was. Zoveel meisjes had hij nooit gehad, maar nadat Iana een vriend had en hij duidelijk niet meer interesse toonde in andere meisjes hield het gezwijmel rondom hem op en reageerden ze alleen nog als hij hen echt aandacht gaf. Al gebeurde dat niet vaak. Toen de deur weer openging keek hij even op wie er binnen zou komen, waarschijnlijk niet echt iemand die veel bijzonders was had hij zo het idee tot hij het bekende gestalte zag. Iana. Hij kreeg even grote ogen en bedacht zich wat hij het beste kon doen. Verstoppen zag nu ook zo stom uit bedacht hij zich dus het enige wat hij nog kon doen was zich dan maar laten zien. “Iaan?” Zei hij dus maar terwijl hij haar richting uitliep. “Iaan?” deze keer schreeuwde hij het boven de menigte uit. Een brede grijns speelde om zijn lippen en zijn ogen hadden een speelse glinstering zoals ze bijna altijd waren als hij vrolijk was. Ook al wilde hij het niet toegeven, zijn hart maakte een sprongetje toen hij het meisje zag dat zijn gedachten had gevuld. Maar toch, hij wist niet of ze nog bij Nick was, dus een echte avond op z’n chase’s zou er niet in zitten.

[flut titel maargoed :']
Gereserveerd voor Iana]

Iana had een bloedrode jurk aan die reikte tot net boven haar knieën. Eigenlijk best uitdagend maar dat maakte haar niets uit. Het was alweer maanden geleden dat Iana zich in de Bar Copa had begeven. Het schoolleven had haar in een grote sleur meegenomen waardoor Iana eigenlijk niet meer was uitgegaan. Nu het uit was met Nick voelde ze zich opeens vele beter. Het was net een hele last die van haar schouders was gevallen. Iana herinnerde zich nog goed de mijnen die ze door hem had gekregen. Hij ging altijd met andere meisjes uit, bedroog haar en loog er zelf een hele tijd over! Iana voelde hoe hand pijn begon te doen doordat ze er in volle woede had geknepen. Nee, zo'n realtie was voor haar tot geen herhaling vatbaar. Maar er was nog altijd één jongen die haar art had doen opwarmen. Hij had haar laten lachen, had haar zelf in haar bijna naakie naar buiten doen lopen! Een grijns vormde zich op haar gezicht toen ze daaraan dacht. Niemand kon gewoon die jongen overtreffen, Chase .. Iana beet op haar onderlip. Ach, wat miste ze die tijd. Het had nog geen minuut later moeten duren of Iana was met Chase uitgegaan. Maar Iana wist niet of ze Chase wel wilde smsen. Wat zou hij wel denken, na al die tijd dat ze met Nick was dat ze opeens tóch met hem uit wilde. Een schuldgevoel overviel haar, ja ze had Chase volgens haar wel wat pijn gedaan. Maar dat was zeker haar bedoeling niet geweest.
Iana nam met haar ene hand haar voorste lok haar vast en draaide die de goeie kant op in een mooie pony. Nog geen twee uur geleden had ze zich staan optutten voor de spiegel zodat élke lok in haar haar toch een mooi plekje had gekregen. Iana dacht na over hoelang ze er wel niet over had gedaan. Een uur? Langer? Iana wist nu het perfecte uur niet dus kon ze de tijd ook niet bepalen. Iana ging verder naar binnen en merkte opeens een jongen op die haar met evengrote ogen aankeek. Iana voelde een grote glimlach rond haar mondhoeken komen. "CHASSIEEEH!" Riep ze, overduidelijk met veel enthousiasme. Iana zag een paar jongensogen jaloers op haar vielen toen Iana naar Chase toeliep en hem in de armen viel. Iana drukte haar lichaam dicht tegen dat van hem, hing haar armen rond zijn nek. Na een tijdje knuffelen loste ze haar greep een beetje en keek Chase aan. Hij was blijkbaar net zo verbaasd als zij was, alleen was bij haar die verbazing in enthousiasme omgeslagen. Toen opeens besefte ze waarom hij zo zou kijken. "Het is uit met Nick.." Zei ze half als een mededeling. Iana was allang over haar breuk met Nick dus erg veel emotie gaf ze er niet aan. Nick was verleden tijd voor haar. "Hoe is het nu met je?" Vuurde ze een vraag op hem af. Iana voelde aan dat haar dag al niet meer stuk kon. Als Chase natuurlijk ook weer de oldy hem werd. Want hoe hij nu keek was echt .. weird! Iana grinnikte en gaf Chase een duwtje. "Lukt het nog? Heb je me zo gemist?" Vleide ze een beetje. Iana draaide haar gezicht naar de barman waar ze rap een twee baccardi's bestelde. Die werden voor haar geschoven en met een vriendelijk gebaar duwde ze het geld naar voren. "Hier." Zei ze, waarna ze Chase een glas in zijn handen duwend. Haar ogen dwaalden af naar een paar mensen die luidkeels mee schreeuwden met het liedje van 'So What' van 'Pink'. Iana moest zelf even lachen toen ze een halve nerd bij een veel te knap meisje zag staan. Die legde zijn arm rond de nek van het meisje die hem daarop een klap had gegeven. Iana grijnsde, dat had ze nog nooit meegemaakt. Gelukkig, want van die vieze jongens moest ze echt niet hebben. Maar Chase was dan natuurlijk een apart geval. Die was gewoon super leuk, über sexy en had gewoon het totaalplaatje van perfecte partner die ze altijd in haar hoofd had gemaakt. Met haar fel blauwe ogen keek ze Chase weer aan, wat had ze hem gemist zeg! Gewoon dat leuke snoetje van hem maakte haar glimlach groter. Ja, ze was super content dat Chase hier was. Zeker op de dag dat ze hem het liefst bij haar wilde hebben, de dag dat ze plezier wilde maken!

Chase keek het meisje voor hem verbijsterd aan. Ze was verbluffend, adembenemend en dat was echt zo, want na vijf seconden hapte hij naar adem terwijl hij ietwat ongemakkelijk over zijn barkruk heen en weer schuifelde. ‘Cola,’ mompelde hij toen naar de barman die hem ietwat raar aankeek. Keek hij soms alsof hij een spook had gezien? Was zijn gezicht zo verschrokken toen hij Iana weer zag? In nog geen seconde nadat hij zijn cola ophad voelde hij een omhelzing die zijn hart tien keer sneller deed kloppen. Die zijn hele geest op hol liet slaan, en toch wist hij dat ze onbereikbaar was, net zoiets vervelends als dat trucje wat hem nooit lukte, met je kin je ellenboog aanraken. Zo was het ook met hem en Iana; zo dichtbij maar onbereikbaar. De omhelzing werd verbroken en hij keek haar nog steeds net zo verbaasd maar ook verbijsterd aan. Ze was nog met Nick… dus hij kón haar niet hetzelfde geven, zo’n bom van enthousiasme. Door haar stond zijn hele leven op z’n kop; hij had gesmeekt aan god, ook al was hij niet zo gelovig, dat hij één kans kon krijgen. Maar die kreeg hij niet. Hij had zijn scharrels afgewerkt om het grof te zeggen, maar niemand… niemand was zoals Iana. Ongemakkelijk grijnsde hij waarna hij haar snel een antwoord gaf. ‘Wel goed, ik ben een tijdje uit de stad geweest, maar ik ben nu terug.’ hij glimlachte weer naar haar totdat haar volgende vraag kwam die zijn grijns tot een ongemakkelijk glimlachje toverde. Hij kon hier niet gaan zeggen dat hij iedere dag aan haar had gedacht, dat hij zich had bedacht hoe het zou zijn als ze voor hém had gekozen. Hoe het zou zijn als ze samen waren. Maar ach, nu ze het hem vroeg besloot hij maar een simpele ‘een beetje,’ te zeggen terwijl hij zijn schouders ophaalde. Shit, dit was ongemakkelijk.. al snel werd hem een bacardi in de hand gedrukt. Niet echt zijn smaak, maar nu goot hij alles wel erin dus het drankje verdween in twee slokken in zijn lichaam. Dat werd geheid een kater. Hij draaide zich toen naar Iana toe en zag haar de richting van de dansvloer uitkijken, hij richtte zijn blik waar zij hem op had gevestigd en grijnsde. Arme nerd, het meisje dat hij wilde kon hij niet krijgen. Alleen bij hem zat het net iets anders dan bij de nerd. Maar ach, hij moest zich toch óóit over Iana kunnen zetten?

Hij keek haar nogmaals aan. Ze was echt mooi. Een rood jurkje, net iets boven haar knieën, deed haar stralen en zijzelf straalde net zo hard mee. Áltijd was ze vrolijk, hoe ze het deed wist hij niet. Eigenlijk had hij haar nooit echt niet vrolijk gezien in de tijd dat hij haar kende. Hij moest lachen, de gedachten van hun waarheid doen durven spel. Eigenlijk kinderlijk, maar het had hem het hilárische beeld opgeleverd van Iana die in haar ondergoed over straat huppelde en liedjes zong, die koekjes van zijn zusje uit het koekjestrommeltje haalde. Hij grijnsde, hij herinnerde zich wellicht nog het beste hoe ze zelfs in haar slaap glimlachte, hoe ze zich in de dekens had gerold en in slaap was gevallen, hoe ze ’s ochtends heerlijk slaperig keek, net zoals hij, en het liefst nog een uur had willen slapen. Nu vielen die mooie blauwe ogen van haar hem alwéér op en hij glimlachte.
‘Mag ik deze dans van u?’ vroeg hij toen terwijl hij zijn hand naar Iana uitreikte en glimlachte. Een iets langzamer nummer dan net draaide maar dat deerde niet. Langzaam was niet altijd slechter of althans niet slechter dan zijn danskwaliteiten, want die waren om te huilen… vond hij.

[sorry, flutje =( ]

Iana zag hem naar adem happen waardoor ze moest lachen. Die was ook geen haar veranderd. Of hij nu komedie speelde of echt zo onzeker heen en weer schoof wist Iana niet. Zij voelde zich nu opperbest, ook al had ze gemengde gevoelens met dat Nick gedoe. Iana zwaaide met een hand voor zijn gezicht en lachte daarna ietwat vertwijfeld. "Een spook gezien?" Ze trok haar rechter wenkbrauw vragend op waarna ze plaats nam naast de kruk van Chase. Ze draaide zich een kwartslag op haar stoel zodat ze Chase recht kon aankijken. Hij zag er echt niet goed uit. Iana nam zijn hand vast en kneep er zachtjes in. "Ik ben er hé, Chase, ik, Iana!" Iana had het in een fluistering tegen hem uitgesproken en was blij hem te zien grijnzen. Daarnet had het net geleken alsof ie een spook had gezien en zich voordeed als een steen die zich koppig niet bewoog. Ze luisterde aandachtig naar wat hij zei en glimlachte vriendelijk, blij dat er echt niets was gebeurd. "Met mij gaat het ook goed hoor. Blij dat je 't vraagt." Dat laatste zei ze met een tikkeltje sarcasme omdat hij het haar helemaal niet had gevraagd. Er was echt iets met Chase en Iana maakte zich er echt bezorgd over. Ergens kon ze het wel al raden waar hij mee zat, met Nick natuurlijk. Iana zuchtte, schudde haar hoofd. Ze wilde niet dat Nick tussen hen beiden ging instaan, ze wilde haar vriendschap met Chase weer opnemen. Dat Chase zich daar niet goed bij zou voelen wist Iana niet. Een gewone vriendschapsband kon toch? Iana draaide haar hoofd een tikkeltje scheef en probeerde van zijn gezicht af te lezen waaraan hij dacht. Al meteen vlogen haar gedachten naar de herinnering van Chase en haar toen ze nog in die boomhut hadden gezeten. "Staat hij er nog?" Iana wist dat Chase wel zou weten waarover ze het had. De gedachte alleen al, Iana die zonder pardon in haar ondergoed het straat op was gelopen, Chase die in zijn ondergoed de boom was rondgelopen, het koekjes eten, liedjes zingen. Iana kneep haar ogen stijf dicht. Ze miste dat echt wel!
Iana liet haar blik over Chase gaan, hij zag er stralend uit! Iana beet op haar onderlip en sprong overeind. Ze trok hem van zijn stoel en sloeg haar armen weer om zijn nek. "Niet zeggen dat je maar een beetje aan me hebt gedacht Chase, ik heb véél aan je gedacht." Een grijns sierde haar gezicht terwijl ze Chase dicht tegen zich aantrok en haar greep daarna weer loste. Hij stelde voor om te gaan dansen en Iana trok haar wenkbrauw verbaasd omhoog. Chase en dansen? Had hij niet een tijd geleden gezegd dat ie er een hekel aan had? Iana nam zijn hand maar vast en samen gingen ze de dansvloer op. Alsof het allemaal zo voorbestemd was ging er een trager liedje in en Iana gooide haar armen over Chase zijn nek. Ze deed een paar passen naar voren, een paar naar links, dan weer naar rechts en zo bleven ze cirkeltjes draaien. Eigenlijk was het een soort van slow. Iana kon best goed dansen dus voor haar was dit allemaal geen enkel probleem. "Je doet het aardig!" Iana lachte en gaf hem een korte kus op zijn wang. Ze zag dat hij aan vele dingen dacht en wilde dat allemaal van hem afzetten. Met die kus wilde ze eigenlijk zeggen; 'kijk naar mij, ik sta hier nu, wees een wat blijer!' Iana liet zich meevoeren door de dans en toen die tot zijn einde kwam liet ze Chase los. ze glimlachte en klapte lachtend met haar handen. "Nooit geweten dat je zo goed kunt dansen!" Haar ogen bleven voor een moment in de zijne hangen. Pas toen er een nieuw wilder nummer inging voelde Iana de adrenaline opstuiven in haar lichaam. "Kun je iets van breakdance?" Iana maakte zich klaar en begon kleine pasjes te zetten, haar handen achter zich zettend en een flick achterwaarts te maken. Deze stijl lag haar wel, net zoveel als andere. Afwachtend keek ze Chase aan, zou die wat kunnen?

Chase slikte. Het sarcasme dat van Iana’s stem af had gedropen was alles behalve zijn bedoeling geweest. Met een onzeker glimlachje keek hij haar aan toen ze vroeg naar de hut. Natuurlijk stond die er nog, anders had zijn zusje hem compleet afgemaakt, en waarschijnlijk had Iana dat ook wel gedaan. Dat de gewone koekjes ondertussen waren vervangen door zijn zusjes, zoals zij het noemde, haute cuisine chocoladekoekjes zei hij maar niet. Dan waren zijn koekjes misschien wel op voordat hij er zelf een had gehad. En dan bedoelde hij het konijn van zijn zusje die zich had laten huisvesten in de hut en al het eten wat hij kon krijgen opat. Dom dier, maar dat kon hij natuurlijk niet tegen zijn zusje zeggen want dan zou ze in huilen uitbarsten en wéér schreeuwen dat hij een slechte broer was zoals ze dan mekkerde. Hij grijnsde even toen hij zich bedacht dat hij nog helemaal niet had geantwoord en hij keek haar weer aan ‘eh… ja, alleen hij is iets opgeleukt..’ zei hij toen terwijl hij zijn handen even door zijn haren haalde met een onschuldig glimlachje ‘zoals mister nibbles, het konijn van mijn zusje, mijn tv en koekjes.’ zei hij toen terwijl hij haar ietwat plagend aankeek. Hij hoopte van harte dat ze konijnen niet leuk vond, want dan had hij een excuus om het dier terug naar huis te brengen. Iana zei iets over hem heel erg missen, maar het was allemaal een beetje wazig. Hij deed heus wel zijn best om te luisteren, maar hij was nog steeds geschrokken dat ze nu ineens voor zijn neus stond, gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Hij was terug geweest naar Canada, waar hij Emmy had ontmoet, en daar had hij drie maanden lang gezeten zich klem zuipen en veel schaatsen, vooral véél schaatsen. Emmy was een lief meisje, een mooi meisje. Ze had rode haren die ze altijd in losse krullen droeg, groene ogen en een lieve lach. Kortom; eigenlijk was Emmy voor hem een tweede Iana. Maar zoals hij al zei; een tweede Iana. Hij kon het Emmy niet aandoen om Iana toch belangrijker te vinden en haar met Iaan te vergelijken en hij had, met moeite, hun relatie verbroken. Emmy had gehuild, hij ook. Maar nu nog steeds praatte hij met haar en hij moest zeggen dat hij nu beter met Emmy klikte dan toen ze samen waren. Morgen zou Emmy naar hier komen, een weekendje, en dat zou voor hem veel goeds betekenen: afleiding.
Hij moest hard grijnzen toen hij Iana’s opgetrokken wenkbrauw zag. ‘Ik ben echt beter geworden!’ zei hij toen zeer overtuigd van zichzelf terwijl er eindelijk een echt oprechte grijns op zijn gezicht verscheen. Iana greep de kans met hem te dansen aan en hij glimlachte blij waarna hij rustig meebewoog. Dit viel nog wel mee, hij had nog geen een keer op haar voeten getrapt, vond hij zelf. Toen ze hem een kus op zijn wang gaf keek hij even verschrikt op, maar glimlachte toen in de hoop dat hij niet bloosde. ‘Ik zei je toch dat ik beter ben geworden?’ zei hij toen spelend arrogant toen ze zei dat hij het aardig deed. Hij glimlachte toen naar haar en keek even weg. Eigenlijk, zou een vriendschapsband met Iana wel kunnen vond hij. Ze moest gewoon gelukkig zijn, en als dat met hem niet lukte was dat maar pech hebben, of niet?

Toen er een uptempo nummer kwam vroeg Iana hem of hij kon breakdancen. Nou, dat kon hij wel… als hij daarna in het ziekenhuis wilde liggen met meer dan tien botbreuken, dus dat leek hem niet zo’n goed idee. Hij keek haar toen aan en grinnikte, ‘Niet als ik nog heel wil blijven,’ zei hij toen met een glimlach op zijn gezicht en hij bleef even kijken hoe Iana losging. Ze was nog steeds die Iana die hij had leren kennen een tijdje geleden alweer. Die Iana die hij als zijn beste vriendin zag.
Nog geen twee seconden later voelde hij zijn mobiel trillen en pakte het ding met tegenzin uit zijn broekzak. Emmy. Hij keek even naar Iana en hoopte dat ze zag dat hij gebaarde dat hij even naar buiten ging. ‘Ems?’ vroeg hij toen hij eindelijk buiten stond waarna hij slikte. Kwam ze vanavond al?
‘Maar, hoezo?’ vroeg hij toen met een lichte tegenzin in zijn stem. Kennelijk was haar vlucht vervroegd omdat een andere vlucht was geannuleerd ofzoiets, het kwam erop neer dat hij óf nu moest gaan en Iaan achter moest laten óf dat Iana maar met hem mee kwam, wat misschien wel voor rare taferelen zou gaan zorgen. Maar daartegenover stond dat hij Iaan niet zomaar achter wilde laten hier nu hij haar eindelijk weer had gezien. nadat hij ophing ging hij terug naar binnen en zocht Iana op. ‘Bij deze ontvoer ik je,’ zei hij toen lachend waarna hij uit een automatisme haar hand vastpakte en haar voorzichtig meetrok richting zijn auto met een glimlach op zijn gezicht.

Iana trok haar wenkbrauwen vragend op toen hij zei dat de hut er wat opgefleurd was. Iana hoopte eigenlijk dat hij was zoals zij hem hadden achtergelaten maar blijkbaar waren er een aantal aanpassingen gebeurd. Iana hield haar hart vast toen Chase zei wat het was. "Een koníjn?" Ze had het iets luider uitgesproken als bedoeld. "Wat moet ze daar nou mee?" Iana zag zo al dat konijn overal rond huppelen en heel die hut vol leggen met keutels. Bâh, verschrikkelijke beesten. Al waren ze wel fluffy en schattig. Iana zag op zijn gezicht dat hij het ook al zo rot beesten vond dus haalde ze opgelucht adem. Iemand beledigen of kwetsen met zulke dingen wilde ze niet. Al moest je wel héél gevoelig zijn om daaraan te lijden. Iana liet Chase rustig uitpraten over wat er nog allemaal was bijgekomen en lachte. Mister Nibbles, betere naam kon gewoon niet. Een tv en dergelijke dat stond haar wel aan. Het deed haar fantasie meteen gaan naar een avondje film waarin ze met Chase naar zo'n romantische film keek. Iana schudde haar hoofd, dat was een wel zeer foute gedachte! Iana herstelde zich vlug zodat ze zich weer kon concentreren op Chase. "Ik zou er graag nog eens naar toe gaan, het brengt zo leuke herinneringen met zich mee." Iana glimlacht en keek Chase doordringend aan. Hij zou vast wel weten over wat ze het had. Ze mistte vooral die koekjes, die zo lekker smaakten. In elke winkel had ze rondgeneusd maar niemand had zulke lekkere koekjes als die van Chase. Kwam waarschijnlijk ook omdat Chase er toe bij zat en Iana meer op hem lette dan op de koekjes en ze dan 'lekker' vonden. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Haar ogen gingen weer terug naar de nerd die het meisje op een heel perverte manier wilde aanraken waardoor algauw een klap had gekregen. Iana moest zachtjes lachen, ze kon het niet laten zich recht te stellen. "Be right back." Zonder Chase aan te kijken stapte ze op de nerd af die afgewezen langs de kant ging staan. Het was duidelijk dat ie helemaal niet wist wat ie verkeerd had gedaan. "Minder dom grijnzen, subtieler aanpakken, lenzen en beter kleden." Ze keek de nerd met een schuin hoofd aan en knikte daarna. "Je bedankt me later wel." De nerd keek haar stomverbaasd en terwijl Iana half lachend terug naar Chase stapte. Nog één keertje draaide ze haar hoofd en zag de nerd dankbaar knikken. Iana knikte op haar beurt en ging daarna weer bij Chase staan. Het breakdance liedje was nog altijd aan de gang maar omdat ze zag dat Chase er zich prety ongemakkelijk bij voelde nam ze hem bij de arm en loodste hem mee naar buiten. Dansen was niets voor Chase, jammer maar helaas. "Ik kon je gezicht niet langer meer aanzien." Iana lachte en haakte haar arm in de zijne. Pas toen hij aankwam met een soort van 'moet even weg' keek ze hem niet begrijpend aan. Iana besloot dan maar op een bankje te gaan zitten en te wachten tot wanneer ie terug zou komen. Het moest vast belangrijk zijn want het had enkele minuten geduurd vooraleer Chase terug kwam met een gezicht dat onweer voorspelde. "W-wa?" Iana kon haar zin niet afmaken of Chase had haar al in een auto gedropt. Stomverbaasd keek ze Chase die aan het stuur ging zitten. Het idee van een 'ontvoering' zinde haar wel maar waar bracht hij haar naar toe? "Verklaring." Eisend draaide ze haar gezicht naar Chase die zich leek te haasten, waarom?
Pas toen ze een luchthaven zag werden haar ogen groot van de verontwaardiging. Stond er hier iemand voor Chase? Iana stapte vertwijfeld uit toen ook Chase dat deed. Een meisje stond glunderend te kijken naar hun auto en kwam al roepend op Chase op hem af. Iana deed een stapje opzij en wist niet meteen wat ze moest zeggen. Ging Chase nu zeggen dat hij een meisje had? Kon ie ook wat vroeger gezegd hebben eigenlijk.. Iana gooide haar armen over elkaar en besloot maar in de auto te gaan zitten. Ze ging plezier maken mét Chase alléén en nu komt er daar nog een wíjf tussen. Iana wist dat ze jaloers was, puur omdat zij ook Chase had gemist en alleen met hem wilde zijn. Iana zuchtte, sloot het portier achter zich en besloot wat smsjes te versturen. Tegen die tijd zouden die twee wel al uitgeknuffeld en gepraat hebben. Hmpf, jaloezie kon erg zijn.

Hij had gelachen om de acties van Iana, hoe ze het hulpeloze nerdje te hulp was geschoten. Het grappige was dat hij de nerd kende, ofja, hij had hem wel eens over dezelfde gang als zijn kamer zien struinen terwijl hij vlijtig zijn brillenglazen was aan het poetsen met zijn poetsdoekjes. Vaak had hij zich kapot gelachen om de hoog opgetrokken sokken en zich in slaap gelachen met dat beeld. Maar ach, misschien veranderde deze super-nerd nog wel in een superman. Al schatte hij die kans zeer klein. ‘Het konijn van mijn zusje, trouwens,’ mompelde hij toen terwijl hij soepel stuurde en een glimlach om zijn lippen speelde. ‘geen zorgen, het dier had een hok,’ zei hij toen verdedigend voordat ze rare ideeën kreeg over dat morm… dier. ‘Ik zal je zo snel als mogelijk nog eens meenemen, okee?’ zei hij toen terwijl hij haar even aankeek en glimlachte naar haar. Hij wilde die oude tijden met haar terug. En misschien, als ze hem die kans bood, wel meer. Hij wilde beter zijn, voor háár. Hij stuurde door een scherpe bocht en hoorde de banden iets piepen. ‘zo snel rij ik toch niet?’ zei hij toen met een pruillipje tegen de auto. ‘Verklaring?’ vroeg hij toen terwijl hij iets harder op het gas trapte en met een lichte honderd over de landweg racete. ‘Verklaring; we gaan iemand ophalen,’ zei hij toen ‘en nu ik je eindelijk weer zie, wil ik je niet weer kwijtraken.’ zei hij toen terwijl hij stuurs voor zich uit bleef kijken dat hij haar het liefst had gezoend, en haar beloofd eeuwig trouw te zijn aan haar vertelde hij er niet bij. één omdat ze samen was met Nick en twee omdat dat hem nu niet uitkwam.
Hij werd enigszins nijdig omdat hij Iana hiernaartoe moest meesleuren en het haar duidelijk niet zinde. Hij kon niet tegen Emmy zeggen dat ze moest ophoepelen. Dat was onmogelijk, maar op haar donder geven zou hij zeker wel. Dit zou zíjn avond zijn. Niet die van Ems en hem. Hij stapte toen uit de zwarte audi, maar hoe hij zijn best ook deed, die glimlach toen hij ems zag stralen en zwaaien kon hij niet van zijn gezicht halen. Hij was blij haar te zien. Zijn zusje van een andere moeder zoals hij haar noemde. Zijn steun en toeverlaat toen hij die nodig had. Hij zag dat emms blik zich even op Iana richtte en toen in een frons veranderde. ‘Stoor ik?’ vroeg ze Chase toen en hij schudde zijn hoofd. ‘Niet echt,’ zei hij sarcastisch waarna hij toch glimlachte. ‘Ik heb je gemist, jij gekke meid,’ zei hij toen waarna hij haar vriendschappelijk omhelsde en haar koffers aannam. ‘Zal ik je maar met rust laten dan?’ vroeg ze hem toen waarna hij haar dankbaar aankeek. ‘Vind je het heel erg?’ zei hij toen waarna ze grijnsde. ‘als dat die Iana is, moet je die kans grijpen knulletje, dan ga ik je niet in de weg staan. Breng me naar je kamer en feest erop los!’ ze grijnsde en dat maakte Chase een stuk gelukkiger. Hij liep weer richting zijn auto waar hij Iana nogal jaloers zag zitten en hij moest met moeite een glimlach onderdrukken. ‘Dat is Iana,’ zei hij toen tegen Emmy. ‘Zet me dus niet meteen voor schut,’ zei hij toen smekend maar nog voordat hij zijn zin had afgemaakt was Emmy vrolijk ingestapt en had zich al uitgebreid aan Iana voorgesteld als Emmy.
Hij schoof weer in zijn stoel toen gebeurde wat hij vreesde; emms begon weer eens teveel te praten. ‘Dus jij bent Iana? Och, Chase heeft het íédere dag over je gehad! Om gek van te worden!’ zei ze toen vrolijk ratelend ‘weetje, hij heeft íédereen afgewezen, omdat hij jou nog te leuk vond..’ zei ze toen en Chase draaide zich met een dreigende blik om. ‘Emms?’ zei hij toen met een kuchje en hij zag Emmy rood worden. ‘Dankje,’ zei hij toen waarna hij de motor weer aanzette en deze grommend tot leven kwam. Met plank gas schoten ze vooruit en reden in een sneltreinvaart richting het wooncomplex waar zijn kamer lag. Hij zette Emmy af, gaf haar de sleutel en grijnsde. ‘Sluit me niet buiten he,’ zei hij toen met een knipoog waarna hij zuchtte toen ze het gebouw in verdween. Hij gaf weer gas, maar deze keer niet terug naar bar Copa, maar naar iets wat hen beiden herinneringen bracht. Hij zette na zo’n twintig minuten de auto op de handrem en haalde de sleutel uit het contact. ‘Kom miss Iana, ik laat je wat zien.’ zei hij toen waarna hij grijnsde, de hut was inmiddels van hout, maar aan de binnenkant hingen de doeken nog steeds, er hing een klein lampje aan het soort houten plafond en hij keek even naar het mormel in het kooitje. ‘Hoi mormel,’ zei hij toen lachend terwijl hij het etende langharige konijn bekeek. De tv was aanlokkelijk maar dat deed hij nu maar niet. Even keek hij of Iana kwam. Hij glimlachte onschuldig naar haar ‘Vind je het heel erg dat de avond anders gaat lopen dan je dacht?’ zei hij toen ‘ik dacht dat ik breng je er nog eens snel heen nu wel goed zou zijn..’ zei hij toen iets onzekerder.
Zijn ogen ontmoetten de hare terwijl hij op zijn lip beet. Wat als hij het nu juist helemaal had verpest?

Iana bleef een lange tijd in de auto zitten en kon er niet aan ontsnappen. Ze zat middenin een auto waarin straks Chase haar zou vertellen dat dat mens zijn meisje was en die hier in Monica kwam inwonen. Iana zag zo het ramp scenario al aankomen en kneep haar ogen stijf op elkaar. Dit vond ze echt niet grappig. Zeker niet toen ze door de voorruit keek en ze Chase lachend het meisje zag omhelzen. Ja, het was zover. Het tweetal kwam breedlachend de auto in en ze hoorde nog net wat Chase zei. "Sure." Iana zette zich wat rechter maar kon die 'sad' face toch niet van zich afzetten. Net zoals als je huilde en je wou stoppen je juist nog meer ging huilen. Iana besloot om straks gewoon uit te stappen en te voet ergens naar toe te gaan. Misschien dat ze daar nog een paar vriendinnen zou bellen. Ze was helemaal niet van plan om de hele tijd als een schoothondje achter die twee aan te sjokken. Pas toen het meisje zich in de auto had gezet en aan één stuk door ratelde trok ze haar wenkbrauwen op. Wat ze zei ging helemaal niet als een vaart langs Iana heen, het bleef een lange tijd in haar hoofd vooraleer ze goed en wel besefte wat die allemaal gezegd had. "Emmy, right?" Iana keek het meisje wat onwennig aan. Ze probeerde alles een beetje goed te maken door een glimlach op haar gezicht te plaatsen. Vooraleer Chase op de gaspedaal drukte vlamde Iana de auto uit en schoof vanachter naast het meisje. "Ik dacht dat je met hem samen was", fluisterde ze prevelend in haar oor. Emmy keek haar met een O.0-face aan vooraleer ze in lachen uitbarste. Iana bleef in tegenstelling tot Emms zeer kalm zitten en draaide haar hoofd geïrriteerd wat schever. Van waar kwam dat wij..-meisje? Vast en zeker zo'n land waarin ze uren aan een stuk lachten, babbelden en alles rozengeur en manenschijn was. Iana moest er bijna van walgen. Ze kon dan wel een héél vrolijk meisje zijn, als ze zich vergelijkte met Emmy dan kon ze zich er toch gemakkelijk uithalen. Iana was niet zo'n tettergat, zij hield meer van de rustigere conversaties. "Neeh joh, ik ben even met hem geweest maar lang heeft dat niet geduurd! Hij had het steeds over jou.." Iana keek Chase vanuit haar ooghoeken grijnzend aan. Zozo, dat wist ze dan ook weer. Vlug richtte ze haar aandacht quasi meelevend op Emmy. Iana wist hoe vals ze nu was maar stiekem was ze héél erg blij dat die twee niet samen waren. Waarom? Daar kon ze nog niet meteen een antwoord op verzinnen. Nick bleef haar dierbaar maar ook Chase was voor haar een speciaal iemand. Iana slikte, de laatste tijd had ze nogal wat problemen met jongens en dergelijke. Nick, Wyatt, Darren en nu Chase! Tjeez.
Toen Chase in volle vaart was vertrokken met rijden kon Iana een lachje niet onderdrukken. Natuurlijk zou die gefrustreerd zijn dat Emmy haar mond had voorbij gepraat en dat kon Iana best wel begrijpen. De auto stopte voor het gebouw met de kamers en Iana keek het meisje met een vriendelijke glimlach aan. "See ya." Iana knikte een bedankje dat Emmy wel begreep. Ze knipoogde naar Chase en liep daarna richting de deur. Iana nam die tijd in door uit de auto te stappen en ging zonder iets te zeggen terug naast Chase zetten. Straks zou ze wel wat uitleg vragen, daar was nu de tijd nog te onrijp voor. Nu moesten ze allebei genieten van de tijd die ze samen hadden, als vrienden. Iana slikte bij dat laatste, het klonk zo wrokkig in haar hoofd. 'Vrienden'. Iana wist dat er meer achter zat en wilde daar zeker eens over praten met Chase, dat moest. Toen ze halt hielden aan een wel zeer bekende blik hield ze haar adem in. Ze moest het toch even vatten dat ze hier naar toe gingen. Iana stapte uit, de plek in zich opnemend en diep door haar neusgaten snuivend. Ze kon zo de herinneringen voelen, proeven op het tipje van haar tong. Iana keek Chase dankbaar aan. Ze had deze plek gemist, mét Chase. Slenterend naar de hut merkte ze dat die uit hout was gemaakt en het konijn in een kooi zat. Oef, gelukkig. "Hyaah, beestieweestie." Iana stak haar vinger door een gaatje en aaide het beestje over z'n neus. Ergens vond ze dat beest nog wel sympathiek, tot zover een konijn sympathiek kon zijn. "Zo Chasie." Iana ging zitten op de o zo vertrouwde zetel en sloeg haar rechterbeen over haar linker. "Ik wil eigenlijk wel een verklaring voor al dat geratel van Emmy."

[oei, k heb weer 'n flutje o.o mn hersenen zijn vermoeid ofzo o.o]

Chase had zijn nagels in het leer van het stuur geboord toen Emmy zo was gaan praten, daarom deden zijn vingers nu behoorlijk pijn, en daar had hij nog geen spijt van. Hij schudde even zijn hoofd. Het kind was wat hij wel leuk vond; vrolijk en lief, maar daarnaast was het een ware bloedirritante flapuit. Jammer genoeg, want sommige dingen kon hij dus blijkbaar niet aan Emmy vertellen, en daar baalde hij wel van, maar ach, Emm had zo snel gepraat dat Iana het vast niet had gehoord. Hoopte hij. Hij bekeek Iana die vrolijk op het pluizige geval afliep en troetelig tegen het dier begon te praten waarvan hij bijna over zijn nek ging. Dat beest kreeg meer aandacht dan hij als hij niet oppaste. Hij zuchtte even terwijl hij ongemakkelijk rondkeek. Wat zou er nu door Iana heengaan? Zou ze het hier hebben gemist? Of was het haar allemaal maar teveel herinneringen…die ze niet wilde kennen? Hij zuchtte even kort en haalde zijn handen door zijn haren. ‘Herinner je het je nog?’ vroeg hij toen ietwat onzeker terwijl een glimlach om zijn gezicht speelde. Hij wist alles nog, álles. En als zij dat deed, zou hem dat meer dan blij maken. Hij wist dat Iaan met Nick was, en dat hij geen schijn van kans zou maken, en dat hij zich over haar heen moest zetten, maar hij was zo blij dat ze nu bij hem was, al was het voor de gezelligheid. Hij liet zich in de andere zetel ploffen en zijn hand verplaatste zich naar het ijskastje. Er zat daar echter geen alcohol in, maar gewoon frisdrank. Cola wel te verstaan in zijn geval. Hij pakte een flesje en gaf het andere aan Iana. ‘Ik zorg wel dat je hier niet dronken de plek verlaat,’ zei hij toen. ‘Zie je hoe volwassen ik ben geworden,’ plaagde hij toen waarna hij haar een keer in haar zij prikte en glimlachte.

‘Jij wilt vanavond wel heel veel verklaringen,’ zei hij toen mysterieus en hij glimlachte even. ‘Emms praat gewoon teveel, veelal onzin.’ Zei hij toen de vraag ietwat ontwijkend. ‘Ik vond gewoon niemand echt zó leuk.’ zei hij toen terwijl hij zijn schouders ophaalde. Als ze nu maar niet verder ging vragen want dan was hij de zak. ‘Dus Iana, hoe gaat alles nu met jouw leventje?’ vroeg hij toen nieuwsgierig terwijl een glimlach om zijn lippen speelde. Als ze eens zou weten wat hij allemaal had meegemaakt daar in Canada. Hij was echter benieuwd naar wat zij had te vertellen en besloot daarom niet meteen zijn hele leven uit te kotsen zoals zijn broertje dat dan zei als ze bij familieweekend weer eens alleen gezeur hoorden van zijn tante. Hij grijnsde even. ‘Of heb jij niks interessants meegemaakt toen ik weer terug was naar Canada?’ zei hij toen nieuwsgierig, ook al leek hem dat wel onwaarschijnlijk; dat ze niks had meegemaakt. Misschien had ze wel een heleboel meegemaakt en dat wilde hij graag weten, gewoon als vriend zijnde. Want dat was hij; haar vriend. Niet in de zin van een relatie… maar gewoon vriend. ‘trouwens iaan?’ zei hij toen ‘je ziet er goed uit,’ zei hij toen ‘en dat is niet een of andere goedkope versiertruc, okee?’ zei hij toen zacht lachend terwijl er blosjes op zijn wangen verschenen, ze zag er echt fantastisch uit. Gewoon op z’n Iaans zoals hij dat dan vond. Ze hadden hier sowieso een hele andere stijl dan Canada, en de stijl hier beviel hem meer.
Hij glimlachte weer naar haar. ‘En… hoe gaat het met Nick?’ vroeg hij haar toen ietwat onzekerder. Hij had haar zo lang niet gezien… zoveel vragen had hij voor haar, maar hij wilde haar niet meteen overrompelen.