De kamer van Christian, Mac en Esther <3

Christian had omwille van een kamergenote die hij amper zag, maar een nieuwe kamer gaan aanvragen. De vrouw van de balie had verteld dat het een kamer van drie zou zijn, maar dat ze de namen nog niet kon zeggen dus hij stond voor een verassing. Met een grijns begon hij al zijn spullen maar weer in te laden en even viel zijn blik op een foto, een foto van een jongen met licht bruin haar en bruine ogen. Even voelde hij een steek door zijn hart gaan, maar hij moest verder. Zonder nog enige vorm van oponthoud pakte hij verder in waarna hij de kamer uit liep en naar het volgende verdiep ging. Een jongen die rond zijn leeftijd draaide helemaal vol getatoeërd, stoote per ongeluk tegen hem aan maar Christian liet het maar gaan. Even wreef hij over zijn schouder, daar stond de enigste tatoeage die hij ooit had laten zetten, en dat was ook de enigste die er ooit zou te staan komen op zijn lichaam. Aangekomen bij kamer 340 duwde hij de deur open, meteen drong de geur van schoonmaakspullen zijn neus binnen en snoof hij kort. Hij zwierde zijn tas maar neer op het middenste bed en keek even kort rond. Hij had gezorgd dat ze een vrij luxueze kamer hadden, dat ter behulp van het geld dat hij nog opzij had staan. Er stonden drie twee persoonsbedden, een grote plasma tv die in de muur verwerkt zat met een geheel suround systeem en nog wat andere zaken, hun kleerkasten waren ook vrij groot dus ze konden er genoeg in kwijt. Met een grijns plofte hij neer op zijn bed en haalde allereerst de foto's uit zijn tas en zette die neer op zijn nachtkastje, een paar zonder kader hong hij op de muur achter zijn bed met duimspijkers vast. Zo, en nu werd het afwachten op wie zijn kamergenoten waren. Ergens hoopte hij op bekende, want hij had geen zin om met twee noezen op de kamer te liggen, en al helemaal niet als het nerdjes waren of wat dan ook. Nee, gewoon mensen zoals hem en dan zou alles wel goed komen. Kort taste hij met zijn vinger vlak naast zijn oog en voelde daar de wond nog zitten. Die zou wel snel helen waarschijnlijk, en zo niet, tja dan moest hij maar iets stoers verzinnen hoe het er gekomen was ofzo. De jongen wandelde naar de muziek instalatie en zette een cd van Robert Abigail op, het volume draaide hij wat meer open. Vervolgens legde hij zich weer neer op zijn bed en sloot kort zijn ogen. Wachtend op de twee anderen.
[Waarschijnlijk mijn laatste post vandaag, because i'm going to Enrique Iglesias.]

Op haar gemak en rustig liep Mac naar een of andere chagrijnig uitziende vrouw die zich achter een balie geplant had. Zij was zo te zien degene bij wie ze haar spullen kon terughalen die ze daar had neergezet om eerst even rond te lopen en waar ze haar sleutel zou kunnen ophalen. Ze was eigenlijk wel benieuwd met wie ze precies op de kamer zat, de namen was ze nog niet tegengekomen op het papier waar haar nummer op stond. Wat ze wel kon vinden en kon formuleren was hetgene dat het er twee waren, wat best uitzonderlijk was. 'Hallo mevrouwtje. Mag ik mijn sleutel en mijn spullen pakken?' vroeg ze aan de vrouw die over de rand van haar ronde brilletje uittuurde. Ze knikte even kortaf en ging weer verder met het computeren of wat ze dan ook aan 't doen was. 'Nou, oké dan.' zei ze dan ook net zo kortaf terug en ze streek een lok van haar rode haar terug op de geschikte plaats. Haar hakken tikten terwijl ze opzij liep om de juiste sleutel van het haakje af te halen en bukte om haar koffer te pakken waar haar naam op stond. Nou, dat was het dan vast wel. Ze gunde de vrouw geen blik meer en haar ogen vonden alsnel het sillhouet van de trappen die ze moest betreden. Ze sleepte haar koffer achter haar aan en had door dat ze gelukkig maar een trap om hoog moest, wat anders niks ging worden met die zware koffer van d'r. Nou, lekker services, die vrouw stak ook geen poot uit om even te helpen.


Haar blauwe ogen volgden de nummertjes en kwamen uiteindelijk op het goede cijfer. Ze zette haar koffer even neer om haar gekrampte arm wat vrijheid tegeven en stak de sleutel in de deur. Mac klopte niet want door de sleutel in het slot hoorden degene die er al was of al waren het vast wel dat er iemand aan de deurknop zat te trekken. Ze drukte de deurklink naar beneden en gooide de deur open. In eerste instantie zag ze niemand, dus besloot ze nog eventjes niks te zeggen. Ze sleurde haar koffer mee naar binnen en sloot de deur achter haar dicht. 'Haaaai!' zei ze toen maar om het wat te verduidelijken zodat degene die hier maybe binnen was het wel zou merken. Met een glimlach op haar gezicht zette ze de koffer neer nadat ze iemand op het bed had gezien. Én dat was iemand die ze kon, het was Christian die Italiaan die ze ergens op het strand was tegengekomen. Toevallig! Of hij nou sliep of niet, ze wist het niet, maar ze deed zo zachtjes mogelijk om hem te laten schrikken. Ze sloop even richting hem en toen ze zich voor hem had geplend kietelde ze hem even op zijn arm. 'Haai Italiaan, ken je me nog?' zei ze, waarna ze even kort en speels knipoogte. Hmm, de andere was er blijkbaar nog niet.

Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Net wakker geworden dus haar haar zag er ook ontploft uit, net een afro kapsel. Nouja, zo hoefde ze het ook weer niet te noemen, maar figuurlijk dan. Vermoeid had ze zich aangekleed, niet goed uitgeslapen, ondanks dat het inmiddels al na twaalven was, was ze doodop. Pas om half vijf lag ze in haar bed. 'Mevrouw Marylin Campbell, ben je daar?' Er klonk een stem. Een oud-wijferige stem. Erg irritant. In haar pyjama deed ze open. Het was geen roomservice, geen Die Hard-lid. Nah, de deur kon zo weer dicht toch? Iets wat ze ook van plan was te gaan doen, maar de vrouw met grijs haar en het vaste brilletje hield de deur tegen met haar linkerhand. 'Jongedame, er is een nieuwe kamer voor je geregeld. Met twee kamergenoten, ik zou ervoor zorgen dat je nu je spullen inpakt en verhuist naar kamer 340.' Esther werd er duidelijk chagrijnig van als iemand haar beveel en commandeerde dat ze iets moest gaan doen, maar deze keer kon ze er ook niets anders aan doen dan gewoon te luisteren. ''Ja, mam,'' bromde ze, maar wel zachtjes en onverstaanbaar. De vrouw bleef duidelijk in de deuropening staan, wat haar duidelijk irriteerde, waarschijnlijk wachtend tot zij klaar was en ze het sleuteltje van haar 'oude' kamer kon bemachtigen om weer aan een ander slachtoffer te kunnen geven. ''Mag ik even wat privacy, ik sta hier nog in m'n pyjama, you see? Ik wil me even aan kunnen kleden, you know?'' Zei ze met een luide stem, en een zure blik op haar gezicht. Hierbij sloot het vrouwtje zonder naam de deur en wachtte daar blijkbaar tot ze klaar was.

Na al dat gehannes van aankleden, inpakken en een conversatie met de werknemer die haar uit haar kamer haalde, was ze eindelijk haar koffer een verdieping omhoog aan het sleuren. De trappen op, een hatelijk iets. Lucky her, dat ze maar één koffer had. Meer had ze niet nodig, al die bullshit voor kleding. En make-up. Blergh. Zoals dat Regina-tutje, iel gewoon. De treden zelf op gaan was opzich wel easy, maar de koffer omhoog sjouwen was een stuk minder gemakkelijker. Nog drie treden, nog twee en nog één. Ze slaakte een zucht en plaatste daarna de zwarte koffer weer op haar wieltjes, waarna ze hem de hal meetrok, op zoek naar kamer 340. Van de vrouw had ze een sleuteltje gekregen om de deur open te maken, al zou dat haast niet nodig zijn. Ze was benieuwd wie haar andere twee kamergenoten waren. Hopelijk echt niet Regina of iets. Als ze nu wéér met zo'n huppelkutje opgescheept zat, het kon nog eens hun dood worden. Ze had eerst met Tiffany op de kamer gezeten. Gelukkig voor die blondie dat ze er niet vaak was. Esther kuchte zachtjes, met haar ene vrije hand voor haar mond en bekeek daarna de nummerbordjes die op de deuren hingen. Ze zat in de buurt, nog twee te gaan. Nog één en ja, haar kamer. Nou, daar was ze dan. Klaar voor een nieuwe start? Nee, dat niet. Hopelijk wel een betere zelfbeheersing, tenminste... Dat lag aan haar kamergenoten, niet aan haar. Ze legde haar vrije hand op de deurklink en trok die naar beneden, die vrijwel ook meteen open ging. Ja, zoals ze al had gedacht, de deur was los. Mooi, dan hoefde ze die opgeborgen sleutel niet meer uit haar tas te halen. Ze rolde de zwarte koffer naar binnen en keek even rond. Wauw, een stuk groter en veel beter dan haar vorige kamer. Er stond een grote Plasma TV, een surround systeem, drie tweepersoonsbedden. Haar geluk kon niet op. Van blijdschap kwam er een échte glimlach op haar gezicht te staan en haar ogen straalden. Meteen ging haar blik naar haar twee kamer genoten nadat ze de kamer had bewonderd. Een jongen... Het was Christian! Natuurlijk een Die Hard lid, just like herself. En Mac! Nog een Die Hard lid! Dit was geweldig. Ze kon wel een gat in de lucht springen, wat ze natuurlijk niet deed. Ze zette haar koffer opgelucht normaal neer en sloot de deur achter zich dicht van hun kamer. ''Wauw,'' wist ze als enige woorden uit te brengen. ''Wauw, dit is fantastisch! Met jullie twee op deze geweldige kamer...'' Ze viel even stil. Een smerig grijnsje kwam op haar gezicht te staan. ''Wie van jullie heeft een werknemer van de receptie in elkaar geslagen om een veel betere kamer te hebben?'' Vroeg ze met een geïnteresseerde blik in haar ogen, waarbij ze naar haar bed liep en erop ging zitten, terwijl ze haar koffer gewoon liet staan op de plek waar ze hem had neergezet. Het bed veerde heen en weer. Geen waterbed, mooi. Ze haatte dat, vooral als het snel lek ging. Een heerlijk zacht matras. Snel trapte ze haar afgesleten sneakers uit en ging erop liggen. Dit moest wel de zevende hemel zijn. Ach, ze moest niet overdrijven. Maar dit lag veel en veel lekkerder dan haar vorige bed natuurlijk. Hoeveel mensen zouden hier vanaf weten, van deze kamer? En hoeveel mensen zouden er jaloers zijn als ze wisten dat drie Die Hard leden één van de mooiste kamers hadden? Ze grinnikte en draaide haar hoofd naar links, haar twee kamergenoten.

De luide bassen van de muziek dreunde door zijn lichaam heen. Dit was perfect, zo kon hij perfect tot rust gaan komen. Geen stress, geen gedachten, geen pijnen gewoon rust. Dit nam hem weg van alles wat hij had meegemaakt back home. De jongen ademde diep in en staarde naar de plafond. Nog steeds was er niemand van zijn kamergenoten gearriveerd en dat baarde hem best wel zorgen, een plotse haai haalde hem uit zijn wereldje, hoewel hij geen zin had om recht te komen. De stem had bekend geklonken, een meisje dat hij kende. Al kon hij er geen naam op plakken, haar gezicht wist hij nog perfect voor zich te halen, en ook de plaats waar ze elkaar hadden ontmoet. De Palapa, daar had hij het meisje gezien, als hij het zich goed herinnerde had ze een rood/bruine haarkleur. Een plotse kriebel op zijn arm deed hem uitiendelijk rechtkomen, met een grimas keek hij haar aan. 'Hm, Mac toch? Hoe kan ik jou nu vergeten?' Sprak hij met een grijns tegen haar. Mooi, dit was een goede kamergenote, dus als die ander dan plots kut zou zijn dan zouden hij en Mac zouden diegene dan wel eens gaan irriteren. Ja, dat was een goed plan vond hij wel. Nu was hij wel nog meer benieuwd naar de volgende kamergenoot die zou binnen dwarrelen.
En alsof hij geroepen had kwam er nog een meisje binnen wandeen, tot zijn grootste verbazing was het Esther. Met een grimas tot achter zijn oren keek hij haar aan. Nice, een vriendein en iemand van de vereniging sliepen samen met hem op de kamer. En wat voor een kamer. Met een grijnsje keek hij haar aan en luisterde naar wat ze zei. Het was haar dus ook opgevallen dat deze kamer groter was dan de andere. Mooi, eigenlijk waren een drie of viertal kamers van deze verdieping zo ingedeeld en voorzien voor de personen met tja 'geld' of gewoon 'veel overtuigingskracht' en hij had stiekem beide. Haar vraag deed hem even opkijken. 'Er is niet geslagen geweest feitelijk. Ik had nog wat geld opzij staan en ik wou natuurlijk een van de betere kamers.' Grijnsde hij kort. Vervolgens veerde hij overeind en wandelde naar de stereotoren en zette hiervan het geluid wat zachter zodat ze niet hoefde te schreeuwen naar elkaar. 'Dus, ik neem aan dat jullie twee elkaar al kennen?' Sprak hij met een grijns tegen hen waarna hij droogjes naar een sofa liep die wat aan de kant stond en zich daarin neer zette.

Christian vertelde dat hij deze kamer had gekregen door middel van wat geld aan te bieden. Mooi, maar beuken was natuurlijk leuker geweest. Een beetje met bewondering zat Esther te luisteren, maar liep ondertussen wel naar haar koffer om die naar haar bed te slepen. Eenmaal daar plantte ze hem op bed, om hem vervolgens dan ook open te ritsen. Daaruit haalde ze een stapeltje kleding, die ze naar de laatste vrij kast bracht en het daar dan ook in plaatste. Geordend, op haar eigen manier. Niet overdreven netjes, maar gewoon net aan opgeruimd, zolang zij het maar wist. Nog een stapeltje kleding, tevens de laatste, bracht ze naar de kast en borg het daarin op. Waarna ze daarna de kast weer slot. Even friemelde ze wat aan het uiteinde van haar shirt, er een stofje afhalend. Vrijwel daarna liep ze terug naar haar koffer, haalde slechts nog haar toilettasje eruit en zette haar zwarte koffer onder haar bed. De toiletspullen bracht ze naar de badkamer, waar ze hem daar op een handig plekje neerzette.
Vanuit daar liep ze naar de woonruimte, waar ze Christian zag liggen op een sofa waar hij zich in geplaatst had. Dan was het tijd voor haar om op de leunstoel te relaxen. Maar eerst tijd voor een dorstlessend drankje. Dat had ze wel nodig. Ze liep naar de minibar, waar ze eerst even in keek wat er allemaal in zat. ''Jullie ook wat?'' Vroeg ze, zonder echt op antwoord te wachten. Meteen opende ze het ding en haalde er drie cola uit. Eén daarvan gooide ze richting Mac, en de andere gaf ze aan Christian, waarbij ze de laatste voor zichzelf hield. Deze klikte ze open, nadat ze zich in de leunstoel gehesen had, en nam er een slokje van. Heerlijk verfrissend, en toch prikkend in haar mond.
''Hmm, moesten jullie ook zo nodig verhuizen van kamer?'' Ze keek hun niet aan, richtte haar aandacht op het blikje, proberend het papiertje eraf te peuteren. ''Ik zat bij een ongelofelijke bitch op de kamer, echt niet om uit te staan. Het liefste had ik haar haar hoofd in geslagen. Gelukkig voor haar dat ze niet echt veel kwam, waarschijnlijk met allerlei jongens naar bed en voor sletje spelen.'' Zei ze met een grijns op haar gezicht. Of het echt waar was wist ze niet, maar zo kwam het wel over bij haar.

[Pfft, net een post getypt.. flikkert MH uit. Jeez. Dus kon ik weer opnieuw beginnen. Naja goed, ik wachtte eerst op Mac, maar dat duurde me te lang. Dus post ik weer!]