Kamer van Christian en Serena

Een jongen met bruin haar wandelde met een sporttas over zijn schouder over de open plaats richting de Living. Hij zou ook maar eens zijn kamer gaan bekijken, naar het schijnt stonden er twee bedden, was er een badkamer, en waren er ook een tweetal kasten ofzo, maar hoe het er nu echt uitzag wist hij om eerlijk te zijn niet. De jongen duwde de deuren van het gebouw open en keek even naar een aantal meiden die hem aanstaarde omwille van het feit dat hij binnen kwam. Kort grijnsde hij en wandelde maar kalm verder naar de balie en ging daar zijn sleutel halen om daarna kalm de trappen op te wandelen. Hoewel hij eerst nog een korte babbel sloeg met een jongen die blijkbaar bij hem in de klas zat. Het gesprekje ging even over de lessen zelf maar daarna sloeg het onderwerp over naar sport. Daar gingen ze enkele seconden over verder maar dan wimpelde hij de jongen af door gewoon even bot het gesprek af te kappen. Christian wandelde nog een paar minuten en duwde daarna de deur open van de kamer open en gooide zijn tas neer bij een van de kasten en begon al heel droogjes uit te pakken, verscheidene merk hemden, shirten en ook vesten en broeken. Hij hing ze allemaal mooi of op legde ze op de houten planken, daarna sloot hij de kast deels maar zette nog wel een paar aantal schoenen neer voor de kast en zwierde zijn sport kleden gewoon in de hoek van zijn kast. Christian nam enkele foto's uit zijn tas en legde die neer op een kastje naast het bed en keek kort naar de o zo bekende gezichten die daarop stonden. Naar het schijnt lag hij met ene Serena op de kamer. Ergens hoopte hij maar dat dit geen nerd type zou zijn, of een emo type want daar kon hij nu niet echt heel goed mee overweg. Tenzij diegene heel spontaan deed tegen hem maar van sommige mensen kon hij dat nu niet echt verwachten ofzo. Rustig zette hij zich neer in een sofa en wachtte kalm af tot zijn kamergenote er zou zijn.

Christian.. Hij kwam haar niet bekend voor. Zijn achternaam leek iets buitenlands te hebben en hoewel ze zou denken dat ze zo'n bijzondere wel kon onthouden had ze dat niet gedaan. Ze concludeerde dat hij nieuw was, aangezien ze hem wel zou kennen als hij hier al een paar maandjes op school zat. Serena echter, zat hier al meer dan een half jaar op school, en ze verhuisde van kamer omdat ze vond dat ze haar oude kamergenootje te weinig zag. Het enige wat ze van hem wist was dat hij Cloud heette en dat hij van voetbal hield, daar bleef het bij, en Serena nam zich dan ook voor Christian beter te leren kennen.
De deur was al open, en met haar twee grote trolleytassen en nog drie kleinere tassen liep Serena de kamer binnen. Het waren voornamelijk kleren wat er in die tassen zaten, dus echt zwaar was het niet om te tillen, hoewel ze wel moeite had om het allemaal door de krappe doorgang van de deur te krijgen.
Toen ze eenmaal binnen stond glimlachtte ze naar de jongen die blijkbaar alles al netjes uitgepakt had, en zette ze haar tassen en trolleys naast haar bed. Hierna keek ze naar de kledingkast die haar gegeven was en zuchtte ze even, deze was duidelijk kleiner dan haar vorige was. "Oof.. Denk niet dat het gaat passen.." grinnikte ze even, doelend op haar kleren, waarna ze naar de jongen liep en hem twee kussen op de wang drukte ter begroette. Dat ze hierom wat voorover moest bukken omdat hij op een sofa zat maakte haar niets uit, het was niet zo dat ze een laag uitgesneden shirtje droeg. "Ik ben Serena." zei ze vervolgens glimlachend, waarna ze zich naast hem in de sofa neer liet vallen. "Het is misschien een rare vraag, maar, heb jij veel kleding?" zei ze, een lok haar uit haar gezicht strijkend.

Christian keek kalm voorzich uit, tot er echter een meisje met blonde haren binnen kwam en een hele hoop kledij. Kort glimlachte hij naar haar terwijl hij even zijn blik over de hoop tassen liet gaan die ze bij zich had. Dan ging zijn blik naar de kleerkast, zo te zien zou ze niet genoeg plaats gaan hebben om dat allemaal daar in te stoppen. Zijn mondhoeken trokkken naar omhoog toen hij echter bevestigende woorden hoorde van haar. Niet zo heel veel later kreeg de jongen twee kussen op zijn wang en knikte hij kalmpjes naar haar toen ze al weer naast hem zat. 'Christian.' Zei hij met een vriendelijke lach op zijn gezicht. 'Ik heb nog wel wat plaats, het is niet veel maar misschien kan je desnoods een paar kleren er bij gooien.' Sprak hij kalmpjes tegen haar en veerde even overeind om naar zijn kast toe te lopen en de dingen die op een kapstok hingen tegen elkaar te schuiven zodat er meteen al meer plaats was gemaakt voor haar kleren moest ze deze er in willen leggen. Vervolgens wandelde de jongen weer naar de sofa en zette zich daar maar weer op neer en grijnsde kort. Serena leek hem wel een spontaan meisje, en ze leek ook wel vrij normaal. Alleszins zijn standaard voor normaal toch, en aangezien deze toch al vrij hoog lag scoorde het meisje naast zich dus ook meteen een pak hoger dan de meeste mensen die hij hier dus al had ontmoet, en dat waren er toch al best een paar. Even streek hij enkele plukkeb haar uit zijn ogen. 'Ben je hier al lang trouwens?' Vroeg de jongen nieuwschierig aan haar en wachte kalm af tot ze hierop zou gaan reageren.
[Sorry kort , zit op school en me leerkracht paradeert hier rond]

Serena glimlachtte onwillekeurig toen Christian zich voorstelde, en dat het hele voorstellen eigenlijk een overbodig iets was. Want beiden hadden toch een lijst met korte informatie over hun nieuwe kamergenoot gekregen? Ach, ze vond het niet erg, het is niet zo dat ze kostbaar zuurstof verspild had. De bank zat lekker, merkte ze op tijdens een korte stilte, en terwijl ze met haar hand over de zachte maar gehavende stof gleed keek ze Christian aan. Hij leek haar aardig, en zou misschien een goede vriend kunnen worden na verloop van tijd.
Serena boog wat voorover om langs de jongen heen te kijken terwijl hij voor de kast stond, kijkend hoe veel ruimte hij over had. Op de planken leek hij niet veel meer te hebben, maar aangezien ze veel jurkjes droeg en satijnen kleding die ze beslíst niet op een plank kon neerleggen maar op een hangertje moest hangen kon ze een paar wel bij hem neerleggen. Ze ging er dan van uit dat hij er niets vreemds mee deed, en aangezien hij haar niet de type jongen leek die zich op een vrijdagavond graag als vrouw verkleedde vond ze het wel een goed plan om wat kleding bij hem in de kast te hangen. Ze stond op en liep naar haar eigen tassen en koffers, terwijl haar hoge naaldhakken gedempte geluiden maakte op het tapijt. Ze pakte grote stapels kleren uit haar tassen en begon deze netjes en wel op de planken van haar kast neer te leggen. "Ja, ik ben hier al een semester. Zat vorig jaar in mijn één na laatste jaar en zit nu in mijn eindjaar." ze glimlachtte, ja, ze vond het een leuke school. Maar als ze het moest vergelijken met thuis wist ze wel wat ze zou kiezen: New York. De mensen die daar woonden waren wat meer haar type en hoewel er hier ook wel aardige mensen rondliepen waren er een hoop van die freaks, mensen waar zij de kriebels van kreeg. "En jij?" vroeg ze vervolgens met een glimlach, terwijl ze een roze zomerjurkje op een hangertje deed en deze in haar kast hing.

[Haha, altijd lastig, zo'n leraar ]

Christian volgde haar met zijn ogen toen ze begon uit te pakken, ze had inderdaad veel kleren. Damn, en hij vond van zichzelf dat hij best al veel kledij had. Kort streek hij door zijn haren en schudde lachend zijn hoofd. 'Dat een meisje zoveel kleren kan hebben snap ik niet.' Grijnsde hij droogjes naar haar toe en keek even naar de armband die om zijn pols hing. Die had hij ooit eens gekocht in Florence. Al gauw gaf ze een antwoord op zijn vraag, ze was hier dus echt al vrij lang als hij dat mocht geloven. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij dezelfde vraag kreeg van haar. 'Wel, ik ben gisteren pas aangekomen in de ochtend dus ik kan zeggen dat ik hier nu één dag ben.' Glimlachte hij even naar haar. Eigenlijk was hij wel benieuwd naar het volk, gisteren had hij al uitgebreid kennis gemaakt met Regina, de queen bee van heel Monica, alleszins dat vertelde zij hem toch. Maar hij zou zelf wel eens gaan bepalen wie hier nu echt die zogenaamde queen bee was. Voor de rest zou je hier wel van alle types vinden, mensen die al in de jeugdgevangenis hadden gezeten, mensen met een slecht verleden, de nerdies, en dan ook nog de gewoon zielige mensen en tot slot al die personen die dachten dat ze het waren. Kort schudde hij zijn hoofd, school was iets raar maar ze moesten er toch allemaal door op de een of andere manier. Al zou hij natuurlijk niets gaan verkiezen boven Italië, dat was gewoon onmogelijk. Er hing een kleine stilte, maar het was geen gespannen stilte of wat dan ook. Gewoon een normale stilte die niet eens hoefde doorbroken te worden. Al had hij liever van wel, want hij wou Serena dus wel leren kennen.

Serena lachtte over de opmerking die Christian maakte, iets wat ze typisch toeschreef aan een jongen. "Er zijn wel meer dingen die jullie niet van ons vrouwens snappen, of niet soms?" glimlachtte ze naar hem, waarna ze zijn blik volgde naar de armband die losjes om zijn pols bungelde. Duidelijk eentje van Emporio Armani, of het was een namaak, maar die strepen en het zilver kwamen haar behoorlijk bekend voor. Maar natuurlijk werd er als fashionista niets meer en niets minder van haar verwacht, toch?
Ze legde een stapel broeken die van licht naar iets donkerder liepen op haar rechterarm, en een andere stapel broeken die van iets donkerder naar zwart liepen op haar linkerarm. Deze legde ze in de hoogste plank van haar steeds meer gevulde kast waarna ze even zuchtte, en Christian aankeek. Dus hij was hier nog maar een dag? Leuk! "Een nieuweling?" vroeg ze, vermaakt, terwijl ze zachtjes met haar hoofd knikte. "Dat word nog leuk! Wil je dat ik je wegwijs maak in en rondom Monica High?" lachtte ze, waarna ze zich omdraaide en nu wat basic hempjes in de kast legde. Een must voor iedere outfit, vooral als deze iets doorschijnend was en je er niet van hield je BH en navel te showen door je shirtje heen. "Heb je al veel mensen ontmoet? Of ben je gewoon meteen naar de les gegaan en heb je daar braafjes met je neus in de boeken gezeten?" ze grijnsde, waarna ze haar blik even over de jongen liet glijden. Nee, hij leek haar niet de standaart nerd. Ook geen bijzondere nerd, eerder een jongen die wat meer van feesten en andere dingen hield. Natuurlijk kon ze het ook mis hebben, maar afgaande van haar brede mensenkennis achtte ze dit niet echt als mogelijk.

'Hangt van man tot man af, maar er is inderdaad toch een boel dat wij niet snappen aan jullie.' De jongen keek haar met een simpel grijnsje aan en wreef kort door zijn haren en keek even naar de grond. Uiteindelijk schoot hem wat te binnen, zijn foto's! Hij nam ze van het kastje af en keek even naar de ene grote foto waar zijn pleeg familie op stond. Op de volgende stond een baby met net dezelfde haar kleur als hem. Deze draaide nu rond de een jaar, de foto zelf was nog van in het begin toen deze geboren was. Kort zuchtte hij. Dit was zijn zoontje, Fabio Mendez, zijn zoon die hij vanaf de geboorte niet meer had gezien. Kort schudde hij zijn hoofd een legde de foto's maar weer weg en keek weer naar Serena die wat tegen hem zei. 'Wel, zo zou je het denk ik wel kunnen stellen.' Grijnsde hij kort naar haar en veerde uiteindelijk weer overeind, hij steunde met zijn rug tegen de muur aan en keek naar hoe Serena de kast verder in laadde met haar spullen. Een vrouw met miljoenen kleren, zou die gelukkig zijn? Of zou ze toch nog steeds kleren willen? Kort schudde hij zijn hoofd, waar ging hij nu over lopen nadenken? 'Dank je voor het voorstel, misschien dat ik er nog wel op in ga. Ik moet namelijk wel weten waar ik moet zijn om tja te gaan shoppen en heel die zooi. Je kent het wel.' Grijnsde hij naar haar. Ja, hij was ook een frevent shopper maar hij had niet al zijn kledij kunnen meenemen, en dat wou hij ook niet, aangezien hij hier toch nog wel een tijdje zou zitten zou hij hier wel nieuwe kleding kopen. Vervolgens keek hij haar even aan en hield zijn hoofd even schuin. 'Euhm, ik ben niet zo'n persoon die veel van boeken houd. Maar ik heb al wel een paar mensen ontmoet.' Nee, een nerd was hij niet. Maar hij vond wel dat school belangrijk was als je een goede toekomst wou. En, ja die zou hij gaan hebben daar was hij zeker van. Tuurlijk zou hij zo nu en dan wel naar de les gaan dat was nodig voor iedereen toch?

Ze grinnikte even kort om zijn opmerking. Ja, er waren een boel mensen die beweerden dat ze niets van het andere geslacht snapten, maar als je iedere zet en ieder gesproken woord van de ander begreep was er toch niets aan? Dan zou alles in een relatie saai worden, het was juist leuk als iemand soms iets onbegrijpbaars zei of deed.
"En om uit te gaan." voegde ze er glimlachend aan toe, waarna ze bepaalde dat ze genoeg had uitgepakt en op haar zachtjes meeverende bed ging zitten. Misschien was iedereen hier op school nog te jong om uit te gaan -vanwege het alcoholverbod- maar meestal waren de barmannen om te praten of in het geval van de jongens: om te kopen. Heel handig hier, maar als het erop aan kwam moest Serena toegeven dat ze niet zo'n alcoholist was. Af en toe een wijntje was prima voor haar, iets sterkers dronk ze eigenlijk niet snel. Vooral omdat ze heel slecht tegen alcohol kon, en ze snel dronken werd. "Oh ja? Wie heb je ontmoet dan?" vroeg ze aan hem, terwijl ze haar ene been over de ander sloeg en daar haar handen op legde. Misschien kende ze de mensen wel die hij ontmoet had..

Christian keek haar aan en knikte even. Inderdaad en om uit te gaan, want daar leerde hij de meeste personen wel kennen om tja gewoon mee om te gaan hier. Ach, in sociaal contact leggen was hij best wel goed, al was dit eigenlijk meer met meisjes hier, al had hij niet echt een idee waarom maar ja dat zou hij waarschijnlijk nog wel gaan ondervinden ofzo. Even keek hij naar buiten, het uitzicht hier viel ook nog wel mee als hij moest toegeven. Toen haar vraag klonk dacht hij even na over de namen van de mensen die hij hier al ontmoet had. 'Wel, euhm. Regina, Esther, Mittens, Iana en Julia dacht ik. En dan nu ook jou natuurlijk.' Sprak hij met een grijnsje tegen haar. Het was nog niet veel volk dat hij had leren kennen maar de rest zou nog wel komen waarschijnlijk. Gewoon alles kalm afwachten en dan zou alles wel weer in zijn plooi vallen. 'Dus, al enig idee wanneer je gaat beginnen met die rondleiding?' Grijnsde hij even geamuseerd naar haar. De jongen greep uiteindelijk de foto's maar uit zijn koffer en zette die neer op zijn nachtkastje. Veel maakte het hem niet uit als mensen over de kleine jongen die op de foto's stond vragen gingen stellen, liegen zou hij er niet over. En hij zou wel zien wie hem wel of niet zou accepteren als ze er van wisten. Vervolgens haalde hij nog enkele flesjes parfum en deodorant uit zijn tas en zette die op het onderste schap van de kast waar enkele shirts van hem lagen. 'Denk toch dat er binnen kort nog wel een paar kasten bij moeten komen hoor. Kunnen we evengoed naar een grotere kamer verkassen ineens.' Sprak hij op een vrij droge toon.

Regina, Esther, Mittens, Iana en Julia.. De een kwam haar wat bekender voor dan de ander. Zo wist ze bijvoorbeeld goed wie Regina en Esther waren: Regina probeerde een fashionista te zijn en deed zo ongeveer onaardig tegen ieder meisje, en Esther.. ja. Ze had een verschrikkelijk onverzorgd uiterlijk en alleen al uit angst voor ziektes zou ze haar mijden, laat staan de roddels die over haar rond gingen. Serieus, als roddelen een vak op school zou zijn zouden sommigen daar alleen maar tienen voor krijgen. Zo ook Regina, ongetwijfeld. Het zou haar niets verbazen als zij degene was die de meeste roddels -inclusief die over haarzelf- zou verspreiden.
"Dat zijn er al aardig wat. Allemaal meisjes?" glimlachtte ze, dat laatste wist ze niet zeker. Mittens kwam haar namelijk niet bekend voor, en omdat de naam haar ook niet bekend in de oren klonk zou het een jongensnaam of een meisjesnaam kunnen zijn. "Oh? Wilde je die rondleiding wel?" vroeg ze verbaasd, ze had daarnet namelijk de indruk gekregen van Christian dat hij er niet zo geïnteresseerd in was. Ze pakte haar blackberry uit haar tas omdat deze de hele tijd geluidjes liet klinken van nieuwe berichten die waren binnengekomen en drukte deze op stil, antwoorden op de pings en what'sapps van anderen zou ze later wel doen. "Het maakt mij niet uit wanneer, kan ieder moment wel tijd voor je vrijmaken. Oh, behalve vanavond, dan ga ik naar Bar Copa." antwoordde ze doodleuk, waarna er een brede grijns op haar gezicht verscheen. "Nee joh, het gaat makkelijk passen. En anders kopen we een paar handige opberg-kastjes!" zei ze grinnikend, waarna ze op een paar berichten antwoordde.