De gekte ontsnappen

Vandaag ging vrijwel al zijn aandacht naar het skaten. Boven aan de halfpipe stond een jongen met zijn board. Vrijwel alleen de onderkant van het board was rood was met een doodskop op was zichbaar. Meteen plaatste hij zijn voet op de snuit en daalde af. Al snel bereikte hij de overzijde en grinde even over de rand om zo weer naar beneden te gaan en bij de andere kant een perfecte 360 te doen. Twee dingen waar hij niet zonder kon op school. Skateboarden en ijshockey spelen. Dat was ook een van de hoofddingen waarom hij naar Santa Monica was gekomen. Voor de school die hem meteen een heel pakket gaf en dan ook buiten de school het skatepleintje. Uiteindelijk na enkele tricks te hebben gedaan sprong hij uit de halfpipe en skate zo verder naar een rail. Er was hier vandaag niet zo gek veel volk. Hoogstwaarschijnlijk was iedereen naar dat oh zo geweldige gala gedoe waar hij dus werkelijk niets van moest hebben. Gala's was niets voor hem. Zo lekker in zo'n apenpakje gaan staan. Nee, niet voor hem. Dylan zou het wel houden bij een hele dag skaten. Daar voelde hij zich tenminste wel goed bij. Plus hij kende hier vrijwel niemand en hij had dus geen date. Dan was er al helemaal geen srake van dat Dylan ging naar zo'n bal.

Fara gooide haar tas om haar rug en liep weg. Ze had geen zin om naar het gala te gaan, ze kende toch niemand dus was de lol er snel vanaf. Ze plofte op een bankje en keek naar een jongen die op zijn skateboard bezig was. Bewonderend keek ze naar de grind die hij maakte en de 360, haar broers hadden vroeger op hun skateboard veel geshowd. Hij deed nog wat tricks op de halfpipe en ging toen naar de rail. Rustig keek ze naar de jongen en toen hij klaar leek te zijn klapte ze enthousiast voor hem. Ze glimlachte vriendelijk naar hem. Hopelijk vond hij het niet erg dat ze had gekeken. 'Goed hoor.' Thuis had ze een keer gevraagt aan haar broers of ze hara wilde leren skateboarden, helaas. Haar moeder kwam erachter en flipte totaal. Tegen haar dat ze geen jongen was en dat ze het veels te druk had met cheerleaden dansen zingen en school. Tegen haar broers dat ze haar niet op hun skateboard had mogen zetten en dat ze wel iets had kunnen breken, totale onzin want ze werd half ingepakt in beschermingsspul door haar broers die hiervoor al bang waren. Onder haar luide protesten mocht ze niet skateboarden en had ze ook nog is een maand huisarest. Tijdens die maand had ze geen woord gezegt alleen tegen haar broers en had ze zich dood moeten vervelen op haar kamer. Ze schudde haar gedachtes aan thuis weg, dat was verleden tijd.

Toen hij opeens een geklap hoorde keek hij om en zag daar een meisje zitten. Vanaf hier schatte hij haar een jaar ouder maar dat kon ook gewoon gezichtbedrog zijn. Rustig skate hij naar haar toe en hield vlak bij haar halt. 'Haha, bedankt. Ik ben Dylan.' Zei hij vriendelijk tegen haar en zette ijn voet op de staart van zijn board waardoor de voorkant naar boven kwam en hij het simpel vast hield. 'En hoe komt het dat jij niet op he gala bent?' Vroeg hij nieuwschierig aan haar en keek even naar de halfpipe waar al weer een ander op bezig was. Ergens was hij wel benieuwd of zij ook kon skaten maar dat liet hij maar even achter wegen. Rustig zette hij het board weer neer en zette zich daarop neer. Kalmpjes steunde hij met zijn ellebogen op zijn knieën en wachte rustig af op een reactie van het meisje. Lelijk was ze wel niet, dat was iets waaraan hij moest toegeven. Afwachtend keek hij haar aan. Enkele jongens riepen wat naar hem maar dat boeide hem eigenlijk geen bal.

'Fara.' Zei ze glimlachend. Tja, gala, ze had niet veel met jurken, sommigen waren wel mooi maar ze deed het niet voor de lol en zeker niet als ze geen vriendinnen had om mee rond te hangen of een date. Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet niet. Ik ben hier pas net en ken niemand in dit wereldje. Ik ga niet dansen in me uppie dat is voor lul staan. En waarom jij niet?' Ze keek even over Dylan heen waar een andere jongen op de halfpipe bezig was. Hij sprong aan de andere kant in de lucth maar kwam niet goed terecht op zijn board en viel als een baksteen tegen de halfpipe aan. Ze trok een pijnlijk gezicht en zag dat de jongen weer opstond maar hij had wel een pijnlijke trek op zijn mond. 'Die moet nog wat oefenen.' Mompelde binnenmonds. Snel sloeg ze haar hand vor haar mond, wat zei ze nou. Zachtjes grinnikte ze en haalde verontschuldigent haar schouders op. 'Hoe lang skateboard je al?' Vroeg ze nieuwschierig. Dylan zag er wel goed uit maar ze keek er neit erg van op. Op Monica leek het wel of alle jongens er goed uitzagen. Uiterlijk was nu ook niet echt van belang. Ze liepen niet op een modeshow.

'Zowat hetzelfde verhaal. Plus ik ben niet echt voor Gala's. Moet ik mezelf weer in zijn apenpakje gaan stoppen. Niets voor mij.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders even op. Opeens hoorde hij een vrij luide knal waardoor hij meteen omkeek en even een pijnlijk gezicht trok. Hier had hij ergens wel de pest aan. Van die beginnertjes die dachten dat ze meteen al de half pipe in gingen. Goeie poging wel, maar toch. Daarom vond hij skateboarden zo leuk. Je kon je ferm bezeren maar je moest ermee leven. Het leven bestond ook uit vallen en opstaan dus ja. 'Hoe lang ik het al doe? Al van mijn vierde ofzo. Skateboard je zelf eigenlijk?' Vroeg hij met een glimlachje aan haar en streek even over zijn arm. De meeste blauwe plekken op zijn lichaam waren niet door het skateboarden. Eerder door het ijshockeyen. Daar had hij ookal meerdere litekens van. Pijn was hij inmiddels dus al wel gewend. Andere daaraan tegen zouden het gewoon veel te pijnlijk vinden om mee te doen aan Hockey, met al dat geduw enzo.

'Ik wou het wel. Maar toen ik een keer met mijn broers ging skateboarden betrapte onze moeder ons. Mijn moeder is zo iemand die een dochter wil die super populair is en waar cheerleaden alles is. Zo iemand ben ik helaas niet maar ze probeert me zo te maken.' Ze haalde haar schouders op. 'Nu ben ik hier en zou ik het wel kunnen leren, voor de rest doe ik graag basketbal.' Ze dacht even terug. Het skateboaren ging haar toen best goed af, ze viel niet en ze kon tenminste sturen. Jammer dat het nooit verder ging. Om van zo'n halfpipe te gaan leek haar wel kicke. Al zou ze dat vallen wel iets minder vinden, maar dan zou ze gewoon even door de zure appel moeten bijten en verder gaan. Haar broers hadden laten zien wat ze konden. Ze vond de nosemanuel erg grappig en vroeg aan ze haar die te leren. On het begin was het veel wankelen en noodgedwongen afstappen maar na ongeveer de hele dag bezig te zijn begon het er wel aardig op te lijken. Haar dag was goed en werd weer verpest door haar ma. Ze was blij nu hier te zijn lekker op zichzelf en zonder haar moeder die in haar nek liep te hijgen. Ze kon alles doen wat ze maar wilde.

Hmm, dus ze wou het wel leren. 'Ow, dus je moeder wilt niet dat je skateboard. Als je wilt leer ik het je wel hoor.' Zei hij vriendelijk tegen haar en stond uiteindelijk op en glimlachte. Rustig legde hij zijn board op de grond en wachte kalmpjes af. Als ze wou dan kon ze tegen het einde van de dag enkele tricks uitvoeren en misschien zelfs al de half pipe in. 'Als je het wilt dat ik het je leer, kijk dan wel uit oke. Ik zou niet willen dat je valt.' Zei hij kalm tegen haar. Dylan stopte zijn handen in zijn zakken en keek even naar de grond. De meeste meiden meden liever het skateboard, maar zij niet. Dat mocht hij wel aan haar. Geen bangerikje, tenminste niet bang om zich te verwonden.Het iets ruigere type ookal volgde ze hoogstwaarschijnlijk cheering. Kijk de meeste van die meiden mocht hij niet, hun wrong hij liever allemaal de nek om. Buiten dan Fara, zij was anders dan die andere. Kort kwam een jongen met gitzwart haar naar hem toe. 'Jo, gast kom straks even naar The Pitt.' Zei die op een vrij uitdagende toon tegen hem. Dylan haalde zijn schouders op. 'Man ga toch even wat andere irriteren.' Bromde hij. De jongen liep geirriteert weg. Oke, dus straks wou dat knulletje eens een keer gaan kijken wie de beste skateboarder was, hij zelf of Dylan. Dit kwam het meest voor hier in op het pleintje. Uiteindelijk keek hij haar weer aan en wachte af op een reactie.

'Oké is goed.' Ze duwde zichzelf overeind. Een jongen met haar zo zwart als ravenveren kwam aangelopen. 'Jo, gast kom straks even naar The Pitt.' Die gast had wel lef want hij daagde Dylan uit. Ze rolde met haar ogen en keek hem toen vernietigend aan. Dylan die haalde alleen zijn schouders op en bromde: 'Man ga toch even wat andere irriteren.' De jongen liep geiriteerd weg, losertje, dacht ze minachtend. Ze stapte op het skateboard en zette zich af. Ze reed wat en maakte rustig wat bochten om te zien of ze nog hier en daar wat kon herinneren wat haar broers hadden vertelt. Hou evenwicht en rem simpelweg door naar achter te leunen of gewoon af te remmen. Ze grinnikte zachtjes, in plaats van te remmen was ze gewoon expres hard op haar broers afgereden die haar snel tegenhielden. Ze zou dit keer wel de rem gebruiken, niet van plan om Dylan een gebroken been te bezorgen. Ze reed terug naar Dylan en remde rustig af door haar gewicht op de tail te zetten en keek rustig naar Dylan. 'Nou wat wil je me gaan leren?' Vroeg ze vrolijk. Dit was zoveel beter dan een gala.

'Je kan dus al sturen en remmen mooi zo. Je mag kiezen met wat we beginnen. Maar ik hou je nog even uit de half pipe. Ik heb geen zin in gebroken botten vandaag. En al zeker als het de mijne niet zijn.' Zei hij lachend tegen haar. Ze konden beginnen met een simpele ollie zo moeilijk was dat niet. Gewoon een keer goed springen en zien dat je board niet van onder je uit schoof. 'Nou, ik zal de basis al maar leren het springen oftewel een ollie. Je plaatst je rechter voet gewoon naar de zij kant gericht, en je linkervoet zet je iets schuiner. Al rijdend kan dit soms wel is zorgen voor een zachte val maar ja dat hoort erbij. Dus ik zou zeggen, probeer het maar een keer.' Zei hij tegen haar en glimlachte even. Kalm kruiste hij zijn armen over elkaar en wachte rustig af. Deze plek was zoveel beter dan dat duffe galabal. Voor hem toch. Rustig deed hij zijn vest uit en smeet die op de bank. Een blauw shirt met diezelfde doodskop als er op zijn board stond kwam tevoorschijn, het was iets te groot maar dat paste perfect bij zijn look op het moment. De andere keken hem een beetje raar aan, al zeker omdat ze niet gewend waren dat iemand hier leerde skaten. En al zeker niet met zo'n newbie leerkracht. Het boeide hem niet dat hij bekeken werd. Dylan deed dit in zijn vrije tijd.

Aandachtig luisterde ze naar Dylan. Ze begon weer wat te rijden en schoof haar voeten in de juiste positie. Ze had geen zin om te flikkeren de eerste keer, ze sprong en lande al snel weer op het board, gelukkig wel de goede kant en ze was niet gevallen. Nog een beetje wankelend hertselde ze haar evenwicht en reed terug naar Dylan. 'Goed genoeg voor een voldoende of net een zesje?' Grapte ze. Met één voet op het skateboard en de andere op de vaste straatstenen. Een jongen begon te joelen en ze stak uitdagend haar tong uit. Het kon haar niks schelen dat ze nog een beginnertje was, haar vader har haar op kickboxen gezet, met luid protest van haar moeder, voor haar zelfverdediging. Maar ze had er geen problemen mee om het ook gewoon te gebruiken naar een stelletje arogante kwallen. Ze rolde met haar ogen en keek hem geiriteerd aan en richte zich toen weer op en mompelde, 'stelletje ego's.' En glimlachte toen weer. 'En nu?' Vroeg ze uitdagend, dit leuk.

[Korte post >.>]

Oke dat ging beter dan zijn eerste poging om een ollie te doen. Ze had dus wel degelijk het talent om te skaten, en eigenlijk had hij niets minder verwacht van haar. 'Net een zesje.' Zei hij met een stem van een leerkracht. Kort schoot zijn blik naar een jongen die wat begon te roepen en kort snoof hij. 'Inderdaad, maar goed. Als je wilt doen we nu de frontflip. Die is bijna hetzelfde als de ollie alleen moet je daarvoor die kleine ramp gebruiken. Het is eigenlijk gewoon dezelfde beweging als de ollie alleen heb je hier voor meer air nodig.' Tricks uitleggen was niet een van zijn sterkste punten maar toch probeerde hij het maar voor haar. Kalmpjes rekte hij zich even uit en kraakte gelijk even zijn vingers en staarde kort naar een schaafwond die hij vandaag had opgelopen. Dat heelde wel in tijds. Buiten als hij vandaag dan nog een keer ging valleen op zijn arm dan was het waarschijnlijk niet zo heel snel geheeld. Maar ja dat boeide nu even niet. Kalmpjes keek hij haar weer aan en glimlachte even.

Ze grinnikte om zijn docentenstem. Ze keek even naar de ramp die Dylan bedoelde. Dat moest toch wel lukken, en als ze viel.. Jammer dan, gewoon opstaan en nog een keer. 'Oké, is goed.' Ze beantwoorde kort zijn glimlach en reed naar de ramp. Ze keek even naar de jongen die zo te zien geamuseerd naar hun staarde. Vastbesloten om die voldane grijns van die jongens smoel te vegen zette ze zich nog wat harder af en reed over de ramp en deed hetzelfde als bij de ollie. Met een klap raakte de trucks de grond weer en ze voelde het board weer onder haar voeten. Met een schuine blik staarde ze naar de jongen die met een open mond stond te kijken. Ze reed terug naar Dylan maar reed expres langs de jongen. 'Schat je mond vangt vliegen.' Zei ze fijntjes en reed toen snel terug. De jongen verbaasd en geiriteerd achterlatend. Tevreden dat ze die jongen had laten kijken dat meisjes ook konden skaten reed ze naar Dylan en remde weer af. 'Zo die is ook uitgekeken.' Zei ze glimlachend. Ze trok ene peinsende blik, 'ik had eigenlijk aan gedacht om expres op hem te vallen maar dat deed ik maar niet.' Ze wierp nog een blik over haar schouder en zag dat de jongen naar een ander groepje reed. Ze grinnikte en kanteldehaar hoofd een beetje naar links. 'Dit keer een zeven?' Grapte ze en lachte hartelijk.

Dylan keek haar met een grimas aan en zag hoe ze de frontflip haast perfect uitvoerde. 'Tja, ze zijn niet gewend dat newbie's les geven.' Zei hij tegen haar en haalde even zijn schouders op. 'Dan had ik je toch komen oprapen moest je het gedaan hebben hoor. Kon ik hem nog even een klap geven moest hij staan lachen.' De jongen was weg gegaan dus ze werden al niet meer bekeken door hem. Perfect konden ze ongestoord verder gaan. 'Nee, je krijgt een achtje van me. Omdat je die klier hebt weg gejaagd en simpel omdat je hem perfect uitvoerde.' Zei hij vriendelijk tegen haar. 'Nu gaan we verder met de backflip. Je moet met je achterste voet iets meer kracht zetten zodat je board naar de andere kant draait.' Legde hij simpeltjes uit aan haar. Dylan haalde zijn hand door zijn halflange bruine haren, ze pikte alles snel op daar was hij al blij om. Even keek hij naar zijn mobiel maar hij had geen berichten. Mooi dan was iedereen op dat suffe gala ding.

[Inspiloos]

'Nou dan ga ik voor de volgende keer voor een negen.' Antwoorde ze droogjes. Dylan begon de backflip uit te leggen en ze knikte droogjes. 'Dat moet lukken.' Reageerde ze rustig, dit waren duidelijk de makkelijkere tricks. Niet dat ze meteen de halfpipe wou proberen, makkelijk beginnen was beter dan overmoedig hard op je kop vallen. Alles ging gelukkig goed, het ging haar bijzonder makkelijk af. Haar vader noemde haar soms een alles-kind. Omdat ze zo ongeveer voor alles wel aanleg had, ze haatte dat. Voor veel dingen hoefde ze weinig tot geen moeite nodig. Leren was voor haar een makkie, basketbal was alsof dat voor haar was verzonnen. Dansen ging zo goed als natuurlijk en haar stem was volmaakt om mee te doen aan een auditie en dan te winnen. Ze had het figuur en het koppie en de rijke ouders van een cheerleader. De meeste mensen zouden maar al te graag zulk talent hebben. Zij vond het meestal ergelijk. Nooit hoefde ze ergens echt moeite voor te doen, alles was haar al in de schoot geschoven. Best irritant, maar ze werd gelukkig niet hoogmoedig. Ze wierp een bruine lok achter haar schouder en besloot het dit keer niet eerst te gaan rijden. Een ollie kon ook gewoon stilstaand, dit vast ook. Ze probeerde het en het leek te werken. Ze tuitte haar lippen en keek bedachtzaam naar het board van Dylan. Die deed echt alles wat ze wou hé. Ze rolde met haar ogen en glimlachte. Misschien moest ze straks is iets minder haar best gaan doen. Aan vallen moest ze toch gaan wennen dus dat kon ze beter ook een paar keer doen, al was vallen voor de lol wel een beetje blond. Ze zag wel, misschien zou ze later nog ergens vallen. Dan zag alles er niet zo pefect uit.

Met een grijnsje keek hij haar aan en kort geeuwde hij. 'Oke nu mag je gaan kiezen wat je wilt doen. Of ik ga je nog de nose en tail manuals enzo uitleggen.' Zei hij met een grijnsje tegen haar. Kort schoot zijn blik naar een menigte die zich bij The Pitt verzamelde. Niet nu. Dylan zuchte diep en keek haar even aan. 'Vind je het even erg om mijn board te geven. Ik moet iets afhandelen met dat knulletje van eerder.' Zei hij duidelijk nog steeds geirriteert tegen haar en keek even naar de grond. Hier had hij echt geen zin in. Maar als hij niet kwam opdagen dan werd hij gezien als een lafaard en dat kon hij niet gebruiken aangezien hij nieuw was. Dylan nam zijn vest van de bank en trok die weer aan. Die gasten hadden echt eens nodig een odoffer nodig. En hij zou hen die gaan geven. Laten zien dat hij geen zielige newbie was die niet eens wist waarmee hij bezig was.


[Inspiloos, en kan lang duren voor ik reageer ik kijk film]

[Is goed ]

'Een nose manual kan ik al en de tail manuel matig.' Antwoorde ze rustig en ze hoopte vurig dat Dylan niet dacht dat ze bijdehand en een wijsneus was. Ze pakte de nose en gaf hem aan Dylan. 'Als ik mee mag om te zien hoe dat zielige tipje afgaat zal ik het niet erg vinden.' Beloofde ze hem met een glimlachje. Met haar handen in haar zakken liep ze richting The Pitt en staarde naar de donkere hemel. Het was al een bijzondere grauwe dag geweest maar het zag er naar uit dat ze straks van een maan en duizenden sterretjes konden genieten. Vast leuk voor de stelletjes op het gala, dacht ze afwezig en keek toen weer naar Dylan. Hij zou die arogante jochies wel in plaats wijzen, er bestond geen enkele kans dat hij zou verliezen.

'Je bent meer dan welkom, ik kan wel wat geluk gebruiken.' Zei hij lachende en nam zijn board vast. Toen ze al was vertrokken begon hij te wandelen en dan sprong hij op zijn board en ging zo verder naar The Pitt. Hij skate tussen de mensen door en uiteindelijk stond hij aan de rand van The Pitt en keek naar de zieligaard aan de andere kant. 'Zo dus de newbie is toch gekomen.' Zei die spottend tegen hem. Man wat was die gozer toch bijdehand. 'Jow, egotripper. Denk nu niet dat ik bang ben van jouw en je kleine vriendjes.' Gromde hij geirriteerd. Meteen klonk er een luid gejoel en hij sprong The Pitt in. Toen hij aan de andere kant was plaatste hij zijn hand op de rand en deed een perfecte eggplant voor de jongen zijn neus. Dan liet hij zich wreed snel zakken en begon rond te skaten in The Pitt. Vervolgens kwam hij weer aan de andere kant en zo grinde hij de gehele ronde enkele keren af en eindigde in een dubbele backflip. Kort schoot zijn blik naar Fara en grijnsde even. Aangezien hij weer aan de andere kant was deed hij een ollie en had had zo genoeg hoogte. Zijn board lande op de grond terwijl hij nog in de lucht was maar hij lande daar perfect op met zijn handen. De mensen keken verbaasd op, die trick hadden ze hier nog niet al te vaak gezien. Rustig duwde hij zich weer af op zijn board en lande op zijn voeten. 'Nu jij gozertje.' Zei hij lachend tegen hem en klom met gemak uit The Pitt en nam zijn board bij de nose vast en wachte af. 'Wel, ga je nog beginnen of ben je bang geworden?' Zei hij spottend.

Dylan stond aan de rand van de pit en dat zielige jochie aan de andere kant. Ze zocht een goed plekje waar ze alles zou kunnen zien. 'Zo dus de newbie is toch maar gekomen.' Hoorde ze de spottende stem van de jongen. Een paar vriend gaven hem goedkeurend een stootje, walgend staarde ze naar hen. Die jochies dachten echt dat ze THE king waren. Ze rolde met haar ogen en kerk naar Dylan. 'Jow, egotripper. Denk nu niet dat ik bang ben van jouw en je kleine vriendjes.' Zachtjes grinnikte en keek hoe de mensen begonnen te joelen. Dylan ging The Pitt al in en deed een soort van vage handstand. 'Een eggplant.' Mompelde een jongen van amper zestien en keek bewonderend naar Dylan. De jongen staarde met een mengeling van verbazing en woede naar Dylan die aan het grinden was. Hard moedigde ze Dylan aan en herkende de backflip die hij deed. Dylan keek kort haar kant op en gaf hem een brede glimlach. Dylan grijnsde even naar haar en belande weer aan haar kant. Hij maakte een ollie, maar in plaats van met zijn voeten op het board te komen waren het zijn handen. Een paar seconden was het stil. Ze rolde met haar ogen en begin hard te klappen. Al snel volgde de andere haar voorbeeld en keken afwachtend naar de jongen die zijn gezicht had vertrokken tot een woedende blik. Wel, ga je nog beginnen of ben je bang geworden.' Hoorde ze Dylan zeggen met behoorlijk wat spot. Goedkeurend sloeg ze haar handen in elkaar. Dit zou die jongen nooit winnen. 'Ik bang, laat me niet lachen. Ik zal je laten zien wie hier de beste is!' De jongen liet zich in The Pitt zakken. Minachtend keek ze naar hem. Juist ja, de beste. Ze snoof verontwaardigt. Dit kon zelfs zij nog. Hij begon met een simpele grind! Geen openingsstunt zoals Dylan. Duidelijk geen klasse. Ze ving ook zijn blik en gooide met een arogante blik haar haar naar achter eb trok walgend haar neus op.

Dylan keek naar de gast die uiteindelijk toch begon met een grind. Hoe sneu. Met een fronsje keek hij hem aan en rolde met zijn ogen. Een gehele resem stunts volgde maar een geklap kwam er niet, niet zoals bij hem. Als je het publiek moest volgen was de winnaar al gekozen. Toch sprong hij gedurende de miserabele stuntjes van die ander The Pitt in en en keek even rond. 'Man, lazer op, je bent van je troon geslagen.' Hoorde hij iemand anders naar die ene roepen. Meteen hield die halt en keek hem kwaad aan. Hij stoofde op hem af en duwde fel tegen zijn borst. Meteen gaf hij hem een harde klap tegen zijn kaak en snoof. 'Je publiek verkiest een ander. Heb je met zo'n groot ego!' Gromde hij kwaad. Dan klom Dylan uit The Pitt en keek even kort naar Fara. 'Je hebt me echt geluk gebracht weetje.' Zei hij met een glimlachje tegen haar. Als bedankje drukte hij een kus op haar wang en wandelde zo verder naar de half pipe en klom daar via de houten trap op en zette zich daarna neer op de stenen. Zijn board stond naast hem, zoals altijd. Hier zat hij graag op sommige momenten. Deze plek verkoos hij boven al het andere, omdat hij hier als kleine jongen was begonnen. Op net zo'n half pipe als deze.

[Moet gaan]

Het publiek joog en klapte niet zoals bij Dylan, de jongen sprong wat omhoog en maakte wat trucks die haar allang niet meer intresseerde, ze duwde de mensen aan de kant om een weg te banen naar Dylan. 'Je was super.' Zei ze met een beetje hese stem van het schreeuwen en sloeg twee armen om zijn nek. Snel liet ze los toen de jongen aankwam en Dylan duwde. Dylan gaf hem een harde klap op zijn kaak en klom The Pitt weer uit. Een klein groepje vrienden kwamen mompelend om de jongen heen geschaard. 'Je brengt echt geluk weetje.' Zei hij en drukte een kus op haar wang. Voor ze wat kon zeggen liep hij al naar de halfpipe. Ze maakte aanstalten om achter hem aan te gaan maar werd ruw vastgepakt door de jongen. Hij duwde haar The Pitt in, zijn gezicht wit van woede. Ze krabbelde overeind en keek ziendend naar de jongen voor haar. 'Ach wat is er knulletje, kan je niet tegen je verlies.' Vroeg ze haar stem vervormt tot een kinderstemmetje. De jongen wees met een beschuldigende vinger naar haar die net voor haar kin bleef steken. 'Jij.. Jij..' Stotterde hij. Ze trok een wenkbrauw op alleen hoe zij dat kon. 'Vuile bitch je leidde me af, door jou hen ik verloren! Ik zal..' Verder kwam hij niet. Ze snoof minachtend en sloeg zijn hand weg alsof het een iriserende vlieg was. 'Ach man word volwassen, wat wil je doen? Een meisje slaan? Heel stoer hoor.' Reageerde ze spottend. Een vuist vloog op haar af, snel zette ze een stapje opzij waardoor de vuist belande in het niets. 'Jammer voor jou, maar meisjes mogen jongens wél slaan of schoppen.' Bij die woorden trapte ze met haar rechtervoet vol in zijn lever waar hij plat ging. Ze gooide met een zwierig gebaar haar haar achter haar oor en klom de The Pitt uit. Ze liep op een drafje naar de halfpipe en klom de houten trap op. Ze zat erg hoog en zag Dylan zitten. Ze ging naast hem zitten en glimlachte warm, 'Je hebt die jongen goed verslagen.' Reageerde ze vrolijk nog licht nahijgend van net.

Dylan keek een tijd voor zich uit, eigenlijk duurde het vrij lang voor er beneden nog wat gebeurde. Maar veel maakte dat niet uit hij had zijn punt bewezen dat hij geen beginner was. Nu had hij zijn repect verdiend. Voor een moment schoot zijn blik naar The Pitt en zag wat er gebeurde toen de verslagene uithaalde naar Fara balde hij zijn vuisten. Ergens wist hij perfect dat Fara zich kon verweren tegen hem, maar toch ze bleef inmiddels al wel zijn vriendin. Dylan draaide zich weer om en keek weer een lange tijd voor zich uit. Tot er uiteindelijk niemand minder dan Fara naast hem kwam zitten. 'Ik heb hem verslagen omdat jij er bij was hoor, je bracht me echt geluk.' Zei hij met een glimlach. Voor enkele momenten hoorde hij haar nog hijgen. 'Zeg eens, hij heeft je toch niet aangeraakt hé. Anders gaat hij wat meemaken.' Dylan keek haar kalmpjes aan en streek even over zijn borstkast waar die aap van zo net ferm had tegen geduwd. Wat moest die gast nu nog bewijzen? Dat hij de sterkste was van de hoop hier, het stoerst? Ging dus echt niet helpen als je tegen een meisje begon uit te pakken. Ach, moest er verder iets gebeurt zijn met Fara had hij dat gastje wel even onder handen genomen.

'Mij geraakt?' Ze lachte. Het idee alleen al dat die jongen haar zou raken maakte haar aan het lachen. 'Die jongen is nog slomer dan een schilpad.' Zei ze wat spottend. Ze liet zich wat achterover hangen en staarde naar de hemel die nu echt bezaaid was met sterren, best een mooi gezicht. 'Nou, ik breng alleen geluk bij jou.' Ze grinnikte. Ze kraakte haar handen even en keek onder haar. De helling daalde redelijk stijl af, nu snapte ze nog beter de pijnlijke trek van de jongen aan het begin van de dag. Dat Dylan hier af kon vond ze al bewonderingswaardig. 'Doe je buiten skateboarden ook nog wat anders als hobby? Of is skateboarden je volle 100%.' Glimlachend keek ze schuin naar Dylan. Ze was benieuwd waar hij aan het denken was maar dat vroeg ze natuurlijk niet.

[Inspiloos]

'Ik doe ook nog aan ijshockey, en voor de rest strompel ik eigenlijk alleen hier maar rond. Vroeger deed ik ook aan competitiezwemmen, maar dat heb ik moeten laten schieten.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders op. Nu was het echt alleen nog maar skaten en hockey spelen. 'Oh ja, en ik schrijf zo heel soms liedjes teksten.' Ja, dat deed hij ook. Maar bijna alleen maar als hij in een dipje zat ofzo. Dan leek het wel of hij het meeste inspiratie had voor zoiets. 'En jij?' Kort nam hij zijn board vast en draaide even aan de wieltjes. Zijn trucks moesten nodig bij gedraaid worden, anders zou hij volgende keer wel eens tegen de vlakte gaan als hij met zijn volle gewicht lande op het board. Voor enkele momenten ging zijn blik naar de sterren.
Een klein jongetje stond bovenaan een half pipe net zoals deze. Hij stond daar met een skateboard van een vriend van zijn ouders. Al dagenlang had hij zien kijken hoe de oudere kinderen dit deden. Dylan had geobserveerd, en nu stond hij hier dan. Hij plaatste de voorste wieltjes over de stalen buis en daalde dan af. Een angst overviel hem maar toch bereikte hij de andere kant zonder te vallen. Sindsdien vond hij skateboarde de stoerste sport ooit. En daarom deed hij ze nu nog steeds.
Dylan keek haar weer aan en glimlachte even. Fara was anders dan de meeste meiden. En net daarom mocht hij haar zo graag. Ze was niet afhangkelijk van iemand, net als hij zelf. Weer haalde hij zijn handen door zijn haar.

Ijskochey, best cool, weer is anders dan normaal hockey. Stuk ruiger ook, iets anders dan meiden die op hockey zitten alleen maar voor die stomme rokjes. Ze haalde haar schouders op. 'Mja, ik heb zo ongeveer mijn hele leven verpest aan cheerleaden, dansen en zingen. Zingen vind ik nog het minst erge maar ja.' Ze rolde met haar ogen. 'Ik zelf basketbal graag en nu ook dus skateboarden.' Ze lacht zachtjes. Ze liet zich achterover vallen en sloot haar ogen. 'Dit is zoveel beter dan thuis.' Mompelde ze zachtjes. Ze deed een oog open en staarde naar het achterhoofd van Dylan. Hij was echtt aardig, aardiger dan alle andere van haar vorige school. Hij was tenminste eerlijk. Ze sloot haar oog weer en dacht na, hierheen gaan was het beste wat haar moeder ooit voor haar had gedaan. Ze ging hier eigenlijk heen omdat haar moeder wou dat ze in het cheerteam zou komen. Dat was ze niet van plan, eerder het basketbalteam maar daar zou haar moeder toch nooit achterkomen, dat gokte ze tenminste. Als ze er achter kwam dan werd ze waarschijnlijk van school gehaald. Maar zo ver was het gelukkig nog niet gekomen.

'Cheerleaden. Menes. Je lijkt me daarvoor niet het type. Niet op de manier van dat je niet knap ofzo bent want dat ben je dus eigenlijk wel. Maar je bent zo anders, je bent ruiger dan de meeste van die meiden daar. Plus je bent ook een stuk liever.' Dylan keek een tijdje naar beneden en zuchte even. 'Basketbal en zingen is ook wel cool.' Dylan draaide zich naar haar toe en glimlachte even. Zijn board rolde hij naar de kant. Zingen deed hij niet, hij was eerder voor het songteksten schrijven. Maar zo nu en dan zong hij wel eens voor de lol, en elke keer werd hij er meer van overtuigd dat hij het niet kon. 'Dus is je moeder werkelijk zo erg?' Vroeg hij aan haar. Rustig deed hij zijn vest weer uit en smeet die op zijn board. Meteen verschenen er twee kettingen aan zijn hals, een zilveren met een hockey stick en een gewoon ketting met daaraan een kruisje. Die dingen deed hij werkelijk nooit af. Binnenkort zou hij ook nog een klein zilveren skateboardje laten maken om die er bij aan te hangen. Het kruisje stond bij hem niet voor geloof, het was eerder een herinnering aan zijn overgrootouders die waren gestorven aan een crash. Afwachtend keek hij haar aan. Zou haar moeder echt zo erg zijn als hij in zijn hoofd had?