So boring

Van school moest hij een spreekbeurt houden over een bedreigd dier. Wat een rot opdracht. Hij moest het alleen doen omdat hij enorm vaak moest nablijven en zijn huiswerk niet maakten. Ze vonde dat hij een achter stand had. Hij had wel wat beters te doen dan bij een zooitje beesten rondhangen. Hij hielde er niet van. Ze stonken en waren super irritant. Er was maar een ding erger dan dieren, kleine kinderen. Die bleven maar schreeuwen en helaas zat het hier ook nog vol mee. Zijn twee ergste irriaties bij elkaar. Hij keek even rond en liep afkeuren elk beest af. Er was hier zo niks boeiends, behalve af en toe een leuk meisje maar daar had hij geen eens tijd voor. Hij moest dit morgen af hebben. Toen zag hij een mooi katachtig beest. Wat het was wist hij niet. Het had een super mooie vacht. Dat zou een mooie bekleding van zijn bank zijn. Hij las de info. Het bleek een
Ocelot te zijn. Aparte naam maar een mooi beesie. Daar zou hij zijn spreekbeurt over houden. Er stond enorm weinig info op het bordje. Waar er niet een of andere dieren mongool in de buurt die er alles van wist. Hij keek even rond maar veel mensen waren te druk met hun kindjes bezig. Wagelijk. Er was ook vast geen dierentuinverzorger ofzo...

Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Blegh. Het was serieus verschrik-ke-lijk! Overal van die stinkende en rottende beesten om haar heen, en iedereen vond die nietsnuttende dingen nog leuk ook. Gatverdamme, ze vond het verschrikkelijk. Maarja, die spreukbeurt moest gewoon echt af. Hadden zij weer, om een spreekbeurt op te krijgen over beesten. Tsja, en het moesten ook nog wel wilden beesten zijn, wat oftewel ook wel betekende dat je dus richting de dierentuin moest. Een geërgerde zucht verliet voor de zoveelste keer haar mond en afkeurend liet ze haar blik over alle lelijkerds gaan die de dierentuin bewoonden. Ieeeeel. Ze vond het zo afschuwelijk, en dan nog dat er kans was dat ze gezien zou worden hier. Nou, dan zou die klote leraar dat lekker op zijn geweten hebben! Haar ogen stonden pissig alles snel wat te bekijken die erop hoopten dat ze snel weg zou zijn hier. Helaas was 't weekend en had ze er niet eerder aangedacht. Dan had ze iemand op school kunnen regelen om haar spreekbeurt in elkaar te flansen. Hmmpf. Nu moest ze het allemaal zelf regelen, lekker dan. De armbanden om haar arm klakten zo nu en dan tegen elkaar aan en haar hakken flanselden een herhalend ritme op de grond, net een soort liedje als je het met elkaar combineerden. Maar dat alles viel Regina nu niet op, het enige wat ze wou was snel een beest uikiezen en weg wezen hier. Lama's? Nee. Zebra's? Iel. Leeuwen? Nee. Koala beertjes? None. Hmm, een wolf dan? Beter, dat was het enige roofdier dat dan nog wel cool was. Én ze stonken niet. Oké, wolven dus. Ze richtte haar blik weg van het ding voordat ze zich weer kon bedenken en liep door. Woops. Door haar chagrijnige gedoe had ze niet gezien dat er iemand in het vizier stond en net voordat ze tegen diegene op kon knallen stopte ze. Ze veegde haar blonde plukken weg van haar gezicht en zag dat het Amestigon was. "Oh hai." Zei ze kort, maar het klonk niet op een überend chagrijnige toon. Hij zou trouwens vast ook wel begrijpen dat zij met haar designerkleding hier niet helemaal blij werd van die rotspreekbeurt en van die rotdieren. Ze glimlachtte even halfjes en zag dat zij het ook op een of ander dier gemund had hier achter h'm.