De kamer van Maja en Chase

Maja was het beu om te wachten op haar kamergenote. Al zou Jazlyn haar gaan vermoorden als ze dit wist. Maar ze had geen zin meer in het wachten en het alleen zitten elke avond. Dus ze was naar dat infobalie ding gegaan en had een nieuwe kamer aangevraagd en meteen had ze er een aangewezen gekregen. Dus nu liep het meisje met de bruine haren voor de tweede keer met haar koffer en haar sporttas richting een andere kamer. Kort liet ze haar blik nog over haar oude kamer gaan. Er lag een brief op het bed van Jazlyn met daarin dat ze naar een andere kamer was en ook had ze daarin haar nummer maar geschreven voor als Jazz nog eens wou praten met haar. Kalmpjes wandelde ze naar de tweede verdieping en snoof even. Al een geluk was de kamer maar ergens van voor op die hele verdieping want zin om alles met zich mee te sleuren tot ergens helemaal achterin. Uiteindelijk viel haar blik op kamer 430. Dat was dus de kamer waar ze de rest van haar school loopbaan in zou gaan voort gaan brengen. Ze had dus ook een nieuwe kamergenoot waar ze de naam niet van had gelezen op het blad, maar het was een jongen dat wist ze nog wel. Kalmpjes duwde ze de deur open en liet haar blik even over de kamer gaan en zuchtte eventjes.Ze zette haar tas neer naast haar koffer tegen de kale muur en besloot zich maar even neer te zetten op een stoel. Ze wou wat anders doen met deze kamer maar dan moest haar kamergenoot dit natuurlijk goed vinden, want anders zouden ze waarschijnlijk nog wel wat ruzie gaan krijgen. Maar ja, dat kon ze misschien nog wel hebben. Al hing het er eigenlijk wel vanaf met wat voor iemand ze in de kamer lag. Was het een nerd, of eerder een sportief type? Was hij ruig, of eerder een meeloper? Alles kon hier.
[Ugh, inspiratie is gone]

Chase bleef even bij de infobalie staan, zijn vingers roffelden op het desk en de vrouw keek hem geïrriteerd aan. “Sleutel, blaadje, volg de route,” katte ze toen geïrriteerd waarna Chase met een vermakelijke grijns zich van het mens wegdraaide en naar het kaartje keek. “Lekker dan, waar ligt in gódsnaam 430?!” Hij keek even hulpeloos rond toen hij hem al zag liggen, gewoon op een bovenverdieping die op de hal uitkeek. Pérfect! Hij liep makkelijk de trappen op terwijl hij op een snel, maar rustig ogend, tempo naar de kamer liep. De schoudertas, zijn sporttas, tikte tegen de deur op en Chase vloekte zachtjes. Hij deelde zijn kamer met een meisje. Dat werd nog leuk. Voorzichtig klopte hij eerst even op de deur waarna hij deze opende. Zijn ogen werden even groot bij het zien van het engeltje dat op een van de stoelen zat. Wat zoet zeg, het leek echt net een onschuldig klein engeltje. “Hee,” begon hij toen waarna hij zijn keel even schraapte en op het meisje afliep. “Chase,” stelde hij zichzelf toen voor waarna een glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij keek even naar een van de bedden en zag dat aan een kant al koffers stonden dus liep hij rustig naar het andere bed, zette daar zijn koffer en sporttas neer en keek even op naar het meisje dat nog steeds in de stoel zat. “Als je het niet erg vind, ruim ik mijn spullen even in.” Zei hij toen met een klunzige glimlach op zijn gezicht waarna hij de sporttas openritste en daar zijn ijshockeystick en schaatsen uit haalde. Voorzichtiger dan hij met ieder mensenleven om zou gaan zette hij de spullen in de hoek bij zijn bed en begon toen aan de rest van de spullen zijn shirts, truien, vesten, sweatshirts, zwembroeken joggingbroeken, gewone broeken en de hele zooi werd ingeruimd waarna hij nu nog tevreden keek naar de vijf paren schoenen die onderin de koffer lagen. Hij pakte ze er een voor een makkelijk uit en zette ze gesorteerd naar type schoen neer. Hij keek toen even naar Maja en glimlachte weer. “Ik hoop niet dat je iets tegen sloddervossen hebt,” zei hij toen terwijl hij even onhandig met zijn hand door zijn haren ging, was dit wel wat ze had verwacht? Met hem op een kamer zitten voor de rest van.. van dit jaar? Hij schudde zijn hoofd even en keek toen naar zijn bed. Ach, ieder bed was beter dan dat van ijshockeykamp, toch? Hij ging even op het bed zitten waar een laag stof vanaf kwam waardoor hij begon te kuchen. “Stoffen ze hier nooit?” Vroeg hij toen terwijl hij even met zijn ogen kneep waar wat stof in was gekomen en naar het meisje bleef kijken, haar bruine haren vielen langs haar gezicht en hij bekeek haar ogen eens, ze waren bruin vanaf waar hij keek maar ze konden net zo goed groen zijn. Ze waren apart, mooi. Hij glimlachte even kort waarna hij maar wijselijk weer van het bed af ging en wederom klunzig de kamer rondkeek. Waar was zíjn stoel? Zij had er wel een, maar die van hem ontbrak kennelijk. Had hij weer.

[kijk eens aan, ik heb nog een post =D, wel klein want mn inspi is nogal naar de knoppen 's avonds ]= ]

Een jongen kwam binnen en keek haar recht aan. Vriendelijk glimlachte ze naar hem. Zo, hij was dus wel helemaal niet mis. Even beet ze op haar onderlip en besloot zich maar recht te gaan staan. 'Wel, ik ben Maja.' Glimlachte ze vrolijk naar hem en besloot vervolgens maar naar haar koffer en tas toe te lopen om die bij haar kast te zetten. Chase was helemaal niet wat ze verwacht had, hij was beter. Ze had een nerd verwacht, en by the looks of it was hij dat dus helemaal niet en daar was zij stiekem wel blij mee. Kort schudde ze haar hoofd op wat hij zei. 'Niet erg hoor. Ga het zelf ook doen namelijk.' Maja opende haar koffer en begon vervolgens alles in te laden, shirts, topjes, hemdjes, broeken en zelfs jurkjes. Wanneer ze daar mee klaar was haalde ze haar voetbalschoenen uit haar sportzak en zette die tegen de kast neer om vervolgens haar twee paar sneakers en een paar hakken wat verder van haar voetbalschoenen neer te leggen. Kort hing ze nog een voetbaltenue aan de kapstok. 'Euhm, nee hoor niet echt. Ik ben zelf nu ook niet zo heel netjes dus op dat vlak hebben ze ons wel goed samen gezet.' Grijnsde ze even naar hem en zette vervolgens haar koffer naast de kast en zwierde haar sportzak er echter in. 'Wel, aangezien dit een nieuwe kamer is zeg ik dat er hier nog nooit gestoft is, dus ik zou voor je straks in je bed kruipt je dekens maar eens verversen.' Sprak ze vriendelijk naar hem en haalde vervolgens nog enkele foto's uit haar koffer om die neer te zetten op haar nachtkastje. Eentje hing ze echter net achter haar bed aan de muur, dat was de foto van haar en haar zus. Dan draaide ze zich om en keek even naar de stoel die daar maar wat eenzaam stond. 'Wacht even, ik ga een stoel halen voor je.' Mompelde ze kort en liep vervolgens de deur uit. Om enkele minuten later weer binnen te komen met een houten stoel die er net hetzelfde uitzag als die andere. Die zette ze maar neer aan de tafel en keek hem vervolgens met een glinstering in haar ogen aan. 'Dus, tja welkom op Monica High.' Sprak ze vrij dom, wat was ze toch weer slim bezig. Maar ja, dat was iets wat wel meestal gebeurde als ze bij een jongen die er goed uitzag was.Onwetend wat te doen zette ze zich maar weer neer en keek hem afwachtend aan.

Aha, het engeltje heette Maja, Maja het engeltje dus. Even fronste Chase nu, dat had hij weer eens goed gedaan. Telkens als hij nu naar Maja keek was het eerste woord wat in hem opkwam: Engeltje. Daar moest hij maar vanaf gaan komen, hoe? Dat wist hij niet, maar hij wist zeker dat dat zou gebeuren. Hij kon zichzelf nu echt wel voor zijn hoofd slaan. Hij knikte even naar Maja die ondertussen zelf ook haar spulletjes was aan het inruimen en zei dat het niet zo erg was als hij even zijn spullen zou inruimen. Nou, dat was meegenomen. Snel zette hij nog de laatste meegenomen foto’s neer en keek even naar de foto die op de bodem van zijn koffer lag die hij toen ruw dichtsloeg waarbij tranen in zijn ogen prikten. Nee, hij ging hier niet staan huilen. Dat was gewoon verboden. Hij raapte zichzelf gewoon zo normaal mogelijk bij elkaar en deed alsof er niks was waarna hij zag dat Maja moest lachen en zei dat ze wat dat betreft wel goed bij elkaar waren gezet. “Ach, ik zal proberen mijn spullen aan mijn kant te houden, oke?” Zei hij toen lachend terwijl hij weer zijn handen door zijn haren haalde en haar even aankeek waarna hij zijn blik weer afwendde naar zijn bed toe. “Dat lijkt me inderdaad geen slecht idee nee, om dat ding eens in orde te maken.” Zei hij toen terwijl hij op het bed klopte waar weer stof vanaf kwam. “Laten we daar dan nu maar eens mee beginnen,” zei hij toen met tegenzin waarna hij onbeholpen het ding er vanaf kreeg en toen niet-begrijpend ernaar staarde. Dit zou nog leuk gaan worden, héél leuk. Hij zag Maja in een glimp verdwijnen op zoek naar een stoel. Perfect, hij had zo’n drie minuten om haar spullen te doorzoeken zonder dat ze het merkte. Als een razende sprong hij over zijn bed op het hare en opende het nachtkastje, geen kleding , niks. Goed, dan maar bekijken wat voor parfum ze had. Het zou vast wel op de badkamer staan. Hij opende de badkamer waar enkele flesjes parfum stonden, maar waarvan hij niet wist of het de hare waren. Chanel, Dior, jezus, wel een dure smaak. Ach wat maakte het uit. Hij keek even of er ergens nog plaats was voor alle troep die zijn moeder hem had meegegeven, allemaal luchtjes waar hij toch amper wat mee deed zoals die drie nieuwe die ze hem laatst had gegeven van Boss, Diesel en nog zo’n merk… Armani ofzoiets. Hij zette ze met een zucht neer waarna hij de kamer binnenkwam en recht tegen Maja’s voetbaltenue aankeek. Dus ze voetbalde? Ach, leuk toch, een sportief kamergenootje? Al snel kwam het engeltje ook alweer naar binnen lopen met een houten stoel die zo’n beetje gelijk was aan de stoel waar ze net nog op zat, en zette deze bij het tafeltje neer. Ze was eigenlijk wel schattig, Maja, zonder iets van kwaad in zich maar ze was wel aardig vond hij. Niet zo’n bitch die je alleen had om de looks maar waarvan je om het uiterlijk walgde als ze geen make up op had. Hij grijnsde even waarna hij opschrok uit zijn gedachten en Maja aankeek. “Eh, ja, dankjewel.” Zei hij toen met een glimlach op zijn gezicht terwijl hij op zijn gemak op de stoel ging zitten. “Zit je al lang op Monica, Maja?” Vroeg hij toen nieuwsgierig terwijl hij haar lachend aankeek met een beetje een klunzige lach die wel vaker zijn gezicht sierde.

'Mij maakt het niet uit hoor. Zolang ik maar geen boxershort aan mijn kant vind is het voor mij allemaal goed hoor.' Glimlachte ze droogjes naar hem. Chase was voor nu wel cool. Kort beet ze op haar onderlip en pulkte even aan de armband die om haar pols hing. Voor een moment keek ze naar het woordje dat er op stond en zuchtte kort. Fearless, nee, dat was ze al een lange tijd niet meer. Toch niet meer na de dood van haar zus. Even staarde ze naar de grond en voelde de tranen in haar ogen prikken. Toch verbeet ze ze. Huilen was niet wie ze was. Zij was het meisje dat durfde opkomen voor haar zelf in eender welke situatie, zij was degene die de klappen zou opvangen voor haar vrienden maar dan dubbel zo hard terug slaat. Dat was toch wie ze ooit was. Nu was ze gewoon bang, bang voor alles, en het zou nog lang duren voor ze echter weer helemaal op de been was en terug de oude Maja werd. Uiteindelijk keek ze weer op en haar blik viel al gauw op iets wat normaal op je bed hoorde te liggen. Kort grijnsde ze en keek hem vrij serieus aan, alleen lukte dat haar niet echt. Serieus zijn was niet voor haar weg gelegd, daar moest Chase maar aan wennen al zou dit waarschijnlijk wel vrij snel gebeuren. 'Ehm, kan ik je misschien helpen met je bed deftig op te maken?' Sprak ze opgewekt tegen hem. Toen Chase echter ging zitten op de stoel besloot ze zijn voorbeeld ook maar te volgen en keek hem met een vriendelijke blik aan. Of ze hier al lang zat? 'Wel, ik zit hier al eigenlijk dit hele schooljaar. Al ben ik wel voor een maand naar huis moeten gaan door familie omstandigheden.' Sprak ze vriendelijk tegen hem en keek hem vervolgens met een kleine grimas aan. Die klunzige lach op zijn gezicht, het was schattig, en ergens deed het haar zelfs weg dromen. Gewoon om een moment door zijn armen omhelsd te worden. Maja kreeg al snel door dat ze aan het staren was. Daarop richtte ze haar blik maar heel snel weer voorzich om het rood worden maar te vermijden.

“Ik beloof je, je zult geen boxershort aan jouw kant van de kamer vinden.” Zei hij toen terwijl hij Maja zag grijnzen richting zijn bed. “Ach joh, het is toch een waar kunstwerk zo,” zei hij terwijl er blosjes op zijn wangen verschenen. Hij was werkelijk waar verschrikkelijk onhandig in het opmaken van een bed. Laat staan dat hij wist hoe dat überhaupt moest. “Als je dat zou willen doen, ben ik je echt voor eeuwig en altijd dankbaar.” Zei hij toen op haar voorstel om hem te helpen met zijn bedje. Hij keek haar weer vrolijk aan en sloeg zijn ogen even neer om te voorkomen dat ze dacht dat hij haar aanstaarde. “Oh,” zei hij toen. “Dan ken je hier vast veel mensen,” besloot hij toen te zeggen om niet teveel op het familie gedoe in te gaan, hij had geen zin om Maja al meteen de eerste dag aan het huilen te maken, dan zou hij voor de rest van zijn schoolcarrière zich schuldig voelen. Hij stond toen op en keek Maja even speels aan. “Goed, en dan nu de ontgroening zoals dat op mijn school ging bij een meisje.” Zei hij toen met een ondeugende grijns op zijn gezicht. Hij trok Maja voorzichtig van haar stoel af en pakte haar voorzichtig bij haar middel vast terwijl hij haar in het rond zwierde en algauw weer stopte. “Tah-daaah.” Zei hij toen zacht grinnikend terwijl hij haar toen onschuldig aankeek en toen naar zijn schoenen, maar nog voordat zijn ogen bij zijn schoenen waren bleven ze steken op het armbandje van Maja. ‘Fearless’ stond erop. “Mooie armband Maja,” zei hij toen met een oprechte glimlach op zijn gezicht. “Ik hoop dat je dat niet erg vond trouwens,” zei hij toen zacht glimlachend. “Anders ben je nog diep ongelukkig met me als kamergenoot, en dat wil ik niet.” Zei hij toen waarna hij haar gewoon spontaan een knuffel gaf en grijnsde. “Ohja, ik kom uit canada en doe aan ijshockey dus ik wens je succes.” Zei hij toen lachend tegen haar waarna hij een of ander raar, maar goed uitgevoerd, dansje deed. Hij keek Maja toen vrolijk aan. "Trouwens Maja, wat denk je dat beter staat?" Zei hij toen waarna hij naar zijn kast liep en hier een zwarte V-Hals trui uit haalde en een gewone simpele joggingsbroek en daarna een wit t-shirt met hieroverheen een grijs vest uit de kast toverde. "Welk ding moet ik aandoen?" Zei hij toen hopeloos terwijl hij haar zielig aankeek. Hij was echt geen held op het gebied van kleding, meestal was het dan ook zijn, mode addicted, moeder die hem hielp met de juiste setjes uit te zoeken. Hij had haar een keer voor haar verjaardag een cadeaubon gegeven ten waarde van tweehonderdvijftig euro in Harrods, waar ze de week daarna naartoe gingen, en ze was half gaan huilen van geluk. Hij kon het haar niet kwalijk nemen eigenlijk dat ze met winkelen haar verdriet vergat. Hij speelde nu ijshockey niet alleen voor de lol, maar ook voor zijn vader. Hij keek wederom naar Maja met diezelfde klunzige lach. Het zou hem niks verbazen als ze nu al knettergek van hem werd. En ze moesten nog een heel jaar bij elkaar zitten.

'Het is te hopen hoor. Want anders duw ik hem in je mond.' Plaagde ze hem. Een speelse glimlach was gevallen op haar gezicht en deze zou niet weg gaan voor dit moment daar was ze wel zeker van. Toen ze de blosjes op zijn wangen zag verschijnen keek ze hem met een stralende glimlach aan. Man, die jongen was schattig als hij bloosde. 'Maar goed, omdat jij het bent zal ik je maar helpen zeker.' Glimlachte ze vrolijk naar hem. Chase deed dingen met haar, al nu. Dit werd nog een heel leuk jaar als je het aan haar vroeg. 'Eigenlijk ken ik alleen mijn vorige kamergenote en sommige mensen van ziens. Maar echt veel mensen kennen doe ik hier niet.' Gaf ze eerlijk toe aan hem en keek kort naar de grond en beet kort op haar onderlip. Kort schoten oude beelden van haar en haar zus door haar hoofd, in de tijd dat ze nog blond haar had. Even slikte ze. Toen ze de woorden ontgroening hoorde keek ze vreemd op en voelde niet veel later dat hij haar recht trok en haar bij haar middel vast nam vervolgens werd ze even rond gezwiert. Eigenlijk was ze hier even door in de war gebracht maar ze vond het grappig. 'Zo dus nu ben ik ontgroend?' Grijnsde ze dom. Met haar glanzende bruine ogen keek ze hem aan en streek even een pluk haar uit haar gezicht en hoorde toen zijn woorden over de armband en keek hem met een vriendelijke blik aan. 'Dankje, ik heb hem ooit van mijn zus gekregen, toen ze nog echter in leven was.' De laatste woorden sprak ze slechts fluisterend uit. Kort zuchtte ze en besloot het maar gewoon te laten varen. Tuurlijk zou hij nog wel te weten komen over haar zus, dat was perfect normaal eigenlijk, aangezien ze nu toch elke avond hier elkaar troffen. Ze schudde haar hoofd een toen hij min of meer vroeg of ze het erg vond. 'Chase, ik denk dat je mij nog moet leren kennen hoor. Want ik ben nu ook niet een van de normaalste.' Grijnsde ze en streek even door zijn donkere haren die afstaken tegen zijn helder blauwe ogen. Wat eigenlijk best wel mooi was. Alweer betrapte ze zichzelf erop dat ze aan het staren was. Wat dus helemaal niet de bedoeling was. Kort voelde ze zijn armen om haar heen en legde even haar handen op zijn schouders maar liet hem vrijwel meteen op dezelfde moment los als hij dat deed bij haar. 'Canada? Nice, daar woont een oom van me. Ik zelf ben van Brooklyn.' Sprak ze vrolijk tegen hem. Voor een moment stak ze haar handen in haar zakken, maar al snel haalde ze die eruit. Ze wist zichzelf geen houding te geven en dat was vreselijk irritant vond ze zelf. 'En als ik een heel jongensteam af kan, zal dat bij jou ook wel weer lukken.' Een plagerige, maar toch op de een of andere manier charmante glimlach keek ze hem aan. Rustig wandelde ze naar het dekbed dat op de grond lag en besloot maar het laken er zelf uit te halen en dat even gesprijd op de grond te leggen, rustig trok zede matras overtrek en ook kussen overtrek van het bed af en gooide alle overtrekken maar op een hoopje. Toen hij haar echter een vraag stelde draaide ze zich om naar hem en bekeek even de twee setjes. 'Wel hangt er vanaf wat je nog gaat doen. Moest je buiten gaan zou ik gewoon die joggingsbroek met de vest en het shirt. Blijf je hier zou ik de V-neck en de joggingsbroek aandoen. En anders neem je toch een combo van die twee.' Kalm liep ze naar hem toe en nam de gewone witte shirt van hem af en legde die neer op de tafel. 'Doe het anders gewoon zo. Dat staat beter.' Kort knipoogde ze naar hem en besloot maar verder te gaan doen met zijn bed.

“Je zou me dat ding nooit in mijn mond durven te proppen,” zei hij toen zacht grijnzend, ze zou het nooit doen, al moest hij dat dan zelf voorkomen, er zou in geen honderd jaar een boxer in zijn mond gepropt worden, dat was hem al vaak genoeg gebeurd, nouja.. bijna gebeurd. Hij liep naar de deurpost toe waar hij rustig tegenaan ging leunen terwijl hij zijn blik op Maja gericht hield. “Ja, je hoort nu officieel bij de vrouwelijke vriendinnen van de jeugdspelertjes van de toronto maple leafs,” het kwam er een beetje moeilijk uit, omdat hij uit ervaring had geweten als hij dat thuis in canada had gezegd er zo’n dertig meisjes ineens rondom hem stonden, behalve op school dan. Hij lachte even breed naar haar over wat ze zei over het leren kennen, hij had er niet echt zin in om over haar zus door te gaan, want hij wist net zo goed hoe pijnlijk het was om het over directe familie te hebben. Hij slikte daarom eerst even voordat hij iets terug zei zodat hij zichzelf een beetje onder controle kreeg. “Ach joh, dat leren kennen gebeurd wel. Geloof me maar,” zei hij toen terwijl hij vanuit zijn deurpost naar zijn koffer te lopen terwijl hij Maja lachend aankeek. “Brooklyn?” Zei hij toen zacht grijnzend waarna hij zich even over zijn koffer bukte om hieruit enkele foto’s te pakken. “Ik ben een keer op uitwisseling geweest met een school van Brooklyn,” zei hij toen met een vrolijke glimlach op zijn gezicht. Dat ze een heel jongensteam aankon? Ja, voetballertjes dat kon hij wel begrijpen want dat waren ook wel slapjanussen soms. Maar had ze ijshockeyers meegemaakt? Canadese ijshockeyers? Ze zou al zonder pardon neervallen als een van hen haar een duwtje gaf. Dan moest hij maar regelen dat ze lief voor haar zouden zijn, voordat hij ze een klap voor hun hoofd moest geven, even grijnsde Chase toen hij zag hoe ze rustig te werk ging aan zijn bed alsof het zo ontzettend makkelijk was. Hij keek even toe waarna hij zich naar de muur omdraaide en merkte dat er al spijkertjes in waren geslagen, waarschijnlijk door de mensjes hier, en hing er voorzichtig de foto’s aan op. Driekwart was van hem met zijn vader, al dan niet op het ijs dan was het wel met het wandelen van de hond, of op vakantie. Chase slikte even kort maar verbeet zijn tranen toen wederom. Naast die van zijn vader hing er ook een van zijn beste vriendin Annabeth, de foto was van de laatste avond geweest voordat hij wegging, hij had hem nog diezelfde ochtend dat hij vertrok laten afdrukken bij zo’n zaakje die dat per direct kon en had hem in zijn koffer gedaan met een lijstje. En de laatste foto, hoe kon het ook anders, was van zijn jeugdteam bij ijshockey. Hij grijnsde weer even, de trots die op de gezichten van hen allemaal was te lezen deed hem goed, en zette hem met beide benen op de grond omdat hij wist dat het ook zo gewoon weer voorbij kon zijn. “Wel, ik ga ijshockeyen natuurlijk,” zei hij toen tegen Maja met een grijns op zijn gezicht. “Zelfs hier moet je in vorm blijven, no matter what.” Legde hij toen uit waarna hij de joggingbroek pakte en naar de badkamer verdween. Hij deed zich makkelijk zijn joggingbroek aan en maakte een strik in de touwtjes waarna hij zichzelf even in de spiegel bekeek. Wat zat zijn haar toch weer… slecht. Hij slaakte een zucht waarna hij de kamer weer opliep en van het tafeltje het witte T-shirt griste en het T-shirt wat hij nu aanhad gewoon zonder pardon uitdeed. Zo erg was het toch niet als hij dat deed, tenzij een meisje niet van een sixpack hield, en hij trok zich het witte T-shirt aan en pakte het vest. “Wil je anders mee?” Vroeg hij haar toen vriendelijk terwijl hij haar even afwachtend aankeek en toen algauw naar zijn sporttas liep om te kijken wat hij er allemaal nog in had zitten, twee flesjes water, een appel en zijn beschermers. Hij stopte zijn schaatsen in de aparte tas die hij weer uit de sporttas viste en pakte ze voorzichtig in. “Of heb je geen zin om nog meer opgescheept te zitten met je kamergenoot dan nodig is?” Vroeg hij toen met een zielig pruillipje terwijl hij haar met puppyoogjes aankeek. Als het trucje niet zou werken op Maja, dan had hij toch wel grote problemen, want dat zou betekenen dat hij nooit meer een fatsoenlijk bed had.

'Zeker van?' Sprak ze uitdagend tegen hem en keek hem met natuurlijk ook eeen uitdagende blik aan en kruiste haar armen even over elkaar. 'Ik durf meer dan je denkt hoor.' Kort streek ze door haar haren en luisterde even naar wat hij zei toen er werd verteld dat ze nu bij de vrouwelijke vriendinnen groep hoorde. Wacht, hoorde ze nu Toronto? Haar oom woonde daar. En als ze het goed had speelde haar neef ook hockey bij wel team wist ze nu niet meteen maar hij speelde het spel ook. Kort dacht ze na. Nee, ze zou er niet op gaan komen dat wist ze nu al, dus ze zou haar hoofd er ook niet overgaan breken. 'Mijn neef speelt ook bij een of ander team in Toronto.' Grijnsde ze even. Maja was blij dat hij niet verder ging over haar zus, heel blij zelf. De jongen liep haar voorbij terwijl hij nog wat zei waardoor haar mondhoeken even omhoog krulde. Brooklyn, ja. Dat was haar stad, daar was haar wereld. 'Weetje per toeval nog welke school? En wat vond je er trouwens van?' Glimlachte ze zachtjes en keek even naar wat hij uit zijn koffer nam. Enkele foto's. Ergens was ze wel benieuwd wie erop stond maar dat zou ze straks wel zien ofzo. Opdringerig wou ze nu eigenlijk helemaal niet over gaan komen. Met haar ogen volgde ze de jongen en toen hij bleef staan keek ze even naar de muur waar duidelijk al spijkers in waren geslagen. Chase leek er even bij stil te staan wat er op de foto's stond waardoor ze kort op haar lip beet. Had hij ook met een verlies te maken gehad, of was het iets anders? Ze wou wel naar hem toe stappen en het vragen maar ergens durfde ze dat niet. Als het iets ergs was zou ze het nog wel weten toch?
'In vorm blijven moet je hier zeker doen. Bij eender welke sport, zelfs als je niet sport moet je in vorm blijven hier. Zeker als je geen onnodige commentaren wilt van sommige leerlingen hier op school.' Mompelde ze even en keek kort naar de grond. Ja, al die bitches die hier zaten of die players konden altijd wel zagen over iets wat er mis aan je was. Dat had ze hier al een keer meegemaak en dat wou ze niet voor een tweede jeer meemaken eigenlijk. Merendeels ook omdat het ditmaal dan harder zou aankomen als eerst. Toen verdween de jongen in de badkamer waardoor zij haar blik voor enkele momenten over de foto's glijden en glimlachte ze kort toen de foto met zijn team zag. Al gauw kwam Chase weer terug naar buiten waardoor haar blik al snel weer naar hem toe gleed, en toen hij zijn shirt echter even uit trok gleden haar ogen over zijn lichaam maar dat besefte ze alweer veel te laat. Blosjes verschenen op haar gezicht. Meteen keek ze naar de grond zodat het minder zou opvallen en hoorde zijn vraag vervolgens. Of ze mee zou gaan? Ze had nu niet echt iets te doen vandaag dus waarom ook niet? Toen hij weer begon te praten hoopte ze echter dat de blosjes waren weg getrokken. Het pruillipje en zijn puppyogen waren gewoon te schattig om te kunnen weerstaan. 'Ach, omdat ik toch niets te doen heb en eens wil zien wat hockey nu echt in houd ga ik met je mee.' Glimlachte ze vrolijk.

Chase grijnsde even naar Maja. “Dat geloof ik wel ja, maar ik haal je toch wel onderuit,” zei hij toen uitdagend tegen haar waarna hij haar weer vrolijk aankeek. “Gewoon simpel, Brooklyn high school.” Zei hij toen terwijl hij zijn schouders ophaalde. “Anderhalve week heb ik de hele school op z’n kop gezet,” mompelde hij toen zacht grijnzend. Het was anderhalf jaar geleden geweest maar de naam van de jongen die hij op zijn plek had gezet wist hij nog perfect. Het joch had gezegd dat hij belachelijk was en dat had Chase niet zo leuk gevonden, die jongen daarna ook niet, en hij had hem even laten zien wat de Canadeesjes konden. Hij vond het, merkte hij, nog steeds vermakelijk als hij eraan terugdacht. Arme Brandon Crawley toch, hij kreeg bijna medelijden met het jochie. Chase grijnsde toen weer naar Maja. “het was er zacht gezegd, erg gezellig, ik heb me er prima uitgeleefd.” Zei hij toen zacht lachend, hij had nog een tijdje contact gehad met een meisje van die school, maar uiteindelijk verwaterde het een beetje, al boeide hem dat vrij weinig, en hij was gewoon weer verder gegaan op de meisjes van zijn eigen school. Die waren uiteindelijk leuker geweest dan zijn welgemanierde Brooklyn vriendinnetjes. Hij grijnsde even naar Maja toe. “Je schrok toch niet te erg he?” Plaagde hij haar toen terwijl hij vrolijk naar haar toe liep en haar lachend aankeek. Dat ze meeging was dan alweer een pluspuntje. “No worries, ik heb een auto,” zei hij toen met een grijnsje op zijn gezicht waarna hij zich zijn sporttas pakte, zijn stick en zijn schaatsen, nog even een vlugge blik op de foto’s wierp en toen Maja voorzichtig meetrok naar de deur en deze ook afsloot. “Zo,” mompelde hij toen waarna hij haar grijnzend aankeek en de sleutels uit zijn vest pakte. “Daar zijn we dan.” Mompelde hij toen met een knikje naar de redelijk dure audi. “Ik spaar,” zei hij toen onschuldig. Hij had er geen zin in om te vertellen dat zijn coach het ding kwijt wilde voor een betere en met hem een weddenschap had gemaakt om zijn auto die hij toevallig had gewonnen. Hij liet Maja rustig instappen waarna hij zijn spullen in de kofferbak legde en zelf ook instapte. Toen hij het ding startte en werd begroet door een luide grom moest hij even grijnzen. “Jeej, daar gaan we dan.” Zei hij vrolijk waarna hij soepel van het terrein afreed.
Binnen zo’n twintig minuutjes waren ze bij de trainingshal en zette hij de motor netjes af toen hij eindelijk een parkeerplek had gevonden. Hij wachtte rustig op Maja waarna hij naar binnen liep en rustig een pasje liet zien. Hij had het vanochtend gehaald en het verschafte hem gebruik te maken van de baan wanneer hij dat maar wilde. Hij liep toen rustig naar onderen toe waarna hij naar de baan toe liep en op een van de bankjes ging zitten. “Hmm, ijs.” Zei hij toen lachend terwijl hij zijn schaatsen makkelijk aandeed en zijn beschermers gewoon nog afliet. Hij had ze niet nodig.. nog niet. Hij liet zijn stick nog even liggen en haalde de beschemers van zijn schaatsen af en liep toen rustig naar het ijs wat vertrouwd onder zijn voeten voelde. De handschoenen die hij droeg waren gewoon simpel zwart en staken af tegen het grijze vest met het witte T-shirt. Hij schaatste wat in terwijl hij soepel enkele overstappen maakte en soms her en der wat versnelde. Hij maakte een makkelijke stop waardoor er wat ijs opspatte. “Oeps.” Mompelde hij toen lachend terwijl hij Maja stralend aankeek en al snel zijn stick en puck kwam halen. “Niet echt interessant he?” Zei hij toen lachend tegen haar. “Anders ga je gewoon schaatsen huren,” stelde hij toen voor terwijl hij haar het pasje aanreikte. “Hiermee kun je ze gratis huren,” knipoogde hij toen waarna hij weer het ijs op ging en rustig even inspeelde en even keek wat er nog van zijn techniek over was. Hij maakte een kleine versnelling, stopte vlak voor de goal en schoot het ding er met gemak in, hoe kon het ook anders als er geen doelman was, en glimlachte even. Hij was in zijn team aanvaller geweest met centre positie, wat betekende dat hij eigenlijk de leiding had over de aanvallers van het team. Niet dat dat hem iets boeide maarja.

Maja keek hem met een frons aan en schudde haar hoofd even. 'Je haalt me misschien wel onderuit, maar dan trek ik je toch gewoon mee en ga ik je kietelen.' Sprak ze heel zeker over haar woorden. Ja, als hij haar op de grond zou krijgen dan ging hij gewoon mee en dat was dat. Brooklyn high? Hij was op haar school geweest, zonder dat zij het wist. En aangezien zij toen in de hoogste klas zat daar had ze dat eigenlijk wel moeten weten. 'Dus je bent er geweest zonder dat ik iets wist? Nou mooi is dat.' Grijnsde ze even sarcastisch. Ze vond het helemaal niet leuk dat zij het niet had geweten anders had ze hem misschien al wel gekend. 'Mijn school is alles behalve gezellig. Buiten dan natuurlijk dat je de kleine kindjes wat kunt pesten en als ze dan eens grof zijn ze op hun plaats te zetten.' Dat had ze genoeg gedaan, samen met haar zus. Door het feit dat ze echter als twee druppels water op elkaar leken gaven de leerkrachten daar toch nooit straf aan hen. Maar ja, op die school zaten natuurlijk ook de mensen van The heights. Allemaal van die snobistische kinderen die je de nek wilde omwringen. Kort snoof ze, die kinderen hadden de gehele school getransformeerd in zombie's en heel welgemanierd wat ze daar vroeger niet waren, buiten haar en haar zus. Twee wildebrassen bij elkaar. Kort stak ze haar tong uit naar hem en liet zich dan heel gewillig door hem meetrekken. Al gauw waren ze buiten beland en waren ze bij zijn auto aan gekomen. Een Audi, redelijk prijzig. Ze knikte goedkeurend naar de wagen en stapte vervolgens in, niet veel later stapte hij ook in en vertrokken ze richting de sportzaal. Ze stapte tegelijk uit met hem en volgde hem rustig verder, kort knikte ze naar de man en voor ze het wist was ze hem echter kwijt. Kort bekeek ze wat ze aan had. Een topje met een vrij dunne vest en een jeansbroek. Ze kon het misschien wel gaan koud hebben maar ja, dat boeide haar nu niet niet. Zoekend keek ze omzich heen en al gauw zag ze een trap naar beneden lopen. Daar liep ze dan maar naar toe om vervolgens in de koude hal te komen. Ze zuchtte even waardoor er kleine rookwolkjes ontstonden. Ze besloot uiteindelijk maar niet op de bank te gaan zitten maar gewoon tegen het houte ding te gaan leunen wat het hout van het ijs scheide. Maja volgde hem met zijn ogen, ja, schaatsen kon hij wel. Toen er wat ijs op spatte toen hij stopte. Al gauw kwam Chase de puck halen en zijn stick waardoor ze zijn woorden hoorde. 'Wel, je moet er van houden. Maar het lijkt me wel leuk om eens te doen.' Glimlachte ze even. Kort fronste ze toen hij haar een pasje aanreikte en vertelde dat ze gewoon de schaatsen hier kon huren. Het was al bijna een jaar geleden dat ze echter nog deftig geschaatst had, toch normaal. Vroeger schaatste ze bijna elke dag omdat haar ouder haar en haar zus op kunstschaatsen hadden gezet. Even lachte Maja in zichzelf, ze zag zichzelf weer in dat rode pakje. Die tijd was maximaal vier jaar geleden en zelfs toen al combineerde te de twee sporten waarvan ze had gehouden. Voetbal en kunstschaatsen, al had ze die tweede sport nu niet meer zo graag. Kalm nam ze het pasje aan en verdween vervolgens toen weer de trap op, om vervolgens met twee paar schaatsen naar beneden te komen. Droogjes vervangde ze haar schoenen door de schaatsen en zette vervolgens een stap op het ijs en begon heel vlotjes te schaatsen. Mooi, ze kon het dus nog.

Chase grijnsde even toen Maja ook het ijs op kwam en zag dat ze nog prima kon schaatsen dus schaatste hij lachend op haar af. “Als je mij onderuit krijgt op het ijs krijg je van mij een knuffel,” zei hij toen uitdagend tegen haar waarna hij haar haren door de war haalde door er met zijn hand doorheen te woelen waarna hij zijn tong uitstak en weg schaatste. Hij versnelde wederom terwijl hij zich naar Maja omdraaide en gebalanceerd op een been achteruit schaatste. “Kun je geloven dat ik vroeger, zo’n twee jaar geleden, ook nog kunstschaatsen bij mijn hockey deed om mijn balans te verbeteren?” Vroeg hij toen lachend aan haar terwijl hij uitdagend rondjes rondom haar was aan het schaatsen, puur om haar te plagen. Al snel pakte hij haar dan, nadat hij de rondjes steeds kleiner was gaan maken, hij haar hand en draaide zich toen weer zodat hij wederom achteruit schaatste en legde zijn handen voorzichtig op haar middel. “Boe,” zei hij toen zacht grijnzend tegen haar. Dit was eigenlijk wel leuk zo, met Maja schaatsen, en zo konden ze elkaar ook wat beter leren kennen, was het niet? Hij keek nu even naar wat ze droeg en grijnsde onwillekeurig waarna hij haar even losliet om zijn vest uit te trekken. “Hier, trek aan,” zei hij toen tegen haar met een grote glimlach die rondom zijn lippen speelde. Het was wel een stuk frisser voor hem, maar hij was liever ziek dan dat Maja ziek werd dankzij hem. Hij grijnsde toen even kort. “Goed, ik zal wat over mezelf vertellen.” Zei hij toen. “Ik kom zoals je weet uit canada, ben de oudste van mijn broer en mij, mijn moeder is weduwe en ik ben vaderloos.” Zei hij toen waarbij het laatste zo vlug als mogelijk uit zijn mond kwam rollen. “Ik heb een hond, Diesel, maar die is thuis gebleven omdat we geen huisdieren mogen, ik schaats sinds mijn vijfde en speel al vier jaar lang in het jeugdteam van Toronto als aanvoerder van het team.” Zei hij toen weer verder terwijl hij haar aankeek. “En trouwens kleine,” zei hij toen plagend. “Je had meer moeten opvallen daar in Brooklyn, dan had ik een lief meisje al veel eerder leren kennen.” Zei hij toen terwijl hij zijn handen even door zijn haren haalde zodat ze wat beter zouden zitten. Blosjes van de kou verschenen op zijn wangen, maar dat boeide hem niet, niet dat hij zei maar dat was te zien aan de glimlach die aantoonde dat hij hiervan genoot; het ijs onder zijn voeten. Hij keek nu afwachtend naar Maja. “En jij?” Vroeg hij haar toen terwijl hij haar afwachtend aankeek en even stopte met schaatsen. Hij voelde hoe de kou langzaam over zijn ietwat gespierde armen streek en keek Maja afwachtend aan. Haar engelachtige gezichtje betoverde hem nog steeds, net zoals toen ze daar zo onschuldig op die stoel zat, maar of het een tijdelijke betovering was of iets anders wist hij niet. Voor nu mocht hij zijn kamergenote gewoon, en dat was al iets positiefs omdat hij met zijn vorige kamergenoot telkens zeik had en hem toen een keer een blauw oog had geslagen en net voordat hij weer wilde slaan hadden ze hem en dat joch uit elkaar gehaald, anders was hij er wel wat slechter aan toe geweest vreesde Chase.

[moet even gaan =[ hoop dat je er alsnog iets mee kunt =) ]

'Zolang je mij maar niet van de ene naar de andere kant gaat duwen dan ben ik blij, maar op de grond krijgen zal ik je. Als straf dat je me niet opmerkte in Brooklyn.' Maja stak haar tong plagend uit naar hem en vervolgens voelde hij zijn handen door haar haren gaan waardoor ze even met haar hoofd schudde waardoor haar haren iets of wat weer goed lagen. 'Jij? Kunstschaatsen, nee dat geloof ik niet.' Lachte ze vrolijk naar hem. Chase begon rond haar heen te schaatsen waardoor ze zelf ook gewoon rondjes begon te draaien maar dan op een zelfde plaats. Vervolgens werd haar hand vast genomen door hem en voelde ze zijn handen al gauw op haar middel waar na zij haar handen op zijn bovenarmen plaatste en hem met een warme glimlach aan keek hoewel ze het toch best vrij koud had. Toen hij haar echter zijn vest aanbood beet ze op haar onderlip en nam ze dan toch maar aan en deed ze vervolgens ook aan. Maja keek hem aan en knikte zacht op zijn woorden dat hij wat over zichzelf ging vertellen en luisterde vervolgens heel oplettend. Chase sprak de woorden dat hij vaderloos was, dat deed haar even schrikken. Voorzichtig plaatste ze haar hand op zijn wang en streek daar even langs met haar duim. 'Het spijt me voor je vader.' Fluisterde ze zacht. Al gauw ging de jongen verder met zijn verhaal. Een hond genaamd Diesel? Schattig. Hij schaatste al vanaf zijn vijfde, en hij draaide waarschijnlijk rond de achttien dus dan schaatste hij al dertien jaar lang? Zo, dat was best wel een lange tijd. Kort knikte ze maar toen hij haar kleine noeme keek ze hem met fijn geknepen ogen aan en snoof even. Kort stak ze haar tong uit. 'Ik viel daar genoeg op geloof me. Ik stak daar de meest absurde dingen uit, maar als het erop neer kwam en die stomme meiden van daar begonnen tegen mij of mijn zus te zagen dan ging ik meestal aan het vechten daar.' Sprak ze koppig tegen hem. Tja nu was het aan haar zeker? Kort liet ze haar blik over zijn lichaam glijden en beet kort op haar lip. 'Als je het koud krijgt zeg het dan. Dan geef ik je wel een knuffel.' Grijnsde ze even maar vervolgens werd haar gezicht vrij serieus. Het was aan haar. 'Wel, ik ben dus van Brooklyn, ben de jongste van het gezin en heb geen oudere zus meer, en tja mijn ouders dan. Ik speel al voetbal van sinds wanneer ik lopen kan. Ik schaats sinds mijn zeven jaar, kunstschaatsen dan wel.' Kort keek ze naar het ijs maar besloot maar weer verder te gaan. 'Ik heb thuis een labrador en een golden retriever, Bolt en Thunder. Op mijn zeven jaar ben ik in het meisjesvoetbalteam gegaan en op mijn achtste was ik aanvoerder. Mijn zus is nu ongeveer twee maanden geleden overleden door een auto ongeluk, oh en vroeger was ik blond.' De woorden over haar zus kwamen er slechts fluisterend uit, maar dat was normaal in haar ogen. Vervolgens kwam ze wat dichter naar hem toe en zette ze haar schaats ongezien achter de zijne. Vervolgens legde ze haar handen even kort op zijn borst en duwde hem naar achteren waardoor ze haar schaats wat optilde zodat de jongen wel moest vallen op de grond. Want anders zou ze hem ervan gaan verdenken dat hij ergens een derde been had.

Chase keek even lachend naar Maja die hem wat zei over aan de kant duwen. “Ik zei niet dat ik je niet mocht duwen,” zei hij toen uitdagend terwijl hij haar een zacht duwtje gaf, zo’n duwtje dat een ijshockeyer voelde als een veertje dat op zijn schouder viel: niet dus. Dat ze niet geloofde dat hij aan kunstschaatsen had gedaan kon hij wel geloven ja, maar het was wel zo.. jammer genoeg. “Ik heb er wel balans door gekregen.” Zei hij toen zacht grijnzend terwijl hij vol gemak zo’n tien seconden op een been rustig in balans bleef. “En dat is nog maar een beetje van wat ik kan,” plaagde hij haar toen met een vrolijke glimlach op zijn gezicht. Zijn ogen pasten bij het ijs; beiden blauw. Alleen was het ijs gewoon… ijsblauw? En waren zijn ogen blauwe dan de oceanen zoals zijn moeder dan zei. Hij voelde hoe ze haar handen op zijn schouders legde en grinnikte even kort. De meeste meisjes begonnen als een gek te blozen als hij ze ook maar aanraakte maar Maja bleef er gewoon rustig onder. Niet zo hyperventilerend omdat hij haar áánraakte. De hand die ze op zijn wang legde voelde warm aan en hij glimlachte even naar haar. “Ach,” zei hij toen zacht omdat hij geen zin erin had dat zijn stem brak. “Het went wel,” zei hij daarom vlug en hij glimlachte even naar Maja. “Je viel niet genoeg op lieve schat.” Zei hij toen lachend waarna hij even draaide en naast haar kwam schaatsen. Hij zag hoe haar blik even over zijn lichaam ging en al snel volgde het aanbod dat als hij het koud kreeg hij wel een knuffel kreeg. Aah, moest hij daarvoor écht gaan toegeven dat hij het koud had? Daar was hij nou net weer te koppig voor, jammer genoeg. Ze begon te vertellen en geïnteresseerd bleef hij luisteren. Ze was de jongste en, wat hij al wist, was ze haar zus verloren. Hij slikte even maar een glimlach bleef op zijn gezicht gewoon omdat Maja zo natuurlijk bleef onder alles, zo kalm. Daar had hij respect voor. Ze was erg sportief want ze bleek al heel erg lang te voetballen, en kennelijk had ze ook op kunstschaatsen gezeten. Hij grijnsde even kort naar haar. “Ach, onze kleine prima ballerina op het ijs.” plaagde hij haar toen met een vrolijke glimlach op zijn gezicht. Ze ging weer verder en vertelde dat haar honden, een labrador en een golden retriever, de namen Bolt en thunder droegen. Hij knikte even en algauw kwam hij de doodsoorzaak van haar zus te weten; een ongeluk. Twee maanden geleden pas. Hij slikte even, dat was nogal pijnlijk voor haar dus. Vroeger was ze blond? Hij lachte even. “Serieus?” zei hij toen met een brede grijns op zijn gezicht. Het donkerbruine meisje voor hem was blónd geweest? Ineens voelde hij hoe hij ergens over struikelde en begon hard te lachen. Dacht ze werkelijk dat dat zo makkelijk ging. Hij liet zich makkelijk achterover vallen en bleef toen steunen met zijn handen op het ijs en keek Maja lachend aan. “Omdat je zo graag een knuffel van me wilt,” zei hij toen plagend waarna hij zich met alle gemak op het ijs liet zakken en haar grijnzend aankeek. Hij kroop met gemak weer omhoog en keek toen lachend naar Maja. “Deze verdien je hoor,” zei hij toen zacht grijnzend terwijl hij haar voorzichtig tegen zich aantrok en haar een knuffel gaf, terwijl een grote grijns om zijn lippen speelde.

Een zachte duw kreeg ze, waardoor ze even wat naar achteren ging maar er niet echt last van had of wat dan ook. Het deed geen pijn dus. Kort fronste ze toen hij misschien tien seconden op een been kon staan. Oke, dus hij had op kunstschaatsen gezeten so what. Maar zij sprak over het echte wedstrijdkunstschaatsen. Waar je dubbele Axells moest doen en heel die zooi. Ach ja, veel maakte het niet uit voor haar want nu lag het kunstschaats leven achter haar en daar was ze blij om eigenlijk. Om heel eerlijk te zijn. 'Als je wilt praten erover, kom naar me toe dan. Ik ben er voor je.' Sprak ze zachtjes. Kort streek ze over haar haren en zuchtte even heel diep. 'Wel, dan vind ik het raar want het dagelijkse ruzie daar werd meestal ontketent door mij en mijn zus.' Grijnsde ze even en keek even naar het ijs. Het was hemels blauw, net zoals de ogen van Chase alleen waren deze iets donkerder maar dat maakte hem dan weer speciaal. Toen hij echter sprak over een kleine ballerina keek ze hem lichtjes geamusseerd aan, zo hadden ze haar vroeger ook genoemd en dat vond ze nooit echt leuk. Maar het was leefbaar nu. 'Tja, daar heb je gelijk in. Dat was ik blijkbaar.' Mompelde ze io een vrij droge toon tegen hem en sloot vervolgens haar ogen voor een kort moment. Maja en Sana, de trots van de familie Hill, de twee ballerinaatjes die geen schrik hadden van niemand. Kort zuchtte ze en opende haar ogen maar weer en keek hem aan. 'Jep, vroeger was ik helemaal blond, eigenlijk tot een drietal maanden geleden, toen heb ik mijn haar pas gekleurd en het beviel me eigenlijk wel deze kleur.' Grijnsde ze eventjes. Al snel kreeg ze door dat haar plannetje niet werkte maar hij zich toch liet vallen en dat deed haar even glimlachen. Dus hij wou toch een knuffel? 'Denk je dat dat het enige is wat ik wil?' Sprak ze uitdagend tegen hem, tuurlijk wilde ze niet echt meer. Alleszins niet bij haar weer. Al gauw voelde ze zijn armen om zich heen en plaatste ze haar hoofd op zijn borst en legde haar armen ook om hem heen. 'Mooi om te weten dat ik toch nog iets verdien aan mijn mooi geslaagde poging om je balans te testen.' Grijnsde ze even. Zachtjes legde ze haar hand in zijn nek en begon met een grimas met zijn nekhaartjes te spelen. Gewoon omdat ze er zin in had.