De kamer van Jazlyn & Maja

Samen met Maja liep Jazlyn richting de receptie. Ze zag de vrouw al achter het glas zitten en zag dat zij Jazlyn ook al in de gaten kreeg. Er verscheen een kreukel op het voorhoofd van de vrouw die meteen ging verzitten zodra ze doorhad dat Jazlyn haar richting op kwam. Een grijns sierde Jazlyn’s mond terwijl ze bij de balie tot stilstand kwam. ‘Hoi mevrouw.’ antwoordde ze schijnheilig. Ze bleef de vrouw aankijken tot die zelf opkeek en met haar ogen rolde. ‘Jazlyn .. leuk je weer te zien.’ sprak ze niet erg vrolijk. ‘Och, fijn om u ook weer te zien mevrouw.’ sprak ze weer overdreven vrolijk. ‘Wat moet je dit keer hebben?’ vroeg de vrouw wat bitser. Jazlyn knikte naar Maja en zuchtte. ‘Mijn vriendin hier weet niet waar haar kamer is. Ze zit in klas 11 A maar heeft nooit een kamernummer door gekregen. Ik vroeg me af of u haar weer even kon begeleidden naar haar kamer.’ sprak ze. Ze bleef de vrouw aankijken. ‘Ik breng jullie er wel heen. Mag ik je naam?’ vroeg ze aan Maja. Ze wist niet of Maja nog wilde antwoorden, ze had al zoveel verdriet misschien had ze wel niks van dit gesprek mee gekregen .. ‘Maja Hill is dit.’ antwoordde Jazlyn voor haar vriendin. De vrouw keek haar weer geërgerd aan en typte wat in op haar computer. Ze stond op vanachter de balie en begon voor de meisje uit te lopen naar de kamers. Ze bleef stil staan voor de kamer van Jazlyn en knikte. ‘Alsjeblieft.’ gromde ze richting Jazlyn. Ze verdween weer snel naar haar plaats achter de balie. Een vreugde gevoel overstemde Jazlyn terwijl ze de deur opende naar haar kamer. ‘Dit is echt onwijs gaaf Maaj! We zijn kamergenoten.’ zei ze vrolijk. Ze trok haar vriendin de kamer in en bekeek haar bed die er maar rommelig bij lag.

Maja keek wat bits voor zich uit naar de vrouw en besloot maar te zwijgen. Jazz deed het woord blijkbaar wel. Na een tijdje te hebben staan praten werden ze eindelijk naar de kamer begleid. De gehele wandeling staarde zij maar wat naar voor waardoor ze net niet tegen de vrouw opknalde toen die weer wou weg lopen. Toen Jazz weer begon te praten schoot ze uit haar gedachten. De vrolijke toon in haar stem was haar niet ontgaan, en vervolgens werd ze de kamer ingetrokken waarna ze de deur toe gooide. 'Mega stoer.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Kalmpjes keek ze rond, de kamer was best groot genoeg, de bedden stonden wel wat ver uit elkaar maar dat boeide niet. Haar spullen stonden blijkbaar al tegen haar kast. Nou, das gemakkelijk. 'Weetje, ik denk dat dit school jaar wel stoer gaat worden, met jou als kamergenoot kan het toch niet anders.' Zei ze tegen haar en wandelde rustig naar haar bed en zette zich daar met alle gemak op neer. 'Trouwens, die vrouw is wel gezellig blijkbaar.' Zei ze op een sarcastische toon.

Jazlyn knikte instemmend toen Maja zei dat het stoer was. Het was meer dan stoer, het was gewoon super geweldig. Ze maakte een soort vreugde dansje door de kamer en liet zich op haar onopgemaakte bed vallen. 'Eindelijk niet meer alleen in het donker. Ik was zoooo bang.' zei ze droog terwijl ze sarcastisch met haar ogen rolde. Ze had op de muren wat posters van voetballers geplakt, de beste van de beste natuurlijk. Verder lagen er wat magazines verspreid over de grond en lagen haar kleren als een wirwar op haar bed. 'Ik ben nogal slordig ja ..' zei ze lachend. Ze stond op van haar bed en raapte de magazines een voor een op en werkte ze op een nette stapel. 'Ja, dit schooljaar word echt super! Als je maar weet dat ik niet een van de rustigste ben om als kamergenoot te hebben.' zei ze lachend. Ze gooide haar haren naar achteren en hoorde haar oorbellen rinkelen. Snel schopte ze haar pumps uit en haalde voorzichtig haar oorbellen uit haar oren. Ze grijnsde toen Maja op een sarcastische manier wat over de vrouw zei en knikte. 'Ja, ze houd van me.' zei ze als conclusie. Ze schudde lachend haar hoofd en liep naar het raam waar ze in het kozijn ging zitten. Je had een mooi uitzicht over het sportveld vond ze. De wekker naast haar bed gaf aan dat het al 02.00 uur was. Ze was altijd al een echt avond mens geweest.

'Ach, geloof me eens ik begin overtref ik je slordigheid. En zo rustig ben ik ook niet hoor.' Zei ze met een speelse grijns op haar gezicht. Rustig keek ze haar aan en streek even door haar haren. Rustig greep ze haar sportzak en viste daar een foto uit en zette die op een tafeltje. Op die foto stonden zij, haar moeder en haar zus. Dezelfde foto als op haar display van haar mobiel stond. De laatste foto van voor ze naar hier was gekomen. Kort keek ze naar Jazz en besloot dan ook maar naar haar toe te gaan. Maja leunde tegen de muur en staarde ook naar buiten. 'Weetje, ik vind het echt goed dat ik het aan iemand kon vertellen.' Zei ze zacht tegen haar. Even ging haar blik naar de grond en zuchte even. Het deed haar goed dat ze toch echt goed overeen kwam met Jazlyn, stel je voor dat ze met zo'n freaky kind met haar in een kamer zat. Haar hand legde ze over de zwarte tatoeage die op haar schouder stond. Het was raar, ze was nog wel vrij jong en toch had ze al een tatoeage. Daarom knapte ook de meeste mensen op haar af raar maar waar.

[Inspi TwT]

___________________________

Maja wandelde haar kamer binnen en keek even rond. Veel verschil was er niet met toen ze vertrok. Alleen dat nu Jazlyn er niet was. Wat ze eigenlijk wel raar vond maar ja. Ze smeet haar tas tegen haar bed aan en wandelde dan naar haar kast toe en trok het topje dat ze aan had uit, en deed in de plaats daarvan een zwart geruit hemdje aan. Dan wandelde ze naar haar bed toe en viste haar mobiel uit haar zak. Waarna ze tot de conclusie kwam dat ze geeneens de nummer van haar kamergenote had. Best wel sneu had. Het meisje begon in haar tas te zoeken naar een foto van haar en haar zus. Voor een moment staarde ze naar de twee gezichten die erop stonden. Toen was ze nog blond, twee blonde meisjes die sprekend op elkaar leken. Voor even keek ze naar aar nachtkastje en daar lag nog een duimspijker op. En zo drukte ze de foto met behulp van de duimspijker op de muur achter haar bed. Alweer stond ze op en griste een blad van de grond en al gauw vond ze ook een pen. Op het papier zette ze niet storen, en dat legde ze voor de deur aan de buitenkant. Maja had dringend wat slaap nodig, al zou ze die waarschijnlijk toch niet krijgen. Want een of andere sukkel zou haar wel weer komen storen ofzo. Dat was ze inmiddels al gewend.

'Bye Jazzy.' riep de jongen met het krullend haar Jazlyn na terwijl hij een andere gang koos in de richting van zijn slaapvertrek. Ze wist zijn naam niet eens meer maar hij was een goede kusser dus daar ging het om. Het was haar zoveelste speeltje al en het werd per speeltje steeds leuker. Veel jongens op High School hadden natuurlijk gedacht dat elk meisje lekker mak was en dat ze je nooit zou bedriegen ... nou daar behoorde zij niet toe. Morgen had ze vast weer een nieuwe jongen aan de haak geslagen en zou ze de jongen met het krullend haar duidelijk maken dat ze hem niet meer hoefde, alleen even voor zijn neus met die andere zoenen was al goed. Een grijns verscheen op haar gezicht en ze beet kort op haar onderlip. Jazlyn zette de laatste stappen richting de kamer van Maja en haarzelf. Ze had Maja nooit meer gezien en ze had haar niet eens kunnen bellen omdat ze het nummer van haar vriendin niet had. Vandaag zou het net als alle andere dagen zijn, ze zou alleen zijn in de grote kamer. Rustig zette Jazlyn de oortjes van haar iPhone in haar oren en startte een liedje. 'I wake up every evening, with a big smile on my face, And it never feels out of place, And you're still probably working at a 9 to 5 pace, I wonder how bad that tastes.' klonk er door haar hoofd. Ze glimlachte breed en zocht de sleutel van de kamer in haar tas. Haar blik gleed over de deur en onderaan ontdekte ze een briefje met de tekst 'Niet storen'. Ze hief een wenkbrauw en rolde met haar ogen. Zeker weer een sufferd die indruk probeerde te maken of haar verward wilde maken. Ze vond de sleutel eindelijk en stak hem in het slot. Hij gaf snel mee. 'When you see my face hope it gives you hell, Hope it gives you hell, When you walk my way hope it gives you hell, Hope it gives you hell.' zong ze luid terwijl ze de deur achter zich dichtgooide. Verrast staarde ze naar het meisje dat in de kamer was. Ze leek in de verste verte niet op Maja maar toch ook weer wel. Opnieuw hief Jazlyn een wenkbrauw en liep naar haar bed waar ze haar tas op gooide. 'Heb ik een nieuwe kamergenoot? Dat hadden ze wel even mogen zeggen ...' zei ze half tegen zichzelf. Ze trok de oortjes uit haar oren en legde haar iPhone op bed.

Al snel hoorde Maja de deur opengaan, droogjes hefte ze even haar hoofd en zag al gauw dat het Jazz was. Waarschijnlijk herkende die haar niet. En al gauw kwam ze tot de conclusie dat ze daar gelijk over had. 'Heb ik een nieuwe kamergenoot? Dat hadden ze wel even mogen zeggen ...' Kort fronste ze. Het enigste wat nog hetzelfde was aan Maja waren haar ogen, de tatoeage op haar schouder en haar stem, al lette de meeste mensen niet op de kleine dingetjes. 'Ze hebben je niets gezegd omdat je geen nieuwe kamergenote hebt Jazz. Ik weet dat het lang geleden is dat je me nog gezien het. Maar ik ben het Maja.' Sprak ze droogjes tegen haar en glimlachte eventjes. Maja ging rechtop zitten en wachtte af op enige reactie van Jazz. Het was wel echt wreed lang geleden, en ze was erg veranderd. Dat had ze wel gemerkt toen ze hier weer op school was gekomen, leerkrachten herkende haar niet eens. Dus laat staan haar vrienden. Ach, dan werd het maar weer het hele voorstel gedoe overnieuw doen. Maar dat boeide haar nu voor de moment eigenlijk niet echt. Jazz was ook wel veranderd, maar niet echt veel. Haar herkende ze al moesten hier duizende meiden staan met hetzelfde aan. Tja, kwestie van kennen. Plus, haar ogen vielen nogal op.

Rustig bleef Jazlyn op haar bed zitten en sloeg haar benen over elkaar. Voor de jongens droeg ze altijd korte kleding, dan had je sneller beet. En het was makkelijker uit te trekken als ze uiteindelijk mee gingen. Een grote glimlach speelde op Jazlyn’s mond. Toen het meisje begon te praten keek ze verward uit haar groene ogen en ging ze kaarsrecht op bed zitten. Dat was de stem van Maja … dus het was Maja wel? Ze slikte en hield haar hoofd wat schuin. ‘Dus je bent terug?’ vroeg ze. Ze hield haar stem vast en zeker van toon. Ze probeerde ernstig te kijken maar sloot haar ogen en toverde een brede glimlach op haar gezicht. Ze opende haar ogen weer en liep op Maja af en besprong haar half in een knuffel. ‘Ik heb je zo gemist!’ riep ze uit. Ze drukte Maja tegen zich aan en kreeg het gevoel weer alsof ze aan het begin van een schooljaar waren. Maja was het eerste meisje waar ze vrienden mee was geworden. Toen ze weg was gegaan was Jazlyn verontwaardigd dat het meisje naar niets had gezegd, maar ze was nu toch terug dus er was geen probleem. ‘Je moet me echt vertellen waarom je opeens weg was! Ik werd gek hier in mijn eentje!’ riep ze uit. Ze glimlachte nog steeds en stond weer op om naar haar eigen bed te lopen. Ze streek en pluk haar uit haar gezicht en keek weer op naar Maja. Ondertussen had ze haar iPhone gepakt en had ze de MP3 functie uitgeschakeld.

[inspiloos srry]

Maja keek haar aan en wachtte rustig af op een reactie. Toen ze de vraag hoorde keek ze hem even aan en dacht na. Opeens rende Jazz op haar af en sloeg haar armen om haar heen, een grijnsje verscheen op haar gezicht. ‘Ik heb je ook gemist Jazz.’ Zei ze tegen haar en legde even haar armen om haar heen. Voor even was Maja weer geheel de oude, hoewel dat over enkele seconden toch weer zou verdwijnen en ze zou veranderen in de persoon die ze nu was. In het begin dat ze was vertrokken wou ze meteen weer terug gaan om even alles uit te leggen aan Jazz en daarna te vertrekken maar daar was geen tijd voor. Haar ouders waren haar komen halen en ze moest meteen mee. Toen ze echter aankwamen in het ziekenhuis wou ze niet meer terug komen naar Monica High maar wist dat het toch wel zou moeten. Uiteindelijk werd ze los gelaten nadat Jazlyn wat had gezegd tegen haar over waarom ze was weg gegaan. ‘Allereerst het spijt me dat ik ben weg gegaan zonder wat te zeggen het was niet mijn bedoeling. Ik wou nog terugkomen om het je uit te leggen maar ik werd meteen de auto zowat in getrokken dus ja. Mijn zus was aangereden, en ze werd in kritieke toestand binnengebracht in het ziekenhuis. Ik zat twee dagen bij haar, tot ze dus werkelijk is gestorven voor mijn ogen zonder dat ik er ook maar iets aan kon veranderen.’ Haar eerste zinnen hadden nog iets of wat optimistisch geklonken maar de rest kwam er gewoon nogal op een moeilijke toon uit. Voor even keek ze naar de grond en zuchtte diep. ‘Ik ben nu pas terug gekomen omdat ik er eerst helemaal geen zin meer in had.’ Sprak ze vrij zacht tegen haar. Niet bang voor haar reactie, eerder bang voor de tranen die in haar ogen branden en verlangde om eruit te komen. Maar ze hield ze in, ze moest dus niet meteen gaan huilen als ze net terug was. Zou nooit goed aflopen.

Lachend nam Jazlyn, Maja in haar op. Ze was haar blonde haren kwijt en had natuurlijk andere kleding aan. Rustig sloeg ze haar benen over elkaar en keek naar haar vriendin die ooit zoveel op haar had geleken. Maja met haar blonde haren was een kopie van zichzelf geweest, ze konden doorgaan als zusjes had ze altijd gevonden. De nieuwe stijl van Maja beviel haar ook wel, ze had alleen geen idee meer of Maja echt op haar leek als het ging om dingen doen in je vrije tijd en jongens. Geïnteresseerd luisterde ze naar het verhaal van Maja en de glimlach op haar gezicht vervaagde al snel en werd vervormd naar een smalle streep. Toen haar vriendin klaar was met haar verhaal was het een paar minuten stil. Jazlyn stond versteld, ze had nooit geweten dat het zo erg was. ‘Het spijt me voor je.’ zei ze moeizaam. De laatste tijd was ze niet zo goed meer in mensen helpen, behalve bij Kenneth, bij hem voelde ze zich op haar gemak en ze kon het niet uitstaan dat problemen hem overkwamen. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen dat je niets hebt gezegd, het is logisch. En het is ook logisch dat je niet meer wilde terug komen.’ zei ze. Ze probeerde zich in de positie van Maja te verplaatsen maar het lukte niet. Ze kon er niet verdrietig om zijn als Bryony, - haar zusje - , overleed. Het deed haar gewoon niets, het zou alleen erg zijn als haar vader iets overkwam. Jazlyn zuchtte en beet op haar onderlip. ‘Als het niet gaat mag je jezelf gewoon laten gaan hoor, ik ben het maar, Jazzy.’ zei ze zacht. Ze hield haar hoofd wat schuin en stapte naar voren om naast Maja te gaan zitten. Rustig legde ze haar armen om haar vriendin heen en streek zacht over haar arm. ‘Het komt wel weer goed. Maybe this ain’t a fairytale but it’ll be alright.’ zei ze. Ze dacht aan wat zij zelf zou doen in deze situatie. Waarschijnlijk de eerste beste jongen verleiden en hem meenemen naar een plek. Ze schudde de gedachte weg en keek weer naar Maja. Mérde* was dit zeg.

*Mérde = Shit.

Maja keek nog steeds naar de grond en zuchtte even diep. Zodra ze de armen van Jazlyn weer om haar heen voelde. Voorzichtig plaatste ze haar hoofd tegen haar schouder en ademde ze even diep in. 'Dankje Jazz,dat je er nog steeds voor me bent na al die tijd.' Haar zus was haar dierbaarder dan eender welk persoon ooit. Hoewel ze niet zou gaan huilen in het bijzijn van iemand, zo was ze niet meer. Nu kropte ze gewoon alles op en liet ze het paseren al duurde het veel langer als normaal nu. Even sloot ze haar ogen en zette een vrij kleine glimlach op en legde haar arm voorzichtig om haar heen. 'Trouwens nog geen vriend?' Vroeg ze vrij neutraal aan haar. Jazz zou vast wel al iemand hebben. Ze leek nu niet op iemand die lang zonder een jongen naast haar kon. Voor even dacht ze aan Zac en rolde ongezien met haar ogen. Die sukkel moest ze nooit meer zien. Voornu zou ze gewoon alleen bevriend raken met andere jongens en zou ze zo wel even dollen met hen als ze er zin in had. Maar aangezien ze zich hier nog niet echt stabiel voelde, zou ze het gewoon op vrienden houden met de jongens die ze ooit wel eens zou leren kennen. Gewoon afwachten wat er van zou komen.

‘Ik zal er altijd voor je zijn Maaj.’ zei Jazlyn liefdevol. Bij random meisjes zou ze niet zichzelf zijn geweest, met Maja had ze die speciale band. Maja leunde tegen haar aan en het voelde weer vertrouwd, net als toen ze elkaar voor het eerst ontmoette. Een kleine glimlach sierde Jazlyn’s mond opnieuw en deed haar stralen. Ze begon te lachen toen Maja over vriendjes begon en trok een scheef gezicht. ‘Je wilt niet weten wat voor guppies ik heb ontdekt!’ riep ze uit. Ze vond het altijd leuk om over haar liefdesleven te vertellen. ‘Er was een jongen met krulletjes die totaal niet kon zoenen! En ik moest hem alles uitleggen terwijl we in bed lagen, dat was zo stom!’ zei ze alsof het niets was. Ze liet Maja weer los en keek haar met een mega smile aan. ‘En verder dacht ik dat ik nog de liefde van mijn leven eindelijk had gevonden maar dat was ook niet waar want hij is verdwenen nadat we een make out sessie hadden,’ zei ze. Ze trok haar benen op bed en ging in kleermaker zit zitten. Het was altijd gezellig zo met zijn tweeën onder elkaar. ‘En er was uiteindelijk ook een super knappe surfer! Hij deed alles perfect! Hij wist precies wat ik wilde en ik wist wat hij wilde, echt amazing!’ zei ze lachend terwijl ze aan de jongen met het bruine haar dacht. Ze had hem op het strand ontmoet en hij was toen nogal down geweest. Samen hadden ze aan de bar gezeten en hadden ze wat gedronken, de avond was geëindigd in zijn slaapkamer. Helaas geloofde ze niet meer in liefde, ze had jongens voor de kick en voor de afleiding. Anders had ze de surfer wel vaker willen zien, hoe heette hij ook alweer? Iets met een oud liefdes verhaal had ze gezegd. ‘En jij dan Maja? Al iemand op het oog?’ vroeg Jazlyn voor afleiding van haar eigen verhaal. Ze keek haar vriendin benieuwd aan en stippelde al een plan uit om haar weer goed te laten voelen. Ze kon zo een jongen voor haar regelen zodat ze zich kon uitleven, daar knapte je wel van op toch?

Maja keek haar droogjes aan terwijl ze haar verhaal vertelde en meteen werd de glimlach op haar gezicht iets groter. 'Oke, die eerste heb je er meteen toch weer uitgeflikkert toch?' Grijnsde ze naar haar. Maja trok haar benen op en draaide zich naar Jazz toe, toen ze over die zogzegde liefde van haar leven begon trok Maja nieuwschierig haar wenkbrauwen op. 'Ach, als hij toch zogezegd die liefde van je leven is, spoor hem dan op ofzo.' Zei ze met een speelse grijns op haar gezicht. Kort keek ze naar de foto die schuinsachter haar hong, die ene waar ze met haar zus op stond. Waarschijnlijk had die het nu toch veel beter dan toen ze nog hier was. Het was uitgeraakt met haar vriend enkele dagen voor het ongeluk, had haar moeder haar weten te vertellen. Maar toen ze over een surfer begon trok het echter haar aandacht. Meteen gingen haar gedachten weer naar Romeo die ze vandaag had leren kennen op het strand. Onbewust verscheen er een glinstering in haar ogen terwijl ze aan hem dacht. Misschien was die gozer wel iets voor haar, al wist ze niet echt of hij al een vriendin had. 'Ach, voor ik vertrok had ik hier een vriend, maar die liet uiteindelijk niets meer van zich horen. En vandaag heb ik wel iemand ontmoet.' Zei ze tegen haar en keek even naar de overtrek van haar lakens. Romeo, hij was een vriend geworden maar ook iemand die ze niet gauw zou gaan vergeten. Daar was ze zich wel sterk bewust van. Een van de volgende avonden zou ze ook nog gaan kite surfen met hem, dat moest hij haar leren, en binnenkort zou hij haar ook nieuwe surf moves gaan leren. Maja was aan het wegdromen over Romeo, al had ze het zelf amper door.

‘Tuurlijk heb ik die eerste eruit gegooid! Ik bedoel shame on him! Hij laat een leuk avondje gaan omdat hij niet voldoende voorwerk heeft verricht. Ik bedoel zó freaking moeilijk is het niet. Je trekt je kleren uit en van het een komt het ander.’ zei ze terwijl ze zich achterover op het bed van Maja liet vallen. Ze begon te lachen en kwam weer overeind in kleermaker zit zodat ze haar vriendin kon aankijken. Maja was een van de weinige meisjes die wist wat ze altijd uitspookte met jongens. Ze was niet van het lieve gedoe, meer van het harde werk dat was immers leuker in haar ogen. Rustig kwam Jazlyn omhoog uit het bed en liep naar de kast waar ze een paar van haar jurkjes in had gestopt. Vanavond ging ze weer lekker, opzoek naar leuke mensen, misschien wilde Maja wel mee. Onbeschaamd begon ze haar shirt uit te trekken en wurmde zichzelf uit haar skinny jeans terwijl ze naar Maja luisterde. ‘Ik ga geen moeite doen voor een jongen, hij moet het zelf maar oplossen, ik kan genoeg mensen krijgen volgens mij. En hij heeft me toch al gekwetst, van hem hoef ik niets meer te weten.’ zei ze nog altijd even vrolijk. Ze zocht in de la naar een van haar korte zomerjurkjes en vond hem ergens achterin. Het was een wit kort jurkje dat haar lichaam perfect deed uitkomen, haar lievelings jurk voor de avonden. Ze draaide zich om naar haar vriendin terwijl ze in haar jurk stapte en hief haar wenkbrauw, ‘Wauw! Wat leuk! Najah, dat je nu weer iemand op het oog hebt!’ zei ze lachend. Ze trok jaar jurk makkelijk aan en ritste hem dicht. Hij had geen bandjes die over haar schouders liepen, het was een soort korset model die bij haar heupen uiteen viel in een paar lagen, verder kwam hij maar tot net boven haar knieën. ‘Op het strand nog wel! Vertel, hoe heet hij?’ riep ze uit. Ze liep weer naar het bed van Maja en nam plaats. Ze knipte met haar vingers voor het gezicht van haar vriendin en begon te lachen. ‘Je droomt nu al weg!’ zei ze vrolijk. Ze schudde haar hoofd en voelde dat haar blonde lokken meedansten. Ze was blij met haar uiterlijk … dit was voor het eerst dat ze toegaf aan de mensen, - in gedachten dan wel - , die altijd hadden gezegd dat ze een mooi meisje was.

Maja werd door het geknip van Jazlyn weer wakker en keek haar met een rode blos op haar wangen aan. 'Hij heet Romeo.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht en keek even naar het jurkje dat ze had aangetrokken. Blijkbaar ging er iemand stappen vanavond. Maja begon weer te dromen over haar droomprins op het witte surfboard. Ditmaal betrapte ze zichzelf er echter wel op tijd op en keek weer naar Jazz. 'Ik droomde niet over hem hoor.' Zei ze grijnzend tegen haar en veerde uiteindelijk weer van haar bed af en begon zich maar op iets anders te richten zodat ze niet aan Romeo dacht. Zijn naam alleen al deed haar denken aan van alles. Niet zo zeer aan het oude verhaal van Romeo en Julia, hoewel ze ergens toch wel zijn Julia wou zijn. Oke, nu begon het eigenlijk best wel irritant te worden dat ze de gehele tijd aan hem dacht. En wat zou het dan zijn als ze in de les zat? Dan was het saai, en dan ging je nog meer aan vanalles denken. Ze was gedoemd tot waarschijnlijk veel te veel nablijven. Ach, ze vond wel dat hij het waard was. Een echt playerachtig type leek hij niet, al kon ze misschien wel fout zitten, maar ja. Wie niet waagt, wie niet wint. Dat was iets wat ze altijd in haar achterhoofd zou houden. Maja zuchtte even en wreef haar donkere haren uit haar gezicht en wachtte rustig af op een reactie van Jazz.

Toen Jazlyn de naam van de jongen die Maja leuk vond hoorde betrok haar gezicht even en beet ze op haar onderlip. Romeo heette hij, die naam, die was apart en daarom kon ze meteen voor de geest halen we Maja bedoelde. Hij was de jongen waar ze zojuist aan had gedacht, hoe zou Maja reageren als ze vertelde dat hij met haar in één bed had gelegen? Ze klemde haar kaken op elkaar en streek over haar witte jurkje. De stof was erg dun en liet alles wat eronder zat nog een beetje zien. Dit keer had ze niet door dat haar vriendin over de jongen zat te dromen. Ze kreeg het pas door toen Maja zelf zei dat ze niet over Romeo aan het dromen was, al wist een kleuter zelfs dat ze dat vast wel deed, de situatie gezien dan. Jazlyn zorgde ervoor dat ze geen blos op haar gezicht kreeg, dat was nergens voor nodig. Maja wist dat zij aan dit soort dingen deed met jongens, dat ze hen verleidde en meenam naar een kamer. De kans was groot dat een van de jongens die ze leuk vond er ook tussen zat. Een beetje afwezig keek Jazlyn naar haar handen en voerde oorlog in haar hoofd met de vraag of ze het moest vertellen. Uiteindelijk vond ze dat ze het toch maar moest vertellen, ze waren vriendinnen en die waren altijd eerlijk tegen elkaar. ‘Maaj,’ begon ze. Ze toverde een klein scheef glimlachje op haar gezicht en hield haar hoofd wat schuin. ‘Die Romeo, ik ken hem wel.’ vervolgde ze. Ze haalde diep adem en beet op haar onderlip. ‘Dat is die surfer waar ik het net over had. Hij is een van die jongens geweest die ik een keer heb meegenomen.’ zei ze. Jazlyn sloot haar ogen en dacht aan de klap die ze misschien kon verwachten van Maja. Ze zou die Romeo weer eens willen zien, dan kon ze hem vertellen dat hij zich er niet teveel van voor moest gaan stellen telkens als ze elkaar zagen. Dat het verleden tijd was en dat ze het had gedaan voor de fun, just like all the other times.

Maja keek haar aan en fronste even. Uiteindelijk begon ze toch weer te praten, over Romeo. Al gauw hoorde ze wat er gebeurt was en streek eventjes door haar haren. Ergens voelde ze een drang om uit te vliegen tegen Jazz. Maar waarom? Ze was niet eens zeker of er echter wel een kans was dat Romeo op haar zou vallen. Plus zij en Jazz waren vriendinnen, daar ging ze nu een jongen niet laten tussen komen. 'Ach, weetje wat gebeurd is, is gebeurd. Kan je niets meer aan veranderen, plus ik weet zelf niet of hij wat voelt voor mij. Dus veel maakt het niet uit hoor.' Sprak ze tegen haar en haalde haar schouders even op. Met een glimlachje keek ze haar aan. Hiermee werd wel bewezen dat ze toch wel een goeie smaak had. Even dacht Maja na over wat ze vanavond zou gaan doen. Waarschijnlijk gewoon op de kamer blijven, of misschien wat gaan voetballen ofzo. Alles wat in orde moest gemaakt worden had ze toch al gedaan, dus ze was bezigheidsloos nu.Voor even keek ze rond in de kamer en zag al gauw dat er echter nog een ding miste op haar nachtkastje. Waar was die verdome wekker nu weer gebleven? Ze was er zeker van dat ze die niet terug meegenomen had naar huis.

[Haat aan inspiloosheid]

Het was aardig dat Maja het goed opvatte in plaats dat ze Jazlyn in de haren vloog. ‘Het spijt me zo erg Maja! Als ik de tijd terug kon draaien had ik dat nu gedaan en had ik hem met rust gelaten! Maar het was zo een sombere tijd en hij leek het zo graag te willen.’ legde ze uit. Ze schudde haar hoofd en glimlachte naar Maja. ‘Je bent een geweldige vriendin Maaj. Ik hoop zo erg dat het wat tussen jullie wordt! Zo’n meisje moet hij niet laten gaan hoor, anders is hij crazy in zijn kop!’ riep ze uit.
Voorzichtig kwam ze van het bed van haar kamergenote af en liep naar haar eigen bed waar ze voor bukte. Onder haar bed viste ze een paar witte schoenen vandaan die perfect bij het witte zomerjurkje paste. ‘Heb je zin om met me mee te gaan vanavond? Lekker gek doen in Bar Copa of rustig over de pier van Santa Monica lopen?’ vroeg ze. Ze had weer eens zin om een lekker meiden avondje buiten het schoolgebouw te houden. Met Maja kon je de nodige fun bleven en er waren altijd wel dingen totaal anders zouden lopen. Jazlyn’s schoenen tikten over de grond terwijl ze naar de spiegel liep die in de kamer hing. Voor de spiegel draaide ze een rondje waardoor haar witte jurk omhoog vloog. Na een paar seconden bleef ze weer stil staan en staarde in de spiegel. Ze dacht aan Alain, wat hij had gezegd over de “rode bandjes”. Het miste nog aan haar outfit maar zin om hem bij het wit te voegen had ze niet. Het stond niet zo modieus. Normaal droeg ze het bandje wel bij haar bovenarm om te laten zien dat ze bij Alain hoorde en de rest van de rode. Opeens voelde Jazlyn de drang om haar oude vriend weer eens op te gaan zoeken. Misschien had hij weer eens zin in een wild nachtje of wilde hij dit keer gewoon even praten. Uiteindelijk kreeg ze hem wel zo ver … dat kreeg ze altijd.