Niets is wat het lijkt..

Een glimlach ruste er op zijn gezicht toen hij de woorden hoorden. Dus ze wou terug naar een bepaald deel van het land. Al snel daarna volgde er een lange kus. 'Wat er voor mij belangrijk is, dat ben jij en mijn vrienden hier en in Nashville. Voor de rest is alles wat er ooit was in mijn leven niet belangrijk en daar geef ik ook al een lange tijd niet meer op. Ooit wil ik nog wel mijn oude band herenigen, dat is altijd al iets waarvan ik gedroomd heb.' Zachtjes streek hij over haar heu en keek haar met een verliefde blik aan. Ja, nu was zij het gehele punt waar zijn wereld om draaide. Daar kon niemand meer verandering in brengen. 'Ooit, wil ik ook een eigen famillie. Maar dat is iets voor in de verre toekomst.' Voorzichtig gaf hij haar een knuffel. 'Beloof me een ding. Dat je niet weg loopt wanneer het even moeilijk is, maar dat we het samen oplossen.'

Zonder enige twijfel leek hij te antwoorden op haar vraag. Hij gaf niet meer om zijn verleden, wat begreep ze wel. En zijn droom om zijn oude band te herenigen, die aanbad ze. 'Je moet je dromen volgen', zei ze overtuigd. De plekken waar hij over streelde met zijn zachte vingers, voelden heet tegelijk kriebelig aan. Kleine bubbeltjes kwamen tevoorschijn, en toen ze even keek, zag ze dat ze kippenvel had. Meteen kleurden haar wangen lichtjes rood, waarna ze even op haar lip beet en hem aankeek.'Oh.', mompelde ze even, al dan niet op lage toon. Een eigen familie? Met wie? Paste zij zelf in dat plaatje? Wat bedoelde hij met verre toekomst? Verre toekomst, als in wanneer ze ooit misschien zo stom zouden zijn uit elkaar te gaan? Ook wanneer hij haar een knuffel gaf, bleef ze met vragen zitten. Vragen die ze niet eens durfde te stellen. Toen hij haar vroeg iets te beloven, zuchtte ze even zachtjes. 'Ik zal het proberen.', was haar antwoord alleen maar. Misschien was het toch allemaal niet zo makkelijk als het leek, want zelf zou ze ook dolgraag een eigen familie hebben.

Kenneth keek haar aan en zag al snel de rode kleur op haar wangen waardoor hij zelf even naar het bed keek. Maar toch keek hij haar weer meteen aan en hoorde een zacht gemompel. Met een glimlach keek hij haar aan en luisterde naar het antwoord.Maar ook merkte hij de verwarring op in haar ogen, ergens had hij een idee waarover dat ging. Dat famillie gedoe. 'Ik bedoel wel, wanneer jij dat ook wilt, dat familie gedoe dan. Ik kan me geen leven voorstellen zonder jou.' Hopelijk nam dat de verwarring in haar weg. Zachtjes legde hij zich naast haar neer en plaatste hij zijn arm over haar heen. Bij haar handelde hij voorzichtig, terwijl hij bij zijn vrienden meestal ook afstandelijk was en niete veel van zich liet horen ookal waren ze tegen hem bezig. 'Als ik mijn dromen moet naleven, dan moet jij dat ook doen Em. Maar mijn grootste droom is om voor een lange tijd bij jou te kunnen zijn zonder dat ook maar iemand me dat afpakt. Die droom wil ik nastreven.'

Toen hij weer begon te spreken, en ze hoorde dat hij dat eigenlijk mét haar wilde waarmaken, verscheen er een kleine twinkeling in haar ogen. 'Bedoel je, écht? Later, met mij?', vroeg ze nog even ter bevestiging, maar daarna werd haar duidelijk dat hij wel degelijk mét haar bedoelde. Ze nestelde zich tegen aan, door onder meer haar hoofd op zijn borst te leggen. Kenneth vertelde haar over zijn andere droom, eentje die hij zeker leek te willen verwezenlijken. Een glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze met een vinger over zijn middenrif gleed. 'Ik leef samen met je naar die droom toe, en dat zal ik altijd blijven doen.', vertelde ze hem, waarna ze even zuchtte uit puur gelukszaligheidsgevoel, waarna ze plots door een 'biepje' van de wekker naast het bed weer 'wakker' werd. Elf uur. Al zo laat? De tijd vloog letterlijk voorbij. Ze keek Kenneth even aan. 'Je mag blijven, als je wilt, vannacht. Ik wil niet dat je weggaat.', zei ze even zachtjes, waarna ze hem met een treurig gezichtje en grote ogen aankeek.

[Gotta go ]

Kenneth glimlachte en legde zijn arm wat beter om haar heen toen ze haar hoofd op zijn borst plaatste. Zachtjes streek hij over haar ontbloote rug. Hij was blij dat ze hem mee wou helpen met die droom. 'Je bent het beste wat me ooit is overkomen Em. En ik zal wel blijven. Heb toch geen zin om weer naar school toe te gaan.' Zachtjes drukte hij een kus op haar lippen en al snel daarna volgde er nog drie kleinere die vrij kort waren. Waarschijnlijk mocht hij wel bij haar slapen, aangezien er geen andere optie was geweest. Even porde hij haar zachtjes in haar zij, eens kijken of ze daar tegen kon. Want dat wist hij nog niet. Maar dat zou al gauw gaan blijken.


[Me too ]

Ze voelde hoe Kenneth zijn arm beter om haar heen legde en genoot van zijn nabijheid. Dat deed ze al een hele tijd, maar dat gevoel kwam nu nog meer naar boven, vooral omdat ze de aanraking voelde op haar rug. Ze keek even op toen hij begon te spreken. 'Weet dat alles wat Jij zegt, volkomen wederzijds is. Je haalt me net de woorden uit de mond. En, blijf je alleen omdat je toch geen zin had om naar school te gaan?', ze keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen aan en grijnsde toen even. Toen ze de por in haar zij voelde, echter, sprong ze bijna helemaal op. 'Waar was dat nou voor nodig?, gilde ze even nep-verontwaardigd. 'Doe dat niet meer; ik kan er niet echt tegen zoals je ziet', zei ze op een toch vrolijke toon. Ze ging daarna weer naast hem liggen, nu wel uitkijkend voor er een nieuwe por zou komen; hopelijk bleef die uit.

'Nee, joh tuurlijk niet. Ik wil ook gewoon bij je zijn vannacht.' Zei hij tegen haar en drukte een kusje op haar lippen. Als het mogelijk was wou hij elke nacht hier blijven bij haar maar dan wist hij toch maar dat hij niet meer naar Monica wou. Kort grijnsde hij. Oke, dus ze kon er niet tegen. Perfect voor hem. Kon hij als hij wou haar gewoon beginnen plagen door haar te gaan porren. 'Ach, gewoon om te kijken of je er tegen on, wat dus blijkbaar niet zo is.' Zei hij met een grijnsje tegen haar en streek even zachtjes over haar wang. Weldra brak Halloween aan in school. Misschien kon hij wel met haar gaan. 'By the way, heb je trouwens zin om met mij mee te gaan naar het Halloweens feestje?' Als wat hij zou gaan had hij nog niet echt beslist, maar hij wou wel gaan. Met Em aan zijn zijde.

Toen hij het tegendeel van haar woorden bewees en haar een kusje gaf, glimlachte ze even. Hij was zo ontzettend lief voor haar, en dat terwijl ze elkaar nog niet zo lang kenden. Hoewel. Op de tijd dat ze elkaar kenden, wisten ze al akelig veel van elkaar, gewoon omdat ze tegen hem àlles kon zeggen. Ze zuchtte even en draaide met haar ogen. kijken of ze er tegen kon hoor, ja, zodat hij haar altijd zou blijven plagen. Ze moést iets vinden waardoor hij zo ontzettend gek werd, dat hij, als ze zoiets zou doen, nooit nee zou zeggen. En ze was ervan overtuigd dat ze zo'n plekje al snel genoeg zou vinden. Toen ze voelde dat hij langs haar wang streek, keek ze even op uit haar gedachten. Het halloweenfeestje? Helemaal vergeten. Ach, haar verjaardag was nu niet per sé iets waar ze naar uitkeek, het was een dag zoals alle anderen. In New York werd Halloween altijd serieus genomen en speelden ze 'trick or treat' spelletjes, waardoor mensen het geweldig vonden dat ze op 31 oktober verjaarde. Maar hier was dat minder. Ze vonden het eerder eng of weird, en noemden haar smalend 'heks'. Ze glimlachte even. 'Natuurlijk heb ik daar zin in. Al mag je dan tegen niemand zeggen dat ik op halloween verjaar. Da's pas eng voor hen.', bracht ze aan, waarna ze hem even aankeek en een kusje in zijn nek gaf.

Kenneth keek haar aan en grijnsde. Dus ze verjaarde op Halloween. Best wel sexy eigenlijk. 'Ik zwijg daar wel over.' Met een glimlachje keek hij haar aan. Ergens had hij al wel in zijn achterhoofd als wat hij zou gaan. De kleren had hij toch ergens in een van zijn sportzakken steken. Omdat hij dit feest had verwacht had hij die kleren maar meegenomen. Alleen moest hij het nog een extra touch geven waardoor het nog enger werd. Maar dat zou hem wel gaan lukken op de een of andere manier. Voor een moment sloot hij zijn ogen en ademde diep in. De jongen was eigenlijk best moe, maar hij wou toch niet echt gaan slapen. Uiteindelijk opende hij zijn ogen weer en drukte weer een zachte kus in haar nek en glimlachte hij even.

'Bedankt',, zei ze met een grijnsje, waarna ze even terugdacht aan haar outfit. Aangezien ze nooit never haar geld zou spenderen aan een themafeestje, had ze maar haar creativiteit gebruikt; en wat ze aan zou doen, zou bestaan uit oude, gerecycleerde kleding van haarzelf. Toch moest ze zeggen dat het goed gelukt was. Eng of schrikwekkend zou ze niet zijn, eerder een verborgen monster. Ze glimlachte even toen ze dacht aan haar outfit. Een zacht gevoel in haar nek liet haar weer opkijken. Ach, waar had ze dit aan verdient? De eer om bij hem te mogen zijn? Hij was zo geweldig lief voor haar en liet dat zonder enige moeite zien. Ze werd gewoon zo verschrikkelijk verliefd op hem, dat voelde ze diep vanbinnen, dat hem ooit achterlaten, of door hem achtergelaten worden om eender welke reden , haar mentale dood zou betekenen. En kort daarna ook haar fysieke dood. NIet denken daaraan, zei ze tegen zichzelf,waarna ze even naar hem opkeek en haar hand op zijn wang legde, waarna ze haar gezicht dichter naar het zijne bracht en hem eerst kleine kusjes vlak naast zijn mond gaf. Om uit te dagen?

Kenneth voelde de zachte kusjes vlak naast zijn mond en meteen trok er een warm gevoel door heel zijn lijf heen. Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij drukte enkele kleine kusjes in haar nek en vervolgens een zachte op haar lippen. Hij legde zijn hand in haar nek en glimlachte even. 'Ik wil je nimmer nooit meer kwijt Em, dat zou het einde betekenen van me.' Meteen kwam hij zelf iets dichter met zijn hoofd, tot hun voorhoofden elkaar bijna raakten en dan drukte hij een lange, maar toch vrij intense kus op haar lippen. Het gevoel dat nu door de jongen heen ging was onbeschrijfbaar voor hem. Meestal had hij zich onder controle en gedroeg hij zich normaal. Maar Em, bracht werkelijk iets in hem wat er nog nooit was geweest. Dit vond hij zelf al niet meer normaal, maar nu kon het er niet meer uit. Kenneth was gebonden aan Emilie, en hij hoopte dat die band nog lang zou voortbestaan, veel langer dan de normale andere tienerelaties. En als hij volgend jaar weg moest dan zou hij gewoon hier ergens een huisje zoeken waar hij zolang in kon wonen.

Emilie voelde als tegenreactie van de kusjes naast zijn mond, enkele kusjes in haar nek en daarna raakten hun lippen elkaar weer. Toen ze elkaar aankeken en hij vertelde dat hij haar nooit meer kwijt wilde, dat dat zijn einde zou betekenen, kreeg ze een rilling door zich heen. Wat zij voelden voor elkaar was gewoon identiek, krak hetzelfde. Ze glimlachte eventjes toen zijn gezicht milimeters van haar af was, waarna ze genoot van een zalig lange kus op haar lippen. Ze legde haar beide handen in zijn nek en bleef hem adembenemend lang terug kussen, terwijl ze met één hand af en toe door zijn haren ging en met de andere zijn ontblootte rug begon te strelen. Het was zover gekomen; Kenneth was haar levensadem, al kende ze hem nog maar net. Ze hield van hem, voor eens en voor altijd. En ze wilde bij hem zijn; zo dicht mogelijk; ze wilde zoveel mogelijk contact met hem. Ze wilde hem niet alleen zien, maar ook aanraken.

Kenneth legde zijn andere arm weer om haar heen en trok haar nog iets naar zich toe. Hij genoot van het gestreel over zijn rug en het feit dat haar hand enkele keren door zijn haar ging. Hij genoot gewoon van alles wat ze deed. Terwijl hij zelf toch zo voorzichtig met haar was op sommige punten. Maar daar had hij zijn redenen dan weer voor en dat wist ze ook wel. Na een tijd beindigde hij de kus toch en keek hij haar een tijdje aan. De twee lagen nu echt heel ciht bij elkaar, maar geen van beiden leek het erg te vinden. Zachtjes streek hij over haar hele ruggengraat en bleef dat ook enkele keren doen. Nu was het zeker hij was de gelukkigste man ter wereld, maar waarschijnlijk nu op dit moment ook de vermoeidste. De tijd leek voorbij te vliegen inmiddels was het al één uur gepasseerd, en al die tijd hadden ze met elkaar doorgebracht. Wat voor hem gewoon perfect was. Zachtjes drukte hij nog een kus op haar lippen, deze duurde kort maar toch was ook deze nog altijd met veel gevoel. Later zouden ze een gezien hebben, daar was hij zeker van. Hij en Emilie zouden alles wat de tijd hen tegemoet wierp opvangen, ook de slechte dingen, maar die doorstonden ze samen wel. Niets was sterk genoeg om hen uit elkaar te drijven, daar werd hij met de seconde zekerder van.

Emilie leek vanbinnen wel te ontploffen, maar hield zich echt wel kalm tegenover wat er vanbinnen allemaal in haar om ging; het bloed raasde door haar aderen. Bloed met deeltjes 'Kenneth' erin, zo leek het wel. Hij was overal: In haar kamer, op haar bed, vlak naast haar, in haar gedachten, in haar hart. En hij zou daar niet snel weggaan. Ze rilde even toen hij de kus beëindigde en ze was zich bewust van elke aanraking die hij bij haar maakte. Ze voelde nog een kus op haar lippen, die haar als het ware versteld liet staan van hoeveel intensiteit er kon zitten in een kus van één, misschien 2 seconden lang. Ze glimlachte en voelde zich.. Levend. Toch kon ze een kleine geeuw niet onderdrukken. Moe. Hoe laat was het,? Na enen, zag ze. Het was ook al aardig koud geworden in de kamer, hoewel dat niet echt opviel. Elke nacht, behalve dan op snikhete dagen, daalde het kwik in haar kamer naar ongeveer 5 graden. Dat kwam omdat achter de muren van haar kamer de koelcellen van het restaurant stonden; die op volle toeren draaiden snachts om alles koud te houden. Ze rilde even en liet hem tegen haar zin wat losser, waarna ze hem toefluisterde dat ze even een dekentje ging halen, dat hen toch iets warmer zou kunnen houden. Ze gaf hem een kus op zijn mond en liet haar benen over de bedrand glijden, waarna ze opstond en een kastje opendeed. Beide hadden ze nog steeds hun shirt uit van het 'spelletje', maar ze wilde niet dat hij dat opnieuw aan zou doen. Dan liever een dekentje waar ze samen onder lagen en ze nog steeds zijn huid kon voelen. Toen ze een zwart deken vond, draaide ze zich naar hem om en wierp het naar hem toe. 'Kan ik je nog iets halen?'; sprak ze vragend en glimlachte even.

Kenneth keek haar iets triest aan toen ze hem losliet, maar al gauw wist hij wel dat ze een dekentje ging halen voor hen. Ach, zo koud had hij het niet, maar dat kwam merendeels door haar toedoen. Al gauw kreeg hij een deken naar zich toe gesmeten wat hij met gemak aan nam en gewoon helemaal spreide over het bed. 'Nee hoor, zolang jij maar terugkomt naar hier ben ik al blij.' Zei hij met een speelse grijns op zijn gezicht. Even zette hij zich recht in het bed en wreef door zijn ogen. Ja, hier zou hij eigenlijk wel elke avond kunnen slapen bij haar. Dat was waarschijnlijk toch geen probleem, maar hij had toch nog steeds liever dat ze naar een van de kamers in Monica kwam. Daar was het veiliger dan hier. Dat was gewoon een dik feit. Kalmpjes wachte hij op haar en liet zijn hoofd even naar achter hangen.

Em keek grijnzend naar Kenneth toen hij zei dat hij enkel wilde dat ze naar hem terug kwam. Ze knipoogde even en besloot hem te plagen door de tijd dat ze weg was te rekken. Ze nam haar glas en dat van Kenneth en besloot het even snel af te wassen. Eens ze dat gedaan had, zette ze de fles cola opnieuw in de koelbox en deed alles zo traag mogelijk, dat hij wel ongeduldig moést worden. Ondertussen sierde een plagende glimlach haar gezicht. Ze nam haar gsm en besloot even te doen alsof ze een bericht stuurde naar iemand, terwijl ze af en toe naar Kenneth keek. Dit vond ze geweldig; zijn verlangen gewoon even rekken, zodat hij straks dubbel zo blij zou zijn moest ze weer aan zijn zijde liggen. Maar tegelijkertijd groeide ook haar verlangen, haar verlangen om bij hem te kruipen, want oh, eigenlijk wàs het echt koud hier. Ze beet even op haar lip en legde haar gsm dan weer even op de kast. 'Is er écht niets dat je wilt verder?, vroeg ze hem uitdagend, op een schijnheilig toontje. Ze grijnsde even en trok haar wenkbrauwen op.

Kenneth keek haar aan en fronste even. Ah, dit was eigenlijk zo slecht van haar. Ze mocht niet wegblijven van hem. Dan ging hij zich slecht voelen, en dat wou je niet meemaken eigenlijk. Toch werd het verlangen om haar weer in zijn armen te sluiten sterker dan zichzelf. Dus zodra ze wat zei fronste hij en stond op. Hij liep naar haar toe en verschoot eigenlijk best wel van het feit dat het hier koud was. Uiteindelijk toen hij bij haar was en legde zijn armen om haar heen en streek even over haar buik. 'Ik zei toch, ik wil alleen maar jou.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor en gaf haar dan een kus in haar nek en glimlachte even. Hij duwde zich iets dichter tegen haar aan, zodat de koelte die er in dit appartementje heerste minder werd. En eigenlijk hielp het ook wel wat, want hij zelf had het alweer minder koud. 'Je mag me niet meer laten wachten hoor, want dan ga ik heel triest worden en dat wil je niet.' Zei hij met een pruillipje.

Omdat Emms met haar rug naar hem toe stond, hoorde ze hem niet aankomen. Ze keek op toen ze zijn armen om zich heen voelde en zijn warme hand over haar buik voelde gaan. Ze voelde zijn warme adem vlakbij toen hij wat in haar oor fluisterde en ze legde haar hand op de hand die op haar buik lag. 'Oh, dat begreep ik dan verkeerd', zei ze even zachtjes en glimlachte. Toen hij zich weer dichter tegen haar aanduwde , moest ze even slikken. Oké, dit maakte haar gewoon gék. Lang zou ze het niet meer uithouden. 'Nee, dat wil ik niet. Maar het is wel leuk je te zien wachten,'zei ze lachend en draaide zich dan met haar buik naar hem toe. Zo tegen hem aanstaan, zorgde ervoor dat de plekken waar ze hem raakte, begonnen te gloeien, terwijl de andere plekken ijskoud leken. Ze bracht haar gezicht naast het zijne zodat haar lippen naast zijn oor waren. 'Maar ik zal het niet meer doen, niet opzettelijk', fluisterde ze, waarna ze even zachtjes in zijn oorlel beet. Ze wist dat zoiets bij haar een gigantisch gevoel van opwinding zou geven, maar was niet zeker of dat bij hem ook zo was, of helemaal niet. Na ja, uitproberen kon ze het wel, toch?

Kenneth keek haar aan en glimlachte even. Toen ze zich omdraaide met haar buik naar hem toe gekeerd glimlachte hij even. Het was hier echt veels te warm nu, maar hij wou haar dus echt niet meer loslaten, dat zou gewoon het gehele moment verpesten. Opeens voelde hij een zachte beet in zijn oorlel wat een intens gevoel van opwinding meebracht. Kort beet hij op zijn tanden. Aangezien haar nek vlak bij hem kwam drukte hij enkele kussen in haar nek en streek zachtjes over haar rug. Het leek wel of hun gevoelens voor elkaar zo indentiek waren dat het gewoon voor andere eng zou zijn. Maar hij vond het gewoon kicken. Zachtjes vervolgde hij de kussen in haar nek en ging zo naar haar gezicht en drukte dan een kus op haar lippen en sloot voor enkele momenten zijn ogen. Kenneth stond werkelijk op ontploffen, al was hij nog zo uitgeput hij kon nu wel een hele nacht wakker blijven om haar gewoon te verwennen.

Misschien was dit té intensief voor haar, maar het leek alsof ze nog nooit echt van iemand gehouden had, tot Kenneth. Ze zuchtte even. Emms voelde kussen in zijn nek zachtjes leken die naar boven te komen, richting haar, mond, tot ze tenslotte zijn lippen op de hare voelde. Oké, dit was de druppel. Inhouden zou ze zichzelf voorlopig niet meer, dus mompelde zachtjes 'Sorry', waarna ze haar lippen op de zijne drukte en haar mond dan zachtjes opende, en ze haar tong bij hem naar binnen liet glijden. Zelf zou ze niets doen wat hij niet wilde, maar het was amper mogelijk om kalm te blijven nu. Ze liet haar handen over zijn rug glijden en drukte zich wat meer tegen hem aan, hopend dat hij haar niet zou wegduwen, maar àls hij dat zou doen, zou ze dat, hoe moeilijk het ook zou zijn, accepteren. Haar hoofd stond op hol van hem, door hem.

Kenneth hoorde een zacht sorry maar voor het ook maar echt doordrong begonnen ze te kussen. En dan bedoelde hij het echte werk. Hij legde een hand in haar nek en de andere op haar rug. De jongen deed gewoon mee met haar, ophouden kon hij niet meer want daarvoor stond hij al te ver. Echter schoot ook nu zijn hartslag weer de hoogte in, maar ditmaal bleef die zo hoog. Kenneth nam haar iets beter vast en deed gewoon verder. Nog steeds snapte hij die sorry niet maar daar zouden ze later wel op terugkomen. Nu was er eerst dit wat moest worden afgehandeld. De voorzichtigheidsknop was even helemaal gesloten bij hem. Em had een raar maar goed effect op hem, dat was het perfecte aan haar. Alhoewel, ze was gewoon helemaal perfect, van kop tot teen.

Oh wat was ze gelukkig om te weten dat Kenneth haar niet wegduwde, maar dat was echter het minste waar ze aan dacht, nu. Emilie liet zichzelf nu gewoon gaan en het leek wel of ze door niets of niemand meer tegengehouden werd. Ze plaatste beide handen om zijn middel en stopte niet meteen met hem te zoenen, het was gewoon zo zalig dat het leek alsof ze weer helemaal koud zou worden, moest ze hem loslaten. Als mensen haar nu zouden vragen waarom ze dit deed, zou ze een perfect antwoord kunnen formuleren. 'Ik hou van hem', zou dit antwoord dan klinken. Haar ogen waren gesloten en af en toe duwde ze wat tegen hem, onbewust, zodat hij beetje bij beetje dichter bij het bed kwam. Onbewust, ja, want ze wist wel wat ze deed, maar tegelijk was dit moment zo overdonderend, dat het leek alsof ze droomde.

Kenneth liet zich meevaren in dit moment. Alles rondom hem heen was voor hem slechts een grote waas geworden. Kort trok een uit het niets opduikende rilling over zijn rug heen maar hij besloot er geen acht op te slaan. Man, hij had echt het gevoel dat zijn hart er zometeen zou uitknallen. Het sloeg onophoudelijk hard. Opeens voelde hij aan zijn been de stof van het deken kriebelen en voor hij het zelf wist liet hij zich kalm zakken, al kussend welliswaar. Zachtjes streek hij over haar rug helemaal naar beneden en zo weer naar boven. Nu ze op zijn schoot zat ging dat voor hem ook wel iets makkelijker. Kenneth wist waarschijnlijk in tegenstelling tot haar helemaal niet waar hij mee bezig was. Maar toch hield hij niet op, hij zou wel zien waar ze zouden belanden.

Emms had het gevoel alsof ze elk moment kon ontploffen. Nog altijd. Zonder echt verder te weten wat er om haar heen gebeurde, voelde ze dat Kenneth op het bed ging zitten; waarna ze zich mee liet zakken, op zijn schoot. Ze begon, vreemd genoeg, sneller te ademen, alsof ze uitgeput was. Zonder op te houden, liet ze haar handen over zijn borst glijden, naar beneden, richting zijn buik, tot aan de rand van zijn broek, waar ze even stopte, maar dan weer naar boven ging. Hij rook zo geweldig lekker, zo'n dingen en daarbuiten niets, zwierven in haar lichtelijk verwarde hoofd op. Ze rilde even en begon hem lichtjes achteruit te duwen. En dit allemaal terwijl ze hem verder bleef kussen. Geen enkele gedachte als 'Gaan we niet te snel' of 'wat ben ik aan het doen', ging door haar heen. Ze dacht enkel maar aan Kenneth. Kenneth dit, Kenneth dat, Kenneth haar alles.

Toen haar handen over zijn borst gingen voelde hij weer dat gevoel van opwingding door zich heen trekken. Uiteindelijk werd hij achteruit geduwd door haar. Hij trok haar met zich mee en dan voelde hij de stof van het deken onder zijn rug. Kenneth was echt helemaal gek aan het worden in zijn hoofd. Alles ging aan hem voorbij buiten Emilie dan. Dat was het punt waar hij alleen aan dacht. Uiteindelijk rolde hij om zodat hij nu vanboven lag. Nog steeds ging hij verder met kussen. Zijn ene hand streek over haar hals terwijl de andere nog steeds op haar heup lag. Hoe lang was het kussen inmiddels al bezig? Toch al zeker meer als 5 minuten. Ook zijn adem ging steeds sneller waardoor hij algauw begon te hijgen. Nu had hij zichzelf helemaal verloren aan haar, hij dacht niet meer na bij wat hij deed bij haar. Gewoon volgen of leiden, dat was het enigste wat soms in zijn hoofd voorbij schoot.