Niets is wat het lijkt..

Het stadscentrum hier was druk, maar zag er ook erg duur en luxueus uit. Geen plaats voor haar, zouden vele mensen denken. Met Kenneth aan haar zijde was het wel raar hier te komen, normaal hing ze hier alleen rond. Zich bewust van elke steen op de straat, liep ze langs enkele duur uitziende restaurantjes, waartussen af en toe een smal steegje verscheen. Af en toe keek ze eens opzij, naar Kenneth, waarna ze rechtsaf insloeg in één van de steegjes tussen een hotel en een restaurant in. Zachtjes trok ze hem mee, langs enkele vuilniszakken heen. Aan het einde van het steegje, dat trouwens doodliep, was er een oude, zo uitziende, vervallen deur. Voor die deur hield ze even halt, waarna ze zich naar hem toedraaide en even op haar lip beet. 'Buiten mijn ex-kamergenote, de baas van dit hotel, en ik, ben jij de enige die van dit weet, nu. Voor ik naar Monica kwam, was dit mijn.. Slaapkamer, keuken, living en laat ons zeggen, huis; dat ik deelde met een vriendin van me.', zei ze rustig, waarna ze zijn hand losliet en een sleutel uit haar zak viste. Handig stak ze die in het slot, waarna ze enkele keren omdraaide en uiteindelijk de deur met veel gekraak opende. Een ruimte van ongeveer 10 vierkant meter kwam tevoorschijn, met een zetel/bed, een wasbak en wat plaats om kleine maaltijden te maken. Een kleine frigobox diende als koelkast en een klein raampje liet wat licht in de kamer door. Ze wees naar binnen. 'Ga maar', sprak Em wat zenuwachtig, hij was namelijk de enige die ze dit liet zien.

[Kenneth & Emms]

Ze waren in de stad. Ergens vroeg hij zich af wat ze hem wou laten zien. 'Zowiezo dat ik niet ga lachen hoor.' Sprak hij vriendelijk tegen haar en keek naar enkele mensen die hem wat aanstaarden. Meteen keek hij zelf weer naar Em, tot ze een steeg in gingen. Kort fronste hij maar volgde haar gewoon. Even haalde hij zijn hand door zijn haar en geeuwde even. Maar uiteindelijk hield ze halt en keek hij even rond. Toen ze de uitleg gaf knikte hij en wachte rustig af tot ze de deur open deed. Oke, eigenlijk was dit best een gure plek, maar ja als zij zich hier thuis voelde was dat goed. Al maakte hij zich wel zorgen om de veiligheid hier, zeker in de avond. Uiteindelijk zei ze tegen hem dat hij naar binnen kon gaan en liep hij ook gewoon naar binnen, met haar hand in de zijne. Kort keek hij rond en glimlachte. Eigenlijk was het hier nog wel best gezellig. 'Weetje, het is hier eigenlijk best wel leuk. Alleen verkies ik toch mijn kamer op Monica.' Zei hij met een glimlach. Ze zat hier goed, en had alles wat ze kon hebben hier.

Toen Kenneth de kamer inliep, keek ze eerst even heen en weer, voor ze zelf ook binnen ging. Ze keek even rond; ja, alles was nog zoals het was toen ze de laatste keer checkte. Terwijl ze hem langzaam achterna naar binnen ging, zuchtte ze even, ook al was Kenneth er, ze was niet gewoon aan de leegte hier, sinds Jolene er niet meer was, was het hier altijd zo stil. Ze rilde even toen ze aan het meisje dacht. 'Ja, dat geloof ik best. Zodra het mogelijk is, zal ik ook naar de kamers van Monica komen', vertelde ze rustig, waarna ze even slikte. Ja, dat zou ze doen. Lang zou ze het hier alleszins niet meer uithouden. Veel spullen lagen er niet echt, nochtans was er geen kast om iets in op te bergen. Het bed, dat groot genoeg was om twee personen te slapen te leggen en ook dienst deed als zetel, lag er wat toegegooid bij, maar verder was de kamer vrij netjes. Ze ging op het bed zitten en trok hem wat mee naar beneden. 'Iets drinken?', vroeg ze zachtjes, waarna ze hem met een glimlach aankeek. 'We hebben een ruime keuze: Water, Cola en Cola, en nog meer Cola.' Een tikkeltje beschaamd, staarde ze wat voor zich uit, waarna ze haar ogen even kort op de grond richtte.

Kenneth glimlachte even en keek haar aan. 'Er zijn nog wel enkele kamers vrij hoor. Eigenlijk een heel groot deel nog.' Voor de laatste keer dat hij het had gecheckt waren er nog een vijftien tal kamers leeg op de gang waar hij sliep en dat was vanmorgend nog toen hij zijn kamer met een halve slaapkop was uitgesukkelt. 'Maar eigenlijk je kan hier toch ook blijven of niet?' Toen viel zijn oog op het bed, groot genoeg voor twee. Juist, ze had dit gedeeld met een vriendin van haar. Al vroeg hij zich wel af wat er met haar gebeurd was, aangezien er hier geen enkel spoor meer was van haar. Opeens werd hij zachtjes meegetrokken naar beneden en keek hij haar een tijdje aan. Alleen toen ze haar blik afwende plaatste hij zijn vinger onder haar kin en duwde die zachtjes naar boven. 'Cola zal het worden.' Dan zette hij zich naast haar neer op het bed en keek even naar de plafond. Die er eigenlijk nog wel vrij deftig uitzag. Meestal als hij in een steeg kwam en hij bekeek de huizen, dacht hij meteen aan vervallen woningen met zwarte plafonds vol met schimmel en vocht enzo. Dus eigelijk, dit was goed onderhouden.

Ze knikte even toen hij zei dat er nog enkele kamers vrij waren, waarna ze even zuchtte. 'Ik moet ze ook wel kunnen betalen. Ik geloof dat ik daarvoor nog enkele klusjes moet doen', zei ze even glimlachend. Toen Kenneth zei dat ze best hier kon blijven, keek ze hem even kort aan. 'Hier blijven kan ik wel technisch gezien. Maar altijd alleen zijn en amper buiten kunnen is ook niet echt iets dat je mentaal kan volhouden, denk ik. Niet sinds Jolene weg is.' Zelf was ze zich er niet van bewust dat Kenneth eigenlijk niet precies wist wie Jolene was. Kort sloot ze haar ogen, maar plots voelde ze een vinger onder haar kin, waarna ze hem glimlachend aankeek. Ze knikte even en net toen hij naast haar zat, stond ze recht en haalde een fles cola uit de koelbox. Twee glazen stonden op een tafeltje, ongebruikt, waarin ze rustig de cola in goot. Natuurlijk was dit 'perfect' om in te wonen. Behalve dan de eenzaamheid die er heerste, en die je in Monica niet zou hebben. Naar buiten gaan durfde ze niet meer 's nachts, niet sinds.. Enkele seconden langer dan gepland, bleef ze even staan, de cola neergezet en even starend naar de glazen. Ze slikte even en toverde dan weer een glimlach op haar gezicht, waarna ze zich omdraaide naar Kenneth en hem een glas aanreikte. 'Goede keuze', sprak ze op een vrolijke toon, waarna ze terug naast hem ging zitten.

'Weetje als ik onderhandel met men kamergenoot kan ik wel aan haar vragen of zij niet op de kamer wilt met haar vriend. Dan kun je desnoods bij mij in komen wonen en delen we gewoon de kosten.' Zei hij tegen haar. Naïla zou hij wel kunnen overhalen aangezien hij wel wist dat ze een vriend had en ze waarschijnlijk bij hem op de kamer wou ofzo. Plus de kosten delen zou niet moeilijk zijn. Als ze op een kamer alleen zat moest ze meer betalen, maar als ze de kosten deelden dan kwamen ze er wel uit. 'En ik kan wel om de paar dagen naar hier komen moest je hier willen blijven.' Dan was het eenzaamheidsprobleem ook ineens opgelost. Uiteindelijk was ze opgestaan en haalde de cola die ze vervolgens inschonk. Maar opeens merkte hij aan haar dat haar uitstraling enkele seconden veranderde. Ach, als ze het wou vertellen deed ze het wel. Haar pushen zou hij niet doen, zo was hij niet. 'Eigenlijk, Jolene? Die vriendin die hier ook mee woonde. Waarom is ze weg gegaan?' Daar was hij best nieuwschierig naar. Em was prima gezelschap vond hij zelf.

Ze luisterde naar wat hij zei over onderhandelen, en kosten delen. Dat zou inderdaad misschien wel een manier kunnen zijn, zo kon ze het wel betalen. Toen hij aanbood om hier een paar dagen te komen wonen, glimlachte ze en schudde zachtjes haar hoofd. 'Je bent gewoon té lief', mompelde ze rustig en gaf hem een kus op zijn wang. 'Maar dat idee om kosten te delen op een kamer, zou me misschien wel kunnen helpen.' Ze grijnsde even en nam een slok van haar cola eens ze terug zat. Toen Kenneth over Jolene begon echter, verslok ze zichzelf even. Ze keek hem even aan en haalde haar schouders op. 'Ze is niet echt 'weggegaan'', sprak ze even stiller. Haar stem stierf weg naar het einde van haar woorden toe. 'Het is hier 's nachts niet echt.. Veilig', vervolgde ze, terwijl ze beide handen om haar glas geklemd hield. 'We gingen samen uit, gingen samen terug naar huis, maar ik ben hier alleen aangekomen.', vertelde ze aarzelend, waarna ze haar schouders even ophaalde.

Kenneth keek haar vrij serieus aan toen ze over dat meisje begon. Oke, dit had hij niet verwacht. Aarzelend legde hij haar arm om haar heen en keek haar even aan. 'Sorry, ik moest er niet achter vragen.' Hij wist dat het hier niet veilig was, en nu al helemaal niet. Komop wie deed nu zoiets? Kort keek hij naar de grond en zuchte eventjes. Kenneth wist wel dat mensen wreed konden zijn, maar zo wreed. Nee, dat wist hij niet. 'Kom jij maar gewoon mee op mijn kamer in Monica. En als het gewoon iets langer duurt met betalen dan kom ik hier wel met jou even wonen ofzo. Ik zorg wel dat die gure mensen met hun poten van je afblijven.' Zijn andere hand ging naar het cola glas en zo dronk hij daar even wat van en glimlachte dan even naar haar. 'Maar we gaan het over iets anders hebben. Iets leuks.' Zei hij uiteindelijk met een vrolijke stem.

Toen hij zich excuseerde, schudde ze haar hoofd. 'Jij mag me àlles vragen. Ik heb het, buiten aan de politie, trouwens nog nooit aan iemand verteld', zei ze glimlachend, waarna ze haar hoofd even tegen zijn schouder aan legde. Toen hij zei dat ze maar mee moest komen naar zijn kamer in Monica, schudde ze haar hoofd even en keek hem twijfelend aan. 'Ik wil niemand tot last zijn', sprak ze wat luider tegen hem, waarna ze even voor zich uitkeek. Hij was echt bezorgd om haar, en ergens voelde dat enorm goed, zalig bijna. Hij leek ervoor te zorgen dat haar problemen 'probleempjes' werden, waar altijd een oplossing voor bestond. Een oplossing waaraan hij, indien nodig, onvoorwaardelijk aan zou meehelpen. Toen hij over iets leuks begon, glimlachte ze. Een gevoel van opluchting gleed over haar heen, ze grijnsde even en keek hem aan, waarna ze dichter tegen hem aan ging zitten. 'En wat voor leuks had meneer in gedachten?' vroeg ze toen enthousiaster.

'Je bent niemand tot last. Geloof me maar. En als je iemand tot last bent, dan heeft die maar pech. Ik meen het, het is hier echt onveilig wonen, ik wil je echt niet verliezen aan zo een of ander guur persoon hier.' Hij trok haar iets dichter tegen zich aan, nee haar verliezen zou zijn einde betekennen. Dan had hij echt nog liever dat ze bij hem op de kamer kwam. De jongen trok zijn benen op en zette zich in kleermakerszit op het bed naar haar toe gedraaid. Eigenlijk zou hij het nog wel zien zitten om gewoon hier voor enkele dagen bij haar te blijven, gewoon zonder enige hinder van al die andere mensen. Gewoon lekker gezellig met zijn tweeën. 'Wel, jij mag kiezen.' Zei hij met een glimlachje tegen haar. Hij nam haar beiden handen vast en keek haar met een stralende blik aan. Even streek hij met zijn duimen over haar beiden handen. Hoe het zo opeens kwam dat hij zich zo bij haar voelde, daar was werkelijk geen conclusie voor. Maar die had hij niet meer nodig. Hij wist wat hij wou weten.


[Moet even iets aan de pc doen, daarom zo kort.]

Ze glimlachte even en leunde wat tegen Kenneth aan. [color=darkred]'Ach, wat zou het uiteindelijk uitmaken, ik heb het al zo lang volgehouden; een jaartje meer of minder zal het niet uitmaken'[color], antwoordde ze toen en trok hem ook dicht tegen zich aan; waarna ze hem wat los liet toen hij ging verzitten en hem diep in zijn ogen aankeek. Toen ze voelde dat hij haar handen vastnam, wreef ze zelf ook met haar duimen aan de onderkant van zijn hand. Ze dacht even na en glimlachte. 'We doen een spelletje',, zei ze grijnzend. Ze ging ook zitten zoals hij, maar dan tegenover hem. 'Waarheid, durven of doen.', Sprak ze grijnzend, waarna ze hem verwachtingsvol aankeek. 'Dus, Kennethje, waarheid, durven of doen?', zei ze glimlachend, waarna ze even in zijn beide handen kneep.
[Sorry voor dat het zo lang duurde en zo kort, ben ondertussen aan het leren..]

Kenneth keek haar droogjes aan. Waarheid, durven of doen was al zo oud als hemzelf. Zelf nog ouder. Maar ja, aangezien er toch niets ander hem te binnen schoot. Hmm, wat zou hij kiezen. Als hij waarheid nam als eerste dan leek hij zo'n doetje dat niets durfde, in durven had hij ook geen zin want dat sloeg op net hetzelfde als waarheid. Dan werd het maar doen. Maakte hem niet veel uit wat hij moest gaan doen hoor, echt mega erg zou het vast wel niet wezen. 'Wel, ik ga voor doen. En laat dat Kennethje maar achterwegen. Ik ben nog altijd ouder als jou.'Sprak hij op een plagende toon tegen haar en grijnsde even. Allesins hij dacht toch dat ze jonger was als hem. Hij had haar jonger geschat dus waarschijnlijk was het ook wel zo. Kort begon hij na te denken wat ze zou kunnen zeggen voor doen. Maar er kwamen allemaal onzinnige dingen in zijn kop. Dus hij besloot maar af te wachten.

[Ik ben ook bezig met leren dus i don't care]

Jep, waarheid, durven of doen was stokoud, maar zij vond het de beste manier om elkaar te leren kennen. Toen hij 'doen' koos, wat ze verwachtte, grijnsde ze even. 'Hoezo, je bent ouder dan mij? Hoe weet jij dat zo zeker? Ik heb je mijn leeftijd nooit verteld, KennethJé.' Ze grijnsde even en dacht toen even na. 'Doen, dus hé? Leuke keuze. Ik had daarnet al het een en ander in gedachten, maar laat ik even die gedachten niet helemaal met je delen', sprak ze plagend en gaf hem even een duwtje. 'Laat je tattoeages zien',, sprak ze toen zachter en keek hem benieuwd aan. Dit was niet alleen uit nieuwsgierigheid naar zijn tattoes hoor, al zou ze daar het tegendeel van beweren. Diep vanbinnen rilde ze even. Doen was een 'verplichting', toch?

'Voorgevoel.' Zei hij met een grijnsje tegen haar. Rustig wachte hij af tot ze zei wat hij moest doen. Kort glimlachte hij toen ze zei dat hij zijn tatoeages moest laten zien. Rustig knikte hij en trok zijn shirt over zijn kop en smeet dat achter hem op de grond. Een tatoeage juist onder zijn nek kwam tevoorschijn, de roos op zijn arm werd nu ook helemaal zichtbaar net zoals al de andere tatoeages die hij had, de twee in zijn nek en al de andere. 'Wel, dit waren ze allemaal.' Ach, zijn shirt aan doen deed hij maar niet meer. Waarschijnlijk als hij mocht van haar bleef hij hier vannacht slapen. Dus ja, er was eigenlijk gewoon geen nut om het weer aan te doen. 'Wel waarheid, durven of doen?' Zei hij met een speelse grijns op zijn gezicht. Kenneth legde zijn beide handen op zijn schoot en wachte rustig af. Rustig begon hij al na te denken over eventuele odrachten en vragen.

Ze glimlachte even en knikte. 'Goed voorgevoel, volgens mij', antwoordde ze vastberaden, waarna ze met een speelse glimlach op haar gezicht toekeek naar hoe hij zijn shirt uitdeed en dat achter hem op de grond smeet. Bewonderend keek ze even naar alle tatoeages en knikte toen waarderend. 'Ze zijn prachtig', zei ze zachtjes en stak haar hand uit, zodat ze de roos op zijn arm even aanraakte: schijnbaar om de tatoeage te voelen, maar meer om hém gewoon aan te raken. Een rilling gleed over haar heen , waarna ze haar hand weer wegtrok. Toen hij vroeg wat zij wilde, glimlachte ze. Géén durven, dat vond ze zelf voor pussy's; je kon je opdrachten gewoon weigeren. Waarheid, dat hadden ze praktisch daarnet al gehad, tijdens dat dramagesprekje, dus besloot ze voor 'doen' te kiezen. 'Doén', opperde ze stoer, waarna ze hem even glimlachend van kop tot teen bekeek, met alle tatoeages inbegrepen.

Dus ze wou stoer doen. Wat zou hij haar eens laten doen? Meestal als hij het met zijn vrienden thuis speelde dan deden ze de gekste dingen zoals in ondergoed buiten gaan rondlopen. Maar dat zou hij haar hier niet laten doen. Te gevaarlijk. 'Euhm, ik ga je hetzelfde laten doen als wat ik moest doen. Dus laat die zwaluw maar eens kijken.' Eigenlijk was hij echt inspiloos om iets anders te bedenken. Met een grijnsje keek hij haar aan en nam even zijn glas cola en dronk daar wat van. Maar blijkbaar was het al iets sneller leeg dan hij zelf doorhad en zette hij het dus maar terug op de tafel en wachtte rustig af. Ook was hij het volgende wat ze mocht gaan doen of zeggen aan het bedenken. Echt veel schoot er hem niet te binnen. Dit spel spelen met enkel jongens onder elkaar was gewoon doodgaan, maar met een meisje werden de mogelijkheid al kleiner, maar dat hong er dan ook vanaf wat diegene voor je betekende. Kort streek hij over een liteken op zijn pols.

Toen hij begon te spreken, glimlachte ze even. Goed dan, bij andere mensen zou ze dit -niet meteen- doen, maar ze voelde zich erg vertrouwd bij Kenneth, en wist ook dat hij niet zou zijn als anderen. Ze keek hem even aan, waarna ze vrij langzaam haar shirt uittrok en dat achter haar weggooide. Ze keek even in zijn ogen, waarna ze andersom ging zitten: haar rug naar hem toe draaide en haar haren even aan één kant naar voren legde, zodat een ingekleurde zwaluw op haar schouder verscheen. Hij was niet enorm, maar ook niet klein. De zwaluw had een klein gouden kroontje op zijn hoofd. Zelf keek ze even om en draaide zich dan tenslotte weer naar hem toe. 'Zo, mijn opdracht is gedaan,' vervolgde ze, 'Waarheid, of doen?, beperkte ze zijn keuze dan maar, terwijl ze hem even glimlachend aankeek en tegelijk zuchtte. Daar zaten ze dan, met z'n tweetjes, zij zelf met als bovenkleding 'enkel' een bh, hij met al zijn tatoeages bloot. En, god, wat genoot ze van het zicht..

Toen ze haar shirt uitrok en zich naar hem toe draaide viel zijn oog meteen op de tatoeage. Zachtjes streek hij er even met zijn vinger over en trok uiteindelijk terug en glimlachte even naar haar. 'Hij is mooi, net zoals jou.' Sprak hij zachtjes. Kort bekeek hij haar maar toen hij zelf opmerkte dat hij staarde keek hij gewoon naar het lieteken op zijn hand waar een tatoeage was over gezet. 'Beperkte keuze? Nja, doen, aangezien je toch al een groot deel weet over me.' Even bracht hij zijn gezicht naar het hare toe en drukte een kus op haar lippen en glimlachte daarna even naar haar. Even streek hij over zijn borstkast, tot zijn verbazing was het hier niet koud. Zelfs warm zou je het kunnen noemen. Maar misschien kwam dat gewoon door haar, het zou het eigenlijk wel verklaren. Weer ging zijn blik over haar gehele lichaam, ze was knap. Dat was de waarheid.

De lichte streling over haar tatoeage, deed haar ongemerkt zinderen van plezier. Toen ze hoorde wat hij zei, liep ze lichtelijk rood aan. 'Je bent gek', zei ze mompelend, waarna ze zijn 'starende' blik opmerkte en even grijnsde. Ze luisterde naar wat hij zei en knikte even toen hij 'doen' koos. Nog voor ze alweer begon na te denken over nieuwe opdrachten, zag ze dat zijn gezicht dichter naar haar toe kwam en nog geen seconde later voelde ze zijn lippen even op de hare, waarna ze tezelfdertijd glimlachte naar hem. Terwijl ze haar blik even op het deken gericht had, vond ze al weer een nieuwe opdracht. 'Ik wil dat je doet wat je wíl doen als je naar me kijkt.', sprak ze rustig, waarna ze even op haar lip beet en hem onderzoekend aankeek. Dit was een perfecte manier om te weten te komen wat zijn gedachten / gevoelens precies waren, of welke richting ze uitgingen. Maar niets, niéts zou haar teleurstellen, wat hij ook zou doen.

Kenneth keek haar aan. 'Ja, van jouw.' Zei hij met een glimlachje op zijn gezicht. Rustig tikte hij op zijn eigen pols en wachtte rustig af op haar opdracht. En toen ze weer begon te praten keek hij haar aan en fronste. Oke, dit had hij niet verwacht. Maar tja hij had nu eenmaal doen genomen. Weer kwam hij naar voren en drukte haar een drietal zachte kussen in haar nek en plaatste dan vrij voorzichtig zijn ene hand in haar hals en keek haar even aan. Wat als hij te vlug zou gaan voor haar, maar ook voor zichzelf? Dit was voor hem de eerste keer dat hij zoiets had gevoeld voor een meisje. En hij wou het niet verpesten. 'Als ik te snel ga, duw me gewoon weg.' Zei hij tegen haar en glimlachte heel zachtjes. Inmiddels was hij al op zijn knieën gaan zitten. Kenneth drukte zijn lippen weer op de hare, en duwde haar heel voorzichtig neer op het bed en plaatste een van zijn handen op haar heup. Verder als dit zou hij niet gaan, niet zonder haar toestemming, maar gewoon ook op de eerste nacht hoefde het niet voor hem. Dan wou hij gewoon in het bijzijn blijven van het meisje van wie hij hield.

Toen hij bevestigde dat hij gek was, maar dan van haar, lachte ze en gaf hem zachtjes een duwtje tegen zijn schouder. De eerste reactie die ze van hem zag, was het fronsen. Ze wist dat wat ze hem als opdracht gaf, niet bepaald gemakkelijk was om uit te voeren, voor hem. Niet veel later voelde ze drie kusjes in haar nek, waarna ze hem even aankeek. Toen hij zei dat ze hem gewoon mocht wegduwen, wist ze al zéker, dat wat hij voelde, serieus was, en dat hij zijn kansen bij haar niet wilde verpesten. Ze voelde hoe ze achteruit werd geduwd, erg zachtjes, terwijl ze zijn zachte lippen op de hare voelde. De hand op haar heup zorgde voor een vreselijk tintelend gevoel in haar maag en stilaan kreeg ze het warmer, nog warmer dan eerst. Ze glimlachte even toen ze haar lippen zachtjes van hem losmaakte en haar handen om hem heen sloeg. 'Ik hou ziekelijk veel van je', sprak ze zachtjes in zijn oor, waarna ze hem even aankeek.

Toen hij haar armen om zijn hals heen voelde begon hij helemaal op te gloeien. 'Geloof me als ik zeg dat ik je voor geen goud van de wereld meer wil verliezen. Er is niemand die beter is voor mij als jij bent Em. En dat is de waarheid.' Zachtjes drukte hij weer een kus op haar lippen. Zijn hart klopte zo hard dat het onmogelijk was voor haar omdat niet te horen. Als hij niet beter wist dan zou hij denken dat zijn hart er gewoon uit zou springen door de kracht waarmee het sloeg. 'Wel, waarheid of doen?' Zei hij droogjes na de kus. Kort streek hij met zijn hand die op haar heup lag zachtjes heen en weer. Gedurende de gehele tijd dat hij dat deed keek hij haar in de ogen aan en wachtte af. 'Je bent de enige waar van ik zal houden, heel mijn leven lang. Daarom, ik zou het niet over mijn hart krijgen om jouw te verliezen.'

[Moet gaan ]

Ze rilde even toen hij zijn gevoelens voor haar beschreef en voelde een straal van geluk door haar heen gaan toen hij een bevestigende kus op haar lippen drukte. Luid hoorde ze zijn hart kloppen: net als het hare deed, in de zelfde tred, op hetzelfde tempo. Ze keek hem even glimlachend aan en legde haar hand op de plek waaronder zijn hart zat. 'Net als bij mij', zei ze glimlachend, waarna ze zijn hand nam en dat op de plek boven haar hart legde. Toen hij vroeg wat ze koos, knikte ze even nadenkend. 'Waarheid hebben we nog niet gehad in de minder donkere kant van het zaakje, waarheid dus.', sprak ze vastberaden, waarna ze even luisterde naar wat hij zei. 'Ik wil jou ook nooit verliezen, Kenneth, dat moet je altijd onthouden; wat ik ook doe, wat er ook gebeurd. En ik zal onvoorwaardelijk van je blijven houden.', zei ze zachtjes, waarna ze de hand die nog steeds op zijn hart lag, nu naar zijn arm bracht en waar ze dan zachtjes heen en weer begon te strelen.

Toen hij haar hand op zijn hart voelde sloot hij even zijn ogen. Al snel merkte hij dat ze zijn eigen hand ook op haar had geplaatst. Hij voelde nu zowel zijn eigen hartslag als de hare. Beiden in het zelfde ritme. Met een glimlach keek hij haar weer aan en dacht even na over een vraag. 'Is er nog iets dat ik van jou moet weten, dat belangrijk is voor je?' Toen ze over zijn arm begon te strelen trok er een rilling over zijn rug, een goede welliswaar. Zachtjes drukte hij een kus in haar hals en verplaatste dan zijn hand naar haar wang en streek daar zachtjes over. Kenneth hield veel te veel van dit meisje. Nu had die tatoeage op zijn knokkels weer een betekenis bij. Hij wist maar al te goed dat hij echt wel geobserdeerd was door haar. Maar niet op de stalkerige manier. Gewoon op de liefdevolle manier, zo hoorde het ook. Zijn aandacht ging nu naar hun ademhaling, die raar maar waar ook heel gelijk met elkaar ging. Eigenlijk een ander zou dit eng vinden. Kenneth vond het gewoon geweldig.

Toen hij zijn vraag stelde en ze de kus in haar hals voelde, grijnsde ze even. Iets wat belangrijk voor haar was, momenteel? Momenteel was hij hét belangrijkste in haar leven. En dat zal hij, hopelijk, nog lang blijven. Wat nog belangrijk voor haar was, waren haar 2 jaren dat ze in Amerika had gewoond, en haar grootste droom was om daar opnieuw heen te gaan; gewoon om eens mooie herinneringen op te halen. Ze keek hem even aan en glimlachte toen. 'Vanaf nu ben jij het belangrijkste in je leven, en ik heb nog één droom, op een dag weer naar Amerika terugkeren, voor een weekje ofzo, ik heb er namelijk 2 jaar van mijn leven gewoond, en dat waren tot nu toe de beste jaren van mijn leventje.', sprak ze grijnzend, waarna ze hem verliefd aankeek en een lange kus op zijn lippen drukte, waarna ze haar vingers over zijn arm richting zijn schouder liet lopen. 'En bij jou? Wat is er belangrijk voor je? Wat moet ik nog van je weten?', ze hield even op met waarheid of doen, aangezien haar nieuwsgierigheid even naar boven leek te komen.