x Mini-RPG [XANDAH&ME] x

''Knijster, geef me mijn chocomelk!'' Krijste Bellatrix, terwijl ze over de reling van de bovenste verdieping leunde en met haar handen de leuning vastklemde. 'Ga naar je kamer, Bella!' Gilde haar moeder, Druella, vanuit de woonkamer daarop terug, waarna ze de deur van de woonkamer dicht knalde. Er was een dikke ruzie daar, en stiekem genoot ze er wel van. Vlak daarna klonk er een luide plop en stond de huiself pal naast haar, met zijn gebruikelijke chagrijnige hoofd. ''Wat sta je daar nou, modderbloed.'' Siste ze kwaadaardig naar hem, waarbij haar gezicht behoorlijk geïrriteerd vertrok en rukte daarbij de chocomelk uit zijn poten vandaan. ''Oprotten.'' Bracht ze er vervolgens nog achteraan, gaf hem een harde tik tegen de zijkant van zijn hoofd aan, waardoor hij -door zijn korte lichaam- automatisch met zijn kop tegen de reling aanknalde en zijn evenwicht verloor. Vlak voordat ze in haar eigen duistere kamer verdween, grijnsde ze nog gemeen naar hem, wanneer hij daar als een hulpeloze sloof op de grond lag en sloot daarna de deur.
Doordat ze net voor kort in de grauwe hal had gestaan, moest ze nu voor kort weer met haar ogen wennen aan het duistere en zag vervolgens een silhouet op haar bed zitten. ''Cissy?'' Fluisterde ze, en zag het daarna bewegen. Een korte knik bevestigde haar vraag en ze kwam bij haar op haar eigen bed klimmen. ''Wat denk je wat ze aan het doen zijn?'' Nogmaals werd er luid een deur dicht gesmeten, wat haar gezicht voor kort deed vertrekken, maar gauw alweer -voor zover ze dat kon- neutraal keek. 'Verdwijn, verdwijn uit mijn huis!' Schreeuwde Druella, ze pikte het niet gauw als er 'vreemdelingen' hun huis binnen kwamen en niets beters dan rotzooi te melden hadden, wat haar altijd van afgrijzen deed grijnzen. 'Ik weet het niet, sis.' Fluisterde Narcissa enkel, om geen onrust op te wekken. Kort rolde Bellatrix met haar ogen en merkte toen op dat ze het kopje nog steeds klam tussen beide handen in, tussen haar benen in vast hield. Ze stond op van haar kleermakerszit en liep naar de deur. ''Kom.'' Siste ze haar enkel en alleen dreigend toe en opende de deur heel zachtjes, liep op haar tenen naar de kamer van haar neef, Sirius.
Ze walgde van hem, met zijn liefde voor die gore dreuzels. Zijn kamer zag er niet uit en bovenal hijzelf kon ook wel een opknap beurt gebruiken, van binnen én van buiten. Zachtjes, heel zachtjes, zó zacht dat het niet eens piepte en kraakte, deed ze zijn deur open en bleef half verscholen achter de deuropening staan, met haar toverstok in de aanslag en liet het kopje met veel suiker erin richting de jongen zweven. Het suikergoedje zou vast en zeker voor nog meer plakzooi zorgen dan dat het eigenlijk al was. Een seconde gleed haar blik naar haar zus, die aan de andere kant verscholen stond en keek haar met een best onzekere blik aan, maar Bellatrix trok zich er geen ene moer van aan en ging gewoonweg verder waar ze mee bezig was. Een scheve, nonchalante grijns was inmiddels op haar gezicht ontstaan en voordat ze het in de gaten had, was het kopje ondersteboven gekieperd boven zijn bruine haren en viel het bruine goedje volledig over hem heen, waarna ze ook expres de mok losliet met haar toverstok, waardoor die ook nog eens viel. Als sappig kersje bovenop het slagroomtaartje, liet ze de sweetroll die vlak bij de jongen lag, ook nog eens ontploffen door middel van een onuitspreekbare spreuk, die ze in haar gedachten gevormd had en rende daarna heel snel terug -zonder erbij na te denken stil te zijn- naar haar eigen kamer, met Cissy voorop. Meteen dook ze op het bed en barstte daar in lachen uit.

Een stem van een vrouw die twee verdiepingen lager schreeuwde rammelde zoals gewoonlijk het hele huis, en misschien zelfs het hele Grimboudplein als het niet verborgen was, dooreen. Sirius lag uitgerekt op zijn bed, in de enige plaats waar er geen oeroud, lelijk behangpapier hing. In vergelijking met de rest van het huis was deze plaats vrolijk. Sirius had geprobeerd íeder stukje behang onder te plakken met onbeweeglijke Dreuzelposters. Hij wou zoveel mogelijk verschillen van zijn vreselijke ouders en zusters... En vooral van zijn nicht, Bellatrix. Er was maar slechts één bewegende foto in de hele kamer; Een foto van vier zwaaiende tieners voor een grote boom vlak bij een meer. Eentje van hen had bruin haar en wolfachtige karaktertrekken, naast die jongen stond er een klein gebocheld jongetje dat op een rat leek, Sirius zelf keek trots naar de camera met zijn hand op de schouder van zijn beste maat; James Potter. In tijden zoals deze veel te lang durende zomervakantie kon hij wel uren naar deze foto staren. Net op het moment dat hij die foto even goed wou zetten en een hap van de donut op zijn nachtkastje wou nemen, zag hij een schaduw boven zijn hoofd hangen. Sirius draaide zijn hoofd om en zag nog net een kopje dat gevaarlijk draaide. Het volgende moment kreeg hij een gorte hoeveelheid kleverige koffie in zijn gezicht. Vloekend sprong Sirius van zijn bed om te kijken wie het was maar hij had zijn hoofd nog niet naar de deur gedraaid of hij hoorde een plof en zag zijn donut in honderden stukjes vliegen. Door de kracht van die onbekende ontploffing blies het kader van zijn foto van het nachtkastje en brak het glas van het kader. Razend greep Sirius zijn toverstok en probeerde door de vette slierten van zijn haar naar de deur te kijken. Sirius zag nog net het gezicht van Bellatrix. 'CONFRINGO!' brulde hij woedend. Maar tegen dat de spreuk zijn staf al uit was, was ze allang verdwenen en raakte de spreuk de trapleuning, die in het bereik van 2 meter totaal versplinterde. 'Nee!' siste Sirius. Hij hief zijn toverstok opnieuw op om de leuning te herstellen.
Dat mislukte toen de deur van de woonkamer luid open ging. Sirius wist dat zijn moeder nu naar de splinters in de hal keek en binnen twee seconden naar boven zou stormen. BONK BONK BONK en binnen een mum van tijd keek ze van de afgebroken leuning naar Sirius, met zijn staf in zijn handen en zijn haar vol plakkende smurrie. 'Wat... Heb je gedaan?' siste ze op een heel gevaarlijke toon van een opkomende woedeaanval. Sirius sloot zijn ogen en zette zich schrap toen haar mond openging. 'VUILE FLUBBERWURM! HOE DURF JE DIT HUIS AF TE BREKEN? EN WAT HEB JE IN JE HAAR GEDAAN?!' Zo ging het een half uur aan een stuk door totdat ze hem bij zijn nekvel nam en hem de badkamer ingooide om zijn haar te wassen. 'En laat je vuile kop niet meer zien totdat ALLES eruit is, begrepen?' Ze smeet de deur zo hard dicht dat er stof van het plafond viel. 'Nog een paar weken en dan kan ik eindelijk terug naar Zweinstein...' mompelde mistroostig toen hij de douche instapte en walgend naar de sproeier in de vorm van een slangenkop keek.

Een harde knal klonk en een brede grijns ontstond op haar gezicht, in tegenstelling tot die van Narcissa. Ze vond er niets aan, die serieuze meid toch altijd. ''Leef je uit.'' Siste ze in haar gezicht, maar zij keek enkel en alleen weg, naar buiten. Bellatrix snoof en liep toen naar de deur toe, wanneer er geen reactie kwam van Sirius maar juist van haar moeder die tegen hem liep te schreeuwen. Het plezierde haar alleen maar meer dan het al deed. Ze deed enorme moeite om haar lach in te houden en keek dan ook door een klein kiertje van haar deur heen, waardoor alleen haar rechteroog zichtbaar was als je goed keek, door de duisternis die zich al in de hallen bevond, noch haar eigen kamer. Zodra de bulderende stem van haar moeder klonk, kon ze niets anders dan heel zachtjes gniffelen en volgde toen de handelingen die ze verrichte. Ze wees kwaad naar de opening van de leuning die niet meer gebarricadeerd was. Die uitbarsting.. ze was het wel gewend van haar, en was thank god blij dat ze die zelf nog nooit één op één persoonlijk gekregen had. Tenminste, niet in die fase van haar woede. Zodra Druella Sirius pakte en hem naar de badkamer sleurde, deed ze de deur ietsje wijder open om meer zicht te hebben en zag hoe ernstig het zwerverige haar van haar neef eruit zag. Hierna klonk er een harde knal en wanneer haar moeder zich omdraaide, sloot ze muisstil de deur met ingehouden adem, totdat ze er zeker van was dat ze beneden was.
Gauw opende ze hem weer, zonder ook maar een enige piep of gekraak te horen, sloop naar de badkamer en hoorde daar nog net een kort gemompel van de jongen. Die paar weken.. ze zou het hem een hel maken, dat was één ding wat zeker weten vast stond. Of Narcissa nou mee ging werken, of niet. Het duurde niet lang voordat de douche aan stond en het water tegen de tegels van de grond aan ketsten. Dit gaf haar de kans om de deur te openen, zonder dat hij wat zou kunnen horen. Zo voorzichtig mogelijk opende ze hem, zonder ook maar geluid te maken en net dat de kier groot genoeg was om haar toverstok doorheen te stoppen. Haar lieve, kromme schatje. Zachtjes sprak ze de spreuk uit, die het water van heet naar ijskoud zou veranderen en binnen drie seconden had die dan ook de slang-achtige douchekop bereikt. Om het de jongen nog leuker te maken, aangezien hij geen toverstok of whatever nu bij de hand had, had ze nog een trucje achter de hand. Het glazen douchehok was natuurlijk van top tot teen helemaal gesloten en de enige uitgang was het deurtje wat met een klein slotje vast zat. Binnen no time had ze die dan ook vergrendeld door middel van een simpel spreukje en een brede grijns ontstond op haar gezicht die van oor tot oor sierde. Niemand, behalve Cissy dan, zou haar op haar donder durven te geven. Druella had liever voorkeur voor haar eigen dochters dan voor die afgrijselijke neef die ook maar niets goed deed en bovendien was Bellatrix haar te sluw en slim af om ook maar één keer ontdekt te worden door haar. Het was een hobby van haar geworden om Sirius te pesten, op zoveel gruwelijke manieren. God, wat vond ze dit toch zo leuk om te doen. Dit was nog maar net het begin.

Nijdig rammelde Sirius tegen de doucheknoppen. Waarom moesten ze toch altijd tegenstribbelen? Het duurde minutenlang voordat die oude douche eindelijk een goeie temperatuur had, in de plaats van de hele tijd naar koud of warm te springen. Na heel wat gedraai aan de knoppen had het water toch een goeie temperatuur, en toen hij net een spons wou nemen om zijn haar te wassen, liep er een ijskoude rilling over zijn rug… Het warme water was uitgeslagen en nu kwam er ijskoud water over zijn hoofd. Sirius wou in een reflex uit de douchekooi springen, maar toen hij sprong knalde hij met zijn hoofd tegen het matte glas. ‘Wha.. Wat?’ rilde hij. Wanhopig keek hij rond. ‘De doucheknop!’ Hij greep de knop en draaide hem iets té hard. Het water stopte wel met stromen... Maar hij had zo hard aan de doucheknop getrokken dat hij de gilmmende slangenknop in zijn handen vasthad. Gelukkig hing er nog een handdoek in zijn bereikt, die hij rond zijn middel kon vastknopen. Wat had die plotse koude veroorzaakt en zit die deur plots vast. Die vragen werden wel snel beantwoord toen hij de deur op een klein kiertje zag staan. ‘Bellatrix!’ siste Sirius hatelijk. Razend trok hij aan het slotje. ‘Ik krijg je wel, ooit!’ brulde hij. ‘Als ik die deur openkrijg dan…Hngg’ Hoe deed Lupos dat ook weer om zijn stok naar hem toe te krijgen zonder hem aan te raken? Hij stak er zijn hand naar uit en dan.. dan wat? Sirius stak zijn hand op naar zijn stok en dwong hem in zijn gedachten naar hem toe te komen. De stok bleef liggen. ‘Ga dan op-‘BENG. Hij had met alle macht tegen het raam geschopt, en dat had hem een zere teen bezorgd. Maar die teen was wel de laatste van zijn zorgen… Want in het glas was een gigantische breuk ontstaan en hij zag hoe de scharnieren piepend van elkaar loskwamen. ‘Nee, alsjeblieft niet..’ mompelde Sirius maar dat hielp niet. Het scharnier brak filiaal af, en het kleine slotje kon het gewicht van de hele deur niet aan. Versteend van schrik keek hij toe hoe de deur in slowmotion viel en het matte glas oorverdovend in duizenden stukjes op de tegels uit elkaar kletste. Meteen erna hoorde hij de deur van de woonkamer openbonken en de luide voetstappen van zijn moeder. Meteen erna sloeg ze de deur open en zag ze Sirius, doodsbleek van angst in een handdoek en de kostbare, eeuwenoude douchedeur in stukken. Hij zag letterlijk het bloed naar haar hoofd stijgen. ‘Nee, dat was ik niet het was Bell-‘ Vijf minuten later zou het hem niet verwonderd hebben zou het hele huis ontploft was. Hij was terug in zijn kamer met zijn kleren aan, en zou de komende dagen niets te eten krijgen. Op een dag zou hij haar terugnemen!

Wanneer haar naam geschreeuwd werd, deels wanhopig naar bevrijding maar ook deels gevuld met haat en nijd op het moment omdat hij vast zat en zij hem beetgenomen had, ontstond er een brede, gevaarlijke grijns op haar gezicht en had de grote neiging om iets bespottelijks terug te zetten. Totdat ze merkte dat hij raar begon te doen, probeerde hij naar zijn toverstok te reiken? Idioot, dat was niet mogelijk om door het glas heen hem te pakken te krijgen. Zijn enige mogelijkheid op dit moment was... Wat een letterlijke modderkever was het ook, echt achterlijk in zijn hoofd. Ze stond stokstijf aan de grond vast genageld, vol met plezier keek ze toe hoe hij gemarteld werd door de kou en het feit dat hij niet meer uit het glazen douchehok kon dankzij haar. Totdat hij zijn voet naar de glazen deur bracht en er een harde knal luidde. Meteen klonk er iets van een klein, knarsend geluid als teken dat het los was gaan laten en binnen twee seconden viel het dan ook naar beneden, met als misselijkmakende gevolg dat er nu miljoenen glas splintertjes op de grond van de badkamer lag. Dit zou Druella niet van hem accepteren, sterker nog; dit werd een afgrijselijke straf voor hem, dit zij zelfs niet zou willen wensen. Gelijk had ze. Meteen klonk het geluid van dat de deur van de woonkamer niet normaal opengerukt werd en klonken er boze, stampende voetstappen op de trap. Niet zo langzaam ook, zoals de dame normaal deed. Dit deed het hartje van Bellatrix harder bonken en de angstige adrenaline in haar lijf werken. Binnen enkele seconden had ze een oplossing gevonden en verschijnselde zo gauw als ze kon naar haar kamer waar Narcissa nog als een stuk hopeloze nietsnut op het bed zat.
Ze hapte naar adem, reikte met haar hand naar haar hoofd en liet daardoor haar toverstok vallen. Nog geen seconde later ontstond er een krankzinnige grijns op haar gezicht en klonk er een nog afschuwelijkere lach uit haar mond vandaan. Dit gevoel beviel haar wel, het gevoel van kwaad en gekkigheid, de gestoordheid die haar overnam op momenten zoals deze. Het gaf haar een pure kick, die ze wel vaker wou beleven. Gauw genoeg raapte ze haar stok van de grond af, draaide zich naar het raam toe en zag hoe de middag lucht steeds grijzer en grauwer begon te worden. Het zou niet lang meer duren voordat de duisternis hun licht zou hebben afgenomen en de kaarsjes werden aangestoken door middel van een staaltje toverkracht, die ze allemaal wel beschikten, die gemakkelijkheid.
Haar blik viel op de goot van hun huis, zag daar enkele insecten lopen, zoals een kakkerlak, een bidsprinkhaan en een wolfspin die best groot voor zijn doen was. ''Cissy, kom hier.'' Siste ze naar haar, waarna ze haar hoofd enkel omdraaide en haar wenkte met een boze blik, wat haar beveelde om maar beter te luisteren. De schuivende voetstappen die klonken, deden haar realiseren dat haar zus daadwerkelijk naar haar luisterde en wees vervolgens naar de beesten die vlakbij hen liepen, waar enkel een raam tussen zat die hen van elkaar afscheidde. ''Denk jij wat ik denk? Je hebt wel gehoord dat Sirius een week geen eten mag, don't ya?'' Haar zus knikte begrijpelijk en keek ook naar de insecten die hopeloos buiten liepen, op zoek naar een beetje eten. Ook al zouden zijzelf ieder moment als eten dienen, maar niet voor hen twee. Ze opende voorzichtig het raam, zodat het niet akelig zou gaan piepen, toverde ze naar binnen en knipte in haar vingers, wat een prachtig bord uit de keuken liet verschijnen en daar zette ze ze op. Hierna sloot ze het raam weer, gaf een kort, fijn knikje naar haar zus en fluisterde dat ze zo weer terug zou zijn. Kort bleef ze voor haar deur staan, om met haar rechteroor te horen of haar moeder nog op deze verdieping aanwezig zou zijn. Ze kon makkelijk de benen nemen naar zijn kamer, zo ver was het niet, maar voor het geval ze nog in de badkamer aanwezig zou zijn, was het een beter idee om te verschijnselen. Dit voerde ze dan ook meteen uit en was binnen nog geen milliseconde in zijn kamer, stond pal achter hem. Met haar hand waar ze haar stok vasthield, haalde ze het vieze haar weg wat voor zijn rechteroor verschool. ''Waag het niet om dat ding te pakken, of er gebeurt je wat. Ga zitten.'' Beveelde ze hem, waarna ze haar stok langs zijn wang wreef en zo op het bed wees. Hierna nam ze dan ook plaats op zijn bed, zette ondertussen de insecten weer beter op het midden van het bord en zette het toen op zijn bed neer. ''Eet het, je hebt geen keus.'' Siste ze naar hem, met een vermakelijke grijns op haar gezicht. Bijna, bijna was de gruwelijke blik van duister plezier in haar ogen te zien.

‘Kras niet zo,’ siste Sirius tegen zijn roetzwarte uil. ‘Ik weet dat je honger hebt, maar ik heb niets. James heeft vast wel iets voor je.’ Net toen hij zijn veer op het perkament wou zetten om een brief naar James te schrijven, hoorde hij een ~floep~ achter zich. Tot zijn afschuw zag hij Bellatrix hatelijke grijns voor zijn neus verschijnen. Meteen tastte Sirius naar zijn eigen stok om haar in zoveel mogelijk slijmerige stukjes te vervloeken, maar voor hij die echter vast had, pookte zij al met haar eigen stok in zijn wang. ‘Wat moet je?’ zei hij razend. ‘Ga zitten.’ Zei ze bevelend. ‘Waarom zou ik?’ Maar hij liet zich toch zakken op zijn bed. Aan de uitdrukking van haar hoofd te zien, was ze tot iets vreselijks van plan. En toen ze een bord toonde met een paar wagelijke insecten. ‘Eet op, je hebt geen keus.’ Sirius keek met een opgeheven wenkbrauw naar haar grijns. ‘Waarom zou ik?’ zei hij uitdagend. Hij nam het bord op om haar heerlijk gerecht uit het raam te gooien, maar toen keek ze in haar ogen, die dwars door zijn ziel leken te steken. ‘Of eet het zelf op.’ Zei hij, nog voor Bellatrix haar stok kon richten op hem duwde hij het bord zo hard mogelijk tegen haar gezicht. Hij hoorde de insecten kraken en openbarsten. Eindelijk was die afschuwelijke grijns verdwenen. Hij sprong van zijn bed en greep zijn eigen stok. ‘Alohomara!’ schreeuwde hij tegen de deur die openzwaaide. ‘En nu uit m’n kamer!’ brieste hij terwijl hij zijn stok op Bellatrix’s beslijmde richtte. ‘Locomotor!’ siste hij vol haat tegen zijn bed dat een paar centimeter boven de grond zweefde en omkieperde zodat Bellatrix op de grond viel, op de gang. ‘Eet smakelijk.’ Zei Sirius schaterlachend en gooide de deur dicht. ‘Colloportus.’ Nu de deur magisch verzegeld was en het leek alsof hij niets had gedaan. Sirius veegde een traan van zijn oog. Hij zou die smoel nooit meer vergeten.
‘Beste Gaffel,
M’n afschuwelijke nicht is er weer in geslaagd m’n leven zuur te maken; ik krijg geen eten meer van m’n ouders. Zou je deze uil kunnen terugsturen met wat eten? Ik barst nu al. Hoe gaat het met Wormstaart en Maanling? Het is volgende week weer volle maan. Hopelijk slaat hij zich erdoor.
Tot 1 september, dan? Mazzel.
~Sluipvoet.’
Sirius rolde het perkament op en bond het rond de poot van zijn uil, en gooide hem door het venster. Hij bleef kijken totdat hij verdwenen was en plofte zich vervolgens terug op zijn bed, nog altijd schaterend om de smoel van Bellatrix.

Trouw of bang voor haar zette hij zich gauw genoeg al op het bed, nam haar bevel als een onderdaan op. Dit plezierde haar ontzettend en natuurlijk liet ze zich meeslepen hierdoor, grijnsde ervan. Haar toverstok haalde ze inmiddels rustig van zijn huid af, keek toe hoe hij hiermee omging. De grijns die op haar gezicht stond leek hem alleen maar te interesseren, indruk bij hem op te wekken. Tenminste, zo kwam het bij haar over, gezien hij charmant zijn wenkbrauw optrok. Het deed haar er in ieder geval niet minder van grijnzen. Maar net op dat moment klonk zijn stem, waar ze zo'n verschrikkelijke hekel aan had en lukte het haar niet om dezelfde grijns in de plooi te houden, waardoor ze die heel langzaam liet afzwakken. Meteen handelde hij, voelde ze hoe het harde bord met de wilde beesten tegen haar gezicht aankwamen en een vreselijk smerig krakend geluid maakten. Tijd om zich te verweren of om het uit te gillen van afschuwelijkheid had ze niet, die gunde haar neef haar niet. Voordat ze het in de gaten had, werd ze al uit de kamer van Sirius gegooid doordat het bed verplaatst was. De woorden die zijn mond vormden klonk lachend in haar oren en het bord gleed van haar gezicht af. Simpelweg ving ze het op met haar handen, smeet het daarna gillend en krijsend tegen de deur van zijn kamer aan. In de hoop dat hij hierdoor in een coma zou raken, flauw zou vallen en er nooit meer uit op zou staan. Maar nee, zo gemakkelijk lag het niet. Met een gewone toverstok verwijderde ze die insectenslijm en restjes van haar gezicht af en uit haar krullerige haren vandaan, bleef nog ijskoud naar zijn deur staren. Beneden ging de deur open en de koude sfeer die meteen op was komen zetten raakte haar zelfs diep tot in haar aderen. Ze keek om, naar het stuk trap wat volledig verwoest was door haar neef. Ze bleef stokstijf staan, hield zelfs haar adem in. Zou haar moeder omhoog komen, om voor de zoveelste keer Sirius te bestraffen of zelfs zijn nek om te draaien van kwaadheid tot hij er doods bij neerviel? Hopelijk wel. Al moest ze dan wel een nieuw slachtoffer zien te vinden waar ze zich dag en nacht mee kon vermaken zonder op haar kop te krijgen. Narcissa zou het niet worden, misschien een beetje, maar ze hadden een band samen die niemand begreep. Hoewel ze beide zoveel verschillend waren, waren ze toch verbonden. Hoe het kwam was ondenkbaar, maar waar.
Binnen enkele seconden viel de deur naar de keuken weer dicht en haalde Bellatrix opgelucht adem. Zonder moeite te doen om naar haar eigen kamer te gaan, die niet ver van de zijne verwijderd was, verdwijnselde ze weer vanaf de overloop en verschijnselde terug bij Cissy vlak bij het bed. Haar zus was inmiddels bij het raam gaan staan, kijkende naar het plein. Het zou er vast dood bij liggen, gezien het grauwe weer buiten. De donkerharige meid schudde haar hoofd, maakte plaats op het bed en staarde naar haar zus. Hoewel kwaadaardige adrenaline door haar aderen stroomde, wist ze zich eventjes rustig te houden. Toch was het niet bepaald rustig te noemen in haar hoofd. Allerlei plannetjes ontstonden in haar hoofd om wraak te nemen, zoete wraak. Iets wat erger dan andere keren zou zijn. Veel smakelijker. Dat deed haar eraan denken, had de blondine net het tafereel gehoord wat er tussen hen had gespeeld? Vast wel, gezien het voor de rest best stil in huis was. Langzaam bewoog haar borstkas op en neer. Zoveel ideeën, maar geen enkele scheen goed genoeg. Het kon veel beter en geweldiger worden dan dat.
Totdat Narcissa plotseling het raam nog verder openduwde en haar toverstok uit haar gewaad haalde, was het stil geweest. Geïnteresseerd keek ze toe naar wat ze van plan was, hief charmant haar linker wenkbrauw omhoog en automatisch ontstond er een best sexy blik op haar gezicht, zonder dat iemand het zag. Stil wachtte ze af, tot plotseling een knalrode lamstraal uit haar toverstok schoot en naar een zwart beest vloog. Meteen klonk er een harde kreet en zag ze het wezen doodstil naar beneden donderen, zonder zichzelf te herstellen. Meteen sloot haar zus het raam weer, draaide zich om met een best verbijsterende blik op haar gezicht. ''Well done, Cissy. Kom zitten.'' Fluisterde ze en klopte op de plek naast haar. Trouw deed ze dat dan ook en keken ze elkaar aan. ''Was dat Sirius-'' Zonder dat ze verder uit haar woorden kon komen, knikte ze al en ontstond er een zoetsappige grijns op haar gezicht. Niet alleen op die van Bellatrix, maar plots ook op die van Narcissa. Ze kon niet wachten tot de schreeuwende stem van Sirius te pas kwam, áls hij het tenminste opgemerkt had. Al was de klap op de straattegels van het Grimboudplein best hard geweest, dat hij het wel had moeten horen.

Sirius grijnsde tevreden in zichzelf. Geen enkele poging om zijn leven te verzuren van Bella sinds hij die tegenaanval had gedaan. Hopelijk kon dat nog even duren. Intussen mocht hij weer samen eten met de rest van het gezin en kreeg hij iedere dag brieven van James. Zijn zwarte uil piepte liefdevol naast hem. 'Ohja, ik moet het antwoord nog sturen.' mompelde hij. Sirius greep de antwoordbrief voor James en bond hem rond de poot van zijn uil. Daarna opende hij zijn raam en gooide de uil naar buiten. Voordat hij echter kon verdwijnen in de donkere nacht, kwam er een rode straal uit het niets gespoten die zijn uil raakte. Met open mond staarde Sirius hoe zijn uil naar beneden donderde op de harde straatstenen. Toen hij zijn hoofd naar de oorsprong van de straal draaide wist hij meteen wie het was. Razernij stormde naar zijn hoofd, en in een rode waas zag hij alleen zijn toverstaf nog maar. Om hem te gebruiken. Om Bellatrix een les te leren die ze niet zou vergeten. Sirius rende door de gang naar Bellatrix' deur en vlamde hem open. Natuurlijk zat ze me Cissy in haar kamer. 'JIJ!' brulde hij. 'Jij hebt m'n uil vermoord, en nu ga ik bij jouw hetzelfde doen.' Hij hief zijn stok op om een pijnlijke vloek op Bellatrix uit te voeren maar nog voordat hij iets kon zeggen, werd hij op de grond geslagen. Tot zijn afschuw zag hij de vuist van zijn eigen moeder. 'Hoe durf je?' siste ze. 'Hoe durf jij je bloedeigen nicht aan te vallen? NAAR JE KAMER!' brulde ze. Ze greep Sirius bij zijn nekvel op en sleurde hem naar zijn eigen bed voor nog een preek. Opnieuw geen eten voor een hele week. Gelukkig had zijn uil de val overleefd. Maar hij kon voorlopig geen vluchten meer maken. James zou hem vast wel iets zenden als hij geen brieven meer kreeg, en hij kon nog altijd 's nachts uit zijn kamer sluipen. Maar zodra het kon.. en hij zou deze keer niet aarzelen om Bellatrix iets aan te doen. .