Kamer van Savannah & Kenneth

Savannah stond voor de balie geduldig te wachten. Ze had net geïnformeerd naar de kamer van Kenneth. De vrouw achter de balie had haar even verwonderd aangekeken en was toen naar achteren gelopen. Ze kwam terug en zei waar de kamer was. Grappig. Ze sloegen iedere beheerder van de kamer gewoon in hun computer op. Savannah liep enkele trappen op. Houten deuren vielen haar op. Niet echt iets nieuws. Bij Jimmy had ze de buitenkant van de deur ook gezien. Ze waren allemaal in dezelfde stijl, maar misschien was interieur anders. Ze had haar tas meegenomen. Die had een tijdje verborgen gelegen ergens in het steegje. Maar nu hoefde dat niet meer. Dankzij Kenneth. Ze was blij dat Kenneth haar had toegelaten. Toen ze voor een kamer stond, vermoedelijk die van Kenneth, klopte ze op de deur. Geen antwoord. Ze duwde de klink omlaag. Er was geen weerstand. Een schrok kwam door haar heen. Dadelijk was het Kenneth's kamer helemaal niet! Het idee dat ze dadelijk een of andere oudere jongen voor haar neus zou hebben, gaf haar een beetje schrik. Het deed haar als een soort automatisme aan haar vader denken. Toch zette ze door. Ze duwde de deur verder open en knipte het licht aan. Niets wees erop dat... Oh jawel, daar. Ze zag een paar kleren liggen. Aan de andere kant lag een bed, waar helemaal niks zat. Ze wierp haar tas daarop. Ze sloot de deur weer zachtjes en keek de kamer door. Ze liet haar blik langs het badkamertje, als dat daar tenminste was, afglijden, naar de bedden toe. Ze zag ook twee kasten staan en een tafel met stoelen. Dit was wel beter. Het idee dat ze hier straks zou slapen, zorgde dat er een last van haar schouders afviel. Het idee dat ze deze kamer met Kenneth deelde, zorgde voor een warm gevoel in haar. Savannah negeerde het gevoel deze keer niet. Ze viel achterover op haar bed, lichtelijk zwijmelend. Ze schoot weer overeind. Ze zorgde dat al haar kleren in orde lagen. Ze stopte die in de lege kast. Een blik op de volle kast durfde ze niet te werpen. Dat waren privézaken. Van Kenneth. Ze viel weer op het bed en zwijmelde vrolijk verder. Als een idioot drukte ze een kus op haar kussen. Ze probeerde haar lach een beetje te smoren. Ze keek naar het plafond. Toen stond ze op en ging ze voor het raam staan. 'Wauw...' zei ze totaal overdonderd, toen ze de schemering zag vallen en het mooie uitzicht. Wat was het hier mooi!

Savannah & Kenneth

Kenneth had het bed van Emilie dat nog steeds sinds haar vertrek ongeroerd was. Ook zette hij het raam open zodat het hier verlucht werd. Kalm zette hij zijn gitaren iets rechter en keek even rond. Mooi, de kamer zag er al weer beter uit, kalm trok hij zijn shirt uit en smeet dat ergens in een hoek neer eveneens als zijn broek en zijn sokken. Vervolgens wandelde hij naar de badkamer en sprong de douche vervolgens in, hij wist niet tegen hoe laat Savannah naar de kamer zou komen, maar hij vond trouwens al van zichzelf dat hij de douche maar beter in kon om beter voor te komen bij het meisje. Kenneth stond al zeker een half uur in de douche toen hij uiteindelijk de kraan uitzette. De jongen greep een handoek en droogde zijn haren en lichaam af. Vervolgens sloeg hij de handdoek om zijn middel en wandelde hij naar de spiegel toe. Er kwamen kleine stopeltjes door op zijn kin, dus hij zou zich dan maar eens gaan scheren. Rustig nam hij zijn scheermesje en deed het nodige op zijn gezicht om zo te beginnen, en eindelijk had hij zijn eerste scheerbeurt zonder het snijden in zijn wang of zijn mondhoeken. Met een grijns spoelde hij het mesje af, en deed nog wat after shave op. Vervolgens liep hij nog stees met die handdoek om zijn middel de badkamer uit en trof daar Savannah aan bij het raam. Zo zacht als hij kon wandelde hij naar haar toe om dan zijn beide armen aan weerskanten van haar lichaam te zetten zodat zijn handen op de vensterbank konden steunen. 'Mooi uitzicht is het niet?' Fluisterde hij met een grijns op zijn gezicht.

Savannah voelde zichzelf half gehypnotiseerd. Het was echt een prachtig uitzicht. Ze zuchtte even zachtjes. De schemering zorgde er gewoon voor dat alles nog mooier gemaakt werd. Ze keek naar buiten en voelde dat ze het geweldig vond dat ze hier mocht slapen van Kenneth en niet in dat steegje. Ze vond het echt lief van hem. Dat maakte het sterke gevoel in haar alleen maar sterker en fijner. Ze had zin om het deze avond los te laten. Te zeggen tegen hem dat zij echt verliefd op hem was en niet zo'n heel klein beetje. Die tijd op het dak... Savannah herinnerde het zich weer en ze voelde kriebels in haar buik komen. Ze had gedacht dat dit nooit meer zou kunnen komen. Ze keek opzij naar de muur en keek toen weer terug. Enkele zwarte vogels vlogen door de lucht en Savannah dacht meteen aan Kenneth's haar. Het leek wel alsof ze zijn stem hoorde. Dat droomde ze vast maar. Ze keek opzij en zag armen. Als betoverd draaide zij zich om. Ze zag Kenneth met een handdoek rond zijn middel. Ze merkte dat ze helemaal rood werd en ze keek verlegen naar beneden. Daar trof ze nou niet bepaald aan wat ze zou moeten aantreffen en keek weer naar boven. Een verlegen, verliefde trek kwam rond haar snoet, voordat ze het zelf goed in de gaten had. 'Zeker.' Ze keek hem aan en glimlachte lichtelijk. Ze had zin om haar handen om zijn lichaam te slaan en zich tegen hem aan te drukken. Ze haalde diep adem en keek diep in zijn ogen. Een twijfelende blik kwam in haar ogen. Ze wist niet of ze het moest vertellen of niet. Ze voelde alleen maar die heerlijke hitte rond haar lichaam en dat fijne gevoel, diep in haar buik. Ze keek naar Kenneth. Hoe hij daar stond... Ze voelde zichzelf weker worden en drukte haar rug dichter tegen de vensterbank aan. Ze keek opzij naar zijn armen. Ze zwijmelde zo half en half. Ze keek diep in zijn ogen aan. Ze moest het vertellen tegen hem. Ze moest vertellen dat ze verliefd op hem was. Dit was het perfecte moment. Maar misschien zou hij schrikken en weglopen. Savannah wist niet goed wat ze moest doen. 'Kenneth...' kwam er als een zachte fluistering over haar lippen. Het klonk eerder alsof zij wou bevestigen dat hij voor haar stond, dan dat het als een vraag klonk. Ze wist niet waar ze haar handen moest zetten, maar blind van verliefdheid vonden die langzaam de weg op Kenneth's borstkas. Een platte hand had zich gemaakt en de tweede platte hand kwam ernaast. Haar ogen spraken boekdelen, maar ze keek dan ook een beetje schuw. Het voelde alsof haar voeten als lood weegden. Ze keek naar Kenneth. Diep in zijn donkere ogen.

Kenneth keek haar vrolijk aan toen ze zich had om gedraaid. Opeens kleurde het meisje voor hem knalrood wat zijn grijns toch weer groter deed worden. Ze keek weg, maar al snel keek ze hem recht aan in de ogen en fronste even. Het verlegen trekje op haar gezicht deed hem glimlachen, het was best wel raar maar ja dat trok hij zich maar niet aan. Eigenlijk was het meisje dat nu tussen hem en het raam stond best wel mooi, plus die kuiltjes in haar wangen deden hem op de een of andere manier toch weer smelten. Savannah duwde zich wat meer weg van hem, waarom? Plots hoorde hij haar zijn naam fluisteren. Doordat hij recht in haar ogen keek reageerde hij niet meteen op haar. Maar uiteindelijk drong het toch tot hem door. 'Hm.' Sprak hij enkel en alleen, hij wou gewoon niet stoppen met haar aan te kijken. Er was iets in haar ogen wat hem vast hield, iets wat hij geen naam kon geven. Een hand werd op zijn borst geplaats al snel gevolgd door een tweede. Dat verbaasde hem echter wel, maar hij ging er niet op in. Toch plaatste hij uiteindelijk zijn beide handen toch op haar onderrug en trok haar iiets dichter tegen zich aan. Wat was dit? Zou hij uiteindelijk dan toch weer..? Het moest wel, anders zou hij dit nooit doen bij een meisje dat wist hij zeker. Alsof haar ogen hem aan trokken kwam hij dichter met zijn gezicht naar het hare toe om daarna hun lippen elkaar te laten raken. Hun lippen raakte elkaar, meteen leek het alsof hij een klik maakte en liet een hand naar haar wang glijden om haar zo iets beter tegen zich aan te trekken. Haar zijde zachte lippen raakte de zijne en heel zacht bracht hij zijn andere hand naar haar nek. Vervolgens liet hij toch los en glimlachte even naar haar. 'Het spijt me.' Fluisterde hij zacht.

Savannah keek opzij naar Kenneth en iets in zijn blik trok haar naar hem toe. Zijn lippen... Ze had zin om die lippen te kussen... Ze keek diep in zijn ogen en haar hand verschoof van zijn borst naar zijn nek, toen zijn hoofd dichterbij kwam. Ze voelde zich steeds zenuwachtiger worden. Ze voelde een intense hitte in zich. Ze had zin om die lippen te kussen, hoe dan ook. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en zag zijn hoofd tot haar geluk en tegelijkertijd verbazing dichterbij komen. Als een reactie sloot ze haar armen rond zijn nek. Ze voelde zijn lippen en een heerlijk gevoel spreidde zich over haar uit. Ze schrok toen hij zich excuseerde. Wou hij niet? Was het een domme reactie van hem geweest? Ze keek naar hem. Zijn grijns leek iets heel anders te vertellen. Ze glimlachte. 'Kenneth...' zei ze nog een keer, iets duidelijker. Ze legde haar beide platte handen tegen zijn gezicht, trok hem naar haar toe en drukte een kus op zijn mond. 'Ik ben verliefd op je.' Ze keek diep in zijn ogen en voelde een enorme hitte. Een gelukzalig gevoel kwam in haar op. Haar kuiltjes werden steeds dieper. Ze voelde zich verliefd. Heel erg verliefd. Ze zoende hem nogmaals. 'Echt,' fluisterde en ze zoende hem nogmaals. Ze liet zich ontspannend worden en keek hem diep in zijn prachtige, donkere ogen aan. Ze streelde langs zijn haarlijn af, die redelijk vochtig voelde. Ze keek als gehypnotiseerd naar zijn mond en het leek alsof ze hem nogmaals wou zoenen. Ze gaf nog een klein kusje op zijn lippen. Ze drukte haar lichaam tegen hem aan. Ze sloeg haar armen rond zijn rug. Haar hart bonsde hard en ze keek verliefd in zijn ogen. De warmte leek wel te voelen. Ze keek glimlachend diep in zijn ogen.

- Mag eignlijk niet op de computer. Sorry dat ie zo kort is XD -

Twee warme handen werden op zijn wangen gelegd een kus volgde. Daarna volgde haar woorden en keek hij aarzelend naar de grond. Verliefd, hij was het ook maar ze kende hem niet, ze wist zijn geschiedenis niet eens, hij was praktisch een onbekende voor haar. Twee kussen volgde nog op zijn lippen. Haar hand streek over zijn haar, en weer een mini kus werd op zijn lippen gedrukt. 'Savannah, je kent me niet. Mijn verleden thuis ken je niet, en mijn verleden hier ken je ook niet. Ik wil je niet kwetsen, ik hou van je. Maar je kent me niet.' Sprak hij eerlijk tegen haar en keek haar vervolgens heel serieus aan. Zachtjes streek hij met zijn hand over haar wang om vervolgens haar armen los te maken van zijn nek. Kenneth draaide zich om en liep naar zijn bed toe om zich daa vervolgens op neer te zette en zijn ogen even te sluiten. Wat was hij aan het doen? Dit wou hij, maar ze kenden elkaar niet, dus ergens had hij dit recht niet eens om verliefd te zijn. Plus, hij zuigde in de liefde, zijn eerste vriendin ooit, Emilie had hij bedrogen door een ander te kussen, iets wat hij zichzelf nog steeds niet vergaf. Hij wou niet dat dit ook bij Savannah gebeurede, dat zou hem pijn doen. Dat zou haar pijn doen, en dat maakte hem dan weer kwaad en dan kon je aan de kleine put achter de zetel die hij er toen had voor geschoven.
[Ugh, sorry kwam niets meer uit (a)]

Savannah keek naar Kenneth. Iets in zijn blik leek haar te laten schrikken. Even was ze bang dat hij het niet meende. Dat zij zich per ongeluk had laten meeslepen door hem. Ze keek naar hem en hoopte dat het gevoel toch wederzijds was. Ze keek hem aan. Ze voelde zich steeds onzekerder worden. Zei hij wel de waarheid tegen haar? Hoe was ze trouwens zo zeker dat hij haar leuk vond? Omdat hij haar had gezoend? Omdat zijn gezicht naar haar was toegegaan. Was hij per ongeluk meegesleept door haar? Savannah wist dankzij de blik van Kenneth helemaal niks zeker meer. Moest ze nu iets zeggen of kon ze het het beste laten? Ze hoorde zijn woorden en liet zich tegen de vensterbank zakken, wachtend of er nog iets kwam. Ze keek naar hem toen hij ergens ging zitten. Op een bed, kwam ze achter, na haar verwarring een beetje te hebben verwerkt. Ze kwam naast hem zitten en keek hem aan. Ze bedacht even haar aandacht. ‘Ik wil je natuurlijk wel leren kennen,’ zei ze, terwijl ze hem aankeek en haar hand even op zijn been legde. Een huivering schoot door haar heen. Kenneth had al is met een ander gezoend, als ze Emilie moest geloven. Maar misschien was hij veranderd. Ze boog zich naar hem toe en keek hem aan. ‘Als jij er klaar voor bent, dan ben ik er ook klaar voor,’ zei ze, terwijl ze hem een korte aai gaf. Hierna stond ze op, pakte haar nachthemd en ging de badkamer in. De geur van zijn aftershave was goed te ruiken. Ze stapte in de douche en liet, na natuurlijk al haar kleren te hebben uitgetrokken, de straal heet worden. Ze kalmeerde wat, maar de hitte werd gewoon beklemmend. Ze keek naar de kraan. Haar ogen werden helemaal zwart. Zwarte vegen kwamen tevoorschijn. Savannah veegde de mascara van haar gezicht. De mascara was er helemaal uit en ze stapte uit de douche. Ze trok haar nachthemd aan en opende de deur. Ze wierp een korte blik op Kenneth, voelde de heerlijke hitte weer in haar lijf en ging toen liggen in haar bed, steunend op een elleboog, kijkend naar Kenneth. Ze sloeg de deken om zich heen. Ze keek naar hem.

Kenneth voelde de matras wat inzakken en voelde niet veel later haar hand op zijn been liggen. 'Ik ben te slecht voor je Sav, ik heb dingen gedaan die niet te vergeven vallen door niemand. Ik sta bij een paar mensen bekend als een player hier, en dat is men eigen schuld. Sav, ik wil je niet pijn doen, mijn hart behoort aan jou maar ik kan je gewoon niet pijn doen, en dat ga ik doen heel waarschijnlijk.' Kenneth keek haar aan en snoof even. Hij had haar beter niet gekust, maar dan zou hij er toch weer mee zitten. Toen hij de volgende woorden hoorde keek hij even naar de grond. Was hij er klaar voor? Tuurlijk, maar hij kon het niet. Al gauw verdween ze in de badkamer en wandelde hij naar zijn kast om daar een zwarte boxershort uit te halen en die dan ook aan te trekken. Dan liep hij naar zijn gitaar en ging vervolgens op zijn bed zitten en sloot zijn ogen. De jongen begon enkele akkoorden hij hoorde geeneens dat ze weer terug in de kamer was. Uiteindelijk begon hij dan toch ook een echt liedje te spelen. 'I thought I saw a girl brought to life. She was warm, she came around, she was dignified. She showed me what it was to cry. Well you couldnt be that girl I adored. You don’t seem to know, don’t seem to care what your heart is for. But I don’t know him anymore. There’s nothing where he used to lie. My conversation has run dry.
That’s what’s going on, nothings fine I'm torn.' Met gesloten ogen speelde en zong de jongen deze woorden. Kenneth hield van Savannah, maar hij was bang om haar pijn te doen en ook haar pijn te doen.

Savannah keek naar Kenneth. Toen hij het nummer speelde, sloot zij haar ogen en genoot van zijn zang, zonder zijn woorden echt te vertalen in haar hoofd. Misschien ging het over haar, misschien over iemand anders. Ze keek naar Kenneth. Ze veegde de tranen weg. Ze wist zeker dat ze verliefd was op Kenneth. Ze wist met deze woorden dat ze hem kon vertrouwen, hoe raar het ook klonk. Toch leek het eerder alsof hij van alles spijt had, wat hij gedaan had. Ze keek naar hem en slikte de brok weg. Welke woorden kon ze gebruiken om hem te overtuigen? Om hem te overtuigen dat zij het goede in hem geloofde? Savannah ging weer naast hem zitten, in kleermakerszit. Ze keek hem aan en de twijfel van haar sloeg over naar vastberadenheid. 'Wat jij voor mensen hier bekend staat, maakt me niet uit,' begon ze en ze keek hem aan, klaar om hem te helpen. 'Als jij denkt dat je kan veranderen, dat je het beter kan doen dan de vorige keer, dan geloof ik dat graag. Ik weet ook zeker dat mijn hart naar jou behoort.' Ze keek hem aan en legde haar hand op zijn been. Die was nog steeds warm, maar Savannah keek hem aan. Naar zijn wangen, die mooi glad leken te zijn en naar zijn oogwit. 'Ik geloof gewoon niet dat jij slecht bent. Trouwens, dat geloof ik van geen enkel mens.' Ze keek hem aan en glimlachte even bemoedigend. 'Niet dat ik je op wil fokken hoor, maar als je zo je hele leven door denkt, dan zou je uiteindelijk niemand krijgen. Je moet die angst gewoon is een keertje overwinnen, kijken of je beter bent geworden of niet. Zo wel, dan mag je trots op je zijn en zo niet, dan werk je er gewoon aan.' Savannah keek hem aan. 'Maar... Je moet weten dat, wat er ook gaat gebeuren of is gebeurt, ik altijd van je hou. En als jouw gevoelens duidelijk zijn, ik hier voor je klaarsta, om je met open armen te ontvangen.' Met die woorden ging Savannah naar haar bed en legde zich neer. Haar rug strekte zich en knakte. Voorzichtig boog ze verder achteruit. Het hield op met knakken. Ze keek opzij naar Kenneth en vroeg zich af of hij alles had verstaan wat ze zei.

Kenneth speelde verder toen ze naast hem kwam zingen, alleen zweeg hij wel om haar ditmaal te kunnen verstaan. Haar hand leek te branden op zijn been toen ze die daar legde. Misschien kon hij het maar beter eens opnieuw proberen gewoon om te kijken of hij echt een kneus was in de liefde of niet. Het meisje stond weer op en ging weer op haar bed liggen. Kenneth zette zijn gitaar tegen de muur en wandelde naar haar toe. Voorzichtig kroop hij achter haar en sloot zijn armen om haar heen. Zacht laatste hij een kus in haar nek en sloot zijn ogen voor even. 'We kunnen het altijd een keer proberen denk ik. Maar als ik je een keer pijn doe door wat dan ook, verlaat me dan of wat dan ook, dan weet ik tenminste dat ik gefaald heb.' Sprak de jongen zachtjes tegen haar en legde zijn hoofd tegen haar rug aan en glimlachte even zachtjes. Kenneth trok haar iets dichter tegen zich aan en grijnsde even zachtjes naar haar. 'Zeg niet dat je altijd van me houd, want op een dag zal jij of ik er niet meer zijn en moest ik degene zijn die verdwijnt, dan moet jij gelukkig zijn met een ander persoon. Dat gun ik je met heel mijn hart.' Fluisterde hij lichterlijk speels naar haar, hoewel het best de waarrheid was. Moest hij ooit eens verdwijnen of hij kreeg een ongeluk of wat dan ook. Alles was mogelijk in het leven dus, je mocht nooit zeggen dat je voor altijd van iemand zzou houden want hoe dan ook loog je. 'Maar goed, ik hou ook van jou hoor.' Kenneth grijnsde even, waarom dacht hij nu weer na over zo'n stomme dingen? Tja, omdat hij Kenneth was hoogstwaarschijnlijk, want enig ander persoon zou hier niet over gaan lopen nadenken.

Savannah dacht even over haar woorden na. Was het niet veel te wanhopig gehandeld? Savannah werd even paniekerig, maar kalmeerde zichzelf snel. Ze had gezegd wat eruit moest en dat was goed geweest. Hopelijk zou Kenneth er iets aan hebben. Anders had ze wel iets heel moois laten lopen. Ze voelde haar hart hard bonzen toen ze iets in haar nek voelde. Iets warms kwam dicht tegen zich aan en Savannah liet zich automatisch een beetje achteruit zakken. Ze voelde Kenneth tegen zich aan en hoorde zijn woorden. Ze schoot nog net niet in de lach. Ze luisterde net zo lang tot hij klaar was. Verliefd draaide zij zich om en keek hem recht in zijn ogen aan. Een heerlijke hitte spreidde zich weer uit. Savannah kroop dichter tegen hem aan en sloeg haar armen om zijn hals heen. Ze voelde zich warm. En ook nog is heerlijk. Ze boog zich naar Kenneth's mond en zoende hem zacht. Misschien kon hij haar hart zelfs voelen bonzen tegen zijn borstkas aan. Savannah leek hem zelfs te voelen in haar keel. Maar dat maakte niet uit. Verliefd keek ze hem aan. Ze keek hem aan en een schrok kwam door haar heen toen hij praatte. Kenneth die er niet meer zou zijn... Savannah moest er niet aan denken! Savannah keek naar Kenneth, de schrik nog goed te lezen in haar ogen. Bang dat het ook nog echt ging gebeuren drukte zij zich tegen hem aan. Ze legde haar neusje tegen zijn schouder, om die vervolgens te begraven tegen zijn borstkas. Het scheelde niet veel of ze op hem lag. Ze keek naar zijn borstkas. Ze streelde met haar vingertoppen zacht langs zijn rug af en schoot in de lach toen hij zijn woorden sprak. Die gekke Kenneth toch ook. 'Nou... Zo snel kan je mij niet afschrikken hoor. Nu je me eenmaal hebt, verlies je me niet meer zo gauw,' zei Savannah en ze drukte zich tegen hem aan, alsof zij haar alles mee wou bevestigen. Ze legde haar platte, ietwat koude handen op Kenneth's gezicht en drukte een kus op zijn mond. Als een ontstaande automatisme drong haar tong in zijn mond. Ze zocht zijn tong. Toen ze dacht dat ze die had gevonden, speelde ze er een spelletje mee. Daarna trok ze haar tong en haar mond terug en keek hem aan. Haar hart klopte sneller. Ze lag zo dicht tegen Kenneth aan, dat hij dat misschien toch kon voelen, ondanks dat heel haar complex van ribben en zo er nog voor lag. Savannah vroeg zich af of dat diep in haar lichaam een hol geluid zou maken. Savannah voelde zich nu erg dom. Wie ging er nu tijdens zo'n moment daar over nadenken? Zij natuurlijk! Ze keek verliefd naar Kenneth en gaf hem nog een paar kussen. Ze streelde zacht zijn rug en wachtte of hij nog iets zou zeggen.

- Nu moet ik leren voor geschiedenis! XD -

Kenneth streek zachtjes over haar rug toen ze zich had omgedraaid en tegen hem aan lag. Met een simpele glimlach keek hij haar aan een zachte kus werd op zijn lippen gedrukt waardoor hij even glimlachte. Toen ze een schrikreactie uitoefende keek hij haar even aan en fronste even. Wat was er mis? Kort streek hij door haar haren en glimlachte naar haar waarna hij een kusje op haar neus drukte. 'Geen stress, ik blijf nog wel een tijdje.' Grijnsde hij eventjes naar haar en sloot kort zijn ogen, even schoot Emilie aan zijn ogen voorbij maar die bande hij meteen weer. Nee, zij zou hier niet tussen komen staan, over zijn lijk. Even glimlachte hij om haar woorden waarna hij haar tegen zich aan trok en beantwoorde vervolgens haar kus en streek zachtjes met een hand langs haar wang en glimlachte eventjes. Toen ze de kus beëindigde keek hij naar de plafond en ademde even diep in, hij was best wel moe om eerlijk te zijn, maar hij had vandaag dan ook overal heen gelopen om van alles te regelen voor de kamer en dan ook nog eens voor de band en de vereniging. Even wreef hij over haar onderrug en glimlachte even. De jongen was best wel gelukkig, hoewel hij bijna zeker wist dat er nog veel complicaties zouden volgen op het vlak liefde, als hij op een begeven moment gewoon alles moe was zou alles ook veranderen, en zou het weer worden zoals het toen was met Emilie, dagenlang depressief hoewel hij zich daar uiteindelijk toch had door geslagen met hulp van vrienden die hij nu nog amper zag wat hij heel stom vond eigenlijk. Jazlyn en Alice, die moest hij weer eens gaan opzoeken als hij tijd had. 'Savannah, ik wil nog even wat zeggen. Je moet het begrijpen als ik zeg dat ik nog helemaal niet zeker ben over alles. Ik heb veel meegemaakt op dit vlak, en als ik op een dag tegen je zeg dat het voorbij is. Dan betekent het dat ik wil nadenken als je me begrijpt. Je mag me haten omdat ik dit zeg, maar ik wil gewoon eerlijk zijn met je.' Mompelde de jongen zachtjes egen haar.
[Sorry, moet eten]