Kayle voelde opeens een vertrouwde arm om zich heen. En hij hoorde eeno zo bekende stem in zijn oren klinken. "Zeg me nou niet dat jij Jasmin bent", zei hij en voelde hoe zijn handen begonnen te beven en zijn hele lichaam trilde van spanning. "Ooh god, er is niets met je gebeurd!",zei hij en sloeg zijn armen om haar heen en drukte zich zo dicht alshij kon tegen zich aan. Daarna drukte hij een héle lange kus op haar mond en keek haar met pretlichtjes aan. "Eindelijk heb ik je gevonden!Schattie!", zei hij en lachte terwijl hij een klein vreugde dansje deed en daarna haar nog een kuste. Ooh wat had hij die tong gemist. Haar zachte mond en haar mooie bruine ogen. Waar waren ze al die tijd. Hij had het meest gesnakt naar haar. "En.. Ik heb met niemand gepoept! Ikkon het niet, ik dacht alleen aan jou", zei hij droog en lachte. Wat hij nou had gezegd was enorm schraal, maar het kon hem geen fluit schelen. Hij had zijn liefde terug gevonden, zíjn Jasmin! Zijn geluk kon maar niet op. "En, nog veel dingen meegemaakt liefje?", vroeg hij en keek haar enkele seconden bezorgd aan. "Heeft niemand je lastig gevallen?", vroeg hij en stond al klaar om in actie te schieten als er nog maar één iemand aan zijn Jasmin was gekomen. Hij zou ze het leven zuur maken!