What's the point?

De grassprietjes kriebelde in haar nek toen ze haar hoofd op het grasveldje liet zakken. Haar gezicht stond vermoeid. Ze had geweten dat achtste uren zwaar konden zijn, maar dit was haar ongemakkelijk gevallen. Ze zuchtte even en staarde naar de lucht die lichtjes grijs kleurde. Het was niet bepaald geweldig weer, maar toch waren veel mensen buiten, evenals zij. Even dacht ze terug aan de voorgaande les Nederlands. De leraar die daar les gaf, mocht ze al niet. En sommige kinderen in haar klas al helemaal niet. Steeds weer maakte ze van die opmerkingen die ze soms niet gelijk kon plaatsten. Op dat moment leek Yasmine zich in tweeën te spitsen. De ene kant zei dat ze zich er niks van aan moest trekken, en de andere kant dook een beetje in één. En ergens leek het erop dat de ene kant de andere soms bevocht, en vaak won de kant die oppervlakkig was. Maar ze had nu meegemaakt hoe het voelde om ingedoken te zijn, en alleen maar te kunnen kniezen om de kleinste dingen.
Yasmine beet op haar lip, ze haatte dat zulk momenten. Net zo goed had ze haar middelvinger naar die kinderen op kunnen steken, maar dat had niet veel nut gehad. Aangezien de blik van haar leraar in haar rug had gebrand, en hij had tevens niks gedaan. Niet dat ze zoiets had verwacht..
Voor een moment sloot ze haar ogen en luisterde naar de wind die geluiden met zich mee nam. Maar ze deed geen moeite om te kunnen achter halen waar ze vandaan kwamen. Steeds meer kreeg ze het gevoel dat de situatie thuis bij haar in begon te branden. En dat leek haar een steeds kleiner meisje te maken. De enige die ze tot nu toe had ontmoet was Savannah, maar verder leek niemand met haar om te willen gaan. En het liefst had ze nu Sabine bij zich gehad. Zij had haar misschien een beetje gerust kunnen stellen. En dat had ze nu net nodig.
Haar ogen deed ze weer open en met haar vingers trok ze enkele grassprietjes uit de grond. Ze zuchtte, en dacht terug aan twee dagen geleden. De eerste dag dat ze hier op Monica was. Aan het eind had ze wel met een kamer gezeten, en ze had nu een tijdelijke kamer. Maar hoe het verder zou lopen, ze had geen flauw idee. Yasmine slikte en kwam overeind en begon te lopen. Een glimlachje gleed over haar gezicht toen ze voor uiteindelijk een houten bankje tegen kwam. Meteen ging ze zitten en opeens merkte ze dat er jongen aan kwam lopen. Met haar ogen volgde ze de bewegingen van de jongen en toen hij haar ook op leek te merken, bleef hij voor een moment aarzelend staan. Met een nogal verwarde blik keek ze hem aan, had ze iets van hem aan? "Is er wat?" Yasmine had na die woorden haar wenkbrauw opgetrokken. De jongen keek haar aan en schudde zijn hoofd, om vervolgens door te lopen. Met haar hand ging ze door haar haar heen en liet haar hoofd tegen het bankje leunen. Was er iets mis met haar of zo?
Haar hand ging naar haar broekzak en ze haalde haar mobiel tevoorschijn, waar een paar oortjes om heen waren gewonden. Ze maakte ze los van het apparaat en deed ze in haar oren. Als ze muziek luisterde leek ze altijd ver van de wereld af te zijn, en dat wilde ze nu wel graag. Meteen toen ze een nummer aandrukte, drongen de tonen van de zangeres haar oren binnen. You say you love me. But they feel like words to me. But this just ain't working. Stop thinking. You can run over me.. Zachtjes neuriede ze mee en haar ogen dwaalde door de omgeving die voor het grootste deel uit groen bestond. Ze glimlachte even en met haar vingers streek ze een donkere lok achter haar oor.

[Iedereen ^^]

Het zweet over zijn voorhoofd veegde hij al joggend af, hij was aan het trainen want misschien kon ie dan wel in het ijshockey team. Hij was helemaal in zijn muziek, en denkend waarom hij hier eigenlijk was. Hij vond het maar saai hier hij had nog met niemand een gesprek gevoerd. Zou hij ze afschrikken ofzo, zouden zijn zijn tatoeages en zijn altijd op zijn kruis hangende broek en dat petje iedereen afschrikken? Hij keek op en botste bijna tegen een mooi uitziend meisje op die er bezorgt uitzag. Hij keek om en hoorde haar brutaal zeggen "Is er wat" maar zag aan haar gezicht dat ze bezorgt en verdrietig was. Hij dacht waarom lokte hij altijd van zulke reacties uit. Hij keek nog eens om en bedacht dat hij geen sorry had gezegd, hij draaide zich om en deed een oortje uit. "Sorry dat ik bijna tegen je opbotste" zei hij. En keek haar aan. woow hij had nog nooit z'n mooi meisje gezien. Dat is wat anders dan waar hij vandaan kwam. "Ik heet Jimmy en jij bent ?" vroeg hij, nadat hij wat moed had verzameld. Hij ging op de rugleuning van het bankje zitten. Uit zijn tas pakte hij 2 blikjes cola aan, en bood er eentje aan. Zelf maakte hij die van zich zelf open en dronk er aan. "Je ziet er verdrietig uit, gaat het wel?" zei hij, en keek afwachtend op een andwoord. Misschien was hij een beejte te bemoei zuchtig maar hij was allang blij dat iemand met hem wou praten. Hij schonk haar een mooie en betrouwbare glimlach .

-als ik mag reageren-

[Tuurlijk ^^]

De muziek leek nog steeds door haar hoofd te galmen, het ene woord bleef langer hangen dan het andere. Alsof ze bij het ene ergens aan dacht. Voor een moment keek ze weer rond, haar ogen bleven haken bij een jongen die haar bekend voor kwam. Ze had hem daarnet ook nog gezien. Het was de jongen die daarnet tegen haar was gebotst. Yasmine slikte even en keek de jongen aan. Wat wilde hij? Het gevoel dat aangaf dat er daadwerkelijk iets mis met haar was, werd haar weer opgedrongen bij het zien van de jongen. Ze zuchtte even en staarde langs hem heen. Nog voordat ze haar lippen van elkaar kon halen om een paar woorden te laten ontsnappen, was hij haar voor. "Sorry dat ik bijna tegen je opbotste" Ze keek hem wat verbaasd aan. Ergens had ze verwacht dat hij stug door had gelopen. Net zoals al die andere jongens altijd deden. Tenminste de jongens die zij destijds had ontmoet. Op dat moment hoorde ze hoe hij zich voorstelde en vroeg hoe zij heette. "Yasmine." stelde ze zichzelf voor, op een iets droge toon. Haar bruine ogen waren op die van hem gericht, en ze bleef die blik voor een paar seconden vast houden, waarnaar ze haar blik weer afsloeg.
Net op dat moment merkte ze dat hij ook op het bankje ging zitten, maar dan op de rugleuning. Weer keek ze hem aan en bekeek hem van top tot teen. Hij zag er best ruig uit, met zijn pet en zijn tatoeages. Ze slikte weer, wat zou hij nu doen of zeggen? Het liefst had ze nu gewoon weer haar ipod extra hard gezet. Dan kon ze hem 'toevallig' niet horen. Maar in plaats daarvan deed ze de oordopjes uit en stopte haar ipod in haar zak, als teken van beleefdheid. "Je ziet er verdrietig uit, gaat het wel?" Zijn woorden deden haar een wenkbrauw optrekken, maar de cola die ze toegereikt kreeg sloeg ze niet af. Al had ze er wel over kunnen twijfelen of het wel zo slim was om het aan te nemen. Maar hij was blijkbaar toch wel anders dan ze had gedacht. De cola zette ze even naast haar neer en zuchtte. "Gewoon wat irritante kinderen" mompelde ze, hij hoefde niet te weten wat er allemaal door haar hoofd ging. Voor een moment keek ze hem aan. "Zit jij op Monica?" vroeg ze.

[ inspiratieloos]

Hij moest bijna lachen van haar verbaasde gezicht. Zijn lach onderdrukkend zei hij "Mag een mens niet meer aardig doen?". Hij keek even in de ronden en hoorde haar muziek zachtjes hij kon er niet van opmaken welk liedje het was ofzo. Toen Yasmine zich voorstelde keek ze hem paar seconde aan, waarop Marshall haar op zijn beurt haar speels en brutaal aankeek. Toen hij op de rugleuning ging zitten zag hij dat Yasmine zich vrij oncomfortabel voelde, hij had het dus niet op de beste manier aangepakt. Maar hij had dan ook niet echt een enorme mensen kennis en deed zijn best om aardig te zijn, en een gesprek aan te knopen. Toen ze toch wel op zijn vraag inging was hij verbaast, daar had hij twee reden voor. 1 Het zouden zijn zaken niet zijn, 2 hij zou het als het andersom was geweest waarschijnlijk ook niet zeggen. "Zucht, kinderen ook weer, als ik wat voor je kan doen laat het weten, oke dat klonk best raar ik ken je niet eens maar toch,"zei hij. Toen Yasmine vroeg als hij hier ook op school zat, moest hij even denken wat hij zou zeggen, hij had wel een kamertje hier maar dat betekende niet dat hij alle lessen zou volgen als hij er überhaupt een zou volgen. 'Nouja, ik heb hier een kamer, maar ik zie er wel tegen op om de lessen te volgen.' zei hij er maar op.

"Mag een mens niet meer aardig doen?" Yasmine keek hem aan en er verscheen en lach op haar gezicht. Een kleine vergeefs, maar toch duidelijk een lachje. Hun gesprek knoopte zich aan het juiste touw vast, dat was wel duidelijk. "Er zijn niet veel mensen die hier aardig proberen te doen, nouja, die ik de laatste tijd tegengekomen ben tenminste." zei ze, naar waarheid. Maar toch verscheen het lachje niet van haar lippen. Ten eerste zag ze er dan niet zo depressief meer uit en ten tweede zou ze misschien andere vragen over haar vorige bui voorkomen.
"Zucht, kinderen ook weer, als ik wat voor je kan doen laat het weten, oke dat klonk best raar ik ken je niet eens maar toch," Yasmine keek hem aan en grijnsde weer. Hij probeerde duidelijk aardig te zijn en te helpen, ze waardeerde dat dan weer wel. "Nee, ik red het zelf wel. Maar toch bedankt." zei ze glimlachend en keek hem met haar ogen wat onderzoekend aan. Nog steeds was ze verbaasd dat zo'n tiep als hij naar haar toe was gelopen. Maar ze drukte dat snel weg. Haar hand ging naar de cola die ze destijds naast haar had geplaatst en pakte hem beet om hem vervolgens op te maken. Een kort klik geluid duidde aan dat hij helemaal open was en ze nam een slok. Het voelde verfrissend aan. "Thanks voor de cola trouwens." zei ze, nog altijd met diezelfde glimlach op haar lippen. 'Nouja, ik heb hier een kamer, maar ik zie er wel tegen op om de lessen te volgen.' Yasmine grijnsde, ze had hem dus goed ingeschat. Zelf ging ze wel naar de lessen, niet omdat ze het zo interessant vond. Maar omdat ze niet nog meer problemen er bij wilde hebben, dat kon ze gewoon niet gebruiken. "Ik heb een tijdelijke kamer, en nee, die lessen zijn ook niet mijn favoriete bezigheid." antwoordde en keek hem daarna weer aan.

Toen ze moest lachen vond hij haar er goed uitzien, maar haar ogen zeiden wat anders. Niet dat hij er veder op inging, hij is een wild vreemde. 'En die mensen die aardig op je afkomen, nou laten we daar maar niet over beginnen.' zei hij en klopte zich zelf grinnikend op zijn borst. Het was de bedoeling om haar optefleuren. Waarom hij het deed wist hij eigenlijk niet eens. Hij keek haar even aan en toen ze zei dat ze het zelf wel redde was hij niet verbaast. Ze zag er wel uit dat ze voor zich zelf kon zorgen. Hij maakte zijn blikje open die hij helemaal was vergeten en nam er een grote slok van. Yasmine bedankte hem voor de cola 'No problem.'zei hij er maar op, om een stilte te verkomen. Hij moest lachen toen Yasmine zei dat ze school ook minder leuk vond. Maar dat van hem was anders, want hij hatte school met heel zijn hart. Daar hadden hij een hele goeden reden voor. Hij dacht even aan vroeger, meteen kwam er een pijnlijke blik in zijn ogen. Om wat te zeggen vroeg hij maar 'Hoeveel problemen komen er van als je geen lessen volgt'?

'En die mensen die aardig op je afkomen, nou laten we daar maar niet over beginnen.' Hij tikte grinnikend op zijn borst. Yasmine moest even lachen om zijn woorden en haalde vervolgens haar schouders op. "Ach als er mensen zijn die me een cola durven aan te bieden moet het wel goed zitten." grijnsde ze en ging met haar hand even door haar haren heen. Om vervolgens met één arm op de rand van het bankje te leunen en Jimmy weer aan te kijken. 'No problem.' hoorde ze hem zeggen. Yasmine glimlachte voor de zoveelste keer. Eindelijk kwam ze iemand tegen die aardig tegen haar deed. Nouja, behalve Savannah dan. Ze dacht even terug aan hun ontmoeting in de kantine, waardoor haar glimlach breder werd. Ze was zich er van bewust dat ze zich wat beter voelde, en ze hoopte dat ze er zo ook uit zou zien.
'Hoeveel problemen komen er van als je geen lessen volgt'? Aan de pijnlijke blik in zijn ogen wist ze dat ze hem hier geen vragen over moest stellen. Als er tenminste een serieuze aanleiding voor zijn vraag was. "Ehm, ik weet niet. Ik denk dat je op z'n ergst word geschorst. Maarjah.." ze zuchtte even en keek voor zich uit. Ze wist niet precies hoe Jimmy hierover dacht. Al was ze niet van plan het te gaan vragen door de pijnlijke blik die zonet in zijn ogen had gestaan. Ergens was ze wel benieuwd wat er aan de hand was. Maar ze was zich er sterk van bewust dat ze zelf ook niks kwijt zou willen en dat hij ook niks in die richting had gevraagd. En dan zou het oneerlijk zijn als ze het hem wél zou vragen.

Toen ze moest lachen om wat hij zei, en daarna zei dat het met mensen die cola aanbieden wel goed is. Zei hij 'Maar misschien is de cola wel vergiftigt', hij probeerde serieus te zijn maar hij kon zijn lach niet bedwingen. Hij was blij dat hij haar haar wat vrolijker had kunnen maken, had hij toch nog een goede daad gedaan. Toen hij z'n pijnlijk gezicht trok moest hij aan vroeger denken en waarom hij school zo haten, hij had nooit z'n leven hoeven te krijgen als school maar een beetje oplette. Toen ze zei dat hij dan geschorst kon worden, dat was toch geen probleem. Geen school meer 4ever'Dat is toch relaxt geen school meer'.zei hij maar. Hij had toch geen opleiding nodig, voor wat hij wilde gaan doen was niet eens een opleiding. Je moest goed zijn en anders had je pech. Hij zou er alles voor geven om een rapper te worden, je moest gewoon kunnen rapen who cares of je een papiertje hebt of niet. 'Wat wil jij eigenlijk later, omdat je nog opschool zit.? vroeg hij.

Voor een moment liet ze haar blik langs de omgeving dwalen. Het was vrij rustig, iets waar ze op zich wel blij mee was. Aangezien ze nu haar ipod niet zomaar aan kon zetten. Yasmine schoof voor de zoveelste keer een donkere lok achter haar oor en richtte haar blik weer naar Jimmy die begon te lachen. 'Maar misschien is de cola wel vergiftigt' Aan zijn gezicht kon ze zien dat hij probeerde serieus over te komen, maar dit leek niet helemaal te lukken. Een brede glimlach gleed over haar lippen, terwijl ze haar ogen weer liet afdwalen. Haar ene hand had ze in haar broekzak gestoken en ze ging wat rechtop zitten. "Nou ja, in dat geval mag je best een slokje van de mijne." grijnsde ze en keek even naar het blikje dat ze in haar handen had. Eigenlijk verbaasde het haar dat ze het zomaar had opgedronken, aangezien ze normaal gesproken zoiets niet zou aannemen, snel schudde ze haar hoofd. Dat deed er eigenlijk ook niet zoveel toe op dit moment.
Toen ze hem hoorde praten over dat het relaxt was als je geen school meer had, knikte ze als teken dat ze het er duidelijk mee eens was. Het ging er niet alleen om dat ze school niet leuk vond, maar ook omdat ze nu niet bij haar vader kon zijn. En ze dat ze nu haar moeder niet kon helpen, aangezien ze niet om de hoek zat. Een zucht schoof van haar lippen en ze slikte. Was er maar een oplossing om haar moeder weer de oude te laten zijn, om haar weer thuis te krijgen en alles te laten worden zoals het altijd was geweest.. Maar ze wist dat ze daar niet op zou kunnen komen, tenminste, niet op dit moment. Snel schudde ze haar hoofd en keek weer naar Jimmy. 'Wat wil jij eigenlijk later, omdat je nog opschool zit.?' hoorde ze hem zeggen. Even keek ze bedenkelijk. Ze had de laatste tijd niet veel over haar toekomst kunnen nadenken. Maar vroeger wilde ze wel altijd al iets met tekenen gaan doen, kunst. Dat had ze met Savannah ook al besproken.. Voor een moment keek Yasmine weer naar Jimmy en glimlachte. "Ik weet het niet precies, ik wilde vroeger altijd iets met tekenen, maar.." ze wist niet hoe ze haar zin moest afmaken. "En jij?" vroeg ze.

Jimmy voelde zich lekker rustig, want de omgeving was rustig en mooi. Hij keek hoe een paar vogeltjes met elkaar aan het spelen waren. Toen ze zei dat hij dan maar een slok moest nemen zij hij. 'Nou zou ik dat wel doen, 1 misschien is ie vergiftigt, 2 misschien heb jij wel een of andere enge ziekte.' zei hij plagend. Normaal was hij eigenlijk helemaal niet zo open, eerder gesloten. Maar waarom hij nou zo open was wist hij niet, misschien wel omdat hij allang niet echt meer met iemand heeft gepraat. Hij ging alvast zijn antwoord bedenken voor het geval zei zo vragen wat hij later wilde worden. Hij wilde later graag raper worden, waar hij veel potentie voor had. Of hij wilde iets in de auto tunning doen. Ze vroeg inderdaad wat hij later zou willen doen 'Ik wilde altijd al iets met muziek vooral rap doen, maar tegen auto tunning zeg ik geen nee'. Hij dacht even hoeveel hij had gespaard voor zijn eigen auto en hoeveel hij er aan had gesleuteld tot het eind reslultaat, een mat zwarte subaru impreza.

[geen inspi, tis ook nog zo vroeg, dadelijk als ouders weg zijn weer een paar uur naar bed (aa)

[En toen was het opeens niet meer zo vroeg xD]

Yasmine begon zich wat meer op haar gemak te voelen, zonet had ze haar ipod nog wat harder willen zetten. Maar het leek er nu op dat ze het wel goed met hem kon vinden. En dat kon ze ook wel gebruiken aangezien ze hier nou niet bepaald veel vrienden had. Nou zou ik dat wel doen, 1 misschien is ie vergiftigt, 2 misschien heb jij wel een of andere enge ziekte.' Het kwam er nogal plagend uit. Yasmine trok een wenkbrauw op, waarnaar ze een gespeelde sippe uitdrukking op haar gezicht toverde. "En misschien stel jij je nu wel een beetje aan.." grijnsde ze en keek hem weer met een neutrale blik aan. Al stond er wel een glimlachje op haar lippen geprint. Net zoals daarvoor..
'Ik wilde altijd al iets met muziek vooral rap doen, maar tegen auto tunning zeg ik geen nee' Ze keek hem aan. Muziek? Auto's? Ergens leek ze hem wel een typ om te rappen. En dat kwam dan ook wel door zijn uitstraling. En met auto's werken.. Echt veel verstand daarvan had ze niet, dus als ze wat zou vragen zou het nog weleens dom over kunnen komen. Niet dat dat haar veel deerde. "En wat voor auto's dan vooral?" vroeg ze uiteindelijk en keek hem vragend aan. Ondertussen nam ze nog een slokje van haar -duidelijk voor haar niet vergiftigde- cola en richtte haar blik daarna weer op die van Jimmy.

[Goedemorgen (aa)]

Hij vond het wel leuk dat het wel klikte, hij probeerde haar wat te plagen maar ze reageerde er vrij neutraal op. 'Ja, maar mammie zei dat ik niks van vreemde mag aan nemen'zei hij semi zielig.Hij kon nog net de gedachte van zijn moeder onderdrukken, anders had hij helemaal dicht geklapt. Hij vond het wel leuk om haar te plagen. Jimmy vertelde over wat hij later wilde doen. Toen ze vroeg wat voor auto's zei hij .Impreza's. Skylines, evo's en al dat snelle shit, als het maar snel en japans is. zei hij. Maar hij vertelde er niet bij dat wat hij het meeste doet iligaal is. Maar rappen was toch echt wel zijn droom. 'En jij, wat wil je tekenen'. vroeg hij. Toen ze een slok nam van de cola nam hij een heel serieus gezicht en zei droog 'Is het allarm nummer nu 112 of 911, voordat je dadelijk dood op de grond ligt.

'Ja, maar mammie zei dat ik niks van vreemde mag aan nemen' hoorde ze hem zeggen. Heel even grijnsde ze, en ook haar ogen deden mee. "Tja, er werd vroeger ook gezegd dat je niet met vreemden mocht praten, en kijk nu toch.." zei ze grijnzend en maakte een gebaar zo van, waar gaat het heen met de wereld.. Impreza's. Skylines, evo's en al dat snelle shit, als het maar snel en japans is. De grijns nam weer plaats voor een glimlachje. Hij wist er dus blijkbaar wel heel veel van, logisch anders had hij niet gezegd dat hij dat later zou willen doen. Meestal weet je dan al best wel veel er van af omdat je het interessant vind. Voor een moment stond ze op en ging ook op de rugleuning zitten, waarnaar ze weer naar Jimmy keek. Net op dat moment vroeg hij wat ze wilde tekenen. Yasmine keek bedenkelijk. "Ehm, meestal landschappen enzo." antwoordde ze met een natuurlijke glimlach.
Jimmy nam op dat moment een slok van zijn cola, en voordat zij een reactie kon geven. Was hij haar voor, met een nog een te droge opmerking. Al moest ze er wel om lachen. 'Is het allarm nummer nu 112 of 911, voordat je dadelijk dood op de grond ligt.
Ze rolde met haar ogen en hield zich met haar handen aan de leuning van de bank vast. "Als dat gebeurd moet je me wel even met je auto bij de begraafplaats afzetten." grijnsde ze en ging met haar hand door haar haar heen, waarnaar ze haar blik weer af liet dwalen.

'Tja, de jongeren van tegenwoordig'zei hij lachend. Het was lang geleden dat hij z'n leuk gesprek met iemand heeft gehad. Hij hoopte dat hij het heer niet oncomfortabel maakte. 'Landschappen klinkt goed'zei hij toen ze vertelde wat ze het liefst wilde tekenen. Niet dat hij veel van tekenen af wist. 'Naja, als je opschiet kan je nog wat tekenen voor het vergif begint te werken'zei hij. Toen Yasmine hem vroeg als ze hem dan naar de begraafplaats kon afzetten. Trok hij een wenkbrauw op. 'Ja, en dan stinkt mijn mooie auto naar een vergiftigt lijk. Heerlijkzei hij grinnikend. Hij nam een slok van zijn cola. Hij keek even rond. Hij hoorde een bekent deuntje, na enige tellen drong het tot hem door dat het zijn mobiel was. Hij keek op het schermpje, zijn humeur veranderde meteen. Hij drukte weg en zette zijn mobiel uit.

[Wat een gesprek is dit zeg XD]

Er schoten haar een aantal ideeën te binnen, de ene was meer uitvoerbaar dan de andere. Maar het zou haar misschien wat verder bij Monica High brengen als ze hier ook weer begon met tekenen en verder ging met dingen die ze leuk vond. Anders kon ze wel blijven kniezen en dat had voor haar ook maar weinig zin. Yasmine glimlachte en zuchtte even. Tja, de jongeren van tegenwoordig' hoorde ze hem zeggen. Een grijns gleed over haar lippen. Dat had ze ook vaak horen zeggen, en soms zat er een kern van waarheid in. Maar heel vaak ook weer niet. Toen ze Jimmy hoorde praten over dat landschappen goed klonken, glimlachte ze weer. Dat was ook wat ze het liefste deed, dus ja..
'Naja, als je opschiet kan je nog wat tekenen voor het vergif begint te werken' Ze schoot weer in de zoveelste lach door hem, droge humor daar hield ze ook wel van. 'Ja, en dan stinkt mijn mooie auto naar een vergiftigt lijk. Heerlijk Jimmy had een wenkbrauw op getrokken en ze keek hem diep beledigd aan, waarnaar ze haar armen over elkaar sloeg. "Tss, misschien ruik ik wel heel lekker als ik dood ben." zei ze, er vormde zich weer een grijnsje op haar gezicht.
Een deuntje verdreef de stilte die kort daarna was gevallen, duidelijk afkomstig van een mobiel. En dat was ook zo, want niet veel later haalde hij zijn mobiel tevoorschijn. Maar voor ze wat kon vragen had hij zijn mobiel al weggestopt. Ze trok even een wenkbrauw op, wat was er aan de hand?

Hij zag haar denken ,waarschijnlijk voor het tekenen ofzo. Hij vond het wel knap als mensen goed konden tekenen, hij had haar daar het motoriek niet voor. Toen ze in de lach schoot van zijn antwoord was hij blij dat hij toch nog iemand in zijn leven blij kon maken. Hij was nooit echt geliefd geweest door iemand. Zelfs niet door zijn eigen moeder. Toen ze beweerde dat ze misschien wel heerlijk rook als ze dood was lachte Jimmy. 'Misschien heb je gelijk, ach dat komen we zo te weten he. zei hij lachend. Maar al snel veranderde zijn humeur toen hij werd gebeld, hij keek op zijn shermpje het was zijn moeder die belde. Hoe the f*** kwam ze aan zijn nummer. Waarom belde ze, wat wou ze nu weer?. Dat waren de vragen die meteen door zijn hoofd schoten. Hij haatte zijn moeder met al zijn hart, waarom moest ze hem nu weer hebben. Hij wou met rust gelaten worden. Hij zette zijn mobiel maar uit, ookal wist hij dat hij dan dadelijk 100 gemiste oproepen zou hebben. Dat boeide hem niet, als hij het, ze was het niet waard om haar genoemd te worden, maar niet hoefde te spreken. Hij baalde echt flink, door een rot telefoontje was zijn hele dag en zijn humeur verkloot. Hij probeerde te glimlachen, zijn mond glimlachte misschien wel maar in zijn ogen waren pure haat en verdriet te zien. Hij deed daarom maar net alsof hij wat interesants in de lucht zag.

Jimmy was in de lach geschoten, voor een moment grijnsde Yasmine breed naar hem. Maar al snel verdween die grijns weer van haar gezicht. Wat had dat deuntje van zijn mobiel ingehouden? Goed, het waren haar zaken niet. Daar was ze zich sterk van bewust, maar toch brandde er lichte nieuwsgierigheid in haar op. Iets dat ze zo snel mogelijk wegdrukte. 'Misschien heb je gelijk, ach dat komen we zo te weten he. hoorde ze hem zeggen. Yasmine glimlachte even. "Ja, voor die laatste minuten dat ik dan nog te leven heb." zei ze, met een kleine gevormde toon in haar stem. Haar blik liet ze voor een paar seconden weer langs de groene omgeving glijden. Met nog altijd een glimlach op haar lippen geprent.
Er leek weer een kleine stilte te zijn gevallen, aangezien zij even niks wist te zeggen. Dus wachtte ze maar tot hij een aantal woorden bij elkaar zou rapen. Maar dat gebeurde ook niet, dus richtte ze haar ogen weer rustig op die van hem. Er verscheen een geforseerd glimlachje op zijn gezicht, eentje die ze niet echt kon plaatsen. Vlak daarna staarde hij de lucht in, alsof er iets heel interessants te zien was. Yasmine trok een wenkbrauw op en keek hem vragend aan. Al wist ze dat ze maar beter niks kon vragen. Uiteindelijk kon ze het niet laten. En ze zou het wel merken als er geen antwoord kwam, dan wist ze genoeg. "Problemen?" vroeg ze, al was het meer mompelend.

Jimmy had sinds een tijd weer een goed vrolijk gesprek gehad. Hij moest wel lachen van de droge opmerkingen die ze naar elkaar gooide. Tot hij zijn mobiel hoorden , eerst dacht hij dat het wel een vriend van hem zou zijn. Maar toen hij het nummer herkende en zag dat het zijn moeder was. Naja ze noemde zich zijn moeder , maar ze had nooit de moeite genomen om goed voor hem te zorgen. Hij haatte haar, met heel zijn hart. Hij was aan het denken en vergat het gesprek even. Hij zag dat ze zat te twijfelen om wat ze moest zeggen en of ze wel zou vragen wat er aan de hand is. Hij hoopte van niet, maar terwijl hij het hoopte vroeg ze als er problemen waren. Hij vermande zich en dacht hoe hij weer droog kon antwoorden. 'Nou, ja eigenlijk wel, want als jij zo hier dood gaat liggen zijn dan ben ik verdachte van moord'. zei hij met een geforceerde glimlach.

[ Sorry, geen ispi en op me mobiel getypt onder de 'les']

Ergens wist ze wel dat ze het niet had moeten vragen, en waarom ze dat wel had gedaan was nu ook voor haar een vraag. Een duidelijk hoorbare zucht schoof van haar lippen, terwijl ze haar blik op die van hem richtte. Ze hoopte dat de sfeer nu niet helemaal verpest zou zijn, tenminste als dat nog niet gebeurd was. Ze kon zulke gesprekken namelijk nu wel gebruiken en misschien hij ook wel. Yasmine zette zich wat rechter op het bankje neer en dronk in een volle teug haar cola leeg waarnaar ze het blikje op de grond naast het bankje liet vallen. Ze zou hem zo wel weer oppakken, nam ze zichzelf voor.
'Nou, ja eigenlijk wel, want als jij zo hier dood gaat liggen zijn dan ben ik verdachte van moord' Yasmine rolde met haar ogen, hij wilde het er dus niet over hebben. Ook goed. Ze kon het ook wel inzien, zij had het ook niet verteld tegen een half vreemde. "Eigen schuld, had je maar geen onschuldig meisje moeten vergiftigen." zei ze hiermee reagerend op zijn vorige woorden. Ze keek Jimmy aan en trok grote ogen, waarnaar ze haar blik weer neutraal zette. Aan het geforceerde glimlachje op zijn lippen te zien had ze maar beter helemaal niks kunnen vragen. Ze zuchtte nogmaals en er verscheen nu ook op haar lippen een glimlachje, al was deze niet geforceerd.

Jimmy had eigenlijk gehoopt dat ze niet zou vragen wat er aan de hand was. Want ze was een half vreemde en hij heeft het tot nu toe maar aan een persoon verteld. En het is ook vrij schokkend ook wilde hij niet zwak lijken. Praten over zijn gevoelens waren nooit zijn beste kanten geweest. Daarom maakte hij maar een grapje, om het wat op te vrolijken. Hij kon vrij goed doen alsof, dat deed hij toch zo vaak. Gelukkig ging ze er niet meer veder op in, en zei dat ze onschuldig meisje was. 'Onschuldig, jij dat weet ik toch nog niet' zei hij met een klein lachje. 'Misschien denken ze wel dat je wat met mij te maken hebt'. Hij probeerde maar om zijn problemen heen te draaien net als altijd. Alsof het hem niks kon schelen, alsof hij geen gevoelens meer had. Natuurlijk had hij gevoelens maar die waren zo op proef gesteld dat het wel heel erg moest worden voordat hij ze toonde. Hij zetten het liedje Run rabit Wat hij zelf heeft geschreven. Waar hij zijn gevoelens heeft in uitgeleefd. Hij keek even naar een paar vrolijke meiden die vrolijk rond liepen. Had hij maar z'n zorgenloos leventje. Alleen zou hij dan niet hier willen zijn. Maar het is hier of in de gevangenis.

'Onschuldig, jij dat weet ik toch nog niet' Yasmine keek hem aan, nadat hij deze woorden uitgesproken had. Een grijns gleed over haar lippen. Ze was inderdaad niet het brave meisje geweest. En dat was ze nu nog steeds niet. En dat kwam meestal door het feit dt ze altijd deed waar ze zelf zin in had. En dat ze altijd haar eigen plan zou trekken. Hier waren mensen in haar omgeving dan ook niet altijd blij mee. Mede Sabine, ze had wel een paar keren meegemaakt dat Sabine het anders wilde en als ze het er dan niet mee eens was geweest had ze haar zin toch best wel vaak doorgedraafd. Snel schoof Yasmine het van zich af en keek weer naar Jimmy, met een nog altijd te brede grijns op haar gezicht. 'Misschien denken ze wel dat je wat met mij te maken hebt' hoorde ze hem zeggen. Yasmine haalde haar schouders op. "Tja, ik kan dat dan niet meer ontkennen, want ik ben namelijk dood door jóu cola." zei ze een grinnikte even.
Niet veel later daarna hoorde ze enkele duidelijk hoorbare klanken. Ze waren van dichtbij en het was niet haar ipod die aanstond. Toen pas merkte ze dat het de muziek van Jimmy was. Het klonk best goed, al kende ze het nummer niet. Net toen ze wat wilde vragen over de muziek, zag ze Jimmy naar iets kijken. Yasmine volgde zijn blik en kwam uiteindelijk uit bij een paar meisjes die vrolijk voorbij liepen. Ze zuchtte even, ergens wilde ze nu ook wel zo zijn. Maar helaas, dat was niet zo. Snel richtte ze haar blik weer op die van Jimmy en besloot verder op te gaan in de muziek die zich nog altijd afspeelde. "Van welke artiest is dit?" vroeg ze en keek hem glimlachend aan.

Jimmy kon aan de blik van Yasmine zien dat ze terug dacht aan haar minder brave dingen die ze had gedaan. Ze leek wel iemand te zijn die haar zin goed kon door drammen. ' Ach, tja.. als ik geluk hebben stellen ze me nog terecht als een kind'. ze hij met een glimlachje. Hij wist donders goed dat hij dat zoizo niet meer zou worden gedaan, voor wat dan ook. Hij had best wel veel ervaring met de politie ect. Niet om moord ofzo, maar meer voor verstoren van openbare orde en met zijn auto. Hij keek nog eens naar die meiden die al snel uit het zicht waren verdwenen. Ze moesten blij zijn om wat ze hadden, veel mensen konden niet zo zorgeloos rond lopen. Sommige moesten altijd over hun schouder kijken of er geen bedreigingen waren. Onbewust keek hij bij die gedachte even alert rond. Hij kon zich wel beschermen maar het was niet de bedoeling dat iemand van zijn leventje iets te weten kwam. Hij luisterde even naar zijn liedje. Toen ze vroeg wie het geschreven had, draaide hij er een beetje om heen. Niemand hoeft wat van zijn talent te weten dan zou hij alleen maar lastig worden gevallen. 'Uhmm, die ken je toch niet denk ik'. zei hij. Hij wachtte even op haar reactie af en keek even achterom.

[100 posts ;'D]

Er was nog altijd een vragende blik in haar ogen te lezen, maar nadat er een kleine stilte was gevallen keek ze weer even recht voor zich uit. ' Ach, tja.. als ik geluk hebben stellen ze me nog terecht als een kind' hoorde ze hem zeggen. Yasmine glimlachte en rolde even met haar ogen. "Je ziet er ook echt uit als een kind." reageerde ze. In haar stem was duidelijk sarcasme te horen en de glimlach van zonet liet ze gewoon op haar lippen staan. Het was wel waar, hij zag er nou niet bepaald uit als een kind met die kleding en zijn houding vertelde haar ook wel wat anders. Niet dat daar iets mis mee was, ze had zoiets liever dan dat iedereen van je dacht dat je nog een klein kind was. Want dat had ze zij vroeger weleens mee gemaakt met haar oma, die dacht vroeger ook altijd dat ze nog een klein kind was. Ze zuchtte, nu zag ze haar oma bijna nooit meer. Aangezien die al best lang geleden was verhuist. Maar echt missen deed ze haar oma niet, een band had ze niet met haar opgebouwd..
'Uhmm, die ken je toch niet denk ik' Hiermee trok Jimmy haar uit haar gedachten. Ze knipperde even met haar ogen en keek weer richting zijn kant. Yasmine trok haar wenkbrauw op. "Nee, daarom vraag ik het aan jou." zei ze en glimlachte weer naar hem. Waarom wilde hij haar niet vertellen wie die artiest was, het was toch niks persoonlijks? Ze schoof weer met haar vingers een lok achter haar oor die zonet voor haar gezicht was gevallen en keek hem daarna weer aan.

Toen ze vol sarcasme zei dat hij zeker op een klein kind leek, lachte hij even. 'Maar .. maar.. Misschien voel ik me wel als een klein kindje' zei hij semi serieus. Hij wist dat hij helemaal niet op een kindje leek door zijn tatoeages en zijn gedrag. Maar toch, hij was nog geen 21.
Hij moest zich wel als een volwassene opstellen, waar hij vandaan kwam kon je niet zwak of kinderachtig zijn. Daar moest je altijd opletten en goed over dingen na denken. Als je iets fout deed dan kon het wel je einde betekende. Als je niet na denkt en de verkeerde straat in liep kon je al de sigaar zijn. Daarom woonde hij nu ook hier, hier was het niet zo erg. Maar hij had er nog steeds mee te maken, en hier was hij nou namelijk ook niet op het goede pad gegaan. Hier moest hij nog steeds uitkijken dat hij niet iemands verkeerd tegen kwam. Hij was in gedachten gezonken pas toen ze dat ze het daarom ook vroeg lette hij weer op. 'Uuhm , je zit er naast'. zei hij nonchalant. 'Maar dat blijft tussen ons he'. zei hij serieus. Eigenlijk wou hij dat niemand het wist, hij kon er alleen maar lastig mee worden gevallen.

'Maar .. maar.. Misschien voel ik me wel als een klein kindje' Ze hoorde Jimmy lachen. Ergens was ze wel blij dat de sfeer nu een beetje was gered. Anders had ze het alsnog mis gehad als ze het over een leuk gesprek had gesproken. Voor een moment verscheen er weer een grijns op haar lippen. "Misschien dat ze je dan wel geloven.." zei ze, nog altijd met diezelfde grijns op haar gezicht.
Ergens vroeg ze zich nog wel af waarom hij zonet zo moeilijk over de artiest had gedaan, maar ze besloot er niet te veel aandacht meer aan te schenken. Straks keerde de sfeer weer om en daar had ze nu echt geen zin in. Ze had op zulke momenten dan echt een haat ontwikkeld voor stiltes. Nog voordat ze andere woorden kon toevoegen aan haar vorige reactie hoorde ze Jimmy iets nonchalants zeggen. 'Uuhm , je zit er naast' Door deze woorden werden haar pupillen wat groter. Had hij dit zelf geschreven? Echt? "Heb jíj dit geschreven, zelf?" zei ze, er was een verbaasde toon te horen. Vandaar dat hij rapper wilde worden. Hij schreef dus ook zijn eigen nummers.
'Maar dat blijft tussen ons he' Yasmine knikte meteen. "Tuurlijk, maar waarom wil je je nummers niet aan mensen laten horen. Het klinkt goed hoor." zei ze, ook naar waarheid. Hij had er blijkbaar wel aanleg voor, dus waarom niet?