Skinny Dipping?

Even glimlachte hij om haar woorden en knikte kort, vervolgens wandelde hij verder met haar door naar het strand. Een zacht kneepje werd in zijn hand gegeven. Hij trok haar tegen zich aan en legde zijn arm om haar heen. 'Lief, niemand komt hier ik meen het.' Zei hij tegen haar om haar gerust te stellen. Uiteindelijk knielde hij neer bij hun kleren en nam haar ondergoed vast en haalde ook zijn mobiel uit zijn broekzak en ging weer bij haar staan en wandelde iets verder tot net achter de duin. Zachtjes drukte hij zijn lipppen op die van haar en legde dan haar ondergoed in haar handen en glimlachte even. Even keek hij naar zijn mobiel maar wachtte af tot zij zich weer op haar gemak zou voelen. 'Ik weet dat je van mij bent hoor, maar het is gewoon dat je me echt toe liet om dat te doen. Je bent echt anders dan tja die anderen.' Het laatste woord sprak hij toch nog iets zachter uit, niet echt wetend waarom. Ergens was het waarschijnlijk omdat hij gewoon zelf het verleden nu wou achter laten, en hij haar niet wou vergelijken met al die meisjes. Want zij was echt anders, zij kon hem echter laten doen wat zij wou, en meestal was het andersom. Meestal liet hij de meiden doen wat hij wou, tuurlijk met insprake van hen want dwingen zou hij nooit doen. Uiteindelijk besloot hij toch nog even naar hun hoop kleren te gaan en trok zijn boxershort weer aan om dan weer naar haar toe te gaan. Moest er dan toch iemand komen, dan zouden ze hem niet in zijn volle glorie zijn. Kort glimlachte hij om zijn eigen gedachte en zette zich neer in het zand afwachtend tot zij naast hem zou komen zitten.

De jongen verzekerde haar dat hier niemand kwam; en ze wilde dat best wel geloven en zelfzeker het strand op lopen, maar dat kon ze nu eenmaal niet. Dat zelfzekere. Ze was helemaal niet zeflzeker in zo'n dingen en dat lag gewoon in haar aard; dat moest hij maar accepteren. Ze zuchtte even zachtjes en voelde hoe hij zijn arm om haar heen legde; wat haar wel geruststelde; en ze aarzelend met hem mee het strand op liep. Ze wachtte even naast hem en beet toch wat zenuwachtig op haar lip toen hij zowel haar ondergoed als zijn mobiel uit zijn zak nam. Waarom zijn mobiel? De nieuwsgierigheid brandde in haar, maar het gevoel om van de 'openbare naaktheid' af te zijn, overwon het; met als gevolgd dat toen ze achter de duin waren, ze de kus op haar lippen kreeg en haar ondergoed in haar hand gedrukt; meteen haar slipje aantrok. Haar borsten bloot vond ze minder erg, maar toch was het prettiger om die ook bedekt te hebben. Anders dan de anderen; hoorde ze en keek even aarzelend op. "Bedankt?", fronste ze even, niet echt weten of ze dit als een compliment kon opvatten. Was anders beter? Of gewoon anders anders? Of was het slechter? Ze wist niet goed wat ze er mee aan moest en besloot dan, toen de jongen terugliep naar hun kleren; om terwijl ze haar bh aantrok; na te denken over de mogelijkheden; om het dan maar te laten varen. Anders was Zwitserland. Neutraal.
Toen de jongen weer naast haar stond, en was gaan zitten op het warme zand, deed ze hetzelfde; merkend dat hij zijn boxershort weer aanhad. Wat ze goed vond: andere mensen hoefden hem ook niet volledig naakt te zien; hij was van hàar! Ze sloeg haar arm om hem heen en legde haar hoofd op zijn schouder. "Dus, knapperd, wat wilde je me laten zien?"

Hij keek haar even aan en gtijnsde eventjes. 'Met anders bedoel ik beter lief, geloof me maar. Veel beter.' Kort streek hij langs haar wang om vervolgens haar even aan te kijken en een glimlach te laten verschijnen. Toen ze vroeg wat hij haar wou laten zien klikte hij zijn berichten open en opende dan het bericht van zijn zus. 'Ik wil weten wat je wilt doen met dit.' Glimlachte hij en nam met zijn vrije hand haar hand vast en drukte een zachte kus op haar hoofd. Kort beet hij op zijn onderlip en wachtte af wat ze zou zeggen. Hij zelf wou natuurlijk wel gaan, gewoon voor zijn zussen en zijn moeder zijn vader mocht van hem naar de vergetelheid lopen. 'Mijn zussen zouden een moord begaan om te weten wie mijn vriendin is, en of je wel een goede kandidaat ben voor een schoonzus te wezen. Maar ze lijken wel een beetje op mij dus dat zal wel goed meevallen.' Ja, zijn zussen leken op hem, heel soms dan. Het karakter was hetzelfde maar toch. Uiteindelijk liet hij haar hand los en legde hij die op haar been en streek daar zachtjes over. Waarschijnlijk was zijn vader de stad uit, alleszins dat hoopte hij want hij had geen zin in hem. Gewoon omdat hij hem niet meer moest hebben, toch niet nadat hij hem naar het leger wou sturen. Niels schudde de gedachte weg en staarde even naar de zee. Daar aan de andere kant was zijn broer aan het vechten, alleszins dat was toch het gene wat hij daar moest doen. 'Ow ja, moesten we gaan, wanneer wil je dan gaan?' Vroeg hij aan haar en glimlachte eventjes. Zolang het tijdens een vakantie was, zou het voor zijn moeder school zijn, anders miste hij zogerzegd te veel lessen.
[Even eten]

Hij leek haar gedachten te kunnen lezen, en verbeterde, of beter gezegd, verduidelijkte zichzelf. Beter dus; gelukkig. Ze glimlachte even en beet kort op haar lip. Hij behandelde haar als een of andere godin! Nieuwsgierig keek ze naar het schermpje van zijn gsm en zag daar het berichtje in staan. En ze las het; terwijl er een glimlach op haar gezicht stond die steeds groter werd. Zijn woorden klonken als uitleg; en ook als geruststelling; zijn zussen leken op hem en dat vond ze geweldig nieuws. Zijn woordkeuze maakte het des te interessanter. "Een schoonzus te wezen, Niels?", sprak ze glimlachend en legde haar hand zachtjes op degene die over zijn been streelde. "Ik weet zelf niet eens of ik een goede kandidate voor een schoonzus ben", grijnsde ze even en drukte hem een kus op zijn wang. "Natuurlijk wil ik met je mee gaan, Liefje; ik zou gek zijn moest ik dit afslaan", glimlachte ze liefjes en kuste hem even zachtjes op zijn lippen. "Tijdens Spring Break is natuurlijk wel het handigste voor mij, anders stapelt het schoolwerk zich op", fluisterde ze zachtjes omdat haar hoofd toch dicht genoeg tegen het zijne was; waarna ze niet echt wachtte op een antwoord en haar hand van de zijne afhaalde; deze tegen zijn schouder zette, en hem zachtjes op het zand neerduwde; terwijl ze zelf even boven hem ging hangen. "En bovendien; Niels; over dat 'schoonzus'.." Grijnsde ze even speels en keek hem glimlachend aan. "Zou je mij wel wíllen als je vrouw?", glimlachte ze liefjes en keek hem toch wat afwachtend aan. Oké, oké, dat hij nee zou zeggen, dat zou haar niet echt storen aangezien dat normaal zou zijn omdat ze nog maar 2 dagen elkaar kenden; maar wie weet; een 'ja' voelde altijd goed..? En de speelse manier waarop ze het vroeg; kon hij even goed als een grap opvatten.

Niels grijnsde even en beet kort op zijn onderlip. Damn, nu had hij toegegeven nog maar eens dat hij haar echt wel wou houden en nooit meer kwijt wilde. Oke, tijdens Spring Break, dat was goed voor hem. Zachtjes werd hij neergeduwd in het zand terwijl hij zijn hand naar haar rug toe liet glijden en even glimlachte. Toen ze hem vroeg of hij haar zou willen als zijn vrouw glimlachte hij. Zachtjes streek hij wat haar achter haar oor en duwde zichzelf recht om vervolgens haar zachtjes ze laten neerkomen op het zand. 'Lieverd, als ik echt honderd percent eerlijk moet zijn tegen je. Ik zou niets liever willen, misschien ben ik naiëf, of roekeloos. Maar als ik jou laat gaan zou dat de domste zet uit mijn leven zijn.' Zei hij met een gemeende glimlach en drukte zijn lippen zachtjes op de hare en liet zijn voorhoofd even zachtjes op het hare rusten terwijl hij even langs haar nek streek om daar vervolgens een kus in te drukken. 'Weetje, je bent het eerste meisje dat dat aan me vraagt om eerlijk te zijn, en jij bent ook de eerste die mijn familie gaat zien.' Grijnsde hij naar haar en drukte nog een kus op haar lippen en ditmaal hield hij haar lippen iets langer vast en opende voorzichtig zijn mond en liet zijn tong zacht tussen haar lippen door gaan en streek even over haar tong en plaatste zijn bovenlichaam uiteindelijk op dat van haar, al liet hij zijn volle gewicht er niet op vallen. Zijn hand legde hij op haar wang en uiteindelijl trok hij zich weer terug en glimlachte.

Sophia keek de jongen afwachtend aan en was een tikkeltje teleurgesteld omdat ze vermoedde dat Niels; door haar om te duwen; haar mond zou snoeren en over iets anders zou beginnen. En dat verwachtte ze niet meteen van hem. Maar ze dacht te snel. Ze voelde hoe ze zachtjes op het zand werd geduwd en ze kon genieten van het zicht om de jongen boven haar te hebben. Het warme zand deed goed aan haar rug en zorgde ervoor dat het leek alsof niets een zacht dekentje onder haar had gelegd. Niels begon weer te spreken; verrassend.. of toch niet, en ze hield haar adem diep in en wachtte gespannen op zijn antwoord. Ze voelde een felle gloed van liefde door haar heen trekken en wilde niets liever dan de jongen zich meteen tegen zich aan te trekken en hem haar liefde te laten zien. Maar zijn volgende woorden, of het feit dat hij nog iets wilde zeggen, hield haar, opgevoed als ze was, tegen. Een mens moest je altijd laten uitspreken. Ze glimlachte; kreeg een gelukkige blik in haar ogen en liet wat lucht uit haar longen ontsnappen. Niet voor lang: zijn lippen snoerden haar mond; net als hij net had gedaan; maar dit keer langer. Intenser, liefdevoller; en ze kuste hem op dezelfde manier terug; ze voelde zijn tong bij haar naar binnen komen en opende haar mond wat; streelde zijn tong enkele keren met de hare en sloeg haar armen om hem heen toen ze zijn gewicht op haar lichaam voelde. De warmte werd weggewuifd door het verlangende gevoel dat ze nu kreeg; terwijl ze hem enkele keren dichter tegen zich aantrok. Ze wilde nog doorgaan toen hij stopte; kuste hem nog enkele keren lichtjes op zijn lippen en begon hem zachtjes kusjes in de nek te drukken, terwijl ze over zijn ruggengraat streelde; rakelings met haar vingertoppen; en ze verder niet veel meer zei dan een, misschien simpele; maar veel betekenende "ik hou van je".

Niels keek haar met een warme blik aan en voelde de kusjes in zijn nek en ditmaal had hij niet meer de kracht om het zo te laten. De jongen begon kusjes te drukken op haar schouder en ging zo verder naar haar nek en hij legde zijn hand op haar heup. Toen hij uiteindelijk haar nek had gedaan ging hij iets verder tot aan haar oor. Zachtjes zette hij zijn lippen aan haar oor. 'Te amo, mi amor.' Fluisterde hij zachtjes en glimlachte eventjes. Zachtjes legde hij zich uiteindelijk naast haar op zijn zij en liet zijn hand zachtjes over haar buik strijken. Toch besloot hij na een tijd toch weer over haar te gaan liggen alleen ditmaal deed hij het anders. Zachtjes begon hij kusjes te geven op haar buik en zo verder te gaan naar boven om zo uiteindelijk haar een kus op haar lippen te drukken. 'Because you live and breath, because you made me believe in myself when nobody else could help. Because you live, girl. My world has twice as many stars in the sky.' Zong hij heel zachtjes toen hij haar lippen net had losgelaten. 'Because you live ther's a reason why I carry on when I lose the fight. I wan't to give what you given me always.' Eindigde hij en drukte nog een zachte kus op haar wang en keek even naar de lucht en sloot zijn ogen kort. Ja, omdat zij leefde had zijn wereld nu alles om te overleven, door haar leefde hij. Door haar zat hij eindelijk op het goede pad, en door haar zou hij de beste relatie hebben die hij ooit inz ijn leven had gehad. Dat was gewoon de pure waarheid en niets minder. Hij was blij dat hij haar had gevonden, uiteindelijk. Zijn ware, na al die tijd.

De honderden kusjes die ze voelde op haar nek, deden haar kippenvel krijgen; waardoor ze enkel maar wilde dat ze de jongen op méér plaatsen voelde. Ze voelde zijn lippen aan haar oor en glimlachte door zijn woorden én hetgene wat hij zei. "¡Muy bien, usted está aprendiendo ya que lo hicieron el español e incluso no tenido que enseñarle!", lachte ze zachtjes en besefte even dat hij er waarschijnlijk gene ene reet van verstond. "Very well, you are already learning Spanish and I even didn't had to teach you.", verduidelijkte ze zichzelf aarzelend glimlachend en voelde hoe de jongen zacht over haar buik streelde; een geweldig gevoel. Alweer. Haar buik was waay tooo sensitive als ze bij Niels was. En de jongen leek dit te weten; want hij begon haar nog meer op te winden door de kusjes die hij haar begon te geven. "Jezus, Niels", vloekte ze even en balde haar handen tot vuisten. "Dit heb ik nog nooit gevoeld", sprak ze, terwijl ze op haar lip beet en de jongen; toen hij was begonnen te zingen; en ze zong mee; glimlachend, terwijl ze zachtjes met haar vingertoppen zijn nek streelde. Ze zong; omdat ze gelukkig was. Bij iemand; en ze was er zich vanbewust dat ze zong; ze deed het met een réden.. Dat was een gigantische stap voorwaarts voor haar; en het leek wel of haar stem de rust enorm goed had gebruikt. Ze voelde een zachte kus op haar wang en trok hem tegen zich aan toen hij naar de lucht keek, zodat zijn lichaam het hare weer optimaal kon raken. "Je maakt me gek", jammerde ze terwijl ze op haar lip beet en hem een kus gaf; niet van plan zijn lippen meteen los te laten.

Haar vingertoppen streken over zijn nek, en dit maakte de jongen gek. Gek op een manier waarop hij alleen gek mocht zijn bij haar. Toen ze mee begon te zingen verscheen er een glimlach op zijn gezicht, ze kende het liedje waarschijnlijk. Wat natuurlijk niet raar was vond hij zelf. 'I learned Spanish because I went to Spain last year for a period of six months so, it's kinda normal isn't it?' Zei hij droogjes tegen haar. Niels grijnsde even om de woorden die ze had gesproken. Hij maakte haar gek, zij maakte hem gek. Hm, perfect match. Het begon hem steeds duidelijker te worden, dit was geen gewone kalverliefde die hij voelde voor haar. Dit was meer, veel meer. Uiteindelijk zakte hij wat door dat ze hem naar beneden trok. Nog net voor hun lippen elkaar raakte fluisterde hij zachtjes: 'Alsof je het erg vind.' In zijn stem had een lichtelijk plagend toontje geklonken. Maar die plagende toon ging helemaal verloren in haar kus. Zijn beide handen wist hij onder haar rug te krijgen en duwde haar heel zachtjes naar omhoog waardoor hij net dat ietsje meer kon geven aan die kus. Zachtjes speelde zijn vingers met de iets kortere haren in haar nek, de jongen sloot zijn ogen en voelde een rilling door zijn lichaam trekken, daardoor overspoelde een lichte koude hem maar hij werd meteen weer verwarmd door haar lichaam dat tegen het zijne was gedrukt. Niels kreeg geen genoeg meer van haar, en hij wist niet of dat nu wel eenmaal zo goed zou zijn voor hemzelf. Zonder onderliggende redene, maar hij zou altijd van haar blijven genieten, en hij zou zorgen dat zij dat ook van hem kon blijven doen.

Oh, klein foutje.. Hij was al in Spanje geweest. Voor een lànge tijd.. Ze haalde haar schouders op en glimlachte liefjes. "Hoe kon ik dat nou weten?", grinnikte ze droogjes en stak haar tong even naar hem uit. "Kinda Normal", reageerde ze toch normaler op zijn woorden terwijl ze genoot van het zicht op haar jongen. Het gevoel dat ze had was moeilijk te beschrijven. Ze voelde zich op een of andere manier zo overweldigd door zijn kracht en schoonheid - dat waar mannen zéker over moesten beschikken volgens haar - dat ze haar adem inhield bijna elke keer dat hij bewoog. Als ze zou sterven door hem, wat ze zich niet kon inbeelden moest dat gebeuren, dan zouden er twee mogelijke redenen kunnen zijn: 1. Hij was weg en ze kon niet leven zonder haar; 2. ze stierf door ademnood en een hart dat veel te snel was beginnen kloppen. Tegenstrijdig, want als je je adem inhield ging je hart trager kloppen, tot het stopte. Hieraan denkende; werd ze even serieuzer, maar Niels hielp haar om weer de fun te kunnen zien. Alsof je dat erg vindt, klonk het, waardoor ze even grijnsde en voelde hoe het gewicht van de jongen deels op haar terecht kwam. Het was zalig. Fantastisch.
Zijn handen werkten zich op één of andere manier onder haar rug zodra ze elkaar kusten, en ze voelde hoe ze steeds méér begon te verlangen naar hem, naar zijn aanrakingen. Opwinding, misschien het juiste woord. De strelingen in haar nek, die zachtjes kietelden, maakten het nog erger dan het al was en heel even; misschien gedurende tien seconden, werd er een knop in haar hoofd omgedraaid, en begon ze de jongen nu vol overgave sneller te kussen, drukte zich steviger tegen hem aan en liet haar handen genietend over zijn lichaam glijden. Haar hart sloeg sneller dan normaal en voor een moment gleden haar gedachten naar een handeling die ze in het openbaar liever vermeed; waardoor de knop in haar verstand weer werd omgedraaid en ze rustig wat afstand van de jongen nam door haar hoofd enkele centimeters van hem af te houden. Wat was dit?

[nét vóór elf uur :3]

De kus ging iets sneller dan hij zelf had verwacht, de warme handen van Sophia gleden over zijn lichaam, hij wou nu graag ergens gewoon gaan gillen van blijdschap of om alle gevoelens even uit zijn lichaam te brullen. De kus werd abrupt afgebroken door haar, ergens vond hij het gewoon rot dat ze niet echt op haar gemak was op dat gebied, maar hij begreep het wel. Toch bleef hij een jongen en liet zijn hoofd even hangen waardoor zijn haren haar lichaam even raakte. Zachtjes liet hij haar weer neerkomen in het zand en legde zijn armen langs haar lichaam. Misschien was het nu het moment voor hem om maar weer van haar af te gaan, maar hij kon het niet. Hij had beloofd om haar te helpen. Niels keek haar weer aan en bracht zijn hand naar haar wang en streek daar even zachtjes over. 'Wat is er?' Vroeg hij zach aan haar en zette even een kleine glimlach aan. Ergens zat hij er wel mee dat ze de kus gewoon zo ineens had afgebroken, en hij wou ook wel weten waarom. Maar ja, gewoon een beetje geduld hebben was wat hij moest doen bij haar. Maar hij moest ook geduld hebben met zichzelf, veel geduld. Uiteindelijk schudde hij zachtjes zijn hoofd als teken dat ze niet moest antwoorden en legde zijn hoofd op haar buik en daardoor zakte hij dus ook wat met zijn lichaam naar beneden. Kort hoorde hij wat rare geluiden in haar buik en grijnsde even. 'Oftewel broeit hier een alien in of jij hebt honger? So tell me what is it?' Sprak hij op de droogte toon ever tegen haar en tilde zijn hoofd weer op en keek haar met een speelse glimlach aan.

Natuurlijk vond hij het niet zo prettig dat ze de kus af had gebroken, welke jongen zou het wél prettig vinden? Dan kon diegene net zo goed homoseksueel zijn. Ze voelde hoe hij zijn hoofd liet hangen; beet op haar lip en sloot haar ogen kort terwijl ze haar hoofd op de grond liet zakken. Een streling over haar wang maakte haar weer attent op het feit dat hij er nog steeds was en ze voelde hoe het zand haar rug weer raakte en ze weer op de grond terecht kwam. Zijn vraag klonk niet bepaald als een leuke melodie in haar oren, eerder als kattengejank, gewoon omdat ze er niet zo vlotjes antwoord op kon geven én omdat ze dacht dat hij haar antwoord belachelijk zou vinden. Ze zag hoe hij zijn hoofd schudde en zuchtte onbewust: ze hoefde zich niet meteen te verklaren. Niet veel later voelde ze zijn hoofd op haar buik en legde ze haar handen kort in zijn haren. Ze lachte kort om zijn opmerking; maar zijn vraag op het einde kon twee dingen betekenen, naar twee dingen verwijzen. "Ik heb misschien honger", mompelde ze zachtjes; maar slikte toen. "Niels, ik hoop dat je doorhebt dat het niet aan jou ligt", verzekerde ze hem voor de zékerheid en beet aarzelend op haar lip. Ze beet veel op haar lip en ze zou er niet van schrikken moest ze één van de uren of dagen open gaan liggen. "I already don't feel quite confortable with this, and even if you reduce that feeling; I really can't handle it in public", fluisterde ze zachtjes tegen hem. "Hoe graag ik het ook wil", gaf ze toe. Een hele toegeving; hij wond haar enorm op en ze had daarnet bijna rechtstreeks aan mét hem slapen gedacht; wat haar even had doen realiseren wàt ze precies wilde, en daar.. ja.. zat ze nu mee in haar 'maag'.

Zachtjes knikte hij en luisterde naar haar woorden. Kort drukte hij een kus op haar voorhoofd. 'I understand it, I really do. And if you're not confortable with it, than just say it to me. Then I will act normal now, because I don't wan't you to be sad or something else.' Zei hij tegen haar en glimlachte eventjes. Zachtjes rolde hij weer van haar af maar liet zijn ene arm wel om haar heen liggen. 'En geen stress, in het openbaar doe ik niet meer dan alleen kussen hoor.' Grijnsde hij even naar haar en legde zijn hoofd neer op zijn arm die hij in het zand had geplaatst. 'Misschien moet ik je maar minder gaan zoenen?' Sprak hij op een licht plagend toontje hoewel hij het ook best serieus bedoelde. Ze wou dus wel, maar gewoon niet hier dat kon hij eigenlijk heel goed begrijpen van haar. Niels trok haar tegen zich aan en glimlachte even, zachtjes drukte hij een kus op haar wang en ademde even in. Kort keek hij naar haar gezicht, om eerlijk te zijn zag hij haar veel liever lachen, dan was ze veel mooier. 'But love, I only wan't to say one more thing. Lach alsjeblieft weer, ik zie je veel liever lachen want anders ga ik wel denken dat ik iets misdaan heb.' Glimlachte hij vrolijk naar haar. Zijn arm gleed van haar af en hij nam haar hand vast. Niels had begrip voor haar, en dat wist ze maar al te goed. Daarom moest ze zich ook niet altijd gaan verklaren als ze zich terug trok. Voor hem was dat helemaal niet nodig, zolang ze zich maa op haar gemak voelde vond hij het goed genoeg.
[Was even eten]

Sophia keek de jongen afwachtend aan en knikte even toen hij zei dat hij zou stoppen; al wilde ze ergens wel dat hij voort deed; maar dat was dan het deel van haar lichaam en geest dat al haar principes opzij zette en haar verlangens liet voorgaan. In het openbaar deed hij blijkbaar ook niet meteen meer dan kussen; en dat stelde haar min of meer gerust. Het moment werd alleszins uitgesteld. De jongen was van haar af gaan liggen en ze draaide zich op haar zij om hem aan te kijken, maar toen hij zei dat hij haar minder moest gaan zoenen, schudde ze resoluut haar hoofd. "No, please kiss me; it has nothing to do with thàt", sputterde ze tegen en ging dichter bij hem liggen toen hij haar tegen zich aantrok. En zijn volgende woorden deden haar willekeurig en onwillekeurig haar mondhoeken omhoog krullen. "En dat zou erg zijn, want je hebt helemaal niéts misdaan", fluisterde ze zachtjes en grijnsde daarna overdreven. "Beter?'", vroeg ze ondertussen en liet al haar tanden zien in zo'n overdreven grijns dat haar mondhoeken pijn begonnen te doen. "Wel pijnlijk", mompelde ze eens ze het had opgegeven en de jongen een kus op zijn mond gaf, terwijl ze zachtjes in zijn hand kneep. "Ik voel me net een maagd", stootte ze plots uit en grinnikte om haar eigen woorden, al waren ze bést serieus bedoeld. "Ik blijf het maar uitstellen..", legde ze aarzelend uit en glimlachte even. "Al wil ik wel..", mompelde ze daarna haast onhoorbaar en hoopt ergens dat hij het gehoord zou hebben, maar achtte die kans vrij miniem.

Toen ze tegen sputterde trokken zijn mondhoeken omhoog. 'Shhht, I was joking off course i'm gonna kiss you.' Niels lachte even en hij knikte dan op de woorden die ze sprak, de overdreven grijns was eigenlijk tja echt wel overdreven. 'Veel beter, maar een gewone lach apprecieer ik ook wel hoor.' Glimlachte hij vrolijk naar haar. De kus op zijn lippen deed hem eigenlijk goed, en hij beantwoorde deze dan ook zachtjes. Opeens hoorde hij het woord maagd en hij kon nog net een lachstuip onderdrukken. Want hij wist wel dat hij daar niet om mocht lachen, gewoon omdat hij ergens wel wist dat ze het echt meende. Niels keek even recht in haar ogen en luisterde naar de rest van de woorden die ze sprak, toen hij dacht dat ze was uitgesproken hoorde hij haar nog wat mompelen maar hij kon het niet goed verstaan. 'Het moment komt wel hoor, alleen zullen we er beiden wat geduld mee moeten hebben. Maar het komt wel. Trouwens als je een maagd zou zijn, dan ben je dus echt wel de stoerste maagd ever.' Glimlachte hij. Dit was moeilijker voor haar, maar ook voor hem dan hij echter verwacht had. Om al zijn woorden die hij zonet had gesproken drukte hij een kus op haar lippen en hield deze een tijdje vast. Hij streek zacht met zijn duim over haar hand en uiteindelijk liet hij haar weer los. 'Maar had je nu honger of groeit er echt een alien? Sorry, I'm dying to know hun.' Grijnsde hij naar haar toe en luisterde dan heel even naar de wind die door het zand heen ging en zachtjes met haar haren speelde waardoor hij haar eigenlijk stiekem nog leuker vond. Al leek hem dat niet meer mogelijk want hij vond haar al zo leuk.

Hij stelde haar gerust en ze grijnsde hierdoor even. Ja, hij zou haar sowieso nog wel kussen; omdat zij het graag had en omdat hij het graag wilde. Zo werkte het nu eenmaal. Ze glimlachte vrolijk naar de jongen toen hij zei dat hij een gewone lag ook wel apprecieerde, en liet hem een lieflijk lachje zien nadat ze hem een zachte kus op de lippen had gedrukt. Ze hadden inderdaad geduld nodig. Allebei. Zij geduld met zichzelf; hij geduld met haar.. het was een hele portie geduld.. Ze lachte om zijn reactie dat ze de stoerste maagd ever zou zijn, en legde haar hand even op zijn schouder. "Een maagd die al zwanger is geweest? Unless if I am the holy virgin Maria, that wouldn't be possible", grijnsde ze en wilde hem net een kus geven toen hij dat deed; en genoot van de ettelijke waarop ze elkaar raakten. Hij hiel haar lippen zacht vast en ze voelde hoe hij met zijn duim over haar hand streelde. "Die alien die komt ooit nog wel", glimlachte ze even en gaf hem weer een klein kusje. "Maar ja; ik heb denk ik wel een ietsiepietsie honger", gaf ze toe en legde haar hand op zijn buik. "Hm, momentje", fluisterde ze even en duwde de jongen op zijn rug, waarna ze over hem ging hangen, even glimlachte en zijn lippen enkele seconden kuste, waarna ze naar beneden kroop en haar oor op zijn buik legde, tot ze wat hoorde. "Oh, wat toevallig", grijnsde ze en keek op. "Er groeit een Alien in je buik"

De heilige maagd maria was ze in zijn ogen niet maar toch. Ergens kon hij het niet hebben dat iemand anders haar zwanger had gemaakt en haar gewoon had laten zitten. Een korte blik in zijn ogen en je zou er woede en jaloezie in kunnen bespeuren, maar die twee verdoezelde hij al gauw genoeg. Die alien komt ooit nog wel? Bedoelde ze nu dat ze kinderen wou? Een kleine kus raakte zijn lippen maar hij was lichtelijk verward door haar woorden. Ze had dus honger. Niels grijnsde eventjes en fronste toen ze hem op zijn rug duwde en over hem heen ging hangen, ditmaal beantwoorde hij de kus wel die hij kreeg van haar. 'Nee, ik heb gewoon honger, en wie weet misschien wel. Al denk ik eerder dat dat mij niet gebeuren kan. Wetten van de natuur weetje wel.' Grijnsde hij even en kwam vervolgens recht waarna hij kort zijn armen om haar heen legde en haar een zachte kus op haar wang drukte. Even legde hij zijn hoofd tegen het hare, zij was al zwanger geweest, hij had iemand zwanger gemaakt, hij voelde zich jaloers om het feit dat een andere jongen haar nuja zwanger had gemaakt, of gewoon al haar had aangeraakt. Niels wist niet echt of dit gezonde jaloezie was of niet. Had hij eigenlijk het recht wel om jaloers te zijn op iets wat in het verleden was gebeurt? Hij trok haar iets dichter tegen zich aan en plaatste een hele zachte kus op haar lippen die slechts als een streling aanvoelde. 'Zullen we dan iets gaan halen om te eten?' Vroeg hij met een glimlachje aan haar.

Haar donkere ogen volgden zijn blik even, waarin ze even wat gemengde, negatieve gevoelens zag. Maar ze leek het zich te verbeelden, want toen ze weer naar hem keek, leek het allemaal verdwenen te zijn. Ze trok er zich dus niet veel van aan, want ze vermoedde dat ze het zich verbeeld had. Haar eerste kus had hij verward geleken en niet beantwoord; wat ze niet meteen begreep, maar toen hij uiteindelijk haar tweede kus wél beantwoordde, voelde ze zich wat beter. "Oh, de wetten van de natuur.. juist ja..", grijnsde ze even en haalde kort haar schouders op. Het leek alsof de jongen plots in gedachten verzonken was, en ze vroeg zich af waar hij aan dacht. Twijfelde hij ergens aan? Was hij slechter gezind geworden omdat hij misschien zijn verlangens niet voltrokken kreeg? Daar had hij het recht natuurlijk wel toe; hij mocht daar slechtgezind over zijn, zolang hij maar niet weg bij haar zou willen, want moest hij dat doen om die reden, was ze bereid om alles te geven, zelfs haar lichaam. Toen hij had gezegd dat hij honger was, was haar maag onbewust ook gaan protesteren, en knikte ze even toen ze wakker werd gemaakt door zijn voorstel. "Ja is goed", mompelde ze, glimlachte even aarzelend en stond rustig op, terwijl ze het zand van zich afveegde en even om haar heen keek. Net op tijd dat ze opstond, naar haar mening, een man en een vrouw kwamen het strand op gewandeld en begroetten hen even, terwijl ze glimlachend knikte en niet kon voorkomen dat op één of andere manier het schaamrood op haar wangen verscheen.

Niels grijnsde even en keek har aan. Toen ze opstond volgde hij haar voorbeeld. Een koppel kwam voorbij en begroette hen waardoor hij even zijn hand op stak om vervolgens weer naar Sooph te kijken en een zachte rode kleur op haar wangen verscheen. De jongen zette zich dichter tegen haar aan en drukte haar een hele zachte kus op haar lippen. 'Je bent schattig als je bloost.' Prevelde hij zacht tegen haar lippen aan, vervolgens nam hij haar hand vast en grijnsde eventjes naar haar. Niels wandelde uiteindelijk naar hun kleren en raapte die van hen beide op niet echt wetend of ze de hare aan ging doen maar ja voorzorgsmaatregelen waren natuurlijk nooit fout geplaatst. Hij trok zijn broek over zijn boxershort aan maar liet zijn shirt maar voor wat het was. Nog even streek hij zachtjes met zijn vinger over haar naakte huid en glimlachte vrolijk naar haar. Uiteindelijk staarde hij naar de zon en voelde de warme stralen op zijn gezicht vallen. Een zachte schaduw viel over een zijde van zijn gezicht terwijl da andere gewoon leek te glanzen, iets wat hem meteen een soort van andere uitstraling gaf. Zijn shirt sloeg hij uiteindelijk over zijn schouder heen zodat hij die niet de hele tijd moest gaan dragen want daar had hij nu maar weinig zin in om eerlijk te zijn. Kalm wachte hij af tot ze zich had aangekleed om vervolgens met haar te vertrekken naar een eetding hier op het strand. Hem maakte het niet uit wat hij binnenkreeg zolang hij maar eten had, en gewoon met haar kon eten. Ze hadden gezwommen, gepraat, en vooral hadden ze merendeels van de periode die ze hier waren gewoon al kussend voortgebracht en stiekem vond hij dat wel leuk. Even schoten er beelden door zijn hoofd, een random gozer was met haar in bed beland en zij was zwanger geraakt. Lichtelijk geshoqueerd opende hij zijn ogen. Dit was geen gewone jaloezie meer in zijn ogen, dit was gewoon pure haat die hij voelde voor die gast, met een lichte touch van jaloezie.

Ze keek even de mensen die voorbij waren gekomen, na en voelde hoe hij dicht tegen haar aan kwam staan, wat haar blik naar zijn gezicht liet verschuiven. Ze voelde een kus op haar lippen en bloosde nog harder door zijn opmerking. "Niels", zuchtte ze hoofdschuddend zonder veel betekenis en drukte haar lippen nog snel op de zijne voor hij naar hun kleren liep. Ze zou haar kleedje niet aandoen, het was hier een strand en in haar ondergoed kon ze nu wél lopen. Het zou door kunnen gaan als een bikini en daar maakte ze zich niet druk om. Ze nam haar kleedje gewoon van hem over en hield het in haar arm, waarna ze hem eens hij aangekleed was, zacht een kus op zijn lippen drukte. "Ik ga wel zo", zei ze, terwijl ze had genoten van zijn streling over haar naakte huis. De jongen sloot even zijn ogen, genietend, dacht ze, waarna ze zijn hand vastnam en rustig met hem begon te wandelen, tot hij zijn ogen opende, en ze hem aankeek; zijn blik was donkerder geworden. Haar ogen stonden bezorgd toen ze hem even in zijn ogen keek en ze stopte. "Niels, wat gaat er in je om? Eerlijk? Niet meteen iets goeds.. Doe ik iets verkeerds?" Ze beet op haar lip en keek hem twijfelend aan terwijl ze zijn andere hand nam en voor hem ging staan. "Ik zou het perfect begrijpen als je gefrustreerd bent door sommige dingen, maar ik heb graag dat je zo'n dingen aan me vertelt.. Ik luister altijd, hoor.", verzekerde ze hem twijfelend en sloeg haar ogen toen kort neer.

Toen ze zei dat ze zo ging verscheen er even een grijns op zijn gezicht en luisterde dan naar wat ze zei. Hij schudde zijn hoofd toen ze veronderstelde dat het haar schuld was. Toen ze zijn hand nam en verder sprak keek hij naar de grond. Wat zou ze ervan vinden als hij zei dat hij jaloers was op die ene jongen dat haar zwanger had gemaakt? Dat hij kwaad was op hem omdat hij haar had laten zitten? Kort beet hij op zijn onderlip en keek weer op. 'Het ligt niet aan jou, geloof me. Maar daarnet toen we over je abortus bezig waren, is er een knop in me omgedraait. Ik ben vreselijk jaloers op die jongen om eerlijk te zijn, maar het liefst sla ik hem naar de vergetelheid om wat hij jou aangedaan heeft. Liefje, ik ben gewoon kwaad om iets wat in jou verleden is gebeurt, en ik had nooit verwacht dat ik jaloers zou zijn op ook maar iemand. Maar dit, het is zo raar.' Biechte hij eerlijk tegen haar op en staarde vervolgens naar de grond. Zo, ze wist het, ze hoefde zich geen zorgen te maken om hem, dat was helemaal niet nodig vond hij. Kort beet hij op zijn onderlip, wachtend op haar reactie. Zou ze het begrijpen, of gewoon vreselijk raar vinden? Aarzelend streek hij over haar hand en besloot weer op te kijken en dit even te ondergaan als een man. Hoewel hij zich naast haar toch een klein jongetje voelde, wat compleet absurd was want hij was groter en ouder als haar. Niels kon soms nogal ingewikkeld zijn met zijn geest, dat wist de jongen al van zijn eigen. Zo heel soms had hij ook wel eens een moment dat hij gewoon tegen zijn eigen begon te praten. Psychiater spelen voor jezelf was well grappig als je er gewoon naar kon kijken.

Het leek vreselijk moeilijk voor hem om het te vertellen, maar ze was al blij dat ze zelf niets verkeerds deed. Maar toch.. Waar maakte hij zich in zijn gedachten zo druk om? Ze keek de jongen weer aan toen hij begon te spreken. Een knop in hem omgedraaid toen ze over de abortus spraken? Ze zuchtte zachtjes en beet kort op haar lip toen hij zei dat hij jaloers was op de jongen. Jaloers?! Hij had alles, hij was perfect. Dus hij voelde jaloezie omdat.. Ze dacht even verder na. Omdat hij nog geen seks met haar had gehad? Ze begreep het ergens wel; maar het deed haar best pijn dat hij dat zei, omdat ze hem alleen maar gelukkig wilde zien. En ze maakte hem ongelukkig. "Het is niet raar. En het komt wél door mij", redeneerde ze met een triest gezicht. Triest omdat hij niet gelukkig was door haar. "Ik wil niet dat je ongelukkig bent, Niels. Ik hou van je, maar het probleem is dat ik het gewoon moeilijk heb om mezelf helemaal te geven. Bindingsangst. Misschien. En als je daar ongelukkig van wordt," meende ze, "dan is het misschien beter dat je gelukkig wordt met iemand anders; want ik kan het niet aanzien om je jaloers te zien. Want jaloers is een teken van dat je iemand anders benijd en je dingen wilt zie iemand anders heeft of heeft gehad. Dan ben je niet gelukkig", concludeerde ze. "Het enige wat ik wil is dat jij gelukkig bent, en als dat niet voltrokken kan worden met mij bij je, dan vind ik het beter dat je gelukkig bent bij iemand anders, dan dat je ongelukkig bent bij mij", sprak ze zachtjes, met lichte pijn in haar stem. Dan wist hij meteen hoe zij erover dacht : zijn geluk boven alles.

Niels luisterde naar haar en haar woorden hadden wel nut maar ze kwamen hard aan. Hij was wel gelukkig met haar, dood gelukkig. Kort beet hij op zijn onderlip en liet haar hand los en plaatste vervogens zijn hand op haar wang. 'Je begrijpt het niet. Ik ben niet jaloers op het feit dat je met hem geslapen hebt, van mijn leven niet. Ik ben jaloers dat jij zijn kind droeg. Ik ben niet vaak jaloers maar je droeg het kind van hem, en stiekem had ik gewild dat jij dat ene meisje was dat mijn kind had gedragen.' Hij keek haar aan en iet zijn hand zakken tot op haar heup. 'Zeg nooit meer dat ik niet gelukkig ben bij je. Want ik ben nu de gelukkigste jongen op aarde, jij maakt me een gelukkig man, en dat heeft nog bijna niemand ooit bij mij gedaan. Ik ben gelukkig echt waar. Maar ik ben gewoon een stommerd soms.' Voorzichtig legde hij zijn andere arm ook om haar heen en trok haar tegen zich aan. Zacht bewoog hij met zijn hand over haar rug, hij hoopte zo hard dat ze het hem nu vergaf omdat hij er over was begonnen. 'Trouwens, het maakt me niets uit dat je bang bent om je helemaal te geven, dat snap ik goed genoeg hoor. Zolang ik jou maar alles kan geven wat je hartje begeert is het voor mij genoeg hoor.' Zei hij met een glimlach tegen haar en drukte haar een zachte kus op haar wang. 'Plus je moet mijn geluk niet boven dat van jouw zetten, dat wil ik niet.' Zei hij nog even voor de duidelijk. Nee, ze mocht zijn geluk niet boven het hare zetten, dat was niet nodig want dat was naar het schijnt slecht in een relatie. Hij wou haar niet kwijt door iets wat met geluk te maken had, dat zou hij niet aankunnen letterlijk.

Toen hij haar ene hand losliet, wist ze niet meteen wat ze moest verwachten. Wat hij zou doen. Ze voelde zijn hand op haar wang en slikte toen hij begon te spreken. Blijkbaar bedoelde hij niet wat ze dacht dat hij bedoelde. Het zat dieper. Haar hart leek even stil te staan terwijl hij de woorden sprak. Hij was niet jaloers omdat die jongen wél met haar geslapen had, maar omdat ze niet zíjn kind had gedragen. Haar mond viel onbewust open terwijl ze luisterde naar zijn woorden, en ze hapte even naar adem toen hij even een pauze nam door zijn hand te laten zakken naar haar heup. Hij verraste haar elke keer weer, en dit keer voelde ze zich enorm stom omdat ze had kunnen denken dat het hem om de seks ging. En hij was wel gelukkig, de gelukkigste jongen op aarde, noemde hij zichzelf, en dat zorgde voor een schittering in haar ogen die bevestigde dat ze zelf ook gelukkig werd hierdoor. Ze voelde hoe ze tegen hem werd aangetrokken en ze legde haar hoofd op zijn borst. "Ik doe het toch, onbewust. Jouw geluk is veel meer waard dan het mijne. Ik hou gewoon van je.", glimlachte ze, maar besloot even terug naar dat eerste te gaan. "Niels..", fluisterde ze na een stilte. "Je moet niet jaloers zijn op die jongen", sprak ze zachtjes en keek hem even aan, waardoor ze naar boven moest kijken. Ze legde haar armen om hem heen en besloot verder te gaan. "Het enige kind dat ik ooit nog wil dragen, is dat van jou", fluisterde ze rustig en glimlachte even, terwijl ze haar hand over zijn rug liet gaan en eigenlijk wachtte op een reactie van de jongen.

Toen hij haar mond zag openvallen voelde hij en warme gloed over zich heen vallen. 'Nee, prinses. Ons geluk is belangrijker voor beide.' Glimlachte hij. Toen hij haar volgende woorden hoorde kleurde zijn gezicht helemaal rood. 'Je weet niet hoe gelukkig die woorden mij maken Sophia. Je zou een prachtige moeder zijn, dat weet ik zeker.' Kort sloot hij zijn ogen en beet hij op zijn onderlip. Ergens kon hij nu wel gaan huilen, van geluk welliswaar maar dat zou hij niet gaan doen want dat was niet echt heel netjes. 'Je bent echt te mooi om waar te zijn, geloof dat nu maar. Voor geen goud in de wereld zou ik jou nog willen verliezen.' Zachtjes drukte hij een kus op haar lippen en hield die voor enkele ellelange seconden vast. 'En aan die jaloezie kan ik niet veel veranderen jammergenoeg.' Dit voelde goed aan, zij in zijn armen, tegen hem aan. Een perfect plaatje. Uiteindelijk liet hij haar nu wel wat losser en keek haar recht in de ogen aan. Om het plaatje helemaal compleet te maken zou er eigenlijk een zonsondergang moeten zijn, dat was gewoon de perfecte beschrijving van dit moment. Zachtjes legde hij zijn hand plat op haar rug en ademde even diep in. Eigenlijk vond hij dit zo indrukwekkend, ze kende elkaar inmiddels twee dagen, en nu was hij er al zeker van dat hij voor eeuwig met haar wou samenzijn, en al mocht zijn familie haar niet accepteren dan konden ze hem gestolen worden. Dit was nu de belangrijkste persoon in zijn leven nu, niemand was er belangrijker als haar en dat zou ook nooit meer veranderen als het van hem afhing.