Valentijnsfeest!

Serena zette met een zucht haar handen in haar zij, en keek met een vermoeide blik naar de jongen die op een stoel balanceerde. "Nee Josh, ik zei nog zo: 'Niet de slingers boven de bar, maar de lampjes!' Ik wil dat er een romantische sfeer wordt gecreeërd. Haal er maar weer vanaf!" De jongen keek om, iets wat hij beter niet had moeten doen. Met een hoop lawaai viel hij op de grond, gevolgd door de slingers die vrolijk fladderend op hem neerdwaalden. Serena fronsde voor een moment, twijfelde tussen hem overheind halen of hem laten liggen en liep uiteindelijk door om iemand te helpen met het installeren van de -natuurlijk roodgekleurde- spots. Het was een chaos, allerlei mensen liepen soms gillend door elkaar heen om dingen op tijd af te krijgen. Ze blies een lok haar uit haar gezicht en hoopte dat het Sarah beter verging, aangezien het bij haar niet veel slechter kon dan het nu al was. Nadat ze een glas bronwater bij de bar had gedronken gaf ze mensen instructies om hartjesslingers op te hangen, de hele club gezelliger te maken met sfeerverlichting in de vorm van een hartjesslinger of rood, wit of rozegekleurde kussens neer te leggen in de loungebanken gelegen in een wat rustiger gedeelte van de club.
Terwijl deze mensen druk in de weer gingen om alles zo goed en mooi mogelijk aangekleed te krijgen belde Serena de DJ nog een keer, die overigens ongeveer drie kwartier te laat was. De eigenaren van de club hadden de draaitafel tevoorschijn gehaald uit een opslagplaats hier niet ver vandaan, en Serena wilde graag weten of hier alles mee in orde was, of dat de DJ liever zijn eigen tafel wilde. Ze wilde bovendien dat de harde schijf met muziek die de DJ had beloofd mee te nemen werd aangesloten op het hele apparaat. Ze beet kort op haar lip, draaide zich om en liep weg van de open dansclub om zich om te kleden. Ze verruilde haar simpele jeans en leuke topje voor een gouden jurk, een kleur die alleen zij en Sarah zullen dragen. De romeinse hakken die ze aan trok waren handig voor de verhardene vloer, maar waren wat minder practisch voor het zand bij het buiten gedeelte. Echt erg vond ze het niet, en hoewel het dure hakken waren geweest zou ze ze zonder problemen achterlaten bij de scheiding tussen het binnen en buiten gedeelte. In haar nieuwe outfit liep ze weer terug naar La Palapa, en keek ze richting het buitengedeelte waar Sarah druk in de weer was, wat handig was doordat het dak op vele pilaren stond in plaats van op een niet-doorschijnende muur.
_______________________

Ja mensen, we hebben een dresscode!
Meisjes: Rood of Roze
Jongens: Wit ^^.

Terwijl Serena binnen druk bezig was alles op orde te krijgen, had Sarah de taak op zich genomen om dit buiten te regelen. Tientallen mensen liepen rond om alles op tijd af te krijgen, de boel in rode en roze sferen brengend. Sarah liep ondertussen in simpele hotpants op haar blote voeten over het strand, overal een kritische blik op werpend. Slingers met rode lampjes en hartjes creeërden een lichtgevend web tussen de verschillende palmbomen op het strand, een aantal mannen waren bezig het hout voor een groot kampvuur bijeen te sprokkelen, en anderen sleepten de boomstammen die als bankjes zouden dienen naar de berg brandhout. Tevreden keek Sarah om zich heen, terwijl ze zich probeerde te bedenken wat ze nog misten. Ze frummelde een klein briefje uit haar broekzak, en terwijl ze daar een blik op wierp hoorde ze het riedeltje van haar telefoon gaan. In een soepel gebaar toverde ze deze uit haar broekzak, en keek naar het berichtje dat op het schermpje verschenen was: de DJ zei er over tien minuten te zijn. Geïrriteerd rolde Sarah met haar ogen, terwijl ze haar mobiel terug in haar broekzak stopte: en die gozer wás al ruim drie kwartier te laat! Ze hoopte maar voor hem dat hij het vanavond goed zou maken met zijn muziek, en dat hij het niet waagde zijn komst met nog eens tien minuten uit te stellen.
In de tussentijd controleerde Sarah of de rest volgens plan verliep: buiten waren de ligbedden ondertussen klaar gezet, en ook het kampvuur begon al vorm te krijgen. De boomstammen die er in een kring omheen waren gezet creeërden een gezellige sfeer, en Sarah durfde te wedden dat dit vanavond een van de hotspots zou zijn. Op dit moment misten ze hier alleen nog verschillende lange takken, en een zak marshmallows: maar als het goed was zou er elk moment iemand kunnen komen die ze daar neer zou leggen.
Na nog een laatste blik op de versiering te hebben geworpen liep Sarah naar binnen, om zich daar in een gouden jurkje te hullen. Met pumps van Guess eronder was haar outfit compleet, en liep de brunette de parkeerplaats op om de DJ te verwelkomen.
Alsof iemand hem een seintje had gegeven dat hij nu zijn entree moest maken, draaide een grote jeep de parkeerplaats op, met de DJ achter het stuur. Sarah verwelkomde hem met een ietwat verbitterde glimlach -hij was immers een uur te laat- maar begeleidde hem vervolgens vriendelijk naar binnen. Hier trof ze ook Serena, welke ze met een glimlach aankeek.
"Alles ook hier klaar?" vroeg ze de blondine, terwijl Sarah haar blik over de versieringen liet gaan. Werkelijk alles zag er precies uit zoals ze hadden gepland: en ze waren nog op tijd klaar ook.
Terwijl de DJ zijn plek zocht achter de draaitafel, de uitsmijters hun plek innamen bij de ingang en de barjongen nog een laatste keer een doekje over de bar haalde, keek Sarah met een glimlach toe hoe de eerste gasten langzaam binnen druppelden..

Rose zette de radio uit van haar witte Cabrio, en stapte de auto uit. Ze klikte alle deuren op slot, en was helemaal ready to party! Ze had echt zin in een feestje, ookal kon ze eigenlijk nog bijna niemand hier. Maar het zou vast gezellig worden, en zo leerde ze vast nieuwe mensen kennen. Ze had met zichzelf afgesproken dat ze voor deze keer wel wat alcohol mocht drinken, want doordeweeks zou ze het niet doen. Ze had hoge naaldhakken aan in een zilveren kleur. Daarboven droeg ze een sexy, kort, rozegekleurd jurkje van het merk 'Chanel'. Om haar arm bungelden wat sieraden, en om haar nek hing een lange ketting. Haar blonde haar hing los over haar schouders, en haar ogen waren donker opgemaakt. Oftewel.. Ze was er klaar voor. De muziek was al vanaf de verte te horen, en hoe dichterbij ze kwam, hoe harder de muziek klonk. Nu voelde ze het al in haar buik dreunen, en dan moest je je voorstellen dat je er midden in stond. Met een vrolijke grijns op haar gezicht stapte ze het zandachtige paadje op, die naar de feestbestemming leidde. Daar stonden al twee meiden klaar, die blijkbaar het feest hadden georganiseerd. Ze was dus de eerste, als ze het goed had. Ze deed haar best haar hakken niet tussen de pilaren van het hout te laten klemmen, maar toen ze de vlakke bodem betrad hoefde ze niet veel moeite meer te doen. Rose stapte op de twee meisjes af, die hier blijkbaar allang waren. "Haai!" zei ze vriendelijk, terwijl ze glimlachte naar de twee. Ze hadden het goed georganiseerd, het zag er in iedergeval -nu al- leuk uit. In de verte was het geluid van de zee te horen, en enkele meeuwen zweefden boven haar hoofd. Dit ging vast een topavond worden!

Met een beetje onzeker gevoel liep Cloud zijn kamer uit. Het was weer een feest, dit keer Valentijnsdag. Maar wat hij er moest doen? Geen idee, een date had hij niet en hij kende weinig mensen hier op school. Het was dus weer een poging in de hoop wat mensen te leren kennen. Hopelijk zou dat dit keer beter gaan als de vorige. Tot nu toe was zijn schoolperiode nog geen succes. Terwijl hij langzaam over straat liep gingen die gevoelens langzaam weg en kwam hij steeds meer in een feeststemming. Zijn witte pak met een rode stropdas zaten hem niet al te lekker maar de dresscode was wit, en dit was het enige witte wat hij zo snel kon vinden. Normaal zou hij niet zo snel een pak dragen maar soms was dat een verplichting.
Langzaam liep hij het strand op, hier moest ergens de bestemming zijn. Het heette La Palapa, hij had geen flauw idee wat voor een soort iets het was. Een bar? Discotheek? Gelukkig had hij wel het adres en kon het dus niet moeilijk zijn om het te vinden. Hij keek snel nog een keer op een briefje waar hij het adres op had geschreven, hij was al in de juiste straat maar nu nog het nummer vinden. Cloud keek rond en vond uiteindelijk iets wat er wel uit zag als een feestgelegenheid, met grote passen liep hij er naartoe en merkte al snel dat dit de plek was waar het feest moest zijn. Maar toen hij is rondkeek waren er nog maar weinig mensen. Zo hier en daar liepen er wel wat en verder zag hij nog twee meisjes die zich blijkbaar niet aan de dresscode hielden, bewust of onbewust? Het maakte Cloud niet zoveel uit. Hij had zelf ook liever gewoon aangedaan wat hem het fijnste zat maar hij was niet het type dat graag opviel, gewoon normaal doen. Dan ben je al gek genoeg.

Steve Stifler kwam binnen. Hij had goed geluisterd, voor het eerst, naar de dress code. Hij droeg een wit shirt met daaronder een spijkerbroek. Zijn haren zijn beetje warrig nonchalant zoals gewoon maar toch iets extra aandacht. Hij liep lekker breed, en keek minachtend naar mensen die hij niet mocht. Veelal waren dit nerd mannen, emo's, homo's en de lelijke mensen. Hij had flink wat gedronken van te voren en was dus waarschijnlijk nog drukker. Hij liep naar drie meisjes. Laat ik maar beginnen met een kwartet. Terwijl hij dit dacht grijnsde hij. Het licht scheen een beetje op de meiden. Waardoor ze goed te zien waren. Het waren best mooie meiden. Twee vielen duidelijk uit de dresscode, de bitches. "Hey, kunnen jullie meiden de dresscode niet?"Zei Steve terwijl hij tussen de drie meiden, Serena, Sarah en Rose ging staan. En eigenlijk helemaal had opgelet of ze aan het praten waren met elkaar. Maar dat maakte ook niet uit want Steve was awesome genoeg om zich er tussen te mogen mengen. "Voor degene die mij niet kennen. Ik ben Stifler, Seve Stifler."Zei Steve met een grijns. Terwijl hij de dames bekeek. De eerste die hij bekeek had een gouden jurk aan en blond haar. De volgende die hij bekeek had ook een gouden jurk, familie? Vriendinnen? Lesbies? Ze had erop bruin haar tenminste dat dacht Steve. Hij kon het mishebben door het licht. Hetderde meisje hield zich wel aan de dresscode. Ze droeg namelijk een rozejurkje. Ook was het het meisje wat hij vanacher gezien had. En ja, de kont was prima in orde. Toch belangrijk om deze onderdelen van vrouwen te beoordelen! Tenslotte zijn ze wel belangrijk en deed iedere man het. Steve was wel één van de mensen die het nog wel eens wilde zeggen. Aangezien het feest nog jong was wist hij nog niet of hij bij deze dames bleef. Aangezien hij wel succes wilde. Maar aan de andere kant waren ze wel mooi. Hij hoorde voorderest de muziek, het viel hem eigenlijk nu pas op. Ze draaide iets hip hop achtigs? Of was het meer house? Ach het maakte eigenlijk niks uit voor Steve. Je kon erop dansen dus dat was prima. Steve was daarna toch niet bang voor dames en kon gewoon duidelijk praten en communiseren over de muziek. Toch een goede eigenschap vond Steve. Maar ja dat hoorde bij de beste player zoals Steve dacht. Steve deed even zijn handen in zijn zakken. Ow kut dacht Steve opeens. Hij had zijn sigaretten vergen. Nouja, een avond was wel zonder te doen. Toch?

"En wat zijn jullie namen dames."Zei Steve met een grijnsje en nogal flirterige manier van het vragen aan de drie meiden die voor hem stonden. Op zich keek hij niet echt naar één persoon. Maar zijn blik gleed langs alle drie de gezichten, en uiteraard het bijbehorende lijf, om zo een goed beeld te krijgen. Aangezien het wat donkerder was, was dit soms moeilijker te zien!

Kevan had niemand meegenomen naar het valentijns feest, niet eens de moed gehad zijn kamergenoot of zijn andere vrienden gewoon vriendschappelijk uit t enodigen. Al was dat niet het enige probleem geweest, het grooste probleem was de dresscode. Hij had niets wits dus was hij vanmiddag naar een winkel geweest, maar aangezien hij niet veel geld heeft had hij gewoon het goedkoopste witte shirt gekocht wat hij kon krijgen, deze was een maat te groot dus was erg wijd en losjes, maar dat vond Kevan juist handig. Daaronder had hij gewoon zijn oude afgesleten spijkerbroek en zijn wit met zwarte sportschoenen. Hij ging even met zijn ogen de feestomgeving langs, het zag er gezellig uit met al die lichtjes en vooral het kampvuur zag er erg verleidelijk uit. Zelf was hij niet zo van de feesten, maar hij had zich voorgenomen maar een keer gewoon te gaan om te kijken hoe de feesten er aan toe gingen hier op Monica High. Nu zocht hij naar mensen die hij kende, op het eerste gezicht kende hij niemand, er waren twee jongen, met hem erbij dus drie en drie meisjes. Zijn ogen trokken naar een meisje met een kort roze jurkje aan en opeens herkende hij haar weer, het was Rose! Hij grijnsde even en liep hun richting uit ,,Hoi." zei hij gewoon even vriendelijk, maar meer wist hij ook niet echt te zeggen. Hij was meer iemand die meestal gewoon de kat uit de boom keek voor hij actie ondernam, dus het was eigenlijk al nieuw voor hem dat hij zomaar op een groepje af te lopen. Niet dat hij niet sociaal was, maar hij werd snel nerveus als hij met meerdere mensen ergens was, al helemaal als het onbekenden waren.

Het gegrom van zijn Porsche Cayenne Turbo 2007 was te horen over de parkeerplaats van La Palapa. Hij remde toen hij een parkeerplek zat. Hij zette zijn Porsche behendig neer en stapte uit in het witte pak dat Sarah hem had aangetrokken. De dresscode was een wit pak geweest dus hield hij zich er maar aan. Maar onder het witte pak met de witte broek had hij witte schoenen aan het het overhemd wat daaronder zat was roze. Hij had deze nog snel gezocht in de rekken waar ze hem doorheen had getrokken. Het witte pak stond hem toch eigenlijk nog wel goed. Hij had witte schoenen aangetrokken en kwam toen door de deuren binnen. Er waren al enkele mensen maar hij keek eens rond. Sarah stond bij de bar. Hij grijnsde. Ze had een gouden jurkje aan met hoge pumps waarvan hij zich afvroeg hoe ze daarop kon staan. Hij stapte op haar af en tikte haar op haar schouder. 'Nou, hoe zie ik eruit? En eerlijk zeggen' zei hij glimlachend. Hij zette een elleboog op de bar neer en keek haar aan. Hij had nog geen zin in drinken. En vandaag zeker niet in de zuipwedstrijd van Halloween. Dat was nogal uit de hand gelopen. Want toen hij naar Monica terug reed had hij zijn witte Jeep vermoord. Dus daarom had hij een nieuwe auto gekocht. Hij had geluk gehad dat zijn ouders hem het geld stuurden want hij was niet van plan om in een goedkoop wagentje te gaan rijden. Toen hij terug dacht aan Halloween moest hij onwillekeurig lachen. Het was wel heel gezellig geweest. Hij had nog een hand vrij dus stak hij die in de zak van het witte pak. Hij keek nog eens rond. De ruimte was groot en met de enkele mensen die er waren leek ie nog kleiner. Hij had ook een rode roos in zijn knoopsgat gestoken en hij veegde een haar uit het gezicht van Sarah. Toen stak hij de roos achter haar oor en glimlachte.

"Hey, kunnen jullie meiden de dresscode niet?" klonk de stem van een jongen, en haar gedachtes waren meteen afgeleid. Haar hoofd draaide zich om en zagen twee jongens staan. De een stond er rustig bij, maar de andere liet zo te zien meteen wat van zich horen. "Voor degene die mij niet kennen. Ik ben Stifler, Steve Stifler." zei hij, voordat een van hun antwoord kon geven. Rose zuchte even in zichzelf en zette haar hand in haar zij. "Zo, 'Steve Stifler', ik ben Rose.." zei ze, en het klonk een tikkeltje arrogant. Hij had er vast geen problemen mee want zelf klonk hij ook niet echt bescheiden. Rose eindigde met een glimlach naar de andere twee meisjes, en naar de andere jongen die nog niks had gezegt. Daarna richte ze haar blik weer op de een of andere Steve, die hun blijkbaar wat zat te bekijken. Tsja, jongens.. ,,Hoi." en alsnel kwam er een vijfde persoon aangewandeld. Deze kwam haar bekend voor, en hij bleek haar ook te herkennen. "Hey Kevan," zei ze met een brede grijns rond haar gezicht. 'Nou, hoe zie ik eruit? En eerlijk zeggen' was alweer de stem van een nieuw iemand, ook een jongen dit keer. Zij was nu maar een van de enige meisjes, op de twee die dit georganiseerd hadden na dan. De jongen had het blijkbaar tegen de twee organisators, want hij liep naar hun toe. Een glimlach ruste op haar lippen terwijl ze de andere drie jongens bekeek. Steve zat hun nog steeds uitgebreid te bekijken. Rose rolde even met haar ogen terwijl ze naar hem keek. "Ik heb ook een gezicht hoor.." merkte ze droogjes op. "Hoe gaat het Kevan?" vroeg ze toen, om de feeststemming er nog een beetje in te houden. Ze grijnsde naar Kevan die er nog steeds bijstond. Het begon steeds drukker te worden, en het feest zou zo vast wel gaan beginnen.

Kevan keek weer voor de zoveelste keer om zich heen, niet alleen omdat alles er zo gezellig uit zag maar ook omdat hij geen idee had wat hij moest zeggen en eigenlijk te zenuwachtig was om al die onbekende personen aan te kijken. 'Hee Kevan.' begroette Rose hem, hij keek weer haar kant op en besloot maar gewoon in haar ogen te kijken in plaats van steeds om zich heen te kijken. Kevan wist zelf eigenlijk niet waarom maar de manier waarop de jongen die zich had voorgesteld als Steve Stifler naar Rose en de andere mensen keek en tegen ze sprak beviel hem niet. Dit liet hij natuurlijk niet merken want hij had geen zin om dit feestje te verpesten met een ruzie 'Hoe gaat het Kevan?' Kevan grijnsde even ,,Goed hoor." was zijn simpele antwoord, het ging namelijk ook goed met hem, behalve dan dat hij hier met een mond vol tanden voor een meisje stond die vond hij zelf, erg knap was. Hij vond mensen als die Steve altijd behoorlijk irritant, maar toch zou hij wel eens genoeg moed willen hebben om een meisje, gewoon vriendschappelijk, te zeggen dat ze er goed uit zag. ,,En hoe gaat het met jouw?" vroeg hij met een licht grijnsje, met zijn vingers begon hij aan het totaal overbodige knoopje dat aan zijn mauw bevestigd was te prutsen, daar moest ja dan weer 10 cent extra voor betalen terwijl het een compleet nutteloos ding was. Zouden ze ook bier of een andere drank hebben op dit feestje? Hij hoorde dat ze hier aardig streng waren op drank verkoop, bij hem in het dorp kende iedereen de barman en mochten ze zoveel drinken als ze wilden, zolang ze maar betaalden. Als hij en zijn vrienden dan te dronken werden dan trapte hij ze de bar uit en moesten ze zelf de weg maar naar huis vinden, dan was 7 kilometer lang! Hij richtte zijn aandacht weer wat op Rose en wachtte gewoon geduldig op een antwoord.

"Ik denk het.." glimlachtte Serena, waarna ze met haar Blackberry een foto van het gedeelte binnen maakte. Buiten had ze al gedaan, en haar bedoeling hiermee was -als de foto's en het feest leuk zou worden- een collage maken waar ze een herinnering aan over zou kunnen houden.
Een meisje, die net als Sarah op Serena als een echte glamourgirl over kwam, kwam op hem af lopen en begroette hen met een vriendelijke "Haay". Voor een kort moment bleef haar blik hangen op de roze mini-dress die ze droeg, die volgens haar de koploper van Chanel was afgelopen winter, waarna ze het meisje met een glimlach aankeek. Ze was goedgekeurd, ze deed zich niet voor als een glamourgirl, ze wás er ook eentje. Dat maakte ze tenminste op uit de sieraden die ze ermee combineerde, maar het kon natuurlijk ook altijd zijn dat ze een of andere stylist had ingehuurd. "Hey!" begroette ze haar terug, waarna ze met haar hand door haar haar ging. Ze speelde even wat met haar houten armbanden om vervolgens te aanschouwen tot een tweede persoon aan kwam lopen. In tegenstelling tot het meisje kwam hij niet direct op haar en Sarah af lopen, waardoor hij al snel de indruk wekte dat hij ietwat onzeker was. Toen ze haar ogen vernauwde en hem wat beter bekeek herkende ze hem plotseling; Cloud! Hij zag er zo verschrikkelijk anders uit wanneer hij zichzelf in een pak gehezen had! Ze nam zich voor om zometeen -wanneer het wat drukker was- met hem te gaan praten.
Een derde persoon arriveerde, eentje die flink wat luidruchtiger was dan de personen die voor hem waren gekomen. Toen hij langs haar liep meende ze de geur van alcohol te ruiken, maar dit kon ze natuurlijk ook altijd mis hebben. De eerste indruk die hij bij haar maakte was niet meteen een goede, maar omdat Serena eigenlijk nooit slecht over mensen kon denken schreef ze dit aan de alcohol toe. "We hadden eigenlijk ook een lijstje moeten maken met ongenodigden.." fluisterde Serena in Sarah's oor, net hard genoeg zodat het boven de muziek uit kwam, maar zacht genoeg dat alleen zij het zou horen. Met een blik die vertelde dat ze zich wel vermaakte stelde ze zich weer recht en richtte ze haar blik op een vierde persoon die aan kwam lopen. Zijn haar zit leuk was het eerste wat ze over hem op kon merken, waardoor ze even zachtjes moest grinniken. Hij ging in gesprek met het glamour-meisje van eerst waardoor Serena practisch gezien alleen over bleef met die vreemde arrogante jongen van eerst. De andere jongen die erbij was komen staan leek Sarah te kennen, en was met haar in gesprek gegaan. Serena richtte haar blik voor een kort moment op Steve, maar zei verder niets.

Als eerste stelde Rose zich voor. Met een lichte arrogante stem. "Rose, hè. Zal ik onthouden."Zei Steve vastberaden over de naam van het meisje. Er waren wat mensen bij gekomen. Een jonge die iets leek te vragen aan Sarah. Haar vriendje? Een player zoals hem? Een homo vriend? Of iets anders? Nou hij schonk er even geen aandacht aan aangezien het niet makkelijk was om met die gast, Ian, te communiceren. Misschien later. Toen kwam er een andere jongen bij. Die leek Steve wat zenuwachtig. Misschien zelfs makkelijk te kraken? Steve eerste indruk was dat de jonge op Rose verliefd was, verliefd is overigens volgens Steve voor sukkeltjes, en zijn moed opraapte om met haar te praten. Opeens zei Rose dat ze ook een gezicht had. "Ja, je gezicht is ook mooi. Maar de rest van het lichaam moet ik toch eens bekijken..."Zei Steve met een lichte grijns toen Rose had gemeld dat ze een gezicht had. Steve vond het altijd leuk om een meisje eens goed te bekijken van top tot teen, en stiekem vonden ze die aandachtig ook fijn. Toen eigenlijk beetje alles door elkaar liep was er een meisje die nog niet veel te doen had. en ze had Steve toch zeker gehoord? Maar ze negeerde hem gewoon. Ze gaf hem een blik en negeerde hem toen. Ze kon toch gewoon hoi zeggen. Nou moest Steve eerlijk bekennen, als je hoi zei dan lag je ook met hem in bed. Maar goed ze mocht hem niet negeren, dat was iets waar absoluut Steve niet tegen kon. Afwijzing was leuk om mee te spelen, als ze je mee naar haar kamer nam was perfect en zo waren er nog wel meer scenario's. Maar negeren? Nee, dat mocht niet! Ze zou tenminste hem moeten slaan op zijn minst. Steve legde zijn hand onopvallend op de kont van Serena. Hij kneep even waarna hij de hand weg haalde. "Hey, wil je niet jou kont tegen mijn hand aan duwen?!"Zei Steve tegen Serena een beetje beledigd. Hoewel het nogal duidelijk was dat hij het deed. Zo nu moest ze toch wel tegen hem praten? Of tenminste zijn wezenlijkheid bewijzen door hem te slaan. Maar hij moest en zou een reactie krijgen! Als ze hem nog zou negeren zou het nog een leuke avond kunnen worden eigenlijk...

Met een vrolijke glimlach keek Sarah toe hoe steeds meer gasten binnenkwamen op het feest. Veel van de gezichten had ze wel eens op school gezien maar met de meeste personen nooit gesproken; ze hoopte deze avond dan ook nieuwe mensen te leren kennen, maar natuurlijk ook bekende mensen terug te zien.
De eerste die op hen afstapte was een blond meisje met een opvallend, roze jurkje. Sarah herkende het al snel als een creatie van Chanel, en maakte in haar hoofd ongemerkt dezelfde conclusie als Serena deed; ze was goedgekeurd. Ze begroette de twee meiden met een spontane 'Haai', waarop Sarah haar vrolijk terug begroette.
Terwijl er steeds meer mensen binnen kwamen en er nog een aantal bij hen kwamen staan, hield Sarah een van de loopjongens op om een drankje van zijn dienblad te nemen. Ze schonk hem een dankbare glimlach, waarna ze aan het zoete drankje nipte en de andere ook aanbood een drankje te pakken. Hierna keek ze de jongen aan die zich als Steve had voorgesteld, terwijl een vermakelijke glimlach haar mond verliet toen hij sprak.
"Wij kennen de dresscode niet? Lieveschat, als íémand hier de dresscode kent, zijn de organisatoren van het feest dat. Wij houden simpelweg gewoon van... anders" zei ze hem met een knipoog. "Mijn naam is trouwens Sarah". Ze voelde zijn ogen op haar gezicht en lichaam prikken, maar nam enkel nog een slokje van haar drankje, terwijl haar ogen hem over de rand van haar glas met een ietwat merkwaardige blik aankeken. Ze hield er niet van als iemand zo naar haar staarde, en had hem -als hij niet overduidelijk drank op had gehad- waarschijnlijk allang een klap in zijn gezicht gegeven: het was echter dat ze geen ruzie wilde op het begin van de avond, op een feest dat ze nota bene zelf had georganiseerd. Dit hele voorval negeerde ze dan ook, in tegenstelling tot het meisje dat zich had voorgesteld als Rose. Sarah's mondhoeken krulden omhoog bij haar opmerking, en een zachte grinnik verliet haar mond. "You go girl", was een compliment dat door haar hoofd spookte, al leek Steve er anders over te denken. In plaats van dat hij -zoals de meeste jongens gedaan zouden hebben- beschaamd zijn ogen afwendde, bekende hij het hele gebeuren gewoon nonchalant zonder ook maar iets aan zijn houding te veranderen. Kwam het toevallig door de alcohol, of was hij altijd zo vreemd..? Sarah trok een wenkbrauw lichtjes op, maar liet verder niks van de gedachtes die door haar hoofd spookten merken. Veel erover zeggen kon ze ook niet, aangezien haar aandacht getrokken werd door een zacht tikje op haar schouder. Met een glimlach op haar gezicht en het drankje nog in haar handen draaide Sarah zich half om, haar haren vrolijk dansend op haar schouders.
"Ian!" riep ze vrolijk uit, zich nu compleet omdraaiend. Ze glimlachte toen ze de outfit opmerkte die ze samen met hem had uitgezocht, en die hij vervolgens zelf had gecombineerd met een roze overhemd.
"Je weet toch wat ik ervan vind?" vroeg ze hem lachend na zijn vraag, doelend op die ene keer in Santa Monica Place. Ze hadden toen allebei een gala-outfit aangetrokken, en Sarah was gelijk van mening geweest dat hij dit aan moest trekken voor het Valentijnsfeest. Het witte pak stond goed bij zijn donkere haar en blauwe ogen, terwijl het roze er net iets extra's aan gaf. Ze glimlachte toen hij een van haar lokken uit haar gezicht streek, om vervolgens de roos van zijn eigen outfit te plukken en die achter haar oor te schuiven. Haar glimlach verbreedde zich, waarop ze hem een knuffel gaf en hem glunderend aankeek.
"Dankjewel!" bedankte ze hem vrolijk, en frunnikte iets aan de roos. Hij had er mooi vol uitgezien, en de blaadjes voelden zacht aan onder haar vingertoppen. Sarah moest zichzelf echter verbieden er verder nog aan te zitten voor ze hem -slim als ze was- nog kapot maakte.
"En wat vindt je van mijn outfit?". Sarah draaide een rondje en keek Ian met een glimlach aan. Ze wist dondersgoed de dresscode van deze avond te noemen, maar was te eigenwijs geweest zich daar zelf aan te houden. Het goudkleurige jurkje had ze gewoon móeten hebben, en bovendien viel ze zo -evenals Serena- nét wat meer op dan de gemiddelde persoon hier; een idee dat Sarah stiekem wel aansprak.

[ Omg xd En toen waren er opeens heel veel posts... xD ]

Glimlachend keek hij toe hoe ze een beetje rood werd. Had ze toch nog iets met het feest. Ze was duidelijk blij om hem hier te zien en hij was blij om haar hier te zien. Zij was het enige wat hij echt graag zag. Hij werdt alleen een beetje overdonderd door de knuffel die hij spontaan kreeg. Hij liet dit niet zomaar voorbij lopen en gaf haar een knuffel terug. "En wat vindt je van mijn outfit?" Hij glimlachte en deed en stap terug. Hij legde zijn vinger op zijn lippen en deed alsof hij nadacht. Niet dus. En hij grinnikte. ‘Je ziet er even prachtig uit als altijd’ zei hij lachend. Ze had zich niet aan de dresscode gehouden maar waarom zou je ook als je de organisator was? Hij zou dan zelf ook het liefst zelf een zwarte smoking aan hebben gedaan. Alleen was hij dan bang dat hij meer op een pinguïn zou lijken dan op iets anders. Op zichzelf. Hij vond het eigenlijk wel goed zo. Er liep aan de andere kant van de zaal een ander meisje ook rond in een gouden jurkje. Waarschijnlijk ook iemand die meegeholpen had te organiseren. Er stond nog een andere jongen met licht bruin haar die sterk naar de alcohol geurde. De scherpe geur prikte in zijn neus maar negeerde het. Hijzelf was ook dol op een glaasje Whisky op zijn tijd maar deze jongen die zichzelf had voorgesteld als Steve had van tevoren ingedronken. Een ander iets kon hij niet verzinnen. Het begon nu steeds drukker te worden en voller te stromen. Sarah keurde de gasten ook en het was wel grappig om verschillende shoots voorbij te zien komen. Van een normaal wit T-shirt tot witte pakken zoals hij er zelf een aan had. Hij liet zijn hand zakken en ging naast Sarah staan en bekeek ook naar hoe andere mensen binnen kwamen. Onbewust legde hij een arm over haar schouder heen. Het was net alsof alles altijd zo was geweest. De rode roos stond mooi in het haar van Sarah. Hij keek eens naar de bar en toen merkte hij pas op dat er ook loopjongens waren die van hot naar her liepen om drank aan iedereen te serveren. Hij had eigenlijk aan de bar willen bestellen maar hij kon net zo goed gebruik maken van deze gelegenheid. Hij hield een loopjongen aan en pakte een glas met Cola van het dienblad. Hij dronk er wat uit en merkte toen pas dat deze cola wel erg sterk en zoet smaakte. Het was net … Alcohol. Hij trok een vies gezicht en zette het glas terug op de bar. Een onbekend iemand liep naar de bar toe en zag het drankje staan. De onbekende pakte het van de bar en liep de dansvloer op terwijl hij de onbekende vragend na keek. Tsja, wat moest je daar nou van denken? Hij bestelde nu een echte Cola bij de bar en pakte de Cola aan. Het glas was lekker koud en hij hield het tegen zijn iets wat warme wangen. Hij koelde al een beetje af en dronk toen van zijn Cola. Jep, dit was echte Cola. Niet die vreemde troep die erop leek. Zijn ogen gingen weer naar de dansvloer en hij vroeg zich af of hij met Sarah kon dansen. Als ze zelf ook wilde natuurlijk. Hij keek over een aantal hoofden heen of hij nog bekende zag. Hij kende alleen Sarah hier en Wyatt had hij hier nog niet gezien. Misschien wilde Wyatt wel helemaal niet komen. Hij nam nog een slok Cola en staarde toen in zijn glas. De belletjes kwamen omhoog en spatte uiteen. Het was opzich best wel een grappig gezicht. Dadelijk kwamen ze waarschijnlijk voorbij met roze drankjes en roze hapjes. Het enige was hij bij roze hapjes kon bedenken waren vis en spek. En vooral veel rood vlees. Maar het enige kwa groente dat in hem opkwam was rode sla en tomaten. En misschien appels. Het was gezellig en de muziek paste er ook goed bij. Als het de hele avond zo zou zijn zou hij misschien nog wel eens iets leuks gaan doen. Dansen met Sarah waarschijnlijk. Hij was het zelf nog niet verleerd maar hij zag er waarschijnlijk uit als een houten klaas. Hij glimlachte en stelde zich voor hoe het eruit zou zien. Hij speelde een beetje met het haar van Sarah en glimlachte toen blij. Hij was oprecht blij. ‘Sarah, mag ik deze dans van jou?’ vroeg hij met een beleefde buiging. Hij wist de etiquette nog wel van het dansen. Misschien kon hij het nog wel erg goed. Er werdt net een slow nummer opgezet alsof ze hem hadden gehoord. Het was een voor hem onbekend nummer en hij misschien net iets anders verwacht van een DJ. De DJ begon met het mixen van verschillende dansen en er ontstond een leuke beat. Zijn voeten jeukten om aan het werk te gaan. Hopelijk liet zijn verstand hem nu niet in de steek want als dat zou gebeuren was hij zo goed als ten dode opgeschreven. Zijn voeten wilden eigenlijk gelijk aan het werk maar hij wachtte tot Sarah ‘Ja’ zou gaan zeggen. Dan zou hij haar met haar hand in de lucht naar de dansvloer leiden en dan gaan dansen en toen wat hij nog wist. Dan zou het vanzelf wel komen. Hij werd vanzelf rustiger naarmate alles terug kwam van zijn danslessen. Hij telde in zijn hoofd de stappen en luisterde nu aandachtig naar het ritme van de muziek. Ja, dit zou nog wel eens een heel fijne en goede herinnering kunnen gaan worden wat hem betrof. Het was een goed ritme en dit ritme was goed en makkelijk te volgen. Zelfs een onervaren iemand kon het binnen een paar minuten leren. Met een beetje hulp zeker.

Geruchten waren de ronde gegaan en waren uiteindelijk uitgekomen bij Ruby. Via een groepje meiden waar ze in een tussenuur bij was gaan zitten had ze gehoord dat het valentijnsfeest een enorm leuk feest ging worden, mede doordat het geörganiseerd werd door twee van de fashionjunkies op school. Het gerucht kwam echter niet direct uit de mond van die meisjes, tot irritatie van Ruby, want tenzij ze wilde weten wíe het organiseerden moest ze gaan rondvragen en dan zou ze geïnteresseerd lijken. Het laatste wat ze wilde was geïnteresseerd lijken, vooral op een feest als deze. Valentijn..
Normaal zou ze thuisblijven op een avond als deze, vooral nadat wat er gebeurd was. Ze wist dat het pijn deed om er aan terug te denken, dus hield ze haar gedachtes leeg terwijl ze zich in haar rode cocktailjurkje hees. Haar voeten moest ze voor één avond weer kwellen door hoge hakken aan te trekken en haar haren liet ze krullend, in plaats van ze te stijlen zoals ze de laatste tijd deed.
De stopte de sleutel in het contact van haar auto en reed -genietend van het geluid dat haar dure Porche maakte- door de bredere straten van de stad richting het strand. Hier parkeerde ze haar witte auto en stapte ze uit, en nadat ze haar tasje had gepakt liep ze de club binnen. Muziek kwam haar tegemoed, en hoewel ze het drukker had verwacht op dit tijdstip zag ze geen tot weinig bekenden. Ja, Steve, maar hem wilde ze gewoon vergeten dus hield ze zich voor alsof ze hem niet kende. Uiteindelijk bleef haar blik hangen op een meisje met lange bruine plukken, en toen een steek van herkenning door haar heen ging vloekte ze luid, wat toch niet gehoord zou worden hier. Ze bleef voor een moment staan, twijfelde tussen terug lopen en hier blijven en liep uiteindelijk door naar achteren, om op een boomstronk te gaan zitten vlakbij een groot kampvuur.

Met een kleine glimlach op zijn gezicht verliet Damian het schoolgebouw op weg richting het strand. Er was eindelijk een feest waar hij wel naar uit keek, zeker niet hij ook een relatie had. Snel opende hij de deur van zijn Audi A4. Zijn auto was nog redelijk nieuw, zijn oude Golf had het begeven en zijn vader vond dit wel een gepasd kadootje. Dat moest hij zelf weten, en Damian was er totaal niet ongelukkig mee. Hij deed zijn gordel om en drukte het gaspedaal in, niet veel later was hij al bijna bij La Palapa, de plek waar het feest was. Aan de muziek te horen waren er al duidelijk een aantal mensen binnen en dus zou hij niet de eerste zijn.
Iets verderop stond nog een lege parkeerplek en Damian zette daar de auto neer. Met een harde klap ging de deur dicht. De sleutels van de auto verdwenen in zijn broekzak. Zijn spijkerbroek had hij niet gekocht en daarop had hij een wit shirt. Gewoon standaard, maar nog wel volgens de dresscode. Waarschijnlijk zou toch niet iedereen zich daar aan houden en dus was er voor Damian weinig aanleg dat ook te doen. Met een rustig tempo liep hij La Palapa binnen en zag dat er al een aantal mensen stonden, sommige kende hij al wel en andere weer niet. Niet ver van hem vandaan stond een groepje te praten. De namen kon hij niet snel voor zich halen maar de gezichten waren wel erg bekend. Misschien dat sommigen bij hem in de klas zaten maar hij ze niet direct kon herkennen. Hij besloot er maar gewoon naartoe te lopen en dan zou hij wel zien of hij er bij kon of dat ze hem weg wilden hebben. Carter zag hij nog niet, misschien kwam ze nog wel. Voor zover Damian wist zou ze wel komen, en eigenlijk was een Valentijnsfeest geen feest zonder dat je geliefde er is.
Damian liep uiteindelijk op het groepje af en ging erbij staan. ''Hey...'' zei hij kortaf en bekeek iedereen kort. In de verte zag hij nog zijn broertje lopen maar hij had er geen behoefte aan om daar nu mee te praten. Misschien straks wel. ''Ik ben Damian...Geen idee of jullie me kennen ofzo...''

Alain was laat, hij zou gitaar spelen op het Valentijnsfeest. Dat had hij afgesproken met Serena. Op het laatste moment was de jongen gaan twijfelen of hij moest komen, maar wanneer hij iets beloofde deed hij dit. Dat was een soort principe die hij slechts verbrak bij noodzaak. Een gezellige nacht viel onder noodzaak. Alain kon het dus niet over zijn hart verkrijgen om niet te gaan spelen.
De jongen liep met een gitaartas waar Cherry in zat richting La Palapa. Voor de gelegenheid had hij een nieuwe guitarstrap voor Cherry gekocht, het stond der goed en hij dacht eraan om dit haar standaard guitarstrap te laten worden.
Eenmaal daar haalde hij Cherry snel uit der tas en sloot hem aan op de woeste versterker die er al stond. Alain vroeg zich af hoeveel mensen er al van zijn bankrekening afwisten gezien Sarah nu niet echt iemand leek die een slot op haar lippen kon zetten. Omdat de gitarist dit eigenlijk niet wilde weten had hij de mensen die al op het feest waren geen blik waardig gegund en had dus ook niet door dat Ruby ook op het feest was.
Alain drukte een knop in waardoor de versterker een doffe dreun maakte, het geluid stond redelijk zacht omdat het muziek op de achtergrond moest blijven. Dat begreep hij wel. Ook mocht de jongen niet te ruig spelen, dat vond hij een stuk erger. Om het leuker te maken had hij nog iets grappigs gehaald wat hij kon uitproberen. Er was een draadloze verbinding van Cherry naar zijn versterker, zo kon hij rustig gaan en staan waar hij wilde.
Hij zette het begon met het beroemde Tender Surrender van Steve Vai en sprong al spelend op de bar waar hij rustig met gesloten ogen ging spelen.

Serena liet haar blik over de dansvloer glijden, die zo ongeveer verlaten was. De mensen die ze dagelijks zag stonden in een kluitje voor haar en de mensen die ze eigenlijk nog nooit gezien had stonden -verrassend en wel- tegen de muur aan met een glas cola in hun handen. Ze vond het niet gek dat ze hun niet van naam of gezicht kende, aangezien ze net als altijd hun best hadden gedaan om niet op te vallen. Een meisje die zich had gekleed in een rode, lange ballroom dress en voor een lang gordijn deed haar even kort lachen; het meisje ging op in de achtergrond, en had haar 'missie' volbracht. Voor een kort moment sprong de kameleon in haar gedachtes, die ze al snel probeerde te vergeten omdat ze iemand zijn blik op haar gefixeerd voelde.
Het was Steve, de overarrogante jongen van eerder. Hij keek haar haast op een intimiderende manier aan, en terwijl Serena haar blik rustig op zijn ogen gevestigd hield meende ze haast zijn gedachtes af te kunnen lezen. Doordat ze voor een kort moment haar blik van hem afwendde om een sinas van een dienblad af te pakken zag hij echter zijn kans schoon om zich naar haar toe te bewegen, en net toen ze het niet door had kneep hij heel zachtjes en subtiel in haar derrière. Ze keek hem met opgetrokken wenkbrouwen aan, was eerst van plan haar sinas in zijn gezicht te gooien maar vond een betere manier om hier mee om te gaan, hoewel dat een einde aan het negeren betekende. "Oh.. sorry, mijn fout. Ik zal wel dáár gaan staan." zei ze overdreven glimlachend, haar stem klonk luchtig en ietsjes uit de hoogte, waarna ze van hem weg liep en ongeveer drie barkrukken verderop ging staan. Ondertussen zag ze Alain aan komen lopen, hij had zoals afgesproken zijn gitaar en doordat de versterker er al stond hoefden er weinig tot geen voorzorgsmaatregelen genomen te worden. Zoals velen al zeiden was Alain iemand die de show graag wilde stelen, wat hij ook al liet zien doordat hij op de bar sprong en daar vervolgens rustig begon te spelen. Lachend stopte Serena een twintig dollar briefje tussen zijn schoen, waarna ze naar de achterkant van de club liep en met het glas sinas in haar handen naar buiten tuurde, terwijl een rustig briesje haar tegemoed kwam waaien en met haar lange, blonde lokken speelde.

Volgens de eerder aangekondige dresscode gekleed, werd ze binnen gelaten. Haar roze, mooi aanpassende jurkje met zwarte bollen, een jurkje dat ze van een deel gespaard geld had kunnen kopen. Haar haren hingen losjes, golvend over haar schouder, terwijl ze een beetje zoekend haar blik liet ronddwalen. Ze herkende enkele mensen van op school, maar daar bleef het dan bij. Ze knikte even naar de meisjes in de gouden jurkjes, zij waren de organisatoren, wist ze, ze verdienden respect omdat ze zo'n feestje hebben kunnen organiseren. ze had met Kenneth afgesproken, en aangezien ze iets te vroeg was, vond ze het normaal hem niet te zien. Ze bestelde een cola en zodra ze die kreeg, nam ze er een slok van. Zou Lyron hier trouwens zijn? Het werd al aardig druk aan het worden, en het werd best irritant iedereen af te gaan, maar Lyron vond ze niet. Oh god, waar dacht ze ook aan? Waarom zocht ze hem? Ze had klinkende ruzie gehad met Kenneth door haar eigen fout. Ze wilde niet terugdenken aan gisteren, ze wilde dat het uit haar geheugen verdween.
Haar kleedje contrasteerde leuk met haar donkere haren. Ze draaide zich naar de bar toe en ging even met haar benen over elkaar op de kruk zitten. Haar gsm trilde vandaag voor de x'te keer. Ze kon er geen aantal meer opplakken. Lander. Hij had er geen spijt van. Dat berichtje had ze al x keer aangekregen, en ze vond het zeker niet leuk. Haar gsm, die zette ze af, het risico nemend dat ze niet bereikbaar zou zijn. Maar voor wie anyway? Kenneth kwam er zo aan, en andere vrienden zouden haar niet sturen op dit uur, aangezien zij ook uit waren. En bovendien was het in Spanje nu één uur 's nachts, en had ze enkel tante Esra die daar woonde.

Rose had nog niet op zijn vraag gereageerd, maar er begonnen zo langzamerhand mer mensen binnen stromen, zou het erg onbeleefd zijn om ook anderen bijhet gesprek te gaan betrekken? Ergens irriteerde Steve's gedrag hem nogsteeds, maar hij had besloten het gewoon te negere en luisterde even naar de geluiden om hemheen. 'Hey.' klonk de begroetting van een jongen 'Ik ben Damian...Geen idee of jullie me kennen ofzo...' Kevan glimlachte even, maar keek daarna opeens even denkend ,,Ik ben Kevan." stelde hij zich toch maar voor, niet alleen gericht naar de jongen, maar ook naar de rest. Het was beter om het zo te zeggen dat hij bij iedereen individueel die vraag moest beantwoorden. Van best dichtbij klonk na een tidjej het vertrouwde geluid van een gitaar en zijn ogen trokken er bijna automatisch heen. Er stond een jongen op de bar, rustig op een gitaar te spelen en voor even had Kevan spijt dat hij zijn gitaar niet mee had genomen. Even dwaalden zijn ogen weer naar het kampvuur, waar tot zijn verbazing ieman zat, ze zat daar alleen. Misschien als ze later op de avond nogsteeds geen gezelschap had hij wel even een praatje met haar zou maken. Het leek erop alsof de meeste mensen alleen kwamen, niet allemaal koppeltjes dus. Dit vond hij zelf wel fijn aangezien hij anders zelf waarschijnlijk de enige was geweest die nog single was.

Alain was lekker bezig op zijn gitaar toen hij iets bij zijn voet voelde, onwillekeurig opende hij zijn ogen en zag Serena. Was dit voor zijn optreden ofzo? Hij had het geld niet bepaald nodig, toch gaf het hem een lekker gevoel. Serena was één van de meiden waarmee Sarah toch erg veel omging, het leek hem niet dat Serena hem geld ging geven als Sarah haar had verteld over zijn bankrekening. Toch voelde het niet lekker om geld aan te nemen, nu hij over zo veel geld beschikte en de rest van zijn leven op rente kon leven.
Bij het spelen van de gitaar dacht Alain niet na, dus tijdens het spelen kon hij zijn gedachtes de vrije loop laten. Tot hij merkte dat het nummer was afgelopen. Alain had van te voren niets ingepland, maar hoefde niet lang na te denken over zijn komende stukje. Hij besloot de gitaarsolo bij Stairway to Heaven in te zetten.
De biljet van twintig dollar in zijn schoen begon te jeuken, Alain vond het niet echt eerlijk dat hij als miljonair twintig dollar aannam van Serena. Hoewel Serena ook niet echt krap leek te zitten bleef het een apart gevoel.
Na de solo besloot hij van het biljet uit zijn schoen te trekken en Serena op te zoeken. Ze stond met haar rug naar hem toe met haar kapsel te spelen. Mooi kapsel. Het was nog niet echt in hem opgekomen, maar het was eigenlijk een perfect genoeg meisje voor hem. Alain stopte het biljet achter haar rug bij de strik die ze om haar gouden jurk droeg. Het stond haar erg goed.
''Ik hoef geen geld om te spelen, doe het graag. Je hebt een mooi feest georganiseerd, rustig en erg gezellig.'' zei de gitarist met een glimlach. Rustig en afwachtend vervolgde hij, ''Zit je overmorgen bij het cheerteam tegen Malibu High School?''
Zo nu en dan improviseerde hij een langzaam deuntje. ''Zou ik anders iets spelen... Noem een leuk nummer door een band.''

Kenneth was aangekomen op het feest. Overal omzich heen zag hij jongens in het wit en meiden in het roze. En hele foute kleurencombinatie als je het hem vroeg maar ja. Niets aan te doen, aangezien er een idiote dresscode was moesten ze die maar allemaal naleven. Hier had hij afgesproken met Emilie, nadat hij een heftige ruzie met haar was aangegaan waar ze beide nogal heel raar van begonnen doen. Al gauw had hij besloten om gisteren achter wegen te laten en vandaag gewoon feesten. Gekleed in een wit hemd en een witte jeans met blauwe riem wandelde hij op zijn zwarte sneakers doorheen de mensen. Misschien waren er ook wel vrienden van hem, of die ene dude die bij Emilie was geweest die hij graag een lap verkocht. Waarschijnlijk zou die hier ook wel zijn dat kon hun avond dan gelijk opschudden. Al gauw zag hij haar staan in een roos jurkje wat haar eigenlijk wel stond. Kenneth keek even naar zijn hemd dat er maar wat warrig bij hong, ach het was best wel mooi. Plus zijn tatoeages op beide armen waren goed zichtbaar en ook die van op zijn borst en in zijn nek zag je deels omdat de bovenste drie knopen van zijn hemd gewoon los waren. Zachtjes legde hij zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan en plaatste een zachte kus in haar nek. ‘You look amazing.’

Doordat ze in de scheiding stond tussen de verharde grond en het zachte zand kon Serena een beetje tot rust komen, niet dat ze omver gelopen werd binnen, maar meer omdat het regelen van daarvoor haar ook al behoorlijke stress had bezorgd.
De stem van Alain, meteen zeggende dat hij geen geld van haar hoefde, verraste haar aangenaam. Ze had zichzelf er niet van kunnen weerhouden dat ze daarnet bewonderend naar hem had gekeken, zijn gitaarspel was werkelijk fantastisch. Ze had zelf graag ook gitaar willen spelen, maar haar ouders vonden het niet netjes of formeel genoeg. Serena was daarom gedwonen op pianoles gegaan, en met het componeren van melodiën en het schrijven van liedjes was ze nu al tevreden. Echter zong ze niet voor grote menigtes, enkel voor haar eigen spiegelbeeld in de badkamer of voor een familiebijeenkomst, een verborgen talentje zoals haar moeder haar altijd genoemd had.
Met een glimlach draaide ze zich naar hem om, en haalde ze in een simpele beweging het briefje van twintig vanonder haar strikje vandaan. "Vergeet niet dat ik het samen met Sarah gedaan heb hè?" zei ze lachend, waarna haar gezicht voor een moment serieus werd. "Ken je Sarah?" vroeg ze benieuwd, haar hoofd ietsjes schuin getild. Ze nam nog een slokje van haar drinken en smeerde hiermee haar keel, die een beetje droog was geworden, Alain aankijkend. Sarah was een aardig meisje die zeker niet onzeker was, dus leek het haar dat ze al met een flink aantal mensen had aangepapt. Bovendien zocht Serena graag naar overeenkomsten met degene waarmee ze praatte, zoals ze hier graag wilde weten of Alain haar ook kendde. Ze stopte het geld in een van zijn broekzaken en glimlachtte "Het is geen loon, zie het als een fooi." zei ze vriendelijk, waarna ze hem aankeek en een korte stilte liet vallen om hem te laten weten dat ze het geld echt niet terug hoefde. "Eh.. Ik moet er denk ik even aan herinnerd worden welke wedstrijd er overmorgen gespeeld word.." mompelde ze zachtjes, haar blik voor een kort moment van hem laten afwijkend, waarna ze hem weer met haar blauwe ogen aankeek. "Oei! Voor requests moet je echt niet bij mij zijn." grinnikte ze, "Bovendien weet ik niet of je alles wel kan spelen..?" voegde ze er plagerig aan toe, waarna ze met haar hand door haar haren haalde. Hij was zo'n betere gesprekspartner dan de arrogante Steve was, hoewel ze om Steve kon lachen en dat ook niet verkeerd was.

Alain liet zijn glimlach enkele milimeters zakken toen Serena over Sarah begon. Hij kon zeggen dat hij haar aardig kende, maar Sarah kende hem een stuk beter. Ze was de enige die wist van het geld wat hij van haar ouders heeft gekregen, samen met zijn zusje dan. ''Ik heb haar wel eens gesproken, ja.'' zei Alain en gaf hierbij een zacht knikje, opgelucht dat het weer over iets anders kon gaan gezien Serena het geld weer terug gaf. Hij kon het terug blijven geven, maar daar schoot hij ook niets mee op en nu kon hij niet zeggen dat hij hier iemand mee bedroog. Alain heeft het geld terug proberen te geven. ''Bedankt dan maar...''
Het geld in zijn broekzak bleef jeuken, irritant. Het schuldgevoel bleef enigszins aanhouden, een nieuw gevoel voor hem, of in ieder geval een zeldzaam gevoel. De gitarist probeerde zich van het geld af te zetten en herinnerde Serena aan de wedstrijd overmorgen, ''Basketbal, Malibu High.''
Alain pulkte even aan de donkerrode plectrum aan zijn ketting, hopend op een vertrek van het jeukende geld. Hij besloot zich snel weer op Serena te richtten, haar laatste reactie was goed. De afgelopen tijd had hij non-stop gitaar gespeeld. Nouja, voor hij weer met meiden begon dan. De reguliere nummers kent hij wel, de meezingers kent hij en daar was hij wel blij mee. Allemaal via Youtube geleerd, heerlijke site. Nog altijd kon hij geen noten lezen.
Alain prikte plagend in de zij van Serena en grinnikte ''Harder kan je een gitarist niet beledigen... Noem iets en we zullen zien! Speel je ook een instrument of zing je ofzo?''

Langzaamaan begon ze, terwijl ze daar zo zat, even te ontspannen; de muziek die ze op de achtergrond hoorde, was eenvoudigweg goed genoeg om haar dit te laten doen. Ze sloot haar donkere ogen even en zuchtte zachtjes. Haar voet bewoog even ritmisch op en neer. Tot de muziek wat stopte en ze haar ogen automatisch weer opendeed. In een reflex liet ze haar ogen weer ronddwalen, waarna haar blik bleef hangen bij een, zoals voorgeschreven, in het wit geklede jongen. Het hemd stond hem fantastisch, moest ze wel zeggen. Ze stond op van het krukje, draaide zich Kenneths richting op en beet even op haar lip terwijl ze hem op haar af zag komen.
You look amazing', klonken zijn eerste woorden, nadat hij zijn handen om haar heen had geslagen en haar tegen zich aandrukte. Ze deed hetzelfde, voelde de kus in haar nek, die haar overigens even liet rillen, wat Kenneth maar al te goed wist. 'Can say the same thing 'bout you..', klonk het dan van haar kant even, waarna ze hem losliet en hem even glimlachend in de ogen keek. Ze was de ruzie gister nog niet vergeten, en wist dat als Lyron hier aan zou komen, de spanning zou stijgen. Maar Kenneth wist niet wie Lyron was, dus dat kon hopelijk niet veel aanrichten. Pas als Lyron tekenen van herkenning zou tonen en naar haar toe zou komen, moest ze oppassen. En dat zou hopelijk niet gebeuren.

Cloud staarde een beetje rond, er waren inmiddels al aardig wat mensen. Maar weinig daarvan kende hij ook, op één persoon na dan. Dat was zijn kamergenoot. Zo te zien had ze al wat vrienden om zich heen dus bleef hij op een afstandje staan. Langzaam liep hij richting de bar en bestelde een cola. Het Valentijnsfeest betekende nooit zoveel voor hem, hij had nog nooit een relatie gehad en was nog maar zelden verliefd geweest. Maar een feestje overslaan kon hij niet, een feestbeest was hij wel maar alleen als hij ook vrienden om zich heen had. Dat had hij hier nog niet echt, sterker nog; hij kende hooguit drie mensen hier op school. Inmiddels was er ook een jongen binnengekomen met een gitaar, die blijkbaar wat muziek ging spelen. Een live-optreden was altijd leuker als gewoon een cd'tje aanzetten ofzo. Het leek hem ook dat de jongen wel wist hoe het moest, anders zou je niet op een schoolfeest mogen spelen.
Cloud keek nog is rond en zijn blik viel weer op zijn kamergenoot, Serena. Het was nu een keuze of hij de hele avond in z'n eentje wilde staan of de gok zou nemen en bij haar en haar vrienden gaan staan. De keuze was dan al vrij snel gemaakt en Cloud liep met een cola in zijn hand richting Serena. ''Hey'' zei hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. Ze zag er duidelijk anders uit dan de rest, samen met een ander meisje vielen ze buiten de dresscode. Hij wist dat zij het feest mocht organiseren, was het daarom? Cloud nam een paar slokken van zijn cola. ''Alles goed?'' vroeg hij om niet meteen stil te vallen.