(kluisjes 919) Mijn verjaardag feest deel twee

daphne had posters gemaakt en door de hele school op gehangen boven aan de poster stond een foto van de Zanzibar en er stond tekst op de tekst was :

het verjaardag feest van daphne. Het word het gaafste en het grootste feest ooit. het is in de zanzibar. ik heb de zanzibar helemaal af gehuurd. Wil je komen kan je naar kluis nummer 919 komen.

daphne liep terug naar haar kluisje en schreef uitnodigingen voor : Antoine, Lyron, Alain, James, Brooklyn, Kenneth, Lander en Malin. Die vond ze aardig van haar klas. Ze zou eerst wachten totdat ze zelf kwamen en anders ging ze de uitnodigingen brengen. Wie zou er komen ?' vroeg ze zich af

[Dankje :").. Ik heb voor het eerst sinds tijden weer om iemand zijn post gelachen xD]

Met de poster in zijn hand, die hij van een steunpilaar had afgerukt, liep Lyron door de hallen van de school richting kluisnummer 919. Hij wilde wel eens weten wie er het durfde te wagen om zo voor een feest te adverteren, aangezien het behoorlijk vaak fout ging op deze manier. Hetzelfde gebeurde bij feestjes waar mensen 'vrienden' van zich mee konden nemen, waar je vervolgens met meer dan 80 man in één huis gepropt zat.
Uiteindelijk kwam hij bij het kluisje aan, waar hij Daphne herkende aan haar lange, blonde en golvende haar. "Dag schoonheid. Is deze van jou?" glimlachtte hij, terwijl hij de poster aan haar liet zien, waar een foto van de Zanzibar en een tekst over haar verjaardagsfeest stond genoteerd. Hij vroeg zich af wie er nog meer uitgenodigd waren, want hij had haar eigenlijk nog nooit met mensen zien praten behalve een paar uit haar klas. Om zichzelf een beetje een houding te geven leunde hij met zijn schouder tegen de lange rij met kluisjes aan, een klein grijnsje op haar gezicht getekend.

"Dag schoonheid. Is deze van jou?" glimlachtte hij, terwijl hij de poster aan haar liet zien, waar een foto van de Zanziba. 'ja die is van mij' lachte daphne. 'zoals je denk ik wel weet ben ik rijk en zoals je al leest heb ik de zazibar af gehuurd. o ja hier je uitnodiging." zei daphne terwijl ze de uitnodiging liet zien. De kaart was van puur goud en de envelop waar hij in zat ook. 'als je wilt dat er nog meer vrienden komen mag je ze gerust naar mij sturen hoor ze zijn welkom.' zei daphne tegen lyron.

Brooklyn liep door de lange gang met kluisjes in de richting van die van Daphne. Via via had ze gehoord dat ze was uitgenodigd voor iets, maar het was haar nog niet helemaal duidelijk. Het had iets met Daphne's verjaardag te maken, dat wist ze wel. Haar kluisje was in dezelfde gang, alleen dan een stuk eerder. Hier stopte ze om haar boeken even te dumpen, aangezien haar tas werkelijk loodzwaar was. Het werd gewoon bijna kindermishandeling. Uiteindelijk besloot ze gewoon haar hele tas in het kluisje te proppen en hem straks wel weer terug te halen als ze weer voor de zoveelste keer naar de bieb moest. In de verte zag ze Daphne al staan. Het was niet druk op de gang en op zich viel ze best op. Toen ze bij het kluisje was gekomen stond er nog een andere jongen, eentje die ze niet kende. Ook kon ze zich niet echt herinneren dat ze hem eeder had gezien, maar dat kon ook aan haar liggen. "Dag schoonheid. Is deze van jou?" hoorde ze de jongen vaag zeggen. Schoonheid... Het deed haar weer denken aan Steve, het was hetzelfde zinnetje waar hij mee had geopend toen hij bij haar was komen zitten in de bieb. Had geen enkele jongen hier dan enige originaliteit. Ze wachte rustig tot Daphne haar uitnodiging aan de jongen had gegeven, terwijl ze een vlugge blik over de poster liet gaan. Ze had er nog geen gezien, maar daar kwamen al de geruchten dus vandaan. Toen de 2 waren uitgepraat glimlachte ze vrolijk naar Daphne. 'Veel mensen praten over je feest, maar dat wist je denk ik al hé?' zei ze, terwijl ze de jongen heel kort bekeek. Nee, nogsteeds had ze geen idee wie hij was.

[Flutpost...]

'Veel mensen praten over je feest, maar dat wist je denk ik al hé?' zei Brooklyn. 'o he Brooklyn' zei daphne 'ja dat wist ik al' daphne graaide nog een puur goude envelop met een puurgoude kaart erin uit haar kluisje. 'hier je uitnodiging' zei daphne terwijl ze de uitnodiging gaf. 'o ja vergeet hem niet mee te nemen morgen avond anders mag je er niet in van de bewaking' zei daphne tegen Brooklyn en Lyron.

Hij liep door de gang met rond zijn vinger draaiende autosleutel.Hij zong in zijn eigen een liedje.Fireflies lead op the world....Mompelde hij.En hij zag langs Daphne een Brooklyn staan.Heeey zei hij tegen Daphne en Brooklyn.En hij liet de uitnodiging zien en zei natuurlijk kom ik.

'heeey' daphne keek om. 'o heey james hier heb je je uitnodiging' zei daphne. 'natuurlijk kom ik' zei james. 'gelukig' flirte daphne. 'wil je mijn date zijn op mijn feest?' vroeg daphne blozend. ze keek naar james maar ze kon niks uit zijn ogen lezen. ze keek verliefd naar james. daphne pakte een roos uit haar kluisje en gaf die ook aan james. ze keek nog altijd verliefd naar james.

Hij kreeg van haar een roos en haalde iets achter zijn rug vandaan een echte Rolex.Voor jouw zei hij.En hij gaf haar een kus op de mond Gelukkige verjaardag.En gaf haar een knuffel en,Gaf haar sleutel

een echte Rolex.Voor jouw zei james. daphne keek nog naar het horloge 'wou james bedankt' zei daphne daphne kreeg een zoen van james Gelukkige verjaardag zei hij. '. En gaf haar een knuffel .bedankt' zei ze gelukig. daphne kreeg een sleutel in haar hand 'waar is deze van?' vroeg daphne. voor dat hij kon antwoorden gaf daphne een tong zoen aan james.

Een bruinharig meisje verscheen bij hem en Daphne, die hij zeker niet als lelijk zou omschrijven. Hij glimlachtte even kort bij haar maar liet het hier bij, vooral omdat hij haar blik niet helemaal plaatsen kon. Die leek haast wel hatelijk geweest te zijn, wat hij niet echt begreep. Wat had hij immers fout gedaan, of gezegd..?
Hij stopte de uitnodiging van puur goud, die eigenlijk hoorde te vervormen omdat puur goud een zachte substantie was, in zijn tas nadat hij er kort naar had gekeken. Hierna keek hij rustig toe hoe een jongen verscheen, eentje die hem straal leek te negeren. Een rustig gesprek volgde tussen hem en Daphne, blijkbaar kende ze elkaar, en toen Daphne hem plotseling een tongzoen gaf draaide Lyron zijn hoofd weg. Niet omdat hij het vies vond, maar meer omdat hij het nogal ombeschoft vond dat ze dit zo in het openbaar deden. "Leuk.." mompelde hij droogjes, nadat hij voor de laatste keer een blik had gericht op het tweetal. Hij bewoog wat van ze vandaan en richtte zich tot Brooklyn, die tot nu toe niets tegen hem gezegt had -waarvan hij de reden niet wist-. "Doen ze altijd zo?" vroeg hij, subtiel over zijn schouder wijzend naar Daphne en James.

"Leuk.." mompelde lyron droogjes. Daphne negeerde hem en keek verliefd naar james. "Doen ze altijd zo?" vroeg lyron. Daphne dacht dat hij het tegen Brooklyn had maar toch besloot ze te reageeren. 'wacht maar tor jij een vriendinnetje hebt' zei ze terwijl ze haar hoofd lachend omdraaide naar lyron.

Brooklyn pakte haar uitnodiging aan en wilde hem in haar tas stoppen. Toen pas bedacht ze pas dat ze hem in haar kluisje had gelegd. Daarom propte ze deze maar gewoon in de zak van haar vest. Het was dan misschien niet de meest nette manier om met een uitnodiging om te gaan, maar ze moest het moest hem gewoon kwijt. Ze kon er moeilijk de hele tijd mee in haar handen gaan lopen. Er kwam een jongen met zwart haar aanlopen. Ook hij riep bij haar geen spoortje herkenning op. Ze moest echt eens beter gaan opletten, want dit begon erg te worden vond ze persoonlijk. Kort keek ze op de klonk die een eindje verderop in de gang hing. Over 'n half uur moest ze in de bieb zijn. Bijna was ze gaan zuchten, maar dat zou wel heel ongeïnteresseerd overkomen ookal was het niet voor hen bedoelt. 'Leuk' hoorde ze de andere jongen naast haar opeens zeggen. Een beetje verbaasd keek ze op en haar wenkbrauwen gingen omhoog toen ze Daphne met de zwartharige jongen zag zoenen. Helemaal omdat het een tongzoen was. Lyron draaide zich in haar richting en vroeg haar of ze altijd zo deden. Een beetje subtiel wees hij over zijn schouder naar James en Daphne. 'Ik heb werkelijk geen idee, maar ik hoop het niet' mompelde ze, met een zwakke glimlach. Ze vond dat mensen zoiets maar op hun kamer moesten doen. Een gewone zoen was niet zo erg in de schoolgangen, maar zoiets ging haar toch net iets te ver. 'Ik ben Brooklyn, trouwens. Brooklyn Webber'.

(alweer een flutpost naar mijn mening.)

"Als ik een vriendinnetje neem, zal ik niet zo in het openbaar kleffen zoals jullie doen." lachtte hij, totaal niet onvriendelijk bedoeld. Toch stoorde het feit dat ze zo aan het zoenen waren waar hij en Brooklyn nog bij waren hem wel; zijn oog werd er steeds naar toe getrokken en dat was heel vervelend. Hij haalde even zijn hand door zijn krullende haren en richtte zijn donkere ogen weer op het mooie meisje, die nog een factor was die hem stoorde. Dit was in tegenstelling tot de andere twee totaal niet vervelend, hij vond het zelfs leuk om naar haar te kijken. "Nee, ik ook niet. Vraag me nu al af wat voor soort feest het word.." grinnikte hij, zich afvragend of het er op het feest ook zo wild aan toe zou gaan. Zo'n typisch feest, waar het leek alsof ieder meisje met iedere jongen gezoend moest hebben -of zelfs meer- voor het einde van de avond. Hij hield er niet van, vond het leuker om een meisje in de watten te leggen en haar speciaal te laten voelen.
"Ik heet Lyron. Lyron Fernández." stelde hij zich droogjes voor, ongeveer dezelfde manier zoals zij had gedaan. Waarna hij zijn hand uit stak voor een 'formele kennismaking', uiteraard was er een klein grijnsje op zijn gezicht te vinden.

Das waar want je kan er niks van heb ik gehoord(Xd)zei James.En hij keek naar haar en gaf haar een kus op haar mond.Hij zag hoe Brooklyn haar uitnodiging wegstopten.Sjat zei James tegen Daphne gaan we even Naar Monica Palace heb nog een verrassing voor je.Voor dat ze kon antwoorden kreeg hij een sms.Wie kan dat nu zijn vroeg hij zich af.

"Als ik een vriendinnetje neem, zal ik niet zo in het openbaar kleffen zoals jullie doen." lachtte lyron. 'dat wil ik nog wel eens zien' antwoorden daphne lachend. Das waar want je kan er niks van heb ik gehoord zei James. daphne keek om en lachte weer naar james. daphne kreeg weer een kus van james. daphne bleef verliefd kijken. 'hij is zo lief' dacht daphne. gaan we even Naar Monica Palace heb nog een verrassing' zei daphne. daphne keek nieuwschierig naar james maar voor ze kon antwoorden werd ze onderbroken door james telefoon. daphne keek vragend naar james

{flut post}

Brook wende haar ogen weg van het zoenende stel, ze had hier persoonlijk niet z'n zin in om ernaar te kijken. Lyron zei dat hij niet zo in het openbaar zou gaan staan kleffen als hij een vriendinnetje nan, en ze kon het niet laten om te grinniken. Hij had gelijk, zoiets vond zij ook niet bepaald fijn. 1 Keer had ze een vriend gehad die dat de hele tijd wilde, en ze had zich er alleen maar de hele tijd ongemakkelijk bij gevoeld. James zei had hij had gehoord dat Lyron er niks van kon, maar daar lette ze niet echt op. Persoonlijk zou ze waarschijnlijk liever met Lyron zoenen dan met James, maar ze wist dat Daphne daar natuurlijk heel anders over dacht. Ze glimlachte even bij haar gedacht, alhoewel dit niet heel erg logisch was. 'Vraag me nu al af wat voor soort feest het word' onderbrak Lyron haar gedacht. 'Hopelijk niet al te klef' mompelde ze, terwijl ze even met haar ogen rolde. Bij een feest wilde ze gewoon dansen niet continu aan de ander vastgeplakt zitten. Als het z'n feest werd was ze waarschijnlijk zo weer weg. Voor het tegenovergestelde gold hetzelfde. Als ze met iedereen gezoend moest hebben voor het eind van de avond, zou ze nu meteen haar uitnodiging weer inleveren. Toch verwachte ze niet dat het zoiets was, en het was te hopen dat ze gelijk had. Ach, ze zou het vanzelf wel zien. De jongen stelde zich voor als Lyron, op vrijwel exact dezelfde manier als zij had gedaan. 'formele kennismaking' zei hij, terwijl hij zijn had uit stak. Ze zag het grijnsje op zijn gezicht en grijnsde licht terug. Daarna pakte ze zijn hand maar aan. 'Beter zo dan meteen beginnen te zoenen' zei ze, en haar grijns werd ietsjes breder. Ondertussen wierp ze nog kort een blik op Daphne en James.

Lyron trok één wenkbrouw op toen James het blijkbaar niet kon laten om de opmerking te plaatsen, hoewel er nog een klein grijnsje op zijn gezicht stond. Doordat die jongen het te druk had met Daphne lette hij niet op Brooklyn en Lyron, waar hij zijn kans greep. Hij pakte zijn mobiel en stuurde hem een sms -hij wist niet meer hoe hij uit het nummer kwam, en waarom hij hem überhaupt had opgeslagen-.
Dat van jou en Daphne ziet er anders ook heel smakelijk uit.
Hij deed zijn mobiel weer op vergrendelen en stopte hem terug in zijn tas, er niet echt om gevend waar het ding zou belanden. "Weet je zeker dat je dat wilt zien? Is het niet te saai voor je wanneer ik alleen de hand van mijn vriendin vast hou?" grijnsde hij droogjes richting Daphne, waarna hij zijn blik weer op de prachtige brunette richtte. Hij knikte als teken dat hij het eens was met haar woorden, en sloeg draaide wat meer haar richting op. Het mocht dan misschien ongezellig zijn voor de andere twee, Lyron was simpelweg van mening dat Brooklyn een leukere gespreksspartner was dan hun twee; Daphne en James zouden waarschijnlijk niets anders terugzeggen als "Hmm", of maakten smakgeluidjes als reactie. Hij grinnikte zachtjes bij deze gedachte, en dwong zichzelf er niet meer aan terug te denken. Toch stond het beeld nog voor enkele seconden op zijn netvlies gebrand, en pas nadat deze een beetje uit zijn geestesoog verdwenen was kon hij serieus reageren op de woorden van het meisje voor hem. "Dat zou opzich ook niet verkeerd zijn.." zei hij met een grijns, hij kon een lach niet onderdrukken. Zou ze serieus reageren op zijn grap..? Lyron wist van zichzelf dat hij meer het type was om iemand eerst beter te leren kennen, hoewel het one-nightstands best vaak bij hem voorgekomen waren. Maar eigenlijk was dat anders, aangezien hij bij die vrouwen altijd het gevoel had gehad dat hij ze langer dan vandaag kende, of voelde hij zich lichamelijk erg aangetrokken tot hen. "Dus.. Wat zeg je?" maakte hij zijn grap nog even wat erger, waarna hij subtiel naar haar knipoogde.

"Weet je zeker dat je dat wilt zien? Is het niet te saai voor je wanneer ik alleen de hand van mijn vriendin vast hou?" grijnsde lyron droogjes. 'moet dat dan' zei daphne tegen lyron. 'o james gaan we zo nog?' vroeg ze aan james terwijl ze verliefd naar hem keek. Daphne gaf een kus op james zijn wang.

Brook zag vanuit haar ooghoek dat Lyron zijn mobiel pakte, maar ze kon niet zien wat hij deed. Daarbij was dat ook helemaal niet haar zaak. Hij zei iets tegen Daphne maar ze lette er niet echt op. Haar blik was gericht op de klok. Eigenlijk zou ze nu in de bied moeten zijn. Dit had haar niks geboeid als haar vader niet met de school had afgesproken dat ze hem zouden bellen als ze er niet was. Kort sloot ze haar ogen. Wat ging ze doen? Wegrennen om nog bij de bieb te komen of hier gewoon blijven om Lyron een beetje beter te leren kennen. De keus was vrij snel gemaakt. Ze bleef hier. Haar ogen opende ze weer toen ze Lyron zacht horen grinniken. "Dat zou opzich ook niet verkeerd zijn.." antwoorden hij op haar opmerking. Eerst keek ze hem een beetje verbaasd aan, maar toen zag ze zijn grijns. Glimlachend schudde ze haar hoofd. Ze begreep dat hij het als grap bedoelde, maar zou hij er ook iets van menen? Echt knap was ze ofzo, teminste dat vond ze. Ze hoorde Daphne aan James vragen of ze zo nog gingen. Even keek ze opzij en zag dat Daphne hem heel verliefd aankeek. Hierop volgde een kus op zijn wang. Ach, het was beter dan dat tongzoenen. "Dus.. Wat zeg je?" vroeg Lyron aan haar, duidelijk de grap nog net een beetje erger makend. Ze keek hem weer aan en zag de subtiele knipoog die hij aan haar gaf. Weer speelde een lichte grijns rond haar lippen. Ze keek vlug even naar Daphne en zette toen een stap dichter bij hem. 'Doe je best' zei ze grijnzend, terwijl ze een lok haar uit haar gezicht veegde. Als hij het echt zou doen zou ze het op zich niet heel erg vinden. Ze vond hem best aardig en een grapje zoals dit lag haar wel. Zeker als het was om vrienden een beetje te irriteren.

(Mijn inspi heeft me verlaten...)

Lyron zijn mond viel een stukje open van verbazing, toen Daphne 'moet dat dan' antwoordde. Meende ze dat nou, of had ze echt het geheugen van een zeespons? Was ze soms vergeten wat ze had gezegd..? Hij schudde lichtjes zijn hoofd, besloot het maar te negeren, en keek grijnzend toe hoe Brooklyn een stapje dichterbij zette. Hij voelde niets voor haar, althans.. nóg niet. Maar haar uiterlijk was zeker niet slecht en ook haar karakter kon hij wel waarderen, waarom zou hij het niet doen..?
Hij draaide zijn hoofd wat naar rechts en keek Daphne en James via zijn ooghoeken aan, waarna hij zijn blik weer op Brooklyn richtte en zijn linkerarm om haar middel sloeg, haar wat dichter tegen zich aan trekkend. Met zijn rechter ging hij door haar haren, haar hoofd een stukje omhoog duwend, waarna hij deze bij zijn andere arm voegde. Na een redelijk lange kus zoende hij haar, teder en zacht, en toen hij zijn hoofd een stukje achteruit haalde en de kus daarmee beëindigde keek hij even achterom om de reactie van Daphne en James te peilen. Met een scheve grijns op zijn gezicht keek hij Brooklyn weer aan, waarna hij haar een subtiele knipoog gaf. Hij zag de ironie van dit alles wel in, en natuurlijk was Brooklyn haar reden om hem haar te laten zoenen het feit dat ze die twee kleffe mensen eens wilde plagen.. toch?

[Ohnoes !]

Het antwoord van Daphne was een beetje verwarrend, maar ze negeerde het maar. Het halve gesprek had ze eigenlijk toch niet gevolgd. Weer gleden haar ogen naar de klok, ookal wilde ze dit eigenlijk niet. Het kwam heel onbeschoft over, vond ze zelf. Alsof ze niet interessant genoeg waren voor haar. Haar blik ging weer terug naar Lyron, die net op dat moment zijn arm rond haar middel sloeg. Dit verbaasde haar toch wel een beetje. Ze had verwacht dat hij gewoon hard zou gaan lachen of zoiets. Toen hij haar iets dichterbij trok verzette ze zich niet. Kort keek ze naar James en Daphne, naar hun reactie. Zijn hand ging door haar haren en zij legde haar arm rond zijn nek. Uiteindelijk lagen zijn beide armen rond haar middel. Toen zijn lippen de hare raakte voelde ze een lichte tinteling door haar lichaam gaan. Ze had geen idee waarom. ze voelde niks voor hem, toch? Misschien kwam het gewoon doordat ze al en tijd lang met niemand meer had gezoend. Opeens merkte ze op dat ze echt teveel aan het denken was. Op het moment dat die gedachte echt tot haar doordrong deed Lyron haar hoofd weer een stukje naar achter en zag de scheve grijns op zijn gezicht. De subtiele knipoog zorgde ook bij haar voor een lichte grijns. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar James en Daphne, hopelijk was hun reactie op wat ze gehoopt had. 'Volgensmij best een geslaagde actie' mompelde ze zacht. Even dacht ze erover zijn armen los te maken van haar, zodat ze weer achteruit kon. Toch leek haar lichaam vaag te weigeren, diep van binnen. Daarbij zou het een beetje ongeloofwaardig worden als ze nu meteen weer 3 meter van hem af ging staan.

[ ]

Met een brede grijns op zijn gezicht, zoals dat gebruikelijk was voor Lyron, keek hij naar Brooklyn om haar reactie te peilen. Hij kon echter niet veel van haar gezichtsuitdrukking of blik in haar ogen aflezen waardoor hij even wijfelend op zijn lip beet. Zou hij zijn touch kwijt zijn geraakt? Zou hij niet meer hetzelfde met de meisjes hier kunnen doen zoals hij met de meisjes in Italië deed, en ook om bekend stond? Om het gevoel dat hij ze gaf, de lichte tinteling die door hun lichaam reisde wanneer ze met hem zoenden..? Hij dwong zichzelf deze gedachte aan de kant te zetten en draaide zijn hoofd naar rechts, om Daphne en James' hun reactie te bekijken.
Toen hij zag wat hij zag was hij echter verbaasd, op een teleurstellende manier. Ze stonden in elkaars ogen te kijken, elkaar haast té stevig omhelzend, en leken hem en Brooklyn niet eens opgemerkt te hebben. "Of toch niet.." grijnsde hij, nadat hij zijn blik weer op haar gericht had en rustig een stapje achteruit deed. Het feit dat de twee achter hen het niet hadden opgemerkt betekende echter niet meteen dat hij teleurgesteld was, hij had nog steeds met Brooklyn gezoend terwijl hij eerst de indruk kreeg dat ze niets van hem moest hebben, en dat zag hij toch als een overwinning. "Zullen we dan maar gaan?" grijnsde hij droogjes, terwijl hij alvast begon te lopen en zijn rugzak weer nonchalant over zijn schouder hing. "Trouwens.. Aan het begin van dit alles, toen je mij voor het eerst zag.. Waar waren die boze blikken goed voor?" vroeg hij maar gewoon met een klein glimlachje, omdat hij nieuwsgierig was en de reden ervan zelf niet kon bedenken.

Even dacht ze te zien dat Lyron een beetje twijfelend op zijn lip beet en ze vroeg zich vaag af waarom. Vond hij de reactie van de 2 tortelduifjes niet goed genoeg, of zoende zij zo slecht? Vroeger had ze jongens gek gemaakt met haar spelletjes. Ze keek weer even naar Daphne en James. Die 2 leken niks gemerkt te hebben van haar en Lyron, iets wat haar toch best wel stoorde. Ze zaten alleen een beetje naar elkaar te kijken. Ook Lyron leek het jammer te vinden. Hij zei iets wat ze niet helemaal verstond en deed toen een stap achteruit. Zij spiegelde en deed hetzelfde. Het had geen zin om nog langer klef tegen elkaar aan te gaan staan. Lyron vroeg haar nogal droog of ze maar zouden gaan en ze haalde haar schouders op. 'Mij best, hier valt toch niks meer te doen' zei ze, terwijl haar blik weer naar de klok ging. Ze was nu 'n kwartier te laat en ze had nog niks gehoord. Geen biebjuf die haar kwam zoeken of een telefoontje van haar woedende vader. Misschien kwam ze er nog goed vanaf. Net op dat moment trilde haar mobiel in haar broekzak. Het was te hopen dat het een van haar vrienden was ofzo, maar toen ze keek zag ze dat het een smsje van haar vader was. Een beetje nerveus speelde ze met haar haar terwijl ze het berichtje las. "Vanavond zijn wij nog lang niet uitgepraat" stond er. Ze zuchte en rolde met haar ogen. Daarna deed ze haar mobiel terug. Hier ze zich vanavond wel zorgen over maken. 'Trouwens.. Aan het begin van dit alles, toen je mij voor het eerst zag.. Waar waren die boze blikken goed voor?' hoorde ze Lyron vragen. Een beetje verward keek ze op. Half omdat ze nog een beetje met haar gedachte bij haar vader zat, half omdat ze zich niet meer echt kon herinneren dat ze hem boos had aangekeken. Opeens dacht ze aan zijn openingszin. 'Ik kan me maar een moment herinneren dat ik je echt boos aangekeken zou kunnen hebben. Dat kwam door ehm... je openingszin.' zei ze, terwijl haar blik even naar de grond ging. Dit kwam echt heel dom over, vond ze. Hoe kon je iemand nu boos aankijken vanwege zijn openingszin. Toch ging ze door met haar verhaal. 'Toen jij "Heey Schoonheid" tegen Daphne zei deed je me denken aan een jongen die ik laatst tegenkwam in de bieb. Hij begon pressies hetzelfde en tja... hij was wel irritant' Ze vroeg zich af of hij hier genoegen mee zou nemen, maar het was de waarheid. Ookal kwam het dan misschien wat dom over.

Lyron lette op vele bewegingen die Brooklyn maakte, en keek zo dan ook toe hoe ze haar mobiel tevoorschijn haalde, hierna diep zuchtte en de mobiel weer opbergte. Natuurlijk was hij nieuwsgierig naar hetgene wat er in het smsje stond en van wie ze het had gekregen, maar aangezien dat hem niet zo gepast leek. Ook probeerde hij niet stiekem mee te lezen zoals hij normaal deed, en keek hij eerder naar haar gezicht om haar reactie op zijn vraag te zien dan om het smsje te lezen.
Hij kon een lach niet onderdrukken toen Brooklyn antwoordde dat het aan zijn openingszin lag, die inderdaad erg versteend was. Toch wilde hij hem niet veranderen, aangezien hij er door de jaren heen van was gaan houden. "Hoe heet die briljante gozer, die mijn openingszin gejat heeft?" grijnsde Lyron droogjes, waarna hij op een rustig tempo begon te lopen en ondertussen om keek naar Brooklyn. "Nou kom je ook, schoonheid?" grinnikte hij, waarna hij zijn blik weer voor zich richtte en probeerde te bedenken wat ze zouden kunnen gaan doen. Hij kende Brooklyn amper en wist daarom niet waar ze van hield, wat het verzinnen van een activiteit dat ze beiden leuk zouden vinden wat moeilijker werd. Misschien konden ze naar het strand gaan om lekker uit te waaien, of door de branding te lopen? Nee, te standaart.. bekritiseerde zijn geweten hem, waarna hij langzaam door liep terwijl hij iets leuks probeerde te verzinnen. Het kon natuurlijk ook zo zijn dat ze iets anders te doen had, en als dat het geval zou zijn zou hij haar om haar nummer vragen of met haar mee gaan. Of was het daar iets te vroeg voor..?

Lyron moest lachen toen ze hem zij dat het aan zijn opgeningszin lag. Het was beter dan dat hij boos werd of haar raar aanstaarde. Toen hij vroeg wie deze briljante gozer was die zijn openingszin had gejat rolde ze met haar ogen. Steve had in grote lijnen exact hetzelfde gezegt. 'Zijn naam is Steve.' beantwoorde ze zijn vraag. 'En hij zei dat het zijn openingszin was en dat deze door iedereen werd gebruikt. Originaliteit is hier schijnbaar nog ver te zoeken.'. Dat laatste kwam er een beetje mompelend uit, maar waarschijnlijk had hij het wel gehoord. "Nou kom je ook, schoonheid?" hoorde ze hem grinnikend zeggen, terwijl hij begon te lopen. Ze zuchte, maar ze kon het niet laten om te glimlachen. Even liep ze iets sneller om hem in te halen, aangezien hij al een stuk verderop in de gang was. Toen ze naast hem was ging ze weer gewoon op haar eigen tempo lopen. Rennen en snel lopen waren moordend voor haar enkels, aangezien ze vrij hoge hakken aanhad. Het was een geluk dat er hier meer op hakken liepen en het niet zo ging als in het winkelcentrum. Opeens merkte ze dat ze dicht bij haar kluisje waren. Haar tas lag daar nogsteeds in en ze had hem eigenlijk wel weer nodig. Bij de gedachte dat ze dat loodzware ding helemaal mee moest slepen tot haar kamer ontstond twijfel. Misschien kon ze hem morgenvroeg ook wel gaan halen, maar ze bedacht zich dat ze morgen nog 3 SO's had. Dat werd dus leren in bed vanavond. Even gleed haar blik weer naar Lyron. 'Wacht even' mompelde ze, terwijl ze voor hem langs naar haar kluisje liep. Snel draaide ze de goede combinatie en opende haar kluisje. Haar tas rolde uit haar kluisje en kwam op haar rechter voet terecht. Ze gilde gesmoord en hinkte op 1 been een stap achteruit. Eigenlijk had ze zin om een trap te geven tegen die rottas, maar dat was niet bepaald een optie. Waarom was dat ding in hemelsnaam zo zwaar? Voorzichtig zette ze haar voet weer neer, maar trok hem snel weer op toen een pijnscheut door haar voet vloog. Hoe stom kwam dit over? Aangevallen door haar eigen tas en nu ook nog pijn als ze haar voet neerzetten. Misschien had ze wel haar teen gebroken door dat zware ding. Dit leek wel z'n lompe actie van een of andere mislukte nerd.