Van Fer naar Adrian

Adrian stapte door de gietende regen en was klets nat. Hij keek even naar links en rechts om te kijken of er een auto aankwam. Het was rood voor de voetgangers maar toch stak hij over want hij wou hier niet in die gietende regen blijven staan. Daar aan de overkant van de straat woonden de ouders van Fer. Fer was alleen maar bij zijn ouders tijdens het weekend, omdat ze tijdens de weekdagen op school moesten blijven slapen. Normaal gezien moest dat in het weekend ook maar ja… Regels waren er om overtreden te worden, niet? Adrian moest nog een paar stappen doen en hij was er. ‘één, twee, drie, vier, eindelijk!’ Ging het in zijn hoofd. Adrian duwde op het belletje waar De achternaam van Fer opstond en wachtte tot dat iemand open deed, maar dat gebeurde niet. Adrian duwde nog eens op het belletje, en nog eens, en nog eens, maar geen reactie. “Verdomme! Hij wist toch dat ik zou komen voor die videogames?” Zei hij luidop tegen zichzelf. Adrian voelde in zijn zakken voor zijn iPhone, en toen herinnerde hij zich dat deze van het dak was gevallen. Woedend duwde hij nog eens op het belletje en besloot dan maar te staan roepen op straat want misschien was het belletje kapot. Adrian begon te roepen en op die moment reed er een auto voorbij. De auto reed door een immens grote plas en al het water vloog over Adrian heen. “Idioot!!!” Riep hij. “Wacht maar tot ik u vind!” Zei hij praktisch gezien tegen niemand, want de auto was al veel te ver weg om hem te horen. Hij ging onder het afdakje staan en wachtte tot Fer misschien zou thuis komen. Het viel hem niet op dat er iemand aan de overkant naar hem stond te kijken.

Julio was op weg richting naar Fer's huis, ze gingen werken aan een van hun opdrachten aangezien hij vorige keer niet was komen opdagen om de een of andere reden. Dus hij hoopte dat die het vandaag weer niet ging flikken want dan kreeg hij echter wel een probleem. Met een paraplu in de hand liep hij over de straat, zelf hadden ze niet afgesproken bij zijn thuis maar op de hoek van zijn straat. Met zijn blik op de grond, en zijn gedachten duidelijk niet bij het moment wandelde hij verder. Waarom had Adrian hem zo aangekeken? Kort beet hij op zijn onderlip en streek over zijn elleboog. Een auto raasde hem voorbij en meteen fronste hij, als volgt keek hij voor zich uit en zag daar Adrian staan. Meteen verstrakte hij, die moest hij nu weer zien. Toen hij even naar hem keek fronste hij kort en besloot maar naar hem toe te gaan. Uiteindelijk stond hij iets van hem verwijdert en keek hem met een glimlach aan. 'Fer is er niet zeker?' Kalm keek hij hem aan en wachtte echter tot Adrian misschien mee onder zijn paraplu ging staan. Dan werd hij alleszins al veel minder nat dan dit. Kort dacht hij even aan het moment dat hij uit de gang was weg gegaan, vanaf dat moment voelde hij zich op de een of andere manier aangetrokken tot hem. Maar hij zweeg daar maar over tegen iedereen, buiten een vriendin van hem. Die wist het wel. Zij was dan ook de enigste die er ooit van zou weten.

“Fer is er niet zeker?” Klonk het plots en Adrian verschoot zodanig dat hij in een plas stond en dus nog natter was. Hij draaide zich om en keek in de ogen van Julio. Adrian lachte en keek dan naar de paraplu van Julio; “Gelukzak dat je bent, jij hebt ten minste een paraplu.” Aan de blik van Julio kon hij zien dat Adrian mee onder de paraplu mocht komen staan en dus deed hij dat ook. Ze stonden lekker dicht tegen elkaar, maar dat leek Adrian niet te schelen. Adrian keek Julio aan. “Neen, inderdaad, Fer is er weeral niet. Ik had met hem afgesproken voor videogames te komen spelen, maar hij is niet thuis.” Met een telergestelde blik draaide Adrian zich naar de deur van Fer en een windvlaag deed de geur van Adrian zijn parfum in Julio’s richting waaien. Adrian draaide zich weer om en keek dan naar Julio. “Ik heb een idee…” Zei hij bedenkelijk en beet even op zijn onderlip, wat zijn gezicht nog knapper maakte. “Kom jij bij mij spelletjes spelen? Je weet vast wel hoe je dat moet doen he?” Vroeg hij aan Julio, bijna honderd procent zeker dat Julio er iets vanaf wist. “Ja, je komt gewoon met mij mee he!” Zei hij tegen de jongen met de paraplu en stapte dan plots naar de ander kant van de straat weer in de natte regen.

Julio keek Adrian even aan en haalde zijn schouders op. 'Tuurlijk weet ik dat. Wat denk je nu zelf dude?' Julio grijnsde even. Even streek hij door zijn haar en zag Adrian dan plots vertrekken naar de overkant van de straat. Weer ging hij de regen in. Kort rolde hij met zijn ogen en wandelde hem kalm achter na en kwam al gauw weer met zijn paraplu naast hem staan. Eigenlijk had hij geen idee hoe hij aan een videogame moest beginnen. Maar zo moeilijk kon het toch niet zijn ofwel? Ach, hij zo wel gaan zien als ze bij zijn thuis waren. Waarschijnlijk ging hij zich dan nog eerst warme kleren aantrekken ofzo. Allesins dat leek hem toch het normaalste. Na enkele minuten te wandelen wandelde hij een straat in en stopte bij een huis. Vervolgens liet hij Adrian de deur open doen en liet hem binnen wandelen om hem daarna te volgen. Nu moest hij hem maar de weg gaan wijzen naar boven, aangezien hij niet echt zo onbeschoft was om naar boven te rennen in een vreemd huis.

Sneller dan verwacht waren ze bij Adrian thuis en deed Adrian de deur open zodat Julio naar binnen kon gaan. Adrian liet hem voor en ging na Julio binnen en sloot de deur achter zich. Aangezien Julio bleef staan, stapte hij verder de trap naar boven op. “Kom we gaan meteen naar mijn kamer, zodat mijn bomma niet weet dat ik thuis ben met bezoek!” en hij keek even over zijn schouder naar Julio. Ze kwamen boven bij de trap en Adrian deed de deur van zijn kamer open. De kamer was rommelig, overal lagen kleren, en dozen van pita… “Ja, sorry, maar de laatste vier dagen heb ik praktisch op mijn kamer geleefd…” zei hij Tegen Julio en glimlachte verlegen. Hij keek Julio aan en keek dan naar de tv. Hij stapte naar de tv, en zette die op. Zijn playstation 3 lag op bed. “Oh my god... “ Zei hij. “Mijn bomma heeft mijn Playstation weer uitgetrokken hoor." Hij keek naar Julio en nam de playstation op en duwde die in Julio’s handen. “Hier, instaleer jij hem maar, Je weet toch hoe dat moet he?” Maar voor Julio kon antwoorden stond Adrian al voor zijn kast, en deed hij zijn T-shirt uit, gevolgd door de broek en de onderbroek. Zodat hij uiteindelijk naakt was. “Bijna klaar?” vroeg hij in zijn nakie aan Julio en nam uit zijn kast een propere droge boxershort en een onderhemdje. Hij draaide zich om en zag dat Julio door nog steeds stond. “Kom hier” zei hij met een grijns op zijn gezicht en nam de PS3 weer af en sloot hem aan. Binnen de korstte keren, stond de PS3 gereed en duwde Adrian een console in de handen van Julio.

Julio keek hem even aan en fronste. Al gauw liep hij mee met hem de trap op, zo stil mogelijk eigenlijk. Aangezien zijn oma blijkbaar niet mocht weten dat hij bezoek had. Wat hij opzich toch al vrij raar vond. Toen ze uiteindelijk boven kwamen liep Adrian meteen zijn kamer in en volgde hij automatisch ook. De kamer was vrij rommelig, niets vergeleken met de zijne eigenlijk. De zijne was vrij strak ingericht en lag er bijna altijd netjes bij, buiten dan de keren dat eens in een woede bui was dan lag alles overhoop. Al gauw hoorde hij het woordje oh my god vallen, iets wat in zijn oren helemaal gay klonk. Al gauw kreeg hij de opdracht om het ding weer aan te koppelen, maar hij had werkelijk geen idee hoe dat moest. 'Tuurlijk ken ik er wat van. Wat dacht je nu?' Meteen knielde hij neer maar keek al gauw vanuit zijn ooghoeken naar Adrian, toen hij zag wat ze deed beet hij op zijn onderlip. Oke, hij keek echt op het foute moment maar hij kon niet meer wegkijken dat was het probleem. Maar zodra hij zich omdraaide keerde zijn blik verlegen weer naar de playstation. Meteen werd hij aan de kant geduwd waardoor hij iets naar achteren ging en even naar de jongen voor hem staarde. Julio moest hier echt weg raken. Meteen begon hij na te denken over een manier om weg te raken, maar al gauw kreeg hij een console in zijn handen gestopt en zette zich meteen neer.

“Tuurlijk ken ik er wat van. Wat dacht je nu?” Zei Julio tegen Adrian toen Adrian de playstation in zijn handen duwde. Nadat Adrian een console in de hand van Julio duwde ging Adrian zelf ook op zijn bed zitten. Adrian duwde er een racespelletje in en het spel begon. “Weet je? Ik vind het niet erg dat je homo bent hoor, dat is minder concurentie bij de vrouwen.” Zei hij en glimlachte even naar Julio. “O ja, de wc is hier de deur uit en dan naar links en een beetje stappen en je komt er wel.” Adrian grijnsde en startte het spel. Je kon zo zien dat Adrian een krak in het spel was, terwijl Julio nog aan de start stond. Adrian pauzeerde het spel. “Je wist toch hoe dat moet? Of weet je het alleen maar bij computers? Want dat kan ook.” Adrian keek hem fronsend aan en merkte toen dat Julio nog steeds zeikende nat was. Adrian sprong recht en sprong naar de kleerkast, haalde daar een boxer, een short, en een T-shirt uit voor Julio en nam uit de andere kast een handdoek. “Hier alstublieft. Doe deze maar aan, anders word je nog ziek.” Adrian gaf de kleren en de handdoek aan Julio en trok deze recht aan zijn handen en stond dan pal voor hem, face to face, Adrian bleef even in de ogen van Julio kijken, niet wetend wat te doen. Uiteindelijk deed Adrian een stap naar achter en keek dan naar de grond. “Weet je? Ik ben Hetero dus…” zie Adrian en hij had eigenlijk geen idee waarom hij dat zei.

Julio keek hem droogjes aan toen hij sprak over concurrentie. Dus het ging Adrian enkel daarom? Kort grijnsde hij en haalde zijn hand door zijn haren. Het spel was al begonnen maar hij had er echter geen oog voor, aangezien zijn blik elk moment weer naar Adrian ging daarom stond hij dus nog aan de start. Maar toen Adrian het spel echter stil zette keek hij maar al gauw naar het scherm. 'Ik ben denk ik slimmer in spelletjes op de computer. Dus weetje anders speel jij maar dan kijk ik wel naar jo.. hoe je speelt.' Corrigeerde hij zichzelf vrij snel. Julio keek even raar op toen hij kleren uit de kast haalde voor hem. Dat was dus wel echt niet nodig vond hij. Maar ja, hij zou het maar aan nemen. Eigenlijk zag hij dit echter als kans om toch iets van hem te hebben. Voor hij echter doorhad werd hij al gauw recht getrokken door Adrian en nam hij de kleren aan. Kort beet hij op zijn onderlip, ze stonden wel echt dicht op elkaar nu. Misschien moest hij.. Nee, dat deed hij maar niet, dat zou Adrian vast toch niet appreciëren. Kalm draaide hij zich om, om zich te gaan omkleden in de wc, al deden de woorden die hij nu hoorde hem toch twijfelen. Aangezien de jonge gelijk had zou hij zich hier maar omkleden. Hij legde de kleren die hij had gekregen op zijn bed en besloot al gauw zijn shirt en zijn broek uit te doen. Vervolgens zichzelf even af te drogen en zijn onderbroek maar even snel uit te doen en die van Adrian gauw aan te doen. Dan ging hij even met de handdoek door zijn haren en keek hij hem weer droogjes aan. Zijn haren steekte nu alle kanten op, maar het kon hem vrij weinig schelen. Rustig wandelde hij weer naar Adrian toe en legde voor een moment zijn handen op die zijn schouders en duwde hem naar beneden. ‘Ga jij maar verder gamen, ik kijk wel hoe je het doet.’ Julio zette zich weer neer op het bed en wachtte rustig af op wat Adrian ging doen. Kort keek hij naar het shirt dat hij aan had en glimlachte even.

“Ik ben denk ik slimmer in spelletjes op de computer. Dus weetje anders speel jij maar dan kijk ik wel naar jo.. hoe je speelt.” Zei Julio tegen Adrian. Adrian fronste even en keek vervolgens weer naar het scherm zodat Julio zich kon uitkleden. Zodra Adrian dacht dat hij klaar was draaide Adrian zich weer om naar Julio, maar deze had nog maar net zijn onderbroek uitgedaan. Adrian keek even geschrokken en glimlachte dan. “We zijn jongens onder elkaar he?” en hij draaide zich weer om. Hij hoorde het bed piepen waardoor hij nu zeker wist dat Julio erop lag. Weer draaide Adrian zich om en zag dan dat Julio hem aankeek met de short, en T-shirt van Adrian aan. Doordat Julio redelijk mager was en niet echt veel spieren had, leken de kleren wel als jurken voor hem. “Wel, moest je nu wat meer gebouwd zijn, meer spiertjes dus, dan zou het je goed staan.” Zei Adrian tegen Julio. Adrian zette zich neer en speelde verder nog een paar minuutjes van het spelletje en zette dan de tv en de PlayStation af. Hij stond op en keek naar het bed en in een mum van tijd lag hij naast Julio naar het plafond te staren. “Zo…” Zei hij in een zucht. “vertel eens wat meer over jezelf…” Zei hij tegen Julio en draaide zich op zijn zij zodat hij Julio’s gezicht kon zien. Adrian ging even door zijn haar en stak dan zijn hand onder zijn T-shirt en ging over zijn borstkast. Nog steeds nieuwsgierig keek hij Julio aan en glimlachte even.

Julio keek hem droogjes aan toen hij vertelde over het feit dat hij beter gebouwd moest zijn. Kort haalde hij zijn schouders op. 'Ach, ja je bent nu eenmaal een atleet of je bent het niet.' Mompelde hij droogjes en wreef even door zijn haren. Voor even richtte hij zijn blik op Adrian en merkte dat hij naast hem kwam liggen. Kort beet hij op zijn onderlip en dacht hij na. Wat viel er over hem te vertellen? Buiten het feit dat hij homo was niet zo gek veel. 'Wel, veel valt er niet zeggen.' Zei hij kalm tegen hem en zuchtte even diep. Julio kwam even overeind en keek naast het bed, viste daar enkele boekjes onderuit.Kort fronste hij en bladerde hij door het boekje, waarschijnlijk had elke hetero jongen dit wel ergens in zijn kamer liggen ofzo. Julio moest hier eigenlijk vertrekken. Maar hij wou toch ook nog wel even blijven bij Adrian. Al had hij geen enkel idee waarom hij hier wou blijven. Het was niet zo dat er chemie tussen hem speelde. Dan had hij zich wel anders gedragen. Maar hij maakte nooit een kans bij hem, Adrian was hetero en hij was homo. Plus waarschijnlijk was hij ook nog eens bang dat de mensen van school hen samen zagen en dan ook gelijk gingen roddelen over hen. Dat zou complete keldering zijn van Adrian’s zogezegde reputatie. Dat kon hij niet vragen van hem. Ach ja, dat maakte zijn kansen weer nul op de honderd. Pech voor hem dan maar, dan werd het maar afwachten op zijn ‘ware’.

Adrian keek Julio aan. "Kom kom, over iedereen valt veel te vertellen." Zei Adrian tegn Julio. "Dus sowiso over jou ook." Adrian deacht even na en keek naar Julio die van onder zijn bed een playboy boekje tevoorshijn haalde. Adrian grijnsde even en ging op zijn rug liggen. "Weet je, wij hebben ook behoeftes hoor." Zei hij grappend tegen Julio. Ondertussen speelde zich in zijn hoofd af dat hij Julio mischien wel zou kunnen gebruiken voor een paar dingen maar dan moest hij beter bevriend worden met hem. Hij bleef denken, nog steeds naar het plafond starend. Adrian glimlachte en had al een plannetje. Een minuutje later nam hij zijn Iphone en belde naar zijn vriendin. "Hallo? Juah erhmm, het is gedaan tussen ons." Zei hij en hong op. Hij legde zijn iPhone naast zich en keek Julio aan. "Ik was ze beu lol." Adrian haalde zijn schouders op en stond recht uit bed, nog steeds in boxershort en hemdje. "Je kleren zjin droog." Zei hij tegen Julio.

Julio schudde zijn hoofd zachtjes en snoof kort. 'Over mij valt er helemaal niets te vertellen, geloof me maar.' Mompelde hij droog tegen Adrian en luisterde even naar wat hij zei over het boekje. Kort fronste de jongen en zette vervolgens maar een glimlach op en haalde zijn schouders op. Uiteindelijk bewoog Adrian toch waardoor hij ook overeind kwam en nu weer neerzat op het bed en even luisterde naar het gesprek dat hij aan het voeren was met een meisje hoogstwaarschijnlijk. Toen hij aan hem echter de reden vertelde waarom hij had had uitgemaakt fronste hij. 'Weetje, het is laf om het gedaan te maken telefonisch, maar goed ik ga me even omkleden.' Kalm stond hij op en wandelde naar zijn kleren om daarna in de gang te verdwijnen en naar de badkamer te gaan. Daar trok hij zijn kleren weer aan en staarde even naar zichzelf in de spiegel en snoof kort. Zo zacht mogelijk opende hij de deur weer en wandelde naar de trap om daar kalmpjes af te lopen en naar buiten te lopen. Waarom hij vertrok? Gewoon omdat hij niet langer bij Adrian kon zijn zonder ook maar echter wat te onder nemen. Julio deed zijn paraplu open en zo verdween hij dan ook weer in de regen richting zijn huis. Wat bezielde hem eigenlijk? Adrian zou nooit, maar dan ook nooit wat gaan beginnen met hem. Zo ver was hij uiteindelijk al wel geraakt. Er was misschien een op de honderd procent kans dat het echter wel zou gebeuren.
[Nog niet uit het topic]

Adrian keek naar Julio die zijn hoofd zachtjes schudde en snoof. 'Over mij valt er helemaal niets te vertellen, geloof me maar.' Mompelde hij zacht. . 'Weetje, het is laf om het gedaan te maken telefonisch, maar goed ik ga me even omkleden.' En hij verdween. Adrian dacht na over wat Julio zei en moest er eigenlijk bij glimlachen. Die gay was waarschijnlijk blij dat Adrian terug single was, zodanig dat hij zijn kans kon wagen. Julio kon Adrian wel van pas komen. Als hij de gay een beetje bespeelde kon hij hem laten doen wat hij wou. Adrian hoorde een trede van de trap kraken. Hij liep de hal in en keek naar beneden waar Julio stond, net op het punt om buiten te gaan. Adrian stormde de trap af, waarbij hij bijna viel. Hij hield zich vast aan de leuning en bleef zo dus overeind. “Julio, wacht…” En hij maakte zijn entourage naar beneden af. “Ik moest je nog iets zeggen…” Zei hij stilletjes. Adrian sloot zijn ogen en tuitte zijn lippen, waarna deze die van Julio raakte. Adrian sloeg zijn armen om Julio heen en nam hem stevig vast. “Ik… Ik heb je graag.” Zei Adrian in zijn oor. Hij liet Julio los en nam een paraplu en opende de deur. “Hier, dan blijf je tenminste droog deze keer.” Adrian bracht zijn hand naar het kruis van Julio. “Mijn boxer mag je hebben.” Adrian draaide zich om, keek nog even en stapte dan de trap weer op naar boven.

Julio bekeek zichzelf even in de spiegel en snoof even. Nee, Adrian en hij, het zou nooit gebeuren. Al mocht hij er nog zo vaak van gaan dromen, al mocht hij elke nacht in slaap vallen met hem in zijn gedachten. Het zou worden als een ziekte, een ongeneesbaare ziekte. Adrianritis zou het dan noemen. En hij was de enige die er aan leidde. De enigste jongen op aarde die er aan kon gaan leiden. Julio legde zijn hand op de klink van de deur en wou deze juist naar beneden klikken toen hij echter gerommel hoorde op de trap. Meteen keek hij op en zag dat Adrian bijna gevallen was naar beneden waardoor hij kort zijn hoofd schudde. Toen hij verder kwam naar hem hoorde hij hem zachtjes wat zeggen tegen hem. Dan voor het eerst sinds een tijd, kreeg hij een zeemzoete kus op zijn lippen. Van Adrian. Door het feit dat hij wat verbouwereerd was bevroor hij gewoon en voelde vervolgens zijn armen om zijn lichaam heen slaan waardoor hij zonder te beseffen wat hij echter deed zijn armen op zijn heupen plaatste. Zachte woorden werden in zijn oor gefluisterd waardoor hij zijn maag even omkeerde. Julio schudde zijn hoofd en keek hem aan met nog steeds die verwarring in zijn ogen. Vervolgens werd de deur geopend door Adrian. Kalm nam hij de paraplu aan en keek hem zuchtend aan. Toen hij echter zijn hand voelde op zijn kruis krimpte elke spier van zijn lichaam even in elkaar. Toen Adrian zich vervolgens omdraaide deed hij het zelfde. 'Je mag me niet graag Adrian. Dat is onmogelijk.' Fluisterde hij zacht voor zich uit en besloot dan maar verder te wandelen en zo Adrian en zijn huis achter zich latend. Hij bracht de paraplu tot boven zijn hoofd zodat zijn hoofd niet meer zichtbaar was. En zo verdween de jongen achter de hoek waarna hij opweg ging naar ergens. Geen idee waar, maar hij zou ergens heen gaan.