Just making music on the flat roof

Iedereen welkom

De traptreden kraakten lichtjes toen Kevan de trap op liep. Hij droeg een broek aar wat scheuren en beschadigingen aanzaten vanwegen het werk wat hij er mee had gedaan op de boerderij en daarboven had hij gewoon een lang shirt waarvan hij de mauwen pgestroopt had, niet omdat hij het warm had maar eerder omdat hij het nog gewend was. Rustig ging hij op een zitzak zitten en legde de gitaarkoffer op zijn schoot. Niet te geloven dat de koffer nu al een dag niet open was geweest, thuis was er geen uur geweest dat deze koffer gesloten was. Voorzichtig trok Kevan de gitaar uit zijn hoes en pakte hem op de goede manier vast. Het was stil om hem heen en er waren bijna geen mensen te bekennen; jammer, als er hier meer mensen waren geweest hadden die misschien meegedaan. Al wist hij niet zeker of de mensne hier ook zo waren, hoofd schuddend ging hij verder met het verstellen van zijn snaren. Toen alles goed was begon hij gewoon maar wat improviserend te spelen, waarna hij even stopte en er een korte stilte viel, hij haatte het als alles zo stil om hem heen was. Langzaam maar zeker begon hij het deuntje van één van zijn faforiete liedjes te spelen en niet veel later de tekst ook zachtjes mee te zingen, maar hij zong niet hard in de hoop dat niemand zijn stem zou horen.

Langzaam liep Brianna door het gebouw, haar steile bruine haar hield ze met een haarband uit haar gezicht en nieuwsgierig nam ze alles in zich op. Ze was pas geleden over geplaatst naar Monica High, in Miami -waar ze vandaan kwam- had ze gewoon thuis gewoond. Met gemengde gevoelens dacht ze terug aan haar ouders, er waren gewoon te veel problemen geweest om daar te blijven hield ze zichzelf voor. Haar grijze ogen gleden over een trap die zo te zien naar het dak leidde, een glimlach speelde om haar mondhoeken toen ze naar boven liep. Vroeger had ze vaak op het dak gezeten, totdat een ruzie met haar moeder zo uit de hand was gelopen dat haar raam een slot erop kreeg. Al met al was ze blij dat ze hier een nieuwe start kon gaan maken.. Hoe verder ze naar boven liep hoe duidelijker klanken opklonken, het was een.. gitaar? Ze greep de band van haar tas en hing die over haar andere schouder voordat ze boven was. De melodie die werd ingezet kwam haar bekend voor, even moest ze nadenken voordat ze hem herkende. Aarzelend deed ze de laatste stappen naar het platte dak en zag een jongen zitten met -inderdaad- een gitaar. Afwachtend liep ze op hem af. 'Eh, hey.' groette ze hem. 'Ik hoorde je spelen, sorry als ik je stoorde..' Vragend keek ze hem aan en bleef niet helemaal op haar gemak staan. Dit soort situaties was ze niet echt gewend, ook al had ze dan op één van de grootste scholen van het land gezeten voordat ze hierheen kwam, heel erg populair was ze niet geweest. Niet dat ze geen vrienden had, maar bij de top-brass hoefde ze niet perse te zitten.

'Eh, hey.' groette een meisjes stem hem, iet wat verstrooid keek Kevan op van zijn gitaar, hij had helemaal geen meisje naar boven horen komen? Snel legde hij zijn hand op de snaren en glimlachte even ,,Ey." groette hij terug. 'Ik hoorde je spelen, sorry als ik je stoorde..' zei het Meisje vragend, Kevan schudde zijn hoofd en schoof wat op zodat het meisje naast hem zou kunnen ztten als ze wou ,,Het is altijd leuk als mensen je oed genoeg vinden spelen om er nieuwsgierig naar te zijn." zei hij even grijnzend, daarna nam hij hetmeisje even in zich op; ze was best knap, roodbruinige haren, grijze ogen en waarschijnlijk ongeveer 16 jaar, al kon hij de leeftijd wel fout hebben. ,,Jij ook nieuw hier?" vroeg hij gewoon rustig terwijl hij weer zachtjes een deuntje begon te spelen op zijn gitaar.

Haar ogen gleden van de jongen even over het uitzicht dat je van deze hoogte had. Brianna glimlachte vaag toen hij dat zei, 'Tsja, gezien het feit dat ik totaal geen gitaar kan spelen vind ik iemand al snel erg goed.' Ze haalde haar schouders op en ging naast hem zitten. 'Klopt, ik ben hier net.' Voor een kort moment zat ze zwijgend naast de onbekende jongen, wachtend of hij wat zou zeggen en luisterend naar de muziek die hij maakte. Het enige instrument dat zij kon bespelen was de piano, al zou ze dat niet al te snel toegeven. Veel vonden het weird dat iemand piano speelde en ze had zo'n gevoel dat het hier hetzelfde zou zijn. Opnieuw gleden haar ogen over de stad met al zijn lichtjes, het deed haar aan Miami denken, ongeveer hetzelfde. Rumoerig, veel auto's en in de verte het strand. Kalm volgde ze de skyline voordat ze haar aandacht weer richtte op de jongen. Ze schatte hem van haar leeftijd, misschien ietsje ouder of jonger. Ze was benieuwd in welke klas hij zou zitten.. 'Mijn naam is Brianna trouwens.' Stelde ze zichzelf voor terwijl ze hem vriendelijk een hand toestak.

[Flutpost]

[Wel de 4e x dat ik dit bericht schrijf dankzei me rot laptop! ]

'Klopt, ik ben hier net.' antwoordde het meisje nadat ze naast Kevan op de zitzak was gaan zitten ,,Dit is mijn tweede dag." zei Kevan glimlachend terug, waarna hij weer wat deuntjes begon te spelen, niet te hard natuurlijk, het meisje zou er nog makkelijk overheen kunnen praten en hij zou het gewoon horen. Langzaam begon het deuntje van 'On my way' boven te komen en begon hij dat dus maar gewoon verder te spelen. 'Mijn naam is Brianna trouwens.' stelde het meisje zich voor net nadat het liedje af was gelopen, Levan glimlachte even breed en pakte haar hand aan ,,Kevan." stelde hij zichzelf voor, zijn glimlach veranderde al snel weer in een grijns ,,Welkom op Monica High, Brianna."
Zijn blik ging even richting het uitzicht, je kon nog een heel deel van Monica zien en de hele school, je zag zelfs nog wat mensen rond lopen. Het was hier zo druk vergeleken met zijn woonplaats. Hij was gewend te wonen in een dorp, al was het nog niet op de kaart. Zijn vader had hem verteld dat de regering gewoon te lui was om er een apart dorp van te maken en daarom maar zeiden dat ze bij het drukkere en modernere dorp heel wat kilometers verderop hoorden. Kevan schudde zijn hoofd even en richtte zijn gedachten toen weer op Brianna.