New on school

Rustig liep Jennifer met haar boeken in haar handen het schoolplein op. Ze gedroeg zich teminste rustig, van binnen was ze ongelofelijk opgewonden. Ze was hier eindelijk! Niemand in Nederland had haar geloofd, iedereen dacht dat ze gewoon een Nederlande gek zou blijven. Nou, die hadden het mooi mis! Ze stond hier op het schoolplein van de school waar ze al jaren op wilde! Monica High school! Natuurlijk liet ze niet zien dat ze hier zo graag heen wilde, ze zou wel gek zijn. Dat zou echt geen goede eerste indruk maken. En dat wilde ze wel heel graag. Ze wilde dat ze hier snel vrienden kreeg en dat iedereen haar een beetje mocht. Ze hoopte niet gehaat of gepest te worden. Maar ze zal wel zien. Wat had het voor nut om zich er zorgen om te maken? Dan gebeurde het vast veel sneller. Ze zou gewoon de eerste dag moeten overleven, vrienden of geen vrienden. En zeg nou zelf, gehaat worden kon toch niet? Het was een hele grote school, ze zou toch wel een iemand kunnen vinden die haar aardig vond? En anders zou ze toch vrienden worden met de andere gehaten. Dan zouden ze het gehaat worden clubje kunnen oprichting waardoor uiteindelijk iedereen daarin zou willen. Zodat ze niet meer gehaat werden. Haar verbeelding speelde weer op. Dat was wel vaker als ze zenuwachtig was, ze had vaak veel inspiratie en was heel creatief. Daar kwamen dan ook de grootste verhalen uit. Vaak illustreerde ze die zelf, maar ze had ze nog nooit aan iemand laten zien. Dat was nou weer teveel van het goede. En trouwens, wie zat er nou te wachten op verhalen over een tweekoppige draak die gepest werd door de driekoppige draken? Oké, dat was dan maar één verhaal toen ze eens melig was met een vriendin, maar toch. Het zat er toch bij, en dat liet al zien dat ze eigenlijk een beetje gek was. Gelukkig goed gek, niet gek als in: Ik onthoofd barbies.

Met een zucht ging ze op de fontein zitten en legde ze haar boeken naast haar. Misschien had ze toch met een tas moeten komen, maar in de films droegen ze hun boeken altijd. Zouden ze nu denken dat ze gek was? Misschien snapte ze het wel, die films lieten het zien, dus ze zouden wel weten dat ze hier nieuw was en dacht dat ze geen tas nodig had. Ze keek in het rond, naar potentiële vrienden. Maar ze durfde op niemand af te stappen. Meestal was ze niet zo verlegen, meestal was ze altijd een van de eerste die iets durfde. Ze kon best brutaal zijn, maar op zekere mate. Ze was niet irritant brutaal, dat iedereen haar zou willen slaan door haar opmerkingen. Maar soms ging ze wel te ver. Maar dat vonden de meeste juist grappig. Behalve degene tegen wie ze brutaal was. Vooral als het een leraar was. Daar kwam je niet onderuit met het woordje oeps.