Alain smeet zijn blikje cola ditmaal hardhandig in de prullenbak waardoor deze omviel. Tot zo ver het aardig doen en hem proberen te leren kennen. Zijn blik was nog altijd zonder te veel emotie, maar die blik was hem heilig. ''Bekijk 't dan maar, heb wel wat beters te doen dan een poging wagen om een redneck te mogen...'' snauwde hij en liep de kamer uit. Steve viel mee, het was beter dan een geek of een puist, maar hij kon bij lange na niet tippen aan David. De jongen dacht waarschijnlijk dat hij Alain kwaad had gemaakt, maar dat was niet zo. Alain reageerde op iedereen zo zoals hij net bij Steve had gedaan. Iedereen zonder een koppel houvast.
Nee, eigenlijk kon Alain Steve wel hebben. Hij viel niet snel op zijn mondje, kon terug praten wanneer Alain een grote bek gaf, sportte en deed meisjes. Eigenlijk had hij het niet veel beter kunnen treffen? Ja goed, het had een basketballer mogen zijn en hij had uit LA mogen komen, maar verder kon Steve er wel mee door.
Wat te doen? Het was net twee uur, over een uurtje kwam hij voor de Wings uit. Ze moesten tegen de Garfield Lions van Garfield High in San Diego. Alain dacht erover iets te vroeg te komen, misschien kon hij alvast wat inschieten.