-Ride Or Die, Remember?-

Geruchten over een heus skatepark hadden zijn oren bereikt. Natuurlijk was het te verwachten dat Santa Monica wel ergens zoiets zou hebben, maar tot dat moment wist hij niet waar precies. Nu hij de plek wist liggen, had hij zich een basic BMX aangeschaft. Pegs ofzo stonden er nog niet aan, maar dat kwam later. Hij wou eerst het park bekijken voor hij echt met geld ging smijten om hem aan te passen. Een basic volstond, voor nu. Plus de cranks hadden een leuk donkerrood kleurtje, even als de rims. Colin hopte op een paar stoepranden, gewoon om de bike wat uit te testen, en vertrok toen richting het park. Door zijn oortjes klonk EDM, iets wat hem altijd weer vrolijk maakte. En het fijne weertje hielp natuurlijk ook. Gelukkig was hij het biken nog niet echt verleerd. Hij deed het niet echt vaak en erg goed was hij niet, maar de basis kon hij wel nog. Het duurde dan ook niet lang voor hij het park, met zijn ramps enzovoort, in de gaten kreeg. Hij baande zich een weg over de paadjes, richting het skatepark, waar hij uiteindelijk in de remmen ging.

Even bleef hij zo staan, geleund op het stuur. Hij bestudeerde de verschillende onderdelen. Tot zijn vreugde zag hij twee fun boxes, een half pipe, zelfs een paar launches in de buurt van een drietal rails, en als laatste een kleine bowl. De coping zag er stevig genoeg uit om die later te kunnen grinden, maar zonder pegs zou dat nog niet lukken, dus besloot de jongen om een van de bowl gebruik te maken. Hij ging er heen en hopte over de rand. De snelheid die hij kreeg van het naar beneden gaan, gebruikte hij om aan de overkant weer omhoog te komen. Hij draaide zich om in de lucht, waardoor hij weer netjes landde en naar beneden ging. Dit herhaalde hij een paar keer, tot hij genoeg snelheid had. Daarna landde hij op zijn voorwiel, waarna hij zijn voet netjes op de band zette, om zo te stoppen. Daarna nam hij een klein sprongetje, om zijn voet snel weer op de pedal te plaatsen. Colin kreeg steeds meer zelfvertrouwen, landde een paar keer op zijn achterwiel en sprong redelijk hoog, waarbij hij zelfs zijn stuur durfde ronddraaien. Alles ging goed tot het moment dat hij rats vergat dat hij geen pegs had. Hij wilde met zijn pegs op de rand landen, maar dat lukte natuurlijk niet, waarna hij keihard op de grond terecht kwam. Gelukkig had hij een helm aan. Hij vloekte een paar keer hartgrondig en keek toen beschaamd rond, hopend dat niemand hem gezien had.

Snel griste Daniek haar mobiel van haar bed af en keek ze op het scherm naar wie haar belde maar al snel drukte ze op het groene telefoontje. ”Met Daniek.” Sprak ze vrolijk door de telefoon terwijl ze zichzelf zachtjes liet neerploffen op haar bed. Haar heldere blauwe ogen keken de kamer rond waar zij samen met Minaye dit schooljaar zouden slapen. ”Hee mop, hoe is het in Santa Monica? Heb je het naar je zin?” Hoorde ze de charmante stem van Jack door de telefoon zeggen. Daniek glimlachte en stond weer op. ”Het is hier prachtig, de school is erg mooi en heb een kamer samen met Mina.” Sprak ze terug via de telefoon waarnaar ze eens diep zuchtte. ”Ik moet gewoon even alles vergeten en hier een nieuwe start maken.. het komt allemaal wel goed, dat beloof ik, je hoeft je nergens zorgen over te maken.. ik red me wel.” Zei ze terwijl ze probeerde overtuigend te klinken. Ze wandelde naar hat raam toe en keek naar buiten. Ze leunde met haar lichaam tegen de muur aan terwijl ze met haar ogen het uitzicht over de stad bekeek. Tuurlijk zou het goed komen. Nieuwe school, nieuwe stad, nieuwe mensen en een totaal nieuwe start. De enige die ze hier kende was Minaye, zij was haar allerbeste vriendin al sinds de kleuterschool. ”Goed zo meis, maar onthoud dat als het niet gaat of als er iets gebeurt je mij altijd kan bellen, dan kom ik er gelijk aan, ik zweer je.. Maar ik denk dat je je daar nu wel red, je hebt tenslotte Mina en die zou jou ook koste wat het kost beschermen.” Zei hij met een zachte lieve stem. Daniek glimlachte weer en liep weg van het raam naar het keukentje. ”Dus, heel veel succes lief zusje van me en hopelijk zien we elkaar gauw weer.. Kus.” Zei hij er een paar seconden later achteraan. ”Kus” Zei Daniek nog terug en hing daarnaar op. Met een zucht legde ze haar mobiel op de tafel neer en keek ze in de kleine koelkast. Met grote ogen keek Daniek de lege koelkast in en besefte zich nu dat ze nog samen met Minaye boodschappen moest doen. Ze duwde de koelkast weer dicht en er bedenkelijk naar. Nee, ze zou nu nog geen boodschappen doen, dat zou ze samen met Mina doen maar die was op ook het moment niet hier. Ze wist tenslotte nog helemaal niet waar de supermarkt zat. Ze wandelede nu naar de deur toe en pakte haar schoenen die naast de deur stond. Licht bruine hakken, gympen stonden haar niet zo. Gelijk nadat ze haar hakken aanhad trok ze de deur open en verliet ze de kamer die ze met Minaye deelde..

Rustig wandelde Daniek door Santa Monica, de stad die ze nog helemaal niet kende en waar ze nog nooit eerder was geweest. Ze moest nu ook wel opletten want anders zou ze de weg naar terug naar de school niet meer vinden. Ze hoopte ergens een leuk restaurantje te vinden waar ze goedkoop een broodje kon eten, veel geld had ze niet aangezien ze het meeste nodig had gehad om op Monica High School te komen. Daniek was niet een heel rijk meisje en met haar ouders had ze ook niet zo’n goede band dus moest ze zuinig zijn met haar centen. Ze had nog geluk dat haar ouders de school voor de helft wilde betalen, de rest moest ze doen van het geld dat ze nog had van haar oude baantje die ze had terwijl ze op haar oude school zat. Ze kreeg ook wel geld van haar broer Jack, die zijn zusje onvoorwaardelijk hield met alles. Eindelijk kwam ze langs een klein terrasje maar wanneer ze de prijzen zag staan op een krijtbord liep ze door. Ze liep dan nog wel even door. Na tien minuten te hebben gelopen liep ze voorbij een skatepark. Haar voeten deden al behoorlijk zeer na al dat lopen en dus besloot ze even te gaan kijken. Haar blik viel al gauw op een jongen die met een BMX aan het stunten was. Langzaam wandelde Daniek iets dichterbij en keek ze naar hoe de jongen allerlei trucjes deed. Zelf had ze geen verstand van BMX’en maar ze vond het wel knap hoe die jongens allemaal trucjes konden met zo’n fiets, het leek dan ook altijd erg moeilijk. Opeens ging er iets verkeerd en zag ze hoe de jongen hard op de grond viel. Daniek liep gelijk er gelijk naartoe tot ze bij de rand stond. Tja, hoe ging je met hakken daar naar beneden? Het leek ook niet slim om dat uit te proberen. De jongen begon te vloeken waarnaar hij om zich heen keek. Daniek keek de jongen aan terwijl ze op de rand stond. ”Gaat alles goed?” Vroeg ze vriendelijk. Ze zette haar tasje nu naast haar neer en ging op de rand zitten waarbij ze nog even naar beneden keek of er misschien een optie was om beneden te komen. Nee, dat ging niet lukken, ze zou vallen op de hakken. Ze richtte haar blik weer op de jongen zodra ze zeker wist dat ze niet naar benden zou kunnen komen. Daniek was altijd een vriendelijk meisje geweest die graag mensen hielp.


-moet nog weer wat inkomen met Daniek :s-

Kleding:

Schoenen:

Toen hij gearriveerd was, had hij niet echt veel activiteit opgemerkt. De meeste skaters hadden blijkbaar betere dingen te doen op de halfpipe, en in de bowl was er niemand behalve hijzelf. Hij hoopte dus half dat niemand zijn grote faal had gezien. Hoe lomp was het ook? Dit soort dingen overkwamen ook alleen maar hem, right? Wie vergat nu dat zijn materiaal niet geschikt was voor bepaalde dingen? Half versuft krabbelde hij overeind, waarna hij kort richting zijn bike keek. Er leken niet direct ernstige beschadigingen aan te zijn. Zijn ego daarentegen wel. ”Gaat alles goed?” Hoorde hij plots een meisjesstem zeggen, en met die woorden was alle hoop dat niemand hem had gezien, vervlogen. Hij keek op, recht in het gezicht van een redelijk knap meisje, dat hij vaag herkende van school. Geen idee hoe ze heette tho.

Hij krabbelde overeind en glimlachte verlegen. "Ehh, yeah, I'm fine, thanks", Zei hij, luid genoeg zodat ze het kon verstaan. Zijn Brits accent klonk nog altijd zo buitenlands hier, maar het kon hem al veel minder schelen. Het meisje ging ondertussen op de rand van de bowl zitten. Colin moest daarom omhoog kijken, want ja, hij stond nog altijd beneden. Hij plukte zijn bike van de grond en keek toen even verontschuldigend. "Hold on a second, I'm coming up", Grijnsde hij. Hopelijk faalde hij niet nog een keer nu. Hij draaide zijn rug naar haar toe en trapte toen op de muur van de bowl af. Hij draaide af naar links en volgde de wall even, waarna hij genoeg snelheid had om naast haar over de rand te komen.

Colin ging op het lage zadel van zijn bike zitten en kruiste zijn armen over het stuur. Hij haalde zijn oortjes uit en liet ze over zijn nek hangen, zodat ze niet in de weg zaten. "So, what are you doing here? You don't really look like you're here to bike or something", Merkte hij op. Hij glimlachte vriendelijk. Niet dat hij bedoelde dat ze hier niet welkom was. "I'm Colin by the way, Colin Strife", Stelde hij zichzelf toen voor, dat was wel zo netjes, no?

Colin merkte hoe ze een beetje van hem weg leunde toen hij wel zo elegant langs haar heen sprong. Hij snapte het wel, hij had zonet laten zien dat zijn skills eigenlijk niet zo heel goed waren. De jongen vroeg zich af hoeveel ze gezien had. Waarschijnlijk enkel de crash. Daarom had ze nu vast geen vertrouwen meer in hem. Best wel zielig, dacht hij zo. Hij besloot om er maar niet te veel aandacht aan te schenken. Hij was toch niet van plan om vandaag nog eens die bowl in te gaan. Niet voordat hij zijn bike had uitgerust met een paar deftige pegs. ”Oh uhh, yea, I’m kinda lost.” Reageerde ze nonchalant op zijn opmerking. Gelukkig vatte ze het niet beledigend op. ”I’m new here so I don’t really know the place very good.. And..” Ze pauzeerde even. ”Well, I kinda stranded here.” Hij knikte begrijpend. In het begin was hij ook vaak verloren gelopen. Well nu kon hij haar mooi gaan gidsen. Eerst maar eens voorstellen, anders was haar gids nogal naamloos. ”Nice to meet you, Colin, my name is Daniek.” Reageerde ze er op. Daniek, best een speciale naam, maar het klonk wel goed. Hij herhaalde de naam maar even in zijn hoofd, zodat hij 'm zeker niet vergat. Dat zou ook nogal een blunder zijn.

"Well, Daniek, I think you're lucky today", Zei hij geheimzinnig. Hij keek haar grijnzend aan. "I can be your personal guide!" Verklaarde hij toen. "Tell me, what were you looking for?" Vroeg hij, terwijl hij haar inschattend aankeek. Zou ze een shoptype zijn? Vast wel, dat waren de meeste meisjes. Het shoppingcentrum was echter niet te missen, dus als ze daar naar op zoek was geweest, kon ze onmogelijk verloren zijn gelopen. Het leek wel alsof elke weg hier naar het Santa Monica Place leidde, in plaats van naar Rome. Daarom wachtte hij maar af. Hij zou wel te horen krijgen waar ze heen wilde, als ze hem natuurlijk wou volgen.

Ze onthaalde zijn mededeling niet echt enthousiast at first, maar toen vond ze het blijkbaar ook een goed idee. Ze glimlachte hem toe, waarna ze nieuwsgierig afwachtte wat zijn voorstel zou zijn. Met genoegen zag hij hoe haar glimlach groter werd. Het idee van een personal guide stond haar blijkbaar wel aan. Gelukkig maar. Dan had hij ook weer eens iets te doen, iets nuttigs dan nog wel. Dat was ook nieuw. Hij was nu eenmaal een hulpvaardige gast. Opnieuw leek ze te aarzelen, staarde zelfs wat ongemakkelijk voor zich uit. Het was duidelijk dat Daniek ergens mee liep, iets dat ze hem niet wou vertellen. Hij liet het maar zo. Ze kenden elkaar amper, wisten eigenlijk alleen maar elkaars naam en dat ze bij elkaar op school zaten. Hij zou haar zeker niet dwingen om hem te zeggen waar ze over dacht. Dat zou best rude zijn.

Uiteindelijk kreeg hij te horen waar ze naar op jacht was geweest. ”Uhm.. I was actually looking for a place to eat some lunch.” Deelde ze mee. ”Me and my roommate, we haven’t been to the supermarket yet.” Aha, voedsel! Nu ze er over sprak, kreeg hij ook spontaan honger. Prima, dan konden ze meteen samen iets halen. Hij wist wel enkele plekjes die niet te duur waren, maar wel heel erg lekkere broodjes hadden, zelfs stukken pizza, als je daar zin in had. "I know the perfect place", Zei hij breed grijnzend. Dit zou best een leuke aanvulling kunnen zijn op zijn eenzame leventje. Ook al was hij heel sociaal, echte vrienden had hij niet. "And this one's on me", Knipoogde hij, gentleman als hij was. Het was maar normaal dat een gast betaalde voor een meisje, en geld voor hem was niet echt een probleem. Hij verdiende genoeg aan zijn modellenwerk om dit wel te kunnen missen. "Follow me?" Nodigde hij haar uit.

Hij stapte van zijn bike en stapte dwars door het skatepark, richting een redelijk drukke straat, die wel bekend stond onder studenten die al langer in Santa Monica verbleven. "You'll love this place, they have sandwiches and pizza and it's a rather unknown little place, but they are very nice and the food is delicious", Vertelde hij ondertussen. Colin was echt wel iemand die niet snel zijn mond hield, tot vervelens toe. Hopelijk rende ze niet gillend van hem weg straks. Even keek hij rond, en wees toen op een zijstraatje. "Over there", Lichtte hij haar in. "See, it's not that hard to find", Glimlachte hij. Ze zou hier waarschijnlijk nog wel eens terug willen komen. Eens je daar was geweest, werd het snel een van je favoriete plekjes. Colin plaatste zijn bike tegen de muur en voelde even aan zijn achterzak. Gelukkig was zijn geldclip niet uit zijn zak gevallen toen hij zo elegant gecrasht was daarnet.

Daniek schreef:

Daniek "I know the perfect place" Sprak Colin en de glimlach sierde Daniek haar gezichtje weer. Ze hoopte maar dat het wat goedkoop zal zijn, dan hoefde ze ook niet over haar gebrek aan geld te beginnen waar ze zich zo voor schaamde. "And this one's on me" Zei hij met een knipoog. ”Oh, you don’t have to…” Sprak ze wat zacht en twijfelachtig. Tuurlijk vond ze het niet erg als hij zou betalen maar ze wilde geen geld bedelaar zijn. Nu wist ze ook wel dar ze er zelf niet om vroeg maar ze kreeg ook al geld van haar ouders en haar broer en zo voelde het dan wel. Ze zuchtte en weer keek ze hem wat ongemakkelijk aan. Nou ja, er was ook eigenlijk niets mis mee. Ze liet die blik nu weer wegvaren. ”Okey then.” Zei ze nu en pakte haar tas van de grond af. "Follow me?" Nodigde hij haar uit. Daniek hing haar tas over haar schouder heen en wandelde achter hem aan. De pijn in haar voeten was ook al weer weg doordat ze even had kunnen zitten dus het lopen was nu ook niet zo heel moeizaam meer. Ze wandelden door het skatepark heen en ze kwamen ergens uit bij een drukke straat. Daniek lette ook een beetje op zodat zij het zelf ook weer eens zou kunnen opzoeken, maar ze had nu al geen idee waar ze was dus erg hielp het niet. Ze wist nu enkel hoe je er moest komen vanuit het skatepark, maar hoe kwam ze ook alweer in het skatepark? "You'll love this place, they have sandwiches and pizza and it's a rather unknown little place, but they are very nice and the food is delicious" Sprak hij en Daniek keek hem met een lieve glimlach aan. Colin was wel gezellig, dat moest ze toegeven. Ze begon al benieuwd te worden naar die plek. ”That songs very good.” Zei ze lachend en keek hem nu in de ogen aan met haar heldere blauwe ogen. "Over there" Zei hij en wees naar een zijstraatje. Daniek volgde hem het zijstraatje in waar het dan zou moeten zijn. "See, it's not that hard to find" Zei hij nu met een glimlach. Daniek knikte glimlachend terug. Ze keek even door het raam naar binnen en het zag er erg gezellig uit. Colin zette zijn fiets tegen de muur aan en Daniek wachtte op hem bij de deur. Wanneer hij er ook aankwam ging Daniek naar binnen en keek ze even in het rond met haar blauwe kijkers. Ja, het was wel een gezellige plek, dat zeker. Een glimlacht sierde haar gezicht. Ze keek even kort achter zich naar Colin met een glimlach en liep daarnaar verder de tent in om een plekje te zoeken. Ze vond ergens een tafeltje die niet bezet was en daar schoof ze gelijk een stoel achteruit om op te zitten.. -sorry dat ie wat laat is en een beetje flut-

”Oh, you don’t have to…” Protesteerde Daniek toen hij aanbood om te betalen. "My parents taught me to be nice and pay for a lady when I take her with me for lunch", Reageerde hij er op. Het was voor hem echt geen probleem, en het was ook maar normaal, in zijn ogen dan. Uiteindelijk gaf ze zich over en met een tevreden gevoel zette hij koers naar het restaurantje. Hij zou haar dan wel de weg wijzen naar the Living Building ook, zodat ze de weg vanaf daar ook zou weten. Hij moest toch zelf die richting uit, aangezien er nog een wiskundehuiswerk op hem lag te wachten. In zichzelf zuchtte hij. Waarom ook altijd van die geflipt moeilijke taken? En dat op een zaterdag.

Na een korte wandeling waren ze aangekomen. Daniek ging al naar binnen, terwijl hij zijn bike weg zette. Zijn helm klikte hij vast achter het riempje van zijn rugzak, zodat hij die niet hoefde te dragen. Samen liepen ze wat verder naar achteren, en al snel vond Daniek een tafeltje dat niet bezet was. Hij nam tegenover haar plaats en zette zijn rugzak op de grond. Daarna nam hij een van de kaarten, al wist hij al wat hij zou gaan bestellen. "Here, take a look, if I may suggest you something, try a mozarella sandwich. It's so good, I don't even know how to describe it. Otherwise, you can take a pizza hawaii. They're amazing as well", Hij keek haar glimlachend aan. "Or just choose whatever you want, it's not that expensive, as you can see, and I pay anyways", Herinnerde hij haar nog eens, zodat ze het zeker niet vergat. Hij wachtte tot ze een beslissing had genomen om de ober te roepen.