Shot me out of the sky

Christian wreef even over zijn borst. De jongen had besloten om vandaag het strand eens te gaan opzoeken. Om tja gewoon te liggen of wat dan ook. Na Prom was er eigenlijk niet veel meer gebeurd. Hij had even afstand genomen van Celine, van Esther en van Die Hard. De jongen had zichzelf een paar dingen duidelijk te maken. Niet alleen het beeld van Esther die te dicht stond bij Nick op het feest, maar ook het feit dat hij zich wel nog geamuseerd had met Celine, al had hij zich aan de regels van het roodharige meisje gehouden. Geen zoenen of onnodige knuffels en aanrakingen, dat was hem best wel goed gelukt ook al was dat niet zijn stijl normaal. Maar goed. Christian staarde naar de blauwe lucht en ademde gelijk in toen er een zachte wind met de zandkorrels begon te spelen. Al gauw voelde hij wat kriebelende zandkorreltjes op zijn borst terecht komen, maar toch nam hij even niet de moeite om die van zich af te vegen het was wel goed zo. Met het geluk dat het nog vrij rustig was op het strand sloot de jongen zijn ogen en dommelde al vrij snel in, veel droom kwam er niet aan te pas aangezien hij zich nu gewoon in een lege vlakte in zijn hoofd bevond. Toch leek het aangezicht van de slapende jongen best wel vredig, alsof hij even afstand nam van alles wat hij met Die Hard had gedaan, alsof hij zo’n eerlijke gup was die nog nooit een leugen had verteld, dat stond veraf van de jongen die hij uiteindelijk geworden was, maar nu op dit moment leek hij werkelijk waar blij met alles en iedereen terwijl hij ergens misschien het liefst iemand een mep zou kunnen geven, of wel meerdere iemanden. Wanneer er plots echter nog muziek in zijn oren klonk, merkte de jongen nog dat zijn oortjes nog instaken. ‘So get out, get out, get out of my head.’ Inmiddels was de jongen al wel weer wakker, ondanks dat zijn ogen nog gesloten waren. De muziek klonk nu luider, al had hij niet bepaald een idee hoe dat kwam, maar hij wist wel dat de mensen die in de tussen tijd om hem heen waren gaan liggen duidelijk konden mee luisteren. Christian duwde zich uiteindelijk weer half overeind en keek naar het blauwe water dat ver uitgestrekt voor hem lag. Daar zou hij straks wel in gaan wanneer hij zin had om recht te staan, en dat was voor de moment niet bepaald. Hoezo luiheid? ‘Now I'm climbing the walls. But you don't notice at all. That I'm going out of my mind. All day and all night.’

Verveeld liep een meisje over het strand. Ze was nieuw op deze school en contacten leggen was stond nou niet bepaald aan de top van haar to do list. Even schopte ze wat zand in het rond, gewoon, omdat het kon. Ze slaakte een zucht en liep een stukje het water in.
Over haar schouder bungelde een laaghangende schoudertas, die zat volgepropt met verschillende leesboeken -ja, ze las onwijs veel in haar vrijetijd. Zoveel dat ze 's Avonds te laat ging slapen en vervolgens de volgende dag weer brak in de klas zat.
Het meisje liep verveeld verder, niet op de omgeving lettend. Ze zag wel enkele jongeren zitten, maar eigenlijk schonk ze daar geen aandacht aan omdat ze te geconcentreerd op de klotsende golven was. Wat zou de nieuwe school haar brengen? Hoe zou alles gaan? Ze kwam zelf uit Colorado, wat een totaal andere omgeving was dan hier. Minder drukte, minder voorzieningen daar waar zij woonde. Hayley woonde aan de voet van de Rocky mountains, haar favoriete plek om het alledaagse leven te ontsnappen. De natuur voelde als een bevrijding, daarom was Hayley ook naar het strand toegekomen. Voor rust. Maar eigenlijk was een gesprek ook niet misplaatst, de laatste keer dat ze iemand had gesproken was over de telefoon met haar vader. En dat is dan weer meer zo'n vader-dochter gesprek, niet zoals je voert bij vriendinnen of vrienden.
Hayley zuchtte wéér, luider dit keer. Ze kneep haarzelf, het zuchten was zolangzamerhand een gewoonte geworden.

Ze liep een stukje terug naar de plek waar de duinen begonnen ging even zitten. Ze pakte haar boek tevoorschijn en begon te lezen.