Training

Er zat een gespierde jonge, met een jogging broek tot op zijn knieen en een pet op, op de stafbanken. Waar hij al vaak heeft gezeten met een wedstrijd voor hij hier kwam. Hij trok zijn veters extra aan en zetten zijn ipod op het hardst. Hij stapte op het ijs en legde een paar pucks op het ijs. Eerst ging hij even een rondje schaatsen, hij had geen bescherming aan hij zou toch niet vallen en anders had ie pech. Na het in schaatsen ging hij op volle snelheid en remde precies voor de boarding en herhaalde die oefening even. Hij zag een paar bezems liggen, pakte die en legde die op een afstand zodat hij er over heen moest stappen en kwam hard aan schaatsen en hij ging er moeiteloos over heen, en raapte ze weer op en legde ze terug. Hij zag ook pionnetjes die hij kon gebruiken. Hij zette hem op de kop in het doel, ging zijn stick halen, en ging mikken de eerst was mis. Uit frustratie sloeg hij ze allemaal kei hard tegen de boarding, er klonken oorverdovende bonken. Jimmy had vaker last van die gefrustreerde buien, ook wel woede aanvallen genoemd, zeker sinds zijn dochtertje levend bedreigend ziek was geweest. Sinds hij nog eer ruzie had gehad met kim, die hij bijna was vergeten. Hij raapte al schaatsend de pucks op en legde ze weer van een afstand neer, nu mikte hij weer en het was precies raak "Yes". zei hij zacht. De rest van de pucks mikte hij moeiteloos gewoon in het doel, zie je wel dat hij het niet verleerd was. Sinds de tijd dat hij terug was gegaan naar Detroit voor zijn dochtertje.Hij pakte de andere pionnen en legde en slalom parcour uit. Hij ging zijn stick controle oefenen, was er maar iemand waar hij tegen kon spelen, of even lekker kon bodychecken of tegen de boarding aan kon pletten, dat hij even zijn agressie er uit kon laten, er was namelijk nergens een box bal, Hij schaatste al denkend over Die hard, die hij had laten zitten voor een tijd, door het parcour voor en achteruit. Hij draaide zich scherp om en stormde af op het doel, "Shit" riep hij nog toen hij voelde dat hij de puck te hoog op gooide, en liet zich kei hard tegen de boarding aan slaan. Het kon hem niet schelen als het pijn deed of niet, hij pakte de puck en stormde op het andere doel af, er klonk een luid gezoem en het was raak. Hij hoopte eigenlijk dat iemand dit zou zien, want dan zou die genen hem misschien aan het team voorstellen. Wat had hij er veel voor over om in het team te komen. Hij trainde nu ongeveer al 45 min en was een beetje bezweet. Hij oefende nog een paar scherpen bochten, en ging wat klooien.

*iedereen*

‘Eerst ben je brutaal tegen een leraar, dan beledig je hem, en als je naar mij wordt gestuurd dan ga je spijbelen.’ Een zucht was te horen van degene die net gesproken had. ‘Je moeder zei niet dat je zo lastig was.’ sprak de directeur weer. ‘Oké, bladiebla, preek preek, ik doe het nooit meer, kan ik gaan?’ vroeg ze, de halve tijd had ze toch niet geluisterd, omdat het haar eigenlijk niks scheelde. ‘Ik hoop dat je begrijpt dat nog meer van zulk gedrag kan leiden tot schorsing, dan mag je nu gaan.’ Sprak de directeur weer, proberend zijn kalmte te bewaren, en niet kwaad te worden. ‘Tot ziens.’ Zei ze, wetend dat ze hier nog vaak zou komen, ze leek wel gewoon geboren om in de problemen te komen, maar ja, op elke school moesten toch zeker wat leerlingen zitten die zo waren. Anders was het onuitstaanbaar saai. Geïrriteerd liep Melanie weg, op zoek naar een plek waar ze haar tijd kon verdoen, en misschien wat stoom kon afblazen. En na even na te denken, en te zoeken, had ze de perfecte plek gevonden, ijshockey. Nja, het ging haar niet bepaald om het trainen of zo, gewoon lekker wat stoom afblazen, haar tijd verdoen, dat wou ze nu doen. Ze had haar schaatsen meegenomen naar hier, anders zou haar moeder die wel weggooien of zo. snel liep ze richting de Living Building om haar schaatsen te halen. Al snel kwam ze terug met haar schaatsen, en liep ze richting het gebouw. Eenmaal daar trok ze haar all-stars uit en haar schaatsen aan. Haar rosse, roodachtige haren hingen gewoon los, maar staken wel een beetje in haar jas. Ze stond op van het houten bankje en hoorde gebonk, en na een tijdje gezoem, er was dus iemand hier, eigenlijk had ze dat niet verwacht, ze wist niet waarom, maar ze had er waarschijnlijk gewoon niet aan gedacht dat er ook nog andere mensen zouden kunnen komen. Ze zou eens gaan kijken wie het was, misschien waren het wel wat trutjes, die om de seconde vielen, die zou ze wel weg kunnen krijgen.

Eenmaal bij de ijsbaan leunde ze tegen de boarding, haar ogen gingen de ruimte eens door en al snel zag ze een jongen, joggingbroek, petje, op het eerste zich geen vervelend kind of zo. Met vervelend kind bedoelde ze die mensen die nooit iets durfden. Ze wachtte nog even maar kwam al snel ijs op en schaatste een stukje. Waarna ze zich richting de jongen richtte, ‘Haat-liefdes relatie met het doel?’ zei ze, als een grapje bedoeld. Om dat kracht bij te zetten, en te zorgen dat het niet bitchy overkwam, –want dat was alleen het doel bij trutjes en snulletjes- stond er eeen vaag glimlachje op haar gezicht. Ze keek even naar de jongen, en begon toen richting hem te schaatsen. Ze zette zich voort met soepele bewegingen, en kwam bij de jongen rustig tot stilstand. ‘Ik ben Melanie.’ Zei ze toen maar, ze stak haar hand niet uit of zo, maar keek de jongen gewoon even aan terwijl ze sprak.

Jimmy keek op toen er een meisje met bruin rood haar de ijsbaan op kwam schaatsen. Van haar opmerking schoot hij in de lach. Als antwoord had hij “ Niet alleen met het doel” ze kon het misschien schuin opvatten, maar wat zou het. Jimmy had altijd zijn antwoord klaar zonder er veel over na te hoeven denken. Ze stelde zich voor als Melanie. “Jimmy. Je mag me jim noemen als ik jou Mel mag noemen” Voegde hij er vriendelijk aan toe. De agressiviteit die in hem zat was even weg ge ebt, door het trainen natuurlijk. Jimmy schaatste naar een puck en schoot die van een afstandje in het doel. Raak ! schoot er door zijn hoofd. “Schaats je al lang? “ vroeg hij voor de zekerheid , voor hij iets zou doen wat haar kon beschadigen. Niet dat hij er zo veel om gaf, maar mooi vlees beschadigen is nooit goed.

*Sorry ben snot verkouden en ziek. Dus ga naar bed, niet zo goede post dus.*

Melanie hoorde zijn antwoord op haar vraag en een grijnsje kwam op haar gezicht te staan. Ook was ze blij dat hij niet meteen met een attitude aan kwam zetten, ook al was hij dan misschien veel sterker dan haar, als de jongen meteen zou zijn afgekomen met een attitude, dan was het bad luck ffor him. Gelukkig was dat dus niet zo, want ze had geen zin om zich nu op te hitsen en zo. ‘Oké, Jim.’ Zei ze, nadat hij zich had voorgesteld, en ze schaatste een klein stukje achteruit. Bij de vraag of ze al lang schaatste moest ze niet lang nadenken. ‘Ik heb kunstschaatsen gedaan,’ zei ze, en haar blik, haar houding, en de glimlach op haar gezicht, waren totaal anders dan bij haar paste, het was, tuttig of zo. Maar het was nooit haar ding geweest. ‘Ik was na de eerste les wel niet meer welkom.’ Zei ze daarna, met weer een gewone houding en zo. ‘Daarna ben ik gewoon blijven schaatsen, maar geen zorgen, ik hou wel rekening met je.’ Zei ze, en een uitdagend glimlachje kwam op haar gezicht te staan. Ze hield altijd wel van een uitdaging, en ze was heus niet zo breekbaar als dat ze soms leek. Na eventjes zette ze zichzelf weer in beweging, en al snel schaatste ze op hoog tempo verder. Ze schaatste een stukje achteruit en nog steeds stond er een uitdagende glimlach op haar gezicht. 'Ga ik te snel voor je?' vroeg ze plagend, terwijl ze achteruit bleef schaatsen, ze kon nog wel een goed stukje verder voordat ze af moest draaien, als ze niet tegen de boarding op wou knallen tenminste.
*Is niet erg hoor, beterschap.*

Jimmy’s blik veranderde enkele tellen naar verbaast en ontzet toen Mel vertelde dat ze op kunstschaatsen had gezeten. Hij had het niet verwacht toen hij haar zo zag, ze straalde iets geheel anders uit. Iets brutaals, speels en zelf verzekerd en natuurlijk iets sexy’s niet te vergeten, ze leek niet op een tutje. Algauw had hij door dat ze hem in de maling nam, en hij keek opgelucht toen ze vertelde dat ze niet meer welkom was na een les. “oneey? Dat kan ik me niet voorstellen” Plaagde hij haar. Hij deed net alsof hij een van die ballerina tutjes was en maakte een overdreven pirouette, die er te hiphop stijl achtig uit zag. “Zie je we zouden een perfect dans stel zijn” grinnikte hij. In zijn ooghoeken zag hij een 2de puck die nu het slachtoffer zou zijn. Hij schoof deze op zijn stick en liet hem enkele meters door de lucht vliegen voor die rustig het doel in schoof. Hij hoorde nog net wat het meisje zei over dat ze rustig aan voor hem zou doen. Jimmy schoot in de lach, hij zou haar zo in maken, maar het was een meisje dus dat deed hij niet. Hij reageerde alleen even om lachend zijn hoofd te schudden. Haar uitdagende blik beantwoorde hij door even uitdagend terug te kijken. Zijn hand graaide even naar zijn pet en zette hem weer recht. Puck nummero 3 was even later ook de klos deze vloog met een hogere snelheid tussen de benen van Melanie door. Voor Melanie in de buurt van de boarding was. Stond hij recht voor haar neus, een wenkbrauw omhoog getrokken zei hij“Alleen als ik je zou laten winnen” . Dat was bedoeld als een uitdaging, niet een geheel grote want hij zou zeker meer ervaring hebben in het gebied van schaatsen. Hij had vroeger bij Red Wings gespeeld.

Melanie kon haar lach niet inhouden bij het zien van Jimmy zijn blik, maar het was zeker wel te begrijpen, ze wist dat ze er niet uitzag alsof kunstschaatsen haar ding was, dat was simpelweg zo omdat het dat ook niet was. Toen Melanie had gezegd dat ze op ijshockey wou, had haar moeder andere ideeën, dus, toen Melanie dacht dat ze naar haar eerste les ging, voor ijshockey, was het kunstschaatsen. Nou, daar had ze al meteen iets op gevonden, gewoon doen wat ze altijd deed, en ze was al meteen niet meer welkom. ‘Tja, ik vond het heel jammer, ik was waarschijnlijk veel te goed.’ Zei ze. Ze lachte lichtjes toen ze zijn nogal hiphop-achtige pirouette zag. ‘Ja, laten we naar mijn ex-lerares gaan, en haar laten zien hoe het moet.’ Zei ze, waarna ze een stukje schaatste, haar tempo opvoerde, en sprong, niet wetend of ze har neer zou knallen, of veilig terecht zou komen. Nou, het was dus niet zoals het hoorde. Toch kwam ze wel goed neer, iets wat haar verbaasde. ‘Dat heb ik altijd al eens willen doen.’ Zei ze toen, de sprong was een gokje geweest, ze kon net zo goed enorm hard op haar kont belandt zijn, maar hetw as haar dus wel mooi gelukt. Niet dat de sprong leek op ook maar iets wat kunstschaatsers deden. Terwijl ze verder achteruit schaatste, met haar blik op Jimmy gericht, die een puck het doel in werkte. Ze zag hoe hij zijn hoofd even schudde terwijl hij lachte. Ja, hij had het recht te lachen, hij zou waarschijnlijk wel beter zijn hierin dan haar, en ze had haar woorden dan ook als een soort grapje bedoeld. En al snel was er nog een puck slachtoffer, deze vloog met hoge snelheid tussen Melanie haar benen door. Ze wou iets zeggen, maar slikte haar woorden in, want, het klonk nogal fout, in plaats daarvan zag ze Jimmy al snel opdoemen voor haar neus, en ze hoorde zijn woorden. ‘Oké, my dear.’ Zei ze als antwoordt op zijn woorden, haar stem klonk een beetje bekakt, en ze grinnikte even. ‘Geloof wat je wilt.’ Zei ze, en nog steeds stond de uitdagende grijns op haar gezicht. ‘Dus, zeg eens hoe je wilt zien wie hier gelijk heeft? Of, ben je bang om te zien hoe ik gelijk heb?’ vroeg ze, wetend dat zij waarschijnlijk toch geen gelijk zou hebben, maar, een uitdaging ging ze nooit uit de weg.