A sunday morning run

Er ging niets boven een actieve start van de ochtend. Het was een perfecte manier om goed wakker te worden en lekker te kunnen sporten zonder al te veel gestort te worden. Ze had al een behoorlijke afstand af gelegd, maar ze had nog genoeg energie om haar hoge tempo in stand te houden. Ze had een witte tank top aangetrokken boven een kort sportbroekje. Haar zwarte haren waren in een nette staart gebonden en het enige wat ze in haar handen had was een drinkfles gevuld met heerlijk verkoelend water. Normaal gesproken dreunde er nog harde muziek door haar oren, maar vanochtend had ze iPod niet kunnen vinden. Volkomen in gedachten rende ze verder, weinig aandacht spenderend aan het prachtige strand dat links van haar lag. Eerst was ze gefascineerd geweest door de mooie zee, maar nu ze hier langer was, was dat beduidend minder geworden. Haar blik werd getrokken door twee jongens van haar leeftijd die haar iets te enthousiast aankeken, ze rolde even met haar ogen en rende snel verder. Weg van hun starende blikken. Het was nog redelijk vroeg in de ochtend, maar toch waren er verrassend veel mensen op het strand. Ze richtte haar blik iets op en zag nog net op tijd een vreemd object met een gigantische vaart naderen. Ze kneep haar ogen samen om te kunnen zien wat het was. Toen het dichterbij was bleek het een grote labrador te zijn, die haar maar al te graag wilde begroeten. Geschrokken sprong ze opzij toen de hond half naar haar toe sprong. In plaats van een botsing met de hond te ontwijken, knalde ze nu tegen iemand anders aan. "Shit, sorry," zei ze snel terwijl ze haar hoofd omdraaide om te kijken tegen wie ze was aan geknald. De persoon in kwestie bleek te een jongen met donkere krullen te zijn, van haar leeftijd ongeveer. "Sorry, ik schrok van een hond en moest snel uitwijken. Ik had je niet gezien," verontschuldigde ze zich nogmaals. Haar borstkas ging snel op en neer, nog na hijgend van het rennen. Ze zette haar waterfles aan haar mond en nam gretig wat slokken. Haar blik bleef op de jongen gericht, terwijl ze afwachtte of hij haar excuses aan zou nemen.

[Darren :] ]

Darren lag vanuit zijn bed naar zijn plafond te staren. Zijn armen lagen onder zijn hoofd. Het zat hem dwars dat Iana zomaar ineens een ander had. En geen nieuwe jongen, nee haar ex! Hij fronste. Hij had zelfs geen zin om op zijn gitaar te spelen. Nou, dat was nieuw. Darren pingelde altijd op zijn gitaar. Humde liedjes, coverde pop songs of disney liedjes. Een vrolijke gast, zo'n type waar iedereen mee over weg kan. Hij kon het nu gewoon niet opbrengen. Normaal zou hij juist gitaar spelen in 'zulke tijden'. Hij was met Starkid op tour mee gegaan en was twee maanden weg geweest. Niet dat hij verwacht had dat Iana lang single zou blijven. En het was nou ook niet dat ze officieel een relatie hadden gehad. Dus eigenlijk moest hij niet zo zeuren. Hij stapte uit bed en stond met zijn voet in de punt van een boek. Godver! Werd er door zijn kamer geroepen en hij zag dat het zijn scheikunde boek was. Alle leren mochten hem en konden goed met Darren over weg, behalve de scheikunde leraar. Sinds zijn eerst dag hier mocht hij Darren gewoon niet. Hij had bijna een stokje ervoor gestoken dat Darren 2 maanden weg zou zijn. Maar de andere leraren zagen er geen probleem in omdat, hij 'een voorbeeld student' was. Eigenlijk was die dat totaal niet maar, hij deed gewoon heel vriendelijk tegen die leraren. Vragen hoe het gaat, zo ben je zo de favoriet. Best een sluw truckje. In die twee maanden was hij onbewust aan zijn lichaam gaan werken. Hij was nooit 'dik' geweest, maar nu had zijn platte buik plaats gemaakt voor een hot sixpak. Optreden was zwaar en je moest een goede conditie hebben. En een hyper en blij iemand zoals hij, moest dan wel een goede conditie hebben. Door de concerten en sportscholen bezoeken was hij nu wel gespierd. Stiekem vond hij dat totaal niet erg. En nu hij terug was in Santa Monica moest hij niet in zijn oude patroon vallen vond hij. Hij deed een grijze jogging broek aan. Hij zat vrij baggy maar dat maakte hem niet zo uit, als die maar niet afviel. Hij grijnsde bij die gedachte. Hij zag zichzelf al rennen en dan ineens dat zijn broek zou afzakken. Zijn kamer zat niet ver van het strand dus, dat was dus ook zijn eerste keuze. Hij begon ook met joggen. Het was echt super druk! Onder het rennen keek hij naar potentieel Scharrel-materiaal. Voor hij het wist knalde hij tegen iemand aan. Of eigenlijk gezegd kwam diegene tegen haar. Hij pakte het meisje vast dat ze niet zou vallen. Hij trok een scheve grijns op zijn gezicht en zette haar weer neer. 'Het geeft niet hoor.' zei hij lachend. Hij zag nu dat het een meisje van zijn leeftijd was, zijn leeftijdsgroep. Ze had ook donker haar. Haar borstkast ging hevig op en neer en hijgde hevig. Hij daar in tegen stond gewoon rustig naast haar, hij had nog geen 2 kilometer gejogd. 'Gaat die?,' vroeg die nog even voor de zekerheid. Hij legde daar bij even zijn hand op haar rug. Hij glimlachte charmant. Door het tanktop, wat hij ook aan had, zag je zijn armspieren goed. Zijn haar zat warrig door elkaar van het rennen. Eigenlijk was zijn haar altijd warrig omdat, het krulde. Zijn hazelkleurige ogen maakte contact met haar donkere kijkers.

Het zou een typische gênante Ariana actie zijn geweest als ze nu op de grond zou zijn gevallen. Gelukkig zorgde een sterke arm ervoor dat ze niet viel. Ze wierp de jongen met de donkere krullen een dankbare glimlach toe. Als ze nu gevallen zou zijn had ze zich werkelijk kapot geschaamd. Een tevreden glimlach bleef rond haar lippen spelen toen hij aangaf dat het niet aanmaken. Het had best gekund dat de jongen boos zou zijn geworden. "Ja het gaat prima, ik ben het wel gewend, ik kan nogal klunzig zijn," antwoordde ze lachend op zijn vraag, terwijl er een lichte blos op haar wangen opspeelde. Die blos werd veroorzaakt door zijn hand op haar rug. Ze probeerde onopvallend haar blik over hem heen te laten gaan, maar ze wist dat ze niet zo subtiel was. De jongen zag er gespierd en fit uit en hij had een leuk hoofd. Ze wendde gegeneerd haar blik af, als hij eens wist wat ze dacht. Lang hield ze haar blik niet afgewend, ze was te nieuwsgierig om hem niet aan te kijken. Haar ogen bleven in zijn blik gevangen. "Ik ben Ariana trouwens," stelde ze zich voor, terwijl ze wat onhandig een hand uitstak. Misschien een beetje een vreemde begroeting, maar ze wist zich niet zo goed een houding te geven. Als hij haar hand niet zou aannemen zou ze wel zien hoe ze zich uit die gênante situatie zou werken. Toen ze een blik over haar schouder wierp zag ze dat de hond die dit had veroorzaakt weer herenigd was met zijn baasje. Snel keerde ze haar hoofd weer naar de jongen toe, die ze van haar leeftijd schatte. "Ga je ook naar Monica High? Ik heb je volgens mij nooit eerder gezien," vroeg ze vervolgens om het gesprek op gang te houden. Ze had en hekel aan stiltes en had de onbedwingbare behoefte die altijd op te vullen. Haar ademhaling werd rustiger naarmate ze langer stilstond. Ze was van nature slank, maar het hardlopen gaf haar altijd een goed gevoel. Zo kon ze heerlijk haar overtollige energie kwijt en werd ze goed wakker. Haar gehijg was nogal opvallend naast de jongen wiens ademhaling nog perfect was. Of hij had nog niet lang gelopen, of hij had een ijzersterke conditie. Al kon het natuurlijk ook gewoon allebei. Ze glimlachte vaag om haar domme conclusie en richtte zich weer op andere dingen.

Darren had het meisje opgevangen. Hij grijnsde breed, en hij deed hem misschien wel een beetje express. het meisje zag er leuk uit. Hij glimlachte nog steeds charmant. 'Gelukkig maar. Klunzige mensen zijn altijd leuk om bij in de buurt te zijn,' grijnsde hij. Het was altijd leuk wat er ging gebeuren of wat er ging vallen. Hij merkte dat er een blosje op haar wangen kwam. Had zijn charme effect? Terwijl ze hem 'stiekem' bekeek bekeek Darren haar. Hij liet haar maar langzaam los, hoewel hij dat liever niet had gedaan. Zij zag er ook fit uit, slank, sexy. Ze stak onhandig haar hand uit en hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. 'Aangenaam,' zei hij lachend. Hij pakte met zijn warme grote handen haar hand vast. Hij zag Ariana over zijn schouder kijken. Darren moest alweer grijnzen. 'Bang voor honden?,' vroeg hij lachend. Niet spottend lachend maar, meet van het-is-oke-lachend. Ze keek hem weer aan en stelde hem nu een vraag. 'Haha ja, Ik zit in 12B. Maar, ik ben een tijdje weg geweest. Ik mocht zomaar op tour van school,' Sprak hij lachend. Ooh wat miste hij die tijd nu al, gewoon uitslapen, drinken, optreden, gezelligheid, alles. School was zo verschrikkelijk saai. 'Het is ook een wonder dat je me zonder mijn gitaar ziet,' zei hij lachend om zichzelf. Zijn gitaar en hem waren onafscheidelijk. Darren was pas net begonnen met rennen. 'Laten we lopen? Dat is beter voor je spieren! zei hij met een scheve grijns. Hij pakte haar hand, als een teken van kom mee. Hij lachte toen ze eenmaal meeliep liet hij hand weer los. Hij had al een idee waar hij naar toe zou lopen met haar. Zijn favoriete ijsslaon...

[moet gaan D:]

De charmante glimlach op zijn gezicht was aanstekelijk, haar mondhoeken krulden automatisch ook omhoog. Ze lachte om zijn woorden en schudde vervolgens haar hoofd. "Ik ben blij dat ik je kan amuseren," reageerde ze grijnzend. Het was wel vaker voor gekomen dat anderen hun lachen niet hadden kunnen inhouden als ze weer eens klunzig had gedaan. Het maakte haar niet zo veel uit eigenlijk. Zelf kon ze ook wel lachen als iemand struikelde. Zijn hand sloot zich om de hare en ze glimlachte tevreden. "Nee hoor, ik schrok gewoon van deze," corrigeerde ze hem vriendelijk. Ze hield juist van honden, ze had er vroeger zelfs één gehad. Darren leek haar een vriendelijke jongen, dus ze had het best durven toegeven als ze bang van de hond was geweest. Zo te horen zat ze precies een jaar onder hem, aangezien ze zelf in 11B zat. Bij de laatste zin trok ze haar wenkbrauwen op en van haar gezicht was duidelijk af te lezen dat ze onder de indruk was. Voor ze daar iets op gezegd had, praatte hij verder. "Wat gaaf zeg! Je speelt dus gitaar? Zing je ook?" vroeg ze, duidelijk geïnteresseerd. Als hij er vrij voor had gekregen van school, was het vast niet zo maar een amateur. Ze knikte instemmend toen hij voorstelde om te gaan lopen, blijkbaar was hij niet van plan alleen verder te rennen. Door die gedachte kwam er weer een glimlach op haar gezicht te voorschijn. Haar blik ging kort naar zijn hand toen hij haar hand vastpakte, maar zei er niks over. "Ik wil niet je work-out verpesten hoor, Darren!" zei ze verontschuldigend voor het onderbreken van zijn hardlopen. Zelf vond ze het wel een leuke onderbreking, maar ze twijfelde er aan of Darren dat ook vond. Ze wierp hem een zijdelingse glimlach toe en keek toen vooruit. "Ik vind het nog steeds onwijs gaaf dat je weg mocht om te touren van school," begon ze weer enthousiast. "Ben ik nu dan in het gezelschap van een celebrity?" vroeg ze plagend, maar lief bedoeld.

Darren keek haar blij aan. Hij was best spontaan. ’Zekers,’ sprak hij met een lach. ’Ik schrijf ook liedjes,’ zei hij er maar meteen bij. Hij dacht terug aan die ene middag dat hij sorry had gezegd tegen Iana door een lied te zingen. Een eigen geschreven lied. Hij was er trots op. Ariana stemde in om te gaan lopen. Darren liep op een rustig tempo het werd tenslotte steeds warmer. Dan hield hij zich liever rustig. Hij schudde zijn hoofd van niet, ze verpestte zijn work-out niet. Hij was eigenlijk wel blij met de onderbreking. Hij dacht aan Iana en haar zijn tour terug. Wat een tijd, hij had zoveel lol gehad. Ariana was erg enthousiast over zijn ‘talent’. Darren lachte hard op. ’Ja, heel erg.,’ sprak hij lachend op een sarcastische toon uit.’ Nee, Ik ben vooral bekend via Youtube. Maar verder kent niet echt iemand me. Soms herkennen ze me,’ sprak hij lachend. Hij had met zijn vriendengroep filmpjes van hun musical op youtube gezet en de video werd al aardig bekeken. Hij was alleen in Amerika gebleven voor zijn tour. Hij zong dan liedjes van de musical en van hemzelf. Het was wel speciaal. Dat mensen je liedjes kende en meezongen. Hij had ook alle liedjes voor de musical geschreven. ’Het was echt geweldig,’ sprak hij daarna uit. Hij had nog wat filmpje sop zijn mobiel maar wilde niet opschepperig overkomen. Hij gaf haar een blije blik. Hij ging nu iets harder lopen. Hij zou graag later zijn geld er mee verdienen. Hopelijk werd hij meer ontdekt en dan kon hij echt beginnen. [B]’Heb je ook dorst?,’[/b[ vroeg hij uiteindelijk maar. Hij zag in de verte een terrasje en had toch wel dorst. En dit meisje was zeker aardig. Misschien konden ze vrienden worden. Hij had wel behoefte aan een vriend. De enige die hij nu had, had die meestal mee gezoend en hij wilde gewoon een keer een normale vriendschap. Nu helemaal nu het goed ging met Iana. Hij wilde haar zo graag en dan moest hij dat niet verpesten door met allerlei meisjes te zoenen…