One Hungover Morning.

Ayanna

Beep Beep Beep
Darren pakte vermoeid zijn iPhone en zette de wekker uit. Met een brom kwam hij uit bed. Hij deed zijn gordijnen open maar trok ze gelijk weer dicht. Hij greep naar zijn roze Ray-Ban en plantte hem op zijn hoofd. Hij liet de gordijnen dicht. Hij stapte snel in de douche met zijn zonnebril op. Darren voelde hoe het warme water over zijn lichaam liep. De zeep en shampoo aroma’s prikte in zijn neus. Hij stapte uit de douche, droogde snel zijn zonnebril af en plantte hem weer op dezelfde plek. Hij was te erg gehecht aan zijn zonnebril. Darren trok snel wat uit de kast. Hij pakte zijn gitaar en deed hem op zijn rug. Hij sjokte uit zijn kamer naar de school. Zelfs met zonnebril was het licht te fel. Zijn hoofd bonkte en hij voelde zich misselijk. Hij kwam uit bij de kluis en staarde eerst zijn kluis doelloos. Wat was zijn code ook al weer. Al die dingen die je moet onthouden als je nieuw bent. De kater leek erger te worden. Hij had ook niet te veel moeten drinken maar, het was zo gezellig met Iana. Hij kreeg ineens een ingeving van zijn code en draaide in het slot. Hij opende zijn kluis en zette voorzichtig zijn gitaar erin. Daarna plantte hij wat boeken in zijn tas en gooide hem in zijn schouder. Hij gooide zijn kluis dicht en merkte dat er een meisje naast hem stond. ‘Hooi,’ zei hij droog. Het was een meisje met donker blond haar. Ze was ook al zo knap. Fock, zijn hier alle meisjes knap, schoot er door Darren’s hoofd. Hij trok een mondhoek op in een glimlach. ‘Zit je niet bij mij in de klas?,’ volgde hij droogjes. Doordat hij een zonnebril op had kon hij haar stiekem bekijken. Ze was niet verkeerd. Totaal niet verkeerd. Darren liet een grijns zien en probeerde zijn kater een beetje te verbergen. Hij wilde niet als een alcoholist over komen.

Met een zucht staarde ze naar het plafond. Haar wekker zou pas over ongeveer een half uur gaan, maar ze had die nacht weer eens niet kunnen slapen. Hoe hard ze het ook probeerde, ze kreeg Ty maar niet uit haar hoofd. En dat resulteerde weer heel fijn in slapeloze nachten, depressieve buien en af en toe nog een enkele huilbui. De muziek die door de oortjes van haar iPhone kwam stond zo hard dat het haast pijn deed, maar dat negeerde ze. Muziek luisteren was een heerlijke uitkomst als het ging om liefdesverdriet, heel soms lukte het Ayanna om met muziek luisteren alles even te vergeten. Uiteindelijk rolde ze maar met een vermoeide zucht uit haar bed, liep even onder de douche door en eindigde tenslotte voor haar kleerkast. Haar kamergenote was hem inmiddels alweer gepeerd, waardoor ze nu twee kasten tot haar beschikking had. Omdat shoppen ook een hele fijne bezigheid was, was het aantal kleding, schoenen, tassen en andere accessoires fors gestegen dus die extra kast kon ze eigenlijk wel gebruiken. De ene kast was helemaal volgestouwd met kleding en de ander met de rest. Eindelijk had ze een kleding-, schoenen- en tassenkeuze kunnen maken, had ze haar lange, bruine krullen in een losse vlecht gedaan en was ze klaar om naar school te gaan. Vlug viste ze nog de sleutel van haar kamer van het bed - altijd handig om mee te nemen hè - voordat ze de deur uit ging en aan haar weg naar haar kluisje begon. Toch handig om min of meer op school te wonen, ze hoefde niet meer vroeg op te staan omdat ze ver van school woonde. Ze had nog langer in bed kunnen blijven liggen aangezien ze het eerste uur nog geen les had, maar ze was niet graag op haar kamer. Want daar was ze alleen, en als ze alleen was dan dacht ze na, en als ze nadacht dan dacht ze negen van de tien keer aan Ty en daar werd ze alleen maar depressief van. Misschien moest ze toch maar eens opzoek naar een nieuwe kamergenoot.. Eenmaal bij haar kluisje merkte ze op dat haar nieuwe klasgenoot nu het kluisje naast de hare had. Terwijl ze ondertussen haar kluisje opende en de boeken die keek ze vanuit haar ooghoeken naar de jongen. Voor zover ze daar al over kon oordelen, en voor zover ze daar overna durfde en kon denken, was hij best knap maar zijn ogen lagen verscholen achter een roze zonnebril. Net toen ze haar kluisje weer dicht smeet begon de jongen tegen haar te praten. "Ehm, hey," groette ze hem zacht terug. Ze haatte zichzelf voor haar verlegenheid - ook wel voor meer eigenschappen, maar goed -, zo lukte het nooit om meer vrienden te maken dan één teamgenote. "Dat klopt," antwoordde ze met een kleine, fake, glimlach terwijl ze ietwat zenuwachtig aan een losgeraakte pluk haar frunnikte. "Ik ben Ayanna," stelde ze zich gelijk maar voor. 

Het meisje naast hem kwam verlegen over. Twijfelend zei ze hallo terug. Ze was zenuwachtig met een pluk haar bezig. Darren’s hoofd knalde uit elkaar. Ze praatte zo zacht en zijn oren suisde al. Ze stelde zich voor. Ayanna. Ook al een mooie naam plus een mooi meisje. Nu wist Darren het zeker er waren alleen maar mooie meisjes hier. ‘Darren,’ sprak hij kort maar, vriendelijk. De bel ging, die veel te hard in zijn oren toeterde. Zijn oren suisde nog na. Misselijkheid kwam naar boven en zijn hoofd bonkend gaf hij haar een o-zo Darren glimlach. ‘Laten we naar de klas gaan,’ zei hij. Hij liep aan met Ayanna. ‘Je ontmoet me wel op mijn slechtste dag zeg,’ zei hij doods. Hij had deze dag gewoon moeten skippen. Ze liepen het lokaal binnen en de chagrijnige leraar die hem buiten had gesloten de vorige keer omdat, hij te laat was keek hem argwanend aan. Hij ging mar naast Ayanna zitten omdat, dat de enige was die hij nu nog kende. Hij had al iemand anders ontmoet, Iana. Hij had haar ontmoet in de Zanzibar gisteren avond. Deels zei hem dat hij haar gezoend had maar, hij was zo helemaal niet. Waarschijnlijk had hij het wel gedaan omdat, hij zwaar dronken was. Anders had hij nu niet zo’n kater. Doelloos keek hij naar het bord. De leraar stond op en liep op hem af. ‘Meneer Criss, zonnebrillen worden niet getolereerd in de les,’ sprak hij op een akelig gemene toon. Darren keek hem aan en deed nukkig zijn zonnebril af. Al het licht wat ineens meer in zijn ogen scheen deed zeer. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Toch niet te veel gedronken? Want, dat is ten strengste verboden,’ sprak hij nu met een akelig gemeen glimlachje. ‘Nee, meneer,’ zei Darren alleen beleefd. Hij zag heel de klas naar hem kijken. Ze zullen wel denken de eerste les te laat komen en de andere les met een kater de klas binnen komen. Zijn hoofd bonkte en heel de les hield hij zich maar stil. Hij nam braaf de aantekeningen over en schreef ze netjes in zijn schrift. Hij had best een netjes handschrift voor een jongen. De bel ging, weer te luid naar zijn zin. Hij deed zijn boeken in zijn tas en zwaaide hem over zijn schouder. Hij ging bij de deur staan wachten op Ayanna. Dwars deed hij zijn zonnebril op toen de leraar naar hem keek. Ayanna was nu bij de deur en met een glimlach naar de leraar liep hij de gang op. ‘Welke les hebben we nu?,’ vroeg hij aan Ayanna. Hij volgde haar maar, hij liep een beetje achter haar. Nee, ze was totaal niet verkeerd. Maar, dit kon niet. Iana zat hier ook op school en hij kon niet eerst de ene zoenen en dan een andere versieren. Iana zat ook een klas hoger en Darren wilde niet dat ze Ayanna’s leven ging zuur maken.

Met een klein glimlachje keek ze de jongen aan. Kort liet ze haar bilk over hem heen glijden. Aan de ene kant ergerde ze zich er een beetje aan dat ze zijn ogen niet kon zien, maar aan de andere kant wekte het ook wel weer haar nieuwsgierigheid op. De jongen stelde zich voor als Darren en in gedachten herhaalde ze de naam even zodat ze hem niet zou vergeten. Toen de bel ging zuchtte ze even, ze had totaal geen zin in school. Ach, na deze les hadden ze toch weer een tussenuur. Met enige moeite wist ze een glimlach op haar gezicht te toveren als reactie op zijn.. vrij aantrekkelijke glimlach. Kort en onmerkbaar voor Darren schudde ze even haar hoofd, zo mocht ze niet naar een andere jongen kijken van zichzelf. Ze knikte instemmend toen hij voorstelde om naar de klas te lopen. Kort grinnikte ze om zijn woorden, zoiets dacht ze al. "Oh, geloof me, dit is ook niet de beste periode waarin je mij kan treffen," reageerde ze mompelend. Nee, na al die weken voelde ze zich nog steeds verschrikkelijk. Het enige wat veranderd was, was dat ze het nu beter wist te verbergen. Eenmaal in de klas begon het dagelijkse riedeltje weer: stiekem even naar Ty gluren, besluiten om zich maar volledig op de les te richten, braaf aantekeningen overnemen en verder haar mond houden. Toen Darren gevraagd werd zijn zonnebril af te doen gaf dat Ayanna de kans om nu ook zijn gezicht beter te bekijken. Ze rolde even met haar ogen toen de leraar over een mogelijke kater begon tegen Darren, alsof die leeftijdsgrens hier zo ontzettend serieus genomen werd. Iedereen kon alcohol bestellen hier, boven de eenentwintig of niet. Afwezig staarde ze wat voor zich uit. De op het bord geschreven aantekeningen had ze al netjes overgenomen dus nu was het afwachten tot de bel ging. Verveeld kliederde ze wat met haar pen in haar schrift, ze nam niet eens de moeite om op zijn minst te doen alsof ze oplette. Toen de bel ging zuchtte ze even opgelucht, weer een les overleefd. Rustig stopte ze haar spullen terug in haar tas en liep richting de deur. Daar stond Darren weer te wachten en ze schonk hem even een lieve glimlach. "Geen, we hebben een tussenuur. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik denk dat ik de rest van de dag skip. We hebben toch geen belangrijke lessen meer," antwoordde ze, waarna ze Darren afwachtend aankeek. 

Oohja, dat is waar ze hadden een tussenuur. Ayanna stelde voor om de dag te skippen. Darren grijnsde naar haar. Hij keek haar lachend aan. ‘Wat voor plannen heb je?,’ sprak hij grijnzend. Hij had wel zin om een middag met haar door te brengen. ‘Ik heb anders wel een idee,’ sprak hij. ‘Kom,’ zei hij grijzend en pakte haar hand en nam haar mee. Hij had wel gezien dat ze soms naar iemand keek. Hij liep naar zijn fiets en sprong erop. Hij wachtte tot ze zat en hij fietste naar het strand. Hij zetten zijn fiets aan de kant. Dit was echt Darren even spontaan naar het stand. Hij deed zijn schoenen uit en hield ze vast in een hand. Hij voelde het zand tussen zijn tenen. Hij begin te lopen en wist dat Ayanna ook wel zou volgen. ‘Zit je al lang op Monica,’ vroeg hij met een glimlach. Hij wachtte tot ze sprak en knikt mee op de juiste momenten. ‘Ik ken hier nog niet veel mensen, dus ik ben blij dat ik jou nu ken,’ sprak hij. Er was even een stilte, maar geen vervelende. Haar bruine haar waaide wild rond haar hoofd. De zoute zeelucht voelde hij door zijn neus zijn longen in stromen. Hij keek haar steeds even aan. Hij had zijn zonnebril in zijn tas gedaan en zijn hazel kleurige ogen volgde haar lichaam. ‘Wie was die jongen waar je soms naar keek,’ vroeg hij ineens uit het niets. ‘Vind je hem leuk,’ vroeg hij met een grijns. Hij zou het jammer vinden als ze al een vriend had maar, dat zou hij dan maar moeten accepteren. Hij wist niet of hij Iana leuk vond of nu Ayanna. Ze waren allebei zo anders. Ayanna was veel stiller maar, dat was ook wel interessant. Stille wateren diepe gronden zeggen ze altijd. Dit meisje had dingen meegemaakt en Darren had besloten om haar vriend te zijn. Misschien een normale vriend of misschien wel haar vriend vriend. Zodat ze altijd iets kwijt kon aan hem.

Ze dacht even na over zijn vraag. Eigenlijk had ze geen plannen, het enige wat ze deed als ze niet in de les verscheen was afleiding zoeken. "Geen," antwoordde ze met een standaard vriendelijke glimlach rond haar lippen. Enigszins verbaasd keek ze hem aan toen hij blijkbaar van plan was om deze middag met haar door te brengen. Kort haalde ze haar schouders op, dan had ze in ieder geval weer haar afleiding voor vandaag gevonden. Braaf volgde ze Darren naar.. waar hij haar naar toe wilde brengen. Niet veel later zat ze bij hem achterop de fiets. Ergens vond ze zijn impulsiviteit interessant, ze had zo het idee dat je je met Darren nooit zou vervelen. Toen ze uitkwamen bij het strand had ze even de sterke neiging om Darren te verplichten haar terug te brengen naar de Living Building, of überhaupt een andere locatie. Ze had nou niet bepaald goede herinneringen het strand. Hier had ze ruzie gekregen met Ty en hier had hij het een paar weken daarna ook uitgemaakt. En ook al was ze hier met iemand anders, het werkte niet bepaald afleidend om op uitgerekend deze plek te zijn. Maar ze moest zich maar eens vermannen, het strand was zo mooi, ze kon het moeilijk blijven ontwijken. Zuchtend volgde ze hem uiteindelijk maar het strand op. "Sinds februari," antwoordde ze glimlachend. "Jij zit nog niet zo lang op Monica, toch?" vroeg ze vervolgens ter bevestiging, eigenlijk wist ze het antwoord wel. Een geërgerde zucht verliet haar mond, met haar ene hand probeerde ze de luchtige tuniek die ze aanhad naar beneden te houden en met haar andere hand waagde ze een poging om haar haren enigszins normaal te laten zitten. Ze beet even op haar onderlip toen ze Darren's vragen hoorde. "Dat is m'n ex-vriend. En ja, ik heb nog steeds gevoelens voor hem," mompelde ze zacht, terwijl ze haar blik op het zand had gericht. De locatie waar ze nu waren en de herinneringen die daarbij kwamen plus het gespreksonderwerp hadden haar stemming weer behoorlijk doen dalen, maar om dat niet teveel aan Darren te laten zien toverde ze een glimlach op haar gezicht. Ze voelde er niet zoveel voor om over dit onderwerp te praten, aangezien ze dat meestal niet zonder tranen kon, ze was gewoon op zoek naar wat afleiding. 

Ze liepen samen langs het strand. ‘Ooh, sorry,’ zei hij zachtjes toen ze vertelde over de blonde jongen. Ze leek er niet over te willen praten. ‘Ik had ook zo iets weetje,’ sprak hij om haar geruststellen. Hij dacht terug aan Sami. Bij liet even een brom horen maar keek Ayanna vriendelijk aan. Hij ondersteunde dat met een lieve glimlach. Hij mocht Ayanna wel, ze had een soort rust over haar heem. Hij dacht terug aan Sami, hij had ooit een eens een liedje over haar geschreven en de lycris vulde zijn hoofd. Hij begon het liedje te neuriën. ‘Ik heb er zelfs ooit een liedje over geschreven,’ mompelde hij. De gitaar die altijd op zijn rug logeerde, werd naar voren gehaald. De wind blies wild door zijn haar. ‘Misschien voel je je er beter door,’ zei hij met een klein glimlachje. Er was verder niemand omdat, het nog al winderig was. En hij begon de melodie te spelen op zijn gitaar. Hij wachtte op het perfecte moment, en begon toen met een glimlach naar Ayanna te zingen;

I've seen her face, I've heard her name
I've lost my place and she's to blame.
And I can't stand it when I'm staring in her eyes,
And she's not looking back
It ain't a big surprise

I've heard music, I've heard noise
I wish that she could hear her voice
The way that I do, when I go to sleep at night
And dream my life away
But she's gone when I awake

Sami
Sami
Why can't you see
What you're doing to me

The way her hair falls in her eyes, makes me wonder if
She'll ever see through my disguise, I'm under her spell
Everything is fallin', I don't know where to land
Everyone knows who she is
But she don't know who I am

Sami
Sami
Why can't you see
What you're doing to me

I've see you singin' on that stage,
Looking like an angel and all I do is pray (that maybe)
One day you'll hear my song and understand that all along
There's something more that I'm trying to say, when I say

Sami
Sami
Why can't you see
What you're doing to me (what you're doing to me)

Sami
Ooh when I say
Sami
When I say
Why can't you see
What you're doing to me
What you're doing to me


De hoofdpijn verdween langzaam en ongemerkt door de frisse buiten lucht en de melodie in zijn oor. Om de zoveel seconden keek hij Ayanna aan in haar ogen. Hij hoopte dat ze zich beter voelde en dat ze niet de enige is. ‘Sami,’ zuchtte hij. Maar hij maakte plaats voor een glimlach. ‘Ik zeg altijd; What doesn’t kill you, makes you stronger,’ zei hij met een brede glimlach. Met dat gezegde wat hij over haar gekomen.

Met een klein glimlachje staarde ze naar de zee. Nu ze sinds tijden weer eens op het strand was en maar niet teveel dacht aan de rotte avonden die ze hier had gehad, slaagde ze er in om weer de schoonheid van deze plek in te zien. Kort wierp ze Darren een glimlach toe. "Maakt niet uit, als nieuweling kon je het ook niet weten aangezien het inmiddels alweer oud nieuws is en ikzelf er nooit over praat," antwoordde ze met eenzelfde glimlach. Over het algemeen wist iedereen hier van haar break up met Ty, aangezien hij de populaire quarterback van hét footballteam was en zij een cheerleader van het beste team, dan gingen dat soort nieuwtjes rond als een lopend vuurtje. Zelf had ze er nog nooit open met iemand over de breuk gepraat, dat was gewoonweg te pijnlijk. Nieuwsgierig richtte ze haar blik weer op Darren toen hij vertelde iets soortgelijks te hebben. Enigszins verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op toen de jongen zei dat hij er een lied over had geschreven. Zwijgend luisterde ze naar het nummer wat hij vervolgens zong en speelde. Toen hij uitgezongen was bleef ze nog even stil voor zich uit staren. Pas toen Darren weer sprak keek ze op. "Thanks," bedankte ze hem met een echte, oprechte glimlach, het lied had haar zeker iets opgebeurd. Ze had er absoluut geen spijt van om deze schooldag te skippen, deze afleiding had ze echt even nodig. De ruisende wind en de golven die kapotsloegen op het strand kalmeerden haar. Er viel even een stilte tussen hen, maar het was zeker geen ongemakkelijke stilte. "Heb je nog meer nummers zelf geschreven?" vroeg ze na een tijdje nieuwsgierig, terwijl ze hem met een opgewekte blik aankeek. Het was een lange tijd geleden dat ze zich eens een dag goed voelde..

Darren keek haar aan na zijn nummer. Ze had er zwijgend naar geluisterd, ze bleef zelf nog even voor zich uit staren. “Thanks,” bedankte ze hem met een glimlach. Darren lachte terug. De zoute zeelucht en wilde wind had hem goed gedaan. Het geluid van de zee en het ruisen van de wind liet hem in gedachten zakken. Hij wilde bij L8 Nites maar, hij wist bij god niet hoe hij erbij kwam. Misschien moest hij maar eens info er naar gaan zoeken. Hij had het idee dat deze dag skippen beter was dan op school blijven. Als de leraar ging checken of hij wel naar de andere lessen was geweest was hij er bij. Maar wie kwam hier nou niet aan alcohol? Iedereen toch? Er was ondertussen dat hij in gedachten was geen ongemakkelijke stilte. Tot Ayanna iets vroeg. “Heb je nog meer nummers zelf geschreven?” Darren knikte als antwoord. ‘Ja, ik heb nog vier anderen. En dan heb ik nog alle nummers die ik voor musicals heb geschreven,’ zei hij met een glimlach. ‘In San Francisco had ik een musical groep en daar schreef ik alle muziek voor,’ legde hij uit met een klein glimlachje. Hij was er stiekem toch wel trots op. Hij had zelf ook nog in twee musicals de hoofdrol gespeeld. Hij wist zeker dat hij later ook iets in die richting ging doen. Ayanna had een open en opgewekte blik het leek wel of ze helemaal opende op het stand. Darren keek haar met een vriendelijke glimlach aan. Hij wist niet of hij moest zeggen dat het een Harry Potter musical was. Misschien vond ze hem dan wel een nerd of geek. Hij keek met een glimlachje naar haar. ‘Blij dat je de dag hebt geskipt?,’ vroeg hij met een glimlachje aan haar.

Nog net ving ze de lach op die Darren haar schonk en de glimlach die rond haar lippen speelde verbreedde zich nog iets. Zijn lach werkte aanstekelijk en het maakte hem stiekem ook best aantrekkelijk.. Vlug zocht ze naar iets anders om zich op te concentreren, voordat het op zou vallen dat ze naar hem keek. Uiteindelijk richtte ze haar blik maar op de meeuwen die boven het water vlogen, opzoek naar visjes. Vervolgens gleed haar blik naar het heldere, blauwe water dat fel schitterde door de zon die erop scheen. Het water was best uitnodigend, jammer dat ze geen bikini aanhad. Toen Darren antwoord gaf op haar vraag richtte ze haar blik weer op hem. Een enthousiaste glimlach nam plaats rond haar lippen toen de jongen vertelde dat hij nog vier andere nummers had geschreven en nog wat nummers voor musicals, ze hield van muziek. Het leek haar fantastisch om een instrument te kunnen bespelen, maar het cheerleaden vrat veel van haar tijd en ze betwijfelde of ze wel het geduld ervoor had. Geïnteresseerd luisterde ze naar wat Darren nog meer te vertellen had.  "Wat leuk!" reageerde ze opgewekt toen Darren over een musicalgroep vertelde. Als zij terug dacht aan haar oude woonplaatsen werd ze eerst heel vrolijk, maar ook weer boos op zichzelf. Vooral op het ene was ze echt niet trots. Ze bedacht zich dat Ty de enige was die er vanaf wist, hopelijk vertelde hij niets door aan andere.. "Oh, ja, zeker wel. Ik was echt wel weer toe aan een beetje afleiding," reageerde ze knikkend. "En ik moet zeggen, jij bent zeker wel een goede afleiding." voegde ze er nog glimlachend aan toe.