Going under.

Percy, wist niet precies hoe hij het allemaal moest zeggen, maar het liefst wilde hij Ise helpen. Er voor zorgen dat er geen problemen meer voor haar waren, maar hij wist niet hoe.
'Moet je veel pillen slikken?' Vroeg Percy voorzichtig en hij keek even omlaag en toen weer naar Ise. Hij vond het al vervelend genoeg voor haar dat ze die pillen moet slikken, maar hij wist gewoon niet hoe hij haar moest helpen. Misschien kon hij wel iets voor haar doen, misschien aan iemand vertellen dat het al beter met haar ging?
'Er komt misschien genoeg drama.' Fluisterde Ise en Percy glimlachte naar haar. 'Het maakt niet uit.' Zei hij en voelde hoe Ise een kus op zijn voorhoofd gaf. 'Zullen we zo gaan?' Vroeg Ise aan hem.
Hij knikte naar haar en glimlachte opnieuw. 'Ja is goed.' Zei hij alleen en hield haar gezicht vast tussen zijn handen. Hij drukte nog een kus op haar lippen. Hij keek haar nog even aan en wilde eigenlijk vragen of alles wel goedmet haar ging, maar hij deed het niet. Misschien kwam het verkeerd over en dan denkt ze helemaal dat ze gek is.
'Kom laten we gaan.' Zei hij tegen haar.

'Moet je veel pillen slikken?' Ise haalde haar schouders op. Valt mee. Het zijn er maar twee.Zei ze als of het niks was. Maar ze vond het al erg genoeg dat ze pillen moest slikken. Gelukkig maar.Fluisterde ze. Misschien had hij nu wel spijt en hield hij niet meer van haar ondanks dat hij zei van wel kon hij altijd nog liegen. 'Ja is goed.' Ise keek hem aan toen hij haar gezicht met zijn handen vast pakte en ze zijn lippen op de hare voelde. Ze was echt gek op deze jongen. Percy. Weet je zeker dat je geen spijt hebt.Fluisterde ze. Ise had liever dat hij het nu zei dan later. 'Kom laten we gaan.' Ise knikte en ging van hem af. Ze pakte haar tas en wachtte tot dat Percy op stond. Daarna pakte ze zijn hand en drukte nog een kus op zijn wang.

'Valt mee. Het zijn er maar twee.' Beantwoorde Ise zijn vraag. Hij vond het vreselijk voor haar dat ze die pillen moest slikken, maar hij knikte alleen. Percy wist gewoon even niet wat hij moest zeggen, hij hield nog steeds van Ise dat was zeker. Maar hij wist niet hoe hij het duidelijk moest maken naar haar. Na een tijd niets tegen elkaar gezegd te hebben brak Ise uiteindelijk de stilte. 'Percy. Weet je zeker dat je geen spijt hebt.' Hij keek naar Ise en glimlachte zwakjes naar haar.
'Nee, ik heb geen spijt.' Zei hij zachtjes tegen haar. 'Ik weet alleen niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Sorry, ik wil je niet kwetsen ik hou nog steeds van je alleen ik verwachtte het niet.' Zei hij fluisterend. Ise stond op om weg te gaan, ze pakte haar tas. Percy stond ook op en pakte ook zijn tas. Hij voelde hoe Ise zijn hand vast pakte en een kus op zijn wang gaf.
Hij keek naar Ise en glimlachte nu naar haar. Hij pakte haar vast en gaf een kus tegen haar slaap. 'We komen er wel uit, dat zijn we nu toch ook gekomen en kijk waar het ons gebracht heeft.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor.

Ise keek de hele tijd naar Percy terwijl ze beide stil waren. Ze moest het gewoon weten of hij er spijt van had. 'Nee, ik heb geen spijt.' Ise knikte en beet op haar lip. 'Ik weet alleen niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Sorry, ik wil je niet kwetsen ik hou nog steeds van je alleen ik verwachtte het niet.' Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. En ik hou ook van jou. Ise sloot haar ogen kort toen hij haar een kus op haar slaap gaf. Ze opende hem weer en keek naar hem toen hij zei dat ze er wel uit kwamen. Ise knikte en drukte nog snel even een kus op zijn lippen. Daarna liep ze samen met hem weg.