Going under.

Ise liep zuchtend haar kamer uit. Ze had vandaag weer eens een leren broek aan gedaan. Met daar op een witte shirt. Ze liep weer terug toen ze merkte dat ze haar tas was vergeten. Nu deed ze gelijk haar oordopjes in en zocht de muziek. Evanescence met Everybody's fool klonk in haar oren. Ze liep nu toch echt de kamer uit en deed de deur op slot aan gezien niemand meer in hun kamer was. Ze deelde een kamer met Percy en met Helena. Om de een of andere reden vond ze Helena wat apart. Ze liep naar buiten en ontvangende een sms.
Dat kon maar een iemand zijn en dat was Percy. Ze wou eerst een taxi aan houden maar dan bedacht ze zich. Ze kon net zo goed gaan lopen. Al had ze hakken aan maar dat boeide haar niet echt. Als ze wilde kon ze er ook op rennen. Allen was ze dat niet van plan. Snel smste Ise dat ze er zou zijn. Ze hield haar mobiel in haar hand en liep niet eens snel. Tuurlijk wou ze Percy zijn. Maar hij moest maar wachten. Eenmaal in het park keek ze zoekend om haar heen. Waarom had hij niet verteld waar hij was. Ise rolde even met haar ogen maar liep dan toch zoekend rond. Naar een goed kwartier zoeken zag ze iemand in het gras zitten die erg op hem leek. Ze liep naar hem toe en zodra ze dichterbij kwam begon haar hart sneller te kloppen en Ise voelde zich gelijk beter. Ze beet op haar lip om niet naar hem toe te rennen. Eenmaal bij hem ging ze naast hem zitten. HeySprak ze zachtjes en keek hem aan. Zijn blauwe ogen waren perfect en zeldzaam met het zwarte haar. Ise bekeek even zijn gezicht en keek snel voor haar uit. Voor dat Percy het vreemd ging vinden dat ze hem telkens aan keek.

Percy zat in het Topange state park een beetje voorzich uit te kijken. Hij had nog niet veel mensen ontmoet naast Helena, Maxime en Ise. Bij haar naam Ise verscheen er een glimlach op zijn gezicht, of het kwam door de zon dat kan ook. Percy had niet veel zin om terug te gaan naar zijn kamer die hij deelde met Helena en Isa, omdat het te mooi weer was en omdat hij niet echt veel privecy had daar. Percy speelde wat met zijn telefoon en uiteindelijk ging hij in zijn contacten zoeken, naar niemand. Uiteindelijk bleef hij toch stil staan bijj een iemand. Ise stond er in zijn scherm en hij kon het niet laten om haar een berichtje te sturen, misschien vond ze het wel leuk om met hem hier af te spreken.

Percy bleef nog even twijfelen bij de verzend knop, hij wilde haar ook niet lastig vallen ofzo omdat ze misschien druk is. Toch drukte hij op verzenden. Een paar minuten later ging zijn telefoon af.

Percy grijnsde en hij ging rechter op zitten, hij stopte zijn telefoon terug in zijn zak en keek omzich heen. Natuurlijk kon Ise er nog niet zijn, maar toch. Uiteindelijk duurde het toch langer dan hij verwachtten dus ging hij weer wat onderuit gezakt zitten en steunde met zijn handen in het gras. Hij sloot zijn ogen en zakte een beetje weg in zijn eigen gedachtte totdat hij een herkenbare stem hoorde. 'Hey.' Percy opende zijn ogen en keek op zij. 'Heey.' Zei hij toen hij Isa naast hem zag zitten. Hij ging weer recht op zitten en keek naar Ise die haar blik van hem af wendde. Percy glimlachte. 'Alles goed?' Vroeg hij voorzichtig en hij keek naar Ise die voorzich uit keek. Hij had niet veel gepraat met Ise na het ene gesprek op hun kamer. Percy keek ook naar voren en beet op zijn onderlip, hij wist eigenlijk niet goed waar ze over moesten praten. Hij was bang dat hij Ise misschien zou kwetsen. 'Het is trouwens wel leuk, dat we een kamer delen.' Glimlachte Percy.

Ise glimlachte zwakjes naar hem toen hij vroeg of alles goed ging. Het gaat.Vertelde ze hem. Haar glimlach verdween al weer en ze pakte haar mobiel waar ze haar muziek uit deed en ook haar oortjes uit haar oren haalde. Daarna deed ze haar oortjes en haar mobiel weer in haar zak. En met jou?Vroeg ze oprecht nieuwsgierig. 'Het is trouwens wel leuk, dat we een kamer delen.' Een glimlach verscheen weer op haar lippen. Inderdaad ik had het niet beter kunnen treffen. Ise keek weer naar Percy. Ze had het inderdaad niet beter kunnen treffen. Door die gedachtes dacht ze terug aan het gesprek. Van een paar dagen geleden. Hij wou wat zeggen toen maar hield zich stil toen Helena binnen kwam. Wat wou je trouwens zeggen toen Helena binnen kwam. Ise keek al weer naar voren. Ze kon gewoon niet telkens naar Percy kijken. Bang dat hij er achter kwam dat ze iets in hem zag wat niet allen vriendschap was. Trouwens zo ongevoelig ben je ook al weer niet.Dit keer keek ze hem wel aan.

'Gaat goed.' Glimlachte Percy en hij keek even naar Ise. Daarna keek hij weer voorzich en beet nogmaals op zijn onderlip. Percy glimlachtte opnieuw en keek weer naar Isa. 'Zeg dat wel, dat we het niet beter konden treffen.' Grijnsde hij naar haar. Percy keek weer naar de grond en verwachtte de vraag van Ise eigenlijk niet. 'Wat wou je trouwens zeggen toen Helena binnen kwam.' Percy keek naar Ise en probeerde even het gesprek weer voorzich te halen. Eigenlijk hoefde hij dat niet te doen, want hij wist precies waar Ise het over had. 'Dat...' Hij stopte even in zijn zin, omdat hij niet precies wist hoe hij het zou zeggen. 'Dat ik er ook alles aan zou doen om er voor mijn zusje te zijn.' Zei hij zachtjes en keek weer weg van Isa. Opzich was het niets raars voor een broer om zo iets te zeggen, maar hij had het liever niet over zijn thuis situatie aangezien hij vond dat niemand er iets mee te maken had. 'Maar gelukkig is ze groot genoeg om zelf te kunnen beslissen wat goed is of niet.' Zei percy er snel achteraan. Hij glimlachte zwakjes naar Ise en staarde haar even aan. Hij schudden vlug lichtjes zijn hoofd en keek weer naar de grond.

Ise knikte en keek weer voor haar uit. Zijn glimlach was mooi. Ise schudde lichtjes haar hoofd en beet op haar lip. Ze smolt al helemaal als ze zijn glimlach zag. Dat is toch niet goed. Ise pakte een pluk van haar haren en begin daar mee te spelen. Dat deed ze altijd als ze een gevoel had wat ze niet kende. Nouja voor haar gevoel dan. Ise keek Percy aan toen ze hoorde dat hij antwoordde. Allen meer dan een Dat kwam er niet uit. Ise vroeg zich af of ze niet wat heel ergs verkeerds had gezegd. Maar gelukkig antwoordde Percy wel. Maar leek het als of hij naar woorden zocht. 'Dat ik er ook alles aan zou doen om er voor mijn zusje te zijn.' Ise slikt en knikte. Wat had zij eigenlijk voor haar zusje gedaan niks. Eigenlijk. Tuurlijk had ze gesmeekt om te mogen blijven maar da mocht niet. En dat vond ze nog wel het naarste er aan. Haar zusje had nu geen enkele familie meer om haar heen. Ise voelde al weer de tranen op komen. Maar ze wou niet huilen niet al weer. Ongemerkt had ze de afgelopen dagen ook gehuild. Telkens als Percy en Helena lagen te slapen ging zij douchen en hield ze het niet droog. 'Maar gelukkig is ze groot genoeg om zelf te kunnen beslissen wat goed is of niet.' Ise keek Percy aan en hoopte dat haar ogen niet vochtig waren. Hoe oud is ze dan.?Fluisterde ze.

Percy keek naar Ise en zag de tranen in haar ogen staan. Hij wist niet zeker of hij iets verkeerds had gezegd of gedaan en twijfelde aanzich zelf. Misschien had hij beter niet over zijn zusje kunnen beginnen, omdat ze haar zusje achter had moeten laten. Hij keek weer naar de grond en draaiden met zijn vingers om een grassprietje. 'Mijn zusje is 12 jaar.' Zei hij zachtjes en bleef naar de grond kijken. 'Het klinkt jong, maar ik weet dat ze goede beslissingen neemt.' Moppelde hij zachtjes verder en keek toen weer op naar Ise en glimlachte zwakjes naar haar. Percy beet weer op zijn onderlip, een irritante gewoonte van zichzelf wat vaak terug kwam. Hij maakte uiteindelijk en echt glimlach op zijn gezicht. 'Ik vind het leuk dat je gekomen bent.' Zei hij om het onderwerp te veranderen. Hij meende het wel, hij vond het echt leuk. Hij bleef kijken naar Ise. 'Misschien kunnen we nog wat leuks gaan doen.' Stelde hij voor en hij keek weer voorzich uit. 'Misschien kunnen we de school een klein beetje gaan ontdekken, aangezien we beide nieuw zijn.' Zei hij en keek weer naar Ise. 'Of wil je iets anders gaan doen?' Vroeg Percy en hij hoopte dat hij Ise niet gekwest had, door het onderwerp te veranderen. Percy ging in het gras liggen en keek omhoog naar de blauwe lucht. 'Of we blijven hier en we gaan kijken naar de figuren die de wolken maken.' Grijnsde Percy, het was iets wat hij vaak deed met zijn zusje in de tuin. Bij zijn oude huis had hij een vrij grootte achtertuin waar geen een boom in stond. Het was een lange grasoppervlakte met een klein houte huisje dat de schuur voor moest stellen. 'Zeg het maar.' Glimlachte Percy naar Ise.

'Mijn zusje is 12 jaar.' Ise keek naar Percy. Zijn zusje kon tenminste nog voor haar zelf zorgen. De hare was 6. En dat deed Ise nog het meeste pijn. Maar ze had echt niet anders gekund. Het was de keuze zij of haar zusje er uit. En als je het echt niet meer kan veranderen. Dan kies je voor je zelf toch? 'Het klinkt jong, maar ik weet dat ze goede beslissingen neemt.' Het is dan misschien jong maar de jongeren van nu kunnen denk ik beter voor zich zelf zorgen dan toen wij die leeftijd hadden.[/b]Zei Ise meer om Percy te helpen dan haar zelf. Ze wist niet eens wat er aan de hand was met de thuis situatie van Percy. Als hij er behoefte aan had dan kon hij gewoon naar haar toe komen. 'Ik vind het leuk dat je gekomen bent.' Ise slikte en glimlachte. Hij wou dus echt dat ze kwam. Haar glimlach werd groter toen ze naar hem keek. En ik vind het leuk dat je me gesmst hebt Ise meende dit echt. Ze had het echt leuk gevonden toen ze die sms kreeg en het liefst was ze naar hem toe gerend maar kon zich nog net in houden. 'Misschien kunnen we nog wat leuks gaan doen.' Ise keek om naar Percy en bleef hem dit keer aan kijken. Ja misschien konden ze wat gaan doen. Maar wat? Terwijl Ise dit aan het bedenken was kwam Percy met een optie. 'Misschien kunnen we de school een klein beetje gaan ontdekken, aangezien we beide nieuw zijn.' Dat was nou net iets waar ze geen zin in had. Ze had geen zin in school. Bang dat Helena aan haar vrienden had verteld hoe Ise reageerde op de eerste dag dat ze elkaar ontmoet hadden. En dat Helena Percy op zat te geilen en dat Ise toen woedend weg liep. Voor dat Ise kon antwoordden kwam Percy met nog een optie. 'Of we blijven hier en we gaan kijken naar de figuren die de wolken maken.' Ise dacht even naar. Ze wist niks beters. Dus dan werd het toch naar de lucht kijken. Ise ging ook in het gras liggen en keek door de bomen door. Optie twee klinkt leuker.Bekende ze. Hier was het rustig en kon ze ook naar denken over wat ze voor Percy voelde. Ze flipte die dag niet allen omdat het gewoon ongepast gedrag was. Zo iets deed je niet waar andere bij waren. Misschien was ze toch heel erg jaloers. Maar dan nog. Zo te zien leek het als of Percy Helena leuk vond. Misschien kon ze hem beter gaan vergeten. Ja dat was een slim plan. Maar hoe kon ze dat doen. Hij lag bij haar op de kamer. Ze zag hem onder school tijd en ook nog eens buiten school. Ise sloot haar ogen toen een wolk verdween die eerst voor de zon had gehangen. Het licht deed pijn aan haar ogen. Maar al snel wende ze er aan. Ze draaide haar hoofd en keek naar Percy. Zou ze zeggen dat het haar speet van de reactie toen hij en Helena aan het dansen was? Of hij kon er ook zelf over beginnen maar dat leek haar niet fijn. Toch hield ze haar mond er maar over op.

Percy keek naar de lucht, waar de wolken verschillende vormen vormde. Hij voelde de zon op zijn gezicht schijnen toen die achter een wolk vandaan kwam. Hij sloot even zijn ogen vanwege het felle licht. Maar opende ze al weer snel toen Ise iets zei. 'En ik vind het leuk dat je me gesmst hebt.' Zei Ise. Percy draaide zijn hoofd en zag Ise nog zitten. Hij glimlachte naar haar en ging iets recht op zitten waarbij hij steunde op zijn ellebogen. 'Mooi.' Zei hij zachtjes en ging weer liggen. Hij richtte zijn ogen weer naar de lucht waar een wolk weer voor de zon geschoven was. De lucht was helder blauw en verschillende vogels waren voorbij gevlogen. Hij vanuit zijn ooghoeken dat Ise ook was gaan liggen in het gras. 'Optie twee klinkt leuker.' Zei Ise en Percy draaide zijn hoofd weer naar haar. Er was niemand anders hier in het park en er waren geen andere geluiden dan alleen het geluid van de vogels. Percy was nog niet vergeten dat Ise boos was weggelopen toen hij met Helena danste, maar hij wist niet precies hoe hij het moest zeggen tegen haar dat er niks gebeurt was tussen hem en haar. 'Dat tussen mij en Helena, was niks.' Zei Percy ineens uit het niets. 'We hadden alleen gedanst meer niet.' Zei hij daarna er achteraan en bleef Ise aan kijken. Hij hoopte dat ze niet al te boos zou worden dat hij het onderwerp opnieuw aansneed. Maar hij moest het haar vertellen, omdat hij het lullig voor haar vond dat ze zo boos werd. 'Het zal ook niet meer gebeuren, in elk geval niet waar je bij bent ofzo.' Fluisterde hij de laatste gedeelte van de zin. Hij keek weer naar de lucht waar de wolken steed groter werden. Percy sloot zijn ogen toen een wolk weer opzij geschoven was en de zon er achter vandaan kwam. 'Ik hoop dat je het niet al te erg vond, en anders spijt het mij.' Zei hij en opende zijn ogen weer toen het licht minder werd.

'Mooi.' Ise knikte en keek nog steeds naar hem. De volgende woorden liet haar moeizaam slikken. Waarom moest hij hier nu over beginnen.
Dat tussen mij en Helena, was niks.' Wat wilde hij hier nou mee bereiken. Dat ze jaloers werd? Want dat zou ze niet worden. Nee ze was het al. En ze had zich best dom gedragen. 'We hadden alleen gedanst meer niet.' Ise beet op haar lip en keek hem recht aan. Ze zei nog steeds niks. Niet wetend wat ze moest doen. Moest ze nu sorry zeggen of het gewoon vergeten. Misschien kon ze toch beter uitleggen waarom ze zo reageerde.
'Het zal ook niet meer gebeuren, in elk geval niet waar je bij bent ofzo.' Ise schudde lichtjes haar hoofd en keek even naar haar hand waar ze gekriebel op voelde. Het was een lieveheersbeestje. Ise glimlachte en keek er naar. Daarna keek ze al snel weer naar Percy. 'Ik hoop dat je het niet al te erg vond, en anders spijt het mij.' Oké nu moest ze het gewoon zeggen. Nee ik moet sorry zeggen. Waar ik vandaan kom is dat heel erg ongepast. Daarom reageerde ik zo.Ise liet haar lip met rust en zuchtte. Denk ik. Shit zei ze dat nu echt?

Percy zag dat Ise ergens mee zat, hij zag dat ze diep nadacht over iets. Zou ze hem niet geloven dat het niks was tussen hem en Helena. Of zou ze nog steeds boos zijn dat hij met haar gedanst heeft? Percy beet op zijn onderlip en had spijt dat hij het onderwerp weer naar boven had gebracht. Hij had eigenlijk gehoopt op een leuke dag samen met Ise en niet verwacht dat ze misschien weer boos zou worden over het feit wat er tussen hem en Helena was gebeurt in hun kamer. Percy ging weer recht op zitten en keek naar de grond. Hij wreef even over zijn nek en keek weer naar Ise. Hij wilde zijn mond open doen om iets te zeggen en zo de stilte te doorbreken, maar Ise was hem voor met haar lange excuses over het feit dat ze niet zo had moeten reageren.
'Maar...' Begon hij en schudden even met zijn hoofd en glimlachte daarna. 'Het is ook mijn schuld.' wilde hij er tussen brengen, maar Ise was hem alweer voor.
"Denk ik." Zei ze. Percy lachtte zachtjes, maar hield al snel zijn mond. 'Dat denk je?' Vroeg hij met een glimlach. Percy was helemaal vergeten dat Ise uit Griekenland kwam, hij kende dan wel wat woorden in het Grieks. Maar de gewoontes uit Griekenland kende hij totaal niet. Hij voelde zich nu nog meer schuldig over het dansen met Helena. Hij wist ook niet precies waar hij moest kijken dus besloot hij maar om gewoon naar de grond te staren.
'Maar als je dat denkt, hoe weet je het zeker dan?' Vroeg Percy en hij keek weer naar Ise.
'Ik bedoel...' Veronderschuldigde hij zichzelf. 'Waarom denk je het? Waarom weet je het niet zeker?' Percy zocht naar zijn woorden, omdat hij bang was dat hij Ise misschien zou kwetsen. Hij bleef naar Ise kijken om haar gevoelens te pijlen, maar hij vond het lastig. Normaal was hij allang weg gelopen van zo'n gesprek en maakte hij zich niet druk om zijn daden die hij gedaan had. Zeker niet om gewoon met een meisje te dansen, maar bij Ise wel iets wat hij eigenlijk heel irritant vond. Hij staarde Ise aan en hij ging in kleermakerzit zitten naar haar toe.

'Dat denk je?' Ise voelde haar wangen licht rood worden. Shit ze had nu echt spijt dat ze dat had gezegd.'Maar als je dat denkt, hoe weet je het zeker dan?' Zo bedoel ik het niet.Antwoordde Ise. Shit waarom stond ze nu niet op en nam ze de eerste de beste vliegtuig weer terug naar huis. 'Waarom denk je het? Waarom weet je het niet zeker?' Ise beet op haar lip en keek hem aan. Al snel liet Ise haar blik naar beneden gaan. Ze voelde hoe er bloed naar haar wangen stroomde. Ik.Ise viel weer stil en slikte moeizaam. Ik was ook jaloers.Gooide ze er dan toch maar uit. Daarna stond ze op. Sorry.Ze pakte haar tas en liep weg.

Percy bleef Ise even na staren en besefde even niet wat ze nou net zei. Zei ze nou serieus dat ze Jaloers was? Jaloers op wat? Dat ik met Helena gedanst had? Percy schudden zijn hoofd en stond op. Hij greep zijn tas en rende achter Ise aan. 'Wacht!' Riep hij en liep naast haar.
'Je bedoelt dat...' Hijgde percy en hij wist niet eens hoe hij het zou vragen aan haar, maar wist wel dat hij haar eerst zou laten stoppen met lopen. Hij liep iets sneller en stopte uiteindelijk voor Ise en hield haar bij haar armen vast.
'Je bedoelt dat je jaloers was, omdat ik samen danste met Helena?' Vroeg hij voorzichtig en keek Ise diep in haar ogen aan. Hij schudden zachtjes zijn hoofd, hij snapte niet waarom.
'Waarom?' Vroeg hij daarna omdat hij het totaal niet begreep.
'Ik zei toch dat er niks tussen mij en Helena was, we hebben alleen samen gedanst meer niet!' Zei hij en liet Ise los. Hij bleef haar aan kijken en zag haar wangen rood worden. Hij beet op zijn onderlip maar liet die al gauw weer los. Waar kwam dit ineens vandaan?
'Waarom was je jaloers?' Vroeg Percy zachtjes aan Ise en hij liet zijn tas weer op de grond vallen naast hem neer. 'Dat hoeft toch helemaal niet?' Vroeg Percy aan haar en keek nu zelf ook naar de grond. Opnieuw schudden hij zijn hoofd en keek haar weer even aan, hij pakte haar vast bij haar arm en zuchtte. 'Je bedoelt toch niet...' shit, hier zat hij echt niet op te wachten, in elk geval niet nu. Hij vond Ise ontzettend aardig, maar was het niet een beetje vroeg om verliefd te worden?

'Wacht!' Ise begon nog harder te lopen maar helaas liep Percy al naast haar. 'Je bedoelt dat...' Ise schudde haar hoofd en vervloekte zich zelf. Zij was zo dom geweest om haar mond niet te houden. Net toen ze echt wou rennen ging Percy voor haar staan en hield haar handen vast. Een kleine rilling ging door haar heen. Die aanraking voelde fijn. 'Je bedoelt dat je jaloers was, omdat ik samen danste met Helena?' Ise beet op haar onderlip maar antwoordde niet. Ze wou weg hier en niet allen van het park maar ze wou gewoon ergens anders zijn dan Santa Monica. Ze wou bij haar zusje zijn. Ze wou naar haar ouders hun graaf heen gaan en hun de huid vol schelden. Omdat zij hun hebben verlaten. En daarna wou ze huilend op haar knieën vallen en sorry zeggen. 'Waarom was je jaloers?' Ise bleef haar hoofd maar schudden. Het spijt me.Fluisterde ze zachtjes. Allen hij hield er maar niet over op. 'Dat hoeft toch helemaal niet? Ise had echt spijt. Ze kon verdomme haar bek niet houden. Hoe had ze ook zo stom kunnen zijn. 'Je bedoelt toch niet...' Ise slikte en wist al genoeg. Wie zou haar ooit leuk gaan vinden. Nou hij in elk geval niet. Het spijt me. Het spijt me Percy.Herhaalde ze telkens weer.

Percy wist niet wat hij moest zeggen, Ise bleef maar zeggen dat haar speet. Percy liet haar los en wilde zijn tas weer oppakken, maar hij deed het niet. 'Ise, waarom spijt het je?' Vroeg hij en schudden zijn hoofd. 'Je hoeft nergens sorry voor te zeggen.' Zei hij tegen haar, maar ze dat deed ze niet. Percy kreeg er eigenlijk geen woord tussen. 'Ise, je hoeft je nergens voor te verontschuldigen.' Zei Percy nogmaals en hij hield Ise weer vast bij haar arm. 'Ik vind je erg aardig, heel erg aardig zelfs.' Percy keek Ise aan en hij liet haar weer los. 'Ik vind je echt heel aardig.' Bevestigde hij nogmaals en streek met zijn vingertoppen langs haar wang. Hij liet zijn hand weer zakken naar beneden naast zijn lichaam en keek naar de grond. 'Misschien had ik niet moeten vragen of je wilde komen.' Zei hij zachtjes. Hij pakte zijn tas weer op en sloeg die om zijn schouder. 'Ik hoop dat ik je niet al te erg heb gekwetst.' Zei Percy tegen Ise en hij keek haar weer aan. 'Met Helena enzo en ook nu, met dit gesprek.' Zei Percy en hij keek weer naar beneden. Het liefst wilde hij nu weg lopen, maar hij kon het Ise niet aan doen. Hij keek nog een keer op naar Ise en beet op zijn onderlip. 'Sorry.' Zei hij zachtjes.

'Ise, waarom spijt het je?' Snapte hij dat dan niet? 'Ise, je hoeft je nergens voor te verontschuldigen.' Nee dus. Jawel.Sprak ze zachtjes. Ik had niks moeten zeggen Percy. Ise slikte toen ze de hand van Percy maakte. Waarom raakte hij haar nu aan. Dat maakte het haar alleen nog maar moeilijker. 'Ik vind je erg aardig, heel erg aardig zelfs.' Ise keek Percy aan of hij nu niet loog. Maar zo te zien meende hij het. 'Ik vind je echt heel aardig.' Ise sloot haar ogen voor kort toen ze zijn vingers tegen haar wang aan voelde. Niet doen.Fluisterde ze zachtjes. 'Misschien had ik niet moeten vragen of je wilde komen.' Ise slikte en schudde haar hoofd. Ze keek toe hoe hij zijn tas over zijn schouder heen ging. Hij ging nu toch niet weg? 'Ik hoop dat ik je niet al te erg heb gekwetst.' Ise slikte. Hij had haar niet gekwetst ze had allen zich zelf gekwetst. 'Sorry.' Ise pakte zijn arm om er voor te zorgen dat hij niet weg kon lopen. L-laten we dit gewoon vergeten en opnieuw beginnen Percy.Sprak ze zachtjes met een brok in haar keel.

Percy wilde eigenlijk weglopen, zoals hij altijd deed als het hem te moeilijk werd, maar Ise hield hem tegen. Hij keek naar Ise en zag in haar ogen dat ze het moeilijk vond. Hoe kon hij het in zijn hoofd halen om weg te gaan, om haar hier achter te laten. Hij vond het opzich helemaal niet erg dat Ise het hem vertelde. Misschien was het wel beter als ze beide wisten waar ze aan toe waren en niet geheimzinnig naar elkaar deden.
'L-laten we dit gewoon vergeten en opnieuw beginnen Percy.' Vroeg Ise hem. Percy vond het altijd moeilijk om ergens mee opnieuw te beginnen, maar hij wilde Ise die kans gunnen. Waarschijnlijk was haar verliefdheid gewoon een bevlieging omdat ze hier niemand heeft. Hield Percy zich voor en hij knikte naar Ise. 'Dat is goed.' Zei hij en glimlachte naar haar.
'Wachte even.' Zei hij met een grijns en haalde zijn telefoon uit zijn zak, hij klapte die open en zocht in de contacte naar "Ise". Hij klikte haar naam aan en schreef haar een berichtje.


Hij verstuurde het berichtje naar Ise en klapte zijn telefoon weer dicht. Percy stopte zijn telefoon weer terug in zijn zak en keek even omzich heen alsof Ise er niet was. Hij wachtte totdat Ise haar telefoon af ging en glimlachte naar haar.
'Maar dan beginnen we ook helemaal opnieuw.' Glimlachte hij naar haar en hij liep terug naar de plek waar ze eerder hadden gezetten. Hij zetten zijn tas in het gras en ging zelf ook in het gras zitten.

'Dat is goed.' Een opgelucht gevoel kwam in haar op. Ze was blij dat Percy haar die kans gaf. 'Wachte even.' Ise liet hem weer los en keek hem nieuwsgierig aan. Wat was hij van plan. Ise keek vreemd naar hem toen hij zijn mobiel pakte. Nu wou ze echt weten wat hij van plan was. Ze wachtte af. Toen Percy zijn mobiel terug deed maar nog steeds niks zei werd ze toch een beetje bang. Plots hoorde ze het bekende deuntje van haar mobiel af gaan dat melde dat ze een sms had. Ise pakte haar mobiel en maakte het berichtje open. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze het berichtje las. 'Maar dan beginnen we ook helemaal opnieuw' Glimlachend begon ze een bericht terug te typen. Eenmaal klaar volgde ze Percy met haar ogen en bleef even staan. Ze moest haar gevoelens vergeten. Dat was het beste. Maar kon ze dat wel. Ze had geen keus. Ise haalde even diep adem en liep daarna weer naar de plek waar ze net vandaan kwam. Eenmaal daar liet ze haar tas vallen en ging zitten. HeyZei ze nu een met een andere stem dan eerst. Maar probeerde vrolijk te blijven.

Percy zat in het grasen wachtte totdat Ise naar hem toe kwam lopen. Hij voelde zijn telefoon in zijn broekzak af gaan. Hij haalde hem uit zijn zak en klapte hem open. Hij zag dat het berichtje van Ise was en hij las het berichtje vlug. Hij klapte zijn telefoon dicht en stopte die weer in zijn broekzak. Hij zag dat er een tas naast hem neer werd gegooid en later kwam Ise er bij zitten. 'Hey.' Zei ze op een vrolijk gemaakte toon. Percy herkende het maar goed genoeg, hij gebruikte het zelf vaak genoeg.
'Heey, alles goed?' Vroeg hij, alsof ze elkaar voor het eerst deze dag hebben gezien en er nog niks was gebeurt tussen hun. Ookal had Percy moeite om zijn lach in te houden, omdat het eigenlijk totaal krankzinnige was waar ze mee bezig waren. Maar toch zag hij ook wel het nut er van in voor Ise.
'Heb je nog wat leuks gedaan vandaag?' Vroeg Percy aan Ise en hij keek haar aan. Haar rode haren werden door het zonlicht iets lichter en Percy beet even opzijn onderlip. Ise had een aparte kleur ogen, hij vond ze eigenlijk prachtig...
Dit ging je toch niet menen. Als hij op dit moment hard op kon vloeken had hij het gedaan. Percy schudden lichtjes zijn hoofd om weer even terug te komen op de aarde en hij wende zijn blik af van Ise.
'Ik heb niet echt veel gedaan vandaag, beetje rond gehangen hier enzo.' Zei hij tegen Ise en hij zetten zijn handen in het gras en leunde daarop.
'Misschien kunnen we wat leuks gaan doen vandaag.' Ging Percy verder alsof er niks aan de hand. Hij keek toch weer even naar Ise en kon zijn blik niet van haar af houden. Misschien was dit toch niet zo'n handig idee en had hij beter gewoon weg moeten gaan lopen.

'Heey, alles goed?' Ise beet op haar lip om niet in de lach te schieten. Kom op dit was vreemd. Maar toch speelde ze het mee. Zij was met het idee gekomen. Dus moest ze ook wel mee doen. Hmm het gaatAntwoordde ze zonder hem aan te kijken. Misschien was het beter om de hele tijd naar voren te kijken. Ise zag in haar ooghoek dat Percy naar haar keek. Het duurde best een tijd voor dat hij hoofd schuddend weg keek. Waarom schudde hij zijn hoofd. Had hij spijt? Man waarom vroeg ze het hem niet gewoon. Misschien omdat ze hem dan aan moest kijken en daar had ze geen zin aan. Ze was dan bang dat ze niet meer weg kon kijken. Nu pas schoot de vraag in haar op. 'Heb je nog wat leuks gedaan vandaag?' Wat had ze vandaag gedaan? Niks leuks. Wat huiswerk gemaakt met haar zusje gebeld en schoon gemaakt. Ise hield niet van viezigheid. Dus had ze de badkamer en de keuken een goede schoonmaak beurt gegeven. Wat huiswerk gedaan en de keet schoon gemaakt Ise keek Percy nog steeds niet aan. Wat was ze toch een mietje. Iemand die bang was haar gevoelens niet in de hand te kunnen houden. Niet dat ze plots zou zoenen ofzo maar gewoon. Ise wist zeker dat als ze naar Percy keek ze niet meer weg kon kijken. 'Ik heb niet echt veel gedaan vandaag, beetje rond gehangen hier enzo.' Ise knikte dat ze het gehoord had en keek nu maar naar de grond. Ze baalde dat ze niet gewoon weg was gegaan. Maar toch. Als ze dit niet deden dan werd het nog moeilijk voor haar om hem als kamergenoot te hebben. 'Misschien kunnen we wat leuks gaan doen vandaag.' Ise keek om haar heen om te kijken wat ze konden gaan doen. Plots zag ze een ijscocar. Haar blik ging toch naar die ban Percy. Ze slikte toen ze zag dat hij naar haar keek. Misschien kunnen we een ijsje gaan eten.Zei ze terwijl ze hem aan bleef kijken. Wachten op een reactie. Maar ook omdat het moeilijk voor haar was om weg te kijken.

Hij merkte dat hij Ise eigenlijk een behoorlijke tijd aanstaarde. Ze zal ook wel denken, welke gek verzint het nou om een hele dag opnieuw te spelen alsof er niks gebeurt was. Zuchtte percy en hij keek even naar de grond en toen weer naar Ise. Miscchien was zijn gedachtte gang wel gek, maar hij wilde totaal geen ruzie, of ongemakkelijke situaties met Ise creeeren. Hij vond het veelste leuk om met haar om te gaan als goede vrienden.
'Misschien kunnen we een ijsje gaan eten.' Stelde Ise voor. Percy wendde zijn blik af van Ise naar de ijsco kar verder op. Daarna keek hij weer naar Ise en glimlachte. Ijs was niet zijn favoriete eten, maar het was een beter idee dan elkaar aan blijven kijken, of over ongemakkelijke dingen praten waar later nog moeilijker overgedaan word. Percy glimlachte naar Ise en hij vond het eigenlijk wel een heel goed idee om te gaan doen. Hij haalde zijn tas erbij en haalde zijn portomonee eruit.
'Is goed.' Zei hij en stond op. Hij stak zijn hand uit naar Ise om haar te helpen op te staan.
'Laat maar raden, Chocolade met aardbeien.' Grijnsde Percy naar haar. Percy was altijd een slechtte grappenmaker, en verre weg van grappig. Sommige mensen hadden het gewoon inzich om grappig te zijn, hij niet. Volgens Percy vind hij zichzelf de grootste blok ijs dat op aarde rond loopt als het om gevoelens gaat. Niet omdat het hem niet intereseerd hoe andere zich voelen, maar eerder omdat hij gewoon niet zo van het gevoelens delen was.
Hij stopte de gedachten weg en hij liep samen met Ise naar de ijsco kar. 'Of zit ik er egr ver naast?' Vroeg hij met glimlach aan haar.

Het duurde lang voor dat Percy antwoord gaf. Al die tijd keek ze hem aan. Ise volgde zijn voorbeeld en pakte ook haar portemonnee. Ze glimlachte pakte zijn hand en kwam zo omhoog. 'Laat maar raden, Chocolade met aardbeien.' Ise glimlachte hij zat dicht in de buurt. Ze hield meer van Aardbei vanille. Ise liep met hem mee maar hield zonder er bij naar te denken zijn hand vast. 'Of zit ik er egr ver naast?' Ise glimlachte nog steeds. Nee verander chocolade in Vanille en het is goed. Ise keek weg en beet op haar lip. Bij hem voelde ze zich veilig. Wat natuurlijk heel vreemd was. Aangezien ze hem niet eens zo lang kende. Ise stond stil bij de ijscoman en bestelde een aardbei vanille. Ze liet Percy los en nu pas merkte ze dat ze zijn hand nog steeds vast had. SorryZei ze en betaalde snel haar ijsje om vervolgens te wachten op Percy tot dat hij klaar was. Onder tussen bedacht ze zich dat het helemaal niet raar voelde toen ze merkte dat ze Percy's hand vast had. Zuchtend schudde ze haar hoofd. Vergeet hem.Mompelde ze.

Percy glimlachte toen Ise hem vertelde dat hij er niet ver naast zat. Hij had de hand van Ise nog steeds vast toen ze naar de ijsco kar liepen en hij vond het eigenlijk niet erg. Hij vond het ook helemaal niet erg om hier te zijn met Ise.
'Nou ik zal het onthouden voor de volgende keer.' Zei hij en wachtte bij de ijsco kar totdat Ise haar ijsje had bestelt. Eigenlijk wilde Percy het voor Ise betalen omdat hij zich schuldog voelde dat de dag voor haar niet echt heel erg leuk was tot nu toe. Maar Ise was hem al voor en betaalde haar ijsje. Percy beet op zijn onderlip toen ze zich verontschuldigde omdat ze zijn hand nog vast had. Hij wilde zeggen tegen haar dat het hem niet uitmaakte en dat ze gewoon vrienden waren en dat er dan toch niks aan de hand was. Maar Ise liep al weg en moppelde nog iets wat hij niet verstond.
Percy bestelde een mokka vanille ijsje bij de ijsco kar en betaalde de man die er achter stond. Hij liep naar Ise toe en bleef haar even aan staren. Hij wist niet zeker of hij het moest zeggen, maar hij vond het helemaal niet erg dat Ise waarschijnlijk verliefd op hem was. Maar hij wilde niet dat hun vriendschap daar onder zou lijden.
'Heb je morgen wat te doen?' Vroeg Percy terwijl hij het ijsje op probeerde te eten, iets wat hem minder goed lukt omdat het behoorlijk snel smelte. Hij wist ook meteen waarom hij ook al weer een hekel had aan ijs, het smelt. Hij probeerde elke keer net optijd zijn ijs op te likken voordat het over zijn hand viel en volgens hem zag het er behoorlijk raar uit.
'Misschien kunnen...' Hij likte nogmaals aan het ijsje. 'Iets leuks gaan doen?' Maakte hij uiteindelijk zijn zin af en likte het ijsje nogmaals af. 'Als je het leuk vind.' Zei hij er vlug achteraan. Misschien was het ook wel goed voor de vriendschap, kon hij misschien laten zien dat ze niet verliefd op hem hoeft te zijn. Maar dat ze gewoon goeie vrienden kunnen zijn.

'Nou ik zal het onthouden voor de volgende keer.' Ise glimlachte. Dus we gaan vaker ijs eten?Vroeg ze met een klein glimlachje. Ise nam een lik van haar ijsje en liep niet te snel. Ise staarde naar hem terug en ging door met het ijsje op te eten. Het was rustig hier. Ise keek om haar heen maar keek al snel weer terug naar Percy. 'Heb je morgen wat te doen?' Ise keek even bedenkelijk. Voor zo ver ik weet niet.Antwoordde ze dan ook maar. Ze was echt blij dat Percy niet weg was gelopen. Al was het voor haar moeilijk om de gevoelens weg te drukken. Maar beter dan haar best kon ze niet doen. 'Misschien kunnen' Misschien konden ze wat? Net toen Ise dat wou vragen ging hij verder.
'Iets leuks gaan doen?' Ise glimlachte en dacht na. 'Als je het leuk vind.' Ise wist gelijk al wat ze zou gaan zeggen. Ja lijkt me leuk. Ise vroeg zich af wat ze zouden kunnen doen. Ise nam een lik van het ijs. En zonder het te merken knoeide ze ijs.

Percy had de grootste moeite om zijn ijs niet te laten smelten en was blij dat hij na een hoop gedoe eindelijk het eerste bolletje ijs weg had gegeten. Percy keek op naar Ise toen ze zei dat het haar ook leuk leek. Ergens voelde hij zich helemaal blij worden van binnen alsof het misschien het liefste was wat iemand ooit tegen hem had gezegd.
'Leuk!' Riep hij half uit en veegde zijn mondhoeken af toen hij merkte dat het onder het ijs zat. Percy vond zich net een klein kind terwijl hij zo met het ijs aan het knoeien was en zei eigenlijk een tijdje niks terwijl hij zijn ijsje probeerde op te eten zonder te veel schade te maken door het ijs te knoeien. Eindelijk toen hij het hoorntje begon op te eten voelde hij zich minder kleuter dan daarvoor. Hij keek op naar Ise.
'Waar zullen we morgen dan afspreken?' Vroeg hij aan haar en zag dat ze op haar wang wat ijs had geknoeid.
'Je heb wat ijs geknoeid.' Zei hij tegen Ise en liep op haar af. Hij had geen servetje ofzo dus pakte hij de achterkant vast van haar hoofd en likte het ijs af van haar wang.
'Hmm, Vanille.' Zei hij droogjes en en at zijn ijsje verder op.
'Misschien kunnen we ook wat huiswerk samen maken.' Zei hij alsof er niks gebeurt was, maar pijlde onder tussen wel de reactie van Ise. Hij glimlachte naar haar en beet op zijn lip om niet te lachen.

'Leuk!' Ise glimlachte toen Percy zo reageerde. Ze at verder haar ijsje op en keek toe hoe Percy wat knoeide. Het was wel schattig om te zien. En alles wat hem schattiger maakte. Maakte haar meer verliefd op hem. Ise at ook haar ijsje op en glimlachte toen Percy hem al bijna op had. 'Waar zullen we morgen dan afspreken?' Hmm ja dat was een goeie. Waar zouden ze af spreken. 'Laten we eerst maar weten hoe laat wij beiden vrij zijn.' Zonder dat kwamen ze nergens. Zo lang ik geen uitval heb ben ik om 3 uur vrij. 'Je heb wat ijs geknoeid.' Lekker dat had zij dus weer. Waar? Vroeg ze. Maar voor dat ze antwoord kreeg liep Percy op haar af voelde ze hoe hij haar achterhoofd pakte en voordat ze hem kon stopen voelde ze zijn warme tong over haar wang heen gaan. Ze kleurde lichtjes rood en wist niet wat ze moest zeggen. Hij wou dus dat ze niks voor hem voelde maar toch likte hij haar wang. Verward schudde ze haar hoofd. Jongens waren soms zo vreemd. 'Hmm, Vanille.' Ise keek hem ongelovig aan. Deze jongen had net haar wang afgelebberd en het enigste wat hij zei was hmm vanille?
'Misschien kunnen we ook wat huiswerk samen maken.' Ise schudde weer haar hoofd om er bij te blijven. 'Euh ja is goed.Zei ze wat afwezig terwijl ze hem nog steeds ongelovig aan keek en haar ijsje helemaal vergat.