First day at Monica High

Ise stapte zuchtend uit het vliegtuig. Ze had al een aantal uren gehad met reizen. En ze had het nu ook al gehad. Eenmaal buiten hield ze een taxi tegen en gaf haar het aders. Daar kreeg ze te horen dat ze met de bus moest. Zuchtend liep ze daar heen. Eenmaal in de bus sloot ze haar ogen en viel in een korte slaap. Toen ze bijna uit moest stappen werd ze weer wakker. Ise gaf aan waar ze er uit moest. Daar stapte ze en liep ze verder naar de school toe. Het was 40 minuten lopen en ze had ook verder er uit gekund. Maar ze wou haar benen strekken. Ze moest gewoon even lopen. Ise was niet echt het type dat stil kon zitten. Ze hield van sporten en dat kon je zien aan haar lichaam ook. Ze was niet dik maar mager was ze ook niet. Ze was een beetje gespierd maar daar zag men niet zo veel van. En ze had een plat buikje maar geen blokjes buik ofzo. Dat leek haar dus echt helemaal niks. Bij een jongen stond het sexy maar bij een vrouw nee bedankt. Sinds haar ouders een paar maanden geleden zijn overleden deed ze allen nog maar aan sport. Misschien omdat ze er van hield. Misschien om het gemis even te vergeten. Haar ouders hadden een auto ongeluk gehad. Haar moeder had het niet gehaald. Haar vader wel. Maar een dag later stopte zijn hart er ook mee. En nu zat ze zonder ouders met haar 6 jarig zusje in een pleeggezin. Ise werd naar Monica High gestuurd. En dat terwijl er genoeg scholen in Griekenland waren. Maar helaas kon ze daar niks over zeggen. Ze was eenmaal nog geen 18. En als ze dat eenmaal was dan zorgde ze er voor dat ze zo snel mogelijk terug kon naar haar vaderland. Daar haar zusje weg halen en een leven beginnen. Ze zou gaan werken en haar zusje kon naar school. Ise kon er gewoon niet tegen dat ze haar zusje daar allen had gelaten met die vreemde mensen. Maar ze had echt gewoon geen zeggen over haar en daar baalde ze van. Ise keek op en zag dat ze er was. Ze liep naar het gebouw en liep naar de administratie. Daar vroeg ze in goed Engels naar haar spullen. Ze kreeg die en kreeg ook meteen haar les rooster en kluisnummer en code. Ook kreeg ze haar boeken en kreeg te horen dat ze morgen kon beginnen. Ise zou eerst wel haar kamer op zoeken en dan haar boeken weg brengen dan zag ze wel verder. Ze liep met haar armen vol met boeken en vier tassen over haar schouders en een koffer naar het slaapgebouw. Eenmaal daar zocht ze haar kamer op. Wat met moeite ging. Eindelijk had ze hem gevonden. Ise probeerde de deur te open maar haar handen waren te vol. Daardoor gleden de boeken uit haar handen en de sleutel op de grond. Ze pakte hem en maakte de deur open. Daarna pakte ze haar boeken met moeite op en liep de kamer binnen. Eenmaal daar liet ze de boeken weer op de grond vallen. Daarna zette ze haar tassen op de grond en zette die op het eerste bed wat ze zag die leeg was. Dus er was waarschijnlijk niemand die het bed gebruikte. Daarna keek ze even rond. Er stond van alles twee. Toen vervolgde ze haar weg naar een deur en kwam uit bij een douche. Daar deed ze haar rode haren in een staart en keek naar de spiegel. Ze zag er moe uit. En dat was ze ook. Sinds de dood van haar ouders sliep ze slecht. Zuchtend liep ze weer terug pakte haar boeken op en deed de deur weer achter haar dicht en de sleutel in haar boekzak. Ze liep terug naar waar ze haar boeken enzo had gekregen en ging op zoek naar de kluisjes die eenmaal gevonden te hebben legt ze haar boeken op de grond en deed haar kluisje los. Gelukkig was ze goed in het onthouden van dingen. Ze deed haar boeken er in en deed haar kluisje weer op slot. Daarna was het tijd om de school te gaan verkennen. Ze liep een richting op en kwam in de kantine te recht. Gelukkig had ze geld bij haar dus kocht een salade met een flesje water. Ze lette nog al op wat ze at en dronk. Meestal was het water. En heel af en toe at ze wel eens wat ongezonds. Daarna liep ze naar een tafeltje en ging er aan zitten en begon met het eten van de salade.

[Maxime]

mag ik bij jou komen zitten? vroeg een meisje aan haar.
Het meisje had ook rood haar.
Ze heette maxime.
Ze was ook nieuw op deze school.
Haar zusje zat hier al langer.
Het meisje was 18 en haar zusje 13.
Het meisje had een maand geleden op een feestje een jongen ontmoet.
Hij bleef toen bij haar overnachten en twee weken later hoorde ze van de dokter dat ze zwanger was.
Ze was nu een maand zwanger.
Ze had het nog aan niemand verteld;
dat vond ze nog niet nodig.
Je kon het wel een beetje zen aan haar dat ze zwanger was maar dat wist ze zelf niet.
Ze had een bord met frietjes en een slaatje en een hamburger in haar hand.
Ze keek het meisje vragend aan wachtend op de toestemming om naast haar te mogen zitten of de afwijzing.

Percy had vanmorgen opnieuw de grootste ruzie gehad met zijn vader. Zijn vader vond dat het maar weer tijd werd voor hem om naar school te gaan in plaats voor zijn zusje te gaan zorgen. Hoe kon hij rustig naar school gaan als hij wist dat zijn vader er alles aan deed om het leven van zijn moeder en zusje te verklote. Percy zuchtte toen hij in de bus zat omdat geen een taxi chaffeur hem wilde brengen naar Monica High. De busrit leek wel eeuwen te duren voordat hij eindelijk aan kwam op school. Percy begreep meteen waarom zijn vader wel wilde dat hij naar deze school ging. Een gevangenis was er niks bij, hij moest hier blijven overnachten en had zo min mogelijk contact met thuis als maar kon. Zuchtend had Percy zijn spullen naar zijn kamer gebracht en bedacht hij maar om iets te gaan eten voordat hij dood neer zou vallen van de honger. Percy liep eerst langs zijn kluis om wat boeken er in te gooien en daarna liep hij rechtstreeks naar de kantine. Hij kocht een broodje met kaas en flesje water en ging zitten bij een tafel waar niemand zat. Hij zat nou niet echt te wachten op een mensen waar van hij de namen van moest gaan onthouden. Zijn plan dit school jaar was zoveel problemen maken dat hij wel terug gestuurd moest worden.

Ise was in gedachten en speelde wat met haar eten. Ze nam een hap maar liet haar blik op haar salade. mag ik bij jou komen zitten? Ise keek op toen ze die woorden hoorde. Ze zag een meisje die een jaar ouder was dan haar. Ze had net zo als Ise rood haar. Je doet maarZei ze. Niet echt op een boze manier maar ook niet op een vriendelijke manier. Sinds haar ouders dood kon ze nog wel eens lullig over komen. Aangezien ze met haar gedachten er niet volledig bij was. Ise richtte haar blik op de klok en maakte haar flesje open. Ze nam een slok van haar water en at weer veder. Een gevoel van misselijkheid kwam in haar op. Verveeld schoof Ise het bakje met salade naar voren en speelde ze met het dopje van de fles. Ze had geen idee wat ze nu moest doen. Ze had geen zin om naar haar kamer toe te gaan. Ze hield er niet van om in korte ruimtes te wezen. Ise zuchtte en keek de roodharig meisje nieuwsgierig aan. Waarom had ze geen les? Misschien was ze hier ook nieuw. Want ze had nog geen enkele leerling gezien. Ise liet haar blik door de kantine heen en ze zag een jongen naar binnen lopen. Ze liet haar blik over de jongen heen gaan. Hij zag er niet verkeerd uit. Met haar oranje gele ogen hield ze hem in de gaten. Toen hij aan een tafeltje allen ging zitten stond ze op pakte haar salade en liep naar de prullenbak. Ze liet 'per ongelijk' de inhoud vallen en vloekte in het Grieks.

Ik heb even mijn vorige tekst veranderd oke?

Maxime liep achter het meisje aan.
Hoe heet je vroeg ze vriendelijk. Ben je ook nieuw hier? Toen voelde Maxime zich plots misselijk en kotste haar eten onder. Toen ze had overgegeven keek ze verontschuldigend naar het meisje. Sorry jammerde ze en rilde van kop tot teen. Daarna begon ze te zweten.

Percy at wat van zijn broodje en keek even rond door de ruimte. Hij zag een twee meisje zitten met beide rood haar. Misschien waren ze wel zusjes? Percy zuchtte en schoof zijn broodje kaas weg. Hij nam een slok van zijn water en steunde met zijn ellebogen op tafel en legde zijn hoofd in zijn handen. Hij bleef zo een tijdje zitten totdat hij een stoel naar achteren hoorde schuiven. Toch een tikkeltje nieuwsgierig keek hij op en zag het meisje met rood haar van tafel lopen met haar salade. Hij bekeek het meisje en glimlachte, ze zag er niet verkeerd uit. Haar lange rode haren hingen los over haar schouder en ze kwam net op Percy afgelopen. Nog net voordat ze de prullenbak bereikt had liet ze haar salade vallen. Percy zuchtte, hij moest nu wel van zich zelf opstaan om haar te helpen. Percy stond op en liep naar haar toe. 'Zal ik je helpen?' Vroeg hij op zijn meest vriendelijk manier. Hij vond het niet echt op zijn stem lijken omdat het zo overdreven klonk. Hij knielde voor het meisje neer om haar te helpen de salade op te rapen. Nog voor Percy een antwoord kon krijgen hoorde hij het andere meisje haar naam vragen. Percy stond weer op en keek naar het andere meisje. Hij zag het meisje wit weg trekken en voordat hij ook nog maar iets kon zeggen gaf ze over. 'Uh... Gaat het wel?' Vroeg hij aan het tweede meisje licht geschrokken en hij keek naar het andere meisje. 'Is je vriendin ziek ofzo?' Vroeg hij aan haar.

nee ik ben niet ziek zei maxime en overgeefde weer.

'Zal ik je helpen?' Ise keek op en glimlachte. GraagZei ze. Het had dus geholpen. Ise begon het salade op te rapen en was blij dat er geen dressing bij zat anders was het geen fijn klusje. Hoe heet je Ise keek op. Ise Donovan. Na die woorden keek ze weer naar de grond en ging verder. Ise knikte toen het meisje vroeg of ze hier ook nieuw was. Ise rilde en sloot haar ogen toen ze het gehoor van kokhalzen hoorde. Ze had er een hekel aan als iemand overgaf. Ise keek op maar ook gelijk weer weg. Ze gooide snel alles in de prullenbak en zette het toen onder de handen van de meid die had over gegeven. Ze stond op zorgde er voor dat Maxime de spul uit haar handen liet vallen. Dan zette ze de prullenbak weg.
'Is je vriendin ziek ofzo?' Ise keek naar de jongen. Nee ze is mijn vriendin niet en of ze ziek is weet ik ook nietZei Ise. Ze wou de jonge meid net hier weg halen toen weer wat omhoog kwam. Snel sprong Ise op zij. En net op tijd anders zat ze onder de kots. Toen het meisje klaar was duwde ze haar weg en liet haar op een stoel zitten. Ze liep snel naar de tafel waar ze net zat en haalde haar flesje. Daarna liep ze weer terug naar waar ze de roodharige griet neer had gezet. Hier drinkZei ze. Als je moest over geven moest je altijd zorgen dat je daarna wat had gedronken anders kon het nog heel erg pijn doen. Ise snelde naar een lege prullenbak en zette die bij haar neer. Ik haal de zuster.Zei ze. Daarna rende ze weg om vervolgens terug te komen met de zuster.

Percy bekeek het eigenlijk allemaal maar, hij wist niet precies wat te doen. Toen Ise zei dat ze de zuster ging halen kon hij moeilijk weg lopen bij het meisje dat op de stoel zat. 'En hoe heet jij?' Vroeg hij maar aardig aan het meisje. Hij pakte er een stoel bij en ging naast haar zitten. Telkens bleef zijn blik naar de deur gaan om te zien of Ise weer terug kwam. Niet omdat hij het meisje dat naast hem zat niet aardig vond, maar hij wilde graag meer weten van Ise. 'Ken je haar?' Vroeg Percy aan met meisje dat naast hem zat en hij wees naar de deur van de kantine waar Ise net door heen was gegaan om de zuster te halen. Percy nam zelf ook wat te drinken uit zijn flesje water en keek naar het meisje dat naast hem zat. Ergens voelde hij wel medelijden met haar, omdat ze duidelijk ziek was maar het niet toe zou geven. 'Weet je zeker dat alles goed gaat?' Vroeg hij voor de zekerheid nogmaals toen hij het meisje opnieuw wit weg zag trekken.

Maxime dronk het water in 1 keer helemaal leeg.
Sorry zei ze nog eens. Het is de eerste keer in die 3 weken dat ik zo ziek ben. De zuster hoorde dat en begreep haar niet.
Az gaf Maxime een pijnstiller en een pilletje tegen de misselijkheid.
Maxime nam de pilletjes in met wat water.
Ik heet Maxime en ik ken haar nog maar net zei ze tegen percy.
En hoe heet jij?
ik ben niet ziek ze ze toen tegen ise.

Percy keek hoe Maxime haar water in een keer leeg dronk en een paar pijnstillers nam. en daarna opnieuw zei dat ze niet ziek was. 'Percy.' Zei Percy bedenklijk en nog steeds niet gelovend dat ze niet ziek is. 'Sorry dat ik het zeg,-' Begon hij. 'Maar je ziet er niet bepaald gezond uit... Ik bedoel het is niet normaal dat je zo overgeeft.' Zei hij en draaide naar haar toe. 'Weet je echt zeker dat alles goed gaat?' Vroeg hij opnieuw. Percy haatte zijn aardig kant af en toe echt. Doordat hij altijd voor zijn zusje gezorgd had, wist hij precies wanneer zijn loog of niet, en iets in het meisje wat voor hem zat vertelde hem ook dat het niet goed met haar ging. Percy zuchtte zachtjes en keek even voorzich uit. 'Laat je in elk geval na kijken door de zuster.' Zei hij tegen haar. 'Beloof je dat?' Vroeg hij.

Kijk zei Maxime. Ik ben namelijk niet ziek maar ik ben zwanger. Ze schrok van haar woorden

Percy was al opgestaan om naar zijn kamer toe te lopen, maar Maxime vertelde hem iets wat hij liever niet uit iemands mond hoorde van deze leeftijd. 'Sorry?' Vroeg hij verbaasd en ging weer zitten. 'Je bent zwanger? Wow, wacht... Die zag ik niet aan komen? Ik het spijt me sorry, maar ik moet gaan.' Percy haatte zich zelf echt heel erg op dit moment, maar hij kon er niet tegen als mensen dat soort dingen mee maakte en hij er niks aan kon doen om ze te helpen. Hij pakte zijn tas en flesje water en verliet de kantine.

Maxime knikte instemmend. Sorry zei ze tegen percy toen ze zag dat hij wegrende en keek toen naar ise

Toen Ise met de zuster terug kwam zag ze de jongen weg lopen. Ze liep de kantine in en zei tegen de zuster dat het meisje daar zat. Toen de zuster weer weg was keek ze het meisje aan. Misschien is het beter dat ik ga. Dan kan jij naar je kamer gaan en rusten. Dat lijkt me wel verstandig. Oja en vergeet niet water te drinken als je hebt overgegeven.Adviseerde ze. Daarna liep ze de kantine uit. Terug naar haar kamer.

Maxime keek verbaasd. Had ise haar niet gehoord? Ze stond op en ging naar haar kamer. Toen ze bij haar kamer was ging ze meteen op bed liggen en viel even later in een diepe slaap.

oke Sarah ik heb het gelezen.

Ik maak even nog een volgend stukje aangezien niemand meer reageerd.

Maxime werdt pas 's avonds weer wakker. Ze had honger. Ze ging naar de kantine waar ze percy en Ise tegen kwam. Zou ze naast Ise gaan zitten? Ze nam eerst een geroosterd broot en een flesje water. Ze durfde nog niks zwaars te nemen want ze was nog steeds een beetje misselijk. Ze liep naar de stoel langs Ise en kuchtt zodat Ise haar opmerkte. Mag ik naast je komen zitten? vroeg ze onzeker en verlegen aan Ise.