I'm gonna take you down, bitch!

Op een of andere manier kon Charlene het weinig schelen dat ze naar de bibliotheek moest om een aantal biologie boeken te halen voor haar werkstuk. Normaal had ze nog wel geprotesteerd, maar ze was gewoon te down om überhaupt er over te klagen tegenover haar vriendinnen. Het was dan ook niet alleen hun opgevallen dat ze tegenwoordig wat afwezig was. Dagen had ze gespijbeld op school, totdat ze de laatste waarschuwing had gekregen van de conrector, dat was een teken dat ze wel naar de lessen móest als ze niet van school gestuurd wou worden. Charlene had dan ook dagen op haar kamer doorgebracht, zonder Ty, omdat ze alleen wou zijn. Ze had er geen behoefte aan gehad om met iemand te praten, al helemaal niet over haar ongelukkigheid op het moment. Een zucht verliet haar mond, terwijl ze de deur van de bibliotheek open deed en gelijk naar het eerste en de beste boekenrek liep om te kijken of daar wat tussen zat. Even glipte haar aandacht naar de bibliothecaresse, die haar met een fijn knikje aankeek en vervolgens weer verder typte op haar computer. Mooi, het was niet zo'n chagrijnige dame die er vandaag zat, want anders had ze helemaal een kut gevoel gehad dat ze aldoor maar op haar flikker kreeg om geen enkele reden. Toen ze eenmaal wat boeken in haar handen had gehad, maar toch hoofdschuddend weer terug had gezet liep ze door naar een volgend rek, totdat haar oog viel op een brunette. Alhoewel ze haar graag eens een klap tegen haar wang zou verkopen, besloot ze zich in te houden en doen alsof ze haar niet gezien had. Ze had er geen zin in om juist nu problemen te krijgen en het risico te lopen dat ze zonder genade van school getrapt zou worden.

[&Ayanna]

Voor het eerst sinds tijden was ze weer met school bezig. Ergens die week was het besef gekomen dat ze met iedere avond uitgaan en vervolgens nog half lam in de schoolbanken zitten, niet zouden meewerken aan een goede toekomst. Het hielp niet eens om haar problemen te vergeten. Ja, voor een paar uur, maar zodra ze weer nuchter was kwam alles drie keer zo hard terug. Zich focussen op iets anders, dát zou helpen om haar problemen te vergeten. Dat haar grote liefde haar niet meer zag staan was ronduit kut, maar geen reden om zich de rest van haar leven vol te zuipen en alleen maar uit te gaan, ze had nota bene de capaciteiten om naar de universiteit te gaan. Dan wilde ze daar ook iets mee doen ook. Ze zat in de bibliotheek. Het was er misschien saai, ze kon zich er beter concentreren dan op school. Al bijna een uur had ze non stop aan haar opdrachten zitten werken, totdat ze de deur die naar de bibliotheek leidde open hoorde gaan. Nieuwsgierig keek ze even op van het scherm van de computer waar ze achter zag. Ze kwam, helaas, tot de conclusie dat het Charlene was en ze rolde even met haar ogen. In korte tijd zat ze de blondine nou al twee keer, en dat was twee keer te veel. Hoewel ze amper een woord hadden gewisseld, haatte ze haar toch. Helemaal oprecht was het niet, maar andersom leek Charlene haar ook te haten, dus erg veel behoefte om haar mening over het blondje bij te stellen had ze niet. Verspilde moeite, dat was het. Na het meisje even met een hatelijke blik aan te hebben gekeken, richtte ze zich weer op haar scherm en probeerde te vergeten dat dat kind in dezelfde ruimte zat. Zodra ze haar namelijk zag, dacht ze automatisch aan Ty en daar werd ze alleen maar depressief van..

Charlene rolde met haar ogen toen de brunette haar ook nog eens expres hatelijk aankeek en slaakte verveeld een zucht, had die meid dan ook nooit iets beters te doen dan alleen zielig toekijken hoe haar ex-vriendje het met jan en allemaal deed in bed? Lol, dat was gewoon écht zwak. Zij daarentegen zou al die meiden helemaal kapot rammen, van binnen en van buiten, zodra ze merkte als haar vriendje -die ze trouwens niet had, maar er misschien wel aan zat te komen binnenkort als ze Kenneth binnen haar hart accepteerde- vreemd ging had ze wel degelijk meteen voor de aanpak gekozen in plaats van het stom afwachten en dom kijken. Even gauw vloog haar blik van Ayanna af richting de bibliothecaresse en beet ze voor kort op haar onderlip, zou het een idee zijn om nu op haar af te stormen en haar voor haar harses te slaan? Nee, dan zou ze zeker weten voor een maand of zelfs nooit meer de bibliotheek in mogen komen, en omdat ze toch de boeken nodig had voor haar werkstuk had ze geen andere keus om een andere oplossing te verzinnen. Fluisteren zou ook geen zin hebben, ze had er tevens geen zin in dat andere mensen zo mee konden luisteren en daar zou ze beide meiden geen plezier mee doen, als iedereen hoorde wat voor een 'slet' zij was van Ayanna en hoe de brunette haar ex-vriendje het zowat met iedere meid deed in Santa Monica.
Nadat ze het boek nog even goed bekeken had op beide kaften nam ze het toch maar mee onder haar arm, liep met tegenzin naar de meid toe en bleef daar staan totdat ze haar aandacht gekregen had. ''Hee, wat moet je nou?!'' Siste ze arrogant-achtig naar haar, maar het moest maar even, ze had geen andere keus om het anders aan te pakken op dit moment. Ze kon het natuurlijk ook aardig vragen, maar op beide begroetingen verwachtte ze niet veel goeds, dus waarom zou ze moeilijk doen? Hierna maakte ze gelijk plaats op de computer tegenover haar waarna ze haar aandacht dan ook op het apparaat richtte zodat ze hem aan kon zetten. Toen haar computer eenmaal opgestart was, klikte ze op de chat om daar straight to the point te gaan beginnen. ''Goed, what the fuck weet jij allemaal over mij? En wat denk jij wat er allemaal tussen mij en Ty is gebeurd?! >:['' Stuurde ze naar haar toe, met toch wel een lichte twijfel in haar hart.

Een diepe zucht verliet haar mond. Ze had echt wel wat beters te doen hier, no way dat ze zonder reden in een bibliotheek ging zitten, ze kon zelf ook wel wat leukers verzinnen om te doen. Het irriteerde haar enorm dat Charlene zo naar haar bleef kijken, zij had ook vast wel wat beters te doen. Het leek haar niet echt een type om vrijwillig in een bibliotheek te gaan zitten. Dus als die bitch nou eens ging doen wat ze moest doen, kon zij ook weer verder met haar opdrachten en hadden ze geen last van elkaars aanwezigheid. Maar helaas, de rust waarvoor ze naar de bibliotheek was gekomen werd haar niet meer gegund, het blondje sprak haar aan. "Nou, ik moet deze opdrachten afmaken en nog een verslag in elkaar flansen. Dus, zoals je hoort van jou niks. Get a life please," reageerde ze geërgerd. Hier had ze dus echt zó geen zin in. Ze focuste zich weer op het beeldscherm voor zich, ging verder met haar schoolwerk en vooral verder met het negeren van die Charlene. Het leek erop dat die bitch haar verder met rust ging laten, ze had niet gereageerd op haar oh zo vriendelijke antwoord en was ook achter een computer gaan zitten. Misschien kon ze nu dan eindelijk zonder gestoord te worden verder met haar werk. Maar wederom kreeg ze maar een paar minuten rust, na een tijdje plopte er een chatscherm op haar beeld en begon Charlene tegen haar te praten. Oke, nu had dat kind echt geluk dat ze aan de andere kant zat, anders had ze haar echt met alle plezier weer een klap gegeven. Maar dat zou de bibliothecaresse haar niet in dank afnemen, dus hield ze zich maar rustig. Ze rolde even met haar ogen, dit was zo vreselijk kinderachtig. In eerste instantie wilde ze het dan ook negeren en verder gaan met haar opdrachten, maar die chat bleef haar aandacht trekken en uiteindelijk reageerde ze toch maar. "Genoeg om je te haten. En ik wéét wat er tussen Ty en jou is gebeurd, heel Santa Monica weet dat ;] En het boeit me niet zo, het is uit en hij is vrij om te doen wat hij wil. Dat hij het uitgerekend met zo'n sloerie moet doen, dát valt me wel weer van hem tegen. (: Wat denk je nou hiermee te bereiken? Ik kan evengoed zeggen; wat denk je dat er tussen Ty en míj is gebeurd, nádat het uit is gegaan? >D" typte ze terug, waarna ze haar blik even op Charlene richtte en haar met een poeslieve glimlach aankeek. Nou kon ze het krijgen ook.

De twijfel die ze net had gehad tijdens het verzenden van haar bericht was meteen verdwenen zodra ze een tekstje terugkreeg van de brunette. Als ze het zo ging spelen kon ze het terugkrijgen ook. Die woede die ze net in zichzelf gespaard had, kookte inmiddels al rustig in haar bloed, ze wist zichzelf onder controle te houden. Een computer was dan ook wel verraderlijk en gemakkelijk te gebruiken om dingen te zeggen, maar wat ze hier zou zeggen durfde ze dan ook wel in levende lijve uit te spreken of zelfs uit te voeren. Ze had niet voor niets op kickboksen gezeten om haar woede in te houden en bovendien ook om haar woede daarop uit te gooien, al kon het ook wel eens over de grens gaan en als Ayanna zo door ging kon ze het krijgen ook. Dan kon het haar niet meer veel schelen of het de bibliotheek was. Het kon net zo goed in een kerk zijn tijdens een ceremonie, of wist zij veel. Haar ogen gleden nog een keer over de woorden die op haar monitor als het ware gebrand stonden, die op haar netvlies brandden. Het feit dat er nog net geen arrogante smilies bij stonden was nog een voordeel, zoals ze op Messenger wel gebruikte, maar aangezien dit een standaard chat was van de bibliotheek stonden die er niet in geprogrammeerd. Ouderwets ook.
Dat ze hier alweer als sloerie werd uitgescholden was eigenlijk normaal in haar leven geworden. Allemaal mensen die dachten dat ze het met jan en alleman deed en haar vervolgens maar met zoiets bestempelen. Niet dat ze het kon ontkennen dat ze het met vele jongens deed, maar zij had er gewoon de looks voor om dat voor elkaar te krijgen. Iets wat de brunette tegenover haar dus duidelijk niet had. ''Dankje dat je me uitscheld als sloerie =D. Ik heb geen idee van wat er tussen jullie is gebeurd nadat het was uitgegaan, maar ik weet wel dat die ene nacht die hij met mij heeft gespendeerd zijn beste was na een lange tijd. Zijn eigen woorden die hij tegen me sprak diezelfde nacht in bed, je hebt geen idee hoe lang hij nog na heeft liggen hijgen. Ik geloof hem best, want met zo'n meid als jou zou hij het waarschijnlijk niet eens in zijn hoofd halen om überhaupt ermee in bed te gaan liggen. Moet vast en zeker saai geweest zijn, zoveel lonely nachten. Maar wat ik dénk over wat er na die break is gebeurd? Hm, niet veel, behalve dat hij dus wel al een leven heeft gevonden en het prima naar zijn zin heeft, iets wat jij dus duidelijk niet hebt.'' Charlene kon het niet laten om toch een geniepige, maar ondeugende grijns op haar gezicht te laten komen en vervolgens ietsje naar rechts van het beeldscherm te bewegen met haar lichaam zodat ze haar gezicht kon zien. Onbewust trok ze haar linker wenkbrauw omhoog en drukte vervolgens op het knopje enter. ''PS. Die wallen onder je ogen zien er niet uit.''