Wild rivers

Enthousiast verliet ze haar hutje om zich naar haar ingeschreven activiteit te gaan, die vandaag dus ook ingepland stond. Het was jammer om Katherine even alleen te moeten laten, maar gauw genoeg zou ze haar weer zien. Bovendien zou het vandaag ook wel een gezellige dag worden, door het feit dat ze had gehoord dat Lyron ook de moeite had genomen om zich in te schrijven voor een leuk potje kanoën. Al zou het waarschijnlijk niet zó gemakkelijk worden, het schenen best wilde rivieren te zijn die nog vaak de controle wouden overnemen. Hoe zij het er vanaf ging brengen, dat was een raadsel maar voor de zekerheid had ze dan ook haar bikini onder haar korte kleding aangetrokken zodat ze altijd nog een back-up had en niet zo zou gaan rillen met natte kleding in de smalle kano. Het was niet haar mooiste zwemkleding, maar het kon er mee weg. Hoofdschuddend met een grijns van haar binnenpretje was ze inmiddels al aangekomen bij het huisje wat de activiteit zou gaan verzorgen. Tot haar verbazing zag ze al twee jongens en een meisje staan. Hmpf. Ayanna kende ze maar al te goed, degene waar Ty meestal zo over klaagde als het niet goed tussen hen ging. Maar doordat ze de blonde jongen tegenwoordig zo weinig zag, had ze wel het idee dat het alweer wat beter tussen de twee in ging, al wist ze dat ze niet al te snel conclusies zou trekken. Charlene trok even wat zorgvuldig aan haar geheel witte topje zodat die niet al te veel naar beneden zou zakken. Daar onder had ze slechts een klein spijkerbroekje aan, niet té kort, maar normaal en vervolgens een setje doodnormale teenslippers. Haar blonde haren had ze voor de zekerheid maar in een paardenstaart gevormd, zodat die hopelijk niet al te snel nat zou worden. Gauw toverde ze een grijns op haar gezicht toen ze zag dat niet alleen Lyron maar ook Christian er stond, haar.. drankmaatje, of hoe ze het ook kon noemen. Binnen enkele seconden stond ze voor hen en groette eerst de Italiaanse leider van L8 Nites met drie kussen op zijn wangen en daarna Christian met een knipoog. Hoewel ze eerst wel aan Lyron had gedacht om met hem in de kano te stappen, was het misschien ook wel een uitdaging om te kijken hoe de Die Hard jongen het er mee af zou brengen. ''Kom Chris, we gaan een kano scoren, voordat ze allemaal bezet zijn.'' Een ondeugende twinkeling bevond er zich in haar blauwe ogen, maar erg veel gaf ze er niet om. Vlak voordat ze richting een jongen liep die daar de leiding over had, stak ze nog uitdagend haar tong uit naar Lyron, ten eerste omdat hij nu met die Ayanna opgescheept zat en ten tweede omdat het gewoon kon.

-Voor alle deelnemers die zich hebben ingeschreven bij kanoën!

Christian was uiteindelijk best al vroeg wakker. In het hutje waar hij gedwongen moest leven tijdens het kamp lag iedereen nog te soezen, iets waarbij de dranklucht waarschijnlijk heel goed bij hielp. Ja, gisteren hadden de jongens een klein feestje gehouden toen hij buiten was met enkele mensen en tja de drank had hen nu allemaal geklopt. Sukkels ook. Vandaag ging hij kanoën, iets wat hij ooit al eens gedaan had een lange tijd geleden maar goed het had hem meer aangesproken dan het waterfietsen of die spooktocht. Kort wreef hij door zijn haren waarna hij zijn tanktop aan trok en in zijn zwemshort schoot. Het feit dat ze al gewoon op die rivieren gingen was voor hem goed genoeg om een short aan te trekken die dus wel nat mocht worden. Zonder eigenlijk te wachten tot zijn kamergenoten wakker waren wandelde hij de deur uit en keek even rond toen hij buiten was. De zon viel regelrecht in zijn gezicht, en er waren hier en daar al mensen wakker. Iets wat eigenlijk best normaal was aangezien het niet zo heel vroeg meer was. Christian dwong zichzelf maar al om richting de rivier te gaan lopen, voor hij misschien te laat was en hij met een of andere sukkel de kano in moest stappen, want om eerlijk te zijn had hij daar helemaal geen zin in, want de kans dat ze dan snel omlagen was des te groter als hij met een of andere aap in die boot moest zitten die niet eens wist hoe hij een peddel moest vast houden. Uiteindelijk kwam hij aan bij het plaatsje waar alles door ging. Tot zijn verbazing stond daar dus al een jongen en een meisje die voor hem geheel onbekend waren. Misschien moest hij toch maar iets aan zijn sociale contacten gaan doen hier op school? Christian leunde nonchalant tegen een boom aan en wachtte kalm tot iedereen uiteindelijk zou gaan aankomen. Zijn hoofd lag tegen de stam aan van de boom zodat hij nog makkelijk voor zich uit zou kunnen zien. In de verte zag hij een blond hoofd lopen. Eentje dat hem bekend voortkwam eigenlijk. En ja hoor, nog voor hij kon bedenken wie het was kwam het blonde hoofd dichter bij en herkende hij het gezicht van Charlene, het meisje dat hij op het skateplein had ontmoet. Zijn lippen krulde omhoog. Dus zij ging zich ook wagen aan de wilde rivieren? De jongen knikte even naar haar toen ze hem met een simpele knipoog opmerkte. Al snel klonk haar stem weer richting hem, dat hun dus samen in een kano zouden gaan. Met zijn voet duwde hij zich tegen de boom af en wandelde uiteindelijk met haar mee tot bij de jongen die de boten uitdeelde. ‘Niet verwacht jou hier te zien.’ Grijnsde hij scheef. Ach uiteindelijk, had hij het misschien wel verwacht omdat ze nu niet bepaald zoals elk ander kind hier was, maar toch verraste het hem een beetje.

Tot nu toe was het schoolkamp best leuk geweest, leuker als ze verwacht had in ieder geval. Dat kwam misschien ook doordat ze zich niet meer zo aantrok wat anderen van haar vonden, maar het meer gewoon leuk wilde hebben. De meeste de hier waren zaten toch allemaal op Monica High, die zou ze niet heel vaak zien. Vandaag had ze 3 á 4 uurtjes kanoën op de planning staan, ze was benieuwd hoe het haar verging. Kanoën was niet iets waar ze enorm goed in was, ze had het een paar jaar geleden eens gedaan en kon zich daar vooral heel veel.. nattigheid van herinneren. Ze hoopte dan ook dat ze met iemand in een kano moest die het een beetje kon, dan was de kans dat ze omsloegen tenminste kleiner. Want hoewel het natuurlijk vaststond dat ze nat ging worden, hoopte ze erop dat ze toch de gehele tocht ín de kano door kon brengen. Voor alle zekerheid had ze haar bikini aangetrokken, zodat ze in ieder geval haar shirt uit zou kunnen doen als ze zeiknat werd. De kleding die ze over haar bikini droeg was lekker luchtig, het zou in ieder geval snel drogen als het nat werd. Ze vond dat ze er best goed op was voorbereid, en met een opgewekt humeur liep ze richting de rivier, waar ze zouden verzamelen. Toen ze het huisje waar ze hadden afgesproken had bereikt, zag ze dat er nog maar één jongen stond. Het was Lyron, een jongen die ze in eerste instantie 'kende' als vriend van Ty, en daarnaast zat hij net als zij op de MU. Hm, dat was in ieder geval al één persoon waar ze geen problemen mee had in een kano te stappen, ze vond Lyron op de één of andere manier wel zo'n avontuurlijk persoon wat vast ook wel kon kanoën. Ze glimlachte even vriendelijk naar hem. Ze stond er nog maar net, of de volgende kwam al aanlopen. Deze jongen kende ze niet. Maar het boeide haar ook niet zo. Hij zag er in ieder geval niet naar uit dat het een enorme kluns was ofzo. Ook hem begroette ze met een glimlach. Enkele minuten later kwam de vierde en waarschijnlijk laatste persoon aanlopen, en toen ze zag wie het was rolde ze zuchtend met haar ogen. Fijn, Charlene. Ze schonk het blonde meisje even een mierzoete glimlach, en wendde zich vervolgens van haar af. Ze had er totaal geen behoefte aan om ook maar een woord met haar te wisselen, dat zou geen strak plan zijn. Gelukkig riep Charlene gelijk tegen de voor haar onbekende jongen dat hij met haar mee moest komen. Mooi, dan was ze daar in ieder geval vanaf. "Je zult het met mij moeten doen," sprak ze vervolgens met een vrolijke grijns tegen Lyron.

Wat afwezig veegde Lyron over zijn wang terwijl hij in de schaduw van het huisje voor het kanoën stond. Hij was de eerste maar hij had daar geen bezwaren tegen, hij had namelijk nog een lichte hoofdpijn van gisteravond overgehouden en deze kon in alle rust afnemen. Het was ook geen goed idee om een halve fles Jack Daniels leeg te drinken terwijl hij strippoker speelde in zijn hut. Zijn twee hutgenoten had hij er deze keer niet uitgetrapt omdat hij ze wel mocht en hij had een viertal dames uitgenodigd die wel in waren voor een spelletje. Het was een leuke nacht geweest, maar Lyron kreeg altijd het temperament van een Italiaanse vrouw als hij slecht geslapen had en al helemaal als hij dan ook hoofdpijn had.
Hij glimlachtte naar de brunette die als tweede aan kwam lopen. Lyron kende haar van MU en kende haar ook bij naam; Ayanna, de vriendin van Ty als hij zich niet vergistte. Tenminste, ze hadden besloten het uit te maken maar als hij het goed had waren ze allebei nog niet over elkaar heen. De steken die hij daarnet in zijn slaap had gevoeld verminderden toen hij eroverheen wreef en waren zo goed als verdwenen tegen de tijd dat Charlene aan kwam lopen, gelukkig maar, want anders had hij haar level van enthousiasme niet bij kunnen benen. "Verkleed als Cowgirl, Char?" glimlachtte hij, doelend op het bloesje en het korte spijkerbroekje. "Het enige wat nog mist zijn een paar leuke laarsen." grinnikte hij vervolgens.
Hij ging er eigenlijk automatisch van uit dat de twee L8 Nites leden bij elkaar in de kano zouden gaan, maar blijkbaar had de blondine andere plannen. Toen ze uitdagend haar tong naar hem uitstak, volgde Lyron haar voorbeeld door plagerig zijn tong uit te steken. Hij vond het eerlijk gezegd helemaal niet erg om bij Ayanna in een kano te stappen, dat was misschien ook wat beter voor zijn lichte kater dan een Charlene voor hem te hebben die de oren van zijn kop af praatte.
"En dat vind ik helemaal niet erg." zei hij met een knipoog tegen Ayanna, om ervoor te zorgen dat ze geen twijfels had of hij wel met haar in een kano wilde. Hij haalde een tweepersoons kano van een rek af, en zocht zorgvuldig twee peddels voor hem en Ayanna uit. Lyron had een beetje ervaring, genoeg om de kano rechtop te houden. Watersport was niet bepaald populair in Italië, maar omdat zijn vrienden adrenalinejunkies waren geweest had hij dit vaker gedaan. Hij gaf de peddels aan Ayanna om vast te houden, en tilde zelf de kano naar het water. "De lichtste moet voorin." zei hij, "Tenzij je steeds om wilt vallen, dan wil ik best voorin zitten." lachtte hij vrolijk naar haar, terwijl hij de kano het water in liet.

Met een grijns op haar gezicht van het feit dat Lyron toch waarschijnlijk wel had gehoopt dat hij samen met Charlene in een kano had gezeten, maar een soort van werd 'afgewezen' omdat ze nu met Christian ging. Gewoon omdat ze hem ook wat beter wou leren kennen en ook nog wat goed te maken had. Die avond dat ze zich zo depressief gedragen had, dat was totaal niet haar. Echt totaal niet haar geweest. ''Ben zo terug.'' Zei ze ook tegen de Die Hard jongen met een knipoog en ze liep naar de dichtstbijzijnde jongen die in de buurt en tevens ook de activiteit mee georganiseerd had. Hij zag er best knap uit voor zover ze hem alleen nog maar van de achterkant zag. Vriendelijk tikte ze even op zijn schouder, waardoor hij eerst knullerig de linkerkant opkeek maar toen later toch de rechterkant omdat hij waarschijnlijk had gedacht dat het een flauwe grap was geweest. ''Hallo, zou je mij willen helpen? Mijn pols is geblesseerd en ik zou graag een gele kano voor twee personen willen, zou je mij daar alsjeblieft mee willen helpen?'' Haar liefste lachje zette ze op, met daarbij dat ze vriendelijk knipperde met haar wimpers en haar ogen de rest liet doen. Gauw draaide hij zich om met een brede glimlach, struikelde bijna over een andere kano heen en verloor vervolgens bijna zijn evenwicht toen hij op een houten plank stond en bijna te water viel. Maar uiteindelijk lukte het hem toch wel om een kano naar voorkeur te pakken te krijgen en voor haar in het water langs de kant weten neer te leggen. 'Ehh.. zou je een keer met me willen...' Ze gaf hem de kans niet om zijn zin af te maken. ''Dankje.'' Zei ze luid met een grijns op haar gezicht, draaide zich daarna om naar Christian om hem te wenken dat hij kon komen. ''Sukkel.'' Charlene schudde haar hoofd, die pukkelige jongen had geen idee hoe hij dat voor elkaar kon krijgen en wat er zojuist met hem gebeurd was, wat nog juist het grappigste aan dit allemaal was. ''Kijk, zo doe je dat.'' Terwijl ze grijnsde waren haar witte tanden zichtbaar geworden. Die jongen die ze net belazerd had, leek nogal stokstijf aan de grond genageld te staan. Ze had hem voorgelogen, gewoon omdat het kon. Haar pols was helemaal niet geblesseerd, het was gewoon een typische truc om zelf geen poot uit te steken en eventueel een nagel te breken. ''Kom, laten we gaan, voordat de rest allemaal al vertrokken is.'' Ze pakte gauw een peddel en liep naar hun kano toe, waar ze door haar knieën bukte, haar gewicht op haar armen zette en zo haar beide benen in het ding plaatste. Zo probeerde ze haar evenwicht te vinden, haar gewicht te verdelen en zo in de kano te komen. Het gele ding stond gelukkig wel vast aan de kant, zodat hij niet zo verder weg zou drijven en zij niet te water zou vallen. Toen ze eenmaal rustig zat grimaste ze naar Christian en wees naar de achterste plek dat hij kon gaan zitten. Haar peddel hield ze inmiddels goed vast en ze keek even vooruit, naar het grote meer wat ze zo meteen onveilig konden gaan maken.

Christian haalde zijn schouders nonchalant op toen het meisje aankondigde dat ze even weg ging. Toch kon hij het niet laten om haar te volgen met zijn blik, blijkbaar ging ze naar de jongen die de boten uitdeelde of hoe je het ook moest bekijken. Voor even wreef hij door zijn haren en leunde weer tegen een boom aan en richtte zo zijn blik maar weer op de lucht. Charlene was wel leuk en alles, maar Christian was die bepaalde avond nog niet vergeten toen ze beide zo deprimerend zaten te doen en uiteindelijk dat ze zich dronken hebben gezopen. En dan had hij Kenneth weer ontmoet, op een vrij pijnlijke manier dan toch. Maar goed dat lag achter hem dus echt een drama zou hij er niet gaan over maken tegen haar als ze uiteindelijk in de boot zaten. Toch keek hij na een tijd weer voorzich uit om te zien hoe Charlene het er nu vanaf bracht, het meisje had de jongen aagesproken en was blijkbaar nu aan het praten voor zover hij kon zien met hem. Al zou het zowiezo wel zijn dat ze hem aan het voorliegen was om zo niets uit te moeten voeren, dat verwachtte hij eigenlijk wel va haar op een of andere manier. Christian wreef kort door zijn ogen en wanneer hij zijn hand weer liet zakken deed Charlene blijkbaar net teken naar hem dat hij naar haar toe moest komen. Licht lachend schudde hij zijn hoofd. ‘Je kon het even goed vragen aan mij, had je die jongen zijn hart niet moeten breken.’ Grijnsde hij breed naar haar. Uiteindelijk na dat zij van voor had plaatsgenomen zette hij zich er kalm achter en stootte hen zo met zijn peddel tegen de rand af en zo gingen de twee het water in. ‘En waarom moest ik nu weer van achter in dit kleine bootje kruipen?’ Sprak hij op een droge toon tegen haar. Een kano was niet echt gebouwd voor hem, maar ach ja. Hij moest het er nu maar mee doen en hopen dat ze zo meteen niet zouden omflikkeren door een of andere flauwe plezante die daar zin in had. Voor even keek hij naar zijn hand die normaal in een gipsverband hoorde te zitten, ach dat door stond hij uiteindelijk ook wel hoopte hij toch. Het feit dat hij te koppig was geweest na het gevecht met Kenneth om naar het ziekenhuis te gaan om een gips er rond te leggen was merendeels zodat hij niets hoefde uit te leggen tegen de mensen van Die Hard, of beter gezegd tegen Esther. Want die zou hem gaan vermoorden als hij wist dat hij lekker op de zuip was gegaan met iemand van L8 Nights en vervolgens ook nog mee richting haar kamer was gegaan. Al was de jongen daar natuurlijk nooit beland maar goed.

Ze wachtte rustig af totdat Christian plaats nam achter haar. Die opmerking die hij had gemaakt over het feit dat ze die jongen zijn hart niet hoefde te breken, vond ze best grappig. Het was gewoon leuk om ze gemakkelijk te pijnigen, zonder er ook maar iets voor te doen. Eventjes keek ze nog achterom, zag dat Lyron nog maar net de kano in het water neerlegde en wachtte af tot ze zijn ogen kon vinden. Gauw zwaaide ze nog even met een brede grijns en gaf hem een luchtkus, waarna ze zich weer voor zich op het water focuste. Voordat ze zich er op kon voorbereiden, duwde Christian hen al van de kant af waardoor ze bijna haar evenwicht verloor en het kanootje hevig begon te schudden, maar na een kort gilletje wist ze zichzelf te bedaren en wist ze stil te zitten. Zijzelf begon ook mee te peddelen met de jongen toen ze merkte dat hij eenmaal begonnen was. ''Nou, omdat ik anders geen zicht meer heb!'' Zei ze met een gniffel. Het was wel zo, als de breed gebouwde, lekkere jongen voor haar neus plaats nam dan zag ze met recht niets meer en dan zou het bootje bovendien ook niet in evenwicht zijn. Plus de krachten die daar nog bij hoorde. Ze schudde lichtjes haar hoofd door dat vage binnenpretje en merkte al dat ze verder van de kant af kwamen dan net. Hoewel ze wel graag zou zien hoe Ayanna ieder moment te water kon vallen doordat ze een misstap zou maken, kon ze het niet riskeren om zelf evenwicht te verliezen in het bootje en zelf in het koude meer te vallen. Toen ze merkte dat anderen wat verder van hun verwijderd waren en ze hun waarschijnlijk niet meer zouden horen, besloot ze het gespreksonderwerp aan te passen en wel over wat laatst gebeurd was. ''Hee, Chris.. herinner je je nog die ene nacht?'' Begon ze ietwat twijfelend en beet voor kort op haar onderlip, totdat ze zich bedacht dat ze daardoor gestopt was met peddelen. Gauw sloeg ze de peddel dan ook weer in het water en ging zo ritmisch heen en weer tegelijkertijd met de jongen, waardoor ze weer wat sneller gingen.
Toch kon Charlene het niet laten om heel even snel achterom te kijken naar de kant waar nog steeds Lyron en Ayanna te vinden waren. Ze had aan de ene kant medelijden met hem, maar aan de andere kant ergens ook weer niet. Misschien ook wel weer goed voor hem, om eens wat moeilijker werk te verrichten om haar in bed te krijgen.