A day like any other, right?

Samanta sloeg Tom tegen zijn borst aan en keek hem boos aan. 'Hey.'Zei toch glimlachend. 'Hmm lukt wel. Wat dacht je van snachts, in de lesen als ik naar het toilet moet of moet douchen.'Glimlachte ze. 'Dan ben je geen iritante mug die telkens om me heen zoemt.' Samanta legde haar hoofd weer op zijn borst en sloot even haar ogen. Maar lang lukte het niet want Tom probeerde te zitten. Samanta ging ook wat recht op zitten en keek Tom aan. 'Jij weet ook niet wat je wil.'Moperde ze toen Tom weer was gaan liggen. Samanta stond plots op en liep naar haar tas. Ze pakte haar teken spullen er uit en ging weer zitten. 'Waarom zou ik dat verkeerd op moeten vatten. Zo lang je het maar niet van de daken af schreeuwt vind ik het best.'Zei ze glimlachend. Het liefts belde ze haar broer nu ook op om te zeggen dat ze een leuk iemand had ontmoet. Ze snapte niet waarom ze haar broer niet hate. Hij deed als om haar leven kapot te maken maar eigenlijk maakte hij het allen maar beter door haar naar Monica High te sturen. 'Blijf zitten.'Mompelde ze. Samanta maakte haar eetwie los en gooide hem leeg op het gras. Ze zocht een potlood en begon gelijk met tekenen. Ze hoopte dat de tekening goed zou lukken.

"Oké, daar heb je gelijk in. Al kan ik je natuurlijk wel volgen, als je wilt tenminste," Hij keek haar sneaky aan en schoot daarna in de lach. "Neh, dat zal ik je niet aan doen, anders gaan mensen nog denken dat ik een of andere vieze stalker ben," Hij grinnikte nog wat na en keek haar nep-geïrriteerd aan toen ze zei dat hij ook niet wist wat 'ie wilde. "Sorry, het ligt nou niet echt lekker," Zei hij met een zacht stemmetje en trok een pruillipje.
Uiteindelijk ging Samanta van hem af en hij keek haar na. Wat ging ze doen? Nieuwsgierig kwam hij overeind en volgde haar met zijn bruine ogen. Hij dacht even na over wat ze laatst had gezien. 'Waarom zou ik dat verkeerd op moeten vatten. Zo lang je het maar niet van de daken af schreeuwt vind ik het best.' Dus.. als hij het goed begreep zou het een soort van geheime relatie hadden. Of, zo kon je het natuurlijk ook zien, ze zouden het niet meteen zeggen, maar het ook niet geheim houden. Dat leek hem zelf beter. Even vroeg hij zich af of hij zijn broer een sms'je zou sturen. Maar toen merkte hij opeens op dat Samanta aan het tekenen was. 'Blijf zitten,' hoorde hij haar mompelen. Tom glimlachte vrolijk en bleef zo stil mogelijk zitten. Hopelijk ging het niet al te lang duren, anders vernagelde hij zijn rug nog.

Samanta glimlachte. 'Nee geen een of ander. Je bent dan mijn stalker' Samanta deed haar best en maakte de tekening zo snel mogenlijk af. Toen die klaar was glimlachte ze te vreden. Samanta sloot haar schets boek en deed alles weer terug in de eetwie. Ze glimlachte naar Tom en ging weer bij hem zitten. Ze duwde hem om en gaf hem een kus. Toen pakte ze haar schets boek en hield het naast Tom's gezicht. 'Als twee druppels water.' Samanta glimlachte en liet hem aan Tom zien. 'En.'Vroeg ze. Samanta keek nieuwschierig en hoopend dat hij hem mooi vond. Samanta legde haar schets boek naast haar neer en ging in het gras liggen. Ze hoorde een bliep en pakte haar mobiel en zag dat ze een e-mail had. Ze opende hem en las het bericht. Haar gezicht veranderde van blij naar boos. 'Hoe durft hij.'Riep ze plots uit. Ze gooide haar mobiel weg en stond op. Ze bleef even staan en vroeg zich af wat ze moest doen. Toch ging ze maar weer zitten. Haar eigen broer was getrouwd zonder dat zij er wat van wist. Samanta schudde even haar hoofd en ging liet zich vallen in het gras. Samanta keek naar de wolken en beet op haar lip.

Tom glimlachte toen Samanta zei dat hij alleen haar stalker was. "The one and only," zei hij met een grijns en probeerde daarna weer zo stil mogelijk te blijven liggen.
Zijn onderrug begon langzaam gevoelloos te worden, en zijn been sliep tegen de tijd dat hij weer overeind mocht komen. Hij siste zachtjes en beet zijn kiezen op elkaar toen zijn been langzaam weer wakker werd. "Ik haat dit," mompelde hij terwijl 'ie langzaam zijn been strekte en boog om de bloedsomloop weer op orde te krijgen. Uiteindelijk kon hij zijn been weer normaal bewegen en was die irritante prikkel ook weer weg. Hij wilde net opstaan toen Samanta naar hem toe kwam met de tekening. Hij keek er even naar en een grote glimlach kwam op zijn gezicht. "Je hebt echt een groot talent weet je dat?" Hij glimlachte naar d'r en stond op. Hij liep een beetje rond en oefende druk uit zijn been, die gelukkig weer normaal functioneerde. Opeens hoorde hij Samanta iets uitroepen en draaide hij zich geschrokken om. Direct daarop liep hij naar haar toe. Hij ging naast d'r zitten en sloeg zijn armen om hem heen. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij Samanta zachtjes heen en weer wiegde om d'r te kalmeren. Toen ze ging liggen, liet hij haar los en ging zelf in kleermakerszit zitten. Zijn diepbruine ogen gleden van Samanta naar de lucht en weer terug en hij zuchtte zachtjes.

'Sorry.'mompelde Samanta. Ze keek op en zag dat hij last had van zijn been. Ze wou net wat zeggen maar Tom had er zo te zien geen last maar van zo te zien. Ze was blij dat Tom hem mooi vind. 'Euh het zal wel mee vallen.'Antwoorde Samanta toen Tom zei dat ze talant had.
Ze had niet gezien dat hij op stond omdat ze te druk bezig was met haar mobiel. Plots voelde ze Tom's armen om haar heen. 'Mijn broer is getrouwt zonder mij in te lichten.' Samanta keek naar Tom en weer terug naar de wolken. 'Ik denk niet dat je ooit mijn broer gaat leren kennen.'Zei Samanta plots.

[Flut]

'Mijn broer is getrouwt zonder mij in te lichte.' Sjeez, wat een eikel zeg. Kon hij niet eens even zijn jongere zusje inlichten? Tom rolde met zijn ogen. Zo iets kon er ook nog wel bij. Hij wreef door de haren van Samanta en probeerde d'r wat te kalmeren. Hij leunde achterover en keek naar de lucht, toen hij Samanta weer hoorde praten. 'Ik denk niet dat je ooit mijn broer gaat leren kennen.' Hij grinnikte even en keek haar aan. "Ik geloof ook niet dat ik dat wil, als ik de verhalen zo hoor," zei hij kalm. Hij ging met zijn vinger langs haar wang en glimlachte. "Zolang ik jou maar heb," Hij liet zich in het gras vallen en kruiste zijn armen achter zijn hoofd. Even sloot Tom zijn ogen. Eigenlijk was dit toch wel het toppunt van zijn leven. Again, aangezien het niet de eerste vriendin was die hij had gehad. En wat Doug er van zou vinden.. Dat was het enige wat hij eigenlijk wilde weten. Hij wist nog hoe Doug hem aan iemand anders had willen koppelen; Jacky. Een student die rechten studeerde, een aardige meid dat zeker. Samanta leek wel een beetje op d'r. Maar toch konden ze elkaar niet luchtte, waarschijnlijk door iets wat in het verleden was gebeurd. Aangezien Tom een van haar plannen had geruïneerd. Een glimlach kwam op zijn gezicht en hij keek even naar Samanta. Gelukkig zou dat tussen hun nooit gebeuren, hopelijk.

Samanta sloot even haar ogen toen Tom door haar haren wreef. Ze keek naar hem toen hij grinnikte. Er verscheen een klein glimlach op haar gezicht. 'Soms is hij lief.'Samanta wist niet waarom ze dat zei. Eigenlijk was dat niet echt waar. Als hij lief was dan sliep hij. 'Nou ja als hij slaapt dan.' Weer sloot Samanta even haar ogen toen Tom met zijn vinger langs haar wang ging. Om de een of andere manier werd ze rustig door zijn aanrakingen. Samanta stond op pakte haar mobiel en ging naast hem liggen. 'Ik ben blij dat ik jou heb.'Fluisterde ze terwijl ze lichtjes rood werd. Samanta voelde haar mobiel weer trillen. Ze keek er naar maar drukte hem al snel weer weg. Het was haar broer en daar had ze nu totaal geen zin in. Samanta hate haar broer nog steeds niet. Oké ze mocht hem niet. Maar het woord haten was wel een groot woord. Ze had hem toch nodig. Want zonder hem zat ze nu in de problemen en had ze grote schulde. Ze zou anders nooit de school kunnen betalen. En anders moest ze werken. Dat vond ze nou niet zo erg maar toch. Als ze alles moest betalen dan moest ze naar school tijd en sweekends werken. Dan was nog maar de vraag of ze genoeg verdiende. Anders moest ze haar tekeningen verkopen maar dan was alweer de vraag of ze daar veel voor zou verdienen. Samanta schudde haar hoofd om de gedachtes te vergeten. Maar toch kon ze het niet helemaal los laten. Wat als hij het wel deed dan zat ze diep in problemen. Dan zou ze haar school op moeten zeggen en gaan werken. Om een huur huis te hebben. En natuurlijk moest ze een ticket kopen voor een plek in het vliegtuig terug naar nederland. Waarom zou ze dan eigenlijk terug gaan. In nederland had ze toch geen familie meer of vrienden. Toen ze te horen kreeg dat ze naar Monica high moest. Hadden haar vrienden haar belooft om contact te houden. Niet dat het gelukt was. Nou ja met eentje had ze nog contact maar dat lag ook al aan een dun draadje. Er hoefte maar een ding verkeerd te gaan en dan was het dag dag vriendin. Maar gelukkig had ze hier Tom nog. En misschien maakte ze nog wat vrienden. Maar of ze die zou krijgen was nog maar de vraag. Het duurde ook hele tijd in nederland voor dat ze echt iemand had die je als een echte vriendin kon zien. En als snel kreeg ze er nog een paar vrienden bij. En samen waren ze een hecht vrienden groepje. Nou ja dat dacht ze dan. Samanta zuchte even en keek weer naar Tom. Ze hoopte maar dat hij niet zou vragen waar ze aan dacht. Hij zou het vast onzin vinden dat ze daar aan dacht. Samanta keek al snel weer naar de lucht. Hoe lang waren ze hier eigenlijk al. Ze pakte haar mobiel weer en zag toch al wel een aantal uur. Samanta vroeg zich af wat de mensen van school er over zou zeggen. Hij had vast meer vrienden en kende vast ook meer mensen dan zij. Plots bedacht ze zich dat ze naar de tandarts moest. 'Shit.'Riep ze uit. 'Sorry Tom ik moet haan anders kom ik te laat en kan ik een nieuw afspraak maken bij de tandarts en daar heb ik totaal geen zin in.' Samanta drukte snel een kus tegen zijn lippen pakte haar spullen en liep nog snel even naar Tom en drukte een kus op zijn wang. 'Doei.'Zei ze en rende weg.

[Topic uit]