Move to the beat

Andie liep door de straten van het stadscentrum en keek om haar heen.
Haar haar zat in een staart en ze had een pet op. Ze sloeg een straat in.
Zonder het te merken botste ze tegen iemand op.
'Sorry.'Zei ze snel. Toen ze op keek zag ze een aantal mensen bij elkaar staan.
Ze keek toe terwijl er een paar mensen aan het battelen waren.
Andie dacht terug aan een maand geleden. Toen danste ze ook nog.
Nu deed ze dat ook nog wel maar dat was anders. Ze verlangde naar een groep.
Maar Sara moest haar nu eenmaal hier heen sturen. Andie zuchtte en bleef kijken.
Haar gezicht ging mee met de maat van de muziek. Toen werd zij in de kring geduwt.
'Ik ga echt niet dansen.'Riep ze uit en wou de kring uit lopen. Maar een jongen duwde haar weer terug.
'Oke.'Zei ze zuchtend. Andie deed haar pet goed op en begon te dansen.

Met zijn normale houding handen in zijn zakken en hoofd gericht op zijn sneakers liep hij weer door de straten. Hij was veel somberder geworden nu hij niet meer danste. Maar toch bleef hij een beetje de kleding als dansstijl houden. Voor hij het wist was hij bij een groep beland, nee eerder een kring. Hij kende dit wel, een battle, vroeger deed hij dit ook zo vaak. Om zich zelf en de groep te bewijzen. Zij blik stond pijnlijk bij het terug denken aan zijn groep en meteen kreeg hij weer heimwee. Hij grijnsde even naar het meisje en stak zijn duim op. Hij paste eigenlijk precies bij de groep zijn sneakers waren dans sneakers en tja gewoon zijn houding en alles. Omdat het gewoon te pijnlijk was om het nog langer aan te zien liep hij weer weg en ging even veder op, hij was nog nieuwsgierig en zo kon hij het van een afstandje af bekijken, op een bankje zitten. Hij haalde even zijn hand door zijn recht opstaande haar.

Net toen Andie even stil stond zag ze een jongen. Ze glimlachte even daar na ging ze weer verder.
Toen ze vond dat ze klaar was. Gaf ze iedereen een box. Daarna ging ze er vandoor. Toen ze om haar heen keek. Zag ze de jongen van toen net op een bankje zitten. Andie liep naar hem toen en bekeek hem even. Hij leek haar wel oke. Andie plofte naast hem neer en keek ook naar de groep. Die langzamerhand vertrokken. Andie deed haar pet af. En haalde het elestiek uit haar, haar.
'Kom je hier vaker.'Vroeg ze om een gesprek aan te knopen.

[Ik weet hij is flut maar ik moet nu gaan]

In zijn ooghoeken zag hij het meisje wat had staan te dansen al aankomen. Zonder erg erin te hebben dat hij een vreemde was kwam ze naast hem zitten en deed haar pet af. Het verbaasde hem dat ze niet aan haar pet vast was gegroeid veel streetdancers waren dat wel, net zoals hij een sneaker verslaving had. Hij richtte zijn blik van zijn sneakers naar haar toen ze vroeg als hij hier vaker kwam. "Kwam" zei hij droogjes en scherper dan zijn bedoeling. Hij wilde niet dat iedereen zou weten dat hij danste want dan zouden ze hem misschien weer overhalen om te dansen. "Je danst goed" zei hij maar zodat het gesprek niet stil zou vallen. Was er iets waar hij een hekel aan had is stil vallende gesprekken.

Andie trok een wenkbrouw omhoog toen hij schrep antwoorde.
'Wat doe je hier dan.'Vroeg Andie verbaast. Ze schude even met haar hoofd zo dat haar haar goed zat.
Andie deed haar pet weer op. 'Ach het valt wel mee. Er zijn betere.'Zei Andie glimlachend. Ze wist dat ze het kon maar schepte niet graag op. 'En jij doe jij iets waar je goed in bent?' Andie draaide zich om naar de jongen naast haar. Ze bekeek hem nu goed. Hij zag er wel uit als een danser. Maar ze kon het mis hebben.
Andie keek hem te lang aan. Toen ze dat bestefte keek ze glimlachend weg. Zuchtend bekeek ze de mensen.
Maar haar blik ging toch weer terug. 'Mooie sneakers.'Zei Andie. Ze keek van de zijne naar de hare. Die van haar waren afgetrapte dingen. Maar ze kon niet zonder ze. De Sneakers liepen fijn. Nog even en je kon haar sokken zien. 'Trouwens mijn naam is Andie. Andie West.' Andie keek de jongen glimlachend aan. Hij kwam haar bekend voor maar ze wist het niet zeker. In New York kwam ze veel mensen tegen. 'Ken ik jou misschien je komt me erg bekent voor.'Bekende ze.

Duke besefte pas dat hij scherp had geantwoord toen het meisje met bruin haar die naast hem op een bankje zat verbaasd keek. Maar er was al niks meer aan te doen en sorry zeggen klonk ook zo stom. Ze vroeg wat hij hier dan deed. "Kijken, maar ik kwam hier dit hoe zal ik het zeggen per ongeluk" zei hij nu met een veel vriendelijkere toon. Zo te horen was dit meisje geen opschepper en daar was hij ook blij mee anders was dit gesprek zo afgelopen, opscheppen kon hij echt niet tegen, een keer zeggen dat je goed kan dansen is dan weer niet zo erg maar opscheppen was niks voor hem. 'En jij doe jij iets waar je goed in bent?' was de vraag waar hij over na moest denken. Deed hij iets waar hij goed in was, dansen was hij goed in dat wist hij wel zonder op te scheppen maar dat deed hij niet meer. Filmen deed hij wel maar was hij daar goed in? "Ik doe filmen maar of ik nou echt zo goed ben.." zei hij bedachtzaam. Hij voelde haar blik op hem branden maar negeerde het gewoon en knikte op de opmerking van zijn sneakers. "Uhhm die van jou zijn uuhm afge... uuh heel mooi" zei hij toen hij naar haar sneakers keek. Het waren mooie maar nu waren ze helemaal kapot gedanst tenminste dat dacht hij. Hij heeft ook veel sneakers gehad, voor zijn verslaving, die opgedansd waren. "Dansen zijn een hell voor je schoenen" zei hij, hij sprak uit ervaring. "Duke" stelde hij zich voor toen het meisje die haar pet weer op had gedaan zich als Andie. Ze zei dat hij haar kon, dat zou misschien wel kunnen als ze uit New York kwam. "Dat kan misschien, waar kom je vandaan"? Als ze hem kon dan zou het waarschijnlijk onder de naam Pirates.

Andie keek weer verbaast over hoe hij nu op een vriendelijke manier antwoorde.
Deden ze hier altijd zo raar of leek dat maar zo. 'Echt wat cool een vriend van mij filmt ook. Kun je een keer wat laten zien.'Vroeg ze nieuwschierig. 'Als je wilt natuurlijk.'Zei Andie er gelijk achterna.
Het kon zijn dat hij het voor zich zelf wou houden. Andie kon er niks aan doen maar schoot toch in de lach.
'Je mag gerust afgetrapt zeggen hoor. Maar ze zijn te fijn om ze weg te gooien.'Zei Andie.
Andie keek naar de jongen. 'Dat is het zeker.' Antwoorde ze. Het klonk als of hij er evaring mee had.
Ze aarzelde of ze dat zou zeggen maar deed het toch. 'Het lijkt als of je er evaring mee hebt.'Zei Andie.
Andie bekeek zijn gezicht op zoek naar iets. Maar wat dat wist ze niet. Andie had dat wel eens vaker. En ze wist dat de meeste het niet leuk vonden als ze telkens aan gekeken werd. Maar wat maakte zij het uit.
Haar boeide het niet als mensen naar haar keken. Als ze dat wel deden dan keek ze net zo hard terug.
Duke Zei de jongen. Een arpate naam vond ze. 'Ik woon ook in New York. Maar ik weet niet danste je vroeger of zo.'Vroeg ze aarzelend. Andie wist niet waar ze hem anders van zou kennen. Ze was altijd bij haar crew. Ze was woedend op hen toen ze er getrapt was. Vroeger ging het echt om het familie gevoel. Maar nu ging het bij The 410 allen maar om de macht en het geld. Andie keek even treurig toen ze terug dacht aan The 410.

Duke moest even lachen toen ze weer verbaasd keek toen hij vriendelijk deed, hij was dan ook niet echt iemand die lang moeilijk bleef doen, hoewel nu hij niet meer danste had hij een veel korte lontje en konden veel minder dingen hem schelen. Toen hij vertelde dat hij filmde werd ze helemaal Enthousiast en vroeg als hij wat kon laten zien. Hij twijfelde even en dacht na, hij had maar 1 filmpje op zijn ipod staan en die was best wel persoonlijk. Ach wat er was veel kans dat hij haar toch nooit meer zou zien, of ze moest op Monica High zitten. “Vooruit dan maar” zei hij. Hij haalde een iphone tevoorschijn uit zijn broek zak en zei “Deze heb ik als opdracht gemaakt van me ex” zei hij droogjes, hij wou er geen emotie bij neerleggen, hoewel hij van binnen jankte. Hij startte het filmpje op en liet het haar zien. Het waren beeldde op statief en van vrienden. Hij moest lachen toen ze toegaf dat haar schoenen afgetrapt zaten. En ze vroeg als hij ervaring erin had. “Ja zoals je in mijn filmpje zag danste ik” zei hij. Daarmee was ook meteen haar laatste vraag beantwoord. Als toevoeging zei hij “Zegt de Pirates je wat?.”

'Geloof me je bent hier goed in.'Zei ze glimlachend toen ze naar het flimpje keek.
Zelfs haar vriend was niet zo goed. Andie wist nu zeker dat ze hem kende maar waar van wist ze nog steeds niet. 'Waarom ben je gestopt met dansen weet je wel niet hoe goed je bent.'Vroeg ze verbaast.
Ze snapte al helemaal niet waarom hij gestopt was. Dansen was haar lust en haar leven.
Het liet haar terug denken aan haar moeder. Telkens als ze danste had ze het gevoel dat haar moeder bij haar was. Toen Duke de naam Pirates zei viel het kwartje. 'Ja die zegt me wat. Die is van jou toch. Vroeg Andie. Ze had nooit verwacht om iemand tegen te komen vandaar.
'Ken je de naam The 410.'Vroeg ze. Het moest wel. Zo wat iedereen kende de naam The 410.
'Daar zat ik in.'Zei Andie.

Toen andie zei dat hij er goed in was kwam er toch een golf van trots naar boven. Hij was eigenlijk nooit echt verder gegaan met filmen dan alleen voor de lol omdat hij zich zelf er niet goed genoeg voor vond. Hij was erg kritisch op zich zelf. De volgende vraag had hij wel verwacht zeker omdat hij dat filmpje had laten zien, hij zou haar alleen niet veel vertellen, dat was toch te persoonlijk. "Lang verhaal" zei hij met een verdrietige ondertoon "Ieder geval door die gebeurtenis dans ik nooit meer" zei hij er snel na. Hij wou niet dat ze hem vroeg wat voor te doen ofzo, dansen was verleden tijd hij zou zich nu in het filmen storten. En voor zijn idee had hij al te lang niet meer gedanst om nog goed te zijn, en zich zelf voor schut zetten deed hij ook niet aan. Eindelijk viel het kwartje bij haar toen hij pirates liet vallen. Het zelfde was toen zij The 410 zei. "Jij was toch het meisje die haar crew in de steek had gelaten en er daarom uit werd geschopt" zei hij. Hij wist dat dat pijnlijk aan kwam komen om dat zo te horen. Maar hij had het niet op mensen die de crew of hoe hij het ook wel noemde familie in de steek te laten. Dat kon er bij hem echt niet in. Misschien had zij wel een heel andere verhaal maar dit is wat hij gehoord had en tot hij het andere verhaal gehoord heeft en het geloofwaardig over kwam, gelooft hij dit.

Andie wist gelijk dat ze niet verder moest vragen. Toen ze merkte dat bij hem ook het kwartje viel had ze al spijt dat ze het had gezegt. Haar blik verharde toen hij vroeg of zei het meisje was. 'Ja ik ben het meisje.'Zei ze kil. Andie wist niet dat er zo over haar gepraat werd na dat ze er uit was gezet. Kon zij er wat aan doen.
Tuurlijk wou ze blijven. Ze wou er alles voor doen en dat deed ze ook. Maar voor hen was dat niet genoeg.
Zo als gewoonlijk nooit wat genoeg was bij hen. Als ze echt wat om haar gaven dan begreep ze waarom ze naar het MSA ging. Andie kon niks anders. 'Laat ze maar praten ze weten toch niks beter.'Fluisterde tegen zich zelf. 'Ik denk dat beter is dat ik ga.'Zei Andie nog steeds kil. Ze stond op en wou weg lopen.

Duke keek Andie onderzoekend aan , het leek hem niet zo maar een meisje die haar ‘familie’ zomaar laat vallen zonder geldige reden, maar schijn kan bedriegen. De killheid in haar stem deed hem meteen geloven dat er meer aan de hand was, dat ze niet ‘zomaar’ was vertrokken. Ze was boos en verdrietig gelijk(?) niet zoals iemand zou reageren als het waar was. Ze fluisterde net hard genoeg dat hij haar kon verstaan. Voor hij wat kon zeggen stond ze op en wou ze weg lopen. Met een snelle reflex en een krachtige ‘greep’ hield hij haar tegen. “Wacht nou, wie zegt nou dat ik ze geloof?” hij stond voor haar en duwde haar rustig en kalm terug op het bankje. “vertel als je wilt, laat me geloven dat het niet zo is, want dat doe ik graag” . kalm klonk zijn stem en was zijn houding toen hij weer ging zitten. Het maakte hem niet uit hoe ‘vervelend’ dit gesprek was als het maar niet over hem ging. Hij kon ook echt niet geloven dat ze zo bitch was als The 410 zeiden. Maar die stonden er wel vaker bekend om om ‘slechte’ dingen te doen de laatste tijd. Ze waren niet meer een crew voor het dansen maar om het geld en macht. Hij wou zeggen dat ze blij moest zijn dat ze eruit lag want nu was het geen echte crew meer maar eerder een ‘gang’. Maar hoe kan je nou blij zijn als je van je familie weg was, hij kende dat gevoel maar al te goed.

Andie schrok toen ze stevig vast gepakt werd. Voor dat Andie kon antwoorden zat ze al weer op het bankje.
Ze snapte niet waarom hij het wilde weten. Het was haar verhaal tegen de hune. Om de een of ander manier wilde Andie het zeggen. 'Wat boeit jou het wat. Wat de echte reden is dat ik er niet meer in zit.'Vroeg ze hem. 'Als je het zo graag wil weten.'Zei ze zuchtend. 'Het begon toen ik thuis weer kwam. We waren op het nieuws door een stunt van ons.
Sara was het zat dat ik telkens bij The 410 was in plaats van op school. Ze wou me naar Texas sturen naar mijn tante maar een vriend van me heeft het tegen kunnen houden. Ik moest naar het MSA. Als ik daar niet aangenomen werd moest ik als nog naar Texas. Toen ik daar eenmaal zat kon ik steeds minder vaak naar The 410. Ik heb een paar traningen gemist Tuck was woedend en zei dat de 'familie' altijd op nummer een moest staan. En daar gaf ik hem gelijk in. 'Fluisterde Andie. Onder tussen keek ze voor uit en durfde Duke niet aan te kijken bang voor zijn reactie. 'Ik heb zo geprobeerd om niet weg te moeten. Ik heb zelf balet les gehad.'Zei Andie er achteraan.

Andie was gelukkig blijven zitten hoewel ze boos op hem was en hem vroeg waarom hij het nou echt wou weten. "Weetje dat je blij moet zijn om daar uit te zijn, okal ben je eruit getrapt" zei hij scherp. Het maakte hem veel uit waarom zei er echt uit was, was ze een echte 410 dan wou hij niks meer met haar te maken hebben, het is een lastige crew geworden, en als ze ook was. Gelukkig begon ze te vertellen, hij kende die stunt wel en moest toch even grijnzen het was een geweldige stund. Waren de pirates maar op zo iets gekomen, hun hadden ook veel uitgehaald maar dit was echt geniaal. Aandachtig en zonder haar te onderbreken luisterde hij naar haar. MSA was niet niks daar kwam je alleen als je echt goed kon dansen en dan vooral ballet. Hij vond haar verhaal toch wel geloofwaardiger en hij merkte dat ze bang voor zijn reactie was. Kalm zei hij toen ze klaar was. "Ik geloof je hoor, en ballet ... in een tutu" hij moest toch wel een beetje lachen, hij zag haar al in een tutu lopen.

'Ja ik weet het wel. Maar het was toch mijn 'Familie'.'Zei Andie. Ze wist dat de Crew niet meer was als toen ze begonnen. Toen ging het echt om het 'familie' gevoel. Andie zuchte opgelucht toen hij haar geloofde.
'Gelukig hoefde ik geen tutu te dragen.'Zei ze glimlachend. Ze dacht terug aan de maanden dat ze daar gezeten had. Even ging er een rilling door haar heen. Het is echt een nachtmerrie voor haar geweest.
'Geloof me de lessen waren een hel. Maar ik heb er ook leuke heringeringen aan.' Ze glimlachte toen ze terug dacht aan die stunt met de 410. Andie pakte haar blackberry en zocht iets op. 'Ik denk dat jij dit ook wel leuk zal vinden.'Zei ze glimlachend. Toen liet ze het flimpje zien dat ze had op gezocht. Andie bekeek Duke's gezicht en wachtte op zijn reactie

Hij kende dat gevoel van familie wel, zelf miste hij ze ook. "I know" zei hij kalm. Hij schudde het beeld van haar in een tutu uit zijn hoofd en zei "Lucky you" zei hij. Hij wist wel dat daar jongens ook majo's moesten dragen.. Hij moest er niet aan denken, hem in een majo. Maar hij dansde zoizo niet meer, nooit meer als het aan hem lag. "Dansen is een maal een hel" zei hij zachtjes. Tenminste op het einde was het een hel voor hem " Daarom dans ik niet meer" zij hij verdrietig. Ze haalde een BB te voorschijn en liet een fimpje zien, hij moest toch wel lachen. Hoe heerlijk dat ze Tuck zo in de maling hadden genomen. "Helaas van de slechte kwalitiet" zei hij. "Maar wel echt geniaal" .

[flutje]

'Ik ben het niet met je eens. Door dansen heb ik het leven vol kunnen houden.'Zei Andie zachtjes.
Toen haar moeder overleed door kanker heeft dansen haar leven echt gered. Soms wou ze er een eind aan maken. Ze had niemand meer. Andie glimlachte toen hij het geniaal vond.
'Geloof me Tuck was echt woedend.'Glimlachte ze. Andie dacht even terug aan een paar maand geleden en er verscheen een nog grotere glimlach op haar gezicht. Jammer dat ze niet terug mocht op de MSA.


[Sorry ik weet even niks. Volgende is langer. Hoop ikxD]

Voor elk persoon was dansen wat anders, voor hem was het vroeger zijn alles, zijn leven, geweest maar later gaf het hem alleen maar pijn en verdriet. Hij zou nooit meer gaan dansen hoe goed hij ook is, okal werd hij gevraagd voor een of andere groots iets never. Voor andie was het ook haar reddingsmiddel geweest. "Pas maar op, het boord je even hard in de grond" zei hij met ervaring.
Tuck was dus woedend, even kon Duke zich niet meer voorstellen wanneer hij niet woedend meer was, nu was voor hem niks goed genoeg meer en iedereen werd uitgekafferd, tenminste toen Duke nog in NY was. Maar vroeger was het echt een goede jonge geweest bedacht hij zich er later weer aan. "Dat wil ik wel geloven" knikte hij. Hij zou het zelf ook niet leuk hebben gevonden maar kon er achteraf wel mee lachen, tenminste dat dacht hij nu.

'Ik zou niet weten hoe.'Zei Andie. Ze kon niet bezeven dat dansen iemands leven kon verzieken.
Andie dacht aan die zieke stunt die ze hadden geflikt. De 410 hadden iemand van hen in elkaar geslagen en ze hadden zelfs een zaal van de school gemold. Andie schudde even afkeurt met haar hoofd. Door haar gedachtens. Ze zuchte en keek naar Duke. 'Zit je trouwens op Monica High.'Vroeg ze. Andie had hem er nog nooit gezien. Maar zo lang was ze hier nog niet. Onder tussen deed ze haar BB weer in haar zak.


[ Ik weet hij is kort maar weet niet echt ietsxD]

"Je komt er nog wel achter" zei hij schouder ophalend. Bij hem was het ook zo gegaan.
Maar dat hoefde niet altijd zo te zijn. "Heb ik niet eens tegen jou gebatteld, met die trapolines" schoot hem ineens te binnen. Hij schoot in de lach bij het idee hoe hij haar had ingemaakt, met stijl. Hij keek haar verbaasd aan toen ze met haar hoofd schudde. "Jup. jij ook? " vroeg hij haar. Dit was zijn toevlucht van NY, van het dansen en van the house of sumarai.

[flut op flut]

Andie keek hem beduust aan. 'Nee echt was dat jij.'Riep ze uit. Andie had een grote blunder begaan.
'Je was goed. Kun je me het leren.'Vroeg Andie hoopend. Ze had die move zo vaak geprobeerd maar om de een of andere mannier deed ze het altijd fout. 'Ja ik ook.'Antwoorde Andie. Ze kreeg nog een kans.
Ook al was dit het zelfde als naar Texas gaan. Maarja wat moest ze anders. 'Waarom ben je eigenlijk gestopt met dansen.'Vroeg Andie. Ze wist dat hij het niet wou zeggen maar zei moest ook zeggen waarom ze uit de 410 was getrapt. Dus dit kon hij ook wel zeggen.


[een en al flut]

Duke schoot in de lag van de beduusde blik van Andie "Jep that was me" knikte hij. Hij had haar goed in gemaakt, maar als hij dat nu nog kon, hij had al tijden niet meer gedanst. Toen ze vroeg of hij haar kon helpen, gleed zijn blik expres af naar de mensen die langs kwamen lopen. "Ik dans niet meer" zei hij kortaf. En al deed hij dat nog wel, hij zou nooit iemand zijn truc uitleggen of ze moesten in de zelfde crew horen. Hij zal nooit meer dansen, hij zou het verleren en nooit meer aan terug denken. Hij zou een braaf en normaal leven gaan houden, zonder dansen. De volgende vraag wist hij niks over te zeggen, hij zou het haar niet uitleggen. Hij kon haar amper. Duke zuchtte eens diep en keek op zijn mobiel " Het is al laat ik moet maar eens gaan" kuchte hij. Hij had echt geen zin om zo veel van zijn leven te verhullen. Hij stond op en liep kalmpjes en cooltjes weg. Hij hoorde stappen achter zich waarschijnlijk van andie maar hij had geen zin om om te kijken.

Andie had meteen spijt van haar vraag. Maar voor ze dat kon zeggen liep Duke al weg. Andie sprong op en liep hem achter naar.
'Sorry ik had het niet mogen vragen. Ik ben nou eenmaal nieuwschierig.'Bekende ze. Andie ging voor Duke lopen en bleef plots staan. Ze draaide zich snel om en hield hem tegen.
'Vergeef het me.'Zei ze zachtjes. Andie kon er niet tegen als mensen doos waren door haar. 'Ik zou je nooit meer wat vragen en ik zeg geen woord meer over dansen.' Andie wist niet waarom ze hem niet gewoon liet gaan. Was het omdat ze nog geen vrienden had op Monica High of was het om een andere reden. Nee dat kon niet. Ze had gezworen nooit meer verliefd te worden.
Chase had er alles aan gedaan om haar te krijgen. En toen hij haar had. Dumpte hij haar.
Andie zuchte en wachte op antwoord van Duke. Onder tussen keek ze zo onschuldig mogenlijk.

Zelf dacht hij ook na over de vraag, waarom hij dansen had laten gaan door die gebeurtenissen, Hij zou hij toch opnieuw kunnen beginnen, en dan weer het zelfde mee maken als met the pirates NEE daar had hij geen zin in. Hij hoorde de stem van Andie naast hem, maar had geen zin om te reageren. Ze was nieuwsgierig, dat is iedereen wel maar je moet dat camoufleren op zulke momenten. Ineens liep ze voor hem en bleef ze stil staan. Met 1 wenkbrauw opgetrokken keek hij haar met een blik zonder emoties aan. Hij keek naar haar onschuldige blik en moest eraan denken hoe een puppy dat ook altijd deed. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en zei “Vooruit dan maar, omdat nieuwsgierigheid een natuurlijke voorkoming is” zei hij terwijl hij om haar heen liep. Hij deed zijn handen in zijn zakken en slenterde zo in zijn gedachten door.

Andie was opgelucht toen Duke het haar vergaf. Ze keek toe hoe hij om haar heen liep. Andie liep met hem mee en was een tijdje stil. Ze keek stiekem naar hem via haar ooghoeken. 'Bedankt.'Zei ze uit het niks. 'Dat je me wil vergeven.'Zei Andie er nog snel achterrna. ZeVerder zei ze niks maar liep nog steeds met Duke mee. Ze kreeg niet echt het gevoel dat ze hem met rust moest laten.
En als hij allen wou zijn kon hij het altijd nog zeggen. Na een lange stilte keek ze Duke weer aan. 'Heb je verder nog hobbies.'Vroeg ze. Andie hield niet echt van stiltes dus vroeg ze dat maar.
Ze zuchte weer en bekeek de mensen voor haar. Ze snapte nog steeds niet hoe dansen je leven kon kapot maken. Maar ze ging er maar niet meer naar vragen. En als hij het zelf wou zeggen dan moest hij dat doen. Het was aan hem de keuze.