Not tired at all

Het berichtje herhaalde ze meerdere halen in haar hoofd. Ze moest er van giechelen. Als hij geen vriendin had gehad. Hmm, misschien dan wel. Ze draaide zich om, zodat ze nu vlak op haar rug lag en staarde naar de duisternis, waar het plafond hoorde te zitten, witgekleurd. Maar nu was het slechts gehuld in duisternis. Ze hield het mobieltje boven haar hoofd, met haar armen recht omhoog en typte zo een simpel tekstje. 'Haha, maybe. Who knows...? Misschien als je geen vriendin had gehad :3 En hoelang zit je al op deze school?' Ze had voor nu even geen beter antwoord kunnen verzinnen dan om de feiten te weerkaatsen. Het smsje was verstuurd, zoals de melding op haar kleine beeldschermpje aangaf. Ergens schoot haar wel al te binnen waarom haar kamergenoot nog niet terug was. Misschien wel door Ayse, dat ze samen nog ergens waren blijven hangen. Nou ja, het was een vrijwel logische verklaring. Omdat ze, nadat zij en Stephanie van hun gescheiden waren aan het begin van het feest, ze later nog samen een drankje zag drinken.

Kenneth grijnsde even om de volgende sms die hij binnen kreeg. Charlene was grappig. Ergens voelde hij zich er wel gevleid door, maar welke jongen zou dat nu niet zijn. Ze was zeker niet lelijk en haar karakter zat ook wel goed, ze was een persoon met het hart op de juiste plaats. Maar nog altijd behoorde zijn hart toe aan een ander, and time will tell of dat zo zou gaan blijven. 'Wel, ik zit hier al van in het begin misschien net iets daarna maar ik zit hier al een behoorlijke tijd. Trouwens, heb je mee gedaan met het pokeren op het feest?' Het was een vraag van god weet waar die van kwam, stiekem wou hij het wel weten. Gewoon uit pure nieuwschierigheid of wel degelijk kon pokeren. Kenneth stond uiteindelijk weer recht en nam zijn akoetsiche gitaar waarmee hij in de maat begon mee te spelen op de muziek. Het was het liedje Because of you van Ne-yo, een liedje waarmee hij ooit was begonnen met gitaar spelen toen hij nog niet in het bandje zat in Nashville, en kijk nu. Nu zat hij hier in Monica in een van de bekendste bands hier. Eigenlijk was zijn leven er alleen maar op vooruit gegaan, buiten dan zo heel soms de downs maar die had iedereen wel eens, toch?

Of ze mee gedaan had met het pokeren op het feest. Nee, eigenlijk niet. Het idee was wel leuk, maar om zichzelf nou daar echt te zien zitten met die kaarten en dat ze elke keer een kledingstuk uit moest omdat ze er toch alleen maar op achteruit ging met winnen, nee dat had ze niet in haar hoofd gehaald. Ze had eerlijk gezegd nog nooit gepokerd, ja met vrienden die haar stiekem gewoon geholpen hadden en haar daarmee hadden laten winnen. Maar echt spelen, nee ze had geen idee hoe het kaartspel moest. 'Nee, jammer genoeg niet. Maar mijn vriendinnen wel, natuurlijk! En jij.. jij wel?' Ze stopte even met typen, hoorde dat er een gitaarspel de stilte verbrak die er voor enige tijd had geheerst. 'Ben jij dat? En speel je dat voor mij? xD' Zette ze er nog achter en verstuurde voor de zoveelste keer een smsje naar haar buurjongen. Het klonk mooi, een mooi liedje. Ze kende het. Ne-Yo, because of you.

Kenneth hield even op met spelen en liet zijn ogen over de tekst gaan van zijn schermpje. Nee, hij zelf had ook niet mee gedaan maar da was dan om de reden dat hij naar Emilie toe was gegaan omdat hij bezorgd was om haar. 'Nee, ik was in gesprek met iemand. En ja ik ben het. En ik speel gewoon mee met de radio dus.' Oke dat waren dus eigenlijk drie vragen in een sms, dus normaal mocht hij het zelfde doen. Maar echt veel zin om na te denken over vragen had hij niet. Dus pakte hij de simpelste. 'Bespeel je zelf ook een instrument?' De jongen klikte weer op verzenden en begon weer verder te spelen. Het liedje was een van de mooiste RnB nummers die hij eigenlijk kende van Ne-Yo, al waren er natuurlijk ook nog andere maar die sprong er eigenlijk toch bovenuit voor hem dan toch. Maar dat was dan ook omdat hij het lied al veel te lang kende, en het veel te lang probeerde te spelen op zijn gitaar, wat uiteindelijk dus ook gelukt was. Kenneth geeuwde even, niet echt uit vermoeidheid, maar uit gewone pure verveeling, maar daar viel even niets aan te doen dus ja.

Hmm, of zij zelf ook een instrument bespeelde. Nee, eigenlijk niet. Nooit de behoefte aan gehad ook, eigenlijk. Ze gebruikte vaak genoeg haar stem, omdat ze wist dat ze kon zingen en daarvoor heeft ze dan ook meerdere complimenten gehad. Maar om daar later echt haar beroep van te maken, nee daar dacht ze niet aan. Het was leuk voor de hobby, of in een kroegje of cafeetje te zingen, maar meer eigenlijk ook niet. 'Nope, ik gebruik slechts mijn stem! :p Zit je toevallig in een band? Vanwege je goede aanleg voor muziek.' Ze luisterde stilletjes, had eigenlijk de neiging om wat dichter bij de muur te gaan zitten of nog beter; voor de tweede keer sneaky binnen te komen en hem opnieuw lastig te vallen. Bij die gedachte ontstond er een grijns op haar gezicht. Haha, als ze hem elke keer stilletjes zou bestormen en continue hem zou gaan bezoeken, zou hij haar waarschijnlijk op een gegeven moment wel irritant gaan vinden.

'Ik zit in een band ja. Perfect Nonsens, die zijn wel meer op rock gericht maar goed.' Dus ze zong, dat was mooi. Eigenlijk wou hij haar wel horen zingen om eerlijk te zijn, maar om nu uit zijn kamer te gaan en naar haar toe te gaan zag hij niet meteen zitten. Ookal lagen ze letterlijk naast elkaar. 'Hoe lang zing je al?(:' =kenneth duwde glimlachend op verzenden en wandelde vervolgens naar zijn gitaar koffer waar toen het liedje ook echt gedaan was de gitaar in opbergde. Zijn blik richtte hij kort op zijn mobiel, het was al bijna half 2 en nog steeds had hij niet de neiging om echt te gaan slapen. Meestal lag hij tegen dit uur toch al goed te ronken, maar nu was dat niet het geval, en hij vond het raar. Want het was niet zo dat Charlene hem echt wakker hield, hij was gewoon og iets of wat hyperactief door de alcohol die nog door zijn bloed heen stroomde, maar dat had toch een uitputtende werking normaal of was hij nu echt gewoon doorgedraaid bezig. Kort schuude hij zijn hoofd en ging op zijn buik neerliggen op zijn bed waarna hij rustig afwachtte op een reactie van haar.

'Oh haha, ik zing niet echt specifiek in een band ofzoiets hoor. Ik vind 't gewoon leuk om af en toe een kroegje of een karaoke avond op te zoeken, weetjewel? Zin om een keertje gewoon met z'n tweetjes eens te spelen? :3' Stuurde ze rightaway terug, wanneer ze het smsje van Kenny had ontvangen. Even keek ze naar haar wekker, kijken hoe laat het was. Half twee alweer, de tijd ging vlug als je het naar je zin had. Hoewel ze wel zin had om te slapen, en ook aardig moe was, had ze het idee dat ze nog lang niet in slaap kon komen. Niet doordat Kenneth gitaar aan het spelen was, maar gewoon. Het lag aan haarzelf, misschien ook nog wel omdat de energie door haar lijf stroomde, de alcohol die haar bloed overheerste. Ja, dat zou het vast wel zijn. Met een zucht knipte ze het licht weer aan, stond op van haar bed en liep naar het raam toe om daar maar naar buiten te kijken. Rustig, zonder te piepen, schoof ze het raam open en liet de koude lucht naar binnen stromen.

'Volgende keer als je langskomt, dan jammen we samen.' Glimlachte hij even waarna hij kort naar het raam keek. De jongen zuchtte en legde zijn hoofd neer op het kussen,het was weer van dat weer waar je gewoon niet bij in slaap kon vallen, veel te warm. Kenneth rode om, welliswaar naar de verkeerde kant van zijn bed en knalde zo heel doommig uit zijn bed. Wat mompelend stond hij op en wreef even over zijn elleboog die wat geschaafd was, hij besloot zich maar weer neer te zetten in de zetel en luisterde verder naar de radio. Waar ditmaal California king bed op sprong. Kort lachtte hij en keek naar zijn bed, stiekem vond hij het liedje zo mooi. Geen idee echt waarom, maar de muziek, de tekst allen paste wel bij elkaar op de een of andere manier. 'Is het je opgevallen dat we beide maar niet in slaap kunnen vallen?' De jongen drukte op verzenden en legde zijn hoofd neer op de armleuning van de zetel waardoor hij nu gewoon neerlag in de zetel terwijl het liedje verder speelde. 'In this calafornia king bed, we're ten thousand miles apart.' Mompelde hij zachtjes mee met de tekst. Zijn vinger tikte mee op de maat van de muziek op zijn borstkast. Goh, dit was eigenlijk best wel irritant. Maar veel kon hij niet gaan doen, want als hij zijn balletje weer boven haalde ging Charlene hem op eten.

De sterren waren mooi om te zien deze avond, die samen met de maan in de donkere hemel dansten. Vreemd genoeg hoorde ze zijn gitaar niet meer, maar was het al die tijd misschien door blijven spelen in haar hoofd. Maar in de plaats was de radio van Kenneth gekomen. Even gauw hing ze een klein stukje meer naar voren en keek of ze toevallig de jongen kon zien, wat niet het geval was. Toen hoorde ze haar mobiel trillen, waardoor ze terug liep naar haar bed en daar het apparaat pakte. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. 'Misschien is het faith, misschien ook niet. (: Maar als we beiden niet kunnen slapen, dan kunnen we net zo goed deze nacht samen delen. Het is zo kil hier. Ty is nog steeds niet op komen dagen...' Ze ging op haar bed zitten, staarde vanuit daar uit het raam en wachtte op een antwoord van haar buurjongen, waarbij ze zachtjes meezong met het liedje wat ze bij hem op de radio hoorde.

Kenneth fronste even toen hij de sms las van Charlene. Ty was er nog steeds niet? Hm, misschien kon ze dan maar beter naar hem toe komen. Kon ze hier slapen, desnoods sliep hij dan wel op de zetel of wat dan ook. Hij kwam overeind en wandelde naar de deur toe. 'Kom dan maar als je wilt.' Stuurde hij enkel en alleen waarna hij de deur opende zodat ze al binnen kon gaan. De moeite om zijn short weer aan te doen nam hij niet, dat moest ze er dan maar gaan bij nemen. Hij zette zich neer op de rand van het bed en keek even naar het vuurrode laken waar hij op zat. Even beet hij op zijn onderlip, was dit wel zo slim? Stel Sawyer kwam dit te weten, dan ging ze hem ineens de kop in slaan, maar Charlene alleen laten kon hij nu ook niet doen, toch? 'Is het wel zo slim dat je hier heen komt, ik bedoel, stel we vallen in slaap en iemand komt morgen mijn kamer binnen en als die iemand Sawyer is, dan trekt ze meteen alle mogelijke foute conclusies en slaat ze me de kop in.' Verzond de jongen nog heel snel naar haar waarna hij zich met een zucht neer liet vallen op het bed en naar de plafond staarde, deze was gewoon wit zoals in bijna elke kamer. Hij had het zich voor genomen om hier ooit eens een tegaan schilderen maar dat was dus nog altijd niet gebeurt, en waarschijnlijk zou dat ook niet heel snel gaan gebeuren met zijn o zo drukke schema.

De tekst 'Kom dan maar als je wilt.' beviel haar wel, waarbij er een ondeugende grijns op haar gezicht verscheen en ze rustig aan opstond van haar bed. Hierbij rekte ze zich even uit en haalde een hand door haar haren heen. Nog steeds even zacht en stijl als ze net nog waren, toen ze ze ongeveer een half uur geleden zorgvuldig geborsteld had. Al gauw kwam er nog een smsje binnen, die ze dan op de gang las, nadat ze het raam had gesloten en de deur achter zich op slot had gedaan. Ze leunde tegen de muur aan, net naast een of oudere schilderij die haar totaal niet aanstond, maar daar ging het nu niet om. Traag van begrip las ze hem, drukte daarna met haar vinger op het touchscreen bij het typbalkje om weer een sms terug te sturen. 'Dat zou wel helemaal toevallig zijn, dan kan je haar gelijk vertellen dat ik slechts jou vriendin ben, in plaats van vriendinnetje. Ik bedoel, waarom zou ze gelijk freaken? Zij heeft toch ook wel gewoon vrienden, die ook wel eens bij haar logeren? Of niet...?' Stuurde ze terug, waarbij ze met haar rug de muur een zetje gaf en haar armen liet hangen, waarbij ze chill zijn kamer inliep. ''Hee, sexy.'' Begroette ze hem, terwijl ze tegen de deuropening leunde, alsof ze hem in tijden niet gezien had.

Kenneth keek naar het binnenkommende smsje en zuchtte even. Eigenllijk had ze wel een punt, en net toen hij weer wou gaan reageren vloog zijn deur open en keek hij haar met een grijnsje aan waarna hij recht kwam en naar het meisje toe wandelde. Zachtjes nam hij haar hand vast en trok haar mee wat verder de kamer in en sloot zijn deur vervolgens. 'Over je sms, je hebt een punt, en ik weet niet of ze ooit logeert bij iemand maar goed.' Mompelde hij zachtjes waarna hij haar hand los liet en zich weer neer zette in de zetel en haar met een grijnsje aan keek. Even haalde hij zijn handen door zijn haren en wachtte hij rustig af. 'Dus, wat gaan we doen?' Glimlachte hij zachtjes en haalde zijn mobiel even boven waarna hij nog een sms verzond. 'Let's get this party pumpin' (:' Verzond hij naar haar waarna hij even naar de grond keek, merendeels omdat hij niet meteen wist wat hij moest gaan doen met haar. Eigenlijk was het grappig, want nu waren ze hier, wisten ze nog geen eens wat te gaan doen. Hij kon de muziek weer helemaal open zetten maar hij had wat deuren horen dicht slaan toen hij hier nog alleen zat dus dat was misschien geen optie tenzij hij boze buren wou.

'Dus, wat gaan we doen?' Ja, daar had ze ook nog niet echt over na gedacht. Ze had ook niet echt een idee, behalve om misschien te dansen. Maar om nou gelijk de muziek op vijftig procent te zetten en het dak eraf te blazen, dat was nou ook niet echt een top idee. Vooral niet voor de leerlingen in de Living Building die wél graag wouden slapen en ook konden slapen. Of de tutjes die hun schoonheidsslaapje aan het doen waren. Blergh. Ze bekeek haar mobiel, die trilde. Een berichtje. Van wie zou die nou zijn. Rara. 'Yeah man! :la:' Stuurde ze terug, waarbij ze hem aankeek met een grijns. ''Zin om te dansen? We hebben deze avond niet echt al te veel met elkaar los kunnen gaan op de dansvloer.'' Zei ze tegen hem, waarbij ze kort fronste en hem daarna bij zijn hand pakte om hem naar een plek in zijn kamer te leiden waar niet zoveel spullen stonden en ze gemakkelijk even konden dansen. Het feit dat ze niet zoveel hadden kunnen dansen, was vooral door Sawyer geweest. Niet dat ze haar de schuld ervan gaf, zelf had ze ook niet echt veel tijd gehad om met hem de dansvloer in te nemen. Dat kwam door al die aandacht van alle andere feestgangers.

Kenneth fronste even toen ze over dansen begon maar liet zich gewillig mee trekken naar een minder rommelige plek in zijn kamer. Juist nu moest er zo'n lied op springen waar je alleen maar op kon wiegen met elkaar. Met een grijns legde hij zijn handen even op haar heupen. 'Hm, nu kunnen we wel doorgaan als een koppel?' Sprak hij met een speelse grijns tegen haar, niet dat hij daar aan dacht om op die manier wat met haar te gaan beginnen. Maar ze konden er wel mee door gaan. Kenneth had izjn blik niet op haar ogen gericht, iets wat hij express deed. Haar ogen hadden wat gevaarlijks, ze konden hem gewoon opslokken en niet meer los laten, iets wat hij eng vond. Maar hij deed het ook om bepaalde omstandigheden te vermijden. Voor even schoten zijn gedachten naar het feest, daar hadden ze amper met elkaar gedanst, merendeels omdat hij haar na de eerste dans niet meer vond, maar ook door Sawyer, en later zijn babbel met Emilie, daardoor was hij dus iets minder aanwezig geweest op het feestje. Maar goed, die schade konden ze nu inhalen. Voor even keek hij naar zijn mobiel, hij wou nog wat sturen naar haar, maar eerst zouden ze gaan dansen met elkaar, desnoods tot ze erbij neervielen, en ja dat bedoelde hij dus letterlijk.

'Hm, nu kunnen we wel doorgaan als een koppel?' Ze lachte, dat meende hij toch niet serieus? Hij had bovendien al een vriendin, dus het was gewoon bedoeld als grapje. Toch? Er was een slow nummer op de radio, dus veel keus om te gaan slowdansen hadden ze niet. Misschien dat hierna wel een wat wilder nummer kwam, zodat ze wel los konden gaan. Al vond ze dit niet bepaald erg, dat hij haar nu bij haar heupen vastpakte. Zij legde haar handen in zijn nek, waarbij ze hem in zijn ogen aankeek. Zijn ogen waren niet bepaald te vinden, nouja dat hij haar ook aankeek. Misschien deed hij dat expres, om haar blik te vermijden. Ze kwam wat dichter bij hem staan, bijna zo dichtbij dat ze zijn lichaamswarmte kon voelen. Nu dat het nummer al een tijdje bezig was, kwam ze nog dichterbij en legde ze haar hoofd op zijn borst. Dit voelde fijn, veilig. Hij was een vriend, voor nog een lange, lange tijd, dat wist ze haast zeker. En zij zou hetzelfde zijn voor hem, ze zou hem niet verlaten. Ze glimlachte lichtjes, sloot haar ogen.

Kenneth sloot zijn ogen even en plaatste zijn hoofd tegen het hare toen ze haar hoofd op zijn borst legde. Zachtjes streek hij over haar rug heen en sloot vervolgens zijn ogen. Kenneth ademde diep in en glimlachte even, dit kon hij wel meer gaan doen met haar. Gewoon als vrienden onder elkaar. Voor even vervlogen zijn gedachten naar Sawyer, hij wist dat hij fout bezig was nu, maar zoals Charlene al gezegd had ze waren gewoon vrienden en dat zou zo blijven voor een tijdje, dat was al zeker. Uiteindelijk liep het lied op en liet hij haar los. Met een glimlach streek hij even langs haar wang waarna hij zijn blik kort richtte op de wang en met zijn hand door zijn haren streek. Kenneth zette zich vervolgens even neer op zijn bed waarna hij kort zijn mobiel vast nam maar uiteindelik toch al was vergeten wat hij wou sturen naar haar. 'Bedankt voor de dans.' Glimlachte hij naar haar waarna hij kort zijn vingers kraakte en zich liet neerploffen op het bed. Nee, hij was niet moe maar gewoon even wat last van zijn benen op de een of andere manier. Op de gang was wat geroep te horen, geroep dat afkomstig was van iemand die mooi dronken was. Dat hoorde hij aan de manier van spreken van de persoon in kwestie, ze spraken met een dubbele tongval iets wat grappig was eigenlijk.

Het nummer was voor haar gevoel veel te snel afgelopen, maar toch had ze het fijn gevonden. Die paar minuten waren prima. Het was stil in de kamer, op de muziek na en ze merkte dat Kenneth op zijn bed was gaan zitten. Misschien had hij gewoon geen zin meer, of in ieder geval niet om nu nog ruig te gaan dansen. Ze pakte haar mobiel, checkte op eventuele smsjes, die ze nog niet nieuw had gehad. Er klonk wat gestommel op de gang. Een dronken jongen of iets? Nouja, het was Ty in ieder geval niet, anders had ze zijn stem -ondanks zijn dronken manier van spreken- wel herkend. 'Ben blij dat wij het niet zover hebben laten komen, hé!' SMS'te ze naar de jongen die haast tegenover haar zat, duidend op degene die op de gang bezig was om naar z'n kamer te komen. Tenminste, dat dacht ze wel. Ze liep naar hem toe en ging naast hem op zijn bed zitten. Hij rook heerlijk, echt naar... mannengeur, hoe ze hoorden te ruiken. De geur trok haar aan, maar zei er niets van.

Kenneth keek op toen ze naast hem was komen zitten en glimlachte even zachtjes naar haar. Dit nam een bepaald schattigheids gehalte met zich mee, maar hij lette er niet meer op nu. Toen zijn mobiel trilde nam hij deze van zijn bed af en las het smsje vluchtig. 'Gelijk heb je, misschien was dit dan gelijk anders verlopen omdat we beiden nogal wasted waren.' Hij verstuurde de sms naar haar en bedacht even wat hij had gestuurd. Kort fronste hij, zou het fout overkomen als hij dat gestuurd had of zou ze ermee kunnen lachen? Hij hoopte op het tweede om eerlijk te zijn, omdat hij niet de foute conclusies wou opwekken bij haar. Kenneth keek haar vervolgens weer aan en besloot zich wat meer naar haar toe te draaien. Zo lag de jngen nu met zijn ene eleboog op het bed steunend naar haar toegedraaid. Voor even had hij een bepaald gevoel in zich dat hem naar haar toe trok, al bleef hij liggen. Dat gevoel onderdrukkend. 'Trouwens ik moet je nog wat uitleggen, van iets wat ik op het strand tegen je zei.' Op het strand was hij er niet aan toegekomen en op het feest al helemaal niet. Dus nu, nu ze weer alleen waren kon hij het misschien wel zeggen tegen haar.

'Whaha, dat kan. Alles is mogelijk! ^^' Stuurde ze naar hem terug, waarbij ze gelijk al een volgend smsje ontving. Even keek ze naar hem, hij was naar haar toegedraaid en zo op zijn zij gaan liggen met zijn hoofd ondersteunen door zijn elleboog. Dat had hij snel gedaan, nouja.. misschien wel niet, maar in de tijd dat ze haar smsje las en verstuurde en vervolgens de volgende weer had gelezen had hij het voor haar wel snel gedaan. Even dacht ze na. Waar had hij het over? Het strand.. Hmm. 'Over dat ik had beloofd dat ik bij je zou blijven en nooit en te nimmer voor je zou springen?' Ze wist het niet zeker, maar zoiets dacht ze aan. Iets anders schoot haar niet gauw te binnen, iets opvallends. Nee, het ging waarschijnlijk wel over dit onderwerp.

Kenneth las de eerste sms even vlug door en wachtte dan op de tweede. Hoe moest hij dit gaan voorleggen aan haar? En hoe zou ze al dan niet gaan reageren, zou ze hem afstoten? Kenneth wreef even langs zijn nek en zag zijn gsm nog net oplichten. De jongen knikte even zachtjes naar haar waarna hij zijn mobiel op het bed legde en vervolgens een hand van Charlene vast nam. Dit ging hij niet over sms versturen naar haar, dat was te onpersoonlijk voor dit geval. 'Wel toen ik nog in Nashville woonde bij mijn tante, ale op straat. Zat ik dus in een bende zeg maar. Op een bepaalde avond brak er een hels vuurgevecht los tussen tja mijn bende en een rivaliserende. In dat vuurgevecht deed een meisje mee, al had ik haar gezegd dat ze niet voor me mocht springen wat er ook zou gebeuren. Toen er uiteindelijk een zee van kogels op me afkwam sprong ze voor me, ze ving ze bijna allemaal op voor me. Ik zelf ving er een, geen eens een dodelijk.' Voor even wees hij naar het litteken op zijn schouder. 'Door mijn toedoen omdat ik haar had gezegd dat ze mocht meekomen is ze nu dus dood. Daarom heb ik je een belofte laten maken op het strand.' Sprak hij zachtjes waarna hij zijn blik afwende naar het scherm van zijn mobiel en heel voorzichtig adem haalde.

Toen ze geen smsje meer ving, wat natuurlijk ook logisch was, keek ze hem aan en ging naast hem liggen, tevens net als hem met haar elleboog haar hoofd steunend. Haar andere, vrije hand nam hij in zijn handen, die warm en stevig aanvoelden. Ze voelde zich niet ongemakkelijk, toen hij begon te vertellen. Al was het voor de rest wel stil, ondanks de zachte muziek die nog van de radio afkwam. Het klonk gevoelig, waardoor ze even slikte en haar ogen van de zijne afhaalde en naar het bed keek.
Wanneer Kenneth uitgesproken was, keek ze hem weer aan, maar zag dat zijn blik naar zijn mobiel gericht was. Logisch, het lag ook niet gemakkelijk om dit verhaaltje aan ieder persoon te vertellen, zelfs niet aan vrienden of vriendinnen. ''Maar...'' Begon ze, waarbij ze even stopte en geluidloos een hap adem nam. ''Het klinkt misschien wel gek, maar ik zou hetzelfde doen als zij heeft gedaan. Al zouden er tientallen grote bodybuilders zijn die jou in elkaar willen rammen, ik ga door het vuur en bescherm je tot ik erbij neer val. Ik ben niet bang...'' Vertelde ze rustig, waarbij ze haar hand uit de zijne haalde en voorzichtig, vriendschappelijk zijn wang streelde.

Kenneth keek haar aan en een zucht schoof over zijn lippen. De woorden die ze sprak had hij al eerder gehoord, niet meteen allemaal maar de meeste wel. Kort sloot hij zijn ogen, merendeels om alles even tegen te houden. Haar zachte hand streek over zijn wang heen waardoor hij kort glimlachte naar haar. Zachtjes legde hij zijn hand op de hare. 'Charlene, dat doe je niet. Misschien ben je niet bang. Ik ben wel bang, om jou te verliezen, net zoals ik haar ben verloren. Ik ga je nooit vragen om naar me te luisteren, maar dit ligt gevoelig. Dus alsjeblieft, doe niets als er iets met me gebeurt. Ik wil niet dat jij ten onder gaat door mij, dan heb ik twee zonden op mijn geweten.' Mompelde hij zachtjes waarna hij zijn hand liet zakken en even een pluk haar van voor zijn ogen weg wreef. Misschien was het vergezocht om dit te zeggen voor andere mensen, maar voor hem was dit het ergstewat hem ooit gebeurd was. Hiermee vergeleken was zijn moeder maar een kleine zwarte letter in zijn grote boek. Kenneth keek haar afwachtend aan, lichtelijk bang om wat ze zou gaan zeggen nu. Als ze toch niet ging toestemmen, dan zouden ze hierover dus nog een hele nacht in discussie gaan, en daar in had hij geen zin. Toch niet met haar.

''Ja ik weet het, en vooral dat dit gevoelig ligt. Maar, maar...'' Opnieuw keek ze naar beneden, waarbij haar stem dan ook zachter werd. ''Je moet weten dat, no matter what, ik altijd voor andere mensen opkom. Zelfs gaat het om mijn eigen leven, en niet slechts om woorden. Als er iemand voor mij zou springen, dan zou ik er ook kapot van gaan en tegen ieder ander die ik ken zeggen dat ze hun leven niet voor mij moeten wagen.'' Ze beet op haar onderlip, wist niet echt of ze het gevecht moest vertellen van wat er op school was gebeurd. De dag waarop alles veranderde, waarom ze nu dus naar deze school is gekomen. Ze had het nog aan niemand verteld hier op Monica High, al had ze best al veel mensen ontmoet. Zelfs Serena wist er niets van, die ze normaal gesproken wel vertrouwde om geheimpjes of andere dingen kwijt te kunnen. Charlene slikte, besloot hem weer aan te kijken. De muziek die nog steeds aan stond, die hoorde ze eigenlijk niet eens meer, doordat haar gedachten aan het gevecht haar overnamen. Het speelde allemaal weer opnieuw af in haar hoofd, het leek net echt. De schreeuwende mensen en klappen, al die geluiden kon ze net horen alsof het allemaal weer echt herhaald werd.

Kenneth keek haar aan en beet even op zijn lip. Hij wou nietdat ze insprong voor hem, dat was het allemaal niet waard. 'Ik zeg het je nu. Doe niets voor me, ik kan het wel aan zolang er geen wapens aan te pas komen. Ik wil niet dat er nog iemand zijn leven voor mij waagt, en al zeker jij niet.' Zachtjes streek hij over haar schouder waarna hij zijn blik kort richtte op haar ogen. Opeens veranderde er iets aan haar, iets wat hem zorgen baarde om de een of andere manier. De jongen zette zich op zijn knieën en kroop hij zo tot dicht naast haar en legde zijn arm om haar heen waarna hij haar zachtjes over haar rug streek. 'Wat is er?' Fluisterde hij zachtjes tegen haar waarna hij haar even bezorgd aan keek. Hier ging hij weer met zijn teveel om mensen geven, zachtjes streek hij haar haren tot op haar rug en zuchtte eventjes. 'Laten we er het niet over hebben, dat is misschien geen goed onderwerp voor beiden. Maar weet wel dat ik er voor je ben als je iets van je hart moet.' Voor even schoof er een zucht over zijn lippen heen waardoor hij diep inademde en haar een tijdlang gewoon aankeek in afwachting wat ze zou gaan zeggen of doen of wat dan ook.

Het voelde goed dat Kenneth medeleven toonde, en nu daarom ook dichterbij kwam zitten en zodoende over haar rug streek. Hierdoor voelde ze zich nog kwetsbaarder worden, maar liet het even voor wat het was. ''Nee, ik vind het niet erg. Ik wil het er over hebben!'' Zei ze zelfverzekerd, ja ze ging het vertellen. ''Je zult het vast niet geloven. Maar ik.. ik zit al lange tijd op kickboxen. Al vier jaar, om precies te zijn.'' Ze durfde haar ogen niet op de zijne te richten, zoals hij enige minuten terug ook bij haar niet had gedaan. ''En daar laat ik dus al mijn frustratie en woede vrijuit gaan, tegen die boksbal en de andere tieners die in mijn groep zitten. Ik heb een privé trainer, voor twee avonden in de week. Dat deed ik in Santa Fé, en hier dus beslist ook. Alleen nu een stuk minder, aangezien ik dus alleen 's avonds mijn privé trainer heb en niet meer op de trainingen zit. Maar dat is het punt niet. Je zal me vast raar gaan vinden, maar ik zit nu dus op deze school omdat er op mijn vorige school een soort van... laat ik zeggen, ongeluk is gebeurd...''